İçeriğe atla

Nogentli Guibert

Guibert de Nogent
Doğum15 Nisan 1055(1055-04-15)
Clermont, Oise
Ölüm0 Aralık 1124 (68 yaşında)
Coucy-le-Château-Auffrique
MilliyetFransız
Diğer ad(lar)ıGuibert of Nogent, Nogentli Guibert
VatandaşlıkFransa
MeslekTeolog, tarihçi, otobiyograf, yazar
Kurul üyeliğiBaşrahip
MezhepBenedikten Tarikatı

Guibert de Nogent (y. 1055 — 1124) bir Benedictine tarihçi, teolog ve otobiyografik anıların yazarıydı. Guibert, kendi döneminde nispeten tanınmıyordu ve çağdaşları tarafından neredeyse hiç anılmıyordu. Orta Çağ yaşamına ışık tutan kapsamlı otobiyografik anıları ve kişiliğiyle daha fazla ilgilenen akademisyenlerin dikkatini ancak son zamanlarda çekmiştir.[1]

Yaşamı

Guibert, Clermont-en-Beauvaisis'de küçük soylu bir ailenin çocuğu olarak dünyaya geldi. Guibert, Monodiae adlı eserinde yazdığı üzere, annesinin babasından gebe kalmasının yedi yıldan fazla sürdüğünü iddia eder. Anılarına göre, Guibert, ters doğum olduğu için doğum sancısı neredeyse onun ve annesinin hayatına mal oluyordu. Guibert'in ailesi bir Meryem Ana tapınağına adakta bulunmuş ve Guibert'in hayatta kalması halinde kendisini ruhban hayatına adayacağına söz vermiştir ve hayatta kaldığı için bu yolu izledi. Babası şiddet yanlısı, sadakatsiz ve aşırılığa eğilimli biriydi ve Mortemer Savaşı'nda esir düşerek sekiz ay sonra öldü.[2] Guibert, anılarında ölümünü bir tür lütuf olarak görür ve babası hayatta kalsaydı muhtemelen Guibert'i şövalye olmaya zorlayacağını, böylece Meryem Ana'ya Guibert'i kiliseye adamak için ettiği yemini bozacağını belirtir. Annesi otoriter, güzel, zeki ve son derece gayretliydi. Guibert, annesi hakkında o kadar çok ve ayrıntılı yazar ki, Archambault gibi bazı akademisyenler onda bir Oedipus kompleksi olabileceğini öne sürmüşlerdir. Eğitiminin kontrolünü üstlenmiş, onu yaşıtlarından soyutlamış ve altı yaşından on iki yaşına kadar ona özel bir öğretmen tutmuştur. Guibert, öğretmenini acımasızca titiz ve beceriksiz olarak hatırlar; yine de Guibert ve öğretmeni güçlü bir bağ geliştirmiştir. Guibert on iki yaşlarındayken annesi Saint-Germer-de-Fly (veya Flay) yakınlarındaki bir manastıra çekildi ve kısa süre sonra Guibert de onu takip etti. St. Germer'de tarikata girerek büyük bir gayretle çalıştı ve ilk başta kendini seküler şairler Ovid ve Virgil'e adadı; bu deneyim eserlerine damgasını vurdu. Daha sonra, daha sonra Canterbury Başpiskoposu olan Anselm of Bec'in etkisiyle odağını teolojiye çevirdi.

1104'te yoksul ve küçük Nogent-sous-Coucy manastırının (kuruluşu 1059) başrahibi seçildi ve bundan böyle dini işlerde daha önemli bir rol üstlenerek piskoposlar ve saray sosyetesiyle temasa geçti. Daha da önemlisi, bu ona yazma tutkusuyla meşgul olmak için zaman kazandırdı. Bu dönemdeki ilk büyük eseri, 1108'de tamamladığı ve 1121'de rötuşladığı Dei gesta per Francos ("Tanrı'nın Franklar aracılığıyla yaptıkları", "God's deeds through the Franks") adlı Birinci Haçlı Seferi tarihidir.[3] Tarih, büyük ölçüde anonim bir Norman yazarının Gesta Francorum adlı eserinin süslü bir üslupla yeniden yorumlanmasıdır; Haçlı Seferi tarihçileri geleneksel olarak bu esere olumlu eleştiriler yapmamışlardır; Gesta Francorum'a çok yakın durması ve Latincesinin zorluğu, gereksiz görünmesine neden olmaktadır. Ancak son editörler ve çevirmenler onun mükemmel yazımına ve orijinal malzemesine dikkat çekmişlerdir. Daha da önemlisi, Dei gesta bize Haçlı seferinin Fransa'da nasıl karşılandığına dair çok değerli bilgiler sunmaktadır. Guibert haçlıları şahsen tanıyor, haçlılarla birlikte büyümüş ve onlarla anıları ve deneyimleri hakkında konuşmuştu.

