İçeriğe atla

Ochotona princeps

America pikası
"Canadian Rockies"de çimenlerle beslenen bir Amerika Pikası
Biyolojik sınıflandırma

Gündüz vakti aktif bir pika türü olan Amerika pikası (Ochotona princeps), batı Kuzey Amerika dağlarında, genellikle ağaç hattında veya yukarısındaki kayalık alanlarda bulunur. Otçul, daha küçük tavşanlar ile akrabalardır.

Tanımlama

19. yüzyılda "küçük şef tavşanları" olarak bilinen Amerika pikalarının küçük, yuvarlak, oval gövdeleri vardır. Vücut uzunlukları 162 ila 216 mm arasındadır. Arka ayakları 25 ila 35 mm (1–1½ inç) arasındadır.[1] Genellikle yaklaşık 170 gr ağırlığındadırlar.[2] Vücut boyutu popülasyonlar arasında değişebilir. Cinsel dimorfizmi olan popülasyonlarda, erkekler kadınlardan biraz daha büyüktür.

Amerika pikası, pikalar arasında orta büyüklüktedir. Pika'nın arka ayakları, ön ayaklarından çok daha uzun görünmemektedir ve arka ayakları, diğer lagomorfların çoğuna kıyasla nispeten kısadır. Ayak uçlarında siyah pedler dışında yoğun kürklü tabanı vardır. Kulaklar orta büyüklükte ve suborbikülerdir ve her iki yüzeyi de tüylüdür, normalde beyaz kenarlar ile koyu renktedir. Pika'nın "gömülü" kuyruğu, diğer lagomorflara kıyasla vücut boyutuna göre daha uzundur. Geniş ve düz bir preorbital bölgeye sahip hafif yuvarlak bir kafatasına sahiptir. Pika'nın kürk rengi her iki cinsiyet için de aynıdır, ancak alt türe ve mevsime göre değişir. Pika'nın dorsal kürkü grimsi ile tarçın kahverengisi arasında değişir ve yaz aylarında genellikle sarımsı kahverengi veya koyu kahverengi tonlarla boyanır. Kış aylarında kürk grileşir ve uzar. Yoğun alt kürk genellikle arduvaz grisi veya kurşun rengindedir. Ayrıca beyazımsı karın tüyüne sahiptir. Erkeklere papel denir ve dişiler tavşanlardan hoşlanır.[3]

Dağılımı ve yaşam alanı

Amerika pikası Kanada'da, merkez British Columbia ve Alberta'da, ABD'nin Oregon, Washington, Idaho, Montana, Wyoming, Colorado, Utah, Nevada, California ve New Mexico eyaletlerine kadar, Batı Kuzey Amerika dağlarında bulunabilir. Mevcut 30 pika türünden, yakalı pika (O. collaris) ile birlikte Kuzey Amerika'da yaşayan sadece iki pika türünden biridir. Amerika pikasının dağılımıyla ilgili olarak, yakalı pika, bu bölgelerin daha kuzeyinde yer alır ve Britanya Kolombiyası ve Alberta boyunca uzanan yaklaşık 800 km'lik bir boşlukla ayrılır.[4] Pikalar, dağlık alanlarda uygun bitki örtüsü ile çevrili talus tarlalarında yaşarlar. Ayrıca kırık kaya yığınlarında yaşarlar. Bazen maden atıkları ve hurda kereste yığınları gibi insan yapımı alt tabakalarda yaşarlar. Pikaların sığınak ve yuva alanları genellikle 0,2–1 m çapında kayaların altındadır, ancak genellikle daha büyük ve daha belirgin kayaların üzerinde otururlar. Genellikle ağaç sırasının yakınında veya yukarısındaki kayalıklarda bulunurlar. Pikalar, yüksek zirvelerde veya su yollarında serin, nemli mikro habitatlarla sınırlıdırlar. Yüksek günlük sıcaklıklara tolerans göstermeyen, menzillerinin kuzey kesiminde deniz seviyesinin yakınında bulunabilirler, ancak güneyde 2.500 metrenin altında nadirdirler. Pikalar evler için talustaki mevcut alanlara güvenir ve yuva kazmaz. Ancak kazı yaparak evlerini büyütebilirler.

