İçeriğe atla

Orman Fidanlığı (düz yerleşme)

Düz yerleşme
Adı:Orman Fidanlığı (düz yerleşme)
il:Eskişehir
İlçe:Merkez
Köy:Merkez
Türü:düz yerleşme
Tahribat:
Tescil durumu:
Tescil No ve derece:
Tescil tarihi:
Araştırma yöntemi:Kazı

Orman Fidanlığı, Eskişehir il merkezinin 5–6 km. güneybatısında, Eskişehir Belediyesi'nin Orman Fidanlığı içinde yer alan bir düz yerleşmedir. Yerleşme Yukarı Porsuk Çayı Vadisi'ni kuzey tarafından çeviren ve Karabayırlar olarak bilinen tepelerin vadiye bakan yamacındadır. Yukarı Porsuk Vadisi'yle Eskişehir Ovası'nın birleştiği yerdedir.[1]

Kazılar

Yerleşme ilk olarak Bilecik Üniversitesi'nden Prof. Dr. Turan Efe tarafından saptanmıştır. Toprak çekilmesiyle tahribatın devam ettiğinin anlaşılması üzerine Eskişehir Arkeoloji Müzesi başkanlığında, Turan Efe'nin bilimsel danışmanlığında 1992 – 94 yılları arasında kazılar yapılmıştır.[1]

Tabakalanma

Kazılarda, en alttan başlayarak romen rakamlarıyla tanımlanan yedi tabaka saptanmıştır. V. ve VI. tabakalar arasında yerleşmenin bir süre için terk edildiği belirtilmektedir.[1]

Buluntular

Mimari olarak en alt tabakadan bir buluntuya rastlanmamıştır. II. tabakanın yapılarının taş temelsiz, III. kat yapılarının ise taş temelli kerpiç yapılar olduğu görülmektedir.[1]

Çanak çömlek buluntuları I. – V. tabakalarınkiler ile VI. – VII. tabakalar arasında belirgin farklar vardır. I. – V. tabaka çanak çömleği kahverengi, gri ve gri – kahverengi yüzey renginde, koyu yüzlü maldır. İnce mal olan bu çanak çömlekten bazıları çivi, yiv, baskı ve sokma bezeme ile bezenmiş ve açkılanmıştır. İkinci mal grubu ise tabakalarda morumsu kırmızı astarlı ya da boyalılardır. Çizi bezemeler de görülmektedir. Krem veya beyaz astar üzerine kırmızı ve siyah boyalı olanlar ise ikinci grubu teşkil etmektedir. Astarlı ve boyalı çanak çömleker IV. tabakadan itibaren azalmaktadır. Biçimlerde tabak ve kaseler, dar ağızlı, dışa dönük dudaklı kaplar görülmektedir..[1]

VI. – VII. tabakaların çanak çömleği ise alt tabakalara göre saman katkılı mallar olarak ortaya çıkar. Biçimlerde önemli sayılan değişiklikler vardır. Siyah ağızlı kenarlı, hafif içe dönük dudaklı kaseler, çift mahmuz kulplu küresel gövdeli çömlekler görülmektedir.[1]

Pişmiş topraktan yapılmış idoller I. ve IV. tabakalarda ele geçmiştir. I. tabakada bulunan idoller başlız, kolları göğüs ve karın üzerinde birleştirilmiş, küçük göğüslü kadın heykelcikleridir.[1]

Yontmataş buluntuları çakmak taşından yonga aletlerdir. Dilgi endüstrisinin yaygın olduğu belirtilmektedir. Yan kenarların silis parlaklığı, bu aletlerin ok ucu ve orak-bıçak olarak kullanıldığı şeklinde yorumlanmaktadır.[1]

Sürtmetaş buluntuları içinde havan ellerinin çokluğu yerleşmede yoğun biçimde hububat tarımı yapıldığına işaret eder.[1]

Değerlendirme ve tarihlendirme

Turan Efe yüzey toplamalarında daha önce Anadolu'da rastlanmayan bir çanak çömlek grubu ortaya çıkarmış ve bilimsel bir makaleyle bilim dünyasına tanıtmıştır. Kazılarda bu çanak çömlek buluntuları stratigrafik olarak da ele geçmiştir. Jacop Roodenberg başkanlığında sürdürülen Ilıpınar kazılarında aynı mal grubuna rastlanmıştır.[2]

