İçeriğe atla

Naupactus Deniz Muharebesi

Naupactus Deniz Muharebesi
Peloponez Savaşı
TarihMÖ 429 yaz ayları
Bölge
Korint Körfezi girişi
Sonuç Atina galibiyeti
Taraflar
AtinaSparta
Korint
Peloponez Birliği'nden katılımlar
Komutanlar ve liderler
Phormio
Güçler
20 trireme 77 trireme
Kayıplar
9 trireme muharebe dışı 6 trireme ele geçirildi
1 trireme batırıldı

Naupactus Deniz Muharebesi, Peloponez Savaşı'nın ilk yıllarında Korint Körfezi'nde Phormio komutasındaki Atina filosu ile Sparta'lı amiral Cnemus komutasındaki Peloponez Birliği filosu arasında MÖ 429 yılında gerçekleşen bir deniz muharebesidir. Birkaç hafta önce yapılan Rhium Deniz Muharebesi'nin bir bakıma devamıdır. Bu muharebede Peloponez filosu, Korint Körfezi çıkışını kontrol eden ve Atina'nın bir üs olarak yararlandığı Naupactus'u ele geçirmeyi amaçlamıştır. Esasen aynı gün içinde yer alan iki çatışmadır. İlk çatışmada Atina filosunun dokuz gemisi muharebe dışı kalmış, diğer gemiler Naupactus Limanı'na çekilmiştir. Burada yirmi Peloponez gemisiyle yapılan muharebede ise altı Peloponez gemisi Atinalılar tarafından ele geçirildi. Fakat sonuç olarak Peloponez filosu Korint Körfezi çıkışından çekilmiştir.

Yakın geçmiş

Perseus Projesi'ndeki kaynaklara dayanarak EDSITEment tarafından yeniden tasarlanan Yunan kadırga filosu.

Peloponez Birliği ile Atina arasında Peloponez Savaşı'nın başlamasının hemen ardından Sparta, Attika'yı istila ederek yakıp yıkmıştı. Sparta kralı Arkhidamos'un buradaki stratejisi, Atina'nın tarımsal üretim alanlarını tahrip ederek onu teslime zorlamaktı. Atina ise Perikles'in stratejisine bağlı kalarak Sparta ile kara muharebesine girmekten kaçınarak Attika'daki halkı kent surları ardına çekmişti. Perikles'in stratejisi Atina'nın üstün deniz gücüyle sonuç aramasını öngörüyordu. Ancak Peloponez Savaşı'nın on yıllık ilk dönemi olan ve Arkhidamos Savaşı olarak bilinen bu evrenin ikinci yılında, MÖ 430'da Atina'da bir veba salgını başgöstermiş ve kentteki halkın, Perikles de aralarında olmak üzere yüzde otuzunun ölümüne neden olmuştur. Veba, donanma mürettebatı arasında da yayılınca Atina'nın denizlerdeki faaliyetleri kısıtlanmış oldu.

Bu durumdan yararlanarak Peloponez Birliği denizde de Atina karşısında bir üstünlük sağlamak amacıyla Yunanistan'ın kuzeybatısındaki Akarnania'yı ve birkaç adayı istila etmeyi planlamıştır. Esasen fikir, Akarnania'nın kuzeyinde, MÖ 7. yüzyılda kurulmuş bir Korint kolonisi olan Ambracia'ya aitti.[1] Ambracia, Akarnania topraklarını istila etmek istiyordu ve bu konuda Sparta'ya işbirliği önermişti. Öneri, Korint için göz ardı edilecek bir öneri değildi çünkü Korint Körfezi'nin en dar yerindeki Naupactus'daki Atina siyasi – askeri etkisi, Korint Körfezi yoluyla batıya uzanan ticaret yolunu tehdit ediyor ve Korint ticaret gemilerini vuruyordu.[1] Korint Körfezi'nin kuzey kıyıları boyunca uzanan Akarmania üzerinde sağlanacak konttol, bu konumuyla Naupactus'daki Atina varlığını etkisiz hale getirebilirdi.

