İçeriğe atla

Nalburunlu yarasa

Nalburunlu yarasa
Küçük nalburunlu yarasa
Rhinolophus hipposideros
Biyolojik sınıflandırma Bu sınıflandırmayı düzenle
Âlem:Animalia
Şube:Chordata
Sınıf:Mammalia
Takım:Chiroptera
Familya:Rhinolophidae
Alt familya:Rhinolophinae
Cins:Rhinolophus
Lacépède, 1799[1]
Tip tür
Vespertilio ferrum-equinum
Schreber, 1774

Nalburunlu yarasa[2] ya da Nalburun yarasa,[3] Rhinolophidae yarasa familyasını oluşturan yarasalara verilen isimdir. Yaşayan tek cinsi olan Rhinolophus dışında soyu tükenmiş bir cins olan Palaeonycteris de tanımlanmıştır. Bazen Rhinolophidae familyası içinde de sınıflandırılan Hipposideridae familyası ile yakın akrabadır. Nalburunlu yarasalar altı alt cinse ve birçok tür grubuna ayrılırlar. Tüm nalburunlu yarasaların ortak atası 34 ila 40 milyon yıl önce yaşamıştır ancak bu familyanın coğrafi kökeni belirli değildir ve familya biyocoğrafyasını ortaya koyma çabaları sonuçsuz kalmıştır. Genetik kanıtların gösterdiği birçok tür kompleksinin olma olasılığının yanı sıra daha önceden ayrı bir tür olarak tanımlanmış yarasaların aslında başka taksonlardan çok az genetik farklılık göstermesi sonucu taksonomileri karmaşıktır. Çoğunlukla tropikal ve subtropikal bölgeler olmak üzere Afrika, Asya, Avrupa ve Okyanusya kıtalarında, Eski Dünya'da yaşarlar.

Nalburunlu yarasalar 4 ila 28 g ağırlıkları, 30 ila 75 mm. ön kol uzunlukları ve 35 ila 110 mm. baş-gövde uzunluklarıyla küçük ya da orta boylu küçük yarasalardan sayılırlar. Kürkleri kızıl kahverengi, siyahımsı ya da parlak turuncu-kırmızı olabilir ve türlerinin çoğunun uzun ve yumuşak kürkü bulunur. Adlarını at nalına benzeyen burunlarındaki ince ve geniş zar katmanından oluşan deriden alırlar. Bu burun zarları ekolokasyon ile yönlerini bulmada yardımcı olur. Çok yoğun ve karmaşık çevrelerde avlarını bulmak için sabit frekanslı çağrılar kullanan nalburunlu yarasaların ekolokasyon sistemleri oldukça gelişmiştir. Tünedikleri yerden birdenbire avlarının üzerine çullanarak böcekleri ve örümcekleri avlarlar. Çiftleşme sistemleri hakkında çok az bilgi bulunmaktadır ancak en azından bir türün tek eşli bir başka türün de çok eşli olduğu bilinmektedir. Gebelik süresi yaklaşık yedi haftadır ve bir batında tek yavru doğar. Genellikle ömürleri altı ila yedi yıl kadardır ama bir büyük nalburunlu yarasanın otuz yıldan fazla yaşadığı bilinmektedir.

Nalburunlu yarasaların insanlar için bir hastalık kaynağı olmasının yanı sıra bazı bölgelerde gıda olarak tüketilmekte ve ilaç olarak kullanılmaktadır. İnsanların bulaşmasında Paguma larvata türü misk kedisinin ara konak olmasına rağmen bazı türleri SARS için doğal konaktır. Bazı bulgular koronavirüs hastalığı 2019'a neden olan SARS-CoV-2'nin de doğal konağı olduğunu önermektedir. Başta Sahra Altı Afrika olmak üzere Güneydoğu Asya gibi bazı bölgelerde besin maddesi olarak kullanılmak üzere avlanırlar. Bazı türleri ya da guanoları Nepal, Hindistan, Vietnam ve Senegal gibi ülkelerde geleneksel tıpta kullanılır.

Fiziksel özellikler

Görünüm

Nalburunlu yarasanın burun yapısı

Nalburunlu yarasalar küçük ya da orta boylu küçük yarasalar olarak kabul edilir.[4] Kafa-gövde uzunlukları 35 ila 110 mm. ve ön üye uzunlukları da 30 ila 75 mm. arasında değişir. En küçük türlerden biri olan küçük nalburunlu yarasa (R. hipposideros) 4 ila 10 g ağırlığındayken daha büyük türlerden biri olan büyük nalburunlu yarasa (R. ferrumequinum) 16,5 ila 28 g. ağırlığındadır. Post renkleri türler arasında oldukça farklılık gösterir ve siyahımsıdan kırmızımsı kahverengiye ve parlak turuncu sırt kürküne kadar değişir.[5][6] Alt kısımları sırt kısmından daha soluktur.[5] Türlerin çoğunun uzun ve yumuşak bir kürkü vardır ancak oldukça uzun ve yünsü bir posta sahip olan Rhinolophus luctusve Rhinolophus beddomei diğer türler arasında dikkati çeker.[6]