Orman Fidanlığı düz yerleşmesi İç Anadolu Bölgesi'nin kuzeybatı kesiminde Bursa / Ilıpınar - İstanbul / Fikirtepe - Tekirdağ / Toptepe üzerinden Balkan kültürleri ile ilişkilendirilebilecek özellikler göstermesi yönünden önemli bir yerleşme olarak görülmektedir. Turan Efe, I. – V. tabakalar buluntularının Yukarı Porsuk Vadisi'nde yer alan Kütahya / Asmainler düz yerleşmesi, Eskişehir / Kanlıtaş Höyüğü ve Kes Kaya düz yerleşmesi gibi yerlede de ele geçtiğini belirtmekte ve "Porsuk Kültürü" adı altında toplamaktadır. Turan Efe'ye göre Balkanlar'ın Vinča kültürü'nün kökeni bu Porsuk Kültürü'dür.[1] Bu kültürle ilişkilendirilen çanak çömleğin Aktopraklık Mevkii kazılarında da ele geçmiş olması, Kültür'ün Eskişehir bölgesinden Balkanlar'a doğru bir yayılma gösterdiğine kanıt olarak görülmektedir. Porsuk Kültürü'nün Erken Kalkolitik Çağ'da, Fikirtepe Kültürü'nden gelen etkilerle geliştiği ileri sürülmektedir.[3]

Turan Efe ayrıca Kes Kaya çanak çömlek tiplerinin yerleşmenin V. – VII. tabakalar arasında bulunmadığını, dolayısıyla bu boşluğun Kes Kaya tarafından doldurulduğunu belirtmektedir.[1]

Yerleşmenin en üst, dolayısıyla en geç tabakası VII. tabaka buluntuları, Denizli / Beycesultan'ın Geç Kalkolitik Çağ 1. ve 2. evreleri ile Yazır Höyük buluntularının bir kısmıyla benzerlik göstermektedir.[1]

Dış bağlantılar

Kaynakça

  1. ^ a b c d e f g h i j k l "TAY –- Yerleşme Dönem Ayrıntıları". 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ekim 2012. 
  2. ^ Turan Efe, I. Eskişehir Bölgesi Tarihöncesi Dönem Araştırmaları ve Önasya Arkeolojisi İçindeki Yeri 3 Nisan 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Sh.: 5
  3. ^ T. Efe, Sh.: 17

İlgili Araştırma Makaleleri

Fikirtepe Höyüğü, İstanbul İli'nin Anadolu yakasında, Kadıköy İlçe merkezinin birkaç kilometre doğusunda, Fikirtepe Tepesi'nin doğu kenarında yer alan bir düz yerleşmedir. Denizden 26 metre yükseklikteki yayvan bir tepenin güney-güneydoğu kesiminde, Kalamış Koyu'nda Marmara Denizi'ne dökülen Kurbağalıdere'ye doğru uzanan yamaçta bulunmaktaydı. Günümüz yerleşiminin altında kalmış ve tümüyle tahrip olmuştur. Yerleşmenin Kalamış Koyu'na mesafesi 1.300 metre, Kadıköy Koyuna ise 2 km.dir. eski çağlarda çevrenin ormanlık olduğu, bu yüzden balıkçılık, avcılık ve sınırlı ölçüde de olsa tarım olanaklarına sahip olduğu düşünülmektedir.

Ilıpınar Höyüğü, Bursa İl merkezinin kuzeydoğusunda, Orhangazi İlçesi'nin yaklaşık 2 km. güneyinde, İznik Gölü'nün 2 km. batısında yer alan bir höyüktür. Yerleşim alanı 2,5 hektar olup tepenin çağı 250 metredir. Yüksekliği 3 metreden 10 metreye değişmektedir. Höyükte ilk yerleşmenin günümüzden 8 bin yıl önce gerçekleştiği ileri sürülmektedir. İlk yerleşimcilerin Orta Anadolu'dan 10-15 aile olarak gelip yerleştikleri düşünülmektedir. Höyüğün ilk yerleşmede dahi eksiksiz bir tarım ekonomisine sahip olduğu anlaşılmaktadır. Şimdilik, bölgede tarıma başlanılan ilk yerleşim olarak görülmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Aktopraklık Höyüğü</span>

Aktopraklık Höyüğü, Bursa İl merkezinin 25 km. güneybatısında, Nilüfer İlçesi'nin batısında, Ulubat Gölü'nün doğu kıyısında yer alan bir höyüktür. Akçaları Sırtı Höyüğü ve Aktopraklık Mevkii olarak da bilinmektedir.

Karaoğlan Höyüğü, Ankara İl merkezinin 25 km. güneyinde, Mogan Gölü'nün güneydoğu ucunda yer alan bir höyüktür. Bulunduğu bölge Ankara bölgesinden güneydoğu ve güneybatı yönlerine uzanan ana ticaret yollarının kavşağı durumundaydı. Tepe, 260 x 180 metre boyutlarında ve 18-20 metre yüksekliğindedir. Höyük Ankara – Konya kara yolu üzerindedir.