Sparta, Ambracia'nın bu işbirliği önerisini kabul etti, Korint de buna katıldı. Bunun üzerine Cnemus komutasında bin kişilik bir birlik bölgeye çıkarılmıştı. Korint de belirtilen nedenle bu harekâta katılacaktır.[1] Bu kuvvetleri desteklemek üzere Korint ve diğer bazı Peloponez Birliği üyelerinin katılımıyla oluşturulan filo, Korint Körfezi üzerinden bölgeye gönderilmiştir. Ancak Atinalı komutan Phormio komutasına verilen 20 triremelik bir filo, bir süre önce Korint Körfezi'nin en dar yerinin kuzey kıyısındaki Naupactus'a gönderilmişti. Phormio, Peloponez filosunu izlemiş, Körfez dışında savaşa zorlamış ve Rhium Deniz Muharebesi'nde 12 gemiyi ele geçirmişti. Her ne kadar Peloponez filosu bu kayba karşın operatif hedeflerine ulaşmışlarsa da karadaki muharebede Cnemus kuvvetleri yenilgiye uğramış olduğu için harekât başarılı bir sonuca ulaştırılamamıştı. Hem karada hem denizde yenilen bu kuvvetler Mora Yarımadası'nın kuzeybatı kıyılarına çekildiler.

Muharebe öncesi

Kısa süre sonra ünlü Spartalı general Brasidas'ın da aralarında bulunduğu[2] bir danışma grubu ile birlikte takviye alan bu kuvvetlerlin savaş gemisi sayısı 77'ye ulaşmıştır.[3] Brasidas ve yanındakiler, Rhium Muharebesi'nde filonun kötü sevk ve idare edildiği görüşünde olmaları dolayısıyla kızgındılar.[4]

Bu arada Atina, General Phormio Atina'ya haberci göndererek elde ettiği başarı ve olası bir çatışma için yürüttüğü hazırlıkları hakkında bir rapor iletmiştir. Böyle bir çatışmayı çok yakın görüyordu. Aynı zamanda olabildiğince kısa sürede kuvvetlerinin takviye edilmesini de istemiştir. Yirmi gemilik bir takviye gönderilebilirdi ama bu gemiler daha önce Girit'e gönderilmişti.[4]

İki filo Rhium kıyılarında, birbirinden bir deniz milinin üç çeyreği kadar mesafede demirleyip 6 – 7 gün boyunca hareketsiz kaldılar. Atina donanması Korint Körfezi'nin en dar yerinin kuzeyinde, Peloponez donanması ise hemen güneyinde, biri açık denize, diğeri körfeze bakar şekilde demirlemiştir. Peloponez filosu komutanlığı yönünden, Atina filosunun takviye ulaşmadan önce bir şekilde imha edilmesi zorunluydu. Bunun için de savaşa zorlanmalıydı. Diğer yandan Phormi, Boğazın dar sularının kendisi için avantajlı bir durum olmadığını düşünerek demirli kalırken Peloponez filosu da bir önceki muharebede olanların yenilenmesinden endişe duyarak hareketsiz kalmıştır.[3] Phormio, karşılarındaki filodaki gemi sayısını görerek moral olarak çöküntü içine düşen mürettebatını cesaretlendirmek için, dar sularda muharebeye girmeyeceği sözü vermişti.[5] Zaten Peloponez filosu körfezden açık denize çıkma girişiminde bulunursa müdahale etmek durumundadır. Çünkü bu durumda körfez çıkışı Peloponez filosunca kontrol edilmiş olacak ve kendi filosu Naupactus'da mahsur kalacaktır.[6]

