İçeriğe atla

Nehuştan

        
İsrailoğullarındaki yılan ısırıklarını iyileştirmek için Musa tunç yılan kaldırırken. Hezekiya buna Nehuştan adını verdi.

Nehuştan (veya Nehustan, İbraniceנחושתן), Eski Ahit'te bir asa üzerine dolanmış pirinçten yapılmış yılanın betimlendiği kutsal bir nesnedir. Kral Hezekiya'nın ikonoklastik reformları sonucu Nehuştan isimli tunç yılan parçalandı;[1] Musa metinlerinde bu isim kullanılmasa bile, "Hezekiya buna Nehuştan dedi".[2] Tevrat'taki Ruhbani kaynak, Musa'nın İsrailoğulları'ndaki yılan ısırıklarını 'ateşli yılan' ile tedavi ettiğini belirtir.[3] Buna Nehuştan ismi verilişi Hezekiya döneminden öncesine rastlamaz.[4]

İsrailoğulları Kenan topraklarına varmadan önce Tunç Çağı'nda bölgedeki halkın yılana taptığı, Megiddo,[5] Gezer,[6] Hazor,[7] ve Şehem'deki[8] arkeolojik kazılarda ortaya çıkmıştır.

Tarih

1508'de, Michelangelo'nun Sistine Şapeli'nde İsrailoğullarının yılan belasından kurtulmaları için yaratılan tunç yılanın betimlemesi.

Nehuştan, köken olarak, Tapınak'ta yılan ısırıklarından kurtulmak için küçük bir tanrının sembolüydü, ahitsel gelenekte bu Musa ile bağdaştırılır.[9] İsminin ne olduğu bilinmemektedir bu sebeple isim ahitte kelimlerle oynanıp yılanın yapıldığı madde olan tunç veya pirinç anlamına gelen nahoşet (נחשת) veya yılan anlamına gelen nahaş (נחש)'tan türetilmiştir.

2. Krallar kitabında Nehuştan'ın MÖ 8. yüzyılda Hezekiya tarafından parçalandığı anlatılır:

"Alışılagelen tapınma yerlerini kaldırdı, dikili taşları, Aşera putlarını parçaladı. Musa'nın yapmış olduğu Nehuştan adındaki tunç yılanı da parçaladı. Çünkü İsrailliler o güne kadar ona buhur yakıyorlardı."[1]

İddialara göre, Hezekiya'nın Nehuştan'ı parçalamasının sebebi Asurlulara karşı olan güç dengesinden kaynaklanmaktadır, böylece kukla hükümdar olarak Yehuda Krallığı'nın tahtına oturmaya devam etti. Hezekiya, yeni rejime olan bağlılığını, Mısır ile bağdaştırılan önemli sembolleri yok ederek gösterdi.[10]

Ayrıca bakınız

Kaynakça

  1. ^ a b "2 Krallar 18:4". 31 Ocak 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mayıs 2011. 
  2. ^ The distinction is made in Karen Randolph Joines, "The Bronze Serpent in the Israelite Cult The Bronze Serpent in the Israelite Cult" Journal of Biblical Literature 87.3 (September 1968:245-256) p. 245 note 1.
  3. ^ Sayılar 1
  4. ^ "Modern exegesis holds two different opinions in regard to the meaning of the word "Nehushtan," which is explained either as denoting an image of bronze, and as entirely unconnected with the word "naḥash" (serpent), or as a lengthened form of "naḥash" (comp. νεεσθάν in the Septuagint), and thus as implying that the worship of serpents was of ancient date in Israel. The assumption that the tradition about "Nehushtan" is not older than the time of Hezekiah is, however, not contested." Jewish Encyclopedia, s.v. "Nehushtan" 17 Ekim 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.; H. H. Rowley, "Zadok and Nehushtan" Journal of Biblical Literature 58.2 (June 1939:113-141) p. 132 observes, "We have no record of this Brazen Serpent before this time, save for the obvious aetiological story in Num. 8 f, which states that this sacred symbol had its origin in the Mosaic age".
  5. ^ Gordon Loud, Megiddo II: Plates plate 240: 1, 4, from Stratum X (dated by Loud 1650-1550 BC) and Statum VIIB (dated 1250-1150 BC), noted by Joines 1968:245f.
  6. ^ R.A.S. Macalister, Gezer II, p. 399, fig. 488, noted by Joiner 1968:245 note 3, from the high place area, dated Late Bronze Age.
  7. ^ Yigael Yadin et al. Hazor III-IV: Plates, pl. 339, 5, 6, dated Late Bronze Age II (Yadiin to Joiner, in Joiner 1968:245 note 4).
  8. ^ Callaway and Toombs to Joiner (Joiner 1968:246 note 5).
  9. ^ "Lowell K. Handy, The Appearance of Pantheon in Judah, in Diana Vikander Edelman, "The triumph of Elohim", 1995, p.41". 10 Haziran 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mayıs 2011. 
  10. ^ "The Mystery of the Nechushtan", Hershel Shanks, Biblical Archaeology Review, p58-63, March/April 2007.

