Ninjutsu

Ninjutsu
(忍術)d

"ninja"nın kanjisi.
Diğer ad	Ninpō, Shinobi-jutsu
Üst sanat	Askerî taktikler

Daha modern tanımıyla ninpō (忍法) olarak da kullanılan^[1] Ninjutsu (忍術), ninjalar tarafından kullanıldığı söylenilen strateji ve gayrinizami harp, gerilla savaşı ve casusluk taktiğidir.^[2] Ninjutsu; shurikenjutsu, kenjutsu, sōjutsu, bōjutsu ve diğer daha itibari dövüş sanatlarına (taijutsu) odaklanan bazı geleneksel Japon okullarında ayrı bir disiplindir.

Her ne kadar birkaç modern ninjutsu okulunu temsil eden bir uluslararası dövüş sanatları organizasyonu olsa da, bu stillerin tarihî soyu tartışmalıdır. Bazı okullar sanatın tek gerçek varisi olduğunu iddia etmekte fakat ninjutsu, modernleştirilmiş dövüş sanatları judo ya da karate gibi merkezileşmiş değildir. "Togakure-ryū"nun 16. yüzyıldan beri en eski ninjutsu kaydı olduğu tahmin edilmektedir.

Japonya'da casusluk, Prens Shōtoku'ya (572-622) kadar uzanmaktadır. Shōninki'ye göre askerî bir sefer sırasında ninjutsunun ilk açık kullanımı, Minamoto no Kuro Yoshitsune'nin bir savaş sırasında shinobi (ninja) olarak hizmet edecek savaşçıları seçtiği Genpei Savaşı'nda olmuştur. Bu el yazması, Kenmu döneminde Kusunoki Masashige'nin sık sık ninjutsu kullandığını belirtmektedir. Belgedeki dipnotlara göre, Genpei Savaşı 1180'den 1185'e kadar sürmüş ve Kenmu Restorasyonu 1333 ile 1336 yılları arasında gerçekleşmiştir.^[3] Ninjutsu büyük olasılıkla Nanboku-cho Dönemi'nde geliştirilmiş, çatışmanın her iki tarafında savaşan samuraylar tarafından kullanılmış ve Ōnin Savaşı'ndan sonra ve yükselen birçok samuray savaş lordunun istihbarat toplamak ve düşmanlarına gizli baskınlar düzenlemek için ninja kullandığı Sengoku Dönemi boyunca daha da geliştirilmiştir. Ōnin Savaşı'nı takip eden kaos ortamında, Kōka ve Iga vilayetlerinden jizamuraylar topraklarını haydutlardan, haydut yamabushilerden ve daha büyük samuray kuvvetlerinden korumak için gerilla savaşı yapmaya başladılar. Kōka ve Iga'da yaşayan jizamuraylar kendi kendilerine yetiyorlardı ve topraklarının shugo valilerine hesap vermiyorlardı. Her iki bölgenin yerel samurayları Kōka ve Iga ikki olarak fiilen bağımsız konfederasyonlar olarak faaliyet gösterdiler ve 1574'te Oda Nobunaga tarafından Kōka'nın fethine ve 1581'de Iga'nın fethine kadar devam eden bir ittifak oluşturdular.

Shinobiler tarih boyunca çoğunlukla daimyo olarak bilinen toprak lordları tarafından kiralanan suikastçılar, gözcüler ve casuslardı. Gizlice suikast yapabilmelerine rağmen, birincil rolleri casusluk ve gözcülüktü. Shinobi esas olarak gizlilik ve aldatma kullanımlarıyla tanınır. Bunu mümkünse doğrudan çatışmadan kaçınmak için kullanırlardı, bu da büyük düşman gruplarından kaçmalarını sağlardı.

