İçeriğe atla

Odile Decq

Odile Decq
Kişisel bilgiler
Doğum1955
Laval, Fransa
VatandaşlıkFransa
Çalışma ve başarıları
Çalıştığı şehirParis, Fransa
Ünlü yapıtlarıConfluence Yenilik ve Yaratıcı Stratejiler Enstitüsü, PHANTOM Opéra Garnier restoran, MACRO Roma Çağdaş Sanat Müzesi, Tangshan Müzesi
Resmî sitesiwww.odiledecq.com

Odile Decq (d. 1955, Laval), ödüllü Fransız mimar, şehir plancısı ve akademisyendir. Paris merkezli mimarlık ofisi Studio Odile Decq'in[1] ve 2014 yılında açılan Confluence Institute[2] okulunun kurucusudur. Kentsel planlama, sergi tasarımı, ürün tasarımı gibi farklı ölçeklerde çalışmaları vardır. Kendine özgü goth görünüşü ile bilinir.[3] Mimarlığa katkılarından ötürü 2003 yılında kendisine Légion d'honneur (şeref madalyası) verilmiştir.

Decq, mimarlık felsefesini "insanların hareket edebileceği, iyi koşullarda yaşayabileceği, dışarıdaki yaşamın sertliğini unutabileceği" yapılar yapmak olarak açıklar, bu yüzden mimarlığın insancıl bir yaklaşıma sahip olması gerektiğini belirtir.[4] Onun için, mimarların ilk görevi bir barınak yaratmak ise, ikincisi de günlük hayatlarındaki koşturmacayı ve dertlerini unutabilecekleri, bugünün zorluklar dünyasında kendilerini iyi hissedebilecekleri mekânlar sunmaktır.[5]

Eğitim

1970'lerde Odile Decq ilk olarak École Régionale d'Architecture de Rennes mimarlık okuluna girdi. İlk yıl kendisine okul müdürü tarafından, doğru ruha sahip olmadığı için asla mimar olmayacağı söylendi. Decq sonraları bu sözleri anarak, "isyankâr" dış görüntüsünü bir kadın olarak mimarlık dünyasında görünürlüğünü vurgulamasının bir aracı olarak icat ettiğini açıklamıştır.[6]

Rennes'deki mimarlık okulunda iki yılını tamamlayan Decq, daha sonra Paris'e taşındı ve burada La Villette (daha önce UP6 olarak adlandırılıyordu) okuluna kaydoldu. 1968 Devrimi nedeniyle Decq vaktini eylemlerde geçirmeyi tercih etti. Eğitim giderlerini karşılayabilmek için yazar Philippe Boudon için çalışmaya başladı. Boudon o zaman mimarlık teorisi hakkında yazıyordu ve edebiyat ve dilbilim alanındaki çalışmaları nedeniyle Decq ile ilgileniyordu. Decq Boudon için okumaya başladı ve daha sonra onun için yazmaya başladı. Dört yıl sonra Decq, diplomasını almak için Boudon ile olan işinden istifa etti. [2]

1978 yılında Paris-La Villette'deki École nationale supérieure d'architecture okulundan, 1979 yılında Paris Siyasi Araştırmalar Enstitüsü'nden kentsel planlama diploması ile mezun oldu.

Kariyer

Decq 1979 yılında kendi mimarlık ofisini açtı. Gelecekte ofisteki ve kişisel hayatındaki partneri olacak Benoît Cornette, o zamanlar tıp okumaktaydı. Cornette 1985 yılında mimarlık derecesi aldı ve ikili, ODBC mimarlık firmasını kurdu.[7] 1990 yılında Peter Rice ile birlikteRennes'teki Banque Populaire de l'Ouest için tamamladıkları yapılar, onlara çok sayıda ödül ve uluslararası tanınmışlık kazandırdı. Fransa'daki ilk metal konstrüksiyon ofis binasıdır.

