İçeriğe atla

OSIRIS-REx

OSIRIS-REx
OSIRIS-APEX
OSIRIS-REx uzay aracının sanatsal tasviri
İsimlerOSIRIS-REx
New Frontiers 3
OSIRIS-APEX
Görev türüAsteroit numunesi toplama[1]
UygulayıcıNASA / Lockheed Martin
COSPAR kimliği2016-055A Bunu Vikiveri'de düzenleyin
SATCAT no.41757
Web sitesiasteroidmission.org
Görev süresi7 yıl (planlanan)
asteroitte 889 gün (aktüel)
8 yıl, 1 ay, 7 gün (geçti)
Uzay aracı özellikleri
ÜreticiLockheed Martin
Fırlatma ağırlığı2.110 kg (4.650 lb)[2]
Yakıtsız ağırlık880 kg (1.940 lb)
Boyutlar2,44 × 2,44 × 3,15 m (8 ft 0 in × 8 ft 0 in × 10 ft 4 in)
Güç1226 ila 3000 watt
Görev başlangıcı
Fırlatma tarihi8 Eylül 2016, 23.05 UTC[3]
RoketAtlas V 411 (AV-067)
Fırlatma yeriCape Canaveral SLC-41
ÜstleniciUnited Launch Alliance (ULA)
Görev sonu
Tasfiye türüÖrnek Getirme Kapsülü: Getirildi
İniş tarihiÖrnek Getirme Kapsülü: 24 Eylül 2023, 14.52 UTC[4]
İniş yeriUtah Test ve Eğitim Alanı[4]
Yörünge parametreleri
Referans sistemiBennu-merkezli
İrtifa0,68-2,1 kilometre (0,42-1,30 mi)[5][6]
Süre22-62 saat[6][7]
Dünya uçuşu
En yakın yaklaşım22 Eylül 2017[2][8]
Mesafe17.237 kilometre (10.711 mi)
Bennu yörünge aracı
Yörüngeye yerleşme31 Aralık 2018[9]
(Buluşma: 3 Aralık 2018)
Yörüngeden ayrılma10 Mayıs 2021[10]
Örnek ağırlığı60 gram (2,1 oz) ile 2.000 gram (71 oz) arası
Bennu iniş aracı
İniş tarihi20 Ekim 2020, 22.13 (20 Ekim 2020, 22.13) UTC
İniş yeri"Nightingale"
Bennu uçuşu
En yakın yaklaşım7 Nisan 2021[11]
Mesafe3,5 kilometre (2,2 mi)

OSIRIS-REx görev logosu
 

OSIRIS-REx, Dünya'ya yakın karbonlu bir asteroit olan 101955 Bennu'yu ziyaret eden ve ondan örnekler toplayan bir NASA asteroit çalışması ve örnek getirme göreviydi.[12] Eylül 2023'te getirilen malzemenin, bilim adamlarının Güneş Sistemi'nin oluşumu ve evrimi, gezegen oluşumunun ilk aşamaları ve Dünya'da yaşamın oluşumuna neden olan organik bileşiklerin kaynağı hakkında daha fazla bilgi edinmelerini sağlaması bekleniyor.[13] Ana görevin tamamlanmasının ardından uzay aracının OSIRIS-APEX adlandırmasıyla, asteroit 99942 Apophis'e yakın bir geçiş yapması planlanmaktadır.[14]

OSIRIS-REx 8 Eylül 2016'da fırlatıldı, 22 Eylül 2017'de Dünya'nın yanından geçti ve 3 Aralık 2018'de Bennu'ya ulaştı. Daha sonra, örnek çıkarmak için uygun bir yer bulmak amacıyla sonraki iki yıl boyunca yüzeyi analiz etti. 12 Aralık 2019'da NASA, Nightingale olarak bilinen ilk örnek toplama alanını duyurdu.[15] Yüzeye iniş ve örnek toplama 20 Ekim 2020 tarihinde 22.12 UTC'de gerçekleşti.[16][17][18][19] OSIRIS-REx, Bennu'dan 10 Mayıs 2021'de ayrıldı[20][21] ve elde ettiği örneği 24 Eylül 2023'te Dünya'ya geri getirdi.[22] Ardından 99942 Apophis'i incelemek üzere yeni görevine başladı. Uzay aracı, asteroidin Dünya ile yaklaşmasının beklendiği Nisan 2029'da Apophis'e varacak.