Coşkuntepe, Çanakkale İl merkezinin güneyinde, Ayvacık İlçesi'nin güney-güneydoğusunda, Bademli Köyü'nün 4 km. güneybatısında yer alan bir yerleşmedir. Yerleşme, Ege Denizi'ne ve Midilli Adası'na dönük dik bir yamaç üzerindeki kayalık yükselti üzerindedir. Denizden yükseklği 230 metredir. Asarlık / Palamedyum Harebeleri'ne çok yakın konumdadır. Denizden 1,5 km. içeride olan yerleşmenin üç tarafı yamaçla çevrili olup sadece kuzey kesimden yaklaşma vermektedir. Bu haliyle savunmaya elverişli bir konumdadır. Yüzeydeki çanak çömlek dağılımına göre 100 metrekarelik bir alana yayılmış olduğu düşünülmektedir. MÖ 6000 dolaylarına tarihlenen neolitik yerleşme, Batı Anadolu'nun en batısında yer alan Neolitik Çağ yerleşmesi olarak görülmektedir.

Musular, Aksaray İli, Aksaray İlçesi, Kızılkaya Köyü'nün yaklaşık 1 km. güneyinde, Musular Mekii'nde yer alan bir düz yerleşmedir. Hasan Dağı ve Melendiz Dağı'nın kuzeyine düşen volkanik bir arazide Ihlara Vadisi'nin verimli ovasında, Melendiz Çayı'nın batı kıyısındadır. Aşıklı Höyük'ün 300-400 metre batısında yer almaktadır.

Helvacı Höyücek Höyüğü, İzmir il merkezinin kuzeybatısında, Menemen İlçesinin kuzey-kuzeybatısında, Helvacı Köyü'nün 4 km. batı-güneybatısında yer alan bir höyüktür. Çevrede Höyücek ya da Üyücek adıyla bilinmekte olup, aynı addaki yerleşmelerden ayırabilmek için bu ad verilmiştir. Bununla birlikte bazı yayınlarda Höyücek, bazı yayınlarda da Helvacı olarak geçmektedir. Aşağı Gediz Ovası'nın batı kesiminde küçük bir tepe görünümündedir. Günümüzde denizden 18 km. içerdeki yerleşmenin iskan edildiği tarihlerde Gediz Nehri'ne daha yakın ve muhtemelen deniz kenarında olduğu düşünülmektedir. Kaçak kazılar ve yol yapımıyla kısmen tahrip olmuş durumdadır.

Kayapınar Höyüğü, Tokat il merkezinin yaklaşık 25 km. güneybatısında, Artova İlçesi'nin 17 km. kuzeyinde, Yenice Köyü'nün 5 km. batısında yer alan bir höyüktür. Tepe, 70 x 45 metre boyutlarında küçük bir tepedir. Hemen yanında akan dereden 60 metre yüksekliktedir. Höyükten 70 metre ilerdeki pınarın üstündeki kayalıklarda Kurtini Mağarası bulunmaktadır. Mağara henüz araştırılmamış olmakla birlikte toprak dolu olduğu belirtilmektedir.

Uğurlu / Zeytinli, Çanakkale İli'ne bağlı Gökçeada'nın batı tarafında, Uğurlu Köyü'nün 900 metre doğu-kuzeydoğusunda yer alan bir höyüktür. Uğurlu Limanı'ndan yaklaşık olarak 1.400 metre, Ada'nın merkezine 23–24 km. uzaklıktadır. Bölge yerel olarak Zeytinli Mevkii olarak bilinmektedir. Yerleşme İsa Tepe'sinin doğu yamacında, bir yamaç yerleşmesi görünümündedir. Çanak çömlek buluntularına bakılarak 300 x 100 metrelik bir alana yayılmış olduğu söylenmektedir. Neolitik Çağ'a tarihlenen çanak çömlek buluntuları ise 100 x 100 metrelik bir alanda görülmektedir. Uğurlu / Zeytinli, şimdilik Doğu Ege Adaları'daki en eski yerleşmedir. Neolitikleşmenin Avrupa'ya aktarımından çok önemli bir konum göstermektedir. En erken yerleşimin Anadolu'dan gelen göçle MÖ 6.500 yıllarında başladığı anlaşılmaktadır. Bu yerleşim MÖ 5.000 dolaylarında Anadolu'dan bağımsız şekilde gelişen bir kültür olarak karşımıza çıkmaktadır.

Bozüyük Höyüğü, Bilecik ili Bozüyük İlçesi'nin yakınında, günümüzde yok olmuş bir höyüktür. Kazı sırasında çekilmiş fotoğraflara bakılarak yaklaşık olarak 13 metre yükseklikte ve 50 metre çapında küçük bir tepe olduğu anlaşılmaktadır.

