İçeriğe atla

Munificentissimus Deus

En Cömert Tanrı
Özgün adMunificentissimus Deus
Onaylanma1 Kasım 1950
KonuKutsal Bakire Meryem'in Göğe Kabulü'nün bir dogma olarak ex cathedra tanımı

Munificentissimus Deus (Türkçe: En Cömert Tanrı), Papa XII. Pius tarafından yazılmış bir apostolik anayasanın adıdır. Kutsal Bakire Meryem'in göğe yükselişi dogmasını ex cathedra olarak tanımlar. Birinci Vatikan Konsili'nde (1869-1870) papalığın yanılmazlığına ilişkin resmi kararın verilmesinden bu yana, bu, eski katedralin yanılmaz beyanıydı. 1854'te Papa IX. Pius, Ineffabilis Deus ile birlikte, bu dogmanın temelini oluşturan Meryem Ana'nın Lekesiz Hamileliği hakkında yanılmaz bir açıklama yaptı. Kararname 1 Kasım 1950'de yayımlandı.[1]

Varsayım dogması

Titian'ın Meryem'in Göğe Kabulü (Santa Maria Gloriosa Bazilikası, Venedik)

1 Kasım 1950'de dogmatik otoritesine başvuran Papa XII. Pius dogmayı şöyle tanımladı:

Rabbimiz İsa Mesih'in, Kutsal Havariler Petrus ve Pavlus'un yetkisiyle ve kendi yetkimizle, bunu ilahi olarak vahyedilmiş bir dogma olarak ilan ediyor ve tanımlıyoruz: Tanrı'nın Lekesiz Annesi, her zaman Bakire Meryem, dünyevi yaşamının gidişatını tamamladıktan sonra, beden ve ruh olarak göksel görkeme kavuştu.[2]

Tarihsel arka plan

Papa XII. Pius'un tüm Katolik piskoposlara yazdığı önceki ansiklopedisi Deiparae Virginis Mariae (1 Mayıs 1946), uzun bir süredir kardinallerden, patriklerden, başpiskoposlardan, piskoposlardan, rahiplerden, her iki cinsiyetten din adamlarından, derneklerden, üniversitelerden çok sayıda dilekçe alındığını belirtti. Sayısız kişi, hepsi Kutsal Bakire'nin cennete bedensel olarak Göğe Yükselişinin bir inanç dogması olarak tanımlanması ve ilan edilmesi için yalvardı.[3] Bu, Vatikan Konseyi'ndeki (1869-1870) yaklaşık iki yüz baba tarafından da hararetle talep edildi.[3]

Lekesiz Hamilelik dogmasını ilan etmeden önce Katolik piskoposları sorgulayan Papa Pius IX örneğini takiben, Pius XII tüm piskoposlara fikirlerini sordu.   Söz konusu olan, varsayıma olan inanç değil, onun dogmalaştırılmasıydı. Ağustos 1950'de 1191 piskopos yanıt verdi.[4] Munificentissimus Deus, çağdaş piskoposların popüler beğenisini ve "oybirliğiyle" onaylandığını bildirdi. 1950'deki dogma kutlamasına katılan piskoposların isimleri Aziz Petrus Bazilikası'nın girişinde listelenmiştir.

Katolik inançlarının gözden geçirilmesi

Katolik Hristiyan geleneğindeki bu inancın tarihini yansıtan Papa XII. Pius, "Kilisenin kutsal Babaları ve Doktorları bu gerçekten aydınlanmayı asla başaramadılar" diye yazıyor.[5] Munificentissimus Deus, Katolik ayininin tarihini ve "Kutsanmış Bakire'nin Göğe Kabulü veya Göğe Kabulü bayramını ele alan" birçok ayinle ilgili kitabı gözden geçirdi.[6] Munificentissimus Deus ayrıca önceki papaların ve piskoposların öğretilerinden ve diğerlerinin yanı sıra Şamlı İoannis, François de Sales, Roberto Bellarmino, Padovalı Antonio ve Albertus Magnus gibi yazarlardan da alıntı yaptı.