101955 Bennu, Güneş Sisteminin doğumundan itibaren bir "zaman kapsülü" olduğu için çalışmanın hedefi olarak seçildi.[23] Bennu'nun çok koyu bir yüzeyi vardır ve karbonlu C tipi asteroitlerin bir alt türü olan B tipi bir asteroit olarak sınıflandırılır. Bu tür asteroitler, oluşum zamanlarından itibaren çok az jeolojik değişikliğe uğramış oldukları için "ilkel" kabul edilirler. Özellikle, Bennu, yaşam için gerekli organik moleküllerde anahtar bir element olan ve Dünya'nın oluşumundan önceki maddenin temsilcisi olan bozulmamış karbonlu materyalin mevcudiyeti nedeniyle seçildi. Amino asitler gibi organik moleküller daha önce göktaşı ve kuyruklu yıldız örneklerinde bulunmuştu, bu da yaşam için gerekli bazı bileşenlerin uzayda doğal olarak sentezlenebileceğini gösteriyor.

OSIRIS-REx görevinin maliyeti, Atlas V fırlatma aracı maliyeti olan 183,5 milyon ABD doları hariç[24] yaklaşık olarak 800 milyon ABD dolarıdır.[25] OSIRIS-APEX uzatılmış görevi ise ek olarak 200 milyon ABD doları tutarında maliyet getirmiştir.[14] New Frontiers programı kapsamında, Juno ve New Horizons'tan sonra seçilen üçüncü gezegen bilimi görevidir ve baş araştırmacı, Arizona Üniversitesi'nden Dante Lauretta'dır. OSIRIS-REx, bir asteroitten örnek getiren ilk Amerika Birleşik Devletleri uzay aracı oldu. Daha önce 2010 yılında benzer bir Japon uzay sondası Hayabusa, 25143 Itokawa'dan ve Aralık 2020'de Hayabusa2, 162173 Ryugu'dan örnekler getirmişti.

Kaynakça

  1. ^ Brown, Dwayne C. (25 Mayıs 2011). "NASA to launch new science mission to asteroid in 2016". NASA. 27 Mayıs 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Eylül 2016.  Bu madde, bu kaynaktan alınan kamu malı olan bir metni içermektedir.
  2. ^ a b "OSIRIS-REx: Asteroid Sample Return Mission" (PDF) (Press Kit). NASA. Ağustos 2016. 9 Eylül 2016 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Eylül 2016.  Bu madde, bu kaynaktan alınan kamu malı olan bir metni içermektedir.
  3. ^ Graham, William (8 Eylül 2016). "Atlas V begins OSIRIS-REx's round trip to the asteroid Bennu". NASASpaceFlight.com. NASA. 24 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Eylül 2016. 
  4. ^ a b "Capsule Containing Asteroid Bennu Sample Has Landed – OSIRIS-REx Mission". blogs.nasa.gov (İngilizce). 24 Eylül 2023. 24 Eylül 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Eylül 2023. 
  5. ^ "NASA's OSIRIS-REx mission breaks another orbit record". asteroidmission.org. NASA. 13 Haziran 2019. 12 Mart 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Temmuz 2020.  Bu madde, bu kaynaktan alınan kamu malı olan bir metni içermektedir.
  6. ^ a b "Mission Update". asteroidmission.org. NASA. 25 Şubat 2019. 12 Mart 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Temmuz 2020.  Bu madde, bu kaynaktan alınan kamu malı olan bir metni içermektedir.
  7. ^ "Mission Update". asteroidmission.org. NASA. 12 Ağustos 2019. 12 Mart 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Temmuz 2020.  Bu madde, bu kaynaktan alınan kamu malı olan bir metni içermektedir.
  8. ^ "NASA'S OSIRIS-REx spacecraft slingshots past Earth". nasa.gov. NASA. 22 Eylül 2017. 23 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2018.  Bu madde, bu kaynaktan alınan kamu malı olan bir metni içermektedir.
  9. ^ "NASA'S OSIRIS-REx spacecraft arrives at asteroid Bennu". asteroidmission.org. NASA. 3 Aralık 2018. 5 Aralık 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Aralık 2018.  Bu madde, bu kaynaktan alınan kamu malı olan bir metni içermektedir.
  10. ^ "NASA's OSIRIS-REx mission plans for May asteroid departure". nasa.gov. NASA. 27 Ocak 2021. 26 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi.  Bu madde, bu kaynaktan alınan kamu malı olan bir metni içermektedir.
  11. ^ "NASA's OSIRIS-REx to fly a farewell tour of Bennu". nasa.gov. 8 Şubat 2021. 8 Şubat 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Nisan 2021. 
  12. ^ Brown, Dwayne; Neal-Jones, Nancy (31 Mart 2015). "NASA's OSIRIS-REx mission passes critical milestone" (Basın açıklaması). NASA. Release 15-056. 21 Eylül 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Nisan 2015.  Bu madde, bu kaynaktan alınan kamu malı olan bir metni içermektedir.

