İçeriğe atla

Nolan diyagramı

Geleneksel haliyle Nolan diyagramı

Nolan diyagramı bir siyasi görüş değerlendirme diyagramı olup 1969 yılında David Nolan tarafından oluşturulmuştur. Diyagram siyasi düşünceleri iki vektöre - iktisadi görüş ve kişisel görüş - ayırarak bir çeşit Kartezyen diyagram sunar. Böylece siyasi görüş analizini geleneksel tek boyutlu çizgisel değerlendirme ölçütü olan "sağ-sol" çizgisi dışına çıkarıp iktisadi ve şahsi özgürlükler derecesinde iki boyutlu bir grafiğe yerleştirir.

Gelişimi

David Nolan

Benzer bir iki boyutlu diyagram dört yerine sekiz noktalı olarak Stuart Christie ve Albert Meltzer tarafından 1970 yılındaki The Floodgates of Anarchy[1] adlı yayında ortaya çıktı. Radicals for Capitalism'de (s. 321) Brian Doherty, diyagarama dair düşünceleri Maurice Bryson ve William McDill'in The Rampart Journal of Individualist Thought (Yaz 1968) dergisindeki "The Political Spectrum: A Bi-Dimensional Approach"[2] adlı makaleye dayandırır.

David Nolan diyagramın şimdiki halini ilk kez Society for Individual Liberty (SIL)'ın aylık dergisi olan The Individualist'in Ocak 1971 tarihli sayısında "Classifying and Analyzing Politico-Economic Systems" adlı makalesinde yayınlamıştır. Şubat 1971'de, sonrasında Liberteryen Parti olacak olan gruba kuruluşunda destek vermiştir.[3]

Başka hiçbir düşünceye imkân tanımayan "sağ-sol" çizgisel analizinden yılmış haldeki Nolan, kendi adıyla anılacak iki eksenli diyagramı icat etmiştir. Nolan diyagramı, World's Smallest Political Quiz'in temelidir. Nolan'ın kanaati, bireyin siyasi düşüncesinde temel tanımlayıcı nitelik olan çeşitli siyaset felsefeleri arasındaki esas farkın, insan eylemleri üzerinde savunulan hükûmet kontrolünün miktarı olduğudur.[] Nolan daha sonra aslında tüm siyasi eylemlerin iki genel başlıkta toplanabileceğini savunmuştur: iktisadi ve bireysel. "İktisadi" küme insanların üretici ve tüketici olarak ne yaptığını - ne aldıkları, sattıkları, ürettikleri, nerede çalıştıkları, hangi işgücünü kullandıkları ve paralarıyla ne yaptıkları - içerir. İktisadi eylemlere örnek bir işyeri açmak veya işletmek, ev almak, bina inşaatı ve büroda çalışmak olabilir. "Bireysel" küme insanların ilişkilerinde, kendilerini ifade etmede neler yaptığını ve kendi beden ve akıllarıyla neler yaptıklarını kapsar. Bireysel eylemlere örnek kiminle evlendikleri, hangi kitapları okudukları veya filmleri izledikleri, hangi gıda, ilaç ve eczaları kullanmayı tercih ettikleri, eğlence anlayışları, din seçimleri, bağlı oldukları organizasyonlar ve kiminle ilişki kurmayı seçtikleri olabilir.

Advocates for Self-Government tarafından 1996'da dağıtılan bir Nolan Diyagramı'yla David Nolan.

Nolan, çoğu yürütme faaliyetinin (veya kontrolünün) bu iki ana mecrada meydana geldiğini fark ettiğinden siyasi pozisyonlar bireyin veya bir siyasi partinin bu iki alanda ne kadar hükûmet kontrolünü savunduğuyla belirlenebilir. Uç noktalar iki alanda da hükûmet kontrolünün olmaması (anarşizm) ya da her alanda sınırsız veya azami hükûmet kontrolüdür (çeşitli totaliter yönetimler). Çoğu siyasi görüş ikisi arasında bir yerde durur. Genel olarak:

