İçeriğe atla

Nina Garsoïan

Nina Garsoïan
Doğum11 Nisan 1923(1923-04-11)
Paris, Fransa
Ölüm14 Ağustos 2022 (99 yaşında)
New York, A.B.D.
Eğitim
Kariyeri
DalıErmenistan tarihi, Bizans tarihi
Çalıştığı kurumlar

Nina G. Garsoïan FBA (11 Nisan 1923 - 14 Ağustos 2022), Ermeni ve Bizans tarihi konusunda uzmanlaşmış Fransız doğumlu Amerikalı bir tarihçidir.[1][2][3] 1969'da Columbia Üniversitesi'nde görev alan ilk kadın tarihçi olmuş ve ardından Columbia'da Gevork M. Avedissian Ermeni Tarihi ve Medeniyeti Kürsüsü'nün ilk başkanı olmuştur. 1977'den 1979'a kadar Princeton Üniversitesi Yüksek Lisans Okulu'nun dekanı olarak görev yapmıştır.[4][5][6]

Hayatı

Nina G. Garsoïan, 11 Nisan 1923'te Paris'te,[7] Don Nahçıvan (Rostov-na-Donu) ve Tiflis'ten Ermeni bir ailenin çocuğu olarak dünyaya gelmiştir. 1933'te New York'a taşınmıştır. 1943'te Bryn Mawr Koleji'nden klasik arkeoloji alanında lisans diplomasını almış ve Columbia Üniversitesi'nden Bizans, Yakın Doğu ve Ermenistan tarihi alanında hem yüksek lisans hem de doktora derecesi almıştır.[8] Fulbright Bursu alarak Venedik'in San Lazzaro Adası'ndaki San Lazzaro degli Armeni Mekhitarist manastırında eğitim görmüştür.[5]

Garsoïan, 1956'da Smith College'da[5] ve 1962'de Columbia'da öğretmenliğe başlamıştır.[9] 1969'da Columbia Tarih Bölümü'nde görev alan ilk kadın profesör olmuştur.[9] Garsoïan, 1977 yılında bu göreve atandığında Princeton Üniversitesi Yüksek Lisans Okulu'nun ilk kadın dekanı olmuştur.[10] 1979 yılına kadar bu görevde bulunmuştur.[4][5]

1979 yılında Columbia Üniversitesi'nde Gevork M. Avedissian Ermeni Tarihi ve Medeniyeti Kürsüsü'nün ilk başkanı olmuştur.[8] 1993 yılında emekli olmuş ve daha sonra Ermeni Tarihi ve Medeniyeti fahri profesörü olmuştur.[9]

Garsoïan, Paris merkezli Revue des Études Arméniennes'in yöneticisi ve Amerika Orta Çağ Akademisi Üyesi ve Britanya Akademisi'nin Sorumlu Üyesidir.[8][11] Dumbarton Oaks'ta Bizans Araştırmaları Sempozyumu'na katılmış ve iki kez eş direktör olarak görev yapmıştır.[5]

Garsoïan, 14 Ağustos 2022'de 99 yaşında ölmüştür.[12][13]

Yayınları

Garsoïan, Ermeni, Bizans ve Sasani tarihi üzerine çok sayıda kitap, dergi ve ansiklopedi makalesi yayınlamıştır.[8] Yayınlarında Ermeni tarihi üzerindeki İran/Fars etkisini vurgulamıştır.[8][9]

Kitapları
  • The Paulician Heresy. Mouton, 1968.
  • Armenia between Byzantium and the Sasanians. Variorum Publishing. 1985.
  • L'Église arménienne et le grand schisme d'Orient. Peeters Publishers. 1999.
  • Church and Culture in Early Medieval Armenia. Ashgate Publishing, 1999.
  • De Vita Sua. Mazda Publishers, 2011. (memoir)[5][9]
Makaleleri
  • "Byzantine Heresy. A Reinterpretation." Dumbarton Oaks Papers 25 (1971): 85–113.
  • "Secular jurisdiction over the Armenian church (fourth-seventh centuries)." Harvard Ukrainian Studies 7 (1983): 220–250.
  • "Byzantium and the Sasanians." The Cambridge History of Iran 3.1 (1983): 568–592.
  • "The problem of Armenian integration into the Byzantine empire." Studies on the internal diaspora of the Byzantine Empire (1998): 53–124.
Çevirileri
  • The trade and cities of Armenia in relation to ancient world trade by Hakob Manandian. 1965
  • Armenia in the Period of Justinian by Nicholas Adontz. Calouste Gulbenkian Foundation. 1970.
  • The Arab Emirates in Bagratid Armenia by Aram Ter-Ghevondyan. Livraria Bertrand. 1976
  • The Epic Histories Attributed to Pʻawstos Buzand: (Buzandaran Patmutʻiwnkʻ). Harvard University Press, 1989.

