Niccolo Piccinni

Niccolo Piccinni
Niccolo Piccinni
Doğum	16 Ocak, 1728 Bari, İtalya
Ölüm	7 Mayıs, 1800 Passy, Fransa
Meslek	Müzisyen, Besteci

Niccolo Piccinni (d. 16 Ocak, 1728 Bari, İtalya – ö. 7 Mayıs, 1800 Passy, Fransa) senfoniler, oda müziği eserleri, operalar ve kilise müziği besteleri hazırlamış bir İtalyan bestecidir. Günümüzün klasik batı müziği severleri tarafından pek tanınmayan bir besteci olmakla beraber kendi yaşamı sırasında, özellikle hazırladığı Napoli-tipi opera buffa janrı eserleri dolayısıyla, Avrupa opera seyircisinin çok beğendiği opera bestecilerinin başında gelmekteydi. Piccinni'in zamanla unutulmasının bir nedeni yaşam ve bestecilik döneminin, ünleri günümüze yetişmiş olan Pergolesi gibi büyük besteci ile bir nesil sonrasının büyük bestecileri olan Domenico Cimarosa ile Mozart arasına düşmesidir.

Piccinni Bari'de doğdu. Babası da bir müzisyendi ama oğlunun ayni mesleğe girip müzisyen olmasına karşıttı. Sonunda Piccinni, Bari Piskoposu'nun aracılığı ile Napoli müzik konservatuvarlarından birine girerek "Leonardo Leo" ve "Francesco Durante" adlı müzik hocaları altında çalışıp bu kurumdan mezun oldu.

Piccinni'nin bestelediği ilk opera olan Le donne dispettose 1755'te yapımlandı.

Piccinni 1756'da kendi talebesi olan bir soprano şarkıcı, Vincenza Sibilla ile evlendi. Ama eşinin evlilikten sonra sahneye çıkmasını önledi.

İsminin bilinip yayılmasına neden olan, kariyerinin erken yıllarının şaheseri, librettosu Goldoni tarafından hazırlanmış olan La Cecchina, ossia la buona Figliuola adlı bir opera buffo janrında bir opera olup, bu eser 1760'ta Roma'da prömiyer temsilinden sonra iki yıl devamlı sahnelendi. Sonra da Avrupa'daki opera-evlerinde devamlı temsil edilerek çok büyük sükse kazandı. Bu eser, Mozart'in eserlerinin hazırlanmasına kadar, 18. yüzyılın en başarılı opera eseri olduğu bildirilmektedir.

Bu eser 18, yüzyıl müziksel operasında bir devrim olmuş ve yeni bir çağ açmıştır. Eserde bir güldürü komediye müziğin uygulaması, komedinin operada dramatik öge olarak baş yeri almasının ilk örneklerinden biri olmuştur. Carlo Goldoni'nin tiyatro oyunlarına getirdiği içten bilinçli sentimental komedi unsurunun müziksel klasizm dilinde ilk ifadesi bu eserde görülmektedir. Bu eserdeki Piccinni'nin sentimental aryalarının içeriğindeki sanki ah edip içini çeker gibi yaylı sazlarla sağlanan refakat, dayandığı sıcak bir yastık gibi armoni ve ince işlenmiş melodi akışı 18. yüzyıl müziksel klasizminin baş unsurları olmuştur. Bu eser o kadar popüler olmuştu ki giyimde kadın moda elbiselerine, satış dükkânlarına ve hatta evlere La Cecchina ismi verilmeye başlamıştır.

1766'da Piccinni, Kraliçe Maria Antuanet tarafından Paris'te yaşayıp çalışmaya davet edildi. Bundan sonra Paris'te çalışmaya başladı ve bu şehrin müzik zevklerine uygun olarak hazırladığı "grand opera" janrındaki eserleri daima başarı kazandı. Bu şehirdeki opera direktörleri şehrin ünlü iki opera bestecisi olan Piccinni ile Gluck arasında bir rekabet hatta bir müziksel kavga ortamı yaratmaya çalıştılar ve opera seyircisi "Piccinnistler" ile "Gluckistlar" olarak ikiye bolundu. özellikle her iki besteci de ayni konulu ama ayrı ayrı Iphigénie Tauride'de ve Iphigénie eserlerini yapımladılar. birçok gözlemci 1780de Gluck'un Paris'ten ayrılmasını onun bu rekabet kavgasını Piccinni'nin kazandığına yormuşlardır. Bu rekabet devam etmiş ve 1787'de Gluck'un ölümünden sonra Piccinni'nin onun adina bir heykel aniti dikilmesi teklif Gluckistlerin itirazları sonucu kabul edilmemiştir.

1783'te Piccinni'nin çok basarili "Didon" adli eseri yapımlanmıştır. Ayni yıl Fransa kraliyet idaresi kendisine bir emeklilik maaşı bağlamıştır. Fakat 1784 yılında sahnelen eski eserleri ve yeni "Penelope" adli eseri, özellikle Paris'e gelmiş olan "Antonio Sacchini" ve Antonio Salieri eserleri ile rekabette olduğu için çok basarili olmamasıdır. Fransiz Devrimi ile Piccinni zorluklarla karşılamıştır. 1791'de emeklilik maaşı kesilmiştir ve Jacobin politikacı ile evlenmiş olan kızı nedeniyle kısa müddet hapiste kalmıştır. 1793'te önce N apoli ve sonra Venedik'e gidip oralarda "Griselda" adli eserinin yapımlanması ile uğramıştır. 1798'de Paris'e geri dönmüştür ve Paris Konservatuvari'nda müfettiş olarak görevlendirilmiştir.Fakat sağlığı iyi olmadığı için bu görevde pek katkıda bulunamamıştır. Piccinni 7 Mayıs, 1800'da Paris yakınlarında Passy'de olmuştur.

• Berenice (opera seria, libretto Benedetto Pasqualigo, yak. 1764., Napoli)
• Il conte bagiano (intermezzo, 1770, Roma)
• La lavandara astuta (opera buffa, 1772, Lucca)
• L'enièvement des Sabines (1787, Parigi)
• Der Schlosser (1793)
• Sermiculo (intermezzo)
• La pie voleuse, ou La servante de Valaiseau
• Les mensonges officieux (opéra comique, libretto Giuseppe Maria Piccinni, Paris)
• Les fourberies de marine (opéra cominque, Paris)
• I portentosi effetti (opera buffa)
• Le donne di teatro
• Amante in campagna (intermezzo)
• Le Cigisbé (opéra comique, Paris)

• Ünlü operalar listesi
• Opera bestecileri listesi

• Hollandaca Wikipedia "Niccolò Piccinni" maddesi7 Ağustos 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (Hollandaca) (Erişme: 22.2.2010)
• İngilizce Wikipedia "Niccolò Piccinni" maddesi7 Ağustos 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (İngilizce) (Erişme: 22.2.2010)
• IMSLP sitesinde "Piccinni, Niccolò" maddesi12 Temmuz 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (İngilizce) (Erişme: 22.2.2010)
• i: "CPDL - Choral Wiki" sitesinde "Piccinni, Niccolò" maddesi 21 Ocak 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
• Pierre-Louis Ginguené: Notice sur la vie et les ouvrages de Niccolo Piccinni. Paris, 1801. (Fransızca)
• Wolfram Ensslin: Niccolò Piccinni: Catone in Utica. ISBN 978-3-631-49810-1. (İngilizce)