İçeriğe atla

Nesiller Kitabı

Nesiller Kitabı, Belgesel hipoteze göre, redaktör tarafından JE kaynağıyla Ruhbani kaynağın birleştirilmesinde kullanıldığı düşünülen metindir. Bu metin şu anda mevcut değilken bazı kısımları Tevrat'ın içinde varlığını sürdürmektedir. Kaynaklar arası bağlaç olarak kullanılan bu eser parçalı bir şekilde dağınık bir halde Tevrat'ta yer almaktadır. Bu metnin diğer kaynaklardan bağımsız metin olduğunu ilk ortaya atan kişi Frank Moore Cross'tur.

Tevrat'ta, Nesiller Kitabı'ndan alıntı yapılan yerler genelde "ve bunlar [isim]'in soylarıdır" ile başlamaktadır. Metnin kendisi İsrailoğullarının atalarını listeleyen sade bir metindir ve vurgu Adem'den Nuh'a sonra da İbrahim, Yakup ve Musa'ya yapılmıştır. Fakat bu soyağacının dışında Edom'un soyağacına da değinilmiştir.

Temada çeşitlilik

Çeşitlilik gösterse de, hem Ruhbani kaynak (P) hem de Yahvist (J) ile Elohist (E) kaynak bu metinden alıntılar yapmıştır. Farklı kaynaklarda bahsedilen ve Nesiller Kitabından alınmış olan soyağaçları birbirleriyle benzerlikler gösterir.

Kullanımının doğası gereği Nesiller Kitabı'nın büyük bir kısmı hayatta kalmamıştır. Kaybolan soyağaçlarının çoğuna diğer kaynaklarda bahsedilmiştir. Bunu takriben ilerleyen zamanlarda metnin yeniden yaratıldığı teoriler arasında olsa bile bu teori bugün pek kabul görmemektedir.

Şablon olarak Nesiller Kitabı

Tevrat'ta adı geçen karakterlerin bazılarının soyağaçlarında yüklü miktarda ortak özellikler bulunmaktadır. Bu durum, soyağaçlarından bazılarının, soyağacı çoğaltılırken kazara bozulduğu veya bilerek biraz değiştirildiği anlamına gelebilmektedir.

Örneğin, Yahvist metin olan Tekvin 4:17-18'de, Kabil'in soyağacı şöyledir:

  • Kabil ve Hanok baba ve oğuldur
  • Hanok ve İrat baba ve oğuldur
  • İrat ve Mehuyael baba ve oğuldur
  • Metuşael İrat'ın torunudur
  • Lemek Metuşael'in oğludur

Set'in Tekvin 5:3-26'daki nesli ise şöyledir:

  • Enoş ve Kenan baba ve oğuldur
  • Yeret ve Enoş baba ve oğuldur
  • Mahalalel ve Yeret baba ve oğuldur
  • Metuşelah Yeret'in torunudur
  • Lemek Metuşelah'ın oğludur.

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Tevrat</span> Tanahın ilk beş kitabı

Tevrat, İbrani Kutsal Kitabı'nın ilk beş kitabının, yani Tekvin, Çıkış, Levililer, Sayılar ve Tesniye kitaplarının derlemesidir.

Peygamber veya yalvaç, Tanrı aracılığıyla bir dini veya dinî öğretiyi yaymakla görevlendirildiğine inanılan kişidir. Peygamberler ayrıca dinî terminolojide âyet, işaret veya mûcize denilen doğaüstü güç veya olayların kendilerine atfedildiği mitolojik veya yarı mitolojik insanlardır. İbrahimî dinlerin inananları, peygamberlerin Tanrı'dan aldıkları “vahiy” adlı mesajları diğer insanlara ulaştırdıklarına inanırlar.

<span class="mw-page-title-main">Habil ve Kabil</span> Adem ve Havvanın ilk oğulları

Tanah'ta, Habil ve Kabil/Kayin, Adem ve Havva'nın ilk iki oğludur. İlk doğan Kabil bir çiftçi, kardeşi Habil ise bir çobandır. Tanah'a göre Kabil, kardeşi Habil'i kıskandığından dolayı ona karşı kin ve nefret beslemiş, en sonunda da kardeşini öldürerek İnsanlık tarihindeki ilk cinayeti işlemiştir. Bunun üzerine YHVH (Tanrı), Kabil'i cehennem azabıyla cezalandırmıştır.