Kaynakça

  1. ^ Yuzbashian, Karen (1968). "Nina G. Garsoian. The Paulician Heresy. A Study of the Origine and Development of Paulicianism in Armenia and the Eastern Provinces of the Byzantine Empire. The Hague-Paris, 1967, 293 էջ+1 քարտեզ։ Նինա Գ. Գարսոյան. Պավլիկյան աղանդը. Ուսումնասիրություն նվիրված Հայաստանում և Բյուզանդական կայսրության արևելյան գավառներում պավլիկյան շարժման ծագմանն ու զարգացմանը". Patma-Banasirakan Handes (Ermenice), 4. ss. 243-248. 13 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Nisan 2024. 
  2. ^ Zekiyan, Levon (2016). "Նինա Գարսոյեանի "Հայոց Եկեղեցին եւ Արեւելքի մեծ բաժանումը" մենագրութիւնը". Etchmiadzin (Ermenice). 73 (2). Kutsal Eçmiadzin Ana Makamı. ss. 127-139. ISSN 1829-4243. 7 Şubat 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Nisan 2024. 
  3. ^ Nersessian, Vrej (1987). "Nina G. Garsoian : Armenia between Byzantium and the Sasanians. (Collected studies.) viii, 332 pp. London: Variorum Reprints, 1985 32". Bulletin of the School of Oriental and African Studies. 50 (2). s. 430. doi:10.1017/S0041977X00049880. 
  4. ^ a b "Nina Garsoian, Professor of Near Eastern Studies and History; Dean of the Graduate School 1977–1979". artmuseum.princeton.edu. 14 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  5. ^ a b c d e f McKee, Gabriel (16 Mart 2016). "ISAW LIBRARY RECEIVES COLLECTION OF NINA G. GARSOÏAN". isaw.nyu.edu. Institute for the Study of the Ancient World, New York Üniversitesi. 14 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  6. ^ "History". Princeton Üniversitesi Yüksek Lisans Okulu. 27 Haziran 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  7. ^ Avdoyan, Levon (2005). ""Magistra Studentorum per Armeniam et Byzantium"". Chance, Jane (Ed.). Women Medievalists and the Academy. University of Wisconsin Press. ISBN 9780299207502. 
  8. ^ a b c d e "De Vita Sua". Mazda Publishers. 14 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  9. ^ a b c d e "1962". history.columbia.edu. 13 Kasım 2017. 14 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  10. ^ "Coeducation: History of Women at Princeton University". libguides.princeton.edu. 12 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  11. ^ "Professor Nina Garsoïan FBA". thebritishacademy.ac.uk. British Academy. 14 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  12. ^ Der Matossian, Bedross (15 Ağustos 2022). "The Society for Armenian Studies is sorry to bear the sad news of the passing of the preeminent Armenian Studies scholar, Prof. Nina Garsoïan". Society for Armenian Studies. 16 Ağustos 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  13. ^ "Eminent Armenologist Nina Garsoïan Passes Away". The Armenian Mirror Spectator. 16 Ağustos 2022. 16 Ağustos 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ağustos 2022. 

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Pavlusçuluk</span>

Pavlusçuluk, 7. yüzyılda ortaya çıkan dualist Hristiyan mezhebidir.

Cyril Alexander Mango, Bizans İmparatorluğu'nun tarih, sanat ve mimarisi hakkında İngiliz uzman.

<span class="mw-page-title-main">Orontid Hanedanı</span>

Orontid Hanedanı veya Yervanduni Hanedanı, MÖ 6. yüzyılda kurulan Ermenistan Satraplığı'nı yöneten İrani kökenli hanedandır. Bu hanedanın Helenleşmiş ve sonrasında Greko-Pers olarak anılan bir kolu Kommagene Krallığı'nı kurmuştur.

Walter Kaegi, Chicago Üniversitesi'nde tarih profesörü olarak görev yapmış Bizans tarihçisi. Oryantal Enstitü'nün oy hakkı sahibi üyesidir. Doktarısını 1965 yılında Harvard Üniversitesi'nden alan Kaegi, IV. Yüzyıl ila XI. Yüzyıl arası dönem hakkındaki araştırmalarıyla tanınmaktadır.