  • Muhafazakârlar ve sağ düşünceler iktisadi alanda daha çok özgürlüğe yönelirken (örnek: serbest piyasa) şahsi meselelerde daha çok hükûmet müdahalesinden yanadır (örnek: uyuşturucu yasaları).
  • Liberaller ve sol düşünceler (kavramların Amerikan temelli anlamlarıyla) şahsi alanda daha çok özgürlüğe yönelirken (örnek: vicdani ret) ekonomide daha çok hükûmet etkinliği veya kontrolünü savunur (örnek: hükûmet denetiminde asgari ücret).
  • Liberteryenler hem ekonomik hem de bireysel özgürlüğü savunur ve her iki alanda da çoğu (veya bütün) hükûmet kontrollerine karşı çıkar. Muhafazakârlar gibi liberteryenler de kişinin kendisi için ekonomik tercihlerinde özgür olması gerektiğine inanır. Bireysel özgürlük konusunda ise liberallere yakındırlar.
  • Devletçiler hem iktisadi hem de bireysel alanda daha çok hükûmet kontrolünü savunur. Diyagramın farklı versiyonları, Nolan'ın özgün diyagramı gibi, bu köşe için "komüniteryen" veya "popülist" gibi ifadeler kullanır.

Görsel olarak bu kanaati göstermek için Nolan iki eksenli bir grafik tasarladı. Bir eksen iktisadi özgürlüğü diğeri de şahsi özgürlüğü temsil eden grafikte %0'dan (mutlak devlet kontrolü) %100'e (devlet kontrolü yok) kadar bir ölçek vardır. Ekonomide %100 özgürlük serbest pazarı, bireysel alanda %100 özgürlük şahsi ve mahrem alanlarda devlet kontrolünün olmamasını ifade eder. İki eksendeki ölçüleri kullanarak bireyin, bir siyasi oluşumun veya siyasi düşüncenin ne kadar bireysel ve iktisadi özgürlüğü savunduğu kesişim noktasında belirlenebilir. Tüm siyasi görüşleri liberalden muhafazakâra tek boyutlu bir hatta sıralamaktansa Nolan'ın diyagarmı iki boyutlu bir tespite imkân sağlar.

Nolan, diyagramının etkilerinden bahsederken onu gören birinin kesin bir değişime uğradığını belirtmiştir: onlar verili düşünceleri artık tek boyutlu değil iki boyutlu olarak görürler.[4]

1987'de, Advocates for Self-Government'ın kurucusu Marshall Fritz, yürüttüğü diyagarma on soru ekleyerek insanların siyasi görüşlerini belirleyebildikleri World's Smallest Political Quiz'i yaratmıştır.

Konumlar

Nolan diyagarmı'nın geleneksel renk kodlarının kullanımıyla oluşturulmuş bir tasarımı:(sol için kırmızıya karşı sağ için mavi) ve hizipler için alternatif adlandırmalar. (Bu diyagramın sayfanın başındaki diyagramın dikey olarak döndürülmüş hali olduğuna dikkat edilmeli.)

Klasik "sağ-sol" ayrımı ve diğer siyasi dallandırmalardan farklı olarak Nolan diyagramı aslında iki boyutludur: yatay olarak konumlanmış "ekonomik özgürlükleri" temsil eden x-ekseni ve dikey olarak konumlanmış "bireysel özgürlükleri" temsil eden y-ekseni. Bu haliyle dörde bölünmüş bir kareye benzer ve her bölüm için bir tanım vardır:

  • Sol alt – Sol siyasi düşünceler. Düşük ekonomik özgürlüğü ve yüksek şahsi özgürlüğü savunanlar.
  • Sağ üst – Sağ siyasi düşünceler. Yüksek ekonomik özgürlüğü ve düşük şahsi özgürlüğü savunanlar.
  • Sağ alt – Liberteryenizm. David Nolan'ın kendisinin de düşüncesi olup yüksek ekonomik ve şahsi özgürlüğü savunanlar.
  • Sol üst – Devletçilik. Liberteryenizm'in tam zıttıdır, düşük ekonomik ve şahsi özgürlüğü savunanlar. David Nolan aslında bu düşünceyi popülizm olarak adlandırmış fakat sonrasındaki çoğu yorum devletçilik, Otoriteryenizm, Totalitarizm ve Faşizm adlandırmalarını kullanmıştır. Çoğu liberteryen grup[] bu bölümü Komüniteryenizm olarak adlandırmıştır.

