İçeriğe atla

Nunamiutlar

Nunamiutlar
Nunamiut İnyupiklerinin yosunlu toprak kesekleriyle kaplı olan ve ivrulik («yosun ev») adıyla anılan evi, 1957
Önemli nüfusa sahip bölgeler
Diller
Nunamiut İnyupikçesi
Din
Hristiyanlık, eskiden Şamanizm

Nunamiutlar ya da Nunataağmiut İnyupikleri (kendilerince Nunataaġmiut, İngilizce Nunamiut, Nunatagmiut, Nunatangmiut, Nunatarmiut, Anaktuvuk Pass Inupiat), Amerika Birleşik Devletlerinin Alaska eyaletinde North Slope Borough ilçesinin güneyinde içbölgedeki Brooks Sıradağlarında özellikle de Anaktuvuk Pass denilen geçit bölgesinde yaşayan İnyupiklerin kabilesi. İnyupik Eskimolarının ayrıldığı iki ana kültür grubundan birisidir. Alaska sahillerindeki diğer grup olan Taġiuġmiut («deniz halkı» < taġiuq «deniz») kabileleri gibi balina avlamazlar, denizden uzak içbölgede yaşadıkları için Nunamiut («kara halkı» < nuna «kara, toprak») adını alırlar ve temel besin kaynağı rengeyiği avcılığıdır.

Nunamiutların Batılılarla ilk karşılaşması 1886 kışında ABD Deniz Kuvvetlerinden teğmen George Stoney ve keşif ekibiyle olmuştur.[1][2]

Kabileleri

Nunamiutlar, 3 ana kabileye ayrılır:

  • Tulugakmiut (harfiyen “people of the Tulugak = Tulugak River”)
  • Narivakvukmiut (harfiyen “people of the Narivakvuk = Chandler River”)
  • Kitlikmiut (harfiyen “people of the Kitlik = Killik River”)

Kanada'da yaşayan Uummarmiutlar etnik olarak Nunamiut kökenli olup bir asır önce ekonomik nedenlerle Kanada'ya göçmüşlerdir.

Tarih

Modern barınaklar, Anaktuvuk Pass, Mayıs 1969

Yüzyıl kadar önce kıtlık, hastalıklar ve azalan rengeyiği sürüleri yüzünden Brooks Sıradağlarını bırakıp kuzeye aşağıya yönelen ve kıyılara yerleşen Nunamiutlar ancak 1930 larda ana topraklarına geri dönmüşlerdir. Dönen aileler üç grup olarak yerleşmişlerdir. Birinci grup Anaktuvuk Pass'ın birkaç kilometre kuzeyindeki Tulugak Gölü civarına, ikinci grup batıdaki Killik Vadisine, üçüncü grup ise doğudaki Ulu Vadisi civarına yerleşmiştir. Bu son grup daha sonra parçalanmış ve diğer iki gruba katılmıştır.[3]

Barınak

Geleneksel Nunamiut barınağı iki tiptir. Yıl boyu kalınan ve rengeyiği derileriyle kaplanan çadır tipli itchalik rengeyiği sürülerinin gelmediği ya da az olduğu kıtlık dönemlerinde kullanılan ve avın peşinden gitmeyi sağlayacak kadar taşınması kolay ev tipidir. Diğer konut tipi ise daha çok avın bol olduğu zamanlarda haftalarca hatta aylarca kalmak üzere yapılan ve yanları ile üstü yosunlu toprak kesekleriyle kaplanan ivrulik (harfiyen «yosunlu» < ivruq «yosun» ya da «yosunlu toprak keseği» + -lik «-li/lı»[4][5]) adı verilen barınaktır.[6] Bu yosunlu kesek evlerin tek kapılı ve uzun olanına sivutmuktaaq ya da sivutmuktaq, dik çatılı olanlarına ise niuvaala adı verilir.[5] İskeleti söğüt ağacından yapılan deri çadırlara qaluuġviḷik adı verilir.[5] Nunamiutlar bu iki temel konut tipi dışında da ihtiyaca göre geçici barınaklar da kullanır. Yumuşak taze kardan yaptıkları evlere saggutyaq adını verirler.[5]

