İçeriğe atla

Norman Lockyer

Norman Lockyer
Joseph Norman Lockyer (1909)
DoğumJoseph Norman Lockyer
17 Mayıs 1836(1836-05-17)
Rugby, İngiltere
Ölüm16 Ağustos 1920 (84 yaşında)
Salcombe Regis, İngiltere
MilliyetBüyük Britanya
ÖdüllerRumford Madalyası (1874)
Janssen Madalyası (1889)
Kariyeri
DalıAstronomi

Joseph Norman Lockyer (17 Mayıs 1836, Rugby - 16 Ağustos 1920, Salcombe Regis), İngiliz astronumdur. Güneş'in atmosferinde bulunan ve daha önceden bilinmeyen helyumu 1868 yılında keşif etmiştir.[1]

Hayatı

1836 yılında Rugby'de doğmuştur.

1870 yılında kraliyet bilimsel gelişmeler komisyonuna başkan olarak atanıncaya kadar, 1857 yılından itibaren savaş ofisinde çalışmıştır. Komisyonun görev süresi 1875 yılında dolduğunda günümüz ımperial College'inin bir parçası olan kraliyet bilim akademisine atanmıştır. 1885 yılında gökbilim araştırmaları profesörü olmuştur. Kendisi için güneş gözlemevi inşa edilmiş ve 1902 yılına kadar bu gözlem evini yönetmiştir.[2] 1920 yılında 84 yaşında iken ölmüştür.

Bilimsel katkıları

Yaptığı spektral gözlemler sonucu Güneş'in atmosferinin içeriğini gözlemlemiş, yeryüzünde keşif edilmesinden tam 27 yıl önce de helyum elementinin Güneş'in atmosferinde bulunduğunu tespit etmiştir. Lockyer güneşin yüzey sıcaklığını hesaplamıştır. 1870 ve 1905 yılları arasında 8 kez Güneş tutulmalarını incelemek amacıyla bilimsel gezi düzenlemiştir.

Lockyer Güneşte meydana gelen hareketliliklerin Dünya'nın iklimi ve hava durumu üzerinde etkikeri olduğunu iddia etmiştir. Çalışmalarının büyük bir bölümünü 1860'lı yılların sonlarında gerçekleştirmiştir.

Norman Lockyer ayrıca 1869 yılında Nature akademik dergisini kurmuş yaklaşık 50 yıl boyunca bu derginin editörlüğünü yapmıştır. 1885 yılında gökbilim alanında ilk profesör unvanını alan kişi olmuştur.[3]

Yayımlanan çalışmaları

Ayrıca bakınız

Kaynakça

  1. ^ "Sir-Joseph-Norman-Lockyer". britannica.com. 26 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Kasım 2012. 
  2. ^ "Lockyer". solar.mcs.st-andrews.ac.uk. 10 Şubat 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Kasım 2012. 
  3. ^ "proceedings". brlsi.org/. 21 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Kasım 2012. 

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Astronomi</span> kökenleri, evrimleri, fiziksel ve kimyasal özellikleri ile gök cisimlerini açıklamaya çalışmak üzere gözleyen bilim dalı

Astronomi, gök bilimi ya da gökbilim gök cisimlerinin kökenlerini, evrimlerini, fiziksel ve kimyasal özelliklerini açıklamaya çalışan doğa bilimi dalıdır. Astronominin sınırlı ve özel bir alanı olan gök mekaniği ile karıştırılmaması gerekir. Astronomi daha açık bir deyişle, yörüngesel cisimleri ve Dünya atmosferinin dışında gerçekleşen, yıldızlar, gezegenler, kuyrukluyıldızlar, kutup ışıkları, gökadalar ve kozmik mikrodalga arkaalan ışınımı gibi gözlemlenebilir tüm olay ve olguları inceleyen bilim dalıdır.

