İçeriğe atla

Operadaki Hayalet (film, 1943)

Operadaki Hayalet
Phantom of the Opera
"Operadaki Hayalet" (Phantom of the Opera) filminin İtalyanca sinema afişi
YönetmenArthur Lubin
YapımcıGeorge Waggner
SenaristSamuel Hoffenstein
John Jacoby
Gaston Leroux (roman)
OyuncularNelson Eddy
Susanna Foster
Claude Rains
Edgar Barrier
MüzikEdward Ward
Görüntü yönetmeniW. Howard Greene
KurguRussell F. Schoengarth
StüdyoUniversal Pictures
DağıtıcıUniversal Pictures
CinsiSinema filmi
TürüDram, korku, aşk, gerilim, müzikal
RenkRenkli (Technicolor)
Yapım yılı1943
Çıkış tarih(ler)i12 Ağustos 1943, Los Angeles
Süre92 dakika
ÜlkeAmerika Birleşik Devletleri ABD
Dilİngilizce
Bütçe$1,750,000
Diğer adlarıOperadaki Hayalet (Türkiye)
Le Fantôme de l'opéra(Fransa/Belçika)
Il Fantasma dell'opera (İtalya)
El Fantasma de la ópera (İspanya)
Phantom der Oper (Almanya)
Das Phantom der Oper (Avusturya)

Operadaki Hayalet, 1943 ABD yapımı melodramatik korku ve gerilim filmdir. Özgün adı Phantom of the Opera'dır.

Fransız yazar Gaston Leroux'nun 1909'da yazdığı Le Fantôme de l'Opéra (Operanın Hayaleti) adlı romanından senaryosunu Samuel Hoffenstein ve John Jacoby'nin birlikte uyarlayıp yazdıkları filmi Arthur Lubin yönetmiş, başlıca rollerinde Nelson Eddy, Susanna Foster, Claude Rains ve Edgar Barrier oynamışlardır.

Leroux'nun klasikler arasına girmiş olan ünlü romanı bugüne kadar tam 7 kez sinemaya aktarılmış,[1] birkaç kez de operaya uyarlanmış hatta müzikal olarak da sahnelenmişti. Arthur Lubin'in 1943'te yaptığı bu sinema uyarlaması, 1916 ve 1925 yıllarında yapılan siyah beyaz ve sessiz uyarlamalardan sonraki romanın ilk sesli ve tam renkli sinema versiyonu olmuştur. Gerçi 1925 yılında Rupert Julian'ın çektiği ve Lon Chaney'in başrolünü oynadığı siyah beyaz filmin bazı sahneleri iki şeritli Technicolor sistemle çekilmişti ve 1929 yılında sinemaya ses geldikten sonra filme sonradan müzik ve dublajla konuşma sesleri eklenerek tekrar piyasaya sürülmüştü. Oysa Lubin'in 1943 versiyonunun tamamı 3 şeritli gerçek Technicolor sistemle ve sesli olarak çekilmiştir. Her iki film de Universal Stüdyoları tarafından yapılmıştı.

Bu film yine Universal film stüdyolarının 1925 yılındaki film için özel olarak inşa ettirdiği ve bugün de hala ayakta duran büyük ve görkemli film setinde çekilmiştir. Bu set Paris'teki Opéra Garnier'nin birebir kopyası olarak yaptırılmıştı.(Boris Karloff'un başrolünde oynadığı 1944 tarihli korku filmi The Climax de yine bu sette çekilmiştir.[2])

Filmde, operanın sopranosuna umutsuzca aşık olan kemancının onun mesleğinde yükselmesine gizliden gizliye yardım ederken talihsiz bir kaza sonucu yüzünden yaralanması ve akabinde işini kaybetmesiyle çılgına dönerek, yer altına çekilip operanın altını üstüne getirmesi anlatılmaktadır.

Film 1944 yılında renkli kategorilerinde "en iyi sanat yönetimi-dekor" ve "en iyi görüntü yönetimi" Oscar'larını kazandı, "en iyi müzik" ve "en iyi ses" Oscar'larına da aday gösterildi.