Modern okuyucu için, 1115 yılında yazdığı otobiyografisi (De vita sua sive monodiarum suarum libri tres) veya Monodiae (Yalnız ŞarkılarSolitary Songs—, genellikle AnılarıMemoirs— olarak anılır), eserlerinin en ilginci olarak kabul edilir. Hayatının sonlarına doğru yazdığı ve Saint Augustine'in Confessions adlı eserini örnek alan bu eser, çocukluğundan yetişkinliğine kadar hayatının izini sürer. Kitap boyunca yaşadığı döneme ve ülkesinin geleneklerine dair pitoresk bakış açıları sunar. Metin üç “Kitap ”a bölünmüştür. Birincisi, doğumundan yetişkinliğine kadar kendi hayatını kapsar; ikincisi manastırının kısa bir tarihidir; üçüncüsü ise yakınlardaki Laon'da yaşanan bir ayaklanmanın tasviridir. Şato ve manastırlardaki günlük yaşam, o zamanlar moda olan eğitim yöntemleri hakkında çok değerli bilgiler verir ve döneminin bazı önemli ve önemsiz şahsiyetleri hakkında fikir verir. Çalışması, eserine kişisel bir dokunuş katan tutkuları ve önyargılarıyla renklenmiştir.

Örneğin, İsa Mesih, Meryem Ana ve çok sayıda Katolik azizin Katolik kalıntılarının uygunluğu konusunda oldukça şüpheciydi ve bunların gerçekliği konusunda şüpheleri vardı, bazı tapınakların ve hac yerlerinin hangi bedensel kalıntıların, giysilerin veya diğer kutsal nesnelerin hangi yerde[4][5] tutulduğuna dair çelişkili iddialarda bulunduğunu belirtti, ancak Kral Louis VI'yı kendi gözleriyle skrofula hastalarını tedavi ederken gördüğünü iddia etti.[6]

Notlar

  1. ^ Keats-Rohan, K. S. B. "Guibert of Nogent (1055 – c. 1125)". The Crusades - An Encyclopedia. s. 548. 
  2. ^ Frank Barlow, William Rufus, (University of California, 1983), 90.
  3. ^ Louis René Bréhier (1909). "Gesta Dei per Francos". In Catholic Encyclopedia. 6. New York: Robert Appleton Company.
  4. ^ Charles Freeman "Brooding on God" History Today: 62: 3: March 2012: 47-52
  5. ^ Charles Freeman: Holy bones, Holy dust: how relics shaped the history of Medieval Europe: Yale University Press: 2011
  6. ^ Marc Block, Les Rois thaumaturges, Armand Colin, Paris, 1961, p 29-30

Kaynakça

Konuyla ilgili okumalar

Kitaplar
  • Paul J. Archambault (1995). A Monk's Confession: The Memoirs of Guibert of Nogent. 0-271-01481-4
  • John Benton, ed. (1970). Self and Society in Medieval France: The Memoirs of Abbot Guibert of Nogent. A revised edition of the 1925 C.C. Swinton Bland edition, includes introduction and latest research. 0-8020-6550-3 (1984 reprint, University of Toronto Press).
  • Guibert of Nogent, Dei Gesta per Francos, ed. R.B.C. Huygens, Corpus Christianorum, Continuatio Mediaevalis 127A (Turnhout: Brepols, 1996)
  • Robert Levine (1997). The Deeds of God through the Franks : A Translation of Guibert de Nogent's `Gesta Dei per Francos' . 0-85115-693-2
  • Joseph McAlhany, Jay Rubenstein, eds. (2011). Monodies and On the Relics of Saints: the Autobiography and a Manifesto of a French Monk from the Time of the Crusades. Translated from the Latin, with introduction and notes. Penguin Classics. 978-0-14-310630-2
  • Jay Rubenstein (2002). Guibert of Nogent: Portrait of a Medieval Mind, London. 0-415-93970-4.
  • Karin Fuchs, Zeichen und Wunder bei Guibert de Nogent. Kommunikation, Deutungen und Funktionalisierungen von Wundererzählungen im 12. Jahrhundert (München: Oldenbourg, 2008) (Pariser Historische Studien, 84).
  • Laurence Terrier (2013). "La doctrine de l'eucharistie de Guibert de Nogent. De pigneribus Livre II. Texte et Traduction", Paris, Vrin. 978-2-7116-2475-1
Makaleler
  • Elizabeth Lapina, "Anti-Jewish rhetoric in Guibert of Nogent's Dei gesta per Francos," Journal of Medieval History, 35,3 (2009), 239-253.
  •  Chisholm, Hugh, (Ed.) (1911). "Guibert of Nogent". Encyclopædia Britannica. 12 (11. bas.). Cambridge University Press. 