Paul Magdalino St Andrews Üniversitesi ve Koç Üniversitesi'nde Bizans tarihi profesörüdür.

<span class="mw-page-title-main">İberya (thema)</span> Bizans bölgesi (Thema)

İberya theması, 11. yüzyılda çoğu Gürcistan toprağını içeren Bizans İmparatorluğu theması.

<span class="mw-page-title-main">Gregorios Pakurianos</span> Bizanslı general

Gregorios Pakourianos, Grigol Bakurianis-dze; Yunanca: Γρηγόριος Πακουριανός; Ermenice: Գրիգոր Բակուրյան, Grigor Bakurian; Bulgarca: Григорий Бакуриани;

Cyril Leo Heraclius, Prens Toumanoff, Rusya doğumlu Amerikalı tarihçi ve soy bilimci, özellikle Orta Çağ Gürcistan, Ermenistan, İran ve Bizans İmparatorluğu'nun soy bilimi ve tarihi konusunda uzmandır. Çalışmaları Batı dünyasında Orta Çağ Kafkasya üzerine yapılan çalışmaları önemli ölçüde etkilemiştir. Cyril Toumanoff 1997 yılında Roma'da 83 yaşında öldü. Roma'da Campo Verano'da bulunan Malta Şövalyeleri'nin şapeline gömüldü.

Aram Ter-Ghevondyan, en önde gelen Ermeni tarihçi ve tarihi kaynakların araştırmaları, Orta Çağ Ermenistan'ın İslam dünyası ile ilişkileri ve Şarkiyat araştırmaları konusunda uzmanlaşmış bir bilim adamıdır. Çığır açıcı çalışması, Bagratuni Ermenistan'da Arap Emirlikleri, Ermenistan'ın Bagratuni Krallığı üzerine yapılmış en önemli araştırmadır. 1981 yılından ölümüne kadar, Ter-Ghevondyan, Ermeni Bilimler Akademisi'nde Şarkiyat Araştırmaları Enstitüsü başkanlığına ek ayrıca Halep Üniversitesi'nden fahri doktora unvanını taşımış ve Roma Tiberian Akademisi'nde ortak üyeliği yapmıştır.

Profesör Timothy E. Gregory; A.B., A.M., Ph.D., Bizans İmparatorluğu ve klasik arkeoloji konularında uzmanlaşmış Amerikalı tarihçi. Bizans ve erken dönem Hristiyanlık üzerine sayısız üst düzey kitabın yazarı ya da ortak yazarıdır.

John F. Haldon Britanyalı tarihçi ve Shelby Cullom Davis'in 30 Avrupa Tarihi Profesörü, Bizans Tarihi ve Yunanistan Araştırmaları Profesörü ve aynı zamanda Princeton Üniversitesi Mossavar-Rahmani İran ve Basra Körfezi Çalışmaları Merkezi Direktörüdür.

<span class="mw-page-title-main">Bathys Ryax Muharebesi</span>

Bathys Ryax Muharebesi, 872 veya 878'de Paulicianlar ile Bizans İmparatorluğu arasında gerçekleşmiştir. Paulicianlar - Bizans devletinin zulmüne uğrayan - Bizans'ın doğu sınırındaki Tephrike'da ayrı bir beylik kuran ve Abbasi Halifeliğinin sınır bölgeleri olan Thughur'un Müslüman emirlikleriyle İmparatorluğa karşı işbirliği yapan bir Hristiyan mezhebiydi. Savaş, Paulician ordusunun bozguna uğraması ve lideri Chrysocheir'in ölümüyle sonuçlanan kesin bir Bizans zaferiydi. Bu olay, Paulician devletinin gücünü yok etti ve Bizans'a yönelik büyük bir tehdidi ortadan kaldırdı, Tephrike'ın düşüşünü ve kısa süre sonra Paulician prensliğinin ilhakını müjdeledi.

Chrysocheir, ayrıca Chrysocheres, Chrysocheris ya da Chrysocheiros (Χρυσόχερης/Χρυσόχερις/Χρυσόχειρος) olarak bilinir, hepsi "altınel" anlamına gelir, 863'ten 872'ye kadar Pavlusçu Tephrike prensliğinin ikinci ve son lideridir

Sirarpie Der Nersessian Ermeni ve Bizans araştırmalarında uzmanlaşmış Ermeni sanat tarihçisidir. Der Nersessian tanınmış bir akademisyen ve Ermeni sanat tarihi alanında öncü bir isimdi. Massachusetts'teki Wellesley Kolejinde ve Harvard Üniversitesi'nin Henri Focillon Sanat ve Arkeoloji bölümünde Profesör ünvanı ile dersler vermiştir. Dumbarton Oaks'ta başta kıdemli üye, sonrasında ise 1954-1955 ve 1961-62 yılları arasında müdür yardımcısı olarak görev yaptı. Aynı zamanda Scholars Kurulunun da bir üyesiydi. Der Nersessian, British Academy (1975), Académie des Inscriptions et Belles-Lettres (1978) ve Ermeni Bilimler Akademisi (1966) gibi çeşitli uluslararası kuruluşların da üyesiydi.