Muharebe

Sonunda Peloponez filosu harekete geçmeye karar verdiğinde dört hat olarak düzenlendiler. Sağ kanada en deneyimli mürettebatın bulunduğu 20 gemi yerleştirildi.[7] Filo sahil boyunca doğu yönünde ilerlerken kara ordusu da karadan onlara paralel ilerlemektedir. Phormio için zor bir karar anıdır. Muharebeye girmekten kaçınırsa Naupactus elden çıkacaktır. Muharebeyi kabul ederse Korint Körfezi'ne girecek ve kaçındığı dar sularda çarpışmak zorunda kalacaktır.[5] Bununla birlikte Naupactus'u gözden çıkarmak mümkün değildir. Phormio zorunlu olarak filoyu tek hat olarak düzenleyip Peloponez filosunu körfezin kuzey kıyılarından doğu yönünde hareketle izlemiştir.[5] Naupactuslu hoplit kuvvetleri de onları karadan izledi. Peloponezli komutanlar Atina filosununun körfeze girdiğini gördüklerinde tüm filoyu kuzeye, Atina filosunun üzerine çevirmişlerdir. Tek bir hareketle Atina gemilerini sahilde sıkıştırmak için iyi bir fırsat ele geçtiği düşünülmektedir.[5] Bu saldırı karşısında Atina filosunun 11 gemisi, Naupactus yönünde Korint Körfezi'nin daha geniş sularına kaçmayı başarmıştır. Diğer dokuz gemi ise sahilde sıkıştırıldı. Bu gemilerin mürettebatı ya karaya yüzdüler ya da öldürüldüler.[5] Gemilerden ise biri tüm mürettebatıyla birlikte ele geçirilirken bir kısmı boş ele geçirildi ve yedekte çekildi. Birkaç gemi ise sahildeki Atina müttefiki askerler tarafından kurtarıldı.[5]

Muharebenin bu aşamasında Peloponez filosu, Atina filosunun neredeyse yarısını muharebe dışı bırakarak Atina filosunu imha ederek kesin bir galibiyet elde etmiştir. Peloponez komutanlığı, başarıyı sonuna kadar götürmek için en hızlı 20 gemiyi, Atina filosunu izlemek ve imha etmekle görevlendirdi.[8]

Naupactus'a çekilen Atina gemilerinden biri daha elden çıktı ve on gemi limana ulaşmayı başardı. Bu gemiler, Apollon Tapınağı'nın karşısında kıyıya yakın, peşlerinden gelen Peloponez gemilerine karşı, pruvalarını onlara çevirerek savunma durumu aldılar.[8] Peloponez gemilerinden en ilerideki, demirli bir ticaret gemisi etrafından dolanan Atina gemileri tarafından mahmuzlandı ve batırıldı.[8] Bu olay Peloponez gemilerinden bazılarında paniğe yol açarken bazıları da kararsızlıkla hareketsiz kaldılar. Bazı gemiler ise içinde bulundukları suları tanımadıklarından sığ yerde karaya oturdular.[8] Bu durumlar diğer Atina gemilerinin mürettebatını cesaretlenmiş ve muharebeye girmelerini sağlamıştır. Bu anda 11 Atina gemisi, kalan 19 Peloponez gemisine saldırmıştır. Bu gemiler takip sırasında muharebe düzeninden çıkmıştılar. Atina gemilerinin saldırısı başladığında da hızla savaş düzeni alamadılar ve kısa sürede bozguna uğradılar. Bu kez Atina gemileri takibe geçti ve altı Peloponez gemisini ele geçirdiler. Mürettebatın bir kısmı öldürüldü, diğerleri tutsak alındı.[9]

Sonuçları

Her iki taraf da, Peloponezliler ilk çatışmada, Atinalılar ise Naupactus Limanı'ndaki çatışmada galip geldiklerini göz önüne alarak kendini galip taraf olarak görmüştür.[9] İlk çatışmada Atina filosunun yarısı imha edilmiştir. Tukididis'in verdiği bilgilere göre Peloponez filosunun kaybı yoktur. Naupactus'da ise kalan on Atina triremesi, Peloponez filosunun en seçkin 20 triremesi karşısına çıkmış ve onları bozguna uğratmıştı.