Kandilli / Bahçehisar Höyüğü, Bilecik il merkezinin güney-güneydoğusunda, Kandilli Köyü'nün 4,3 km. kuzeydoğusunda yer alan bir höyüktür. Eskişehir Ovası'nın batı kesimindeki tepe, ova seviyesinden 7,5 km. yükseklikte 400 metre uzunlukta oval biçimlidir. Bu ölçüyle bölgenin en büyük höyüklerinden biridir. Kuzey kesimi daha yüksek olup yukarı kent izlenimi vermektedir. Arkeoloji yayınlarında yakınındaki köyün adıyla Kandilli olarak geçmektedir. Turan Efe ise yerleşmeyi, yerel adlandırma olan Bahçehisar adıyla vermektedir.

Aslanapa Höyüğü, Kütahya il merkezinin kuş uçumu 25 km. güneybatısında, Aslanapa İlçesi'nin 700 metre kadar güneyinde yer alan bir höyüktür. Tepe, 140 metre çapında olup günümüzde 5 metre yüksekliğindedir.

Akmakca, Kütahya il merkezinin güneybatısında, 1970 depreminden sonra terk edilmiş olan Dayınlar Köyü'nün aşağı yamacında yer alan bir düz yerleşmedir. Yerel adı Akmakca Mevkii olmasından dolayı bu ad verilmiştir. Yerleşmenin 100 metre çapında bir alana yayılmış olduğu belirtilmektedir.

Kınık Höyük, Bilecik il merkezinin güneybatısında, Pazaryeri İlçesi'nin kuş uçuşu 5 km. kuzeybatısında, Kınık Köyü sapağında, ana yoldan 300 metre mesafede yer alan bir höyüktür. Tepe, 150 metre çapında, 4 metre yüksekliktedir. Güneydoğusundan Sorgun Deresi akmaktadır.

Fındık Kayabaşı, Kütahya il merkezinin kuzeydoğusunda, Sabuncupınar İlçesi'ne bağlı Fındıkköy Köyü'nün 3 km kadar kuzeydoğusunda yer alan bir düz yerleşmedir. Kütahya – Eskişehir demiryolunun 500 metre güneyindedir. Yerleşme, kayalık bir yükseltinin kuzey yamacı üstündedir. Günümüzde oldukça eğimlidir. Ancak yerleşme gördüğü dönemde teraslama yapılarak düzeltilmiş olduğu düşünülmektedir.

Eyice Höyük, Afyonkarahisar ilinin, Sinanpaşa İlçesi'nin Eyice köyünün 2 km güney – güneybatısında, Mercimek Tepe Yamaç Yerleşmesi'nin 1,5 km güneyinde yer alan bir höyüktür. Mevkiinin yerel adı "Höyüğün Dibi"'dir.

Kanlıtaş Höyük, Eskişehir il merkezinin kuzeyinde, Aşağıkuzfındık Köyü'nün 1 km. doğusunda, "Kanlıtaş Mevkii" olarak bilinen yörede yer alan bir höyüktür. Yerleşme, vadinin ortasındaki kayalık bir yükseltinin kuzey yamacındadır. Tepe, 30 metre çapında olup 4 - 7 metre yüksekliktedir.

Etiyokuşu Höyüğü, Ankara il merkezinin yaklaşık 5 km. kuzey – kuzeydoğusunda, günümüzde tümüyle yapıların altında kalmış bir höyüktür. Etiyokuşu ismi, muhtemelen kazı ekibi tarafından verilmiş bir isimdir. Tepe, 86 x 22,5 metre boyutlarında, 1,5 metre yükseklikte ve yerleşme alanının 6,5 dönüm olduğu bildirilmiştir. Kazı öncesinde Çubuk Barajı asfaltıyla ikiye bölünmüş durumdaydı ve kum çekilmesiyle kısmen tahrip edilmiş bulunuyordu.

Koçumbeli Yamaç Yerleşmesi, Ankara il merkezinin güneybatısında, eski Yalıncak Köyü'nün 1,5 km kadar güneyinde, günümüzde ODTÜ arazisi içinde kalan bir yamaç yerleşmesidir. Ahlatlıbel'in 2 km kuzeyindedir. Ahlatlıbel'le aralarında bir sıra tepe vardır.

Yazır Höyük, Eskişehir il merkezinin güneydoğusunda, Günyüzü İlçesi'nin batısında, Dutlu Köyü'nün doğusunda yer alan bir höyüktür. Höyüğün bulunduğu mevkii Örenbağları olarak bilinmektedir. Yerleşme, yakından geçen Yazır Deresi'nden 20 metre yükseklikte doğal bir yükselti üzerindedir. Çanak çömlek dağılımına göre yerleşme alanı çapı 95 metrelik bir alandır. Ankara – Sivrihisar karayolunun 6 km. güneyindedir.