İçeriğe atla

Opera Sahnesi

Koordinatlar: 39°56′07″K 32°51′12″D / 39.93528°K 32.85333°D / 39.93528; 32.85333
Ankara Opera Sahnesi
Harita
Eski ad(lar)Sergi Sarayı veya Sergi Evi
Genel bilgiler
TürOpera salonu
Mimari tarzİkinci Ulusal Mimarlık Akımı
KonumAltındağ, Ankara, Türkiye
Koordinatlar39°56′07″K 32°51′12″D / 39.93528°K 32.85333°D / 39.93528; 32.85333
Tamamlanma30 Ekim 1934 (Sergi Evi)
2 Nisan 1948 (Opera Binası)
Tasarım ve inşaat
Mimar(lar)Şevki Balmumcu

Büyük Tiyatro veya diğer adıyla Opera Sahnesi; Ankara'nın Altındağ ilçesinde bulunan bir tiyatro sahnesidir. Türk mimar Şevki Balmumcu tarafından bir sergi evi olarak tasarlanan ve 1933 yılında inşası tamamlanan yapı, 1948'de gerçekleştirilen yenileme çalışmaları sonrasında opera binası olarak kullanılmaya başlamıştır. Küçük Tiyatro'dan sonra şehirdeki en eski tiyatro sahnesine sahip salondur. Günümüzde, Ankara Devlet Opera ve Balesi ile Ankara Devlet Tiyatrosu'nun ortak kullanımındadır.

İsim

Orijinalinde bir sergi evi olarak projelendirilmiş olmasından ötürü ilk yıllarda "Sergi Sarayı" veya "Sergi Evi" gibi isimlerle anılan yapı, 1940'ların sonunda geçirdiği bir dizi değişiklik sonucunda opera binasına dönüştürüldü. Bu tarihten itibaren uzun yıllar boyunca Ankara'daki tek opera salonu olmasından dolayı "Opera Sahnesi" ismiyle anılan bina, sınırları içerisinde bulunduğu semte de adını vermiş oldu. Fakat opera temsillerinin yanı sıra Ankara Devlet Tiyatrosu'nun büyük ölçekli oyunlarını Küçük Tiyatro yerine burada sahnelemeye başlamasıyla birlikte zaman zaman "Büyük Tiyatro" olarak da bahsedilmeye başlandı.

Tarihçe

Yapının içinden bir görünüm.
Ankara Opera Sahnesi önünde Cüneyt Gökçer heykeli
1934 yılına ait bir fotoğrafı

1933-46: Şevki Balmucu'nun 'Sergi Evi' projesi

Ankara'da bir sergi evi inşa edilmesine yönelik ilk düşünce, Millî İktisat ve Tasarruf Cemiyeti'nin 1933 yılında açtığı bir yarışmayla gündeme geldi. Yarışma duyurusunda belirtilen kurallara göre, inşa edilecek olan proje modern mimariye uygun olmalı ve maliyeti cemiyetin belirlediği 225 bin liralık bütçeyi aşmamalıydı. Bu bağlamda, 10 tanesi yabancı katılımcılara ait olmak üzere toplamda 26 projenin yarışmaya gönderilmesiyle eleme süreci başladı. 3 mimar, 2 mühendis ve 6 bürokratın jüri üyeliğini üstlendiği süreçte İtalyan mimar Paolo Vietti-Violi ile Türk mimar Şevki Balmumcu'nun projeleri finale kaldı. Fakat Violi'nin projesinin maddi açıdan hayata geçirilmesi mümkün bulunmadığından, yarışmayı Balmumcu'nun kazandığı açıklandı. Yaklaşık iki yıl süren inşaatın ardından, 1935 yılında Sergi Evi'nin açılışı yapıldı.[1]

1946-48: Sergi Evi'nin 'Opera Sahnesi'ne dönüştürülmesi

6 Haziran 1946 tarihine gelindiğinde, dönemin Milli Eğitim Bakanı Hasan Ali Yücel'in talebi doğrultusunda Sergi Evi'nde gerekli değişikliklerin yapılarak mekanın bir opera salonuna dönüştürülmesi kararlaştırıldı. Bu karar, başta yapının mimarı olan Şevki Balmumcu olmak üzere ülkenin önde gelen mimarlarının büyük tepkisine yol açtı. Dönemin yüksek mimarlarından Adnan Kuruyazıcı uluslararası bir yarışmada derece kazanarak hayata geçirilmiş olan bir eserin tabiatına müdahale edilerek onun başka bir amaca hizmet etmesine yönelik değiştirilmesi fikrine karşı çıkarken, Orhan Alsaç ise böylesi bir değişikliğin Türk mimarlara danışılmadan ve dahası yapının asıl mimarı hayattayken Alman mimar Paul Bonatz'a verilmesini şiddetle eleştirdi.[1]