İlk karşılaşmadaki parlak galibiyete karşın Naupactus önlerinde uğranılan bozgun Peloponez filosunda morali, görünüşe göre fazlasıyla etkilemiştir. Halen çok büyük sayısal üstünlüğe sahip olmalarına karşın, biraz da Atina'dan geleceğini düşündükleri, muhtemelen seyir halindeyken tespit ettikleri 20 gemilik takviye kuvvetinden çekinerek Korint Körfezi'nin içlerine çekildiler. Kısa süre sonra Girit'ten çevrilen 20 Atina gemisi Naupactus'a ulaşıp Phormio kuvvetlerine katılmıştır.[9]

Birkaç hafta arayla gerçekleşen Rhium Deniz Muharebesi ve Naupactus Deniz Muharebesi, Korint Körfezi çıkışında Atina kontrolünü sağlamıştır. Bu kontrol, Korint'in batıya uzanan deniz ticaretini kesmiştir.[10] Esasen Atina filosu takviyelerle bile Peloponez filosunun yarısı güçteydi. Yine de Peloponez Birliği, bu bölgede savaşın operatif hedefine ulaşmakta başarısız olmuştur.

Dış bağlantılar

Kaynakça

  1. ^ a b c Tukididis, 2.80
  2. ^ "Brasidas - Livius.org". 23 Ocak 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Şubat 2013. 
  3. ^ a b Tukididis, 2.86
  4. ^ a b Tukididis, 2.85
  5. ^ a b c d e f "historyonwar". 29 Nisan 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Şubat 2013. 
  6. ^ Donalt Kagan, The Peloponnesian War Sh.: 94
  7. ^ "Tukididis, 2.90". 29 Nisan 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Şubat 2013. 
  8. ^ a b c d Tukididis, 2.91
  9. ^ a b c "Tukididis, 2.92". 29 Nisan 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Şubat 2013. 
  10. ^ "Tulane University". 27 Şubat 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Şubat 2013. 

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Birinci Berberi Savaşı</span> tarihi savaş

Birinci Berberi Savaşı, Berberi Kıyısı Savaşı veya Trablusgarp Savaşı olarak da bilinen Amerika Birleşik Devletleri ile Kuzey Afrika'daki Fas Sultanlığı, Cezayir Eyaleti, Tunus Eyaleti ve Trablusgarp Eyaleti gibi Berberi devletleri arasında yapılan savaşın ilkidir.

<span class="mw-page-title-main">Salamis Deniz Muharebesi</span>

Salamis Deniz Muharebesi, Grek kent devletleri ittifakı ile Ahameniş İmparatorluğu arasında MÖ 480 yılı Eylül ayında gerçekleşen bir deniz muharebesidir. Muharebe, Saron Körfezi'nde, Salamis Adası ile Yunanistan anakarası arasındaki boğazda gerçekleşmiştir. Yunanistan'da MÖ 480 yılında başlayan Pers istilasının en kritik anıdır. Pers Ordusu'nun ilerlemesini durdurmak için küçük bir Grek kuvveti Thermopylae Geçidi'ni tutarken, Atina gemilerinin ağırlığını oluşturduğu bir müttefik filosu da Artemision Boğazı yakınlarında Pers Donanması'nı engellemeyi amaçlamıştı. Thermopylae Muharebesi'nin sonucunda Grek artçı kuvvetleri tümüyle imha edilmiş, ana kuvvetler çekilmeyi başarmıştı. Artemision'da ise Grek İttifakı Donanması Herodot'a göre denk bir muharebe sonucunda ağır kayıplara uğramış ve Thermopylae Geçidi'nin Grek kontrolünden çıkması üzerine geri çekilmiştir. Ardından Pers Ordusu Boeotia'yı ve Attika'yı istila etmiştir. Diğer tarafta Grek İttifakı karada Korint Kıstağı'nda savunma hazırlıkları yaparken Grek donanması da Salamis Adası'na çekilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Peloponez Savaşı</span>