Konusu

Paris Operası'nda orkestranın kemancılarından Erique Claudin (Claude Rains), operanın sopranolarından Christine Dubois'ya (Susanna Foster) gizliden gizliye büyük bir ilgi duymaktadır. Operada önemli yan rollerden birine çıkan Dubois'nın Signor Ferretti'den (Leo Carrillo) aldığı şan derslerinin masrafını da kendi maaşından karşılar ancak ona sağladığı bu destekten kızın hiç haberi yoktur.

Bu arada parmaklarında ortaya çıkan bir rahatsızlık nedeniyle orkestraya uyum sağlayamaz ve işine son verilir. Hayranlık duyduğu bu güzel sanatçıya yaptığı gizli hamilik 50'li yaşlarında olan Claudin'in bütün birikimlerini alıp götürmüştür. Para bulabilmek için ömrü boyunca üzerinde çalıştığı bir konçertoyu nota basımevine satmak ister, isimsiz bir besteci olduğu için eserine pek önem verilmez. Notalarını geri almak üzere gittiği basımevinde bir yanlış anlaşma sonucunda yayımcı ile tartışır ve onu öldürür. Paniğe kapılan yayımcının metresi klişehanede kullanılan asit tepsisini Claudin'in yüzüne fırlatır.

Yüzü yanan kemancı acı içinde kıvranarak oradan kaçar, peşindeki polisleri atlatmak için de kanalizasyon sistemine girer. Kanalizasyon sisteminin opera binası ile de bağlantısı vardır. Binanın altındaki geniş mahzenlere yerleşen Claudin operanın gardrobundan çaldığı maske ile yüzündeki yarayı gizler. Artık operada garip olaylar başgöstermeye başlamıştır. İstediği zaman binanın istediği bölümüne girebilen Claudin'e "Operanın hayaleti" adını takmışlardır. "Hayalet" genç sopranonun mesleğinde yükselmesine yardımcı olmayı sürdürür, ancak bu kez daha sert yöntemlere başvurur. Örneğin operanın divası birinci soprano Biancarolli'yi (Jane Farrar) zehirleyerek Dubois'nın onun yerine sahneye çıkmasını sağlar.

Dubois'nın iki hayranı daha vardır, operadaki rol arkadaşı tenor Anatole Garron (Nelson Eddy) ve polis müfettişi Raoul D'Aubert (Edgar Barrier). Her ikisi de güzel sopranonun kalbini çalmak için bir yarış içindedirler. Bu arada operanın hayaletini yakalamak için de çalışmalar devam etmektedir. İsteklerinden biri yerine getirilmeyen "Hayalet" bir temsil sırasında operanın devasa avizesini seyircilerin üzerine düşürür ve çıkan kargaşada Dubois'yı binanın altındaki labirentlere kaçırır. Yaşadığı yer olan bu loş mekanda ona piyanosuyla eserini icra ederken Dubois aniden onun maskesini çıkarır ve gördüğü manzara karşısında çığlık atarken Garron ve Raoul onu kurtarmak üzere yetişirler. Raoul'un silahından çıkan ses tüm yeraltı mahzeninin yıkılmasına yol açar. "Hayalet" yıkıntılar altında kalırken diğerleri kurtulur.

Oyuncu kadrosu

Operanın Hayaleti (Claude Rains) operanın devasa avizesini seyircilerin üzerine düşürmek üzere.
Aktör/Aktris Rolü
Nelson EddyAnatole Garron, tenor
Susanna FosterChristine Dubois, soprano
Claude RainsErique Claudin, kemancı
Edgar BarrierRaoul D'Aubert, polis müfettişi
Leo CarrilloSignor Ferretti, şan hocası
Jane FarrarBiancarolli, operanın divası
J. Edward BrombergAmiot
Fritz FeldLecours
Frank PugliaVilleneuve
Steven GerayVereheres
Barbara EverestTeyze
Hume CronynGerard
Fritz LeiberFranz Liszt, besteci
Nicki AndreLorenzi
Gladys BlakeJeanne