Avcılık ve toplayıcılık

Erkek rengeyiği (tuttu), Alaska. Rengeyikleri içbölgede Brooks sıradağlarındaki Nunamiutların birincil besin kaynağıdır
Dall yaban koyunu (imnaiq), Anchorage Hayvanat Bahçesi, Alaska. Yaban koyunları Nunamiut avcılarca dağlarda avlanır

Nunamiutlar da diğer İnyupik ve Eskimo grupları gibi avcı ve toplayıcıdırlar. Tarım ve hayvancılık yapmazlar, yabani hayvanları avlayarak ve yabani bitkileri toplayarak yaşamlarını sürdürürler. Nunamiutların en çok avladıkları hayvanlar önem sırasına göre şöyledir:[7]

  • Rengeyiği: Yağ bakımından fakirdir. Bacaklarındaki kemik iliği yenir. Kemik ve etinden çorba yapılır. Eti daha çok akutuq yapımında değerlendirilir. Dışkısı yakıt olarak kullanıldığı gibi köpek maması olarak da değerlendirilir ve hatta insanlarca kıtlık gibi acil durumlarda yağ ile karıştırılıp yenir.
  • Kurt, tilki ve ayı: Kurt ile kızıl tilki ve kutup tilkisi eti çok sevilir ve haşlanarak tüketilir. Kutup ayısı ile boz ayı çiğ ya da haşlanarak yenir. Kutup ayısının karaciğeri kesinlikle yenmez ve "zehirli" olarak kabul edilir ve sakınılır.
  • Köpek: Yiyecek ve giyecek olarak kullanılır. Özellikle erginleşmemiş yavruları haşlanarak tüketilir.
  • Sığın: Bütünüyle gıda olarak görülür. Boynuzları da değerli malzemedir.
  • Tavşan: Tuzaklanarak tutulur ve eti yenir, postu giyecek malzemesi olarak değerlendirilir. Eskiden Arktika gelengisi de bunun gibi kullanılırdı. Her ikisi de postu soyulduktan sonra haşlanarak tüketilir. Postları için avlanan gelincik, kakım, kutup porsuğu (Gulo gulo), lemming gibi ufak hayvanların etleri yenmez.
  • Kuşlar: Kazlar tüyleri yolunmadan birlikte kızartılır. Günümüzde tüyleri şilte ve yastık içi malzemesi olarak kullanılmaktadır. Taze olarak tüketilebildiği gibi kurutularak ya da dondurularak da saklanır. Tavuksulardan kuş türleri yağda kızertılır ya da çorba yapılır. Bir çorba için iki ya da üç ördek kullanılır. Kar keklikleri (Lagopus lagopus ve muta) aynı şekilde kullanılır. Kar baykuşundan elde edilen yağ önceleri yemeklik için kullanılıyordu. Eti de yendiği gibi kanatları da süpürge olarak kullanılır. Dalgıç kuşları daha çok maske yapımı için avlansa da etleri de yenir. Yağmurluk olarak kullanılan parkalar martı ve ördeklerin derisinden yapılır.
  • Balık: Balıkların çoğu dondurularak ya da kurutularak çiğ tüketilir.

Mutfak

Puiñiq : toz haline getirilen rengeyiği kemiklerinden elde edilen kemik yağı. Yapımı oldukça zahmetlidir ve Nunamiut İnyupiklerinde görülür. Rengeyiğinin yılda iki sefer ilkbahar ve sonbahardaki göçlerinde yapılır. İşlenmiş kemik yağı (kaukkam puiñġa) rengeyiği midesinden yapılan saklama kaplarında muhafaz edilir.[8]

