Néstor Almendros
Néstor Almendros | |
|---|---|
 | |
| Doğum | Néstor Almendros Cuyás 30 Ekim 1930 Barselona, İspanya |
| Ölüm | 4 Mart 1992 (61 yaşında) New York, ABD |
| Meslek | Görüntü yönetmeni |
| Etkin yıllar | 1950-1992 |
| Ebeveyn(ler) | Herminio Almendros Ibáñez Maria Almendros |
Néstor Almendros Cuyás (30 Ekim 1930 – 4 Mart 1992), İspanyol görüntü yönetmeni. Days of Heaven (1978) filmiyle En İyi Sinematografi Akademi Ödülü'nü kazanmıştır.
İlk yılları
Almendros, 1930 yılında pedagog ve yazar Herminio Almendros Ibáñez ve Maria Almendros'un çocukları olarak Barselona'da doğdu.[1] 1948'de Francisco Franco karşıtı olan babasının Franco diktatörlüğünden kaçmasıyla kendisi de Küba'ya yerleşti.[1][2] Havana Üniversitesi'nde okurken, sinemaya ilgi duydu. Küba'nın ilk sinema kulübü ve film arşivini kurdu.[1] Bunun haricinde film eleştirileri yazdı. Havana'dan sonra eğitimine Roma'da, Centro Sperimentale di Cinematografia'da devam etti.[1][2] 1950'lerin sonlarında ABD'ye gitti ve iki yıl boyunca Vassar College'de İspanyolca dersi verdi.
1959'daki Küba Devrimi'nden sonra tekrar Küba'ya döndü. Castro rejimi için Gente en la playa ve La tumba francesa adında iki kısa film yaptı.[2] 1962 yılında Küba'dan ayrılarak Paris'e taşındı.
Kariyeri
Almendros, Paris'e taşındıktan sonra Fransız Yeni Dalga akımının öncülerinden olan Éric Rohmer ve François Truffaut ile çalıştı. Rohmer'in La Collectionneuse (1967), Ma nuit chez Maud (1969), Le Genou de Claire (1970), Pauline à la plage (1983) ile Truffaut'nun L'Enfant sauvage (1970), Domicile Conjugal (1970), L'histoire d'Adèle H. (1975), Le Dernier Métro (1980) gibi filmlerinde görüntü yönetmeni olarak yer aldı.[2] Le Dernier Métro filmiyle En İyi Sinematografi César Ödülü'nü kazandı.[2]
Néstor Almendros'un Amerikan sinemasıyla tanışması Terrence Malick'in L'Enfant sauvage filmindeki çalışmasını çok beğenip Almendros'u bir sonraki filmi Days of Heaven'da yer alması konusunda ikna etmesiyle oldu. Almendros da Malick'in fotoğrafçılık bilgisi ve az stüdyo ışık kullanımından etkilenmişti. Filmin çekimlerinin tamamında yer alamayıp Truffaut'nun L'Homme qui aimait les femmes filminin çekimlerine giden Almendros'un yerine filmi Haskell Wexler tamamladı. Filmdeki çalışmasıyla Almendros 51. Akademi Ödülleri'nde En İyi Sinematografi Akademi Ödülü'nün sahibi oldu.[2] Takip eden dört yıl içinde aynı ödüle Kramer vs. Kramer (1979), The Blue Lagoon (1980), Sophie's Choice (1982) filmleriyle üç kez daha aday gösterilmesine rağmen bu adaylıkları kazanamadı.[2]
Almendros, Kramer vs. Kramer filmiyle çalışmaya başladığı Amerikalı yönetmen Robert Benton'a 80'li yıllar boyunca dört filmde daha eşlik etti. Son filmi olan Billy Bathgate (1991) filminde yine Benton ile birlikte çalıştı.[2][3] Kariyerinin sonlarına doğru Küba'daki siyasi baskılar ve insan hakları ihlâlleriyle alâkalı Mauvaise conduite (1984) ve Nadie escuchaba (1987) adında iki belgesel çekti.[3]
Néstor Almendros 4 Mart 1992'de Manhattan, New York'taki evinde lenfomadan 61 yaşında öldü.[2][3] Cenazesi yakılıp, doğduğu yer olan Barselona'nın çevresine saçıldı.[4]
Almendros otobiyografisini 1984 yılında Kameralı Adam adıyla yayımlamıştır.[2][5]
Kaynakça
- ^ a b c d "NESTOR ALMENDROS". cinematographers.nl. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Temmuz 2015.
- ^ a b c d e f g h i j Honan, William H. (5 Mart 1992). "Nestor Almendros, Cinematographer, Dies at 61". nytimes.com. 5 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Temmuz 2015.
- ^ a b c Folkart, Burt A. (5 Mart 1992). "Nestor Almendros, 61; Cinematographer". nytimes.com. 5 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Temmuz 2015.
- ^ "Néstor Almendros". findagrave.com. 16 Temmuz 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Temmuz 2015.
- ^ "A Man with a Camera". waldenbooks.co.uk. 5 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Temmuz 2015.