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

İslam peygamberleri, İslâm dininde Âdem ile başlayıp Muhammed ile son bulan ve peygamber oldukları kabul edilen dinî şahsiyetlere denir.

<span class="mw-page-title-main">Antik Çağ</span> en eski kayıtlardan klasik dönemlerin sonuna kadar insanlık tarihi

Antik Çağ, antik tarih ya da İlk Çağ, insanlık tarihinin başlangıcından erken dönem Orta Çağ'a kadar uzanan zaman dilimindeki belirgin kültürel ve siyasi olayları konu alır. Her ne kadar bitiş tarihi olan erken Orta Çağ büyük oranda göreceli olsa da, çoğu Batılı akademisyenler Batı Roma İmparatorluğu'nun 476'daki çöküşünü antik Avrupa tarihinin sonu olarak tanımlarlar. Antik tarih için kullanılan bir başka terim de antikitedir (antiquity). Yine de bu terim (antikite) daha çok Antik Yunan ve Antik Roma uygarlıklarını özel olarak tanımlamakta kullanılmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Musa</span> İbranî peygamber ve din büyüğü

Musa, Hristiyanlık, İslam ve Bahâîlik gibi İbrahimî dinlerde önemli bir peygamber, Yahudilikte ise en büyük peygamber kabul edilen İbrani din büyüğüdür. İsrail'in on iki oğlundan biri olan Levi'nin soyundan geldiğine inanılır. Tanah'taki anlatımlara göre İsrailoğulları'nın önderi ve kanun koyucusu olan Musa, Tanah'ın ilk beş kitabının birleşimi olan Tevrat'ın gökten indiricisi olarak atfedilir.

<span class="mw-page-title-main">İsrailoğulları</span> Demir Çağında Kenanda yaşamış Semitik halk

İsrailoğulları, İshak'ın oğlu İsrail'in 12 oğlunun yarattığı, kabile ve monarşik olarak bir dönem Kenan'ın bir bölümünde hâkimiyet kurmuş bir İbrani konfederasyonuydu. Arkeolojik delillere göre İsrailoğulları, antik Transürdün ve Filistin'in yerlileri olan Kenanlılardan farklı bir topluluktu. Sümer kökenli İbranilerin, Sümerin dağılışından sonra kabileler halinde Verimli Hilal'e dağıldığı, önce Haran'a sonra ise Güney Kenan'a göç ettiği ve bölgeyi zorla ele geçirmediği arkeolojik açıdan doğrulanmıştır.

Çıkış, Mısır'dan Çıkış, Eksodos ya da Şemot, Tanah ve Eski Ahit'in ilk beş kitabı olan Tevrat'ın ikinci kitabı. Toplam 40 baptan oluşur. On Emir bu kitabın 20. babında yer almaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Omri</span>

Omri "Tanrı hayatımdır") İkinci İsrail Krallığının kralı ve Ahab'ın babasıydı. William F. Albright'a göre hükümdarlığı MÖ 876 - MÖ 869 arası sürerken bu E. R. Thiele'ye göre MÖ 888 - MÖ 880 arasıdır. Zimri, Elah'ı öldürüp kendini kral ederken Omri Elah'ın ordusunda komutandı. Omriyi kendilerine kral seçen birlikler Tirzah'a yürüyüp Zimri'yi sarayında kıstırdı ve Zimri öldü.