“Araştırmasını çeşitlendirip radikalleştirirken, savaşçı tutumundan vazgeçmemiştir”[8] 1996 yılında Venedik Mimarlık Bienali sırasında Altın Aslan ödülüne layık görülmesi, erken ve olağandışı kariyerinin teyidi niteliğindedir. Odile Decq'in pratiği yalnız bir stil, bir yaklaşım ya da süreç dışında, kentsel planlama, mimari, tasarım ve sanatı kucaklayan bütüncül bir evreni ete kemiğe büründürür. Bu çokdisiplinli yaklaşımı ona 2016'da Jane Drew Ödülü'nü ve 2017'de Architizer Yaşam Boyu Başarı Ödülü ile kazandırdı.

Odile Decq, 1992'de Paris'teki École Spéciale d'Architecture'de eğitim vermeye başladı, 2007'de mimarlık bölümü başkanı seçildi. 2012 yılında ayrıldı ve 2014 yılında Fransa, Lyon'da Confluence (Kesişim) Yenilik ve Yaratıcı Stratejiler Enstitüsü'nü tasarlayıp açtı.[9] Odile Decq okulu mimar Matteo Cainer ile birlikte kurup yönetmiştir.[10] Decq, eğitime yaklaşımını, öğrencileri bağımsızlıklarını ve "kendilerini çok güçlü ve net bir şekilde ifade etme" yeteneklerini geliştirmek için güçlü bir pozisyon almaya zorlamak olarak tanımlamıştır.[11] Decq'e göre okula ismini veren “kesişim” teması, mimarlığı bir meslekten ziyade düşünce biçimi olarak ele alan ve farklı disiplinlerin birlikteliği ile öğreten amaçlarını tanımlamaktadır.[12]

1998 yılında partneri Cornette 45 yaşındayken bir trafik kazasında öldü. Decq ODBC mimarlık ofisinda çalışmaya devam etti, ancak ofisin ismini 2013'te Studio Odile Decq olarak değiştirdi. Bu isim değişikliğini teşvik eden sebeplerden biri, kendi tasarımı olan yapıların mimarının eski partneri olarak verilmesidir.[13]

Maket oluşturmak, Decq'in pratiğinde önemli yer tutar. Decq ve Benoît, çeşitli konfigürasyonların fizibilitesini test etmek için hareket ettirilebilen modüler parçalara sahip çok sayıda model oluşturmuştur.[7]

Önemli eserleri

  • 1990 - Banque populaire de l'Ouest (BPO), idari ve sosyal merkezler, Rennes, Fransa
  • 1996 - Fransa Pavyonu sergi tasarımı, Venedik Mimarlık Bienali
  • 1998 - Nantes Üniversitesi Formasyon Merkezi, kütüphane ve bilim yapısı
  • 1999 - A14 otoyolu viyadüğü ve operasyon merkezi, Nanterre, Fransa
  • 2001 - UNESCO Konferans Salonu yeniden düzenlemesi ve mobilya tasarımları, Paris, Fransa
  • 2007 - Grönland Pavyonu, Şanghay, Çin
  • 2010 - MACRO, Roma Çağdaş Sanat Müzesi, İtalya, ek bina ve yenileme, Roma, İtalya
  • 2011 - PHANTOM, Opéra Garnier'deki L'Opéra Restoran, Paris, Fransa
  • 2012 - FRAC Bretagne Çağdaş Sanat Merkezi, Rennes, Fransa
  • 2014 - GL Events Genel Merkezi, Lyon, Fransa
  • 2015 - Pentania, konut kompleksi, Lille, Fransa
  • 2015 - Fangshan Tangshan Ulusal Jeopark Müzesi, Jeoloji ve Antropoloji Müzesi, Nanjing, Çin
  • 2015 - Maison Bernard, Antti Lovag'ın Balon Sarayı yenilemesi, Théoule-sur-Mer, Fransa
  • 2015 - Confluence Yenilik ve Yaratıcı Stratejiler Enstitüsü, Lyon, Fransa, yenileme projesi
  • 2015 - Saint-Ange konuk sanatçı programı, Seyssins, Fransa
  • 2016 - Le CARGO, ofis ve iş geliştirme merkezi, Paris, Fransa

