Carina ya da Karina takımyıldızı, modern 88 takımyıldızdan biridir. Güney gökkürededir. Carina adı Latince'de gemi omurgası anlamına gelir. Bu isim, daha önceki takımyıldız adlandırmalarında bir gemi olarak tasavvur edilen Argo Navis takımyıldızının omurgasını oluşturan parçası olmasından ötürü verilmiştir. Argo Navis takımyıldızındaki yıldızlar günümüzde Karina, Yelken ve Pupa takımyıldızlarına dağılmıştır.
Vela ya da Yelken takımyıldızı, modern 88 takımyıldızdan biridir. Güney gökkürededir. Vela adı Latincede yelken anlamına gelir. Bu isim, daha önceki takımyıldız adlandırmalarında bir gemi olarak tasavvur edilen Argo Navis takımyıldızının yelkenini oluşturan parçası olmasından ötürü verilmiştir. Argo Navis takımyıldızındaki yıldızlar günümüzde Karina, Pupa ve Yelken takımyıldızlarına dağılmıştır.
Süpernova, enerjisi biten büyük yıldızların şiddetle patlaması durumuna verilen addır. Bir süpernovanın parlaklığı Güneş'in parlaklığının yüz milyon katına varabilir.
Yengeç Bulutsusu Boğa takımyıldızı bölgesinde yer alan bir süpernova kalıntısı ve atarca rüzgarı bulutsusudur.
Bu madde, bir gezegenimsi bulutsuyla ilgilidir. Medusa galaksisi için NGC 4194 maddesine bakınız.
Merope Bulutsusu Ülker yıldız kümesi içinde, Merope yıldızını çevreleyen süpernova kalıntısı olduğu düşünülen dağılmış yansıma bulutsusu. 19 Ekim 1859 yılında Alman gök bilimci Wilhelm Tempel tarafından keşfedilmiştir. John Herschel, Gökbilim Kataloğunda, dolunay büyüklüğünde çok zayıf bir bulutsu olarak nitelendirdi.
Süpernova kalıntısı (SNR) süpernova yıldızının dev patlamasıyla oluşmuş bir yapıdır. Süpernova kalıntısı, genişleyen bir şok dalgasıyla sınırlanır ve patlama sonucu ortaya çıkan, genişleyen malzemeden oluşur.
Tarantula Bulutsusu, Büyük Macellan Bulutu içerisindeki bir H II bölgesidir. İlk başta bir yıldız olarak kayıtlara geçmiş olan 30 Doradus, 1751 yılında Nicolas Louis de Lacaille tarafından bulutsu olarak tanımlanmıştır.
Peçe Bulutsusu, Kuğu takımyıldızı yönünde bulunan geniş ve nisbî olarak zayıf olan bir süpernova kalıntısı.
Yelken Süpernova Kalıntısı, güney yarıkürede Yelken takımyıldızında bulunan bir süpernova kalıntısıdır. Kaynak süpernova yaklaşık olarak 11.000 ile 13.000 yıl arası bir süre önce patlamıştır. Yaklaşık olarak 800 ışık yılı uzaklıkta yer alan Yelken kalıntısı, büyük bir olasılıkla daha büyük ve daha yaşlı Gum Bulutsusu'nun içerisine gömülü durumdadır. Yelken Atarcası ile Yelken Süpernova Kalıntısı birlik oluşturmaktadır. Ayrıca NGC 2736 da Yelken kalıntısının bir parçasıdır.
Karina Bulutsusu, çevresindeki açık yıldız kümesiyle birlikte büyük ve parlak bir bulutsu. Eta Carinae ve HD 93129A, Samanyolu içindeki en büyük kütleli ve parlak yıldızlardır. Bulutsu, Karina takımyıldızı yönünde Dünya'dan yaklaşık olarak 6.500 ilâ 10.000 ışık yılı uzaklıkta bulunmaktadır ve çoklu O-tipi yıldızlar içerir.