Hâbil veya Abel İbrahimi dinlerde bahsi geçen Yaratılış Kitabında ve Kur'an'da yer alan bir kişidir. Kabil'in (Cain) küçük erkek kardeşi ve Adem ile Havva'nın küçük oğluydu. İlk yetişen sürüsünü Tanrı'ya adak olarak sunan bir çobandı. Tanrı onun adağını kabul etti ama kardeşininkini kabul etmedi. Kabil daha sonra Habil'i kıskançlıktan öldürdü.

Karşılaştırmalı din alanında Hristiyanlık ve İslam arasındaki tarihsel etkileşim, Hristiyanlık ile İslam'ın benzer yönlerini ve temel fikirleri bağlar. İslam ve Hristiyanlık, Yahudilik gibi, semavi gelenekten aldıkları kökenlerini paylaşırlar. Bu kökene rağmen söz konusu iki din arasında derin farklar vardır. Örneğin, İsa’nın kim olduğu konusu bunlardan biridir.

<span class="mw-page-title-main">Ruben (Yakub'un oğlu)</span>

Tekvin'e göre Ruben, Ruven İslam geleneğinde Rubil, Yakup ve eşi Lea'nın ilk oğlu. Reuben kabilesinin kurucusudur.

<span class="mw-page-title-main">Şimon (Yakub'un oğlu)</span>

Tora'nın Tekvin kitabına göre Şimon Yakup'la Lea'nın ikinci oğlu ve Şimon kabilesinin kurucusudur. Bazı dinbilimcilerce Şimon sembolik bir kişiliktir. Bu tezi savunanlara göre Lea ve Rahel'den gelenler orijinal İsrailoğullarını ve hizmetçilerden gelenler ise İsrailoğullarına sonradan katılan halkları belirtmektedir. Şimon, Lea'dan geldiği için orijinal İsrailoğullarındandır. Buna rağmen Debora'nın Ezgisi'nde kabileler listelenirken Şimon'un ismi verilmemektedir bunun için bazı dinbilimciler Şimon'un belirgin bir kabile olmadığını savunurlar.

<span class="mw-page-title-main">Dan (Beni İsrail)</span> Yakupun beşinci ve cariyesi Bilanın ilk oğlu, Dan kabilesinin kurucusu

Tekvin'e göre Dan, Yakup'un beşinci ve cariyesi Bila'nın ilk oğludur; Dan kabilesinin kurucusudur.

<span class="mw-page-title-main">Belgesel hipotez</span> Tevratın temellerini ve yapısını açıklayan hipotez

Belgesel hipotez veya Wellhausen hipotezi; Tevrat'ın, yani Musa'nın beş kitabının, birbirlerinden bağımsız, paralel ve tam hikâyelerden oluştuğunu ve redaktörler (düzenleyiciler) tarafından bir dizi düzenlemelerden geçtikten sonra son hâlini aldığını iddia eden hipotez. 1870'lerde geliştirilen hipotez Yahvist, Elohist, Tesniyeci ve Ruhbani kaynak olarak sınıflandırılan Kutsal Kitap Yazarlarının, çok tanrılı dinlerden gelen hikâyeleri düzenlemekten sorumlu olduğunu ifade eder ve metinlerdeki monoteist-politeist tutarsızlıkları bu durumun yansıması olarak değerlendirir.

Tesniyeci kaynak ya da kısaca D, Belgesel hipotez (BH)'e göre Tora'yı oluşturan dört kaynaktan biridir. Bu kaynak, Tora'da Tesniye kitabıyla sınırlıdır fakat benzer tema ve dil Tanah'ın Yeşu, Hakimler, Samuel ve Krallar kitaplarında da kullanılmaktadır. Bu adı geçen kitaplar dizisi din bilimadamlarınca Tesniyesel tarih olarak adlandırılır.

Tora Redaktörü (R), Belgesel hipotez (DH)'e göre, Tora'nın kuramsal kaynakları olan Tesniyeci (D), Ruhbani (P) kaynaklarını ve Yahvist (J) ile Elohist (E) kaynaklarının birleşiminden oluşan JE ara kaynağını düzenleyip bir araya getirip Tora'yı yaratan figürdür.

Yahvist ya da kısaca J, Belgesel hipotez (DH)'e göre Tora'yı oluşturan dört ana kaynaktan biridir. Kaynakların en eskisi olup Tekvinin yarısına yakınını, Çıkış'ın ilk yarısını ve Sayıların bazı kısımlarını oluşturur. J'de Tanrı insansı olarak anlatılıp ismi Yahweh (Yehova)'dir; Yehuda Krallığı'na ve bu krallıktaki insanların tarihine özel bir ilgi duymaktadır. J'nin ~MÖ 950'de derlendiğine ve ~MÖ 400'de Tora ile birleştirildiğine inanılır.