Ticaret

Nunamiut ekonomisi büyük ölçüde rengeyiği sürülerine dayanır. Yılda iki sefer ilkbahar ve sonbaharda göç eden rengeyikleri göç yolu üzerindeki nunamiut topraklarına girdiklerinde aileler ihtiyacı kadar rengeyiğini avlar. Rengeyiği eti ve ürünleri karşılığında deniz kıyısındaki Taġiumiut İnyupiklerinden balina eti ve ürünleri alırlar.[9] Nunamiutlar, haziran ayında Beaufort Denizine dökülen Colville Nehri deltasındaki Niġliq'te kurulan panayıra katılırlar ve bu panayırda balina eti ve ürünleri karşılığında rengeyiği eti ve ürünlerini değiş tokuş ederlerdi[10]

Maske

Rengeyiği derisinden ve postundan yapılan maskeler Noel zamanı kutlamaları neşelendirmek amacıyla 1950 lerde Bob Ahgook, Justus Mekiana ve Zaccharias Hugo tarafından yapılmaya başlanmış ve zamanla bir gelenek hâline dönüşmüştür. Bütünüyle deri ilk maskeyi 1951 yılında Bob Ahgook ile Zaccharias Hugo yapmıştır. Ahşap kalıplı deri maskeleri ise 1956 yılında Justus Mekiana yapmış ve bu maske yapımında bir dönüm noktası olmuştur. Deriler demlenmiş çayla kahverengi tonda renge boyanırlar. Bugün bu gelenek Nunamiutların ekonomilerine katkı yapmaktadır[11]

Mitoloji

Arrigetch Peaks

Nunamiut mit ve efsaneleri Brooks Sıradağlarını anavatan olarak niteler. Itchaq imma («time in memorial») zamanı hikâyelerine göre Alatna Nehrinin (Alaasuq) kolları civarında yaşayan Aiyagomahala adlı dev kahraman tarafından yaratılmışlardır. Nunamiutlara hayatta nasıl kalınacağını, avcılık ve balıkçılığı, giysi, araç ve gereç yapmasını, ticareti ve diğerleriyle uyumlu yaşamayı Aiyagomahala öğretir. Bütün bunları ve kendisini unutmamaları için dev eldivenlerinden birini çıkarıp dağın zirvesine asar. Bugün bu zirve Arrigetch Peaks olarak bilinir ve etimolojik olarak arrigaitch («outstretched fingers») kelimesinden köken alır.[12][13]

ANCSA Yapılanması

Anaktuvuk Pass İnyupiklerinin (Nunamiut), 1971 Alaska Yerli Talepleri Çözümleme Yasası (ANCSA) gereği kurulan Alaska Yerli Bölge Şirketlerinden Arctic Slope Regional Corporation yerli bölge şirketine bağlı Nunamiut Corporation adlı yerli şirketi vardır. Yerüstü kaynakları köy şirketine, yeraltı kaynakları ise bölge şirketine aittir.

Kaynakça

  1. ^ Grant Spearman, Traditional and Contemporary Nunamiut Use of the Upper Alatna River Region, Simon Paneak Memorial Museum, Anaktuvuk Pass, Alaska
  2. ^ "Northern Alaska Expedition of Lieut. George Stoney, Photograph Album". 23 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ağustos 2012. 
  3. ^ Simon Paneak Memorial Museum : Long Walk[]
  4. ^ Iñupiaq Combined Dictionary
  5. ^ a b c d Wolf A. Seiler (2012), Iñupiatun Eskimo Dictionary 15 Kasım 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  6. ^ Simon Paneak Memorial Museum : Dwellings[]
  7. ^ Robert F. Spencer (1959), The North Alaskan Eskimo, a study in ecology and society, Smithsonian Institution, Bureau of American Wthnology Bulletin 171
  8. ^ Making Bone Grease or Puiñiq[]
  9. ^ Simon Paneak Memorial Museum : Trade[]
  10. ^ "Norman A. Chance, People and the Land: Early Years". 23 Haziran 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ağustos 2012. 
  11. ^ Simon Paneak Memorial Museum : Skin Masks[]
  12. ^ Gubser, Nicholas J. The Nunamiut Eskimo: Hunters of Caribou. Yale University Press, New haven and London (1965:29-31)
  13. ^ Simon Paneak Memorial Museum : Origins and Traditions[]

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Eskimo halkları</span> Eski bir kuzey dünya topluluğu

Eskimolar ya da İnuit ve Yupikler, Arktik bölgedeki dört ülkeye dağılmış olarak, Doğu Sibirya, Alaska, Kanada ve Grönland'da yaşayan ve Eskimo - Aleut dillerini konuşan Eskimo - Aleut halklarının en büyük grubunu oluşturan avcı ve toplayıcı halk.

