Baykal Gölü, dünyanın en derin gölü olarak anılmaktadır. Sibirya'nın güneyinde, İrkutsk Oblastı ve Buryatya arasında yer alır. İrkutsk şehrinin yakınında bulunan göl, "Sibirya'nın Mavi Gözü" diye adlandırılır. Yüzölçümü yaklaşık 31.722 km²'dir. Uzunluğu 636 km, en geniş yeri 79,5 km'dir. Gölün tabanı deniz seviyesinin yaklaşık 1285 m altındadır. Gölün dibindeki tortul kayaçların yaklaşık 7 km kalınlığında olduğu tahmin edilmektedir. Bu da gölün yeryüzündeki en derin yarıklardan biri olduğunu göstermektedir.
Onega Gölü, Rusya'da bir göl.
2024 yılı sonu itibarıyla, 195 "Taraf Devlet"te 1.223 Dünya Mirası Alanı bulunmaktadır. 1,223 Dünya Mirası Alanının 952'si kültürel, 231'i doğal, 40'ı karma özelliktedir. Bu Dünya Mirası Alanlarının 49'u sınıraşırı alan olup, birden fazla ülke tarafından paylaşılmaktadır. Sınıraşırı alanları paylaşan toplam 72 ülke bulunmaktadır. Ülkeler Dünya Miras Komitesi tarafından Afrika, Arap Devletleri, Asya ve Pasifik, Avrupa ve Kuzey Amerika ve Latin Amerika ve Karayipler olmak üzere beş coğrafi bölgeye ayrılmıştır.
Wadden Denizi, Kuzey Denizi'nin güneydoğusunda yer alan bir gelgit bölgesidir. Kıta Avrupası'nın kuzeybatısı ve Friz Adaları arasında bulunan bölge, çamurlu ve sulak alanlar oluşturmaktadır. Biyolojik çeşitlilik bakımından varsıl olan bölge 2009 yılında UNESCO Dünya Mirası listesine alınmıştır.
Tamgalı, Kazakistan'ın Zhetysu bölgesinde bulunan bir petroglif sitesidir. Tamgalı, 2004 yılında UNESCO Dünya Mirası Listesi'ne girmiştir. Tamgalı, Almatı'nın 170 km (karayoluyla) kuzeybatısında yer almaktadır.
1972 yılında imzalanan UNESCO Dünya Mirası Sözleşmesi ile Birleşmiş Milletler Eğitim, Bilim ve Kültür Örgütü (UNESCO), kültürel veya doğal miras açısından önem taşıyan yerler olan Dünya Mirasları kavramını tanımladı. Doğal özellikler, jeolojik ve fizyografik oluşumlar ve bilim, koruma veya doğal güzellik açısından önemli olan doğal alanlar doğal miras olarak tanımlanır. Azerbaycan, Dünya Kültürel ve Doğal Mirasının Korunmasına Dair Sözleşmeyi 16 Aralık 1993'te onaylamasıyla ülkedeki alanlar listeye dahil edilmiştir.
Dünya Mirası, UNESCO tarafından listelenen, özel kültürel veya fiziksel öneme sahip yerlerden her birine verilen addır. Genel Kurul tarafından seçilen 21 UNESCO üyesi ülkenin oluşturduğu Dünya Miras Komitesi tarafından yönetilen uluslararası Dünya Mirası Programı bu listeyi güncellemektedir.
Lena Sütunları, Doğu Sibirya bünyesinde Yakutistan özerk cumhuriyeti'nde Lena Nehri kıyısında yer alan doğal bir oluşumdur. Sütunların yüksekliği 150-300 metre arasında değişmekle beraber, Kambriyen dönemlerinde oluştuğu düşünülmektedir. Lane Sütunları, 2012 yılında UNESCO Dünya Mirası Listesine alınmıştır.
