Natalie Clifford Barney

Natalie Clifford Barney
1898'de Barney, Alice Hughes tarafından çekilen fotoğraf
Doğum	31 Ekim 1876(1876-10-31) Dayton, Ohio,  ABD
Ölüm	2 Şubat 1972 (95 yaşında) Paris,  Fransa
Meslek	Yazar Şair
İmza

Natalie Clifford Barney (31 Ekim 1876 - 2 Şubat 1972),^[1] Paris'teki evinde Fransız ve uluslararası yazarları bir araya getiren bir edebiyat salonuna ev sahipliği yapan Amerikalı bir yazardı. Tematik olarak lezbiyenlik ve feminizm ile ilgili yazdığı şiirleri, oyunları ve epigramlarıyla salonuna gelen yazarları etkiledi.^[2]

Barney zengin bir ailede doğdu. Az bir zaman Fransa'da eğitim gördü ve genç yaşlardan itibaren açıkça lezbiyen olarak yaşama arzusunu dile getirdi. İlk romantik partneri Eva Palmer ile Fransa'da taşındı. Sappho'nun çalışmalarından ilham alan Barney, 1900 gibi erken bir tarihte kadınlara yönelik aşk şiirlerini kendi adıyla yayınlamaya başladı. Hem Fransızca hem de İngilizce yazarak feminizmi ve pasifizmi destekledi.^[3] Tek eşliliğe karşı çıktı ve şair Renée Vivien ve fahişe Liane de Pougy ile ara sıra aşklar; ve yazar Élisabeth de Gramont ve ressam Romaine Brooks ile daha uzun ilişkiler de dahil olmak üzere birçok uzun ve kısa vadeli ilişkiler yaşadı.

Barney, Paris'te 60 yıllık bir ev satın aldı ve burada Fransız, Amerikan ve İngiliz edebiyatının önde gelen isimleri de dahil olmak üzere dünyanın dört bir yanından yazar ve sanatçıları bir araya getiren bir salona ev sahipliği yaptı. Haftalık toplantılarda farklı cinsiyetlerden katılımcılar kendilerini rahatça ifade edip kaynaşabiliyorlardı. Kadınları yazmaya teşvik etmek için çalıştı ve tamamı erkeklerden oluşan Fransız Akademisi'ne tepki olarak salonunda bir "Kadın Akademisi"ne (L'Académie des Femmes) ev sahipliği yaptı. Barney, Brooks'la birlikte İtalya'da yaşarken salon 2. Dünya Savaşı süresince kapalıydı. Başlangıçta bazı faşist yanlısı görüşleri benimsedi, ancak savaşın sonuna kadar Müttefikleri destekledi. Savaştan sonra Paris'e döndü, salonunda okumalar düzenlemeye, yazarları ağırlamaya ve Truman Capote gibi yazarları etkilemeye ve ilham vermeye devam etti.

Barney yirmili yaşlarındayken şair Remy de Gourmont'un alışılagelmiş olan yan eyer yerinde ata binme hareketini yaptı ve manşetlere çıkmasından sonra kendisine verdiği takma ad olan "Amazon" olarak da bilinmeye başladı. Fransızcada “l'Amazone” hem at binicisi hem de Yunan mitolojisinin savaşçı kadınları Amazonlar anlamına geliyor.^[4][5]

Hayatı ve aşk ilişkileri, de Pougy'nin Fransız en çok satan erotik kitabı Idylle Saphique'den, Radclyffe Hall'un yazdığı yirminci yüzyılın en ünlü lezbiyen romanı Yalnızlık Kuyusu'na kadar başkaları tarafından yazılan birçok romana ilham kaynağı oldu.^[6][7]

Barney 1876 yılında Dayton, Ohio'da Albert Clifford Barney ve Alice Pike Barney'in kızı olarak doğdu.^[8] Ailesinin Cincinnati'de bir opera binası vardı.

Barney beş yaşındayken New York otelinde Oscar Wilde ile karşılaştı. Wilde, küçük kız, bir grup küçük çocuktan kaçarak onu geçip gideceği için Natalie'yi kucağına aldı, dizine oturttu ve ona bir hikâye anlattı. Barney bu olayı Zihin Maceraları ismini verdiği yazısında anlatmıştır. Ertesi gün Wilde, sahilde vakit geçiren Natalie ve annesine katıldı. Sanatı ciddiye almak, kızını okutmak ve ona destek olmasını sağlamak için Natalie'nin annesi Alice'le konuştu ve ona ilham verdi.