Peloponez Savaşı, Antik Yunanistan coğrafyasında yapılan, büyük şehir devletlerinden Atina ve onun imparatorluğunun, Sparta ve Peloponez Birliği karşısında yer aldığı savaştır. Korint ve kolonilerinden biri olan Korkyra arasındaki savaş Atina ve Sparta'nın karşı saflara geçmesiyle büyüdü ve MÖ 431'de Sparta ordusu Attika'ya yürüdü. Atina kuşatıldı. MÖ 460 yılında Atina şehrinin çevresine Pire'deki limanlarını kuşatan geniş bir sur inşa edilmiştir. Amaç donanma bağlantısının düşman tarafından kesilmesinin durdurulmasıdır. Kuşatmaya bu geniş surlarla direnmeye çalışmış ancak MÖ 430 yılındaki veba salgını, surların arkasına çekilmiş olan Atina nüfusunun üçte birini yok etmiştir. MÖ 405 Aegospotami Savaşı'nın kaybedilmesi ile yiyecek ikmali duran Atina açlıkla boğuşmaya başladı ve MÖ 404 yılında teslim olmak zorunda kaldı.

<span class="mw-page-title-main">Mondros Deniz Muharebesi</span>

Mondros Deniz Muharebesi 18 Ocak 1913 tarihinde Osmanlı İmparatorluğu ile Yunanistan donanmaları arasında meydana gelen çatışma. Birinci Balkan Savaşı sırasında yaşanan muharebe, Osmanlıların Çanakkale Boğazı'nda konuşlu Yunan donanmasını dağıtmak ve Ege Denizi'nde egemenliği yeniden ele geçirmek için yaptıkları ikinci ve son denemedir.

Ecnomus Burnu Deniz Muharebesi, Birinci Pön Savaşı'nda Sicilya'daki Ecnomus Burnu açıklarında Kartaca Donanması ile Roma Cumhuriyeti Donanması arasında, MÖ 256 yılında gerçekleşen bir deniz muharebesidir. Muharebe esasen Roma Cumhuriyeti'nin, Kuzey Afrika topraklarında, doğrudan Kartaca üzerine bir harekât başlatmaya karar verilmesinin bir sonucu olmuştur. Muharebenin sonucunda Kartaca Donanması, gemilerinin yaklaşık yarısını kaybederek yenilgiye uğramıştır. Bu zaferin ardından Roma Donanması Kuzey Afrika kıyılarına doğru hareketine devam etmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Aegates Adaları Deniz Muharebesi</span>

Aegates Adaları Deniz Muharebesi ya da Aegusa Adaları Deniz Muharebesi MÖ 10 Mart 241 tarihinde Kartaca ile Roma Cumhuriyeti arasında gerçekleşen bir deniz muharebesidir. Muharebe, Sicilya'nın doğu açıklarındaki Aegadian Adaları civarında gerçekleşmiş olup Birinci Pön Savaşı'nın son muharebesidir. Kesin sonuçlu bir muharebe olması yanında Birinci Pön Savaşı'nın sonunu da belirlemiş, savaşın Roma tarafından kazanılmasında tayin edici muharebe olmuştur.

SMS <i>Deutschland</i> (1904)

SMS Deutschland, Alman İmparatorluk Donanması için 1903-1906 yılları arasında üretilen Deutschland sınıfı beş ön dretnot zırhlıdan ilki. Adı "Almanya" anlamına gelen gemi Kiel'deki Germaniawerft tersanesinde inşa edildi ve 20 Kasım 1904'te denize indirildi. Deutschland, 3 Ağustos 1906'da hizmete girdi; ancak birkaç ay sonra sadece büyük toplarla donatılmış ilk modern zırhlı olan İngiliz gemisi HMS Dreadnought'un hizmete girişiyle dretnot devri başlamış, Deutschland gibi farklı kalibrelerde toplar taşıyan zırhlı gemiler teknolojinin gerisinde kalmışlardır.