Yarasaların çoğunda olduğu gibi nalburunlu yarasaların da göğüslerinde iki meme bezi bulunur. Erişkin dişilerin karınlarında yalancı meme ucu denilen ve meme bezlerine bağlı olmayan iki meme ucu benzeri çıkıntı vardır. Aralarında Hipposideridae, Craseonycteridae, Megadermatidae ve Rhinopomatidae familyalarının da bulunduğu birkaç yarasa familyasında bu yalancı meme uçları bulunur ve yavrularının tutunması için işe yarar.[7] Birkaç türde erkeklerde koltukaltlarında birer yalancı meme ucu vardır.[4]

Kafa ve dişler

Skull of the Büyük nalburunlu yarasanın kafatasında burun kısmında belirgin burunönü şişkinlik görülür

Tüm nalburunlu yarasaların burunlarında büyük ve yaprak benzeri çıkıntılar vardır. Bu çıkıntıların ön kısmının at nalına benzemesi nedeniyle adları "nalburunlu" yarasalardır.[4] Burun çıkıntıları tür tanımlamasında önemlidir ve farklı bölümlerden oluşur. Lanset üçgen, sivri ve oyukludur; ucu yarasanın gözlerine doğru uzanır.[8] Sella burnun ortasında düz ve çıkıntı gibi bir yapıdır; burun deliklerinin arkasından başlar ve kafaya dik olarak dışarı doğru çıkıntı yapar.[8] Sella genellikle lansetten daha az kıllıdır.[8] Büyük ve yaprak şeklinde olan kulakları uzun oldukları kadar da geniştir ve tragusları yoktur. Antitragusları ise oldukça belirgindir. Gözleri çok küçüktür.[4] Kafatasında hep burunönü şişkinliği bulunur. Bir nalburunlu yarasanın tipik diş formülü şöyledir: 1.1.2.32.1.3.3, ancak genellikle orta alt ön azı dişleri ile önt üst ön azı dişleri eksiktir.[9] Yavrular süt dişlerini daha ana karnında iken kaybederler[5] ve süt dişleri vücut tarafından emilir. Doğduklarında ağızlarında bulunan ve damaktan çıkmış dört köpek dişi sayesinde annelerine tutunabilirler.[10] Bu durum genellikle doğumda bazı süt dişleri olan ve kısa süre normal dişlerle değişen diğer yarasa familyaları arasında atipiktir.[11]

Postkranyal iskelet

Göğüs kafesindeki presternum, birinci kaburga, kısmi ikinci kaburga ve yedinci servikal omur birbirine kaynamış olarak sağlam bir halka oluştururlar.[9] Bu kaynaşma, sabit konumda iken de ekolokasyon yeteneği ile bağlantılıdır.[12] İki parmak kemiği bulunan ilk parmak dışında diğerleri üç parmak kemiğine sahiptir[5] ve tüm ayak parmaklarının üç parmak kemiği vardır.[9] Tüm ayak parmaklarında ikişer parmak kemiği olan Hipposideridae familyasından bu şekilde ayrılırlar.[4] Kuyrukları tamamen uropatagiumun (kuyruk zarı) içinde kalır[9] ve uropatagium'un firar kenarında mahmuzlar vardır.[4]

Ekoloji

Rinolofitler, güney Avrupa, Afrika, Asya'nın güney-kuzeyi ve doğu Avustralya'nın ılıman ve tropikal bölgelerinde yaşarlar. Tüm türler böcekçidir ve uçuş sırasında böcekleri yakalar. Tünek alışkanlıkları çeşitlidir; bazı türler mağaralarda büyük koloniler halinde bulunur, bazıları ağaç oyuklarını tercih eder, diğerleri açıkta, ağaçların dalları arasında uyur. Kuzeydeki nüfusun üyeleri kış aylarında kış uykusuna yatarken, az bir kısmın yaz uykusuna yattığı bilinmekte ikin; en az bir tür de göçmendir. Birçok Vespertilionidae yarasası gibi, bazı rinolofid türlerinin dişileri de sonbaharda çiftleşir ve spermi kış boyu depolar, ilkbaharda döllenir ve gebe kalır.

