İçeriğe atla

Nasreddine Dinet

Nasreddine Dinet
Otoportresi (1891)
Genel bilgiler
Doğum adıAlphonse-Étienne Dinet
Doğum28 Mart 1861(1861-03-28)
Paris, İkinci Fransız İmparatorluğu
Ölüm24 Aralık 1929 (68 yaşında)
Paris, Üçüncü Fransız Cumhuriyeti
UyrukFransız
AlanıResim
Etkin yıllar1881-1929
Katıldığı akımlarOryantalizm
EtkilendikleriWilliam Bouguereau, Eugène Delacroix
Ünlü yapıtlarıEsclave d'amour et Lumière des yeux : Abd-el-Gheram et Nouriel-Aîn : légende arabe, Homme au grand chapeau, Jeune Fille de Bou-Saâda
Ödüller
Officier de la Légion d'honneur

Alphonse-Étienne Dinet (d. 28 Mart 1861, Paris – ö. 24 Aralık 1929, Paris), Fransız ressam ve litograftı. Hayatının büyük bölümünü Cezayir'de geçiren sanatçı, Müslüman olduktan sonra Nasreddine Dinet olarak tanınmaya başladı. 19. yüzyılın sonu ile 20. yüzyılın başında Oryantalist resmin önde gelen temsilcilerinden biriydi.

Hayatı

İlk yılları ve eğitimi

Alphonse-Étienne Dinet 28 Mart 1861'de Paris'te, Louise Marie Odile Boucher ve avukat Philippe Léon Dinet'nin oğlu olarak doğdu.[1] Daha sonra biyografi yazarı olacak olan Jeanne adında 1865 doğumlu bir kız kardeşi vardı.[2] 1871'de, sınıf arkadaşının geleceğin cumhurbaşkanı Alexandre Millerand olduğu Lycée Henri-IV'e yatılı olarak girdi. 1881'de bakaloryasını verdikten sonra Paris'teki École des Beaux-Arts'ta Pierre-Victor Galland'ın atölyesine girdi. Ancak onu asıl etkileyenler muhtemelen William-Adolphe Bouguereau ve Tony Robert-Fleury oldu. Genç ressam onların derslerine çok daha özgür ve daha az akademik bir yer olan Académie Julian'da katıldı. Eserleri ilk kez 1882'de Paris Salonu'nda sergilendi.

Cezayir

1884'te burs alan Dinet, ilk gezisini Cezayir'in iç kesimlerine, bir entomoloji ekibi eşliğinde Bou-Saâda bölgesine yaptı.[1] Ouled Naïl kültürü onun üzerinde derin bir etki bıraktı ve oraya birçok kez gitti. Ertesi yıl Cezayir'e yaptığı ikinci bir gezide ise Lagvat ve M'Zab'ı ziyaret etti. Bu bölgedeki ilk eserleri olan Sur les terrasses de Laghouat ve L'Oued M'Sila après l'orage'ı yaptı. Yerel kültürleri, özellikle de Cezayir'in güneyindekileri daha iyi anlayabilmek için Arapça öğrenmeye başladı. 1887'de Cezayir'e üçüncü seyahatini gerçekleştirdi. O tarihten itibaren yılda ortalama altı ayını orada geçirdi.

Kariyeri ve Müslüman oluşu

1888-89 yıllarında Georges Petit'nin galerisinde, belirli akımların sınırlarında yer alan ve çok çeşitli tonlar sergileyen kadın-erkek Fransız ve yabancı sanatçılardan oluşan "Otuz Üçler Grubu"nun (ya da XXXIII) bir parçası olarak sergi açtı.[3]

Paris'teki 1889 Evrensel Sergisi'ne seçilerek gümüş madalya kazandı ve Jean-Louis-Ernest Meissonier, Pierre Puvis de Chavannes, Auguste Rodin, Carolus-Duran ve Charles Cottet ile birlikte Société Nationale des Beaux-Arts'ı kurdu. Temmuz 1896'da Légion d'honneur şövalyesi ilan edildi ve Paris'te litografinin yüzüncü yılı münasebetiyle düzenlenen uluslararası sergiye katıldı. 1887'de Lüksemburg Müzesi'nin müdürü Léonce Bénédite ile birlikte Société des Peintres Orientalistes Français'i kurdu.[4]

Ressamın 1914 yılı civarında yaptığı Mekke'deki Kâbe'nin etrafında ibadet isimli tablosu.

Dinet 1900 yılında Cezayir'deki ilk atölyesini Biskra'da kurdu. L'Arabe en prière adlı tablosu, ressamın din değiştirmesine yol açacak kıvılcımı yaktı.[5] 1905'te Bou-Saâda'da bir ev satın alarak yılın çoğunu orada geçirmeye başladı.[1] 1907 yılında tavsiyesi üzerine, Cezayir'de Roma'daki Villa Medici örnek alınarak Abd el-Tif Villası inşa edildi.