Zamanın birçok kızı gibi, Barney'in gelişigüzel bir eğitim hayatı oldu. On yaşındayken, ailesi Ohio'dan Washington'un Scott Circle bölgesine taşındı, yazlarını Maine'deki Bar Harbor adındaki büyük kulüpte geçirdi. Şehirdeki en zengin ailelerden birinin asi ve alışılmadık kızı olarak, Washington gazetelerinde sıklıkla bahsedildi.^[9]

Barney daha sonra, on iki yaşından itibaren lezbiyen olduğunu bildiğini ve bu tercihini "hiçbir şey saklamadan açıkça yaşamaya" kararlı olduğunu söyledi.^[10]

Barney'nin en erken yakın ilişkisi Eva Palmer-Sikelianos ile oldu. Çift, Maine'deki yaz tatilleri sırasında tanıştı ve 1893'te böyle bir yolculuk sırasında cinsel ilişki kurmaya başladılar. Barney, Palmer'ın görünüşünü bir Orta Çağ bakiresine benzetiyordu. İkisi birkaç yıl yakın kaldı. Paris'teki genç yetişkinler olarak 4 rue chalgrin adresinde bir daire paylaştılar. Palmer nihayetinde Angelos Sikelianos ile evlendi. İlişkileri bu olayların dönüşünde hayatta kalmadı.

1899'da, Paris'teki CASITESAN adındaki dans salonunda Liane de Pougy'i gördükten sonra Barney, De Pougy'nin evinde şair Sapho'nun "Aşkın Sayfası" şiirine gönderme yaparak kendini sayfa kostümünde sunduğunu söyledi. Barney'nin cüretkarlığı Liane'yi büyüledi. Barney, evlenirse ya da babasının ölümünü beklerse güvende tutulan bazı aile servetlerini miras alacaktı. Barney, o sırada sevgili olduğu Cassat, kadın sevgisi ve de Pougy ile ilişkisi hakkında açıktı. Ama babasının ona para vermesi için parasını güvence altına alan bir anlaşmayla Barney ve Mary Cassat arasında acele bir düğün yapıldı ve Pougy buna ikna oldu.

1899'un sonunda, Liane ve Barney ayrıldı. Dağılmaya rağmen, ikisi onlarca yıldır irtibat kurmaya devam etti.

Onların açma-kapama ilişkisi, De Pougy'nin yazdığı Roman à Clef, Idylle Saphique(Sapphic Idyll)'nin konusu oldu. 1901'de yayınlanan kitap ve cinsel olarak müstehcen sahneleri tüm Paris'in konuştuğu bir konu haline geldi ve ilk yılında 70'ten fazla basıldı.

Kasım 1899'da Barney, kalem adıyla Renée Vivien ile (daha iyi bilinen adıyla şair Pauline Tarn) tanıştı. Vivien'e ilk görüşte aşık olmuştu. Barney, Vivien'in "Ölüm arzusu" şiirlerini okuduğunu duyduktan sonra büyülendi. Romantik ilişkileri, her ikisine de ilham veren yaratıcı bir alışverişti. Barney, Vivien'in şiirinde feminist bir teorik çerçeve keşfetti. Sembolist Şairin görüntülerini, kadınlar arasındaki sevgiyi tanımlamak için mahkemeli sevgi sözleşmeleri ile birlikte, tarih ve efsanede kahramanca kadın örneklerini bulmak için uyarladılar. Sappho'nun hayatta kalan şiirlerini kendi dilinden okumak için Yunanca çalıştılar. Her ikisi de hayatı hakkında oyunlar yazdı.^[11]

Barney, 1901'de Washington, D.C.'de ailesini ziyaret ederken Vivien mektuplarını cevaplamayı bıraktı. Barney onu yıllarca geri kazanmaya çalıştı. 1904'te ilişkileri hakkında, onu geri kazanmak için Vivien'e tek bir el yazısı kopyası olarak çok kişisel nesir bir şiir olan Je Me Souviens (Hatırla)'i yazdı ve ona sundu. Kısa bir süre için mutlu bir şekilde birlikte yaşadıkları ve Sappho'nun 2,500 yıl önce kadınlar için kurduğu şiir okulunun bulunduğu Lesbos'u seyahat ettiler. Ancak Vivien kısa süre sonra sevgilisi Hélène van Zuylen'den bir mektup aldı ve Konstantinopolis'e bizzat ayrılacağını düşünerek gitti. Vivien daha sonra Paris'te Barney ile buluşmayı planladı, ancak bunun yerine Barones Zulyen ile kaldı. Bu seferki ayrılıkları kalıcı oldu.^[12]

Reéne Vivien'in sağlığı bundan sonra hızla düştü. 1906'da Barney ile ilişkisi olan yazar Colette Vivien'in arkadaşı ve komşusuydu ve hastalığını Barney öğrenebilirdi. Hastalık kokusunu gizlemek için ağzını parfümlü su ile durulamak bile işe yaramıyordu. Vivien ayrıca sedatif kloral hidrat bağımlısıydı. 1908'de normalin üzerinde aşırı doz alarak intihar girişiminde bulundu ve ertesi yıl öldü. Elli yıl sonra yazılmış bir anıda Barney, "Kurtarılamadı. Hayatı uzun bir intihardı. Her şey ellerinde toz ve küllere döndü." yazdı.