Kamuoyu araştırması

Basitleştirilmiş Nolan diyagramı

Ekim 2010'da bir Gallup kamuoyu araştırması beş grup Amerikalı seçmen tespit etmiştir. Bu araştırma Amerikalıları şöyle sınıflandırmıştır: "Ahlaki öncelik (%17) En dindar; Az yer verenler (%22); Ne kadar çok o kadar iyi (%20); Orta kıvam (%17) ve Obama liberalleri (%24), Esasen Demokrat, çok sayıda liberal".[5]

Ağustos 2011'de, liberteryen Reason Magazine, Rupe şirketiyle beraber yaptığı araştırmada 1200 Amerikalıyı telefonla arayıp siyasi görüşlerini sorarak Nolan diyagramındaki kategorilere yerleştirmiştir. Reason-Rupe araştırması şunu göstermiştir ki "Amerikalılar basitçe 'liberal' veya 'muhafazakâr' gruplara bölünemez". Siyasi görüşler %28 muhafazakâr, %24 liberteryen, %20 komüniteryen ve %28 liberal şeklinde dağılmıştır. Hata aralığı ±3'tür.[6]

Eleştiriler

Nolan diyagramı, iktisadi düzenlemeyi şahsi özgürlükle bir tutanlar için ve liberteryen özgürlük tanımı ile liberal özgürlük tanımı arasında fark olduğu için sorunludur. Diyagram ayrıca Solun bireysel özgürlükten yana olduğu imasında bulunmasına rağmen sol platformların silah kontrolü ve ayrımcılık karşıtı kanunlara yönelik yaklaşımları diyagramın özgürlük tanımıyla uyuşmamaktadır.

Ayrıca bakınız

Kaynakça

  1. ^ Christie, Stuart, Albert Meltzer. The Floodgates of Anarchy 8 Ağustos 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. London: Kahn & Averill, 1970. ISBN 978-0-900707-03-2. p. 73.
  2. ^ Maurice Bryson and William McDill (Yaz 1968). "The Political Spectrum: A Bi-Dimensional Approach" (PDF). The Rampart Journal of Individualist Thought. 14 Kasım 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 24 Ağustos 2016. 
  3. ^ "David Nolan – Libertarian Celebrity". Advocates for Self Government. 16 Haziran 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Eylül 2008. 
  4. ^ "Mark Selzer and co-host Martina Slocomb interview David Nolan". The Libertarian Alternative Public Access TV Show. 5 Şubat 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Şubat 2013. 
  5. ^ "How Americans View The Federal Government's Role" (PDF). Gallup (company). 13 Ekim 2010. 25 Ağustos 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 3 Eylül 2015. 
  6. ^ Ekins, Emily (29 Ağustos 2011). "Reason-Rupe Poll Finds 24 Percent of Americans are Economically Conservative and Socially Liberal, 28 Percent Liberal, 28 Percent Conservative, and 20 Percent Communitarian". Reason Magazine. 30 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ocak 2012. 

Konuyla ilgili yayınlar

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

Liberalizm, bireysel özgürlük üzerine kurulan bir siyasi felsefe veya dünya görüşüdür. Bireysel özgürlük ve bireysel haklar düşüncesiyle yola çıkan liberalizm, daha sonraki yıllarda farklı türlere bölündü ve bireylerin eşitlik ilkesinin de önemini vurgulamaya başladı. Klasik liberalizm bireysel özgürlüklerin rolünü vurgularken, sosyal liberalizm özgürlüğe vurgu yaptığı kadar; bireylerin eşitlik hakkı ilkesinin önemine vurgu yapar ve özgürlük ile eşitlik arasında denge kurmayı amaçlar. Liberal görüşü savunanlar geniş bir görüş dizisi benimsemekle birlikte genellikle ifade özgürlüğü, inanç özgürlüğü, basın özgürlüğü, sivil haklar ve sivil özgürlükler, seküler devlet, liberal demokrasi, ekonomik ve siyasi özgürlük, hukukun üstünlüğü, özel mülkiyet ve piyasa ekonomisi gibi fikirleri destekler.

Ademimerkeziyetçilik veya adem-i merkeziyetçilik ya da ademi merkeziyetçilik, devlet merkezinin gücünü azaltarak yerel yönetimlerin yetkilerinin artırılmasını savunan siyasi görüş. Özellikle planlama ve karar alma ile ilgili faaliyetlerin bir merkezden dağıtıldığı veya devredildiği süreçtir. Yetki, grup veya içindeki daha küçük gruplara verilir. Ademimerkeziyet kelimesi, Arapça "merkezin yokluğu" anlamına gelir. Liberal ideolojinin savunduğu görüşlerden biridir.