George Tavard şunları yazdı: "Papa XII. Pius'un teolojisinde, Meryem'in bedeninin ve ruhunun cennete kabulü, onun lekesiz gebeliğinden kaynaklanır. Son, başlangıcı dengeler, her ikisinin de Meryem'in Theotokos görevinde derin nedenleri vardır."[7]

İnançlılar için alakası

II. Dünya Savaşı'nın yıkımından kısa bir süre sonra yazılan ansiklopedi, Meryem'in varsayımı üzerine düşünmenin inananları insanlık ailesi olarak ortak haysiyetimizin daha büyük bir farkına varmasına yol açacağı umudunu aktarıyor.[8] Dogmatik ifadede, "dünyevi yaşamını tamamlamış" ifadesi, Meryem'in Göğe Yükselişinden önce ölüp ölmediği sorusunu açık bırakmak için dikkatle yazılmıştır; formülasyonda her iki olasılığa da izin verilir. Ancak dogmatik beyanın 14, 17 ve 20. maddelerinde Meryem'in gerçekten de öldüğü belirtilir: "Kutsal Bakire Meryem'in cesedi bozulmadan kaldı, ancak ölümden bir zafer kazandı, onun biricik Oğlu İsa Mesih'in örneğinden sonra göğe yüceltildi."

Kararnamenin tamamı (ve başlığın kendisi), Meryem'in Göğe Kabulü'nün hiçbir şekilde mantıksal bir gereklilik olmadığını, daha çok Tanrı'nın Annesi olarak Meryem'e ilahi bir armağan olduğunu öne sürmek için yazılmıştır. Munificentissimus Deus, Meryem'in insan ırkına parlak bir örnek olarak yaşadığını ve hayatını tamamladığını öğretir. Varsayımının armağanı tüm inananlara sunulur ve zamanın sonunda ne umulacağını gösterir. Onun varsayımı, Tanrı'nın tüm inananlara olan niyetini ifade eder.

Böylece, materyalizmin yanıltıcı öğretileri ve bu öğretilerden kaynaklanan ahlak yozlaşması, erdemin ışığını söndürmekle ve insanlar arasında nifak çıkararak insanların hayatlarını mahvetmekle tehdit ederken, bu muhteşem şekilde herkes ne kadar yüce bir şey olduğunu açıkça görebilir. Bedenlerimiz ve ruhlarımız kaderdedir. Son olarak, Meryem'in bedensel olarak göğe yükselişine olan inancımızın kendi dirilişimize olan inancımızı daha güçlü kılacağını ve onu daha etkili kılacağını umuyoruz.

Katolik olmayan görüş

Paul Tillich, Mart 1950'de, kararnamenin ilan edilmesinden yaklaşık sekiz ay önce, Protestan ilahiyatçı arkadaşı Reinhold Niebuhr'a, Papa'nın Mary'nin eski katedral varsayımıyla ilgili açıklama yapmasını bekleyip beklemediğini sordu. Niebuhr cevap verdi: "Sanmıyorum; o bunun için çok zeki; bu, tüm modern dünyanın suratına bir tokat olur ve bugün Roma Kilisesi'nin bunu yapması tehlikeli olur."[9]

Doğu Ortodoks ve Monofizit Kıptiler, Ermeniler, Etiyopyalılar, Eritreliler arasında Meryem'in göğe yükselişi, Meryem'in ölümünden farklıdır.

Carl Gustav Jung, 1952 tarihli Answer to Job kitabının son bölümlerinde dogmayı "Reformasyondan bu yana en önemli dini olay" olarak nitelendirdi.[10] Onun gerçek psikolojik önemini göz ardı ettikleri için Protestan eleştirmenlerini suçladı. Yani Jung, onu Hristiyan ruhunda doruğa ulaşan bir tamamlanma arzusunun tezahürü olarak gördü; İlahi olanın dişil tarafını tanımak, Kutsal Ruh'un insanlıkta kaçınılmaz olarak enkarnasyonunu kolaylaştıracaktır.[10]