Barney, 1900'de Olive Custance tarafından bir şiir koleksiyonu olan Opals'i satın aldı ve okudu. Şiirdeki lezbiyen temalarına yanıt veren Barney, Custance ile ilişkisine şiir alışverişi ile ilgili olarak başladı. Barney'nin sadakatsizliği Vivien'i ağırlaştırırken, Custance daha sonra evleneceği Lord Alfred Douglas ile bir ilişki sürdürüyordu.

1900'de Barney ilk kitabı Quelques Portres-Sonnets de femmes (Kadınların bazı portre-sonları) adlı bir şiir koleksiyonu yayınladı. Şiirler geleneksel Fransız kalıbında ve resmî, eski moda bir tarzda yazılmıştır, çünkü Barney serbest kalıp kullanmıyordu. Quelques portreleri , tarihsel önemine ihanet eden bir sınıflandırıcı olan "çırak çalışması" olarak tanımlanmıştır. Biyografi Suzanne Rodriguez'e göre, Barney'in Sapfo'dan beri kadınların sevgisi hakkında açıkça yazan ilk kadın şair olduğu anlamına geliyordu ^{[13] [14]}

İncelemeler genellikle pozitifti ve şiirlerin lezbiyen teması üzerinde bazıları yanlış temsil ediyordu.

Babasının karşı çıkmalarından kaçmak için Barney, bir sonraki kitabı Cinq Petits Dialogues Grecs (Beş Kısa Yunan Diyalogu)'nu Tryphé takma adı altında 1901 yılında yayınladı. İsim, makale'nin düzenlenmesine ve gözden geçirilmesine yardımcı olan Pierre Louÿs'nın eserlerinden esinlenerek oluşturulmuştur. Barney de kitabını ona adamıştır. Diyalogların ilki Antik Yunanistan'da yer almakta ve "tutarsızlığında sadakatlerindeki diğerlerinden daha sadık" olan Sapfo'nun uzun bir tanımını içermektedir. Bir diğeri Hıristiyanlığa göre paganizm konularını tartışmaktadır.^[15] 1902'de Barney'nin babasının ölümünden sonra yaklaşık 9 milyon dolar parayı Barney, annesi ve kız kardeşi arasında eşit olarak bölünmesi için yıllık gelire güvenmeyi tercih etti. Ölümü ve parası onu kitaplarını yazarken adını gizlemek için herhangi bir ihtiyaçtan kurtardı; Bir daha asla takma ad kullanmadı.

Je me souviens 1910'da Vivien'in ölümünden sonra yayınlandı. Bu eseri kısa bir oyun ve şiir koleksiyonu içermekteydi. Oyunlardan biri équivoque (belirsizlik ), revizyonist Sapfo'nun ölümünün efsanesinin versiyonuydu. Oyun, Sapfo'nun parçalarından, Barney'nin Yunancadaki kendi dipnotları ile alıntılar içermekteydi ve antik Yunan esintili müzik ve dansla gerçekleştirildi.

Barney şiirini Vivien'in yaptığı kadar ciddiye almadı, "Bir hırsım olsa, hayatımı bir şiire dönüştürmek olurdu" demiştir. ^[16] 1910'dan sonra çoğunlukla epigram yazdı. Son şiir kitabı Şiirler ve Şiirler: Autres Alliances 1920'de çıktı ve hem Fransızca hem de İngilizce olarak başımı yapıldı. Barney, Ezra Pound'un şiirlerini düzenlemesini istedi, ancak ayrıntılı önerilerini göz ardı etti.^[17]

• Karla Jay (1988). The Amazon and the Page. Bloomington: Indiana University Press. ISBN 0-253-20476-3. 
• Suzanne Rodriguez (2002). Wild Heart: A Life: Natalie Clifford Barney and the Decadence of Literary Paris. New York: HarperCollins. ISBN 0-06-093780-7. 
• Diana Souhami (2005). Wild Girls: Paris, Sappho, and Art: The Lives and Loves of Natalie Barney and Romaine Brooks. New York: St. Martin's Press. ISBN 0-312-34324-8. 
• George Wickes (1976). The Amazon of Letters. New York: Putnam. ISBN 0-399-11864-0. 