Sosyal liberalizm, bireysel özgürlük ve sosyal adalet arasında denge kurmayı amaçlayan politik bir ideolojidir. Klasik liberalizm gibi bireyci ekonomiyi, sivil ve siyasi hak ile özgürlüklerin genişlemesi bakımıyla uyuşur ancak bunlara ek olarak hükûmetin meşru rolünün yoksulluk, sağlık ve eğitim gibi ekonomik ve sosyal konuları olduğunu da içeren sosyal piyasayı temel alır. Sosyal liberalizmde toplumun iyiliği bireyin özgürlüğü ile uyumlu görülür. İkinci Dünya Savaşı sonrasında sosyal liberal fikirler dünyanın birçok ülkesinde benimsenmiştir. Sosyal liberal düşünceler ile partiler merkez veya merkez sol olarak kabul edilir. Bununla birlikte, ülkelere göre farklı isimlendirmeler sosyal liberalizmi tarif etmektedir. Birleşik Krallık'ta yeni liberalizm, ABD'de modern liberalizm, Almanya'da sol liberalizm ve İspanyolca konuşulan ülkelerde ilerici liberalizm olarak adlandırılır.

<span class="mw-page-title-main">Liberal demokrasi</span> Siyasi ideoloji ve hükûmet biçimi

Liberal demokrasi veya Batı demokrasisi, temsilci demokratik bir hükûmet biçimi altında işleyen liberal siyasi bir ideolojinin birleşimidir. Birden fazla ayrı siyasi partinin katıldığı seçimler, hükûmetin farklı kollarına güçler ayrılığı, günlük yaşamda açık bir toplumun bir parçası olarak hukukun üstünlüğü, özel mülkiyetle piyasa ekonomisi, insan haklarının, medeni hakların, medeni özgürlüklerin ve siyasi özgürlüklerin eşit şekilde korunması gibi özelliklere sahiptir. Uygulamada sistemini tanımlamak için liberal demokrasiler genellikle hükûmetin yetkilerini belirleyen ve toplumsal sözleşmeyi güvence altına alan bir anayasaya başvururlar, bu anayasa ya kodifiye edilmiş ya da kodifiye edilmemiş olabilir. 20. yüzyılın ikinci yarısında genişleme döneminden sonra liberal demokrasi, dünyadaki yaygın bir siyasi sistem haline geldi.

Sağcılık, toplumsal hiyerarşiyi veya toplumsal eşitsizliği kabul eden veya destekleyen siyasal duruş veya etkinliktir. Toplumsal eşitsizlik, sağcılar tarafından; ya milletsel/ırksal farklılıklardan, ya dini ve inançsal farklılıklardan, ya kültürel ve sosyal farklılıklardan ya da piyasa ekonomisindeki rekabetten kaynaklandığı için kaçınılmaz, doğal, normal veya cazip bulunur. Sağ ve sol isimli siyasal kavramlar, Fransız Devrimi (1789-1799) zamanında, ayrı görüşteki siyasetçilerin Fransız parlamentosunun sağında veya solunda oturmalarından esinlenilerek oluşturulmuştur; parlamento başkanının sağındaki koltuklarda oturanlar, çoğunlukla monarşist Ancien Régime destekçilerinden oluşmuştur.

Liberteryenizm, özgürlüğün ve özgürlüğün bileşenlerinin siyaset içerisinde en önemli değer olduğuna inanan bir siyaset felsefesidir. Liberteryen felsefeye göre insanlar özgür olduğunda herkes için daha güvenli, daha iyi ve daha adil bir dünya yaratılabilir. Liberteryenizmin bazı türleri ise negatif özgürlüğe daha çok odaklanır. Liberteryenler otonomi ve seçme özgürlüğünü maksimize etmeye çalışır; seçim özgürlüğü, gönüllü iş birliği ve bireysel karar önceliğini vurgular, bu doğrultuda da devletin minimize edilmesini savunur. Popüler anlamda, otoriterlik ile zıt anlamda kullanılır. Liberteryenler otorite ve devlet iktidarı konusunda aynı şüpheciliği paylaşıyorlar, ancak bazıları mevcut ekonomik ve politik sistemlere muhalefetlerinin kapsamı konusunda farklılaşıyor. Çeşitli liberteryen düşünce okulları, devletin ve özel iktidarın meşru işlevlerine ilişkin bir dizi görüş sunar ve genellikle zorlayıcı sosyal kurumların sınırlandırılmasını veya tasfiye edilmesini ister.