Roman

Filmin uyarlandığı roman Fransız gazeteci yazar Gaston Leroux (1868-1927) tarafından 1909 yılında yazılmıştı. İlk yazıldığı yıl kitap halinde basılmamış, 23 Eylül 1909'dan 8 Ocak 1910'a kadar Le Gaulois'[3] adlı gazetede tefrika edilmişti. Daha sonra kitap halinde de basılan eser başlarda fazla ilgi görmemişti. Bugün klasikler arasında sayılan roman birçok kereler sinemaya uyarlandı.[4]

Müziği

Filmin müziğini yedi kez "En İyi Özgün Müzik Akademi Ödülü"ne aday gösterilen Amerikalı film müziği bestecisi ve yönetmeni Edward Ward yapmıştır. Ward bu filmle ödüle bir kez daha aday gösterilmişti. Konusu tarihi bir opera binasında geçen bu Gotik korku filminde oldukça uzun tutulmuş birden çok klasik opera sahnesi mevcuttur. Bu nedenle yönetmen Arthur Lubin, "Operadaki Hayalet"i bir korku filminden çok müzikale yakınlaştırdığı şeklinde eleştiriler de almıştı. Müzik direktörü Edward Ward Pyotr İlyiç Çaykovski'nin "4. Senfoni"si ile Frédéric Chopin'in bazı temalarınından uyarlamalar yapmıştı. Filmde hayalet (Claude Rains)'in bestelediği ve piyanoda seslendirdiği "Lullaby of the Bells" ise Edward Ward'un kendi bestesidir. Filmde işitilen müzik parçaları şunlardır:

  • "Lullaby of the Bells", Beste Edward Ward, sözler: George Waggner, seslendirenler: Susanna Foster ve Nelson Eddy.
  • "Martha (III. Perde, opera parçası)" Friedrich von Flotow, sözlerin İngilizce çevirisi: William von Wymetal, seslendirenler: Nelson Eddy, Jane Farrar (aslında Sally Sweetland seslendiriyor-dubaj), Susanna Foster & topluluğu.
  • "Amour et Gloire" (filmdeki Fransız opera sahnesi), Frédéric Chopin'in temalarından Edward Ward tarafından uyarlandı. Sözler George Waggner, İngilizce çeviri: William von Wymetal, seslendirenler: Nelson Eddy, Jane Farrar (aslında Sally Sweetland seslendiriyor-dubaj), Susanna Foster & topluluğu.
  • "Le Prince Masque du Caucasus" (filmdeki Rus opera sahnesi), Pyotr İlyiç Çaykovski'nin "4. Senfonisi"nden Edward Ward tarafından uyarlandı. Sözler George Waggner, İngilizce çeviri: William von Wymetal, seslendirenler: Nelson Eddy, Nicki Andre & topluluğu.[5]

Çekimlerin yapıldığı film seti

1943 yılında filmin çekimlerinin gerçekleştirildiği ve Universal Stüdyoları'nın içinde yer alan film seti aslında filmin 1925 yılında sessiz çekilen önceki versiyonu için inşa ettirilmişti. "Operadaki hayalet"'in 1925 versiyonunu Rupert Julian yönetmiş, başrolünde de Lon Chaney oynamıştı. Set Paris'teki Opéra Garnier'nin birebir kopyası olarak yaptırılmıştı. 1943 yılındaki versiyon sesli çekileceği için 100.000 dolar daha harcanarak ses geçirmeyecek şekilde izole edilmişti. Çok ihtişamlı ve dayanıklı bir şekilde inşa ettirilen opera salonu şeklindeki bu film seti stüdyo tarafından birçok başka filmin çekimlerinde de kullanılmıştır. Bunlardan bir tanesi de Boris Karloff'un başrolünde oynadığı 1944 tarihli korku filmi The Climax'tir. Bugün hala ayakta olan bu set Dünyada olduğu gibi muhafaza edilmiş en eski film seti olma unvanını da taşımaktadır.[2][6]