<span class="mw-page-title-main">Jüpiter</span> Güneş Sisteminde yer alan en büyük gezegen

Jüpiter, Güneş Sistemi'nin en büyük gezegenidir. Güneş'ten uzaklığa göre beşinci sırada yer alır. Adını Roma mitolojisindeki tanrıların en büyüğü olan Jüpiter'den alır. Büyük ölçüde hidrojen ve helyumdan oluşmakta ve gaz devi sınıfına girmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Uranüs</span> güneş sisteminin 7. gezegeni

Uranüs, Güneş'e yakınlık bakımından yedinci gezegendir. Gazlı, camgöbeği renginde bir buz devidir. Gezegenin büyük bir kısmı, astronominin "buz" ya da uçucu maddeler olarak adlandırdığı maddenin süperkritik fazındaki su, amonyak ve metandan oluşur. Gezegenin atmosferi karmaşık katmanlı bir bulut yapısına sahiptir ve tüm Güneş Sistemi gezegenleri arasında 49 K ile en düşük minimum sıcaklığa sahiptir. Gezegenin 82,23°'lik belirgin bir eksenel eğimi ve 17 saat 14 dakikalık bir geriye dönüş periyodu vardır. Bu, Güneş etrafındaki 84 Dünya yıllık bir yörünge döneminde kutuplarının yaklaşık 42 yıl sürekli güneş ışığı aldığı ve ardından 42 yıl sürekli karanlık olduğu anlamına gelir.

<span class="mw-page-title-main">Güneş</span> Güneş Sisteminin merkezinde yer alan yıldız

Güneş, Güneş Sistemi'nin merkezinde yer alan bir yıldızdır. Çekirdeğindeki nükleer füzyon reaksiyonları ile akkor hale gelene kadar ısınan, %10'u morötesi olmak üzere esas olarak görünür ışık ve kızılötesi radyasyon olarak yüzeyinden enerji yayan, oldukça büyük ve sıcak bir plazma küresidir. Dünya'daki yaşam için açık ara en önemli enerji kaynağıdır. Güneş birçok kültürde kutsallık atfedilen bir nesne olmuştur. Antik çağlardan beri astronomik araştırmalar için merkezi bir konudur.

<span class="mw-page-title-main">Helyum</span> Atom numarası 2, kısaltması He olan element

Helyum, sembolü He ve atom numarası 2 olan kimyasal element. Periyodik cetvelin birinci periyot 8A grubunda yer alan bir gazdır. Kokusuz, renksiz bir gazdır ve yanmaz.

<span class="mw-page-title-main">Soy gaz</span> Kimyasal element grubu

Soy gaz veya asal gaz, standart şartlar altında her biri, diğer elementlere kıyasla daha düşük kimyasal reaktifliğe sahip, kokusuz, renksiz, tek atomlu gaz olan kimyasal element grubudur. Helyum (He), neon (Ne), argon (Ar), kripton (Kr), ksenon (Xe) ve radon (Rn) doğal olarak bulunan altı soy gazdır ve tamamı ametaldir. Her biri periyodik tablonun sırasıyla ilk altı periyodunda, 18. grubunda (8A) yer alır. Grupta yer alan oganesson (Og) için ise önceleri soy gaz olabileceği ihtimali üzerinde durulsa da günümüzde metalik görünümlü reaktif bir katı olduğu öngörülmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Yıldız</span> nükleer füzyon ile karanlık uzayda etrafına ısı ve ışık saçan kozmik cisim, plazma küresi

Yıldız, ağırlıklı olarak hidrojen ve helyumdan oluşan, karanlık uzayda ışık saçan, gökyüzünde bir nokta olarak görünen plazma küresidir. Bir araya toplanan yıldızların oluşturduğu galaksiler, gözlemlenebilir evrenin hâkimidir. Dünya'dan çıplak gözle görülebilen yaklaşık 6 bin dolayında yıldız vardır. Dünya'ya en yakın yıldız, aynı zamanda Dünya üzerindeki yaşamın gerçekleşmesi için gerekli olan ısı ve ışığın kaynağı da olan Güneş'tir.

<span class="mw-page-title-main">Titan (uydu)</span> Satürn uydusu

Titan, Satürn'ün en büyük uydusu ve yoğun bir atmosferi olduğu bilinen tek doğal uydudur. Dünya dışında, yüzeyinde kararlı sıvı bulundurduğu kanıtlanan 2. gök cismi olan Titan'daki büyük su kütleleri gibi görünen okyanusların, metan gazının sıvı hali olduğu görülmüştür.