    Chang, Kenneth (5 Eylül 2016). "NASA aims at an asteroid holding clues to the Solar system's roots". The New York Times. 5 Eylül 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Eylül 2016. 
    Corum, Jonathan (8 Eylül 2016). "NASA launches the Osiris-Rex spacecraft to asteroid Bennu". The New York Times. 1 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Eylül 2016. 
    Chang, Kenneth (8 Eylül 2016). "The Osiris-Rex spacecraft begins chasing an asteroid". The New York Times. 10 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Eylül 2016. 
  13. ^ "OSIRIS-REx mission selected for concept development" (Basın açıklaması). NASA. 6 Haziran 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi.  Bu madde, bu kaynaktan alınan kamu malı olan bir metni içermektedir.
  14. ^ a b "NASA gives green light for OSIRIS-REx spacecraft to visit another asteroid". University of Arizona News. 25 Nisan 2022. 25 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Nisan 2022. 
  15. ^ Chang, Kenneth (3 Aralık 2018). "NASA's Osiris-Rex Arrives at Asteroid Bennu After a Two-Year Journey". The New York Times. 8 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Aralık 2018. 
  16. ^ "NASA's OSIRIS-REx spacecraft collects significant amount of asteroid". NASA. 23 Ekim 2020. 25 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2021. 
  17. ^ Chang, Kenneth (20 Ekim 2020). "Seeking Solar system's secrets, NASA's OSIRIS-REX mission touches Bennu asteroid". The New York Times. 21 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ekim 2020. The spacecraft attempted to suck up rocks and dirt from the asteroid, which could aid humanity's ability to divert one that might slam into Earth. 
  18. ^ Greshko, Michael (29 Ekim 2020). "NASA's OSIRIS-REx secures asteroid sample after surprise leak". National Geographic. 1 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2020. The spacecraft grabbed so much of the asteroid Bennu, its sample-collection device got jammed. Now the material is safe and sound. 
  19. ^ Wall, Mike (31 Ekim 2020). "NASA's OSIRIS-REx probe successfully stows space-rock sample". Scientific American. 3 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2020. The spacecraft will deliver the pristine material from asteroid Bennu back to Earth in 2023. 
  20. ^ Chang, Kenneth (10 Mayıs 2021). "Bye-Bye, Bennu: NASA Heads Back to Earth With Asteroid Stash in Tow – The OSIRIS-REX mission will spend two years cruising home with space rock samples that could unlock secrets of the early solar system". The New York Times. 11 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Mayıs 2021. 
  21. ^ "OSIRIS-REx". NASA. 13 Şubat 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Eylül 2023.  Bu madde, bu kaynaktan alınan kamu malı olan bir metni içermektedir.
  22. ^ OSIRIS-REx factsheet (PDF). ehpd.gsfc.nasa.gov. Goddard SFC: NASA. August 2011. 15 Ekim 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 22 Ekim 2020.  Bu madde, bu kaynaktan alınan kamu malı olan bir metni içermektedir.
  23. ^ Wall, Mike (8 Eylül 2016). "Next Stop, Bennu! NASA Launches Bold Asteroid-Sampling Mission". Space.com. 22 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ekim 2020. 
  24. ^ Buck, Joshua; Diller, George (5 Ağustos 2013). "NASA selects launch services contract for OSIRIS-REx mission" (Basın açıklaması). NASA. 12 Eylül 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Eylül 2013.  Bu madde, bu kaynaktan alınan kamu malı olan bir metni içermektedir.
  25. ^ "NASA aims to grab asteroid dust in 2020". Science Magazine. 26 Mayıs 2011. 29 Mayıs 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Mayıs 2011. 

