İçeriğe atla

Nota (müzik)

Aziz lohanne Battista ilahisi

Ut queant laxis

Resonare fibris

Mira gestorum

Famuli tuorum

Solve polluti

Labii reatum

Sancte Iohannes...


İlk hece sonradan do olarak kullanılmaya başlanmıştır.

Nota, müzikal sesleri simgeleyen işaretlerdir. Nota (veya not) sözcüğü, bir fikri daha sonra hatırlamak için işaretler ile bir yere o fikri temsil edecek biçimde yazıya dökmek manasına gelir. Müzik notası da, bir sesi temsil etmek üzere porte (dizek) üstündeki yerine konulan bir işaret, bir kayıttır. Müziği yazılı olarak ifade etmede kullanılan her bir nota, müzikteki belli bir sese karşılık gelir. Notalar seslerin zaman içindeki uzunluğunu ve temel frekansını gösterirler. Bir başka deyişle nota, müziğin okunup yazıya dökülmesini sağlayan şekillere ve o şekillerin temsil ettikleri temel frekanslara verilen addır.

Yazıda kullanılan harflerin adları olduğu gibi, notaların da adları vardır. Notaları adlandırmak için iki temel sistem kullanılmıştır. Bu sistemlerden ilki daha çok Fransa, İtalya, İspanya ve Türkiye gibi Akdeniz ülkelerinde kullanılanı Aziz Iohanne Battista ilahisinin ilk hecelerinden isimlerini alan do-re-mi sistemidir. İkincisi ise İngiltere, Almanya gibi kuzey ülkelerinde kullanılan A-B-C sistemidir.

Adlandırma

Aşağıdaki grafik notaların farklı ülkelerde aldığı adları listeler. Notaların sembolleri parantez içinde gösterilmiştir. Ayrıca Almanca ile İngilizcedeki gösterim farkı kalın olarak işaretlenmiştir. İngilizce ile Felemenkçede gösterim aynı olmakla birlikte adlar farklıdır.

Kullanım 123456789101112
İngilizceCC sharp
(C)
DD sharp
(D)
EFF sharp
(F)
GG sharp
(G)
AA sharp
(A)
B
D flat
(D)
E flat
(E)
G flat
(G)
A flat
(A)
B flat
(B)
Almanca[1]
(DE, CZ, SK, PL, HU, RS, DK, NO, FI, EE, AT'da kullanılır)
CCis
(C)
DDis
(D)
EFFis
(F)
GGis
(G)
AAis
(A )
H
Des
(D)
Es
(E)
Ges
(G)
As
(A )
B
Felemenkçe[1]
(NL'da kullanılır, 1990'lardan sonra İskandinavya'da bazen kullanılmıştır)
CCis
(C)
DDis
(D)
EFFis
(F)
GGis
(G)
AAis
(A )
B
Des
(D)
Es
(E)
Ges
(G)
As
(A )
Bes
(B)
Neo-Latin
(IT, FR, ES, Latin Amerika, IL, TR ve daha birçok ülkede kullanılır)
DoDo diyez
(Do)
ReRe diyez
(Re)
MiFaFa diyez
(Fa)
SolSol diyez
(Sol)
LaLa diyez
(La)
Si
Re bemol
(Re)
Mi bemol
(Mi)
Sol bemol
(Sol)
La bemol
(La)
Si bemol
(Si)
Bizans[2]NiNi diesisPaPa diesisVuGaGa diesisDiDi diesisKeKe diesisZo
Pa hyphesisVu hyphesisDi hyphesisKe hyphesisZo hyphesis
Japonca[3]Ha (ハ)Ei-ha
(嬰ハ)
Ni (ニ)Ei-ni
(嬰ニ)
Ho (ホ)He (ヘ)Ei-he
(嬰へ)
To (ト)Ei-to
(嬰ト)
I (イ)Ei-i
(嬰イ)
Ro (ロ)
Hen-ni
(変ニ)
Hen-ho
(変ホ)
Hen-to
(変ト)
Hen-i
(変イ)
Hen-ro
(変ロ)
Hindistan (Hindistan) SaRe KomalReGa KomalGaMaMa TeevraPaDha KomalDhaNi KomalNi
Hindistan (Karnatik) SaShuddha RiChatusruti RiShatsruti RiAntara GaShuddha MaPrati MaPaShuddha DhaChatusruti DhaKaisika NiKakali Ni