Taksonomi ve evrim

Taksonomik tarihçe

Rhinolophus ilk olarak Fransız doğa bilimci Bernard Germain de Lacépède tarafından 1799 bir cins olarak tanımlandı. Başlangıçta yaşayan tüm nalburunlu yarasaların yanı sıra şimdi Hipposideros cinsinde sınıflandırılan yarasalar da Rhinolophus cinsi içinde yer almaktaydı.[13] İlk olarak Rhinolophus Vespertilionidae familyası içine kondu. John Edward Gray 1825 yılında Verspertilionidae familyasını alt familyalara ayırırken içine Rhinolophina alt familyasını da ekledi.[14] Nalburunlu yarasaları ayrı bir familya olarak tanıyanın ilk olarak 1836 yılında Rhinolophidae adını kullanan İngiliz hayvanbilimci Thomas Bell olduğu kaydedilmiştir.[15] Rhinolophidae için bazen Bell takson yazarı olarak tanınsa da[16] takson yazarı olarak Gray'in adı ve 1825 yılı daha yaygın olarak kullanılmaktadır.[15][17] Nalburunlu yarasalar, Craseonycteridae, Megadermatidae, Rhinonycteridae ve Rhinopomatidae familyaları ile birlikte Rhinolophoidea üst familyasında toplanırlar.[18][19]

Rhinolophus cinsini başka cinslere ayırmak için girişimlerde bulunuldu. William Elford Leach 1816'da Phyllorhina cins adını önerdi; Gray 1847'de Aquias, 1866'da da Phyllotis cinslerini önerdi; Wilhelm Peters ise 1867'de Coelophyllus cinsini önerdi. George Edward Dobson 1876'da tüm Asya nalburunlu yarasalarını yeniden Rhinolophus cinsi içine aldı, ayrıca Phyllorhininae ve Rhinolophinae alt familyalarını önerdi. Gerrit Smith Miller 1907 yılında Hipposideridae familyasını önerdi.[13] Bazı takson yazarları 2000'li yılların başına kadar Hipposideros cinsini Rhinolophidae familyasının bir parçası olarak görüyordu[20] ancak artık ayrı bir familya olarak tanınmaktadır. Rhinolophidae ve Hipposideridae ayrımından sonra da Rhinolophus cinsi için 1934'te Rhinolphyllotis ve 1951'de Rhinomegalophus cinsleri önerilse de günümüzde bu türler yeniden Rhinolophus cinsi içine alınmıştır.[13]

Knud Andersen Rhinolophus cinsi için tür grubu ayrımını 1905'te ilk öneren hayvanbilimcidir. Altı tür grubu tanımlamıştır: R. simplex (şimdi R. megaphyllus), R. lepidus, R. midas (şimdi R. hipposideros), R. philippinensis, R. macrotis ve R. arcuatus. Yeni gruplar eklendikçe, yeni türler tanımlandıkça ve türler arasındaki ilişkiler güncellendikçe gruplar içindeki türler de sürekli olarak yeniden sınıflandırılmıştır.[21] Csorba vd. tarafından 2003 yılında on beş tür grubu verilmiştir.[22] Bazı alt cinsler de önerilmiştir, bunların altısı Csorba vd. tarafından 2003'te şöyle listelenmiştir:Aquias, Phyllorhina, Rhinolophus, Indorhinolophus, Coelophyllus ve Rhinophyllotis.[23] Gayriresmî olarak nalburunlu yarasalar iki ana klada ayrılır: Daha çok Afrikalı kladı ile daha çok Asyalı kladı.[20]

Evrimsel tarihçe

Miyosen devrinin başlarından Palaeonycteris robustus türü yarasa fosilinin üst ve alt maksillası

Rhinolophus cinsinin en yakın ortak atasının 34 ila 40 milyon yıl önce yaşadığı tahmin edilmektedir.[24] Hipposideridae soyundan Esoen döneminde ayrılmıştır.[20] Avrupa'da Miyosen devrinin başı ve ortası ile Oligosen devrine ait, Avustralya'da Miyosen ve Afrika'da da Miyosen ile Pliyosen dönemin sonlarına ait nalburunlu yarasa fosilleri bulunmuştur.[6] Nalburunlu yarasaların biyocoğrafyası tam olarak bilinememektedir. Farklı araştırmalar bu familyanın kökenini Avrupa, Asya ya da Afrika olarak belirtmektedir. 2010 yılında yapılmış bir çalışma familyanın Asya kökenli olduğunu ve Oligosen döneminde Afrika ve Asya kladlarının hızlı bir evrimsel yayılım geçirdiğini desteklemektedir.[20] 2019 yılında yapılan bir araştırmada her ikisi de Avrasya türü olan R. xinanzhongguoensis ve R. nippon nalburunlu yarasalarının Afrika türleri ile diğer Avrasya türlerinden daha yakın akraba olduğunu göstererek nalburunlu yarasaların Asya ve Afrotropik ile daha karmaşık bir biyocoğrafi ilişki içinde olduğunu önermiştir.[24]

2016 yılında mitokondriyal ve nükleer DNA kullanılarak yapılan bir araştırma nalburunlu yarasaları Yinpterochiroptera içinde Hipposideridae familyasına kardeş grup olarak yerleştirmiştir.[19]

Chiroptera
 
 

Yangochiroptera

 
 
Yinpterochiroptera
 

Pteropodidae (büyük yarasalar)