NGC 2060, Kılıçbalığı takımyıldızı yönünde yaklaşık olarak 173.000 ışık yılı uzaklıkta bulunan ve Büyük Macellan Bulutu içerisindeki Tarantula Bulutsusu'nun bir parçası olan süpernova kalıntısıdır. John Herschel tarafından 1836 yılında keşfedilmiştir.
Gum Bulutsusu, güney takımyıldızları Pupa ve Yelken yönünde yaklaşık olarak 450 ile 1500 ışık yılı uzaklıkta bulunan bir salma bulutsusu. Ayırt etmesi çok zordur, bir milyon yıl önce gerçekleşen Yelken Süpernova Kalıntısı'nın artığı olduğuna inanılmaktadır. Yelken Atarcası da bu kalıntıyla ilişkilidir. Bulutsu, Türkiye'nin görüş alanında yer almaz. Colin Stanley Gum tarafından 1955 yılında keşfedilmiştir.
IC 2118, eski bir süpernova kalıntısı veya Avcı yakınındaki üstündev yıldız Rigel tarafından aydınlatılan bir gaz bulutu olduğuna inanılan çok sönük bir yansıma bulutsusu.
IC 443 İkizler takımyıldızı yönünde yaklaşık olarak 5.000 ışık yılı uzaklıkta bulunan bir süpernova kalıntısı. Max Wolf tarafından 25 Eylül 1892 tarihinde keşfedilmiştir.
NGC 2040, Kılıçbalığı takımyıldızı yönünde Büyük Macellan Bulutu içindeki süper kabarcık LMC4 kenarında yer alan OB-Birliği (LH88) ile kombine haldeki karmaşık bir salma bulutsusudur. Yaklaşık olarak 160.000 ışık yılı uzaklıkta olduğu hesaplanmaktadır. İskoç astronom James Dunlop tarafından 1826 yılında 22,86 cm çaplı aynalı tip bir teleskopla keşfedilmiştir. Kuzey bölümünde karmaşık bir H II bölgesi, güneyinde ise SNR 0536−676 süpernova kalıntısı vardır. Yıldız birliği, O ve B sınıfı birçok büyük kütleli genç yıldız içerir.
NGC 6974, Yeni Genel Katalog'da yer alan bir süpernova kalıntısıdır. Gökyüzünde Kuğu takımyıldızı yönünde bulunur. İngiliz astronom Lawrence Parsons tarafından 1873 yılında 182,88 cm çaplı aynalı tip bir teleskopla keşfedilmiştir. Peçe Bulutsusu'nun bir parçasıdır.
Simeis 147, Arabacı ve Boğa takımyıldızları arasındaki sınırda yer alan, yaklaşık olarak 3000 (±350) ışık yılı uzaklıkta bulunan bir süpernova kalıntısıdır. 1952 yılında Kırım Astrofizik Gözlemevi'nde Grigori Şayn ve ekibi tarafından bir Schmidt kamerası ve Hidrojen Alfa iletim yoluna yakın bir dar bant filtre kullanılarak keşfedildi. Son derece düşük parlaklığı nedeniyle gözlemlenmesi zordur.
SN 1987A, Dünya'dan yaklaşık olarak 168.000 ışık yılı uzaklıkta Büyük Macellan Bulutu içinde Tarantula Bulutsusu eteklerinde yer alan bir süpernova kalıntısıdır. SN 1987A teleskobun icadından beri en yakın kaydedilen süpernovadır.
Atarca rüzgarı bulutsusu, bazen merkezindeki bir atarca tarafından üretilen rüzgarlarla güçlendirilmiş süpernova kalıntısı (SNR) kabuğunun içinde bulunan bir bulutsu türüdür. Yunanca "πλήρης", "pleres", yani "tamamlamak" anlamına gelen kelimeden türetilen pleryon olarak da adlandırılır. Bu bulutsular, 1976 yılında süpernova kalıntılarının içinde radyo dalga boylarında artışlar gösteren bir sınıf olarak önerildi. O zamandan beri bunların, kızılötesi, optik, milimetre, X-ışını ve gama ışını kaynakları olduğu bulunmuştur.
Wikimedia Commons'ta ilgili ortam