Ödüller ve Başarılar[14]

  • 1986 - Genç mimarların albümleri, Benoît Cornette ile
  • 1990 - Prix de l'Equerre d'Argent adayı
  • 1990 - Mimarlık ve Çalışma Mekânı Ödülü, AMO
  • 1990 - Premier Ödülü, Dokuzuncu Uluslararası Mimarlık Ödülü, Londra, 1990
  • 1991 - Özel Mansiyon, Iritecna Avrupa Ödülü, Milano, İtalya
  • 1991 - Bölgesel Ödül - Rennes, Fransa
  • 1991 - Andrea Palladio Uluslararası Mimarlık Ödülü
  • 1992 - Oscar du Design Le Nouvel Economiste, Paris, Fransa
  • 1996 - Venedik Mimarlık Bienali, Altın Aslan, Benoît Cornette ile
  • 1996 - En İyi Çelik Yapı Ödülleri, Paris, Fransa (Banque Popularie de l'Ouest ile)
  • 1999 - Benedictus Ödülleri, Washington, ABD (Nantes Üniversitesi ile)
  • 2001 - Sanat ve Edebiyat Nişanı, Fransa
  • 2003 -Şeref madalyası (Légion d'honneur), Fransa
  • 2005 - Passeport Artiste Sans Frontière, AFAA Paris, Fransa
  • 2006 - Uluslararası Mimarlık Ödülleri, Chicago Athenaeum
  • 2007 - İngiliz Mimarlar Kraliyet Enstitüsü (RIBA) Uluslararası Ödülü
  • 2007 - Show Boats Uluslararası Ödülleri, Monako
  • 2008 - Dünya Mimarlık Topluluğu Ödülleri (Tangier Deniz Yolcu Terminali ile)
  • 2008 - Dünya Mimarlık Topluluğu Ödülleri (MACRO ile)
  • 2008 - Kültür Dünyası Mimarlık Festivali, Barselona (Grönland Pavyonu ile)
  • 2008 - Athenaeum Uluslararası Mimarlık Ödülü (GL Events Genel Merkezi ile)
  • 2009 - MIPIM AR Gelecek Proje Ödülü (GL Events Genel Merkezi ile)
  • 2010 - Premio di Architettura Ance Catania (MACRO ile)
  • 2010 - Athenaeum Uluslararası Mimarlık Ödülü (Tangier Deniz Yolcu Terminali ile)
  • 2012 - Paris Mağaza & Tasarım Ödülü, kafe ve restoran kategorisi (Phantom ile)
  • 2012 - Ecola Ödülü (Phantom ile)
  • 2013 - Mimarlıkta Kadınlar Ödülü (Prix des femmes architectes), ARVHA
  • 2013 - MAISON & OBJET Yılın Tasarımcısı Ödülü
  • 2013 - Athenaeum Uluslararası Mimarlık Ödülü (Phantom ile)
  • 2014 - Médaille de Vermeil ve d'Honneur de l'Académie d'Architecture
  • 2014 - Dedalo Minosse Özel Ödülü
  • 2015 - Targhe d'Oro (Altın Plaket), Unione Italiana Disegno
  • 2015 - Nanjing Belediyesi Mimarlık Ödülü (Tangshan Müzesi ile)
  • 2015 - Jiangsu İl Mimarlık Ödülü (Tangshan Müzesi ile)
  • 2015 - Mimaride onursal doktora, Université Laval, Fransa
  • 2015 - Blueprint Ödülü, En İyi Özel Konut Projesi kategorisi (Saint-Ange Residence ile)
  • 2016 - Ulusal Ahşap Yapı Ödülü (Saint-Ange Residence ile)
  • 2016 - Jane Drew Ödülü
  • 2016 - Athenaeum Uluslararası Mimarlık Ödülü (Tangshan Müzesi ile)
  • 2017 - NYCXDesign Ödülü, En İyi Sarkıt Aydınlatma kategorisi (Soleil Noir ile)
  • 2017 - Architizer A + Ödülleri - Yaşam Boyu Başarı Ödülü