Notlar

  • "Operadaki Hayalet" in bu 1943 versiyonu "hayalet" kısmından ziyade daha çok "opera" kısmıyla ön plana çıkar. Başrol oyuncularından ikisi gerçek opera sanatçıları olan soprano Susannah Foster ve tenor Nelson Eddy'dir. Ayrıca filmde opera bölümlerine uzun uzadıya yer verilmiştir. Güldürü unsurlarına da sıklıkla yer verilen film, 1925 versiyonuna kıyasla korkutucu olmaktan oldukça uzaktı. Zaten Claude Rains'de kendisine abartılı ve korkutucu bir makyaj yapılmasına karşı çıkmıştı. Kibar bir İngiliz aksanıyla sakin bir tonda konuşan Rains'i zaten bir korku filmi aktörü olarak düşünmek bile mümkün değildi. Bütün bunlar göz önüne alındığında final sahnesinde Rains'in maskesini çıkarttığında Dubois'nın sergilediği dehşet ifadesi biraz abartılı ve absürt kaçmıştır. Her şeye rağmen 1943'te film gişede büyük bir başarı kazanmıştı.[2][7]
  • Filmin küçük rollerinden birinde oynayan Hume Cronyn'in sinemadaki 2. filmidir.
  • Orijinal senaryoya göre Claudin'in filmin sonunda Christine Dubois'nın babası olduğunun ortaya çıkması gerekiyordu. Babası hem Christine'i hem de karısını müzik kariyeri uğruna terk etmiş olacaktı. Ancak bu bölüm filmden çıkartılınca ortada Claudin'in Christine'e olan tutku derecesindeki bağlılığını açıklayacak bir şey kalmamış olmaktadır.[6]

Filmin ödülleri

Kazandıkları

  • 1943 Oscar - En İyi Sanat Yönetimi-İç Dekorasyon Akademi Ödülü (renkli kategorisinde) - Alexander Golitzen, John B. Goodman, Russell A. Gausman, Ira Webb
  • 1943 Oscar - En İyi Sinematografi Akademi Ödülü (renkli kategorisinde) - Hal Mohr, W. Howard Greene

Adaylıkları

Diğer sinema uyarlamaları

  • Das Phantom der Oper (1916) Almanya. Siyah beyaz, Sessiz
  • The Phantom of the Opera (1925) ABD. Sessiz çekildi, Siyah beyaz + İki şeritli Technicolor renkli bölümleri var. (1929)'da ses eklenerek tekrar piyasaya sürüldü. Yönetmen: Rupert Julian, Oyuncular: Lon Chaney
  • Phantom of the Opera (1943) Bu maddenin konusu
  • "El Fantasma de la ópera" (1960)
  • The Phantom of the Opera (1962) Yönetmen: Terence Fisher Oyuncular: Herbert Lom
  • Phantom of the Paradise (1974)
  • The Phantom of the Opera (1983) (TV)
  • The Phantom of the Opera (1987) (Video filmi)
  • The Phantom of the Opera (1989)
  • The Phantom of the Opera (1990) (TV) Mini dizi
  • The Phantom of the Opera (1991) (TV)
  • "O Fantasma da Ópera" (1991)
  • Il Fantasma (1998) (Video filmi)
  • Il Fantasma dell'opera (1998)
  • The Phantom of the Opera (2004) Yönetmen: Joel Schumacher Oyuncular: Gerard Butler, Emmy Rossum, Patrick Wilson

Kaynakça

  1. ^ "Arşivlenmiş kopya". 8 Mart 2005 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Mart 2009. 
  2. ^ a b c "Arşivlenmiş kopya". 28 Haziran 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Mart 2009. 
  3. ^ "Arşivlenmiş kopya". 21 Mart 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Mart 2009. 
  4. ^ "Arşivlenmiş kopya". 4 Mart 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Mart 2009. 
  5. ^ "Phantom of the Opera (1943) / Soundtracks" (İngilizce). IMDb. 5 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mayıs 2013. 
  6. ^ a b "Arşivlenmiş kopya". 2 Nisan 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Mart 2009. 
  7. ^ http://www.allmovie.com/work/the-phantom-of-the-opera-37950/review []

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Benjamin Britten</span> İngiliz piyanist, orkestra şefi ve besteci

Edward Benjamin Britten, piyanist, orkestra şefi ve Grammy Ödülü sahibi İngiliz modern dönem bestecilerden birisidir. Vokal eserleri ile ün kazanmıştır.