Étienne Dinet 1908 yılında bir arkadaşına yazdığı mektupta birkaç yıl önce İslam'ı seçtiğini açıkladı.[6] Müdahaleleri ve bakanlıklarla temasları sayesinde sömürge makamlarının Bou Saâda'yı askeri bir bölge yerine sivil bir bölge olarak ilan etmesini sağlamayı başardı. 1913 yılında arkadaşlarına yeni Müslüman adının Nasreddine olduğunu bildirdi.[7]

I. Dünya Savaşı sırasında Dinet ailesi, Héricy'deki aile şatosunu savaş yaralıları için bir hastaneye dönüştürdü. Vefat eden Müslüman askerler için mezar taşları planları hazırladı. 1918'deki ateşkesten sonra, Silahlı Kuvvetler Bakanlığı'na Cezayir taburlarına haraç ödenmesi için lobi yaptıktan sonra, arkadaşı Sliman ben Ibrahim ile birlikte, Piazza tarafından yayınlanan La Vie de Mohammed, prophète d'Allah (Allah'ın Peygamberi Muhammed'in Hayatı) adlı kitabı yazdı ve Muhammed Racim'in tezhipleriyle resimledi.

Ressamın Bou-Saâda'da bulunan mezarı.

1922 yılında annesini kaybetti ve ertesi yıl Cezayir'in Bulukkin şehrinde bir villa satın aldı ve burada düzenli olarak sergiler açtı. 1926 yılında, yapımına yardım ettiği Paris Büyük Camii'nin Temmuz ayındaki açılışına katıldı. 1927'de Cezayir'deki El-Kebir Camii'nde İslam'ı kabul ettiğini kamuoyu önünde bir kez daha teyit etti. 1929 yılında Süleyman bin İbrahim ile birlikte Mekke'ye hacca gitti.[7] 24 Aralık'ta Paris'teki evinin önünde geçirdiği kalp krizi sonucu hayatını kaybetti. Fransa eski başbakanı Georges Leygues ve Cezayir eski valisi Maurice Viollette, Paris Camii'nde naaşının önünde birer konuşma yaptılar. Cezayir halkından kazandığı saygı neticesinde 12 Ocak 1930'daki Bou Saâda'daki cenaze törenine beş bin kişi katıldı.[7]

Bou-Saâda kasabası ressamın anısına Nasreddine Dinet Müzesi'ni kurmuştur. Paris'teki Orsay Müzesi, Dinet'nin erken dönem resimlerinin yanı sıra olgunluk dönemi resimlerini de muhafaza etmektedir. Louvre Müzesi'nin grafik sanatlar bölümünde Dinet'nin 270'e yakın çizimi bulunmaktadır.

Çalışmaları

Henri Matisse gibi 20. yüzyılın ilk on yılında Kuzey Afrika'yı ziyaret etmiş olan modernist ressamlarla karşılaştırıldığında Dinet'nin resimleri son derece muhafazakârdır. Konularını ele alışlarında son derece mimetik, hatta etnografiktirler.[8]

Dinet'nin Arap kültürünü ve dilini anlaması onu diğer oryantalist sanatçılardan ayırıyordu. Arapça konuşan bir ziyaretçi olarak 'peçe kuralına' daha az riayet edilen Cezayir kırsalında çıplak modeller bulabiliyordu.[9] 1900'den önce eserlerinin çoğu "anekdot türünde resimler" olarak nitelendirilebilir.[7] İslam'la daha fazla ilgilenmeye başladıkça dini konuları daha sık resmetmeye başladı.[7] Arap edebiyatını Fransızcaya çevirme konusunda aktifti ve 1898'de Antere bin Şeddad'ın bir Arap epik şiirinin çevirisini yayınladı.[10]

Galeri

  • Abd-el-Gheram ve Nouriel-Aïn, Arap efsanesi. Aşkın kölesi ve gözlerin ışığı, 1900 civarı
    Abd-el-Gheram ve Nouriel-Aïn, Arap efsanesi. Aşkın kölesi ve gözlerin ışığı, 1900 civarı
  • Salıncak, 1900 civarı
    Salıncak, 1900 civarı
  • Raoucha, 1901
    Raoucha, 1901
  • Terasta. Lagvat'ta ay ışığı, 1897
    Terasta. Lagvat'ta ay ışığı, 1897
  • Oued Nehri kıyısındaki genç kızlar, 1912 öncesi
    Oued Nehri kıyısındaki genç kızlar, 1912 öncesi
  • Tartışma, 1904
    Tartışma, 1904
  • Yılan oynatıcısı, 1889
    Yılan oynatıcısı, 1889
  • Hilal, 1910
    Hilal, 1910
  • Süleyman bin İbrahim, 1910
    Süleyman bin İbrahim, 1910
  • Ghardaïa yakınlarındaki El Grara'da kervan
    Ghardaïa yakınlarındaki El Grara'da kervan
  • Bou-Saada'daki bir terasta namaz
    Bou-Saada'daki bir terasta namaz

