Onesimos
| Onesimos | |
|---|---|
| Bizans Psikoposu | |
 | |
| Görevlendiriliş | 54 |
| Dönem bitişi | 68 |
| Mezhep | Erken Hristiyanlık |
| Onesimos | |
|---|---|
 II. Basileios'un Menologion'undan (y. 1000) Onesimos'un ölümünü betimleyen tablo | |
| Kutsal Talebe Onesimos Bisans Psikoposu Konstantinopolis Ekümenik Patriği | |
| Ölüm | y. 68 yada 81-95 Roma (then Roman province) |
| Kutsayanlar | Roma Katolik Kilisesi Rum Ortodoks Kilisesi Lütercilik |
| Yortu | 15-16 Şubat, yada 22 Kasım (Gregoryen Takvimi), 28 Şubat (Jülyen Takvimi) |
Onesimos (Yunanca: Ὀνήσιμος, "yararlı" anlamında; Katolik geleneğine göre 68'de öldü),[1] Bizanslı Onesimos ve Doğu Ortodoks Kilisesi'nde Kutsal Havari Onesimos olarak da anılır,[2] muhtemelen Hristiyan inancına sahip bir adam olan Colossae'li Philemon'un bir kölesiydi.[3] Aynı zamanda Antakyalı Ignatius tarafından adlandırılan aynı Onesimos olabilir (ölüm y. 107) Efes'te piskopos olarak[4] Onesimos'un ölümünü 95'e yaklaştıracaktı.
Kutsal Yazılarda
"Onesimos" adı, Koloseliler 4 ve Philemon'da olmak üzere iki Yeni Ahit mektubunda geçer. Koloseliler 4:9[5] 'de bu isimde bir kişi, Kolose'deki Hristiyanları ziyaret etmek için Tychicus'a eşlik eden bir Hristiyan olarak tanımlanır; bu bağlamda onun hakkında başka bir şey söylenmemektedir. Philemon'a Mektup'tan kurtulmuş Onesimos olabilir.
Philemon'a Mektup, Havari Pavlus tarafından Philemon'a, Onesimos adında kaçak bir köle olduğuna inanılan bir kişi hakkında yazılmıştır. Onesimos'un geleneksel olarak bir köle olarak adlandırılması, bazı modern bilim adamları tarafından şüpheyle karşılanır.[6] Onesimos, suçlandığı bir hırsızlıktan dolayı cezadan kaçmak için Pavlus'un hapsedildiği yere (büyük olasılıkla Roma veya Caesarea)[7] yolunu buldu.[8] İncil'i Pavlus'tan duyduktan sonra Onesimos Hıristiyanlığa geçti. Daha önce Philemon'u Hristiyanlığa kazandıran Pavlus, bugün Yeni Ahit'te bulunan Philemon'a mektubu yazarak ikisini uzlaştırmaya çalıştı.[9] Mektuptan bir kısım:
| “ | Zincirlerimdeyken dünyaya getirdiğim, bir zamanlar size faydası olmayan, şimdi ise size ve bana kazançlı olan oğlum Onesimos için size sesleniyorum. Onu geri gönderiyorum. Bu nedenle, İncil için, zincirlerimde bana hizmet edebilmesi için, benimle birlikte tutmak istediğim onu, yani kendi kalbimi kabul ediyorsunuz. Ama senin rızan olmadan hiçbir şey yapmak istemedim ki, yaptığın iyilik zorla değil de gönüllü olsun. Belki de bu amaç için bir süreliğine ayrıldı, onu artık köle olarak değil, bir köleden daha fazlası olarak sonsuza dek kabul edesiniz... Sevgili bir kardeş, özellikle benim için ama hem bedende hem de Rab'de sizin için bundan çok daha fazlası. | ” |
Gelenekte
Joseph Fitzmyer gibi otoriteler tarafından şüphe duyulmasına rağmen,[10] bu Onesimos'un Havariler tarafından bir piskopos olarak kutsanan ve Timoteos'tan sonra Efes'te[11] piskoposluk tahtını kabul eden kişi ile aynı olması söz konusu olabilir. Roma imparatoru Domitian'ın saltanatı ve Trajan'ın zulmü sırasında, Onesimos Roma'da hapsedildi ve taşlanarak şehit edilmiş olabilir (bazı kaynaklar kafasının kesildiğini iddia eder). Ancak, Domitianus'un saltanatı 81'den 96'ya kadar olduğundan, Onesimos'un ölümü yukarıda belirtildiği gibi 68'e değil, bu yıllara ait olmalıdır.