Operadaki Hayalet, Gaston Leroux'un yazdığı bir eserdir. Şu anlamlara da gelebilir:

Filmler
Müzikaller
Kitaplar
<i>Operadaki Hayalet</i> (film, 2004) 2004 tarihli, Joel Schumacher filmi

Operadaki Hayalet, İngiliz besteci Andrew Lloyd Webber'in dünya çapında en popüler müzikal eserlerinden biri olan The Phantom of the Opera, ilk defa sahneye konuluşundan 20 yıl sonra yeniden beyaz perdeye uyarlandı.

Soundtrack bir kitap, drama, dizi, sinema filmi, radyo programı, televizyon programı veya video oyununun görüntülerine eşlik eden ve bunlarla senkronize olan kayıtlı müziktir. Türkçede tam karşılığı bulunmadığı için genellikle film müziği olarak kullanılan, İngilizce kökenli bir kelimedir.

<i>Operadaki Hayalet</i>

Operadaki Hayalet, Fransız yazar Gaston Leroux'nun bir romanı. 23 Eylül 1909 ile 8 Ocak 1910 arasında Le Gaulois gazetesinde tefrika halinde yayımlandıktan sonra Mart 1910'da Pierre Lafitte tarafından kitap olarak basıldı. Roman, kısmen, 19. yüzyılda Paris Operası'nda yaşanan bazı olaylara ve Carl Maria von Weber'ın 1841'da sahnelenen Der Freischütz operasında eski bir bale öğrencisinin iskeletinin kullanıldığı efsanesine dayanır. Çok sayıda sahne ve film uyarlaması bulunmasına rağmen, en ünlüleri Lon Chaney'in oynadığı 1925 yapımı film ve Andrew Lloyd Webber'ın 1986'da ilk kez sahnelenen müzikalidir.

The Phantom of the Opera, Fransız yazar Gaston Leroux'ın aynı adlı romanından uyarlanan bir müzikaldir. Sahneye konulan ilk Operadaki Hayalet müzikali 1986'da yılın sanat olayı olmuştu.

Operadaki Hayalet, Gaston Leroux'un yazdığı bir eserdir. Gotik bir roman kabul edilir.

<i>Ölüm Tarlaları</i> (film)

Ölüm Tarlaları 1984 Birleşik Krallık yapımı politik dramatik filmdir. Özgün adı The Killing Fields'dir. Senaryosunu Bruce Robinson'ın yazdığı filmin yönetmeni Roland Joffé'dir. Filmin önemli rollerinde Sam Waterston, Haing S. Ngor, John Malkovich, Julian Sands ve Craig T.Nelson oynamışlardır. Filmde İç savaş sırasında Kamboçya'lı bir New York Times Gazetesi muhabirinin Amerikalı ve İngiliz meslektaşları ülkelerine döndükten sonra bölgede kalarak haberciliğe devam etmesi, bu sırada Kızıl Kmerlere esir düşmesi, zorlu esaret koşulları altında sergilediği azim ve dayanıklılık sınavı ile özgürlüğüne kavuşma çabaları anlatılmaktadır. Film gerçek olaylara dayanmaktadır. Filmde Sam Waterston'un canlandırdığı New York Times'ın Pulitzer ödüllü muhabiri Sydney Schanberg'in gazetesine yaptığı haberler ve buna dayandırdığı 1980 tarihli anı kitabı "Dith Pran'ın Ölümü ve Hayatı" 'ndan esinlenilerek yapılmıştır. Yapımcılığını David Puttnam'ın üstlendiği filmin müziklerini Mike Oldfield yapmıştır. Film üç Oscar ile ödüllendirilmişti. Ayrıca "en iyi film" ödülü de dahil 8 BAFTA ödülü almıştı.

