Çince, Çin anakarası ve çevresinde yaşayan bir milyardan fazla kişi tarafından konuşulan Eski Çinceden türemiş dillerin oluşturduğu diller grubudur. Dünyadaki her beş kişiden birinin anadili olarak konuştuğu Çince, lehçeleriyle birlikte dünyada en çok konuşulan dildir. Çince ve lehçeleri Büyük Çin olarak adlandırılan Çin anakarası, Hong Kong, Makao, Tayvan ve Malezya, Endonezya, Tayland, Singapur, Myanmar, Vietnam, Güney Kore gibi Doğu ve Güneydoğu Asya ülkelerinde konuşulmaktadır. Çince, dünyanın en çok konuşulan dil olmasına bağlı olarak Birleşmiş Milletler'in altı resmî dilinden biridir. Aynı zamanda Çin, Tayvan, Singapur, Hong Kong ve Makao'nun resmî dilidir.
Hiung-nu, Türkçe tarihyazımında bilinen isimleri ile Büyük Hun İmparatorluğu veya Asya Hun İmparatorluğu, eski Çin kaynaklarına göre MÖ 3. yüzyıl ile MS 1. yüzyılın sonları arasında doğu Avrasya bozkırlarında yaşamış göçebe halklardan oluşan boylar konfederasyonudur. Bilinen ilk Türk devletidir. Hiung-nu halkı hakkındaki bütün bilgiler dağınık Çin kaynaklarına ve arkeolojik bulgulara dayanmaktadır. Dilleri hakkındaki değişik varsayımlar, Çin kaynaklarında bulunabilen çoğunluğu kişi ve unvan adları olan sözcüklere dayanmaktadır. Dillerindeki sözcüklerin Çin lehçelerindeki transkripsiyonlarına göre dillerinin Türk, İrani, Moğol, Ural, Yenisey kökenli veya yalıtık dil olduğuna ve hatta halkın çok uluslu olduğundan dilin de karışık bir dil olabileceğine dair görüşler bulunmaktadır.
Vietnamca, Vietnam Cumhuriyeti'nin ulusal ve resmî dilidir. Vietnam'da yaşayan insanların % 86'sının ve denizaşırı ülkelerde yaşayan azınlık durumunda yaklaşık 3.000.000 kişinin anadilidir. Yakın tarihe kadar Çin yazı sistemini kullanmakta olan Vietnamcanın sözcük dağarcığı büyük ölçüde Çinceden etkilenmiştir. Vietnamcanın bugünkü yazı sistemi Latin abecesinin uyarlanmış biçimine dayanır. Sözcüklerde anlam ayrılığı ton ile yapıldığından bu tonları gösteren 5 farklı ayırıcı im bulunur.
Salarca, çoğunlukla Çin'in Çinghay ve Kansu eyaletlerinde yaşayan Salar halkı tarafından konuşulan bir Türk dilidir. Türk dillerinin Oğuz kolunun doğu parçasıdır, diğer Oğuz dilleri çoğunlukla Batı ve Orta Asya'da konuşulmaktadır. Salarlar yaklaşık 105.000 kişidir, yaklaşık 70.000'i (2002) Salar dilini ana dil olarak konuşmaktadır.
Dongxianglar, Çin Halk Cumhuriyeti'nin 56 resmî etnik grubundan biri olan Müslüman Moğol azınlık halkıdır. Dongxiang ismi doğudaki köy halkı anlamındadır. 2000 yılında yapılan nüfus sayımında sayıları 513.805 bulan Dongxianglar 13. yüzyılda İslâm dinini benimsemişlerdir. Dongxianglar Gansu Eyaletinde Sincan Uygur Özerk Bölgesinde, Qinghai Eyaletinde ve Ningxia Özerk bölgesinde yaşarlar. Dongxiang dili Moğol-Altay dilleri dalına aittir.
Tiele (Çince: 丁零; pinyin: Dīnglíng, Wade-Giles: Dinlin, Kaoçe, Chile, Tiele, ayrıca moğollarda tegreg, tarihi Türk topluluklarındandır. Dinlinler aslen, güney Sibirya'da Lena Nehri boyunca, Baykal Gölü'nün batısında yaşarlardı. Millat'tan önce 3. yüzyılda, batıya doğru yayılmaya başladılar ve Hiung-nu imparatorluğunun bir parçası oldular.
Çin dilleri ya da Çin dil ailesi, Çin'de yaşayan Hanların konuştuğu dillerin tümüne verilen addır. Çin-Tibet dil ailesine dahil kollardan birini oluşturmaktadır. Bu diller ayrıca Sinitik diller olarak da adlandırılır.
Surlu William Lübnan'da Sur Piskoposu; Haçlı ve Orta Çağ tarihçisi.
Jilin, Çin'in kuzeydoğusunda bulunan bir eyalet. Doğuda Kuzey Kore ve Rusya, kuzeyde Heilongjiang eyaleti, güneyde Liaoning eyaleti ve batıda İç Moğolistan ile sınır paylaşmaktadır.
Su Kenarı, Shi Nai'an tarafından yazılan bir Çin romanıdır. Çin edebiyatının Dört Büyük Klasik Romanı'ndan biri olarak kabul edilen roman, Klasik Çinceden ziyade yerel Çince olarak yazılmıştır.