Dış bağlantılar

Wikimedia Commons'ta OSIRIS-REx ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır.

İlgili Araştırma Makaleleri

Bu liste, Uluslararası Uzay İstasyonu'na (ISS) düzenlenen seferlerin kronolojik bir listesidir. ISS'yi kullanan, araştırma ve test amacıyla uzay istasyonunda bulunan mürettebatı ifade eder. Seferler altı aya kadar sürebilir ve iki ila yedi mürettebat üyesini içerebilir.

<span class="mw-page-title-main">THEMIS</span>

THEMIS, Şubat 2007'de beş NASA uydusunun bir takım uydu olarak manyetosferik fırtınalar olarak bilinen, Dünya'nın manyetosferindeki enerji salınımlarını ve kutup bölgeleri yakınındaki kutup ışıklarını yoğunlaştıran manyetik olayları incelemek üzere başlatılan bir görevdir. Görevin adı, Titan Themis'i ima eden bir akronimdir.

<i>Juno</i> (uzay aracı) Jupitere araştırma için yörüngesine gönderilen uzay aracı

Juno, Jüpiter gezegeninin yörüngesinde dönen bir NASA uzay sondasıdır. Lockheed Martin tarafından üretildi ve NASA Jet İtki Laboratuvarı (JPL) tarafından işletilmektedir. Uzay aracı, New Frontiers programının bir parçası olarak 5 Ağustos 2011'de Cape Canaveral Uzay Kuvvetleri Üssü'nden fırlatıldı. Juno, gezegendeki bilimsel araştırmasına başlamak için 5 Temmuz 2016 tarihinde Jüpiter'in kutupsal yörüngesine giriş yaptı. Görevini tamamladıktan sonra kasıtlı olarak Jüpiter'in atmosferine doğru yörüngesinden çıkartılacak.

<i>Dawn</i> (uzay sondası)

Dawn, asteroit kuşağının bilinen üç proto-gezegeninden ikisi olan Vesta ve Ceres'i inceleme göreviyle NASA tarafından 2007 yılının Eylül ayında fırlatılan uzay sondasıydı. NASA'nın Discovery programı'nın dokuzuncu göreviyle Dawn uzay aracı, 16 Temmuz 2011'de Vesta yörüngesine girdi ve 2012'nin sonlarında Ceres'e hareket etmeden önce 14 aylık bir araştırma görevini tamamladı. 6 Mart 2015 tarihinde Ceres'in yörüngesine girdi. 2017 yılında NASA planlanan dokuz yıllık görevin, sondanın hidrazin yakıt kaynağı tükenene kadar uzatılacağını duyurdu. NASA 1 Kasım 2018 tarihinde Dawn'ın hidrazin yakıtını tükettiğini ve görevin sona erdiğini duyurdu. Uzay aracı halen Ceres'in etrafında kontrolsüz bir şekilde, fakat kararlı bir yörüngede dolanmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Space Launch System</span>

Space Launch System (SLS), NASA tarafından geliştirilen tek kullanımlık aşırı ağır yük fırlatma aracıdır. SLS, 2022 itibarıyla operasyonel hizmetteki herhangi bir roketten daha fazla yük taşıma kapasitesine ve aynı zamanda daha fazla havalanma itiş gücüne sahiptir. Artemis aya iniş programının ana fırlatma aracı olan SLS, mürettebatlı Orion uzay aracını ay ötesi yörüngeye fırlatmak için tasarlanmıştır. İlk mürettebatsız görev olan Artemis 1, 16 Kasım 2022'de fırlatıldı.