<span class="mw-page-title-main">Attika-Delos Deniz Birliği</span> Atina hegemonyası altındaki antik Yunan şehirleri birliği

Attika-Delos Birliği, MÖ 477 yılında, sayıları 150 – 173 arasında olan Grek kent devletleri arasında oluşturulan ve MÖ 404 yılına kadar devam eden askeri - politik bir birliktir. Birliğin oluşturulması Atina'nın girişimleriyle sağlanmış ve liderliği Atina tarafından üstlenilmiştir. Atina, Sparta'nın ve Yunanistan'daki bir kısım kent devletlerinin desteğiyle Ahameniş İmparatorluğu'nun Yunanistan'ı istila girişimine karşı yürüttüğü mücadelenin ardından Ege Denizi ve Batı Anadolu Bölgesi'ndeki Pers direnek noktalarına yönelik saldırılara girişmişti. Bu saldırılarla, yerel destek de sağlanarak Ege Adaları'nın ve Batı Anadolu'nun Grek kent devletlerinin Pers hakimiyetinden kurtulması sağlanmış ve böylelikle bir güç birliği oluşturulmuştu. Günümüz Batılı kaynaklarda Birlik'in adlandırılması, başlangıçtaki resmi toplantı yeri olan Delos Adası'na dayandırılarak Delos Birliği olarak yapılır. Bununla birlikte Perikles MÖ 454 yılında resmi toplantı merkezini Atina'ya taşımıştır. Türkçe kaynakların bir kısmında da bu şekilde ya da Attika-Delos Deniz Birliği olarak geçer.

<span class="mw-page-title-main">I. Peloponez Savaşı</span>

I. Peloponez Savaşı, MÖ 460 – 446 yılları arasında, Sparta'nın başat güç olduğu Peloponez Birliği ile Atina İmparatorluğu ve bazı müttefikleri arasında gerçekleşen bir dizi muharebedir. Bu çatışmalara yer yer başta Thebai olmak üzere Sparta müttefikleri ve Atina tarafında Argos da katılmıştır. Savaş, görünürdeki birkaç nedene bağlanmaktadır. Bunlar, Atina'nın kent ile liman arasında "uzun duvarlar" olarak adlandırdığı surları inşa etmesi, Attika'daki Megara kentinin Peloponez Birliği'nden ayrılması ve Atina İmparatorluğu'nun gelişmesinden Sparta'nın duyduğu tedirginlik olarak verilmektedir. Savaş MÖ 460 yılında Oenoe Muharebesi'yle başlamıştır. Atina savaşın ilk evrelerinde üstün donanması sayesinde denizde bazı başarılar elde etmiştir. Kara muharebelerinde de başarılı sonuçlar elde ettiler. Bununla birlikte MÖ 457 yılında Sparta ve müttefikleri karşısında Tanagra Muharebesi'nde yenilgiye uğradılar. Ancak bir Atina karşı taarruzuyla Boeotia kuvvetleri Oenophyta Muharebesi'nde ezici bir yenilgiye uğratıldı. Ardından Atina kuvvetleri Thebai hariç olmak üzere tüm Boeotia topraklarını istila etmiştir. Daha sonra Atina Aegina donanmasını yenerek kenti kuşattı, düşürdü ve Mora Yarımadası kıyılarını yakıp yıkarak savaştaki durumunu sağlamlaştırmıştır. Ancak Atina'nın Mısır'a gönderdiği donanma ve ordunun MÖ 454 yılında yenilgiye uğraması durumu Atina açısından kötüleştirmiştir. Bunun üzerine Sparta ile beş yıllık bir ateşkes antlaşması yapılmıştır. Bu ateşkes süresinin sona ermesinin ardından MÖ 448 yılında savaş, II. Kutsal Savaş'la yeniden başlamıştır. Daha sonra MÖ 446 yılında Boeotia ayaklandı, Atina kuvvetlerini Koronea Muharebesi'nde yenilgiye uğratarak yeniden bağımsızlığını kazandı. I. Peloponez Savaşı, Atina ile Sparta arasında, Otuz Yıl Barışı olarak bilinen bir barış antlaşmasıyla sona erdirilmiştir. Antlaşma MÖ 446 – 445 kışında yapılmıştır. Bu antlaşmanın hükümlerine göre her iki taraf da kendi topraklarına çekilecektir. Atina denizde hakim durumunu sürdürürken Sparta da karada hakim durumda kalmıştır. Savaş sonunda Megara Peloponez Birliği'ne dönmüştür. Aegina ise Attik Delos Birliği'nin vergisini ödeyen otonom bir üyesi oldu. Peloponez Birliği ve Atina İmparatorluğu arasında yeniden, MÖ 431 yılında savaş başladı ve Atina'nın Sparta tarafından işgal edildiği MÖ 404 yılına kadar sürdü. Sonuç, Attik Delos Birliği'nin dağılması ve Atina İmparatorluğu'nun yıkılmasıydı.