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

Villehardouinli Geoffrey, Fransız edebiyatının erken dönemlerinde lirik şair. Yazdığı fabliauxlarla ünlüydü.

<span class="mw-page-title-main">Puvatya Muharebesi</span>

Puvatya Muharebesi ya da Tours Muharebesi, 10 Ekim 732'de Emevîler ile Fransa'yı yöneten Franklar arasında yapılmış bir muharebedir. Bu savaşı Franklar kazanmış, böylece Müslümanların Avrupa'nın içine ilerlemeleri durdurulmuştur.

<span class="mw-page-title-main">Surlu William</span> Fransız tarihçi (1130-1186)

Surlu William Lübnan'da Sur Piskoposu; Haçlı ve Orta Çağ tarihçisi.

<span class="mw-page-title-main">Çocuk Haçlı Seferleri</span>

Çocuk Haçlı Seferleri, 1212'de genellikle dinsel tabakalar tarafından Müslümanlara karşı kışkırtılan alt sınıftan halkın, özellikle genç çocukların, Haçlı Seferlerine giden şövalyeleri taklit ederek, Filistin'deki Kutsal Ülkelere giderek Kudüs'ün tekrar Hristiyanların eline geçmesini sağlamaya çalışma uğraşlarından biridir. Bu seferler hemen hemen 1212'de aynı dönemde, yani Dördüncü Haçlı Seferi ile Beşinci Haçlı Seferi arasındaki dönemde, Almanya ve Fransa'da başlayan iki büyük kalabalık çocuk ve halk grubunun Kudüs'e gitmek üzere karadan uzun yürüyüşlerle Avrupa'nın sahillerine gitmesidir.

Sir James Cochran Stevenson Runciman CH, Steven Runciman olarak tanınır. Orta Çağ ile ilgili çalışmaları bilinen Britanyalı tarihçi. En tanınmış eseri, üç ciltlik Haçlıların Tarihi 'dir (1951–54). 1940'lı yıllarda İstanbul Üniversitesi'nde Bizans sanatı ve tarihi dersleri vermiştir.

<span class="mw-page-title-main">Tatikios</span> I. Aleksios Komnenosun (1081–1118 arası hükümdar) dönemi Bizanslı general

Tatikios ya da Taticius, I. Aleksios'un dönemi Türk Bizanslı generaldir. İsmi Tetigus, Tatizius, Tatitius, Tatic ya da Tetig olarak da söylenmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Nikitas Honiatis</span> Bizanslı tarihçi

Nikitas Honiatis, gerçek soyismi Akominatos (Ἀκομινάτος) olarak geçer, Yunan asıllı Bizans hükûmet görevlisi ve tarihçidir - kardeşi Mihail Akominatos gibi, Chonae'den gelip ona Konstantinopolis'te eşlik etmiştir. 1118 ile 1207 yılları arası Doğu Roma İmparatorluğu tarihini yazmıştır.

<span class="mw-page-title-main">VII. Konstantinos</span> Bizans imparatoru

VII. Konstantinos Porfirogennetos ya da Porphyrogenitus, "Mor Oda'da Doğan" Makedon Hanedanı'nın dördüncü Bizans imparatoru, 913 ile 959 yılları arasında hüküm sürmüştür. İmparator VI. Leon ile onun dördüncü karısı Zoe Karbonopsina'nın oğlu, öncülü Aleksandros'un yeğenidir.

<span class="mw-page-title-main">Árpád</span> Büyük Macar Prensi

Árpád , 9 ve 10. yüzyılların başında Macar kabileleri konfederasyonunun başı. Macarların kutsal hükümdarı (kende) veya askerî lideri (gyula) olarak görev yapmış olabilir. Farklı kaynakların çelişkili bilgiler vermesinden ötürü hayatına dair çoğu detay tarihçiler arasında tartışmalıdır. Bu çelişkilere rağmen Macarların çoğu onu "ülkemizin kurucusu" olarak anar ve Macarların Karpat Havzası'nı ele geçirmesinde Árpád'ın önemli rolü, daha sonraki bazı tarihi kayıtlarda vurgulanmıştır. Árpád ile başlayan hanedanlık, 1301 yılına kadar Macaristan Krallığı'nı yönetmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Zoltán</span>

Zoltán veya ZoltaGesta Hungarorum'da 907 yılı civarında babası Árpád'ın yerine geçen Macarların üçüncü büyük prensi olarak anılmaktadır. Diğer vakanüvislerin onu Macar yöneticiler arasında listelememesinden ötürü modern tarihçiler, Zoltán'ın egemenliğine dair bu raporu reddetmektedir fakat Zoltán tahta asla oturmasa bile Macaristan'da 955 yılı civarlarından sonra hüküm süren tüm hükümdarların Árpád Hanedanı'na bağlı olarak Zoltán'ın soyundan geldiğine dair görüş birliği vardır.