<span class="mw-page-title-main">Hayabusa 2</span>

Hayabusa2 , Japonya Uzay Araştırma Ajansı (JAXA) tarafından yürütülen asteroit numunesi toplama görevidir. Haziran 2010'da ilk kez asteroit numuneleri toplayan Hayabusa görevinin ardılıdır. Hayabusa2, 3 Aralık 2014'te fırlatıldı ve 27 Haziran 2018'de Dünya'ya yakın asteroit 162173 Ryugu ile uzay buluşmasını gerçekleştirdi. Asteroidi bir buçuk yıl boyunca araştırdı ve numuneler topladı. Kasım 2019'da asteroitten ayrıldı ve 5 Aralık 2020 UTC'de numuneleri Dünya'ya geri getirdi. Görevi, hızla dönen küçük asteroit 1998 KY26 ile buluşacağı en az 2031 yılına kadar uzatıldı.

<span class="mw-page-title-main">InSight</span>

InSight, Mars gezegeninin derin iç kısımlarını incelemek için tasarlanmış robotik bir iniş aracıydı. Lockheed Martin Space tarafından üretildi, NASA'nın Jet İtki Laboratuvarı (JPL) tarafından yönetildi ve bilimsel araçlarının çoğu Avrupa ajansları tarafından üretildi. Görev, 5 Mayıs 2018 tarihinde saat 11:05:01 UTC'de bir Atlas V-401 fırlatma aracıyla başlatıldı ve 26 Kasım 2018 tarihinde saat 19:52:59 UTC'de Mars'taki Elysium Planitia'ya başarıyla iniş gerçekleştirildi. InSight, Mars'ta 1440 sol boyunca faaliyetini sürdürdü.

<span class="mw-page-title-main">Mars 2020</span>

Mars 2020, NASA Mars Keşif Programı'nın bir parçasını oluşturan ve keşif aracı Perseverance, küçük robotik müşterek eksenli helikopter Ingenuity ve ilgili teslimat araçlarını içeren bir Mars keşif aracı görevidir. 30 Temmuz 2020'de 11:50:01 UTC'de bir Atlas V fırlatma aracıyla Dünya'dan fırlatıldı ve Mars krateri Jezero'ya iniş onayı 18 Şubat 2021'de saat 20:55 UTC'de alındı. NASA 5 Mart 2021'de, keşif aracının iniş yerini Octavia E. Butler iniş alanı olarak adlandırdı. Perseverance ve Ingenuity 15 Ekim 2024 itibarıyla, 1299 Mars güneş günü boyunca Mars'ta bulunuyor.

<span class="mw-page-title-main">Crew Dragon Demo-2</span> NASA adına SpaceX tarafından işletilen mürettebat görevi

SpaceX Demo-2 Crew Dragon uzay aracının planlanan ilk mürettebatlı test uçuşudur. Dragon uzay aracı, 30 Mayıs 2020 günü Kennedy Uzay Merkezinden Falcon-9 roketi üzerinden fırlatılmıştır. 15 Ekim günü saat 18.03 (UTC) itibarıyla görev başlayalı 1598 gün, 22 saat ve 41 dakika geçmiştir. 27 Mayıs 2020 günü 20:33:33 UTC (16:33:33) EDT'de Uluslararası Uzay İstasyonu'na fırlatılacaktı ancak olumsuz hava koşulları nedeniyle 30 Mayıs 2020'ye ertelendi. Demo-2, 2011 yılında Douglas G. Hurley'in pilot olduğu son Uzay Mekiği misyonu STS-135'ten bu yana Amerika Birleşik Devletleri'nden başlatılan ilk mürettebat yörünge uzay uçuşu olacak. Hurley, Robert L. Behnken'in ortak operasyon komutanı olarak katıldığı Crew Dragon Demo-2'de uzay aracı komutanı olacak. Crew Dragon Demo-2, 1982'de STS-4'ten bu yana Amerika Birleşik Devletleri'nden başlatılan ilk iki kişilik yörünge uzay uçuşudur. Görevde kullanılan Falcon-9 roketi, ilk kez uzaya insan taşıyıp tekrar Dünya'ya iniş gerçekleştiren ilk Falcon-9 roketidir.