Beslenme

Amerikan pikası genel anlamda bir otoburdur. Farklı ot türleri, sazlar, deve dikeni ve ateş otu gibi çok çeşitli yeşil bitkileri yerler. Pika, su ihtiyacını yenen bitki örtüsünden karşılayabilmesine rağmen, bulunduğu ortamda varsa su içer. Pikaların iki farklı yiyecek arama yöntemi vardır; Doğrudan yiyecek tüketirler (beslenme) veya kışın yiyecek kaynağı olarak kullanmak için saman yığınlarında yiyecekleri gizlemeye alırlar. Yıl boyunca beslenirler, samanlama ise yazla sınırlıdır. Kış uykusuna yatmadıkları için, pikaların diğer dağ memelilerinden daha fazla enerji talepleri vardır. Ayrıca otlama sırasında bitki örtüsünü toplamak için günde 100'den biraz fazla ve saatte 13 yolculuk yaparlar.Samanlamanın zamanlaması, bir önceki kış yağış miktarı ile ilişkili görünmektedir. Pikalar, az kar yağışı ve ilkbaharın başlarını takip eden yıllarda samanlaşmaya başlar ve sonra otlanmayı bırakır. Alçak rakımlardaki alanlarda, yüksek rakımlarda karlar erimeden otlanma başlar; daha yüksek kotlarda, samanlık daha alçak kotlarda bittikten sonra devam eder.[5]

Yaşam öyküsü

Amerikan pika'sının kamuflajı, Sierra Nevada'daki çevresiyle uyum sağlamasına yardımcı oluyor.

Amerika pikası gündüz hareketlidir. Bir Amerika pikasının kullandığı toplam arazi alanı bir ev aralığı olarak bilinir. Ev menzilinin yaklaşık% 55'i, pika'nın davetsiz misafirlere karşı savunduğu bölgedir. Bölge boyutu 410–709 m² arasında değişebilir ve konfigürasyona, bitki örtüsüne olan uzaklığa ve bitki örtüsünün kalitesine bağlıdır. Eşleşen bir çiftin ev aralıklarının, aynı cinsten en yakın komşulardan daha kısa olmasıyla birlikte, pikaların ev aralıkları çakışabilir. Bir çiftin yetişkinleri arasındaki uzaysal uzaklıklar yaz başlarında ve ortalarında en fazladır ve yaz sonu ve sonbaharın başlarında azalır. Pikalar, bölgelerini saldırganlıkla savunur. Gerçek agresif karşılaşmalar nadirdir ve genellikle aynı cinsten ve birbirini tanımayan kişiler arasında meydana gelir.[6] Bir pika başka birinin bölgesine girebilir. (ancak genellikle yerin sakini aktif olmadığında.) Samanlanma sırasında kara davranışı artar. Komşu bölgelere sahip karşı cinsten yetişkin pikalar çiftler oluşturur. Birden fazla erkek mevcut olduğunda, dişiler eş seçimi gösterirler. Pikalar refleks yumurtlayıcılardır; yumurtlama yalnızca çiftleşmeden sonra meydana gelir ve ayrıca mevsimsel olarak polieströzdürler. Bir dişi yılda iki yavru doğurur ve bu yavruların her biri ortalama üç yavru olur. Üreme, kar erimeden bir ay önce gerçekleşir ve gebelik yaklaşık 30 gün sürer. Partisyon, daha düşük rakımlarda Mart ayı gibi erken bir tarihte gerçekleşir, ancak daha yüksek rakımlarda Nisan'dan Haziran'a kadar gerçekleşir. Emzirme, bir dişinin yağ rezervlerini önemli ölçüde azaltır ve doğum sonrası kızgınlık sergiler. Pikalar, biraz farklı, kör, hafif saçlı ve tamamen dişleri çıkmış olarak doğarlar. Doğumda 10 ila 12 gram ağırlığındadırlar. Yaklaşık dokuz günlükken gözlerini açabilirler. Anneler günün çoğunda yiyecek ararlar ve yavruları emzirmek için her iki saatte bir yuvaya dönerler. Gençler, dört hafta sonra, sütten kesildikleri zaman hemen hemen aynı zamanda bağımsız hale gelirler. Genç pika, doğum sırasında veya bitişiğindeki ev aralığında kalabilir. Genç pika, kendi menzilindeyken akrabalarından olabildiğince uzakta olan alanları işgal eder. Dağılmanın bölgeler için rekabetten kaynaklandığı görülmektedir.

Pikalar seslidir, kendi aralarında iletişim kurmak için hem çağrıları hem de şarkıları kullanırlar. Yakınlarda bir avcı gizlendiğinde uyarmak için bir çağrı kullanılır ve üreme mevsimi boyunca (yalnızca erkekler) ve sonbaharda (hem erkekler hem de kadınlar) bir şarkı kullanılır. Pika'ya karşı yırtıcılar arasında kartallar, şahinler, çakallar, bobcats, tilkiler ve gelincikler bulunur.