<span class="mw-page-title-main">Hezekiya</span> Yehuda Krallığının 14. kralı

Hezekiya Ahaz'ın oğlu ve Yehuda Krallığı'nın 14. kralıydı. Edwin Thiele hükümdarlık tarihlerinin MÖ 715 ile MÖ 686 yılları olduğunu belirtir. Hezekiya ayrıca, Tora'da en çok göze çarpan krallardan biridir.

Tesniyeci kaynak ya da kısaca D, Belgesel hipotez (BH)'e göre Tora'yı oluşturan dört kaynaktan biridir. Bu kaynak, Tora'da Tesniye kitabıyla sınırlıdır fakat benzer tema ve dil Tanah'ın Yeşu, Hakimler, Samuel ve Krallar kitaplarında da kullanılmaktadır. Bu adı geçen kitaplar dizisi din bilimadamlarınca Tesniyesel tarih olarak adlandırılır.

Ruhbani kaynak (P) (veya Ruhbani metin, Priestly source), Belgesel hipotez'e göre Tora'yı oluşturan dört kaynaktan biri olup Wellhausen formülasyonuna göre kaynakların sonuncusudur. Harun rahiplerinin bir ürünü olup rahiplerin karakteristik özellikleri, nüfus ve soyağaçlarıyla ilgili bilgiler sunar. Babil Sürgünü süresince ve sonrasındaki (M.Ö. 550-400) durumları anlattığından Tora'nın M.Ö. 400 civarından derlendiği düşünülmektedir.

Ahit, tarihi açıdan birçok alanda etki sahibi olmuştur. Arkeoloji ve astronomiden dil bilime kadar etkisi bulunan Ahit, antik ve modern kültür, mitoloji, antropoloji, ahlak gibi konulara önemli derecede etki etmiştir. Tarihi içeriği, olaylara atfedilen önem ve Ahit'te açıklananlarla tarihi kanıtlar arasındaki kıyaslamalar sadece Ahit'te yazılanların yanı sıra fazlaca bilgi sunmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Çıkış durakları</span> Vikimedya liste maddesi

Tevrat'ta Mısır'dan çıkış sırasında İsrailoğullarının 42 yerde durakladığı anlatılır. Belgesel hipoteze göre bu liste köken olarak diğer kaynaklardan bağımsız bir metindir. Bu hipoteze göre, redaktör, hikâyeler arasındaki göze batan devamsızlığı önlemek için, hikâyeler arasındaki geçişlerde bu listeden faydalanmıştır. Bu listede Mısır'dan çıkan İsrailoğullarının çölden geçerken konakladığı yerler bulunur. Farklı kaynaklardan gelen hikâyeleri bağlamak için kullanılan bu liste Çıkış ve Sayılar kitaplarında görülür.

Ayin Dekalogu Çıkış 34:11-26 'da verilen emirlerin listesidir. Johann Wolfgang von Goethe'nin teklifini benimseyen yüksek eleştiri ekolünden din bilimciler, On Emir olarak da bilinen Çıkış 20:2-17 ve Tesniye 5:6-21 'deki "Etik" veya "Ahlaki Dekalog" ile kıyaslamaktadır. İnanışa göre, Ahit'teki din "ayinsel"den "etik"e doğru evrim geçirmiştir ve metinde ters gözükse dahi "Ayin Dekalogu" "Etik Dekalog"dan önce yazılmıştır. Diğer din bilimciler, Çıkış 34'teki ayetleri "küçük Ahit kodu" olarak adlandırmaktadır; düşünüşe göre küçük Ahit kodu, On Emir ile aynı zamanlarda yazılmış olup ya İsrail dininin farklı bir fonksyonuna hizmet ediyordu ya da Antik Yakın Doğu dini metinlerinden etkilenilmişti.