<i>Drakula</i> (film, 1931)

Drakula, Bram Stoker'ın aynı isimli romanından uyarlanan, 1931 Universal Pictures yapımı siyah beyaz bir korku filmidir.

<span class="mw-page-title-main">Kült film</span>

Kült film sadık, tutkulu ama görece az sayıda bir hayran kitlesine sahip filmler için kullanılan bir terimdir. Kült kelimesi batı dillerine tapınma anlamındaki Latince cultus kelimesinden girmiştir ve Türkçede de batı dillerindeki gibi tutku, ilahlaştırma derecesinde aşırı saygı anlamlarını taşır.

<span class="mw-page-title-main">Lucia Popp</span>

Lucia Popp, Slovak opera soprano.

<i>Operadaki Hayalet</i> (film, 1925)

Operadaki Hayalet 1925 ABD yapımı gotik korku filmidir. Özgün adı The Phantom of the Opera dır. Özgün hali sessiz çekilmiş olan film 1929 yılında seslendirilerek yeniden gösterime sunulmuştur.

<i>Muhbir</i> (film, 1935) 1935 filmi

Muhbir 1935 ABD yapımı politik dramatik filmdir. Özgün adı The Informer dır.

<span class="mw-page-title-main">Uzay operası</span> Bilimkurgu alt türü

Uzay operası, bilimkurgunun çoğunlukla uzayda geçen, heyecan verici maceraların yer aldığı ve romantizmin vurgulandığı bir alt türüdür. Uzay operasının muhtemelen en önemli özelliği karakterleri, mücadeleleri, güçleri ve temaları olağanüstü niteliğe taşımasıdır. İlk uzay operaları 1930'lu ve 1940'lı yıllarda ucuz dergilerde yayımlanıyordu. 1970'lerden önce uzay operası, kalitesiz ve ucuz bir bilimkurgu filmini ifade diyordu. Ancak George Lucas'ın çektiği Yıldız Savaşları: Bölüm IV - Yeni Bir Umut 1977 yılında gösterime girdiğinde hem eleştirel hem de finansal açıdan çok başarılı oldu ve türe olan olumsuz bakış açısını değiştirdi.

<span class="mw-page-title-main">Riccardo Zandonai</span>

Riccardo Antonio Francesco Zandonai, İtalyan opera ve klasik batı müziği eserleri bestecisi ve müzik eğitimcisidir.

<span class="mw-page-title-main">Müzikal tiyatro</span>

Müzikal tiyatro, kendine özgü bir olay örgüsü olan, müzik, dans ve diyalogların olaylarla bütünleştiği duygusal ve eğlendirici sahne gösterisi, oyun ya da filmdir. Sıklıkla "müzikal" olarak da anılır.

<i>Operadaki Hayalet</i> (film, 1962)

Operadaki Hayalet 1962 tarihli,Ternce Fisher yönetmenliğinde çekilen,Hammer yapımı korku filmidir.Gaston Leroux'nun Operadaki Hayalet romanından uyarlanan film romandan ve önceki uyarlamalarından farklı olarak Paris'te değil,Londra'da geçmektedir.Victoria İngiltere'sinde,1900 yılıında geçe film de Hayalet'in adı Profesör Petrie olarak geçmektedir.Operada çıkan bir yangın'da kaybolan ve öldüğü düşünülen Petrie'nin yüzü üzerine dökülen Nitrik Asit sonucu bozulmuştur. Hayalet Profesör Petrie'yi Herbert Lom canlandırmaktadır.Kadrodaki diğer isimlerse Heather Sears,Edward de Souza,Michael Gough, Ian Wilson,Thorley Walters,Harold Goodwin,Franco de Cudlitz,Marne Maitland,Miriam Karlin,Patrick Troughton,Renée Houston ve Keith Pyott'tur.

<span class="mw-page-title-main">Roberta Peters</span> Amerikalı soprano (1930 – 2017)

Roberta Peters, Amerikalı soprano ve opera şarkıcısı. New York'taki Metropolitan Opera'da uzun ve başarılı bir kariyeri vardı. Özellikle İtalyan dili, Fransızca dili ve Almanca dili operalarında hafif renk canavarı rolleri ile ilişkilendirildi.