Sınıflandırma

Amerika pikası, bilimsel literatürde John Richardson tarafından Fauna Boreali-Americana'da 1828'de tanımlandı. Orijinal bilimsel adı Lepus (Lagomys) princeps'ti.[7]

Kaynakça

  1. ^ "Ochotona princeps". public.srce.hr. 18 Mart 2005 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Mayıs 2007. 
  2. ^ "American Pika". NatureWorks. 1 Mayıs 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Mayıs 2007. 
  3. ^ Wikipedia English - American pika (Güncel sayfa)
  4. ^ MacDonald, Stephen O. and Jones, Clyde. 1987. “Mammalian Species: Ochotona collaris.” https://www.jstor.org/stable/3503971 10 Ağustos 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  5. ^ Smith, A.T. (Kasım 1974). "The distribution and dispersal of pikas: influences of behavior and climate". Ecology. 55 (6). ss. 1368-1376. doi:10.2307/1935464. JSTOR 1935464. 
  6. ^ "3. ref". 3 Ekim 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Kasım 2020. 
  7. ^ Richardson, John (1829). Fauna boreali-americana. Londra: J. Murray. Erişim tarihi: 20 Aralık 2014. 

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Çöl</span> Çok az yağışın gerçekleştiği arazi alanı

Çöl, Yerküre'de yer alan ana biyom tiplerinden birisidir. Çöl, yıllık 250 mm'den az yağış alan bölgeler için kullanılan bir terimdir.

<span class="mw-page-title-main">Akdeniz iklimi</span> iklim çeşidi

Akdeniz iklimi, yaz sıcaklığı güneşışınlarının düşme açısına, kuraklık ise alçalıcı hava hareketlerine bağlıdır. En sıcak ay ortalaması 26-28 °C, en soğuk ay ortalaması 8-10 °C dir. Yıllık sıcaklık ortalaması 18 °C dir. Kar yağışı ve don olayı çok ender görülür. En fazla yağış kışın, en az yağış yazın düşer. Kışın görülen yağışlar cephesel kökenlidir. Cephesel yağışlar en fazla bu iklimde görülür.

<span class="mw-page-title-main">Tanrı Dağları</span> Orta Asyada yer alan sıradağlar

Tanrı Dağları ya da Tien-Şan, Orta Asya'da bulunan büyük dağ sistemlerinden birini oluşturan sıradağlardır.

<span class="mw-page-title-main">Kurt</span> Avrasya ve Kuzey Amerikaya özgü memeli

Kurt veya bozkurt, Avrasya ve Kuzey Amerika'ya özgü ve Canis cinsinden iri bir memelidir. Otuzdan fazla Canis lupus alt türü tanınmakta ve bozkurt denildiğinde günlük konuşma dilinde evcilleştirilmemiş ve yabani alt türler anlaşılmaktadır. Ortalama ağırlığı erkeklerde 40 kg, dişilerde de 37 kg olan kurtlar, köpekgiller (Canidae) familyasının yaşayan en iri üyeleridir. Boyları 105 ila 160 cm arasında değişirken omuz yükseklikleri de 80 ila 85 cm arasındadır. Kurtlar diğer Canis türlerinden daha az sivri kulakları ve ağız ile burunlarıyla olduğu kadar daha uzun kuyrukları ve daha kısa gövdeleri ile de ayırt edilir. Yine de kır kurdu ile altın çakal gibi daha küçük Canis türleri ile yakın akraba oldukları için birlikte üreyerek doğurgan melezler ortaya çıkarabilir. Kurdun çizgili kürkleri genellikle beyaz, kahverengi, gri ve siyah alacalıdır ancak Arktik bölgelerde yaşayan alt türleri hemen hemen tamamen beyaz kürklü olabilmektedir.

<i>Puma yagouaroundi</i> Amerikaya özgü kedigil

Yaguarundi, kedigiller (Felidae) familyasının Güney Amerika'da yaşayan bir üyesi.

<span class="mw-page-title-main">Kara ayaklı kedi</span> kedi türü

Kara ayaklı kedi, kedigiller (Felidae) familyasından Güney Afrika, Botsvana, Zimbabve ve Namibya'daki step ve savanalarda görülen bir kedi türü. Dünyanın en küçük kedi türlerinden biridir.

<span class="mw-page-title-main">Sansargiller</span>

Sansargiller (Mustelidae), etçiller (Carnivora) takımına ait bir Caniiformes (köpeğimsi) familyasıdır.

<span class="mw-page-title-main">Kutup tilkisi</span> Arktik bölgesinde yaşayan küçük bir köpekgil türü

Kutup tilkisi, köpekgiller (Canidae) familyasına dahil Vulpes cinsi içinde yer alan, arktik bölgelere özgü küçük bir tilkidir.

<span class="mw-page-title-main">Kunduz</span> Su kıyılarında yaşayan yarı sucul kemirgen cinsi

Kunduz, kunduzgiller (Castoridae) familyasından Castor cinsine mensup, Kuzey yarımküre su kıyılarında yaşayan kemiricilerin ortak adıdır. Yaşayan iki türü vardır: Eski Dünya kunduzu ile Yeni Dünya kunduzu.