Böylesi bir yenileme çalışması yıllarca sürecek olan bir tartışmanın fitilini ateşlediyse de karardan vazgeçilmedi ve bina 2 Nisan 1948 tarihinde Opera Sahnesi adıyla yeniden kullanıma açıldı. Açılış töreninde Cemal Reşit Rey, Ulvi Cemal Erkin ve Necil Kazım Akses gibi Türk bestecilerin eserleri icra edildi. Ayrıca, Ahmed Adnan Saygun’un üç perdelik “Kerem" operası da dünya prömiyerini yaparak grand opera türünde yazılan ilk ulusal opera olarak dünya müzik tarihindeki yerini aldı.[2]

Önemi

Tamamlandıktan sonra şehrin en modern ve dikkat çekici yapısı haline gelen Sergi Evi, mimarlık camiasının öne çıkan isimlerinden pek çok olumlu eleştiri ve beğeni topladı. Türk mimarlardan Cengiz Bektaş yapının çağdaş mimari çözümlerle donatıldığını ve bütün genç mimarlar için ilham verici nitelikte olduğunu belirtirken, Ali Cengizkan da burayı Cumhuriyet tarihinin en önemli kamusal mekanlarından biri olarak değerlendirdi. Alman mimarlık tarihçisi Bernd Nicolai ise Sergi Evi'nin Ankara'daki modern mimari örnekleri arasındaki en parlak eser olduğunu yazdı.[1]

Mimari

1933 yılında inşa edilen yapının asıl mimarı Şevki Balmumcu'dur. Yapının özgün projesiyle alakalı olarak konstrüktivizm etkisinde tasarlanmış olduğu ya da De Stijl üslubuna göre şekillendirildiği yorumları yapılır.[3] 1948'de, Alman mimar Paul Bonatz tarafından çizilen yeni bir projeyle yapının genelinde önemli değişiklikler yapılarak opera salonuna dönüştürülmüştür.[4] Bu yenileme sırasında binanın orijinalindeki modernist çizgiler ortadan kaldırılarak dönemin popüler üslubu olan İkinci Ulusal Mimarlık Akımı'na referansla çeşitli süsleme ve revaklar eklenmiştir.[5] Yapının özgün halinden uzaklaştırılması ise Balmumcu'nun tepkisine yol açmış ve mesleğinden uzaklaşmasına sebep olmuştur.[6]

Atatürk Bulvarı'na paralel olarak uzanan yapı, birbirini dik kesen iki kütleden oluşur. Dış cephesinde Ankara taşı ve fildişi renkli sıva kullanılmıştır.[7] Devlet Tiyatroları temsillerinde sahne önünde bulunan orkestra çukuru kapatılarak ön sahne olarak kullanılır.[8] Binanın bahçesinde Leyla Gencer, Muhsin Ertuğrul ve Cüneyt Gökçer'in heykelleri bulunmaktadır.

Ayrıca bakınız

Kaynakça

  1. ^ a b c Akpolat, Mustafa S. (2003). "Mimar Şevki Balmumcu'nun ve Ankara Sergi Evi Binası'nın Üzüntü Verici Öyküsü" (PDF). Kebikeç, 16. ss. 309-321. ISSN 1300-2864. 16 Ekim 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 16 Ekim 2022. 
  2. ^ "Opera Binası, T.C. Kültür Bakanlığı web sitesi, Erişim tarihi:04.06.2012". 18 Ekim 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Haziran 2012. 
  3. ^ ""Soruşturma 2003: Mimarlık Geçmişini Değerlendiriyor" Üzerine Bir Deneme, Prof.Dr.Enis Kortan, ODTÜ Mimarlık Bölümü". Mimarlık Dergisi, Mimarlar Odası Genel Merkezi. 7 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Nisan 2011. 
  4. ^ "Opera Binası, Ankara'nın Tarihi, Arkeolojisi ve Mimarisi, Ankara Enstitüsü Vakfı Yayınları". 24 Ağustos 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Haziran 2012. 
  5. ^ "Tarihi opera binası 60. yaşını kutluyor, 31 Mart 2008". Arkitera.com. 8 Aralık 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Nisan 2011. 
  6. ^ "Sergi Sarayı (Opera Binası)". MimarlikMuzes.org. 5 Haziran 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Nisan 2011. 
  7. ^ "Opera binası (sergi sarayı), Mimarlıkmuzesi.org sitesi, Erişim tarihi:04.06.2012". 5 Haziran 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Nisan 2011. 
  8. ^ "Büyük Tiyatro-Opera binası, Tiyatonline.com sitesi, Erişim tarihi:04.06.2012". 28 Aralık 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Haziran 2012. 