Sybota Deniz Muharebesi, Korkyra ile Korint arasında MÖ 433 yılında gerçekleşen bir deniz muharebesidir. Tukididis'e göre Grek kent devletleri arasında o tarihe kadar, en azından muharebeye katılan gemi sayısı yönünden en geniş çaplı deniz muharebesidir. Sybota Deniz Muharebesi'nin bu ünü, iki yıl sonra patlak verecek olan Peloponez Savaşı'nın bazı deniz muharebeleriyle gölgede bırakılacaktır. Muharebenin bir başka yönden önemi, Peloponez Savaşı'na yol açan en başta gelen olay olarak kabul edilmesidir. Muharebe, Peloponez Savaşı'nın bir muharebesi olmamakla birlikte sırf bu nedenle Peloponez Savaşı ile ilişkilendirilir.

<span class="mw-page-title-main">Potidea Muharebesi</span>

Potidea Muharebesi, MÖ 432 yılında Halkidiki Yarımadası'ndaki Potidea kenti'nin Atina'nın dayatmalarına karşı başlattığı bir ayaklanmadır. Ayaklanmanın ardından bir Atina birliği bölgeye gönderilmiş, kent dışında gerçekleşen muharebenin ardından kent kuşatılmıştır. Çeşitli kaynaklarda olay Potidea Ayaklanması ya da Potidea Kuşatması olarak da yer almaktadır.

Rhium Deniz Muharebesi, MÖ 429 yılının yaz aylarında Phormio komutasındaki Atina filosu ile Peloponez Birliği filosu arasında gerçekleşen bir deniz muharebesidir. Peloponez Birliği devletlerinin katılımlarıyla oluşan filo, Korint Körfezi'nin girişindeki Petras Körfezi'nin kuzey kıyılarına yönelmişken Atina filosunun saldırısına uğramıştır. Peloponez filosu 47 triremeden oluşuyordu ve Lokris'in batısındaki bir sahil kenti olan Akarnania'ya saldırmak üzere seferdeydi. Peloponez gemilerinin çoğu aslında bir deniz muharebesi için donatılmamışlardı. Daha çok nakliye gemisi olarak kullanılıyorlardı. Dolayısıyla muharebeye aktif olarak girmediler, savunma durumu alacak biçimde manevra yaptılar. Mürettebatın denizcilikteki ustalığını kullanan Phormio, bir araya toplanan Peloponez gemilerinin etrafında dolanarak onları birbirlerine daha da yakın olmaya zorlamıştır. Bu manevralar sonunda Peloponez gemilerinin kürekleri, yanlarındaki kendi gemilerinin küreklerine çarptığı için hareket edemez duruma geldiler. Muharebenin bu anında Atina filosu hızla saldırıya geçmiş, bozulan Peloponez filosundan 12 gemiyi ele geçirmiştir.