Kaynakça

  1. ^ a b c Benjamin, in Edwards and Wood (2004) p. 88
  2. ^ Jeanne Dinet Rollince, La Vie de E. Dinet, Paris, G.P. Maisonneuve, 1938.
  3. ^ Pierre Sanchez, Les Expositions de la galerie Georges Petit (1881-1934) : répertoire des artistes et liste de leurs œuvres, Dijon, L’Échelle de Jacob, 2001.
  4. ^ Jonathan M. Bloom, Sheila Blair (Eds), The Grove Encyclopedia of Islamic art and Architecture, [Volume 2], p. 50 2009 "He became so interested in North Africa that on his return to Paris in 1887 he founded the Société des Peintres Orientalistes Français, with Léonce Bénédite (1859–1925) as its president. He then studied Arabic and eventually converted to"
  5. ^ Bernard Godard, La question musulmane en France, Fayard, 2015, syf. 61
  6. ^ Bloom, J.M. and Blair, S., The Grove Encyclopedia of Islamic Art and Architecture, Volume 2, 2009, p.5
  7. ^ a b c d e Benjamin, in Edwards and Wood (2004) p. 89
  8. ^ Benjamin, in Edwards and Wood (2004) p. 90
  9. ^ Edwards, S. and Wood, P. (eds), Art of the Avant-gardes, Yale University Press, 2004, pp 88-89
  10. ^ Pouillon, François (1997) Les deux vies d’Étienne Dinet, peintre en Islam: L’Algerie et l’heritage colonial. Editions Balland, Paris
Wikimedia Commons'ta Nasreddine Dinet ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır.

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Jean-Léon Gérôme</span> Fransız heykeltıraş ve ressam (1824 – 1904)

Jean-Léon Gérôme, Fransız ressam, heykeltıraş ve öğretmen.

William-Adolphe Bouguereau Fransız akademik ressamıydı. Klasik konuların modern yorumlarını kadın vücudunu vurgulayarak resim yaptı. Gerçekçi tür resimlerinde mitolojik konuları kullandı.

<span class="mw-page-title-main">Edgar Degas</span> Fransız ressam (1834-1917)

Edgar Degas, tam adı Hilaire-Germain-Edgar Degas olan, Fransız ressam, heykeltıraş ve çizer. İzlenimcilik akımının kurucularından biri kabul edilse de ressam bu terimi reddedip gerçekçi olarak tanınmayı tercih ettiğini açıklamıştır. Tekniği başarılı bir ressam olan Degas, daha çok dans temalı resimleri ile tanındı. Çalışmalarının yarısından fazlası dansçılarla ilgiliydi. Bu çalışmaları aynı zamanda onun hareketin betimlemesindeki ustalığını gösteriyordu. Dans kadar at yarışları ve çıplak kadınlar çizmekte de başarılıydı. Portreleri de sanat tarihinin en başarılılarından kabul edilir.

<span class="mw-page-title-main">Eugène Boudin</span> Fransız ressam (1824 – 1898)

Eugène Boudin, açık havada resim yapan ilk Fransız manzara ressamlarından biriydi.

<span class="mw-page-title-main">Paul Signac</span> Fransız ressam (1863 – 1935)

Paul Victor Jules Signac, Fransız neo-empresyonist ressam. Georges Seurat ile beraber puantilist (noktacı) stili geliştirmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Paris Salonu</span> Sanat galerisi

Paris Salonu ya da kısaca Salon, 1725'ten itibaren Paris'teki Académie des Beaux-Arts'ın resmi sanat sergisi olarak açılan sergiydi. 1748-1890 yılları arasında dünyadaki en önemli yıllık ya da iki yıllık sanat etkinliği oldu. 1881'den sonra Société des Artistes Français tarafından düzenlenmeye başladı.

<span class="mw-page-title-main">Orangerie Müzesi</span> Pariste sanat müzesi

Orangerie Müzesi, Paris'te bulunan bir sanat müzesidir. Müzede izlenimcilik, ard izlenimcilik ve Paris Okulu akımlarına ait tablolar sergilenir. Paul Cézanne, Henri Matisse, Amedeo Modigliani, Claude Monet, Pablo Picasso, Pierre-Auguste Renoir, Henri Rousseau, Chaim Soutine, Alfred Sisley ve Maurice Utrillo gibi ressamların eserleri müzede yer alır.