Kaynakça

  1. ^ "Studio Odile Decq". 3 Mart 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mart 2020. 
  2. ^ "Confluence Institute". 21 Nisan 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mart 2020. 
  3. ^ "Interview: Odile Decq on Risk-Taking, Rule Bending, and Gender Constraints". Pinup Magazine. 7 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ekim 2019. 
  4. ^ "The Story Behind Odile Decq's Adventurous Architecture". ArchDaily. 3 Mayıs 2019. 24 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ekim 2019. 
  5. ^ "Mimarlık Eril Bir Hegemonya ve Kadınlar Olarak Savaşmaya Devam Etmeliyiz", Arredamento Mimarlık, Şubat 2015, s. 97
  6. ^ "Mimarlık Eril Bir Hegemonya ve Kadınlar Olarak Savaşmaya Devam Etmeliyiz", Arredamento Mimarlık, Şubat 2015, s. 99
  7. ^ a b Maggie Toy; Peter C. Pran (2001). The Architect (İngilizce). Watson-Guptill Publications. ISBN 0823016528. 
  8. ^ Koubaiti. "ODILE DECQ". Whitelies Magazine. 16 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ekim 2018. 
  9. ^ Quirk (24 Şubat 2014). "Odile Decq to Launch A New Kind of Architecture Institute: 'Confluence'". ArchDaily. 17 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ekim 2018. 
  10. ^ Davidson (Kış 2014). "A Conversation with Odile Decq". LOG (New York, N.Y.: 2003). Cilt 30. ss. 39-45. 
  11. ^ "Odile Decq on the Importance of Bold Design and Why "Architecture Is Still a Fight"". ArchDaily. 9 Haziran 2018. 24 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ekim 2019. 
  12. ^ "Mimarlık Eril Bir Hegemonya ve Kadınlar Olarak Savaşmaya Devam Etmeliyiz", Arredamento Mimarlık, Şubat 2015, s. 101
  13. ^ ""Radical goth" Odlie Deqc is challenging archtiectural education in France". Dezeen. 15 Mart 2016. 7 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ekim 2020. 
  14. ^ "awards : Studio Odile Decq". Studio Odile Decq. 2019. 27 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ekim 2019. 

Dış bağlantılar

Resim galerisi

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Zaha Hadid</span> Mimar

Zaha Hadid, Irak asıllı İngiliz vatandaşı, dekonstrüktivist mimar.

Pritzker Mimarlık Ödülü, Hyatt Vakfı tarafından 1979’dan beri her sene verilen bir mimarlık ödülü olup yeteneği, önsezileri ve sorumluluk bilinciyle, topluma ve mimarlığa anlamlı katkılar sağlayan mimarları onurlandırma amacı taşır.