 
 
Rhinolophoidea
 
 

Rhinopomatidae

 
 
 

Megadermatidae

 
 

Craseonycteridae

 
 
 
 
 

Rhinonycteridae

 
 
 

Hipposideridae

 
 

Rhinolophidae

 
 
 
 
 
 
 
 
 

Rhinolophidae familyasında yaşayan tek cins Rhinolophus sınıflandırılır. Hem familyanın hem de cinsin hepsinin bir ortak atadan geldiği yani monofiletik olduğu doğrulanmıştır. 2019 yılı itibarıyla 105 tanımlanmış türü bulunan Rhinolophus cinsi, Myotis cinsinden sonra en kalabalık yarasa cinsidir. Rhinolophus cinsi Afrotropikal alanda yetersiz miktarda örneklenmiştir ve bir genetik araştırma bölgede on iki kadar kriptik tür olabileceğini tahmin etmektedir. Bunun yanı sıra bir tür olarak tanımlanmış bazı taksonların çok az genetik farklılık gösterdiği de bulunmuştur. Rhinolophus kahuzi Rhinolophus ruwenzorii türü için ve Rhinolophus gorongosae ya da Rhinolophus rhodesia türleri Rhinolophus simulator türü için bir sinonim olabilir. Bunların dışında Rhinolophus smithersi, Rhinolophus cohenae ve Rhinolophus mabuensis türlerinin hepsi Rhinolophus hildebrandtii türünden çok az genetik farklılığa sahiptirler. Diğer üç taksonu tam bir tür olarak tanımlamak Rhinolophus hildebrandtii türünü parafiletik olarak bırakır.[24]

Rhinolophidae familyasında bulunan ikinci cins soyu tükenmiş Palaeonycteris cinsidir ve yalnızca Palaeonycteris robustus türünü içerir.[25] Palaeonycteris robustus Miyosen döneminin başlarında yaşadı ve fosilleşmiş kalıntıları Fransa'da Saint-Gérand-le-Puy'da bulundu.[26][27]

Tıbbi önemi

Eylül 2005'te, dört Rhinolophus türü, R. sinicus, büyük R. ferrumequinum, büyük kulaklı R. macrotis ve R. pearsoni, Çin'de 2002-2004 yılları arasındaki salgınlarda SARS etkeni koronavirüs benzeri virüslerin doğal rezervuarları olarak belirlendi.[28][29]

Hipposiderid ve rinolofid yarasalarının filogenomik ilişkilerinin, insanlarda SARS benzeri bir salgına neden olabilecek koronavirüs rezervuarları olarak potansiyel etkileri vardır.[30]

Dağılımı ve yaşam alanı

Nalburunlu yarasalar çoğunlukla Paleotropikal bölgeye dağılmıştır ancak bazı türleri Palearktik biyocoğrafik bölgesinin güneyinde görülür.[24] Afrika, Asya, Avrupa ve Okyanusya olmak üzere Eski Dünya'da bulunurlar.[20] Avrupa, Kuzey Afrika, Japonya, Çin ve Asya'nın güneyine dağılmış olan büyük nalburunlu yarasa familya içinde en geniş biyocoğrafi dağılıma sahip olan türdür. Diğer türler, yalnızca Andaman Adaları'nda bulunan Rhinolophus cognatus türü gibi çok daha kısıtlı alanlarda yaşar.[6] Binalar, mağaralar, ağaç kovukları ve bitki örtüsü gibi çeşitli yerlere tünerler. Türlerin çoğunluğu tropikal ya da subtropikal alanlarda olmak üzere[4] hem ormanlık hem de ormanlık olmayan yaşam alanlarında yaşarlar.[5] Kış uykusuna yatan türler yaklaşık 11 °C ortam sıcaklığına sahip mağaraları seçerler.[31]

Korunma durumu





  Kritik tehlikede (%1.1)
  Tehlikede (%8.0)
  Hassas (%6.9)
  Neredeyse tehdit altında (%9.2)
  Asgari endişe (%59.8)
  Yetersiz veri (%14.9)

2020 yılı itibarıyla Dünya Doğa ve Doğal Kaynakları Koruma Birliği (IUCN) 87 nalburunlu yarasa türünü değerlendirdi. IUCN'e göre korunma statüleri aşağıdaki gibidir:[32]

Tüm mağaralarda tüneyen yarasalar gibi mağaralarda tüneyen nalburunlu yarasalar da mağara habitatlarının bozulmasına hassastırlar. Yarasa guanosu toplama, kireç taşı madenciliği ve mağara turizmi mağara habitatlarının bozulmasının nedenleri arasındadır.[31]