Ayinde
Onesimos, birçok Hristiyan mezhebi tarafından bir aziz olarak kabul edilir. Lutheran Kilisesi-Missouri Sinodu onu ve Philemon'u 15 Şubat'ta anıyor.[12]
Doğu Kiliseleri Onisimos'u 15 Şubat'ta anıyor. Onesimos'un Batı'da geleneksel Batı anma töreni 16 Şubat'tadır.[13] Ancak Roman Martyrology'nin 2004 baskısında Onesimos, 15 Şubat'ın altında listelenmiştir. Orada, "Resul Pavlus'un hapisteyken Mesih'in inancına kabul ettiği, kendisini Onesimos'un efendisi Philemon'a yazdığı gibi, babası olduğu bir oğlu olarak gördüğü kaçak köle" olarak tanımlanıyor.[14]
Ayrıca bakınız
- Pavlus'un kölelik konusundaki tutumuna göre Hristiyanlık ve kölelik
- İncil ile ilgisi olmayan Onesimos (Bostonian), muhtemelen modern aşılamanın kurucusu
Kaynakça
- ^ "Onesimus". Ecumenic Patriarchate of Constantinople. 5 Şubat 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Nisan 2011.
- ^ ""Apostle Onesimus of the Seventy", OCA". 2 Kasım 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2022.
- ^ Philemon 1:15-16. 20 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2022.
For perhaps [Onesimus] was for this reason separated from you for a while, that you would have him back forever, no longer as a slave, but more than a slave, a beloved brother, especially to me, but how much more to you, both in the flesh and in the Lord.
(NASB) - ^ Ignatius of Antioch (1919) [1900]. The Epistles of St. Ignatius, Bishop of Antioch. 3rd. Society for Promoting Christian Knowledge. ss. 39-40.
... Onesimus, whose love surpasses words, in the flesh as your bishop. I pray that you may love him with a love according to Jesus Christ, and that you may all be like him. For blessed is He Who granted unto you, worthy as you are, to possess such a bishop.
(chapter 1) - ^ "Christian Bible: Colossians 4:9". 1 Ekim 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2022.
- ^ Tolmie (17 Temmuz 2009). "Onesimus – 'n wegloopslaaf? Oor die ontstaansituasie van die Filemonbrief" [Onesimus - a runaway slave? The origin of the Letter to Philemon]. Verbum et Ecclesia (Afrikaans). 30 (1): 279-301. doi:10.4102/ve.v30i1.74.
- ^ 'The Letter to Philemon', Joseph A. Fitzmyer S.J., paragraph 5, pages 869-870 The New Jerome Biblical Commentary, 1989, Geoffrey Chapman
- ^ "Saint Onesimus at SQPN website". 24 Aralık 2006 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ocak 2007.
- ^ "Christian Bible: Philemon verses 19-16". 10 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2022.
- ^ Fitzmyer paragraph 4
- ^ "The Epistle of Ignatius to the Ephesians". 9 Eylül 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2022.
- ^ Lutheran Church–Missouri Synod. Lutheran Worship. Concordia Publishing House, 1982, updated by the same church's Lutheran Service Book. Concordia Publishing House, 2006.
- ^ Livingstone (2000), p. 414
- ^ Martyrologium Romanum, 2004, Vatican Press (Typis Vaticanis), p. 150.