Mimar Han Tümertekin, mimari etkinliğini 1986 yılında İstanbul'da kurduğu Mimarlar ve Han Tümertekin Proje Danışmanlık Hizmetleri Ltd. Şti. çerçevesinde yürütmektedir. Tümertekin, Türkiye başta olmak üzere, Hollanda, Japonya, Kanada, Birleşik Krallık ve Fransa'da projeler gerçekleştirmiştir. Mimarlık öğrenimini İstanbul Teknik Üniversitesi’nde tamamlayan Tümertekin, İstanbul Üniversitesi’nde tarihsel koruma konusunda çalışmalar yapmıştır. Mesleki çalışmalarına ek olarak 1992 yılından bu yana mimarlık öğrenimine de katkıda bulunan Tümertekin, İstanbul Bilgi Üniversitesi Mimarlık Yüksek Lisans programının kurucu ve yürütücülerindendir. Harvard Graduate School of Design, École Spéciale d’Architecture-Paris ve École Polytechnique Fédérale de Lausanne’da konuk öğretim üyeliği yapmaktadır. Ulusal ve uluslararası pek çok jüride görev alan Tümertekin verdiği konferanslar ve yönettiği workshop’ lar ile uluslararası mimarlık etkinliklerinde yer almaktadır. Domus, Abitare, Architectura Viva, d'Architecture, 'World Atlas of Contemporary Architecture', ‘Atlas of 21st Century World Architecture’ gibi yayınlar Tümertekin'in çalışmalarına yer vermiştir. Ayrıca seçilmiş projeleri Harvard University Press tarafından bir monografi olarak yayınlanmıştır. 1998 ve 2000 yıllarında Ulusal Mimarlık Ödülü’ne (Türkiye) layık görülen Tümertekin’in çeşitli ulusal ve uluslararası ödülleri vardır. Mies van der Rohe ödüllerinde SM Evi sergilenen Tümertekin, ‘B2 Evi’ ile 2004 Ağa Han Mimarlık Ödülü’nü kazanmıştır. ‘2007 Ağa Han Mimarlık Ödülü jürisinde de yer alan Tümertekin, 2008 yılından bu yana Ağa Han Mimarlık Ödülleri Yönetim Kurulu üyesidir.

<span class="mw-page-title-main">Le Corbusier</span> İsviçre asıllı Fransız mimar, tasarımcı, şehirci ve yazar (1887-1965)

Le Corbusier olarak tanınan Charles-Edouard Jeanneret İsviçre asıllı Fransız mimar. Modernizm'e ve Uluslararası Uslüp'e yaptığı katkılar ile tanındı. Kariyeri uzun yıllar sürdü ve Avrupa'da, Hindistan'da ve Rusya'ya başlıca olmak üzere oldukça mühim binalar inşa etti. Aynı zamanda; şehir plancısı, ressam, heykeltıraş, yazar ve modern mobilya tasarımcısıydı.

<span class="mw-page-title-main">Cüneyt Budak</span>

Cüneyt Budak, Türk mimar, teorisyen ve eğitimci.

<span class="mw-page-title-main">Oscar Niemeyer</span>

Oscar Ribeiro de Almeida Niemeyer Soares Filho, bilinen adıyla Oscar Niemeyer, Brezilyalı mimar. Uluslararası modern mimarlığın en önemli temsilcilerinden. Dökme betonunun estetik amaçlar için farklı biçimlerde kullanılmasının öncülüğünü yapan mimarlardan biri.

Christian de Portzamparc Fransız bir mimar ve şehir plancısıdır. 1970 yılında Paris’te yer alan École Nationale des Beaux Arts’dan mezun olduğundan beri mimarlık mesleğini sürdürmektedir. Tasarımlarında bulunduğu ortama, şehre ve çevreye hassasiyet göstermesi Christian de Portzamparc’ın önemli mimari özelliklerinden birisidir. 1994 yılında Pritzker Mimarlık Ödülü’nü kazandı.

Kevin Roche, İrlanda asıllı Amerikalı mimar. Projeleri camın yaratıcı bir şekilde kullanılmasıyla ünlüdür.

Sverre Fehn Norveçli bir mimardır.

<span class="mw-page-title-main">Jean Nouvel</span> Fransız mimar (d. 1945)

Jean Nouvel, Fransız mimar. Başta Ağa Han Mimarlık Ödülü ve Pritzker Mimarlık Ödülü olmak üzere birçok ödüle de layık görülmüştür.

<span class="mw-page-title-main">Uğur Tanyeli</span>

Uğur Tanyeli, Türk mimar, akademisiyen, mimarlık tarihçisi ve kuramcısı.