Kaynakça

Özel

  1. ^ "Rhinolophus monticolus". NCBI taxonomy (İngilizce). Bethesda, MD: National Center for Biotechnology Information. Erişim tarihi: 27 January 2018. Lineage( full ) cellular organisms; Eukaryota; Opisthokonta; Metazoa; Eumetazoa; Bilateria; Deuterostomia; Chordata; Craniata; Vertebrata; Gnathostomata; Teleostomi; Euteleostomi; Sarcopterygii; Dipnotetrapodomorpha; Tetrapoda; Amniota; Mammalia; Theria; Eutheria; Boreoeutheria; Laurasiatheria; Chiroptera; Microchiroptera; Rhinolophidae; Rhinolophinae; Rhinolophus 
  2. ^ Demirsoy, Ali (1992). Yaşamın Temel Kuralları Omurgalılar/Amniyota (Sürüngenler, Kuşlar ve Memeliler) Cilt - III / Kısım - II. Ankara: Meteksan. ss. 636-637. ISBN 975-7746-02-9. 
  3. ^ "nalburun yarasa". AnaBritannica. 16. Ana Yayıncılık. 1989. s. 388. 
  4. ^ a b c d e f g Happold, M.; Cotterill, F. P. D. (2013). Kingdon, J.; Happold, D.; Butynski, T.; Hoffmann, M.; Happold, M.; Kalina, J. (Ed.). Mammals of Africa. 4. A&C Black. ss. 300-303. ISBN 9781408189962. 
  5. ^ a b c d e Nowak, Ronald M. (1994). Walker's Bats of the World. JHU Press. ss. 108-110. ISBN 978-0-8018-4986-2. 
  6. ^ a b c d Geist, V.; Kleiman, D. G.; McDade, M. C. (2004). Grzimek's Animal Life Encyclopedia Mammals II. Volume 13 (2. bas.). Gale. s. 387–393. 
  7. ^ Simmons, N. B. (1993). "Morphology, function, and phylogenetic significance of pubic nipples in bats (Mammalia, Chiroptera)" (PDF). American Museum Novitates, 3077. 14 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 6 Mart 2020. 
  8. ^ a b c Hall, Leslie (1989). "Fauna of Australia Volume 40: Rhinolophidae" (PDF). environment.gov.au. AGPS Canberra. 26 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 3 Mayıs 2017. 
  9. ^ a b c d Csorba 2003, s. xi.
  10. ^ Hermanson, J. W.; Woods, C. A.; Howell, K. M. (1982). "Dental Ontogeny in the Old World Leaf-Nosed Bats (Rhinolophidae, Hipposiderinae)". Journal of Mammalogy. 63 (3). ss. 527-529. doi:10.2307/1380461. JSTOR 1380461. 
  11. ^ Vaughan, T. (1970). "Chapter 3: The Skeletal System". Wimsatt, W. (Ed.). Biology of Bats. Academic Press. ss. 103-136. ISBN 9780323151191. 
  12. ^ Stoffberg, Samantha; Jacobs, David S.; MacKie, Iain J.; Matthee, Conrad A. (2010). "Molecular phylogenetics and historical biogeography of Rhinolophus bats". Molecular Phylogenetics and Evolution. 54 (1). ss. 1-9. doi:10.1016/j.ympev.2009.09.021. PMID 19766726. 
  13. ^ a b c Csorba 2003, s. xii.
  14. ^ Gray, J. E. (1825). "An attempt at a division of the family Vespertilionidae into groups". The Zoological Journal. Cilt 2. s. 242. 21 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mart 2020. 
  15. ^ a b McKenna, M. C.; Bell, S. K. (1997). Classification of mammals: above the species level. Columbia University Press. s. 305. ISBN 9780231528535. 13 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mart 2020. 
  16. ^ Taylor, Peter J.; Stoffberg, Samantha; Monadjem, Ara; Schoeman, Martinus Corrie; Bayliss, Julian; Cotterill, Fenton P. D. (2012). "Four New Bat Species (Rhinolophus hildebrandtii Complex) Reflect Plio-Pleistocene Divergence of Dwarfs and Giants across an Afromontane Archipelago". PLOS ONE. 7 (9). ss. e41744. Bibcode:2012PLoSO...741744T. doi:10.1371/journal.pone.0041744. PMC 3440430 $2. PMID 22984399. 
  17. ^ Wilson, D.E.; Reeder, D.M., (Ed.) (2005). Mammal Species of the World: A Taxonomic and Geographic Reference (3ncü bas.). Johns Hopkins University Press. ISBN 978-0-8018-8221-0. OCLC 62265494. 
  18. ^ Springer, M. S.; Teeling, E. C.; Madsen, O.; Stanhope, M. J.; De Jong, W. W. (2001). "Integrated fossil and molecular data reconstruct bat echolocation". Proceedings of the National Academy of Sciences. 98 (11). ss. 6241-6246. Bibcode:2001PNAS...98.6241S. doi:10.1073/pnas.111551998. PMC 33452 $2. PMID 11353869. 
  19. ^ a b Amador, L. I.; Arévalo, R. L. M.; Almeida, F. C.; Catalano, S. A.; Giannini, N. P. (2016). "Bat systematics in the light of unconstrained analyses of a comprehensive molecular supermatrix". Journal of Mammalian Evolution. Cilt 25. ss. 37-70. doi:10.1007/s10914-016-9363-8. 
  20. ^ a b c d e Stoffberg, Samantha; Jacobs, David S.; MacKie, Iain J.; Matthee, Conrad A. (2010). "Molecular phylogenetics and historical biogeography of Rhinolophus bats". Molecular Phylogenetics and Evolution. 54 (1). ss. 1-9. doi:10.1016/j.ympev.2009.09.021. PMID 19766726. 
  21. ^ Csorba 2003, s. xiii.
  22. ^ Volleth, Marianne; Loidl, Josef; Mayer, Frieder; Yong, Hoi-Sen; Müller, Stefan; Heller, Klaus-Gerhard (2015). "Surprising Genetic Diversity in Rhinolophus luctus(Chiroptera: Rhinolophidae) from Peninsular Malaysia: Description of a New Species Based on Genetic and Morphological Characters". Acta Chiropterologica. Cilt 17. ss. 1-20. doi:10.3161/15081109ACC2015.17.1.001. 
  23. ^ Csorba 2003, s. xvi.
  24. ^ a b c d Demos, Terrence C.; Webala, Paul W.; Goodman, Steven M.; Kerbis Peterhans, Julian C.; Bartonjo, Michael; Patterson, Bruce D. (2019). "Molecular phylogenetics of the African horseshoe bats (Chiroptera: Rhinolophidae): Expanded geographic and taxonomic sampling of the Afrotropics". BMC Evolutionary Biology. 19 (1). s. 166. doi:10.1186/s12862-019-1485-1. PMID 31434566. 
  25. ^ Palmer, T. S. (1904). "A List of the Genera and Families of Mammal". North American Fauna, 23. s. 503. 13 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mart 2020. 
  26. ^ Lydekker, Richard (1885). Catalogue of the Fossil Mammalia in the British Museum, (Natural History): The orders Primates, Chiroptera, Insectivora, Carnivora, and Rodentia. Order of the Trustees. s. 13. 
  27. ^ Bogdanowicz, W.; Owen, R. D. (1992). "Phylogenetic analyses of the bat family Rhinolophidae" (PDF). Journal of Zoological Systematics and Evolutionary Research. 30 (2). s. 152. doi:10.1111/j.1439-0469.1992.tb00164.x. 8 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 5 Mart 2020. 
  28. ^ Li, W., Zhengli, S., Meng, Y., et al. 2005. Bats are natural reservoirs of SARS-like coronaviruses. Science 310(5748):676–679.
  29. ^ Lau, S., Woo, P., Li, K., et al. 2005. Severe acute respiratory syndrome coronavirus-like virus in Chinese horseshoe bats. Proceedings of the National Academy of Sciences 102(39):14040–14045.
  30. ^ Foley (Şubat 2015). "How and Why Overcome the Impediments to Resolution: Lessons from rhinolophid and hipposiderid Bats". Molecular Biology and Evolution. 32 (2). ss. 313-333. 
  31. ^ a b Furey, Neil M.; Racey, Paul A. (2016). "Conservation Ecology of Cave Bats". Bats in the Anthropocene: Conservation of Bats in a Changing World. ss. 463-500. doi:10.1007/978-3-319-25220-9_15. ISBN 978-3-319-25218-6. 
  32. ^ "Taxonomy=Rhinolophidae". IUCN. 13 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Şubat 2020. 