Nota değerleri

Nota şekillerinin yazılışı

Birlik notaİkilik notaDörtlük notaSekizlik notaOnaltılık notaOtuzikilik nota
İkili nota değerleri (whole note = 2×half note, vb.) karşılaştırması

Notaların porte (dizek) üzerindeki yerleri notaların frekanslarını ve notaların biçimleri de zamansal değerlerini belirtir. Notalar beş çizgili porte (dizek) üzerinde çizgilere ve aralıklara yazılırlar. Frekansları porte (dizeğin) sınırlarını aşan notalar ek çizgilerin üzerine ve bunların aralıklarına yazılırlar. Notaların süresi notaların yazıldığı ritmik değer ile belirlenir. Bu ritmik değerler kendi içlerinde orantılı bir hiyerarşiyle belirgindir. Bugün kullanılan yaygın nota sisteminde en uzun nota çift birliktir. Birlik nota bunun yarı değerindedir, ikilik nota birliğin yarı değerinde, dörtlük nota ikiliğin yarı değerinde, sekizlik nota dörtlüğün, onaltılık nota da sekizliğin yarı değerindedir. Bu yöntem ile altmışdörtlük değere kadar notalar yazılabilir. Müzik yazısında bu notalardan herhangi biri temel alınarak ona belirli bir süre atanır ve diğer bütün değerler ona oran ile zaman içine yerleşirler. Mesela dörtlük notaya bir saniyelik zaman birimini atanırsa dörtlük notanın iki katı olan ikilik nota iki saniye, yarısı değerinde olan sekizlik nota yarım saniye değerinde olacaktır. Bu notaların her birinin değerine eşit olan es karşılıkları da bulunur ve esler müzikteki sessizliği sembolize eden susulacak notalardır.

Sus işaretleri ve yazılışları

Nota değerleri gibi esler de çeşitlidir ve portedeki yerleri bazen değişiklik gösterir.

Birlik es, portede daima dördüncü çizginin altındadır. İkilik es, portede üçüncü çizgi üstüne konur. Dörtlük es, portenin ikinci çizgisi ile dördüncü çizgisi arasına yazılır. Yalnız, bunun alt ve üst kuyrukları aşağıdan birinci aralığın içine ve yukarıdan dördüncü aralığın içine biraz girmiş bulunur. Sekizlik, onaltılık ve otuzikilik eslerdeki çengelli uçlar üstten portenin üçüncü aralığına yazılırlar. Sekizlik esin bacağı portenin ikinci çizgisine, onaltılık bacağı birinci çizgiye, otuzikilik olanın bacağı da birinci çizginin az altına uzatılır. Altmışdörtlük este, çengelli uç dördüncü aralıkta olmak üzere, bacağı otuzikilik es yerine kadar indirilir.

Kaynakça

  1. ^ a b is = diyez; (ünsüzden sonraki) es ve (ünlüden sonraki) s = bemol
  2. ^ diesis (ya da diez) = Diyez; hyphesis = Bemol
  3. ^ 嬰 (Ei) = (diyez); 変 (Hen) = (bemol)

Konuyla ilgili yayınlar

  • R. Gazimihal, Mûsikî Sözlüğü. Millî Eğitim Basımevi, İstanbul - 1961. s.177-183.
  • Say, Ahmet, Müzik Ansiklopedisi, Müzik Ansiklopedisi Yayınları. Eylül, 2005.
  • Saygun, A. A. Musiki Nazariyatı. Maarif Basımevi. İstanbul, 1958.

İlgili Araştırma Makaleleri

Rast, Klasik Türk müziğinde bir makam.

Saba, Klasik Türk müziğinde birleşik bir makam. Saba makamı, la durak sesi üzerine kuruludur. Türk müziğinde re notasının (sesinin) yarım ses ve si notasının (sesinin) çeyrek ses pesleşmesi ile çalınır, icra edilir. Nota dizeğinde, eserin ölçüsü ile beraber re notasının olduğu sıraya bemol ve si notasının olduğu yere de çift bemol işareti konularak saba makamı olduğu belirtilir. Ayrıca eserin başka yerlerinde, ilgili notalara bu işaretler getirilebilir. Genellikle türk halk müziği eserlerindeki arıza ses sib2 dir. Saba makamında bu arıza ses bir çeyrek ses daha pesleşmiştir. Bir diğer ismi derbeder makamıdır. Mendilimin yeşili, aman doktor gibi eserler bu makamdan çalınır. Ayrıca sabah ezanı da bu makamdan okunur.