Tarihler kitabı Tanah'ın bir parçasıdır. Masoretik metinde Ketuvim'in ilk veya son kitabı olarak yer alır; Ketuvim'in son kitabı olarak kullanıldığında bütün Tanah'ın da son kitabı haline gelir. Tarihler kitabı büyük ölçüde Samuel ve Krallar kitaplarındaki David hikâyeleriyle paralellik gösterir. Hristiyanlıkta 1 ve 2. Tarihler olmak üzere ikiye bölünmüştür; 1 & 2 Samuel ve 1 & 2 Krallar'dan sonra yer alır. Hristiyanlıkta kitapların bu dizilişi, Yunanca tercüme olan Septuagint'ten baz alınarak gerçekleşmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Kadüse</span>

Kadüse, Yunan mitolojisinde Hermes ve dolayısıyla Greko-Mısır Mitolojisinde Hermes Trismegistus tarafından taşınan asadır. Aynı asa genel olarak haberciler tarafından örneğin Hera'nın habercisi İris tarafından da taşınırdı. İki yılanın dolandığı, bazen kanatları bulunan kısa bir asadır. Roma ikonografisinde, genellikle tanrıların habercisi Merkür'ün sol elinde taşınırken tasvir edilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Roma konsülleri listesi</span> Wikimedia liste maddesi

Bu liste, Roma Cumhuriyeti'nin başlangıcından, unvanın İmparatorluk dönemindeki en son kullanımına kadar, konsüllerin yerine atanan Cumhuriyet magistrates ile birlikte görev yaptığı ya da sınırlı bir süre için konsolosluk yetkisini devretti bilinen konsüllerin bir listesidir.

Quetesh bir tanrıçadır. Geç Tunç Çağı'nda kabul edildi.

<span class="mw-page-title-main">Meleagros</span>

Meleager, Yunan mitolojisinde Aetolia'nın Kalydonya şehrinde saygı duyulan bir kahramandır. Homeros tarafındanda işlenmiş destansı hikâyede, Kalydonya Yaban Domuzu Avının ev sahibi olarak ünlenmiştir. Meleager'ın ayrıca Argonotlardan biri olduğu da söylenir.

<span class="mw-page-title-main">Asklepios'un Asası</span>

Asklepios'un Asası, Yunan Mitolojisinde şifa ve tıpla ilişkili bir tanrı olan Asklepios tarafından kullanılan yılanla dolanmış bir çubuktur. Sembolün Yunan kökeni ve etkileri hakkında çeşitli teoriler mevcuttur. Modern zamanlarda, acil sağlık hizmetleri için çokça kullanılan bir sembol olmakla birlikte benzerlikler nedeniyle yanlışlıkla Caduceus ile karıştırılır.

Yamhad; Halep, Suriye merkezli eski bir Sami krallığıdır. Krallık, MÖ 19. yüzyılın sonunda ortaya çıkmış ve sınırlarını genişletmek için hem askeri hem de diplomasi gücüne güvenen Yamhad Hanedanı kralları tarafından yönetilmiştir. Krallık, kuruluşundan itibaren sınır komşuları Mari, Qatna ile Asur'un saldırılarına direnmiş ve I. Yarim-Lim'in eylemleriyle döneminin en güçlü Suriye krallığına dönüşmüştür. MÖ 18. yüzyılın ortalarında, güneyi hariç Suriye'nin çoğu, ya doğrudan mülk olarak ya da vassallık yoluyla Yamhad'ın yetkisi altına girmiştir. Yaklaşık bir buçuk yüzyıl boyunca Yamhad; Kuzey, Kuzeybatı ve Doğu Suriye'ye egemen ve Mezopotamya'da Elam sınırındaki küçük krallıklar üzerinde nüfuz sahibi olmuştur. Krallık, Hititler tarafından yok edilmiş ve ardından MÖ 16. yüzyılda Mitanni tarafından ilhak edilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Harun'un Asası</span>

Harun'un Asası, Tevrat'ta Musa'nın kardeşi olan Harun'un taşıdığı bir bastondur. Mukaddes Kitap, Musa'nın asasıyla birlikte Harun'un asasına, Çıkış'tan önce gelen Mısır Belaları sırasında nasıl mucizevi bir güç verildiğini anlatır. İncil'in asanın gücünden bahsettiği iki durum vardır.