Jin, kuzey Çin'de aşağı yukarı 63 milyon insanın konuştuğu Çin dilidir. Dilin coğrafi dağılımı; aşağı Fen Nehri vadisi haricinde Şansi eyaletinin çoğunu, merkez İç Moğolistan'ın büyük bir alanı ve Hebei, Henan ile Şensi eyaletlerindeki bunlara bitişik alanları kapsar. Jin Çincesinin statüsü dilbilimcileri arasında tartışılmaktadır; bazıları Jin'i Mandarin'in bir dalı olarak, bazıları da bundan bağımsız bir Çince dalı olarak sınıflandırmayı tercih eder.
Ana Ermenice, Ön-Ermenice veya Proto-Ermenice) Ermenice: նախահայերեն
Şiir Klasiği, MÖ 11. yüzyıldan 7. yüzyıla kadar uzanan 305 eserden oluşan mevcut en eski Çin şiir koleksiyonudur. Geleneksel olarak Konfüçyüs tarafından derlendiği söylenen Beş Klasik'ten biridir ve iki bin yıldan fazla bir süredir Çin ve komşu ülkelerdeki bilim adamları tarafından incelenmiş ve ezberlenmiştir. Aynı zamanda, modern Çincede hala öğrenilmiş söylemin ve hatta günlük dilin bir parçası olan zengin bir chengyu kaynağıdır. Çing Hanedanı'ndan bu yana, kafiye kalıpları da Eski Çin fonolojisi çalışmasında analiz edildi.
Tabgaçça, Tabgaçlar tarafından konuşulmuş olan ölü bir dildir. Tabgaççanın kökeninin Türk mü yoksa Moğol mu olduğu tartışmaları günümüzde hâlâ sürmekte olup kesin bir sonuca varılamamıştır. Fakat dilin içeriğiyle ilgili bazı veriler günümüze ulaşmıştır.
Bopomofo veya zhuyin, Mandarin Çincesi ile diğer ilgili diller ve lehçeler için kullanılan bir harf çeviri sistemidir. Sistem, günümüzde en yaygın olarak Tayvan Mandarincesinde kullanılmakta olup ayrıca, diğer Çince lehçeleri, özellikle Mandarin Çincesi lehçelerinin diğer çeşitlerini ve Tayvan Hokkiencesi kopyalamak için kullanılır. 37 karakter ve dört ton işaretinden oluşan, olası tüm sesleri Mandarince kopyalar.
Nüshu, Çin'in güneyindeki Hunan eyaletindeki Jiangyong ilçesindeki kadınlar arasında özel olarak kullanılan Çince karakterlerden türetilen bir hece yazısıdır.
Çin kaligrafisi, Çince karakterlerin tamamen görsel sanatı ve edebi anlamın yorumunu birleştiren bir sanat formu olarak yazılmasıdır. Çin kaligrafisi, Çin'de yaygın olarak uygulandı ve genellikle Doğu Asya'da yüksek itibar gördü. Kaligrafi, eski Çin edebiyatçılarının en çok aranan dört beceri ve hobisinden biri olarak kabul edilir. Bu gelenekte çeşitli hat üsluplarının bazı genel standartlaştırmaları vardır. Çin kaligrafisi ile lavi birbiriyle yakından ilişkili olup benzer araçlar ve teknikler kullanılarak gerçekleştirilirler ve uzun bir ortak sanat geçmişine sahiptirler. Çin ressamlığı ve kaligrafisinin ayırt edici özellikleri arasında dinamik yaşamla yüklü harekete yapılan vurgu yer almaktadır. Stanley-Baker'a göre, "Kaligrafi, ipek veya kağıt üzerinde izler olarak kaydedilen, hareket halindeki enerjiyle deneyimlenen, ana bileşenlerini değiştiren uzayda zaman ve ritimle deneyimlenen saf yaşamdır." Kaligrafi ayrıca Çin'de mühür oymacılığı, süslü kağıt ağırlıkları ve mürekkep taşları da dahil olmak üzere birçok sanat türünün gelişmesine yol açmıştır.
Tang Yeni Kitabı, Çin'in Tang Hanedanı'nın resmî tarih kitabıdır. Ouyang Xiu ve Song Qi tarafından yönetilen Song hanedanından bir bilginler ekibi tarafından derlenmiş olup İmparatorluk Çin'in resmi Yirmi Dört Tarih'inin arasında yer almaktadır. 10 cilt ve 225 bölümden oluşmaktadır.
Çİngilizce, ya bir Çin dilinden etkilenen ya da kötü bir şekilde tercüme edilen sözlü veya yazılı İngilizce için kullanılan bir terimdir. Hong Kong, Makao, Guangdong ve Guangşi'de Çİngilizce terimi esas olarak Kantonca etkisindeki İngilizceyi ifade eder. Bu terim genellikle Çince bağlamlarda dilbilgisine aykırı veya anlamsız İngilizceye uygulanır ve aşağılayıcı veya küçümseyen çağrışımlara sahip olabilir. Bu fenomeni tanımlamak için kullanılan diğer terimler arasında "Çince İngilizcesi", "Çin İngilizcesi", " İngirizce" ve "Çinlileştirilmiş İngilizce" yer alır. Bir Çin İngilizce değişkesinin ne ölçüde var olduğu veya meşru olarak kabul edilebileceği hala tartışmaya açıktır.
Laze veya Lare (拉热) Çin'in batısındaki Siçuan eyaletindeki Muli ilçesinde konuşulan, Naic dil grubunun Naiş alt koluna ait bir dildir.