Neva (Nevâ), Klasik Türk müziğinde bir makam adı ve Yegâh'tan bir oktav tiz olan İtalyan nota sisteminde 3. çizgide gösterilen re perdesidir.

<span class="mw-page-title-main">Klarnet</span> üflemeli bir çalgı türü

Klarnet, sert ve dayanıklı ağaçlardan genellikle de abanoz ağacından yapılan üflemeli bir çalgı türüdür. Bir çeşit sert kauçuk olan ebonitten, ayrıca metalden yapılanları da vardır.

<span class="mw-page-title-main">Pikolo klarinet</span>

La bemol (A♭) klarnet, klarnet ailesinin halen üretilmekte olan en yüksek perdeli enstrümanıdır. Yaygın olarak kullanılan B♭ klarnetin yarısından biraz daha uzundur ve E♭ klarnetten bir minör yedili, bir tam dörtlü daha yüksek perdelidir. Bir transpoze enstrümanı olarak, yazılandan minör bir altıncı daha yüksek ses çıkarır, bu nedenle en düşük yazılı nota E3, konser C4 olarak duyulur. XIX. yüzyılın başlarında, farklı perdelerde birkaç küçük klarnet ortaya çıkmıştır. A♭ klarnet, özellikle Verdi'nin opera banda bölümlerinde yer aldığı ve günümüze kadar askeri bandolarda varlığını sürdürdüğü İtalya'da olmak üzere Avrupa nefesli bandolarında benimsenmiştir. Bazen çağdaş klasik müzikte, Béla Bartók ve John Tavener gibi bestecilerin eserlerinde ve büyük klarnet korosu çalışmalarında da kullanılır. İtalyan yapımcılar Ripamonti ve Orsi tarafından ve Almanya'da Foag Klarinetten, Herbert Wurlitzer ve Schwenk & Seggelke tarafından üretilmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Fagot</span>

Fagot, ahşap nefesli çalgıdır. Fagot, çift kamışlı ve tek parçalı bir enstrüman olan Curtal'dan, 16. yüzyıl'da Avrupa'da türemiştir. Ses aralığı 3,5 oktav olan, akçaağaç, ahşabı ve metal borudan yapılan fagotun uzunluğu 1,3 metre, borunun açılmış haliyle 2,5 metredir.

Oktav, müzikte bir ses aralığıdır. Bir oktavın yüksek notasının ses dalgası frekansı (perdesi), aynı oktavın alçak notasının iki katıdır. Örneğin orta C üzerindeki A notasının uluslararası standart frekansı 440 hertz'dir.Bu A notasının üzerindeki oktav 880 hertz ile titreşirken, altındaki oktav 220 hertz ile titreşir.

<span class="mw-page-title-main">Trompet</span>

Trompet, bir ağızlık ve kendi üstüne kıvrılmış silindir bir borudan oluşan nefesli çalgıdır. (~Fr trompette / İt trompetta [küç.] bir nefesli çalgı, askerî borazan < İt tromba boru +ette) Aerophone sınıfına ait bir bakır üflemelidir.

<span class="mw-page-title-main">Arp</span>

Arp, çoğunlukla Klasik Batı Müziğinde kullanılan en eski, telli bir müzik aletidir. Sabit sesli bir çalgıdır. Her tel üç ayrı ses çıkarabilir. Gam notalarının karşılığı olan yedi pedalın tutturulduğu oluk hazinesi, çınlama kasası sütun ve konsol bölümlerinden oluşmaktadır.

Porte ya da dizek, üzerine notaların yerleştirildiği, 4 eşit aralık ve birbirine paralel 5 çizgiden ve bir donanım bölümünden oluşan şekildir. Genelde portenin donanımına değiştirici diyez veya bemol işaretleri, ritim rakamları yazılır. Notaların üzerine yazıldığı eşit aralıklı beş çizgi ve dört aralıktan oluşan şekle porte (dizek) denir. Çizgiler aşağıdan yukarıya doğru sayılır.

<span class="mw-page-title-main">Çan</span>

Çan, kökü tarih öncesi zamanlara dayanan bir çalgıdır. Çan sallanmağa başlarken, tokmakla vurularak ses çıkartılır. Verdiği temel notaya normal armonikleri eklenir. Bu armoniklerin doğruluğu, çanın ana çizgilerine bağlıdır. Çanın akordu üstündeki alaşım ölçüsünü azaltarak yapılır. Alaşımın çanın neresinden azaltılacağı belirlidir. Bunlar her armoniğin çıktığı yerlerdir. Çanın alaşımı % 78 oranında bakır, % 22 de kalaydan bileşir. Günümüzde, çanı sallamak için elektrik motoru kullanılır. Motor makarayı harekete geçirir. Eskiden makaraya ip sarılırdı. En dolgun ses, içten vuran tokmakla elde edilir. Dıştan vuran çekiç kullanılırsa, çıkan ses çok madeni olur. Bugün opera ve orkestralarda çan sesi akortlu madeni borulardan bileşen özel bir çalgı ile verilir.