<span class="mw-page-title-main">İnyupikler</span> Alaskanın kuzey ve kuzeybatısında yaşayan, İnuit kolundan olan bir Eskimo halkı

İnyupikler, Amerika Birleşik Devletlerine bağlı Alaska eyaletinin kuzey ve kuzeybatısında yaşayan İnuit kolundan bir Eskimo halkıdır. Alaska'daki tek İnuit halkı olduğu için Alaska İnuitleri adı da verilmektedir. Kendilerini iñuk («insan») kelimesi ile -piaq («gerçek») ekinden türettikleri Iñupiaq adıyla ifade ederler. Dillerini ise Iñupiatun olarak adlandırırlar. Alaska Yerli Dil Merkezine göre Alaska yerlileri içinde 25.000 nüfuslu Yupiklerden sonra 15.700 kişilik nüfuslarıyla ikinci en büyük halktır ve ancak 2.144 kadarı dilini konuşabilmektedir. İngilizce bilmeyen Alaska yerlileri içinde 1993 yılında ilk sırayı %42'lik oranla Yupikler, ikinci sırayı da %20'lik oranla İnyupikler çeker. Şamanist inançlı avcı ve toplayıcıdırlar. Kültürel açıdan deniz sahiline yakın yaşayıp balina, fok, mors gibi deniz memelilerini avlayan Taġiuġmiut ile denizden uzak içbölgede rengeyiği avlayan Nunamiut olmak üzere iki ana gruba ayrılırlar. Bazen, iki ayrı dil ve halk olarak ele alındığı da olur ve Seward Yarımadasındakiler Qawiaraq adıyla, North Slope ile Northwest Arctic ilçelerindekiler ise Inupiaq adı altında toplanır. İnyupiklerin Kanada'da yaşayan ırkdaşları (Uummarmiut) siyasi ve idari kaygılarla Batı Kanada İnuitleri ile birlikte Inuvialuit adı altında toplanırlar. Eskimolar içinde en uzun boylular Kuzey Alaska'daki İnyupiklerdir ve Kanada İnuitlerinden 10 cm daha uzundurlar. Kobuk İnyupikleri doğu komşuları ve ticari ortakları olan Atabasklardan Koyukon Kızılderilileriyle sınır bölgelerinde evlilik de yapmışlardır. Beyaz Avrupalıların kültürleriyle en geç tanışan Eskimolar 1890 yılından sonra Hristiyanlıkla tanışan Kuzey Alaska İnyupikleridir.

<span class="mw-page-title-main">Yupikler</span>

Yupikler ya da Alaska Yupikleri, Amerika Birleşik Devletlerine bağlı Alaska eyaletinin batı ve güneybatısında yaşayan Yupik kolundan bir Eskimo halkıdır. Kendilerini yuk («insan») kelimesi ile -pik/-piaq («gerçek») ekinden türettikleri Yupʼik/Yupʼiaq adıyla ifade ederler. Dillerini ise Yugtun olarak adlandırırlar. Hem Yupik halkları hem de Alaska yerlileri içinde en büyük nüfusa sahip olanlardır. Alaska Yerli Dil Merkezine göre 25.000 kişilik Yupik nüfustan 10.400 kadarı anadillerini konuşabiliyor. İngilizce bilmeyen Alaska yerlileri içinde 1993 yılında ilk sırayı % 42 lik oranla Yupikler, ikinci sırayı da % 20 lik oranla İnyupikler çeker. Şamanist inançlı avcı ve toplayıcıdırlar. Alaska'nın çetin ikliminde yenebilir her türlü şeyin yenildiği, yenemeyenlerin de kullanılabilirliğine bağlı olarak değerlendirildiği bir yaşam tarzı oluşturmuşlardır. Avların modern dünyada önemsenmeyecek kısımlarından ilginç eşya ve aksesuarlar yapmaları da asgari malzemenin azami olarak değerlendirilmesi olarak görülür. Fokların karınzarının pencere camı olarak kullanılması ya da kuş ve balık derisinden parka ya da ayakkabı yapmak Yupiklerin iklim ve coğrafya zoruyla oluşmuş geleneklerindendir. Dünya maske sanatında Yupik maskeleri benzersizdir. Y önsesini koruyan ana grup Yupik adını alırkan, bu sesi ç önsesine dönüştüren lehçeleri konuşanlar Çupik olarak adlandırılırlar.