<span class="mw-page-title-main">Şam Kuşatması (1148)</span>

Şam Kuşatması, İkinci Haçlı Seferi sırasında 24 ile 29 Temmuz günleri arasında gerçekleşmiştir. Mutlak haçlı yenilgisiyle sona erdi ve haçlı seferinin parçalanmasına yol açtı. Papa III. Eugenius ve Bernard de Clairvaux'ın İkinci Haçlı Seferi çağrısına yanıt olarak Kutsal Topraklar'a yürüyen iki ana Hristiyan güce, Fransa kralı VII. Louis ve Almanya kralı III. Konrad komuta etti. Her ikisi de takip eden aylarda Anadolu boyunca yürüyüşleri sırasında felaket ile karşılaştılar ve ordularının çoğu yok edildi. Haçlı seferinin asıl odağı Urfa idi, fakat Kral III. Baldwin ve Tapınak Şövalyeleri'nin tercihi Şam'dı. Akka Konsili'nde Fransa, Almanya ve Kudüs Krallığı'nın önde gelenleri Haçlıların Şam'a yönelmesine karar verdiler.

<span class="mw-page-title-main">Foucher de Chartres</span> Birinci Haçlı Sefer vakainüvisi

Foucher de Chartres rahipti ve Birinci Haçlı Seferi'ne katıldı. Uzun yıllar Kudüs Kralı I. Baudouin'e hizmet etti ve Haçlı Seferi'nin tarihini Latince yazdı.

Kserigordos, modern tarih yazımında sıklıkla yanlışlıkla Kserigordon, Anadolu'da bir kaledir.

<span class="mw-page-title-main">Otto von Freising</span> Avusturyalı Orta Çağ vakainüvisi

Otto von Freising Alman papaz ve vakainüvis. 1138'den itibaren Otto I ismiyle Freising piskoposluğu yapmıştır.

Onatas, Croton veya Tarentum'da doğan bir Pisagor filozofuydu. Hayatı hakkında neredeyse hiçbir şey bilinmemekle birlikte, Tanrı ve Tanrısal Üzerine adlı eserinden uzun bir pasajı, Yunan filozoflardan alıntılar derleyen yazar Stobaeus'un kitabında korunmuştur. Çalışma tarihi MÖ veya MS 1. yüzyıla ait olduğu düşünülmektedir ve Neo-Pisagor edebiyatının bir parçasıdır.

<span class="mw-page-title-main">Saint-Thierryli Guillaume</span>

Saint-Thierryli Guillaume daha sonra Sistersiyenlere katılmış Benediktin bir keşiş ve Hristiyan mistizminin bir teorisyeni.

Aix (-la-Chapelle) Albert veya Aachen'li Albert ; Latince: Albericus Aquensis; fl. y. 1100) Birinci Haçlı Seferi ve erken Kudüs Krallığı tarihçisidir. 11. yüzyılın sonlarında doğdu ve daha sonra Aachen kilisesinde kanon (rahip) ve custos (koruyucu) oldu.

<span class="mw-page-title-main">Aziz Yorgi Haçı</span> beyaz zemin üzerinde kırmızı bir haç

Arma bilimi içinde Aziz Yorgi Haçı, beyaz zemin üzerinde kırmızı bir haçtır ve Geç Orta Çağ'dan itibaren, genellikle bir haçlı askeri olarak tasvir edilen olan Aziz Yorgi ile ilişkilendirilmiştir.

Malmesburyli William, 12. yüzyılın önde gelen İngiliz tarihçisiydi. Bede'den bu yana en yetenekli İngiliz tarihçileri arasında gösterilmektedir. Modern tarihçi C. Warren Hollister, William'ı şu şekilde tanımlar: "yetenekli bir tarih bilgini ve her şeyi bilen bir okuyucu, klasik, patristik ve daha önceki Orta Çağ dönemlerinin yanı sıra kendi çağdaşlarının da yazılarında etkileyici derecede bilgili. Gerçekten de William 12. yüzyıl Batı Avrupası'ndaki en bilgili adam olabilir."

<span class="mw-page-title-main">Tanrı'nın Barışı ve Ateşkesi</span>

Tanrı'nın Barışı ve Ateşkesi, Orta Çağ'da Katolik Kilisesi tarafından yönetilen bir hareketti ve tarihteki en etkili toplu barış hareketlerinden biriydi. Hem Pax Dei'nin hem de Treuga Dei'nin amacı, eski Karolenj İmparatorluğu'nun batı yarısında manevi yaptırım tehdidini kullanarak kan davasının şiddetini sınırlamaktı. Bu hareket aynı zamanda halkın katılımıyla da güçlendi. Pek çok halk, kıtlıklara, şiddete ve etraflarındaki sosyal düzenin çöküşüne bir çözüm olarak hareketi destekledi.