Birçok farklı okul (ryū) ninjutsunun kendilerine özgü versiyonlarını öğretmiştir. Bunun bir örneği, Daisuke Togakure adında yenilmiş bir samuray savaşçısının Iga bölgesine kaçmasından sonra geliştirildiğini iddia eden Togakure-ryū'dur. Daha sonra savaşçı keşiş Kain Doshi ile temasa geçmiş ve bu keşiş ona hayata yeni bir bakış açısı ve hayatta kalma yollarını (ninjutsu) öğretmiştir.^[2]:18–21

Ninjutsu, feodal Japonya'nın savaşan devletinde temel hayatta kalma tekniklerinin bir koleksiyonu olarak geliştirilmiştir. Ninjalar sanatlarını şiddetli siyasi kargaşanın yaşandığı bir dönemde hayatta kalmalarını sağlamak için kullanmışlardır. Ninjutsu bilgi toplama yöntemlerini ve fark edilmeme, kaçınma ve yanlış yönlendirme tekniklerini içeriyordu. Ninjutsu kılık değiştirme, kaçma, gizlenme, okçuluk ve tıp eğitimini de içeriyordu. Casusluk ve suikastla ilgili beceriler feodal Japonya'da savaşan gruplar için son derece yararlıydı. Bir noktada, casusluk becerileri topluca shinobi no jutsu olarak bilinir hâle geldi ve bu görevlerde uzmanlaşmış kişilere shinobi no mono adı verildi.

Günümüzde ninjutsunun son otantik vârisi, Koga Ban ailesinin 21. reisi, Igaryu Ninja Müzesi'nin onursal direktörü ve Mie Üniversitesi'nde ninjutsu araştırmalarında uzmanlaşmış profesör olan Jinichi Kawakami'dir.^[4][5] 2012 yılında Kawakami, sanatın modern çağda pratik bir yeri olmadığını belirterek ninjutsu soyunun sonu olmayı seçmiştir.^[6]

• Bertrand, John (2006). "Techniques that made ninjas feared in 15th-century Japan still set the standard for covert ops". Military History. 23 (1): 12-19. 
• Borda, Remiguisz. The Illustrated Ninja Handbook: Hidden Techniques of Ninjutsu. Tokyo–Rutland, Vt.–Singapore: Tuttle, 2014.
• Callos, Tom. "Notable American Martial Artists", Black Belt Magazine, May 2007, pp. 72–73.
• DiMarzio, Daniel. A Story of Life, Fate, and Finding the Lost Art of Koka Ninjutsu in Japan, 2008. 978-1-4357-1208-9
• Green, T. A. and J. R. Svinth. Martial Arts of the World: An Encyclopedia of History and Innovation. Santa Barbara, Calif.: ABC-CLIO, 2010.
• Hatsumi, Masaaki. Ninjutsu: History and Tradition, 1981. 0-86568-027-2
• Hatsumi, Masaaki. Ninpo: Wisdom for Life, 1998. 1-58776-206-4, 0-9727738-0-0
• Hayes, Stephen K. and Masaaki Hatsumi. Secrets from the Ninja Grandmaster, rev. ed. Boulder, Colo.: Paladin Press, 2003.
• Hatsumi, Masaaki. Essence of Ninjutsu, 1988. 0-8092-4724-0
• Mol, Serge (2008). Invisible Armor: An Introduction to the Esoteric Dimension of Japan's Classical Warrior Arts. Belgium: Eibusha. ISBN 978-90-8133610-9. 
• Mol, Serge (2016). Takeda Shinobi Hiden: Unveiling Takeda Shingen's Secret Ninja Legacy. Eibusha. ss. 1-192. ISBN 978-90-813361-3-0. 
• Toshitora, Yamashiro. Secret Guide to Making Ninja Weapons, Butokukai Press, 1986. 978-99942-913-1-1
• Zoughari, Kacem. The Ninja: Ancient Shadow Warriors of Japan, Tuttle Publishing, 2010. 0-8048-3927-1

Wikimedia Commons'ta Ninjutsu ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır.

• Ninjutsu nedir?
• Bujinkan Türkiye resmî sitesi 6 Ağustos 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
• Genbukan Türkiye resmî sitesi
• Ninjutsu teknikleri 19 Haziran 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. – AKBAN vikide ninjutsu kata ve teknikleri
• Ninjutsu tarihi 20 Temmuz 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. – Ninjutsunun tarihi ve evrimi