Genel

  • Csorba, G.; Ujhelyi, P.; Thomas, P. (2003). Horseshoe Bats of the World: (Chiroptera: Rhinolophidae). Alana Books. ISBN 9780953604913. 

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Yarasa</span> Chiroptera takımında sınıflandırılan memeliler

Yarasalar, ön ayakları kanat olarak uyarlanmış ve doğal olarak gerçekten uçabilen Chiroptera takımında sınıflandırılan memelilerdir. Yarasalar, üzerleri zar ve patagium ile kaplı çok uzun ve yayılmış parmaklarıyla kuşlardan daha kolay manevra yaparak uçabilirler. En küçük yaşayan memeli olduğu da iddia edilen yabanarısı yarasası 29 ila 34 mm. boyunda, 15 cm. kanat açıklığına sahip ve 2 ila 2,6 gram ağırlığındadır. En büyük yarasalar da "uçan tilki" adı verilen Pteropus cinsi yarasalardır. Acerodon jubatus türü 1,6 kg ağırlığındadır ve kanat açıklığı 1,7 m'yi bulur.

<span class="mw-page-title-main">Küçük nalburunlu yarasa</span> Memeli cinsi

Küçük nalburunlu yarasa, Türkiye'de de sıkça rastlanan bir böcek yarasası türü.