Ses sinyali herhangi bir sesin iletilmek veya saklanmak için elektromanyetik enerjiye çevrilmiş halidir. Bu sinyal AF kısaltmasıyla da gösterilir.

<span class="mw-page-title-main">Ses</span> canlıların işitme organları tarafından algılanabilen periyodik basınç değişimleridir.

Ses, canlıların işitme organları tarafından algılanabilen periyodik basınç değişimleridir. Fiziksel boyutta ses, katı, sıvı veya gaz ortamlarda oluşan basit bir mekanik düzensizliktir. Bir maddedeki moleküllerin titreşmesi sonucunda oluşur.

<span class="mw-page-title-main">Mus2</span>

Mus2, Türk makam müziği ve mikrotonal müzik eserlerinin notaya alımı ve seslendirilmesi için geliştirilmiş bir müzik yazılımıdır. Diğer nota düzenleyici yazılımlardan farklı olarak, Mus2'de kullanıcı herhangi bir akort sisteminde nota yazabilir ve bu notaları doğru entonasyonla dinleyebilir. Mus2 ayrıca sade arayüzü ve kolay kullanımı ile de beğeni toplamış bir yazılımdır.

Birbirlerine armonik açıdan bağlı ancak ritim ve gelişimi bağımsız olan seslerin ilişkisi.

Usul veya Usûl; Türk Müziği'nde makamdan sonra gelen en temel öğedir. Müzikteki ölçü ve ritim kavramlarının tümünü kapsayan usul terimi, Osmanlı–Türk müziğinde aruzla birlikte oluşan ve gelişen bir olgudur.

<span class="mw-page-title-main">Do majör</span> do notası üzerine kurulan majör gam

Do majör, klasik batı müziğinde do notası üzerine kurulan majör gam. İçinde diyez ve bemol geçmez, anahtarına hiçbir diyez-bemol konmayan tek Majör gamdır. Kalından inceye doğru şu sesleri içerir: Do-Re-Mi-Fa-Sol-La-Si. Eksen (tonik) sesi Do, Alt çeken sesi Fa ve Çeken (dominant) sesi Sol idir. Alt çeken tonalitesi Fa Majör, çeken tonalitesi Sol Majör, ilgili minörü la minör ve paralel minörü do minördür. Ton çemberinde Fa Majör ile Sol Majör'ün arasında yer alır.

Perde, bir müzik parçasını oluşturan seslerden her birinin kalınlık veya incelik derecesi. Perde, bir notanın frekans değeriyle ilişkilidir. Bu nedenle zaman zaman perde ve nota sözcükleri eşanlamlı olarak kullanılır. Perde sözcüğü aynı zamanda telli çalgılardaki fret kısmını belirtmek için de kullanılır.

<span class="mw-page-title-main">Anahtar (müzik sembolü)</span>

Anahtar veya klef, müzikte nota çizgilerinin (porte) sol başına konulan ve konulduğu çizgiye göre nota isimlerini belirleyen işaret. Örneğin, ikinci çizgiden başlayarak yazılan Sol anahtarı, 2. çizgiye kendi adı olan " Sol " adını verir ve notaların dizilimi de buna göre yapılır, 4. çizgiden başlayan Bas Fa anahtarı da o çizgiye kendi adı olan " Fa " adını verir ve notaların dizilimi de buna göre yapılır. Her anahtar başladığı çizgiye kendi adını verir. Günümüzde sıklıkla kullanılan dört adet Do anahtarı da başladıkları çizgilere Do adını verirler. Günümüzde tiz için Sol, bas için Fa ve çeşitli aralıklar için Do anahtarları kullanılmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Sürekli bas</span>

Barok dönemde (1600-1750) neredeyse evrensel geçerliliği olan sürekli bas partisi, bir bas çizgisi ve bir akor sürekliliği sağlayarak müziğin armonik yapısını oluşturmak için ortaya çıkmış ve gelişmiştir. Genellikle continuo olarak kısaltılır ve sürekli bas partisini seslendiren çalıcılara sürekli bas grubu denir.