Omurga implantları, kronik dejeneratif disk hastalığı, skolyoz veya travmatik kırığı olan hastaları tedavi etmek için kullanılabilir. Bu ise, omurga implantlarının insan bedeninde omurga ile ilgili yaşanan rahatsızlıklarda iyileşme sürecine büyük bir katkı sağlayabileceği anlamına gelir.

Doğal ve türetilmiş metaller, seramikler, polimerler ve kompozitler insan vücudunda kullanılan en yaygın implant malzemeleri başlıklarıdır. Vücutta bir implantın kullanımını etkileyen birçok faktör olmasına rağmen, malzeme özellikleri, doğası ve biyouyumluluğu en önemlileridir. İmplant malzemelerinde aranan en önemli nokta ise malzeme kalitesinin biyolojik bir ortamda özelliklerini bozmadan devamlılığının korunabilmesidir. İmplant malzemeleri vücutta mekanik ve biyolojik olarak iki şekilde bozulabilir. İmplantın bozulması, implantın türüne, kullanıldığı ortama ve bu bölgenin hareketine bağlıdır.

Çoğu omurga hastalığı ameliyatı gerektirmese de, sıklıkla gereklidir. Bir kişinin sırt ağrısına çeşitli faktörler neden olabilir. Burkulma ve incinmeler, disk ve kemiklerin doğal aşınması ve yırtılması ve siyatik en yaygın nedenler arasındadır. Bel ağrısının bazı nedenleri arasında kanserler, tümörler ve böbrek taşı gibi hastalıklar bulunur. Birçok sırt ağrısı ve deformite türü omurga implantları ile tedavi edilir.

Dört tür füzyon omurga implantı vardır;

• Kafes İmplantlar
• Plaka İmplantlar
• Çubuk İmplantlar
• Pedikül Vida İmplantlar

Kafesler, iki omur arasında boşluk tutucu görevi görür. Omurganın bir parçası haline geleceği için kemik grefti bunların içinde "büyümeye" izin verecek şekilde yerleştirilebilir. Vücut içi kafesler olarak da bilinirler. Kafesler ameliyat sonrası destek ve stabilite sunar. Genellikle vidaya ihtiyaç duymazlar.^[1]

Titanyum ve PEEK günümüzde gövde içi kafeslerde kullanılan en popüler iki malzemedir. İlk olarak 1990'larda spinal füzyonda kullanılan Titanyum kafesleri, vertebral füzyon için düşük yoğunluklu, korozyona dirençli bir yapı iskelesidir. Titanyum kafeslerinin yüzeyleri ayrıca osteointegrasyona ve kemik yapışmasına yardımcı olacak şekilde ayarlanabilir^[2][3]

Omurga plakaları, omurgayı desteklemeye ve dengelemeye yardımcı olan bir zirve implantıdır. Plakaları omurlara sabitlemek için yaygın olarak vidalar kullanılır. İskeleti yerinde tutmaya yardımcı olurlar. Bir cerrah, bu füzyon şeklinde kemiklerin birlikte iyileşmesini sağlamak için muhtemelen plaka ve vida gibi bir alet kullanır. Ayrıca omurga ile bükülebilecek kadar esnektirler. Servikal omurganın füzyonunda yaygın olarak ön ve arka füzyon plakaları kullanılır. Yumuşak doku sıkışmasını azaltan düşük profilleri nedeniyle ön plakalar en yaygın olarak servikal omurgada kullanılır.^[4]

Çubuklar, omurganın belirli bölümlerinin hareketliliğini sınırlandırarak omurları düzeltmeye yardımcı olan ayarlanabilir araçlardır. Çubuklar dişli, düz veya yuvarlak olabilir. Birden fazla sabitleme noktası bağlayan metal çubuklar, sert omurga stabilitesi sağlamak için kullanılabilir.

Pedikül vidaları, füzyon iyileştikçe ek stabilite ve güç sağlamak için spinal füzyonlarda kullanılır. Kaynaşmış omurların üstüne ve altına pedikül vidaları yerleştirilir. Vidaları bağlamak için, hareketi durduran ve kemik greftinin iyileşmesini sağlayan bir çubuk kullanılır. Füzyon düzgün bir şekilde iyileştikten sonra vidalar ve çubuklar çıkarılabilir. Hastaya acı vermezlerse çıkarılmaları gerekmez. Omurga implantasyonlarının büyük çoğunluğunda implantın vertebral ile füzyonunun en faydalı tedavi hedefi olduğu gösterilmiştir. Nihai mekanik ve biyolojik kemik-implant entegrasyonu, vertebral kolonun çeşitli kısımlarına yöneliktir. Omurga kemiğinin arka segmentindeki pedikül kemiğinin kortikal tabakasına pedikül vidasının proksimal kısmının entegrasyonu veya vurulması, pedikül vidasının penetrasyonu için kritiktir. Benzer şekilde, süngerimsi kemik ile temas halindeki vidanın distal kısmında, pedikül vida-kemik entegrasyonunun yüksek kayma mukavemeti gereklidir.^[5]