<span class="mw-page-title-main">Fil</span> hortumlu bir memeli hayvan

Fil, hortumlular takımının filgiller (Elephantidae) familyasını oluşturan memeli bir hayvandır. Geleneksel olarak Asya fili ve Afrika fili olmak üzere iki türü tanınır; ancak bazı kanıtlara dayanarak Afrika savan fili ile Afrika orman filinin de iki ayrı tür olduğu öne sürülür. Filler, Sahra altı Afrika ile Güney ve Güneydoğu Asya'da bulunur. İçinde mamutlar ve mastodonlar gibi soyu tükenmiş türleri de barındıran hortumlular takımından günümüzde soyunu sürdüren bir tek filler kalmıştır. Karada yaşayan en büyük hayvan olan Afrika filinin erkeği 4 m boya ve 7.000 kg ağırlığa ulaşabilir. Fillerin dikkat çekici ve ayırt edici özellikleri arasında, nesneleri yakalamak gibi çeşitli amaçlar için kullanılan uzun hortumları başta gelir. Uzun ve sivri olan kesici dişlerini nesneleri taşımak, yeri kazmak için kullanırlar. Fildişinin kaynağı olan bu kesici dişler aynı zamanda dövüşürken silah olarak da kullanılır. Filin büyük ve geniş kulakları vücut ısısını kontrol etmeye yarar. Afrika fillerinin kulakları daha büyük olur ve sırtları içbükeydir. Asya fillerinin ise kulakları daha küçük olur ve sırtları dışbükey ya da düzdür.

<span class="mw-page-title-main">Geyik</span> geyikgiller familyasındaki gevişgetiren memeliler

Geyik, geyikgiller familyasında geviş getiren otobur memeli hayvanların ortak adıdır. Çift toynaklılar takımında bulunan akraba familyalardaki benzer hayvanlar da genel olarak geyik diye adlandırılmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Pycnonotidae</span> Kuş ailesi

Pycnonotidae, Passeriformes takımına bağlı Afrika'da ve tropikal Asya'da yerleşim gösteren bir kuş familyasıdır.

<span class="mw-page-title-main">Büyük yarasalar</span> Yarasalar takımının bir alt takımı

Büyük yarasalar (Megachiroptera) Yarasalar takımının bir alt takımıdır ve kanat ayaklıgiller (Pteropodidae) familyasını içerir.

<span class="mw-page-title-main">Küçük yarasalar</span>

Küçük yarasalar (Microchiroptera) Yarasalar takımının bir alt takımıdır. Aslında küçük yarasalar alt takımında yer alan yarasalar büyük yarasalar alt takımında yer alan en küçük türlerden daha büyüktür.

Fatma Melahat Çağlar, Türk mammalog.

<i>Desmodus rotundus</i>

Desmodus rotundus, küçük, yaprak burunlu bir Amerikalı yerlisidir. Hâlâ geçerliliğini koruyan üç vampir yarasa türünden biridir, diğer iki türü kıllı bacaklı ve beyaz kanatlı vampir yarasadır. Bu türler parazit memelilerdir. Vampir yarasanın başlıca besin kaynağı çiftlik hayvanlarının kanıdır, avına geceleri onlar uyuduğunda yaklaşır. Konakçısının derisini keserek açmak ve uzun dilleriyle kanlarını yalamak için keskin dişlerini kullanırlar. Türler büyük ölçüde çok eşlidirler ve baskın yetişkin erkekler dişilerin haremini korurlar. Ailesellik, sosyal bakım ve yiyecek paylaşımı gibi kooperatif davranışlar bakımından en sosyal yarasa türlerinden biridir. Çünkü çiftlik hayvanlarının kanıyla beslendiğinden ve kuduz taşıyıcısı olduğundan, vampir yarasalar bir haşere olarak kabul edilirler. Onun koruma statüsü, Dünya Korunma Birliği tarafından en az endişe verici olarak kategorize edilir.

Lagos yarasa virüsü Güney ve Merkezi Afrika'da görülen, memelilerde kuduz benzeri etkiler gösteren bir lyssavirus çeşididir. İlk olarak 1956 yılında Nijerya'nın Lagos Adasında meyve yarasalarında tespit edilmiştir . Yarasaların beyin numunelerinde kuduz virüsündekine benzer antikorlara rastlanmıştır ancak bu virüsün kuduz virüsüyle ilişkili başka bir virüs olduğu anlaşılımıştır. Bu kuduza benzer ilk virüs keşfi olmuştur. Bu vakte kadar kuduza neden olan tek bir ajanın olduğu sanılmaktaydı. İlk tanımlanmasından bu yana dört tane daha lyssavirus türü ve sayısız deneysel türler tanımlanmıştır.