<span class="mw-page-title-main">I. Gagik</span> Vasburaganın Artsruni hükümdarı

I. Gagik güney Ermenistan'da Vasburagan Krallığı'nın önce Kuzeybatı Vasburagan prensi ve sonra ölümüne kadar kral olarak Artsruni hükümdarı, ayrıca Bagratuni soyundan Ermeni kralı unvanı üzerinde hak iddia etmiştir.

Robert H. Hewsen Güney Kafkasya'nın antik tarihi üzerinde uzmanlaşmış Amerikalı tarihçi ve Rowan Üniversitesi'nde tarih profesörüydü. Hewsen’in Armenia: A Historical Atlas (2001) adlı kitabı, Ermeni araştırmaları için önemli bir eser olarak kabul edilmektedir.

<span class="mw-page-title-main">III. Aşot</span>

III. Aşot, 952–977 yılları arasında Ermeni Bagratuni Krallığı'nı yönetmiş olan Ermeni kral. III. Aşot döneminde Ani kenti, krallığın başkenti haline geldi. Ayrıca III. Aşot'un oğlu olan II. Smbat (977–89) ve torunu olan I. Gagik (977–89), tahta geldiklerinde krallık altın çağını yaşadı.

Aramazd Zerdüştçülüğün Ermeni versiyonunda baş ve yaratıcı tanrıydı. Tanrı ve adı, MÖ 6. yüzyılda Medler'in Ermenistan'ı ele geçirmesinden sonra tanrı Ahura Mazda'dan türetilmiştir. Aramazd, cömert bir doğurganlık, yağmur ve bereket tanrısı ve Anahit, Mihr ve Nane gibi diğer tanrıların babası olarak görülüyordu. Ahura Mazda gibi, Aramazd da diğer tanrıların babası olarak görülüyordu, nadiren bir eşle, bazen de Anahit veya Spandaramet'in kocası olarak görülüyordu. Aramazd, Ahura Mazda'nın Partça biçimiydi.

II. Arşak, 350'den y. 364/367'e kadar Ermenistan kralı olan bir Arşak prensidir. Arşak'ın hükümdarlığı bir barış ve istikrar dönemiyle başlamış olsa da, kısa süre sonra Ermeni kilisesi ve soylularıyla olan çatışmalarının yanı sıra, Roma ile İran arasında, Ermeni kralının savaşan taraflar arasında bocaladığı bir dizi savaşla boğuşmuştur. Arşak, Roma imparatoru Julianus'un İran'a karşı talihsiz seferine katılmış; bunun sonucunda ortaya çıkan 363 Pers-Roma Antlaşması'nın ardından Ermenistan, Pers kralı II. Şâpûr'un yenilenen saldırısına karşı kendi başının çaresine bakmak zorunda kalmıştır. Ermeni soyluları arasında ayrılıklar ve isyanlarla karşı karşıya kalan Arşak, Şâpûr ile barış görüşmeleri için İran'a gitmiş, ardından Huzistan'daki Oblivion Kalesi'nde hapsedilmiş ve esaret altında intihar ettiği rivayet edilir. Arşak'ın saltanatını, Ermenistan'ın Persler tarafından fethi ve yıkımı izlemiş, ancak oğlu ve vârisi Papas kaçmayı başarmış ve daha sonra Roma'nın yardımıyla Ermeni tahtına çıkmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Arnoldistler</span>

Arnoldistler, 12. yüzyılda ortaya çıkan Proto-Protestan bir Hristiyan hareketiydi ve adını Roma Katolik Kilisesi'nin büyük servetini ve mal varlığını eleştirirken bebek vaftizine ve transubstantiation'a karşı vaazlar veren dini reform savunucusu Brescia'lı Arnold'dan alıyordu. Müritlerine muhtemelen Pavlusçulardan gelen bir isim olan "Publicanlar" ya da "Poplecanlar" da denirdi.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.