<span class="mw-page-title-main">İnyupikçe</span>

İnyupikçe ya da İnyupik dili, Kuzey ve Kuzeybatı Alaska'da İnyupiklerin konuştuğu İnuit dilleri kolundan bir Eskimo dili. Alaska Yerli Dil Merkezine göre 15.700 kişilik nüfustan 2.144 kadarı anadillerini konuşabiliyor.

<span class="mw-page-title-main">Sibirya Yupikleri</span> Eskimo halkı

Sibirya Yupikleri ya da Yuitler, Rusya'ya bağlı Çukçi Yarımadası ile ABD'deki Alaska eyaletine bağlı St. Lawrence Adası'nda yaşayan Yupik kolundan bir Eskimo halkı. Alaska Yerli Dil Merkezine göre Alaska'daki 1.400 kişilik nüfustan 1.000 kadarı, Rusya'daki 900 kişilik nüfustan ise ancak 300 tanesi anadillerini konuşabiliyor.

İnyupik Tarih, Dil ve Kültür Komisyonu, Amerika Birleşik Devletlerinin Alaska eyaletine bağlı North Slope Borough ilçesinde North Slope Borough Planning & Community Services Department adlı kurumun bir bölümüdür (division).

<span class="mw-page-title-main">North Slope Borough</span> Alaska eyaletinde bölge

North Slope ili veya North Slope Borough, Amerika Birleşik Devletlerine bağlı Alaska eyaletinin Alaska North Slope denilen coğrafi bölgesinin büyük bir kısmında yer alan ve bir Eskimo halkı olan İnyupiklerlerce meskun olan bir ilsi. Borough terimi diğer eyaletlerden farklı olarak Alaska'da yaklaşık county-equivalent terimi ile benzerdir. Yönetim merkezi Barrow'dur.

Eskimo mutfağı, Eskimoların yeme ve içme şekilleri. Halklara bağlı olarak farklılıklar gösterir.

<span class="mw-page-title-main">Batı Kanada İnuitleri</span>

Batı Kanada İnuitleri, Kanada'da Kuzeybatı Toprakları'nda ve birazı da Yukon'da yaşayan İnuitlerin bir kolu.

<span class="mw-page-title-main">Alaska yerli sanatı</span>

Alaska yerli sanatı, Amerika Birleşik Devletlerinin Alaska eyaletinde beş ana kültür grubuna ayrılan ve Amerika yerlilerinden ayrı değerlendirilen avcı ve toplayıcı Alaska yerlilerinin sanatıdır. Türkiye'nin iki katı büyüklüğündeki Alaska'nın dünyanın geri kalanından uzak olması bu sanatların yeterince tanınmamasının ana sebebidir. Günümüzde Alaska Native Arts Foundation adlı kâr amacı gütmeyen kurum tarafından tanıtım ve dağıtımı yapılan bu sanatın ürünleri zengin ve çeşitlidir. Bu sanatta Kızılderili halklarından Tlingitler ve Haydalar totem direği gibi tahta oymacılık ürünleriyle tanınırken, Atabask dillerini konuşan Kızılderililer boncuk işi ve sepet yapımıyla, Eskimo halklarından İnyupikler fildişi oymacılığıyla, Yupikler ise daha çok maskelerle öne çıkarlar. Alaska yerli sanatı örnekleri dünyanın değişik müzelerinde sergilenmektedir ve Alaska'daki örnekleri Alaska Yerli Dil Merkezinde de bulunmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Alaska Atabaskları</span>