<span class="mw-page-title-main">Orsay Müzesi</span> Pariste sanat müzesi

Orsay Müzesi veya orijinal dilinde Musée d'Orsay, Fransa'nın başkenti Paris'te bulunan bir devlet müzesidir. Sen Nehri'nin sol yakasında bulunan müze eski bir tren garıydı. Bina 1898 - 1900 yılları arasında inşa edildi. Orsay Müzesi'nde çoğunlukla Fransız sanatına ait, 1848 - 1915 yıllarında arasında yaratılmış heykeller, resimler, mobilyalar ve fotoğraflar bulunur. Müze daha çok içlerinde Monet, Degas, Renoir, Cezanne gibi ressamların eserlerinin bulunduğu geniş izlenimci koleksiyonu ile tanınır. Bu koleksiyon, müzenin 1986 tarihindeki açılışına kadar Galerie nationale du Jeu de Paume'de sergileniyordu.

<span class="mw-page-title-main">Jules Breton</span> Fransız ressam (1827 – 1906)

Jules Adolphe Aimé Louis Breton, 19. yüzyıl Fransız gerçekçiliğinin önde gelen ressamlarındandır. Çalışmalarında çoğunlukla Fransa'nın kır yaşantısını konu etmiştir. Geleneksel metotlara olan bağlılığı Jules Breton'u köylerin güzelliğinin ve pastoralliğinin önemli nakledicilerinden biri haline getirmiştir.

Léonce Bénédite, Fransız sanat eleştirmeni ve küratör.

Gustave Caillebotte, Fransız ressam. İzlenimcilik akımının hem üyesi hem de koruyucularından biridir. Gruptaki diğer sanatçılara göre gerçekçilik akımına daha yakın durmuştur. Caillebotte fotoğrafçılığa olan ilgisi ile de tanınmaktadır.

Christian de Portzamparc Fransız bir mimar ve şehir plancısıdır. 1970 yılında Paris’te yer alan École Nationale des Beaux Arts’dan mezun olduğundan beri mimarlık mesleğini sürdürmektedir. Tasarımlarında bulunduğu ortama, şehre ve çevreye hassasiyet göstermesi Christian de Portzamparc’ın önemli mimari özelliklerinden birisidir. 1994 yılında Pritzker Mimarlık Ödülü’nü kazandı.

<span class="mw-page-title-main">Carolus-Duran</span> Fransız ressam (1837-1917)

Charles Auguste Émile Durand ya da bilinen adıyla Carolus-Duran, Fransız ressam ve resim öğretmeni. Üçüncü Fransa Cumhuriyeti sosyetesine yaptığı portreleri ile tanınmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Albert Bitran</span> Fransız ressam (1931 – 2018)

Albert Bitran ressam ve heykeltıraş.

<span class="mw-page-title-main">Jean-François Millet</span> Fransız ressam (1814 – 1875)

Jean-François Millet Fransız ressam ve Fransa taşrasında doğan Barbizon ekolünün kurucularından. Millet, köylü sınıfına dair tablolarıyla bilinir ve eserleri realizm akımının bir parçası olarak sınıflandırılır.

<span class="mw-page-title-main">Nicolas de Staël</span> Rus ressam (1914 – 1955)

Nicolas de Staël, Rus kökenli Fransız ressam. Taşizm akımına mensup olup kalın impasto tekniği ile yaptığı oldukça soyut manzara tabloları ile tanınır. Ayrıca kolaj, illüstrasyon ve kumaş alanında da eserler vermiştir.

<span class="mw-page-title-main">Adriaan Jozef Heymans</span> Belçikalı ressam (1839 – 1921)

Adriaan Jozef Heymans, Belçikalı izlenimci manzara ressamıydı.

<span class="mw-page-title-main">Albert Marquet</span> Fransız sanatçı (1875 – 1947)

Albert Marquet, Fauvist hareketiyle ilişkili bir Fransız ressamdı. Başlangıçta Fauve ressamlarından biri ve Henri Matisse'in ömür boyu arkadaşı oldu. Marquet daha sonra daha natüralist bir tarzda, öncelikle manzaralar, aynı zamanda birkaç portre ve 1910 ile 1914 arasında birkaç çıplak kadın resmini çizdi.

<span class="mw-page-title-main">Leopold Müller (ressam)</span>

Leopold Carl Müller, Oryantalist eserleriyle tanınan Avusturyalı bir tür ressamıydı.

Jean-Joseph Benjamin-Constant, daha çok Oryantalizm konuları ve portreleriyle tanınan Fransız ressam ve gravür sanatçısıydı. Aynı zamanda on dokuzuncu yüzyılın sonlarında Fransız ve İngiliz sosyetesinin en gözde portre sanatçılarından biriydi.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.