Aetolia Seferi, Arkhidamos Savaşı yıllarında Atina'nın, Yunanistan'ın kuzeybatı kesiminde giriştiği başarısız bir askerî harekâttır. Demossthenes MÖ 426 yılında komutası altındaki 30 triremeden oluşan bir filo ile Korint Körfezi'ne gönderilmiştir. Bölgeye ulaştığında hızla Atina müttefiklerinden bir bileşik kuvvet topladı ve Lefkada'yı kuşattı. Ancak kuşatma sonuca ulaşmadan, Aetolia'nın yerel bir kabilesine saldırmak için kuşatmayı kaldırdı. Aetolia üzerine ilerlerken, bu strateji değişikliğinden hoşnut olamayan bir kısım ittifak kuvvetleri ayrılmıştır. Bu ayrılan kısım, komutası altındaki gücün önemli bir kısmını teşkil ediyordu.

<span class="mw-page-title-main">İnebahtı</span> Yunanistanın Batı bölgesi, Karlıeli ilçesi, Anabolu belediyesine bağlı kent

İnebahtı, Yunanistan'da Etolya-Akarnanya bölgesinde yer alan bir kasabadır.

<span class="mw-page-title-main">Lisandros</span>

Lisandros M.Ö. 405'te Hellespontos'ta gerçekleşen Aegospotami Savaşı'nda Atinalıları mağlup eden Sparta donanmasına komuta etmiş olan Spartalı amiraldir. Ertesi yıl Atinalıları teslim olmaya zorlayarak Peloponez Savaşı'nı sona erdirmiştir. Bunun ardından Haliartus Savaşı'ndaki ölümüne kadar geçen on yıl boyunca Sparta'nın Yunanistan'a hakimiyetinde önemli rol oynadı.

<span class="mw-page-title-main">Korint Savaşı</span>

Korint Savaşı, MÖ 395'ten MÖ 387'ye kadar süren ve Sparta'yı Ahameniş İmparatorluğu tarafından desteklenen Thebai, Atina, Korinth ve Argos koalisyonuyla karşı karşıya getiren antik Yunan çatışmasıydı.

Otuz Yıl Barışı, Antik Yunan şehir devletleri Atina ile Sparta arasında MÖ 446 - MÖ 445 yıllarında imzalanan barış antlaşmasıdır. Antlaşma, Birinci Peloponez Savaşı olarak bilinen savaşı ve o zamandan beri devam eden tüm çatışmalara son verdi.

<span class="mw-page-title-main">Korfu Deniz Muharebesi</span>

Korfu Deniz Muharebesi, 1714-1718 Osmanlı-Venedik Savaşı'nda evre.

Kizikos Deniz Muharebesi, MÖ 410 yılı Mayıs veya Haziran aylarında Peloponez Savaşı sırasında gerçekleşmiştir. Muharebe sırasında Alkibiadis, Thrasybulus ve Theramenes komutasındaki bir Atina filosu, Mindarus komutasındaki bir Sparta filosunu bozguna uğrattı ve yok etti. Zafer, Atina'nın ertesi yıl boyunca Çanakkale Boğazı'ndaki bir dizi şehir üzerindeki kontrolünü geri kazanmasına izin verdi. Yenilgilerinin ardından Spartalılar, Atinalıların reddettiği bir barış teklifi yaptılar.

<span class="mw-page-title-main">Leyte Körfezi Muharebesi</span>

Leyte Körfezi Muharebesi 200.000'den fazla deniz personelinin katıldığı, II. Dünya Savaşı'nın en büyük deniz savaşıydı ve bazı kriterlere göre tarihteki en büyük deniz savaşıydı. Japonya'yı izole etmeyi amaçlayan Leyte işgalinin bir parçası olarak, birleşik Amerikan ve Avustralya kuvvetleri ile Japon İmparatorluk Donanması (IJN) arasında 23-26 Ekim 1944 tarihleri arasında Filipin adaları Leyte, Samar ve Luzon yakınındaki sularda savaşıldı. Bölge Japonya'nın Güneydoğu Asya'da işgal ettiği kolonilerdeki hayati bir sanayi ve petrol kaynağı kaynağı.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.