Moğol Altayları Petroglif Kompleksi Batı Moğolistan'daki Bayan-Ölgii Kazak Yarı-Özerk Aymağında yer alan üç arkeolojik alan üzerine kurulmuş bir petroglif ve mezar anıtları grubudur. Altay Dağları üzerinde yer alır. Alan, 2011 yılında UNESCO tarafından bir Dünya Mirası olarak ilan edilmiştir. Kaya çizimleri en erkeni MÖ 11.000 ila MÖ 6.000 yılları arasında değişen 12.000 yıllık bir süreyi kapsar.
Monte San Giorgio, Lugano Önalplerinde, İsviçre'deki Lugano Gölü'ne bakan ormanlık bir dağdır. Ticino Kantonu'nun güney kesiminde, Brusino Arsizio, Riva San Vitale ve Meride belediyeleri arasında yer alır. Monte San Giorgio, 2003'te UNESCO tarafından Dünya Mirası olarak ilan edildi, çünkü "Trias Devri deniz yaşamının bilinen en iyi kayıtlarından biridir ve bölgedeki önemli yaşam izlerininde kaydını tutmuştur." Poncione D'Arzo'nun batısındaki İtalyan bölgesi, 2010 yılında Dünya Miras Alanının bir uzantısı olarak eklendi.
Kiji Pogost, Kiji adasında yer alan, 17. yüzyıldan kalma tarihi bir yerdir. Ada, Rusya'nın Karelya Cumhuriyeti'ndeki Onega Gölü üzerinde yer almaktadır. Pogost, iki büyük ahşap kilise ve bir çan kulesi içeren, çitlerle çevrili bir alandır. 1990 yılında UNESCO tarafından Dünya Mirası, 1993 yılında Rus Kültürel Miras Alanı olarak listelenmiştir.
Levant sanatı olarak da bilinen, İber Akdeniz Havzası'ndaki kaya sanatları, 700'den fazla tarihöncesi kaya sanatı alanını içeren birtopluluktur ve 1998 yılında UNESCO tarafından toplu olarak bir Dünya Mirası ilan edilmiştir. Siteler, İspanya'nın doğu kesiminde yer alır ve Taş Devri'nin Üst Paleolitik veya (muhtemelen) Mezolitik Dönemlerine aittir. İşlemeler, insanlar ve hayvanlara ait küçük boyalı figürlerden oluşmaktadır. Dahil olan alan sayısı açısından, bu sanatın Avrupa'daki en büyük bileşimini içermekte olduğu için dikkate değerdir. Adı Akdeniz Havzası'nna atıfta bulunmaktadır; ancak, bazı siteler deniz kenarında bulunmasına rağmen, sitelerin çoğu, iç kısımlarda yer alan Aragon'da ve Kastilya-La Mancha'da bulunmaktadır; ayrıca Levant adı, Levant Bölgesine değil Levantin Sanatı'na atıfta bulunmaktadır.
Val Camonica taş işlemeleri, İtalya'nın Brescia ilinde yer alır ve dünyadaki en büyük tarihöncesi petroglif koleksiyonlarını oluşturur. 1979 yılında UNESCO tarafından Dünya Mirası ilen edilmiş ve İtalya'nın ilk Dünya Miras Alanı olmuştur. UNESCO, resmi olarak 140,000'den fazla figür ve sembolü onayladı, ancak yeni bulgularla birlikte bu sayı 200,000 ila 300,000 arasına çıktı.
Arnavut Rivierası ; Arnavutluk'un güneybatısını oluşturan dikine sahil kesimine verilen özel bir isimdir. Bazen Bregdeti veya Bregu isimleri ile de anılır. Akdeniz'le bağlantılı bir deniz olan İyon Denizi'nin doğu sahillerinden başlar. Sarandë, Borsh, Himara, Dhërmi, Qeparo, Piqeras ve Lukovë yerleşimlerinin olduğu kıyı hattı boyunca uzanır. Ceraunian Dağları, bölgenin hinterlandını sahilden ayırır. Fakat Arnavut Rivierası, hem kuzeydeki Arnavutluk sahillerini hem de rivierayı içeren Arnavutluk kıyı şeridi ile karıştırılmamalıdır.