<i>Hirudo</i>

Hirudo Hirudinidae familyasında sınıflandırılan bir sülük cinsidir. Carl Linnaeus tarafından 1758 yılında tanımlanmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Akdeniz nal burunlu yarasası</span> olduğu gibi yarasa

Akdeniz nal burunlu yarasası, memeliler (Mammalia) sınıfının, yarasalar (Chiroptera) takımının, nal burunlu yarasagiller (Rhinolopidae) familyasından bir yarasa türüdür. Akdeniz bölgesi, balkan yarımadası ve İtalya'nın bir bölümünde bulunur.

<span class="mw-page-title-main">Pteropus</span>

Pteropus, büyük yarasalar alttakımı Megachiroptera'da yer alan bir yarasa cinsidir. Yaygın olarak diğer isimlerin yanı sıra meyve yarasası ya da uçan tilki olarak bilinirler. Asya, Avustralya, Doğu Afrika'nın tropik ve subtropiklerinde ve hem Hint hem de Pasifik okyanuslarındaki bir dizi uzak okyanus adalarında yaşarlar. Cinsin en az 60 adet mevcut türü vardır.

<span class="mw-page-title-main">Yarasa yemekleri</span>

Yarasalar bazı Asya, Afrika ve Pasifik ülkelerinde yemek olarak tüketilir. Vietnam, Seyşeller, Endonezya, Palau, Tayland, Çin ve Guam yarasa yeme kültürünün olduğu ülkelerden bazılarıdır. Meyve yarasası türlerinin yarısı yemek için avlanırken, böcekçil yarasa türlerinin sadece %8'i yemek için avlanır. Guam'da Mariana meyve yarasası nadir bulunan pahalı ve leziz bir yiyecek olarak kabul edilir.

Papağansılar, tropikal ve subtropikal bölgelerin büyük bir bölümünde bulunan, Psittaciformes takımını oluşturan, 387 türü günümüzde yaşayan 402 tür kuştur. Takım üç üst familyaya ayrılır: Psittacoidea, Cacatuoidea ve Strigopoidea. Genel olarak pantropikal bir dağılıma sahip olan papağanların bazı türleri Güney yarımkürede ılıman bölgelerde de yaşar. Papağanlarda en büyük çeşitlilik Güney Amerika ve Avustralasya'da görülür.

<span class="mw-page-title-main">Gerçek papağan</span>

Gerçek papağanlar, Papağansılar biyolojik takımının üç üst ailesinden biri olan Psittacoidea üst ailesini oluşturan yaklaşık 350 türden oluşan renkli, uçabilen, kanca gagalı, genellikle otobur kuşlar. Gerçek papağanlar dünyada yaygın bir biçimde gözlenebilir; Meksika, Orta ve Güney Amerika, Sahra Altı Afrika, Hindistan, Güneybatı Asya, Avustralya ve doğusunda Pasfik Okyanusu'nun ötesinde Polinezya'da yaşayan türleri vardır. Gerçek papağanlar altında loriket, Amazon papağanı, jako ve muhabbet kuşu en bilinen türlerdir.

<span class="mw-page-title-main">Ferae</span> memeli kladı

Ferae, Carnivora ve Pholidota takımlarından oluşan bir memeli kladıdır. Carnivora ve Pholidota'nın bir grubu için alternatif bir isim olan Ostentoria da önerildi. Moleküler genetik çalışmalarca, günümüze kadar gelen Ferae'nin son ortak atasının yaklaşık olarak 78.9 milyon yıl önce yaşadığı tahmin edilmiştir. Creodonta gibi soyu tükenmiş birkaç takım da Ferae'nin üyeleridir.

<i>Myotis tschuliensis</i>

Myotis tschuliensis, düz burunlu yarasalar familyasından bir yarasa türüdür. 1935 yılında tanımlanan türün 1984'te saçaklı yarasanın alttürü olduğu kabul edildi. 2019 yılında yeniden ayrı bir tür olduğu tespit edildi. Saçaklı yarasaya kıyasla daha büyüktür ve daha uzun ön dişleri vardır.

<span class="mw-page-title-main">Laurasiatheria</span> memeli üst takımı

Laurasiatheria, Eulipotyphla takımı ile Scrotifera kladını içeren bir plasentalı memeliler üst takımıdır. Kardeş grubu Euarchontoglires ile birlikte Boreoeutheria magna takımını oluşturur. Laurasiatheria taksonu içinde sınıflandırılan hayvanların benzer gen dizilimlerine dayanarak keşfedildi. Grubu birleştirmek için ortak anatomik özellikler henüz ortaya konmadı. Laurasiatheria kladı DNA dizilim analizleri ve retrotranspozon varlık/yokluk verilerine göre temellendirildi. Üst takım, Pangea bölünmeye başladıktan sonra Gondvana'dan ayrılan Lavrasya süperkıtasında ortaya çıktı. En son ortak atasının yaklaşık olarak 76 ila 90 milyon yıl önce soyunun ayrıldığı varsayılmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Anomaluromorpha</span>

Anomaluromorpha, Rodentia takımı içinde sınıflandırılan bir memeli alt takımıdır.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.