• Djuna Barnes (1992). Ladies Almanack. New York: New York University Press. ISBN 0-8147-1180-4. 
• Natalie Clifford Barney (1992a). Adventures of the Mind. New York: New York University Press. ISBN 0-8147-1178-2. 
• Natalie Clifford Barney (1992). Anna Livia (Ed.). A Perilous Advantage: The Best of Natalie Clifford Barney. Norwich, VT: New Victoria Publishers Inc. ISBN 0-934678-38-3. 
• Natalie Clifford Barney (2016). Women lovers, or The third woman. Madison, Wisconsin: University of Wisconsin Press. s. 18. ISBN 978-0-299-30693-9. OCLC 956320847. 
• Shari Benstock (1986). Women of the Left Bank: Paris, 1900–1940. Texas: University of Texas Press. ISBN 0-292-79040-6. 
• Terry Castle (2003). The Literature of Lesbianism. New York: Columbia University Press. ISBN 0-231-12510-0. 
• Laura P. Claridge (Nisan 12, 2016). The lady with the Borzoi : Blanche Knopf, literary tastemaker extraordinaire. New York. ISBN 9780374114251. OCLC 908176194. 
• Colette, çev. Herma Briffault (2000). The Pure and the Impure. New York: New York Review of Books. ISBN 0-940322-48-X. 
• "Lesbian literary figure honored with Ohio historical marker noting sexual orientation". The Columbus Dispatch. 11 Ekim 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
• John J. Conley (2002). The Suspicion of Virtue: Women Philosophers in Neoclassical France. Ithaca: Cornell University Press. ISBN 0-8014-4020-3. 
• Anne Conover (2001). Olga Rudge and Ezra Pound: "What Thou Lovest Well...". New Haven & London: Yale University Press. ISBN 0-300-08703-9. 
• Lucie Delarue-Mardrus, çev. Anna Livia (1995). The Angel and the Perverts. New York: New York University Press. ISBN 0-8147-5098-2. 
• Marc Denkinger (Ekim 1937). Remy de Gourmont Critique. Modern Language Association. ss. 1147-1160. 
• Samuel N. Dorf (2019). Performing Antiquity: Ancient Greek Music and Dance from Paris to Delphi, 1890-1930. Oxford: Oxford University Press. ISBN 9780190612092. 
• Lillian Faderman (1981). Surpassing the Love of Men. New York: William Morrow & Co. ISBN 0-688-00396-6. 
• Janet Flanner (1979). Paris was Yesterday: 1925–1939. New York: Penguin. ISBN 0-14-005068-X. 
• Vincent Gogibu (Ocak 2005). Sur la correspondance inédite Gourmont / Valéry (Fransızca). Bulletin des études valéryennes. ss. 235-247. 
• Radclyffe Hall (1981). The Well of Loneliness. New York: Avon. ISBN 0-380-54247-1. 
• Melanie Hawthorne (2000). Contingent loves: Simone de Beauvoir and sexuality. U of Virginia P. ss. 69-74. ISBN 978-0-8139-1974-4. 
• Jean L. Kling (1994). Alice Pike Barney: Her Life and Art. Washington, DC: Smithsonian Institution Press. ss. 24. ISBN 1-56098-344-2. 
• Anna Livia (1992). "The Trouble with Heroines: Natalie Clifford Barney and Anti-Semitism". A Perilous Advantage. ss. 181-193. 
• Anna Livia (1995). "Introduction: Lucie Delarue-Mardrus and the Phrenetic Harlequinade". Delarue-Mardrus (Ed.). The Angel and the Perverts. ss. 1-60. 
• Christopher Robinson (2001). "Barney, Natalie Clifford". Robert Aldrich ve Garry Wotherspoon (Ed.). Who's who in Gay and Lesbian History: From Antiquity to World War II, Volume 1. Routledge. ISBN 0-415-15982-2. 
• Joan Schenkar (2000). Truly Wilde: The Unsettling Story of Dolly Wilde, Oscar's Unusual Niece. New York: Basic Books. ISBN 0-465-08772-8. 
• Meryle Secrest (1974). Between Me and Life: A Biography of Romaine Brooks. Garden City, NY: Doubleday. ss. 275. ISBN 0-385-03469-5. 
• Diana Souhami (1999). The Trials of Radclyffe Hall. New York: Doubleday. ISBN 0-385-48941-2. 
• Catharine R. Stimpson (Sonbahar 1981). Zero Degree Deviancy: The Lesbian Novel in English. ss. 363-379. 
• Andrea Weiss (1995). Paris Was a Woman: Portraits From the Left Bank. San Francisco: Harper San Francisco. ISBN 0-06-251313-3.