<i>The Divine Lady</i>

Divine Lady, senkronize müzik notaları, ses efektleri ve bazı senkronize şarkıları olan, ancak sözlü diyalog içermeyen 1929 Amerikan Vitaphone sesli bir filmidir. Corinne Griffith'i başrolü oynadığı film Horatio Nelson ile Emma Hamilton arasındaki aşk ilişkisini anlatıyor. Şarkı sözleri Richard Kountz'un sözleri ve Nathaniel Shilkret'in müziği olan, 1929'da popüler bir hit haline gelen ve Shilkret, Frank Munn, Ben Selvin gibi çok sayıda sanatçı tarafından kaydedilen tema şarkısı "Lady Divine" i içeriyordu.

<span class="mw-page-title-main">Erik (Operadaki Hayalet)</span>

Erik, Gaston Leroux'un 1910 romanı Operadaki Hayalet'in romana adını veren karakteri.Doğuştan deforme ve bir iskelet görünümüne sahip karakter bir dahi olsa da korkunç görünümü nedeniyle insanlardan kaçmakta ve Paris Opera Binasında saklanmaktadır.Derisi koyu sarı renkte ve gözleri sadece karanlıkta görülebilmekte ve kırmızı renklidir.Derisi iskeletine yapışıktır.Normal zamanlarda göz yuvaları boş görünür.Ayrıca kara büyü ustası olarak da anılır.Operanın mahzenve dehlizlerinin altında yeraltı gölünün ortasında bir adada yaşamaktadır.Operanın altını çeşitli tuzaklar ve düzeneklerle doldurmuştur.Operayı yöneticilerine mesajlarla emirlerini bildirmekte ve tehdit etmektedir.Operayı havaya uçurmayı da denemiştir.Orijinal romanda, Erik'in geçmişiyle ilgili çok az ayrıntı verilmiştir. Roman, Erik'in Fransa, Rusya,Osmanlı Devleti, İran ve Kuzey Vietnam da dahil olmak üzere birçok ülkeye seyahat ettiğini ve her bölgeden çeşitli sanat ve bilimler öğrendiğini doğruluyor. Erik'in kendisi, annesinin doğum deformitesinden dehşete düştüğü ve bir duvarcı olan babasının onu hiç görmediği gerçeğinden yakınıyor. Karakterin tarihinin çoğu, romanın çoğunda Pers veya Daroga olarak bilinen,Erik'in İran'daki hayatını kurtaran ve Erik'in ardından Paris'e giden esrarengiz bir figür tarafından açıklanır ; Diğer ayrıntılar Romanın sonsözünde tartışılmaktadır .Romanda, Erik sık sık üçüncü şahıs olarak kendisine atıfta bulunur.Karakter, birkaç kez alternatif medyaya uyarlandı; İlk uyarlaması Ernst Matray yönetmenliğinde 1916'da yapıldı.Ama bu uyarlama kayıptır.1925'te Lon Chaney'in oynadığı 1925 film uyarlaması, içerik olarak kitaba en yakın olanıdır, çünkü Erik'in yüzü uzun bir burun yarıklı ve çıkıntılı, çarpık dişlere sahip bir kafatasına benzer. Bu versiyonda Erik'in doğuştan deforme olduğu söyleniyor. Claude Rains'in oynadığı 1943 yeniden yapımında Erik'İn hikâyesi değiştirilmiş ve yüzüne kezzap atıldığı için yüzünün yarısı deforme olmuş bir kemancı olarak gösterilmiştir,Bu kaza sonucu yüzü deforme olmuş sanatçı yorumu 1962 yapımı Hammer'ın Herbert Lom versiyonu ve BrianDe Palma'nın modern versiyonu gibi pek çok başka uyarlamada sürmüştür. Andrew Lloyd Webber'in 1986 müzikali ve onun 2004 yapımı Gerard Butler'lı uyarlamasında deformasyonu doğuştan olsa da 1943 versiyonunda olduğu gibi yüzünün yarısı deforme olmuş halde gösterilmiştir.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.