Alaska Atabaskları ya da Alaska Deneleri, Amerika Birleşik Devletlerine bağlı Alaska eyaletinin daha çok içbölgesinde Alaska Interior adı verilen İç Alaska'da birazı da güneyde Pasifik kıyılarında yaşayan ve Na-Dene dillerinin Atabask dilleri grubunun Kuzey Atabask dilleri alt grubundan dilleri konuşan Kuzey Atabasklarından, avcı ve toplayıcı, yarı göçebe, anasoylu, animist ya da şamanist Subarktik yerlisi Kızılderili halkları. Alaska yerlilerinin beş ana kültür grubundan birini oluştururlar. Dil temelinde 11 ayrı halk olarak, Ahtnalar, Denağinalar, Guçinler, Hanlar, Değinaklar, Holikaçuklar, Koyukonlar, Yukarı Kuskokvimler, Aşağı Tananalar, Tanakroslar ve Yukarı Tananalar biçiminde sınıflandırılır. Toplam nüfusları yaklaşık 6.400 kişidir ve ancak çok ufak bir kısmı anadillerini konuşabilmektedir. En çok nüfusa sahip olanlar Koyukonlar ile Guçinlerdir. Siyasi, idari ve kültürel açıdan ABD'deki diğer Atabasklardan ayrılırlar. Kanada'daki aynı alt grupta yer alan Kanada Atabasklarına dilce ve kültürce daha yakındırlar ve Guçinler ile Hanların büyük bir kısmı ile Yukarı Tananaların ufacık bir kısmı Kanada'nın Alaska'ya yakın yörelerinde de yaşarlar. Kuzey, batı ve güneyden Eskimo halklarına, doğudan ise ırkdaşı olan Kanada Atabasklarıyla komşudurlar. Eskimolara komşu olanlar Eskimo kültüründen kısmen etkilenmişlerdir. Rus Alaskası döneminde Ruslarla karşılaşan Alaska Atabaskları içinde en çok Ruslaşanlar Pasifik kıyısındaki Denağinalardır. Ekonomik rahatlamaya 1971 yılında kabul edilen Alaska Yerli Talepleri Çözümleme Yasası (ANCSA) ile kavuşmuşlar ve aynı dönemde dil ve kültürlerini serbest kullanma ve eyaletçe korunma haklarını da elde etmişlerdir. Günümüzde Ahtna ve Denağina haricindeki Alaska Atabasklarının siyasi, ekonomik, yasal ve sosyal savunucusu 1962 yılından beri Tanana Chiefs Conference adlı kâr amacı gütmeyen kabile birliğidir. ABD'deki bütün Amerika yerlileri gibi Alaska Atabasklarının da eğitim, sağlık ve idaresinden ABD İçişleri Bakanlığı bünyesinde Amerika Birleşik Devletleri'nin yönetimine ait Bureau of Indian Affairs dairesi sorumludur.

<span class="mw-page-title-main">Guçinler</span>

Guçinler ya da Kuçinler, Kuzey Kutup Dairesinde kabaca 65° ve 69° Kuzey enlemde, 130° ve 150° Batı boylamında, Amerika Birleşik Devletlerine bağlı Alaska eyaletinin kuzeydoğusunda İç Alaska coğrafi bölgesindeki Yukon Nehri civarında ve Kanada'nın Yukon ile Kuzeybatı Toprakları bölgelerinde yaşayan, rengeyiği avlayan avcı ve toplayıcı, yarı göçebe, anasoylu, önceleri animist ya da şamanist, şimdi ise Hristiyan olan Alaska Atabasklarından Kızılderili halkı. Alaska Guçinleri ya da Batı Guçinleri ile Kanada Guçinleri ya da Doğu Guçinleri olmak üzere iki ana gruba ayrılırlar. Alaska'da nüfusça Koyukonlardan sonra en büyük ikinci Atabask halkıdır. En yakın akrabaları dilce birlikte grup oluşturan Alaska ve Kanada Hanlarıdır. 2010 yılındaki nüfusları 9.000 kişidir ve anadillerini akıcı biçimde konuşabilenlerin sayısı UNESCO'ya göre 400 kişidir. Alaska Yerli Dil Merkezine göre Alaska'daki 1.000 kişilik nüfustan 150 kadarı, Kanada'daki 1.900 kişilik nüfustan ise 400 tanesi anadillerini konuşabiliyor. Huş kabuğundan kano ve kar ayakkabısı yapımıyla, iki yönlü kızaklarıyla, oklu kirpinin dikenleriyle yapılan kirpi işi ile karmaşık ve süslü boncuk işi (naagąįį) bezemeleriyle tanınırlar. Günümüzde avcılık, balıkçılık ve mevsimlik istihdamdan oluşan karma ekonomi görülür.