<span class="mw-page-title-main">Chang'e 5</span>

Chang'e 5,, Çin Ay Keşif Programı'nın beşinci ay keşif görevi ve Çin'in ilk Ay'dan örnek getirme göreviydi.

<span class="mw-page-title-main">Artemis 1</span> Ay ve Marsta insan keşfine olanak sağlayacak bir dizi görevin ilk aşaması

Artemis I, Kasım 2022'de gerçekleştirilen fırlatmayla başlamış mürettebatsız bir Ay yörüngesi göreviydi. NASA'nın Artemis programının ilk büyük uzay uçuşu olan Artemis I, ajansın elli yıl önce sona eren Apollo programından sonra Ay'a dönüşünü simgeliyordu. Orion uzay aracı ve Space Launch System (SLS) roketinin ilk entegre uçuş testiydi ve ana amacı, sonraki Artemis görevlerine hazırlık olarak Orion uzay aracını ve özellikle de ısı kalkanını test etmekti. Bu görevler, Ay'da yeniden insan varlığı oluşturmayı ve Mars'ın araştırılması da dahil olmak üzere gelecekteki bilimsel çalışmalar için gereken teknolojileri ve ticari yaklaşımları göstermeyi amaçlamaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Parker Solar Probe</span> Güneşin dış koronasını gözlemlemek amacıyla gönderilen NASA Uzay Sondası

Parker Solar Probe, Güneş'in dış koronasını gözlemleme göreviyle 2018'de başlatılan bir NASA Uzay Sondasıdır. Güneş'in merkezinden 9,86 güneş yarıçapına yaklaşacak ve 2025 yılına kadar en yakın hali 430.000 mil/saat (690.000 km/sa) veya ışık hızının %0.064'ü olacaktır.

<span class="mw-page-title-main">Mariner</span>

Mariner programı, Amerikan uzay ve havacılık dairesi NASA tarafından diğer gezegenleri keşfetmek için yürütülen bir programdı. 1962 ile 1973 sonları arasında NASA'nın Jet İtki Laboratuvarı (JPL), Venüs, Mars ve Merkür gezegenlerini ilk kez ziyaret etmek ve ayrıca yakın gözlemler için Venüs ve Mars'a geri dönerek iç Güneş Sistemi'ni keşfetmek için Mariner adlı 10 tane robotik gezegenler arası sonda tasarladı ve inşa etti.

<span class="mw-page-title-main">Çift Asteroit Yönlendirme Testi</span>

Çift Asteroit Yönlendirme Testi, NASA'nın Dünya'ya yakın cisimlere karşı gezegen savunması yöntemini test etmeyi amaçladığı bir uzay göreviydi. Bu görev, bir uzay aracının bir asteroitle kafa kafaya çarpıştığında momentum aktarımı etkisinin asteroidi ne kadar saptırdığını değerlendirmek için tasarlandı. Seçilen hedef asteroit olan Dimorphos, Didymos asteroidinin uydusudur ve her iki asteroit de Dünya'ya bir çarpma tehdidi oluşturmamaktadır. 24 Kasım 2021'de Dünya'dan fırlatılan DART uzay aracı, 26 Eylül 2022 23:14 UTC'de Dimorphos'a başarılı bir şekilde çarptı ve yörüngesini 32 dakika kısalttı. Bu, önceden belirlenen başarı eşiği olan 73 saniyeden çok daha fazlaydı. DART'ın Dimorphos'u yönlendirmedeki başarısı çarpışmanın kendisinden çok, dışarı fırlatılan enkazın geri tepmesiyle ilişkili olan momentum aktarımı sayesinde oldu.