Kiji Adası, Onega Gölü'nün kuzeyinde bulunan bir adadır. Ada, Karelya Cumhuriyeti'nin başkenti Petrozavodsk'tan 68 km uzakta yer almaktadır.
Ha'il Bölgesi'ndeki Kaya Sanatı, Suudi Arabistan'ın UNESCO Dünya Mirası listesinde yer alan dördüncü sitesidir. Kaya sanatı, Hail Bölgesi çöllerinde yer alan iki bileşenden oluşmaktadır: ilki Jubbah kentindeki Om Sinman dağı, ikincisi ise El-Shuwaymis'teki El Manjor ve Raat. Bugünkü Arap nüfusunun ataları, kaya yüzeylerine, 10 bin yıllık bir geçmişi bulunan petroglif izlerini bırakmıştır.
Saymalıtaş ya da Saimaluu Tash, Kırgızistan'ın Celal-Abad ili'nde, Kazarman'ın güneyinde yer alan bir petroglif alanıdır. Siyah-beyaz kaya resimleri içeren 10.000'den fazla ve belki de 11.000 kadar oyulmuş resmi tanımlanmıştır ve bu da sit alanını dünya çapında önemli bir kaya sanatı koleksiyonu haline getirmiştir. Bu kaya sanatı örnekleri aşağı vadideki kadim insanların dini davranışlarının göstergelerindendir.
Birleşmiş Milletler Eğitim, Bilim ve Kültür Örgütü (UNESCO) Dünya Mirasları, 1972 yılında kabul edilen UNESCO Dünya Mirası Sözleşmesi'nde tanımlandığı şekliyle kültürel veya doğal miras açısından önem taşıyan yerlerdir. Sovyetler Birliği, Dünya Kültürel ve Doğal Mirasının Korunmasına Dair Sözleşme'yi 12 Ekim 1988'de onaylayarak, tarihî yerlerini listeye dâhil edilmeye uygun hâle getirdi.
Gobustan Kaya Sanatı, tarih öncesi ve Orta Çağ dönemlerinin flora ve faunasını, avcılığını, yaşam tarzlarını ve kültürünü temsil etmektedir. Kayalara yapılan oymalarda ilkel adamlar, dans ritüelleri, ellerinde mızraklı adamlar, hayvanlar, boğa güreşleri, deve kervanları, güneş ve yıldız resimleri yer almaktadır. Bu oymaların tarihi 5.000 – 20.000 yıl öncesine kadar gitmektedir.
Vézère Vadisi'nin Tarih Öncesi Alanları ve Dekore Edilmiş Mağaraları, Fransa'da yer alan bir Dünya Mirası Alanıdır. 1979'dan beri UNESCO Dünya Mirası Listesi'nde yer almaktadır. Özellikle, Dordogne ilindeki Vézère vadisinde, çoğunlukla "Tarih Öncesi'nin Başkenti" olarak adlandırılan Les Eyzies-de-Tayac-Sireuil ve çevresinde bulunan 15 tarih öncesi bölgeyi kapsamaktadır. Bu vadi, 25'i dekore edilmiş mağara dahil 150'den fazla bilinen alanı ile tarih öncesi alanlar açısından son derece zengindir ve Paleolitik dönem ve sanatının araştırılmasında önemli bir rol oynamıştır. Alanların üçü, ismini tarih öncesi dönemlerden almıştır: Micoquien, Musteryen ve Magdalenian. Ayrıca, Cro-Magnon kaya sığınağı, Avrupa erken modern insanlarının genel adı olan Cro-Magnon'un isminin kökenidir. Alanların çoğu, yirminci yüzyılın başlarında arkeologlar Henri Breuil ve Denis Peyrony tarafından keşfedilmiştir. Bu alanların en istisnai kaya sanatına sahip olan Lascaux ise 1940 yılında keşfedilmiştir.