<span class="mw-page-title-main">Tavşan</span> kemirici memeli

Tavşan, Lagomorpha takımı içinde sınıflandırılan tavşangiller (Leporidae) familyasını oluşturan memeli türlerinin ortak adıdır. Yavru bakımları çok azdır. 7 gün baktıktan sonra anne tavşan yavru tavşanı bırakır.

<span class="mw-page-title-main">Pallas kedisi</span> Vahşi kedi

Pallas kedisi ya da manul, Orta Asya’nın mera ve bozkırlarına uzanan geniş ama dağınık bir popülasyona sahip, ufak bir kedi türüdür. Doğal yaşam alanlarının azalması sonucu, av hayvanlarındaki ve avladıkları av oranındaki düşüş; Pallas kedilerinin 2002 yılında IUCN tarafından soyu neredeyse tehdit altındaki türler listesine girmesine neden olmuştur. Pallas kedisi adını, türü ilk keşfeden ve "ikili adlandırma" Felis Manul olarak tanımlayan Alman doğa bilimci Peter Simon Pallas'dan almıştır.

<span class="mw-page-title-main">Rakun köpeği</span> köpekgil türü

Rakun köpeği, Mangut olarak da bilinir, köpekgiller (Canidae) familyasından dış görünümü ile bir rakun ile köpeğin karışımından oluşmuş bir melezi andırır. Bu yüzden uzun süre köpekgiller familyasının en ilkel türü olduğu ve köpekgiller ile rakungiller arasındaki bağlantıyı oluşturduğu kabul edilmiş olsa da günümüzde rakun köpeğinin resmen bir köpekgil olduğu ve bu rakunlara ya da sansarlara benzeyen görünümünü sonradan tesadüfen geliştirdiği bilinmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Tibet tilkisi</span>

Tibet tilkisi, köpekgiller (Canidae) familyasının az tanınan tilkilerinden biridir.

<span class="mw-page-title-main">Dağ tapiri</span>

Dağ tapiri, tapirgillerden bir tapir türüdür. Latin Amerika'da yaşayan üç tapir türünden biridir. Tropikal yağmur ormanları dışında yaşayan tek tapir türü olan dağ tapiri aynı zamanda boyut olarak da en küçükleridir.

<span class="mw-page-title-main">Marmara iklimi</span> Türkiyenin kuzeybatısında yer alan bölgenin iklimi

Marmara iklimi, Marmara Bölgesi'nin kuzey Ege'yi de içine alacak şekilde güney kesiminde görülür. Genel olarak Balıkesir, Bursa, Çanakkale, Kocaeli, İstanbul, Tekirdağ ve Yalova şehirlerinde etkilidir.

<span class="mw-page-title-main">Oselo</span> kedigiller familyasının Leopardus cinsine ait bir tür

Oselot, kedigiller familyasının Leopardus cinsine ait türdür. Meksika, Güney Amerika ve Orta Amerika'da yaşayan bu türün uzunluğu kuyruğu ile birlikte 130 cm'e, ağırlıkları ise 8,2 kilogramdan 15,9 kilograma kadar ulaşabilir.

<span class="mw-page-title-main">Çayır köpeği</span>

Çayır köpeği (Cynomys), sincapgiller familyasının yer sincapları oymağına ait Kuzey Amerika'nın otlaklarında doğal olarak bulunan bir kemirici hayvan cinsidir.

<span class="mw-page-title-main">Keseli tavşan</span>

Keseli tavşanlar (Macrotis), keseli porsuğumsular (Peramelemorphia) takımı içerisinde yalnız başına Thylacomyidae familyasına konulan ve iki türden oluşan bir keseli cinsi: Büyük keseli tavşan ve soyu tükenmiş olan küçük keseli tavşan.

<span class="mw-page-title-main">Misk sığırı</span> Boynuzlugillerden Arktik bölgede yaşayan memeli türü

Misk sığırı veya misk öküzü boynuzlugiller familyasından Arktik bölgede yaşayan bir memeli türüdür. Kalın derisi ve adının geldiği, erkeklerin yaydığı güçlü kokusu ile tanınır. Bu misk kokusu üreme döneminde dişileri çekmek için kullanılır. Misk öküzleri asıl olarak Kuzey Amerika'nın Arktik bölgelerinde ve Grönland'da yaşar. İsveç, Sibirya ve Norveç'e de küçük popülasyonlar yerleştirilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Batı gri sincabı</span>

Batı gri sincabı, Amerika Birleşik Devletleri ve Meksika'nın batı kıyısı boyunca bulunan bir ağaç sincabıdır. Bu tür bazı yerlerde gümüş-gri sincap, Kaliforniya gri sincabı, Oregon gri sincabı, Kolombiya gri sincabı ve sancak kuyruğu olarak da bilinir. Üç coğrafi alt türü vardır: Sciurus griseus griseus ; S. g. nigripes ; ve S. g. anthonyi.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.