<span class="mw-page-title-main">Afife Batur</span>

Afife Batur, Türk bir mimar, mimarlık tarihçisi ve eğitimcidir. İTÜ Mimarlık Fakültesinde profesör olarak cumhuriyet dönemi Türkiye mimarisi, geç dönem Osmanlı mimarisi, çağdaş mimarlık, rölöve ve restorasyon alanlarında ders vermiş, sayısız tez danışmanlığı yürütmüştür.

<span class="mw-page-title-main">Shigeru Ban</span> Japon mimar

Shigeru Ban, Japon mimar. Geridönüşüm ile üretilmiş oluklu mukavva tüplerle doğal afete uğramış bölgelerde inşa edilmiş tasarımlarıyla tanınmış bir mimardır. Time dergisi tarafından mimarlık ve tasarım alanlarında 21. yüzyılın öncülerinden birisi olarak tanımlanmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Atatürk Kongre Kültür Merkezi-Merinos</span> kültür ve kongre merkezi.

Atatürk Kongre ve Kültür Merkezi, Merinos, Bursa'da Merinos Parkı içindeki iki yapıdan oluşan kongre ve kültür kompleksidir

Avrupa genelinde de olduğu gibi Fransa’da mimarlık eğitimi 5 yıl sürmektedir ve Fransız Kültür ve İletişim Bakanlığı’na bağlı olan 20 adet mimarlık devlet yüksekokulunda verilmektedir. Bu yüksekokullar haricinde, Strazburg’da Uygulamalı Bilimler Devlet Enstitüsü ve Paris’te Mimarlık Özel Okulu da Kültür ve İletişim Bakanlığı tarafından denkliği tanınan mimarlık diploma belgesini sunmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Yvonne Farrell</span>

Yvonne Farrell Pritzker Mimarlık Ödülü sahibi İrlandalı mimar ve akademisyen. Dublin merkezli Grafton Architects'in Shelley McNamara ile birlikte kurucu ortağıdır. İkilinin Milano'daki Bocconi Üniversitesi binası, 2008 yılında World Architecture Festival Yılın Yapısı Ödülü'nü kazandı. Lima, Peru'daki UTEC Teknoloji ve Mühendislik üniversitesi kampüsü projeleri 2016 yılında İngiliz Kraliyet Mimarlar Enstitüsü (RIBA) Uluslararası Ödülü'nün sahibi oldu, Farrell, McNamara ile birlikte 2020 yılında enstitü tarafından Royal Gold Medal ile ödüllendirildi. 2018'de yine McNamara ile birlikte"Serbest Mekân" başlıklı 16. Venedik Mimarlık Bienali'nin küratörlüğünü gerçekleştirdi. 2020'de Pritzker Mimarlık Ödülü'nü kazanarak, tarihte bu ödülü kazanan ilk İrlandalı mimarlar ve dördüncü ve beşinci kadın mimarlar oldular.

Arredamento Mimarlık, İstanbul'da 1989 yılından beri yayımlanmakta olan mimarlık ve tasarım kültürü dergisi.

<span class="mw-page-title-main">Venedik Mimarlık Bienali</span> İtalyada iki yılda bir düzenlenen küresel mimarlık sergisi

Venedik Mimarlık Bienali olarak bilinen Venedik Bienali Uluslararası Mimarlık Sergisi, Venedik, İtalya'da iki yılda bir düzenlenen küresel mimarlık sergisidir. Dönüşümlü olarak bir yıl sanat, bir yıl mimarlık bienalleri gerçekleştiren Venedik Bienali'nin mimarlık bölümüdür. 1975'ten itibaren Venedik Sanat Bienali'nin bünyesinde mimarlık sergileri gerçekleştirilmeye başlanmış, 1980 yılında ayrı bir bienal olarak Venedik Mimarlık Bienali başlatılmıştır.

Melike Altınışık, Türk mimar, akademisyen.

<span class="mw-page-title-main">Emre Arolat</span> Türk mimar ve akademisyen

Emre Arolat, Türk mimar.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.