<span class="mw-page-title-main">Artemis 2</span> Ay ve Marsta insan keşfine olanak sağlayacak bir dizi görevin ikinci aşaması

Artemis 2, NASA Artemis programının ikinci planlanmış görevi ve Space Launch System (SLS) ile Eylül 2025'te fırlatılması planlanan Orion uzay aracının ilk planlanmış mürettebatlı görevidir. Mürettebatlı Orion uzay aracı, Ay'a bir uçuş gerçekleştirecek ve ardından Dünya'ya geri dönerek, 1972'deki Apollo 17 görevinden bu yana alçak Dünya yörüngesinin ötesine seyahat edecek ilk mürettebatlı uzay aracı olacak.

<span class="mw-page-title-main">Landsat 9</span>

Landsat 9, 27 Eylül 2021'de Uzay Fırlatma Kompleksi-3E'den Vandenberg Uzay Kuvvetleri Üssü'ndeki Atlas V 401 fırlatma aracı üzerinden fırlatılan bir yer gözlem uydusu'dur. NASA uyduyu inşa etmek, fırlatmak ve test etmekten sorumluyken, Amerika Birleşik Devletleri Jeoloji Araştırmaları Kurumu (USGS) uyduyu işletir ve veri arşivini yönetir ve dağıtır. Landsat programı içindeki dokuzuncu uydudur ama Landsat 6 yörüngeye ulaşmamıştır. Kritik Tasarım İncelemesi (CDR), Nisan 2018'de NASA tarafından tamamlandı ve uyduyu üretmesi için Northrop Grumman Innovation Systems'e (NGIS) onay verildi.

<i>Lucy</i> (uzay aracı) Discovery programının on üçüncü görevi; beş Jüpiter truvalısı ve iki asteroit kuşağı nesnesinin ziyareti planlanan çoklu uçuş keşfi

Lucy, on iki yıllık planlanan bir yolculukta, ikisi asteroit kuşağında olmak üzere Jüpiter'in Güneş etrafındaki yörüngesini paylaşan altı Jüpiter truvalısını ziyaret edecek olan bir NASA uzay sondasıdır. Aracın ziyaret etmesi planlanan cisimlere yakın uçuş gerçekleştirmesi beklenmektedir. Aracın maliyeti 981 milyon ABD Dolarıdır.

<span class="mw-page-title-main">Psyche (uzay aracı)</span> 16 Psyche metal asteroitine yönelik gelecekteki NASA yörünge aracı

Psyche, metal asteroit 16 Psyche'yi yörüngede dönüp inceleyerek gezegen çekirdeklerinin kökenini keşfetmek amacıyla 13 Ekim 2023'te fırlatılan bir yörünge aracı ve uzay görevidir. Arizona Eyalet Üniversitesi'nden Lindy Elkins-Tanton, NASA'nın Discovery Programı için bu görevi öneren baş araştırmacıdır. Proje NASA Jet İtki Laboratuvarı (JPL) tarafından yönetilmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Dragon 2</span> Roket

Dragon 2, Amerikalı havacılık şirketi SpaceX tarafından öncelikle Uluslararası Uzay İstasyonuna (ISS) uçuşlar için geliştirilmiş ve üretilmiş, kısmen yeniden kullanılabilir bir uzay aracı sınıfıdır. SpaceX ayrıca Inspiration4 ve Axiom Mission 3 gibi özel uzay uçuşlarını da başlatıyor. Dört mürettebatı taşıyabilen bir uzay aracı olan Crew dragon ile Cargo Dragon olmak üzere iki varyantı vardır. Uzay aracı, yeniden kullanılabilir bir uzay kapsülü ve harcanabilir bir gövde modülünden oluşur. Uzay aracı bir Falcon 9 Blok 5 roketinin üzerine fırlatılır ve kapsül, suya iniş yoluyla Dünya'ya geri döner.

Aşağıda yer alan Dünya dışı yörünge araçlarının listesinde dış yörüngede bulunan uzay araçları listelenmektedir.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.