<span class="mw-page-title-main">Koyukuk Nehri</span>

Koyukuk Nehri, Amerika Birleşik Devletlerine bağlı Alaska eyaletinin orta kuzeyinde İç Alaska bölgesinde Yukon–Koyukuk Census Area sayım ilçesinde Alaska Atabasklarının coğrafyasında bulunan ve Brooks Sıradağlarının güneyinden çıkıp Yukon Nehrine kuzeyden dökülen bir nehir. Uzunluğu 805 km dir. Adı daha sonraları Alaska Atabasklarından Koyukon Kızılderililerine verilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Koyukonlar</span> Amerika Birleşik Devletlerine bağlı Alaska eyaletinin ortasında İç Alaska coğrafi bölgesindeki Yukon–Koyukuk Census Area sayım bölgesinin Yukon ile Koyukuk nehirleri civarında taygada yaşıyor

Koyukonlar ya da Koyukon Atabaskları, Amerika Birleşik Devletlerine bağlı Alaska eyaletinin ortasında İç Alaska coğrafi bölgesindeki Yukon–Koyukuk Census Area sayım bölgesinin Yukon ile Koyukuk nehirleri civarında taygada yaşayan, sığın avlayan avcı ve toplayıcı, yarı göçebe, anasoylu, önceleri animist ya da şamanist iken sonradan Hristiyan olsa da animist inanç ve gelenkleri güçlü Alaska Atabasklarından Kızılderili halkı. Alaska'daki en büyük Atabask halkı olup, Yukarı, Merkezî ve Aşağı Koyukonlar olmak üzere üç ana lehçe grubuna ayrılırlar. En yakın akrabaları dilce birlikte üstgrup oluşturan Holikaçukça ile Değinakça konuşan Atabasklardır. Alaska Yerli Dil Merkezine göre 2.300 kişilik etnik (Denaakkʼe) nüfustan 150 kadarı anadillerini (Denaakkenaageʼ) konuşabiliyor. Alaska'daki diğer Atabaskların aksine Eskimo komşuları olan Yupik ve İnyupiklerin kültüründen oldukça etkilenmişlerdir. Koyukonlarla Avrupalıların ilk karşılaşması Rus İmparatorluğuna bağlı Rus Alaskası döneminde 1838 yılında Yukon Nehri yolundan Nulato'ya gelen Ruslarla olmuştur. Geçmişte Rus-Amerikan Kumpanyası ile Hudson's Bay Company şirketlerindeki Avrupalı kürk tüccarlarıyla yoğun olarak ticaret yaparken, günümüzde daha çok avcılık, balıkçılık ve mevsimlik istihdamdan oluşan karma ekonomi görülür.