Bireycilik, bireyin özgürlüğüne büyük ağırlık veren ve genellikle kendine yeterli, kendi kendini yönlendiren, görece özgür bireyi ya da benliği vurgulayan siyaset ve toplum felsefesidir.

Ekonomik liberalizm, piyasa ekonomisinin bireyci hatlara dayanmasını ve üretim araçlarının özel mülkiyette olmasını destekler. Ekonomik liberaller, serbest ticareti ve açık rekabeti engellediği için piyasaya yapılan hükümet müdahalesine ve korumacılığa karşı çıkma eğilimindedir, ancak mülkiyet haklarını korumak ve piyasa başarısızlıklarını çözmek için yapılan hükûmet müdahalesini destekler. Ekonomik liberalizm, Büyük Buhran ve Keynesyenizm'in yükselişine kadar genel olarak klasik liberalizmin ekonomik modelini ifade etmek için kullanılmıştır.

Merkez sol, siyasette sol ve merkez arasındaki görüşler bütünüdür. Fırsat eşitliği yoluyla toplumsal adaletin sağlanabileceği düşüncesini savunmaktadır. Merkez sol siyaset, toplumun varsıl ve yoksul kesimleri arasındaki gelir farkını en aza indirmeyi amaç edinmiştir. Siyaseten ve toplumsal olarak radikal kararlar alınabilir. Bunun yanında reformist tutumlar ile de ekonomik ve sosyal politikalar sağlanabilir. Çoğulculuk taraftarı bir görüştür, toplumun sosyal hak ve çıkarları el üstünde tutulur.

Sağ liberteryenizm, siyasi analistler, akademisyenler ve medya kaynakları tarafından öz-sahipliği, sınırlı hükûmeti savunan, özel mülkiyet haklarını ve serbest piyasayı destekleyen laissez faire eğimli liberteryen felsefeleri tanımlamada kullanılan bir terimdir. İlk olarak klasik liberalizm üzerinden yola çıkmıştır ve günümüzde bu düşüncenin daha uç şekli olarak kabul edilir.

Sosyal bilimlerde, siyasi ideoloji, belirli bir toplumsal hareketin, kurumun, sınıfın veya büyük bir grubun etik ideallerini, prensiplerini, doktrinlerini, mitlerini veya sembollerini açıklayan ve toplumun nasıl çalışması gerektiğini ve belirli bir toplumsal düzen için bazı siyasi ve kültürel bir plan sunan bir dizi fikirler bütünüdür. Siyasi ideoloji, gücün nasıl dağıtılması gerektiği ve hangi amaçlar için kullanılması gerektiği konularıyla ilgilenir. Bazı siyasi partiler belirli bir ideolojiyi sıkı bir şekilde takip ederken diğerleri genel olarak ilgili ideolojiler grubundan ilham alabilir, ancak belirli bir ideolojiyi açıkça benimsemezler. Bir ideolojinin popülaritesi, bazen çıkarları doğrultusunda hareket eden ahlaki girişimcilerin etkisiyle de ilgilidir. Siyasi ideolojilerin iki boyutu vardır: (1) hedefler: toplumun nasıl organize edilmesi gerektiği; ve (2) yöntemler: bu hedefe ulaşmanın en uygun yolu.

Sivil liberteryenizm, bireyin yaşamı ve seçimlerine yönelik her türlü baskı, kısıtlama veya ayrımcılığa karşı bireysel hak ve özgürlüklerin üstünlüğünü vurgulayan siyasi düşünce türüdür.

Liberal muhafazakârlık, özel mülkiyet, serbest ekonomi girişimciliği ile halkın geleneksel, kültürel ve ahlaki değerlerini yönetime dahil eden; anayasal ve temsili hükûmeti savunan muhafazakâr bir siyasi ideolojidir.