<span class="mw-page-title-main">J. J. Thomson</span> İngiliz fizikçi (1856-1940)

Sir Joseph John Thomson, çağdaş fiziğin gelişimine büyük katkılarıyla tanınan Britanyalı fizikçi. Elektronu ve izotop kavramını keşfetmesi ile kütle tayfölçerini icat etmesiyle bilinir. Gazların elektriksel iletkenliği üzerindeki çalışmaları ve elektronu keşfinden dolayı 1906'da Nobel Fizik Ödülü ile ödüllendirilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">NGC 1887</span>

NGC 1887, Yeni Genel Katalog'da yer alan bir açık yıldız kümesidir. Gökyüzünde Kılıçbalığı takımyıldızı yönünde bulunur. OCL tipi bir açık yıldız kümesidir. İngiliz astronom John Herschel tarafından 1834 yılında 47,5 cm çaplı aynalı tip bir teleskopla keşfedilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">NGC 1888</span>

NGC 1888, Tavşan takımyıldızı bölgesinde yaklaşık olarak 109,58 MIy (33,6 Mpc)uzaklıkta bulunan bir çubuklu sarmal gökadadır. William Herschel tarafından 31 Ocak 1785 tarihinde keşfedildi. Halton Arp tarafından görüntülenmiş ve etkileşim halinde olduğu NGC 1889 ile birlikte Arp 123 olarak "Yakınında rahatsız edici sarmal gökadalar olan eliptik gökadalar" kategorisi altında Tuhaf Gökadalar Atlası'na dahil edilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">NGC 1889</span> galaksi

NGC 1889, Tavşan takımyıldızı bölgesinde yaklaşık olarak 111,87 MIy (34,3 Mpc)uzaklıkta bulunan bir eliptik gökadadır. Bindon Stoney tarafından 29 Ekim 1851 tarihinde keşfedildi. Halton Arp tarafından görüntülenmiş ve etkileşim halinde olduğu NGC 1888 ile birlikte Arp 123 olarak "Yakınında rahatsız edici sarmal gökadalar olan eliptik gökadalar" kategorisi altında Tuhaf Gökadalar Atlası'na dahil edilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">NGC 1893</span> Yıldız kümesi

NGC 1893, Yeni Genel Katalog'da yer alan bir açık yıldız kümesidir. Gökyüzünde Arabacı takımyıldızı yönünde yaklaşık olarak 10.968 ışık yılı uzaklıkta bulunur. İngiliz astronom John Herschel tarafından 1827 yılında 47,5 cm çaplı aynalı tip bir teleskopla keşfedilmiştir. Küme, salma bulutsusu IC 410'un kalbinde yer alır.

<span class="mw-page-title-main">David Peck Todd</span> Amerikalı gökbilimci (1855 – 1939)

David Peck Todd Amerikalı gökbilimcidir.

<span class="mw-page-title-main">Pierre Janssen</span> Fransız gökbilimci (1824 – 1907)

Pierre Jules César Janssen, genelde Fransızca Jules Janssen adıyla bilinen Fransız bir astronomdur. Joseph Norman Lockyer ile beraber helyum gazını keşfetmişlerdir.

<span class="mw-page-title-main">Fraunhofer çizgileri</span>

Fizikte Fraunhofer çizgileri ismini Alman fizikçi Joseph Von Fraunhofer'dan alan tayfsal çizgiler grubudur. (1787-1826) Çizgiler ilk olarak güneşin soğurum çizgilerinin optik tayfında gözlemlenmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Gyula Szapáry</span> Macar siyasetçi

Kont Gyula Szapáry de Szapár, Muraszombat et Széchy-Sziget Macar siyasetçi. 1890 ila 1892 yılları arasında Macaristan başbakanı olarak görev yapmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Sarı cüce</span>

Sarı cüce yıldız veya G-tipi anakol yıldızı, yıldız sınıfı G ve aydınlatma gücü V olan anakol yıldızlarıdır. Bu tür yıldızlar 0,8 Güneş kütlesi ile 1,2 Güneş kütlesi arasında kalan yıldızlar olarak tanımlanır ve ortalama sıcaklıkları 5.300-6.000 °K arasındadır. Ömürlerinin sonuna doğru kırmızı dev halini alırlar, ardından ise beyaz cüce olarak ölürler. Güneş, G-tipi anakol yıldızları arasında en çok bilinenidir. Güneş her saniyede bir yaklaşık 600 milyon ton hidrojeni helyuma dönüştürerek füzyon nükleer enerjisi üretmektedir. Bilinen diğer G-tipi yıldızlar Alpha Centauri A, Tau Ceti ve 51 Pegasi'dir.

<span class="mw-page-title-main">Edward Frankland</span> İngiliz kimyager

Edward Frankland, İngiliz kimyager ve akademisyendir.

<span class="mw-page-title-main">Valz Ödülü</span>

Valz Ödülü (Prix Valz), Fransız Bilimler Akademisi tarafından astronomideki gelişmeleri onurlandırmak için 1877'den 1970'e kadar verilen ödül.