Ruhbani kaynak (P) (veya Ruhbani metin, Priestly source), Belgesel hipotez'e göre Tora'yı oluşturan dört kaynaktan biri olup Wellhausen formülasyonuna göre kaynakların sonuncusudur. Harun rahiplerinin bir ürünü olup rahiplerin karakteristik özellikleri, nüfus ve soyağaçlarıyla ilgili bilgiler sunar. Babil Sürgünü süresince ve sonrasındaki (M.Ö. 550-400) durumları anlattığından Tora'nın M.Ö. 400 civarından derlendiği düşünülmektedir.

Ahit Kodu veya Ahit Kitabı, Çıkış 20:19 - 23:33 arasında görünen metine akademisyenler tarafından verilen isimdir. Tevratsal açıdan, bu metin Sina Dağı'nda Tanrı tarafından Musa'ya verilen ikinci kanun kodlarıdır. Bu yasal metin küçük olmasına rağmen Tevrat'taki mitsvaların önemli bir bölümünü oluşturmaktadır, dolayısıyla Yahudi Kanunu'nun kaynağıdır.

Ayin Dekalogu Çıkış 34:11-26 'da verilen emirlerin listesidir. Johann Wolfgang von Goethe'nin teklifini benimseyen yüksek eleştiri ekolünden din bilimciler, On Emir olarak da bilinen Çıkış 20:2-17 ve Tesniye 5:6-21 'deki "Etik" veya "Ahlaki Dekalog" ile kıyaslamaktadır. İnanışa göre, Ahit'teki din "ayinsel"den "etik"e doğru evrim geçirmiştir ve metinde ters gözükse dahi "Ayin Dekalogu" "Etik Dekalog"dan önce yazılmıştır. Diğer din bilimciler, Çıkış 34'teki ayetleri "küçük Ahit kodu" olarak adlandırmaktadır; düşünüşe göre küçük Ahit kodu, On Emir ile aynı zamanlarda yazılmış olup ya İsrail dininin farklı bir fonksyonuna hizmet ediyordu ya da Antik Yakın Doğu dini metinlerinden etkilenilmişti.

<span class="mw-page-title-main">Aşer</span>

Aşer, Tekvin'e göre Yakup ile Zilpa'nın ikinci oğulları ve Aşer kabilesinin kurucusudur.

<span class="mw-page-title-main">Levi (Yakub'un oğlu)</span> Eski Ahit karakteri

Levi, Tekvin'e göre, Yakup ile Lea'nın üçüncü oğlu ve Levi kabilesinin kurucusudur; fakat Arthur Peake'in iddiasına göre, kabilenin diğer İsrail kabilelerine bağlılığını göstermek için sonradan eklenmiştir. Bazı dini ve siyasi ayrıcalıklar Levilere verilmişti ve Tevrat'ın ilk kaynakları olan Yahvist ve Elohist'e göre Levi rahip demek olup bir soyla ilgisi yoktur; bunun bir soy olarak gösterilmesi Ruhbani kaynağa ve Musa'nın kutsamasına rastlar; bunun amacı ruhban sınıfını farklı bir köke dayandırma çabasıdır.

<span class="mw-page-title-main">Benyamin (Yakub'un oğlu)</span> Kutsal Kitapta adı geçen kişi

Benyamin, Tekvin'e göre Yakup'un on iki oğlunun sonucusu ve Rahel'in iki oğlunun sonuncusudur. Benyamin kabilesinin kurucusudur. Eski Ahit'te anlatılana göre, Rahel'in büyük oğlu Yusuf'un aksine Benyamin Kenan topraklarında doğmuştur. MÖ 1443 yılında, İbrani takvimine göre aynı zamanda doğum günü olan 11 Heşvan'da 111 yaşında öldü. Kur'an'da Benyamin için, abileri Yusuf'a tuzak kurarken onun yanında kaldığı için dürüst genç evlat denir.

<span class="mw-page-title-main">Hanok</span> İbrani Kutsal Kitabına göre Kayinin oğlu (Yaratılış 4:17)

Hanok, Kutsal Kitap'taki bir figür ve Nuh Tufanı'ndan önceki ata, Jared'in oğlu ve Metuşelah'ın babasıdır. İbrani Kutsal Kitabı'na göre Antediluvian döneminde yaşamıştır.

<span class="mw-page-title-main">Enos</span>

Enos veya Enoş İbrani Kutsal Kitabı'ndaki Yaratılış Kitabı'nda yer alan bir figürdür. Adem'in Nesli'nde yer alır ve aynı zamanda Tarihler 1'in soy ağacında Şit'in ilk oğlu olarak tanımlanır.