<span class="mw-page-title-main">Pournelle diyagramı</span>

Pournelle diyagramı, Jerry Pournelle tarafından geliştirilmiş iki boyutlu bir koordinat sistemi olup siyasi ideolojileri ayırt etmede kullanılır. İki boyutlu bir diyagram olduğundan Siyasi Pusula'ya ve Nolan diyagramı'na benzer ancak Pournelle diyagramının eksenleri diğer sistemlerden farklıdır.

Siyasi yelpaze, siyasi pozisyon veya politik spektrum, farklı siyasi pozisyonları birbirine göre tanımlamak ve sınıflandırmak amacıyla kullanılan bir sistemdir. Bu pozisyonlar, bağımsız siyasi boyutları temsil eden bir veya daha fazla geometrik eksende yer alır. "Siyasi pusula" ve "siyasi harita" ifadeleri, özellikle popüler iki boyutlu modellerine atıfta bulunmak üzere, siyasi yelpazeyi ifade etmek için kullanılan terimlerdir.

Osmanlı İmparatorluğu'nda liberalizm modernleşme çabalarıyla birlikte Avrupa'daki liberal düşünce dünyasının gelişimini takip eden dönemlerde ortaya çıktı. Sakızlı Ohannes Paşa, Mehmet Cavit Bey ve Prens Sabahattin gibi isimler bu konuda öne çıkan ilk kişiler oldu. Ohannes Paşa'nın sosyalizm karşıtlığı ve devletçi politikaları reddi ile iktisadi ve rekabetçi özgürlüğü savunması onu öne çıkan ilk Osmanlı liberalleri arasına soktu. Mehmed Cavid Bey Ulum-u İktisadiye ve İçtimaiye Mecmuası ekseninde liberal düşüncede ilk kıvılcımları ortaya koyarken Prens Sabahattin ise 1902 Jöntürk Kongresi ekseninde Türkiye'de merkez sağ ve merkez sol ayrımında merkez sağı temsil eder hale geldi. Ahmed Rıza Bey grubundaki Auguste Comte fikri onda le Play temelli karşıtlığı etkili kıldı, adem-i merkeziyetçi bir yapıya büründü. Bu kongre erken cumhuriyet dönemini etkiledi: Serbest Cumhuriyet Fırkası (SCF) liberal anlayışla 13 Ağustos 1930'da Ali Fethi Okyar’la Atatürk'ün isteği üzerine kurdurulurken bunu 1950'de Adnan Menderes ile iktidara gelen Demokrat Parti takip etti. Parti milli egemenliğe dayanan muhafazakâr bir eğilime girene kadar liberal görünümdeydi.

David Fraser Nolan Amerikalı bir aktivist ve politikacıydı. 1971'de Parti'nin kurulduğu toplantıya ev sahipliği yapan Amerika Birleşik Devletleri Liberter Partisi'nin kurucularından biriydi. Nolan daha sonra partiye ulusal komite başkanlığı, parti haber bülteni editörü, tüzük komitesi başkanlığı, yargı komitesi başkanlığı ve platform komitesi başkanlığı dahil olmak üzere bir dizi görevde hizmet etti.

<span class="mw-page-title-main">Kapitalist Parti</span> Norveçte bir siyasi parti

Kapitalist Parti, Norveç'te kurulan bir sağ liberteryen ve klasik liberal görüşlü siyasi partidir. 2014 yılında kurulan parti, yasal olarak kendini 2016 yılında tescil ettirmiştir. Norveç genelinde tüm ilçelerde ve çeşitli belediyelerde parti şubeleri oluşturmuştur. 2016 yılından beri Uluslararası Liberteryen Partiler İttifakı üyesidir.

<span class="mw-page-title-main">Liberteryen Parti (İsviçre)</span> İsviçrede liberteryen bir siyasi parti

Liberteryen Parti, İsviçre'de 14 Haziran 2014 tarihinde kurulmuş bir sağ liberteryen ve klasik liberal siyasi partidir. Uluslararası Liberteryen Partiler İttifakı'nın ana kurucu üyesidir. Simon Scherrer, Brenda Mäder ve Silvan Amberg tarafından kurulan parti, 2021 yılının Mart ayında bugünkü adını almıştır.

Siyasi Pusula veya, 62 öneriye verilen yanıtları içeren bir web sitesidir ve siyasi ideolojiyi ekonomi politikası (sol–sağ) ve sosyal politika (otoriter–liberteryen) olmak üzere iki eksenli bir spektrumda değerlendirmektedir.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.