Dış bağlantılar

Wikimedia Commons'ta Opera Sahnesi ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır.

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi</span> İstanbulda kurulu devlet üniversitesi

Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi (MSGSÜ), merkez kampüsü İstanbul'un Fındıklı semtinde bulunan devlet üniversitesidir. Ağırlıklı olarak görsel sanatlar, mimarlık, sahne sanatları ve müzik alanında eğitim vermektedir.

<span class="mw-page-title-main">Türkiye'de mimarlık</span> Türkiyenin mimari geçmişine genel bir bakış

Türkiye'de mimarlık, Türk mimarisi veya Cumhuriyet Dönemi Türk Mimarisi 1923'te kurulan Türkiye Cumhuriyeti devletinin toprakları üzerinde süregelen mimarlık sürecini inceler. Türkiye’deki mimarlık uygulamaları belli dönemlerde yaygın olan mimari akımlardan, cumhuriyet tarihi boyunca yaşanan belli sorunlardan ve çelişkilerden etkilenerek veya onlara tepki olarak oluşmuştur. Bu çelişkilerden başta geleni özellikle cumhuriyetin ilk dönemlerinde gündeme gelen Doğu-Batı ikilemidir. Buna ek olarak ulusal-evrensel, geleneksel-modern veya dindarlık-laiklik gibi ikilemler ve farklı siyasi görüşler de mimarlık uygulamalarının seyrini etkilemiştir. Bu dönemlerin birbirinden kesin olarak ayrılması pek mümkün değildir. Bazı akımlar diğerleri ile iç içe belirli bir zaman dilimine kadar varlığını sürdümüşler; bir dönemin veya ekolün temsilcisi olarak nitelendirilen bazı Türk mimarlar, kariyerlerinin ileriki dönemlerinde daha farklı stillerde de eserler tasarlamışlardır.

<span class="mw-page-title-main">Sedad Hakkı Eldem</span> Türk mimar (1908–1988)

Sedad Hakkı Eldem, Türk mimar, akademisyen ve yazar. 20. yüzyılın önde gelen Türk mimarlarındandır. Osmanlı dönemi evleri ve 18. ve 19. yüzyıl saray ve köşkleri üzerinde yaptığı çalışmalar ve klasik Osmanlı mimarisi üzerine araştırmalar yaparak, mimari tasarımda geleneksel motiflerin yeniden kullanılmasına öncülük etmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Emin Onat</span> Türk mimar

Mehmet Emin Onat, Türk mimar, eski İTÜ rektörü, Mimarlar Odası 1 numaralı üyesi ve DP eski İstanbul Milletvekili (1954-1957). Türkiye'de mimarlık alanında özel bir yeri olan Emin Onat sürekli aşama göstermiş, İTÜ Mimarlık Fakültesi'nin örgütlenmesinde çalışmış, ulusal ve uluslararası boyutta ün yapmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Atatürk Kültür Merkezi (İstanbul)</span> Mimari yapı

Atatürk Kültür Merkezi (AKM), İstanbul'da Taksim Meydanı'nda bulunan opera, bale, tiyatro, konser ve kongre amacı ile kullanılan içinde bir sergi salonu ve sinema da bulunan yapıdır.

<span class="mw-page-title-main">Paul Bonatz</span> Alman mimar (1877-1956)

Paul Bonatz, Alman mimardır. Türkiye'de bulunduğu 1940'larda İkinci Ulusal Mimarlık Akımı'nın destekleyici ve yönlendiricilerinden olmuştur.

<span class="mw-page-title-main">Arif Hikmet Koyunoğlu</span> Türk mimar ve fotoğraf sanatçısı (1888-1982)

Ahmet Arif Hikmet Koyunoğlu, Türk mimar ve fotoğraf sanatçısı. Cumhuriyetin ilk dönem mimarlarından olan Koyunoğlu'nun en önemli yapıtları Ankara'daki Etnografya Müzesi, bugün müze olarak kullanılan Türk Ocağı Binası, Bursa'daki Tayyare Kültür Merkezi'dir.