<span class="mw-page-title-main">Hanlar (Alaska)</span> Kızılderili halkı

Hanlar, Han Atabaskları, Han Kızılderilileri ya da Hankuçinler, Kanada'nın Yukon bölgesiyle Amerika Birleşik Devletlerine bağlı Alaska eyaletinin doğusunda İç Alaska coğrafi bölgesindeki Yukon Nehrinin Kanada ve Alaska'daki en üst kısmı civarında, Kanada'da Dawson City ile Alaska'da Southeast Fairbanks Census Area ilçesinin Eagle şehirlerinde yaşayan, daha çok balık avlayan avcı ve toplayıcı, yerleşik ağırlıklı yarı göçebe, anasoylu, önceleri animist ya da şamanist, şimdi ise Hristiyan olan Alaska Atabasklarından Kızılderili halkı. Alaska Hanları ile Kanada Hanları olmak üzere iki ana gruba ayrılırlar. En yakın akrabaları dilce birlikte grup oluşturan Alaska ve Kanada Guçinleridir. Alaska'da nüfusça en az olan Atabask halkıdır. Avrupalılarla en son karşılaşan Kuzey Atabask halkıdır. İlk kez 1851 yılındaki kısa karşılaşmadan sonra esas yoğun karşılaşma 1873 ve 1874 yıllarında topraklarında iki ticaret karakolu kurulmasıyla olmuştur. Alaska Yerli Dil Merkezine göre toplam sayıları 310 kişidir ve Alaska'daki 60 kişilik nüfustan 12 kadarı, Kanada'daki 250 kişilik nüfustan ise 7 tanesi anadillerini konuşabiliyor.

<span class="mw-page-title-main">Kar gözlüğü</span>

Kar gözlüğü, kardan ve buzdan yansıyan güneş ışıklarından gözleri koruyup kar körlüğüne uğramamak için takılan koruma gözlüğü. Geleneksel olarak Kuzey Asya ve Kuzey Amerika'da Arktik bölgede Kuzey Kutup Dairesinde yaşayan Eskimolar, Çukçiler, Yukagirler, Samoyedler gibi yerli Arktika halklarınca kullanılır ve ışığın mümkün olduğunca az gelmesi için yatay çizgi biçiminde daracık görme yarığı bırakılır. Arktika'da özellikle yoğun seyahat ve avlanmanın yaşandığı ilkbahar aylarındaki kar yansımalarından ve soğuktan gözleri korur. Bu bölgelerde kullanılan güneş gözlükleri de kar gözlüğü adıyla anılır.

<span class="mw-page-title-main">Eskimo maskeleri</span>

Eskimo maskeleri, hem Yupik hem de İnuit kolundan Eskimoların dans ya da şamanistik törenlerde kullandıkları maskelerdir. Malzeme olarak kuru odun, deri, kemik, boynuz, tüy, saç gibi şeyler kullanılır ve genelde parlak boyayla boyanır. Erken Paleo-Eskimo ve erken Dorset kültüründen kalan morsun fildişinden yapılma minyatür maskeler bulunmuştur. Günümüzde Eskimolar arasında Alaska Yupikleri özellikle maskeleriyle öne çıkarlar.

<i>Hedysarum alpinum</i>

Hedysarum alpinum, Fabaceae (baklagiller) familyasından, Kuzey yarımkürede Kuzey Amerika'da Alaska, Kanada ve Amerika Birleşik Devletleri'nde ve Asya'da Rusya'da Sibirya, Moğolistan, Çin'de Mançurya'da, Keşmir'de yetişen, kazık kökleri yenebilen çok yıllık bitki türü.

<span class="mw-page-title-main">Eskimo dondurması</span>

Eskimo dondurması ya da akutak veya akutuk, Alaska'da İnyupikler, Yupikler, Nunivak Çupikleri, Supikler gibi Alaska Eskimoları ve Kanada'da Kanada İnuitleri tarafından balık ve sığın, rengeyiği gibi memelilerin et ve yağlarının yabani meyve ve sebzelerle el ya da çırpacak yardımıyla karıştırılmasıyla yapılan tatlı olup genelde içeriğindeki donyağından dolayı katılaşıp donduktan sonra yenir. Et, balık, sıvı yağ, don yağı, meyve ve çağdaş tarif olarak karla yapılan bu tatlı klasik dondurma tarifleriyle uyuşmaz.

Salvelinus anaktuvukensis, alabalıkgiller familyasından, Alaska'da Brooks Sıradağlarındaki birkaç ırmakta yaşayan balık türü. Taksonomik durumu tartışmalıdır ve Salvelinus malma türünün sinonimi olabileceği düşünülmektedir.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.