<span class="mw-page-title-main">Opera Meydanı</span> Ankarada bir meydan

Opera Meydanı; Ankara'nın Altındağ ilçesinde bulunan bir kent meydanı. Atatürk Bulvarı üzerinde, Sıhhiye ve Ulus Meydanlarına eşit mesafede bulunur. Eskiden ev sahipliği yaptığı pek çok fabrika, atölye ve üretim tesisi sayesinde bir dönem şehrin sanayi merkezlerinden birisi olan meydan; son yıllarda daha çok Gençlik Parkı, PTT Pul Müzesi, Melike Hatun Camii ve diğer tarihi binalarıyla şehrin turistik noktalarından biri haline gelmiştir. Ayrıca; birçok ulaşım arterinin de kesişme noktasıdır.

<span class="mw-page-title-main">Hayati Tabanlıoğlu</span> Türk mimar

Hayati Tabanlıoğlu, Türk mimar.

Abdurrahman Seyfettin Arkan ya da bilinen adıyla Seyfi Nasih, Türk mimar ve şehircilik uzmanı.

<span class="mw-page-title-main">Şevki Vanlı</span> Türk mimar

Şevki Vanlı, Türk mimardır.

İkinci Ulusal Mimari Akımı veya Yeni Yöreselcilik, 1939 ile 1950 yılları arasında Türkiye’de etkisini göstermiş ve dönemin yükselen totaliter ve milliyetçi düşünce ve üsluplarından etkilenmiş bir mimarlık üslubudur.

<span class="mw-page-title-main">Paolo Vietti-Violi</span> İtalyan mimar (1882-1965)

Paolo Vietti-Violi, İtalyan mimar.

1923 yılında kurulan Türkiye Cumhuriyeti'nin yeni bir devlet olması ve kendini mümkün mertebe Osmanlı İmparatorluğu'nu temsil eden kavramlardan uzak tutması mimariye de yansıdı. Aynı bağlamda iç politik nedenlerden dolayı Osmanlı döneminde çalışmış kadrolardan da uzak durulması tercih edilmeye başlanmıştı. Bu sebeple 1920'li yıllar ile 1940'lı yıllar arasındaki süreçte kalifiye yerli mimar eksikliğini telafi etmek için ve yeni gelecek idari kadroları eğitmek için ağırlıklı olarak başkent Ankara'nın mimarisinde Avrupa kökenli mimarlar tercih edilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Şevki Balmumcu</span> Türk mimar

Şevki Balmumcu, Türk mimardır. Ankara Sergi Evi binasının mimarıdır.

Yalçın Emiroğlu, Türk mimar.

<span class="mw-page-title-main">Royal Opera House</span>

Royal Opera House, Birleşik Krallık'ta Londra merkezinde Covent Garden Meydanı ve Bow Street'te bulunan bir opera evi ve bale gibi görsel sanatlar temsil yeridir. 2256 kişilik seyirci kapasiteli büyük bina, çok kere 1732'de ilk defa zaman orada bulunan tiyatronun ismine atıfla kullanılan ismi ile, "Covent Garden Tiyatrosu" diye de anılır.

<span class="mw-page-title-main">Cumhurbaşkanlığı Senfoni Orkestrası Konser Salonu</span> Ankarada tarihi bir konser salonu

Cumhurbaşkanlığı Senfoni Orkestrası Konser Salonu , Ankara’da 1961-2020 yılları arasında Cumhurbaşkanlığı Senfoni Orkestrası’nın (CSO) konserlerini verdiği ve provalarını gerçekleştirdiği 800 kişilik konser salonudur. Günümüzde Devlet Çoksesli Korosu'na tahsis edilmiştir.

Sümerbank Genel Müdürlük Binası, 1937-1938 yıllarında Ankara'nın Altındağ ilçesinde, Ulus Meydanı'nda inşa edilmiş betonarme yapı.

<span class="mw-page-title-main">II. Evkaf Apartmanı</span>

II. Evkaf Apartmanı; Ankara'nın Altındağ ilçesinde bulunan bir apartmandır. Ulus'taki İstiklal Caddesi üzerinde bulunur. Mimar Kemaleddin tarafından tasarlanan ve 1930 yılında inşaatı tamamlanan yapı, günümüzde Devlet Tiyatroları Genel Müdürlüğü binası olarak kullanılmaktadır. Ayrıca; Ankara Devlet Tiyatrosu'na bağlı olarak hizmet veren sahnelerden Küçük Tiyatro ve Oda Tiyatrosu'na da ev sahipliği yapmaktadır.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.