Ayrıca bakınız

Kaynakça

  1. ^ Encyclopedia of Catholicism by Frank K. Flinn, J. Gordon Melton 207 0-8160-5455-X page 267
  2. ^ Munificentissimus Deus, 44
  3. ^ a b "Deiparae Virginis Mariae (May 1, 1946) | PIUS XII". w2.vatican.va. 15 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Temmuz 2020. 
  4. ^ "Pius, XII, "068 - Munificentissimus Deus" (1959). Marian Reprints. Paper 48". 23 Kasım 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Kasım 2022. 
  5. ^ Munificentissimus Deus, 14
  6. ^ Munificentissimus Deus, 15
  7. ^ Tavard, George H., The Thousand Faces of the Virgin Mary, (Collegeille, Minnesota) Michael Glazier Books, 1996, p.198
  8. ^ Howell, Dr Kenneth (1 Eylül 2011). "Why Did Pius XII Proclaim the Dogma of Mary's Assumption?". The Coming Home Network (İngilizce). 20 Nisan 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Temmuz 2020. 
  9. ^ Tillich, Paul. A History of Christian Thought: From its Judaic and Hellenistic Origins to Existentialism (1972), Simon and Schuster, (edited from his lectures and published posthumously by C. E. Braaten), 0-671-21426-8. p. 224.
  10. ^ a b C. G. Jung. "Answer to Job" (PDF). politiko.al (İngilizce). 23 Kasım 2022 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Eylül 2020. 

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Doğu Ortodoks Kilisesi</span> Bir Hristiyanlık mezhebi

Ortodoks Kiliseleri veya Bizans Ortodoks Kiliseleri, Bizans ayininin Reform öncesi kiliseleridir. Başlangıçtan itibaren hem katolik hem de havarilerin ardıllığında havariseldirler..

İman, etimolojik olarak güvenmek ve samimiyetle inanmak anlamlarına gelir. Kur'an'da sadece bir olan Allah'a ve kendisinin mesajına güvenmek anlamına gelmektedir. Genel anlamda bir dine ya da yaşam tarzına gönülden bağlanmak anlamı taşır.

<span class="mw-page-title-main">Katolik Kilisesi</span> Hristiyanlığın bir mezhebi

Katolik Kilisesi, ruhanî başı Roma Başpiskoposu (Papa) olan, en fazla cemaate sahip Hristiyan mezhebi. Dünyada yaklaşık 1,2 milyar mensubu vardır. Katolikler yoğun olarak Güney Amerika'da ve Avrupa'nın güneyinde bulunurlar.

<span class="mw-page-title-main">Teslis</span> Baba, Oğul ve Kutsal Ruh üçlüsün­den oluşan Tanrı inancını ifâde eden kavram

Teslis, Kutsal Üçleme ya da Üçlü Birlik, tek olan Tanrı'nın Kutsal Kitap'ta kendisini bildirdiği her biri eşit yücelikte, özünde tek, ezeli ve ebedi olan üç benliğini konu edinen ve Hristiyan kiliselerinin çoğunluğu tarafından inanılan ana akım Hristiyan dininin merkezindeki inanç esasıdır. Baba Tanrı, Oğul Tanrı ve Kutsal Ruh üç farklı benlik (hipostaz) olarak aynı özü paylaşmaktadırlar (Homoousia). Tek öz Tanrı'nın birliğini üç benlik ise Tanrı'nın kimliğini anlatmaktadır ve benliklerin hem birbirinden farklılıklarını hem de özde çözülmez birliklerini ifade eder. Böylece tüm yaratım ve lütuf süreci Tanrı'nın üç ilahi benliğinin ortak eylemi olarak görülür. Her benlik, Üçlü Birlik'te kendilerine özgü nitelikleri tezahür ettirir ve böylece her şeyin "Baba'dan çıkıp gelmiş" "Oğul aracılığıyla" ve "Kutsal Ruh'un gücüyle" gerçekleştiğini kanıtlar.

<span class="mw-page-title-main">Papanın yanılmazlığı</span> Katolik Kilisesi dogması

Papalığın yanılmazlığı, Katolik Kilisesi'nin bir öğretisidir ve İsa'nın Aziz Petrus'a verdiği söze dayanarak Papa'nın ex cathedra konuşması sırasında "başlangıçta apostolik Kilise'ye verilmiş ve Kutsal metin ve gelenekle aktarılmış" öğreti konusunda hata yapma ihtimalinden korunduğunu ifade eder.

Ekümeniklik, günümüzde genellikle, daha büyük bir dinî birliği ya da dinlerarası iş birliğini sağlama amacını güden girişimleri ifade eder.

<span class="mw-page-title-main">Anselmus</span> Filozof, ilahiyatçı

Canterbury'li Anselmus, Tanrı'nın varlığına ilişkin ontolojik kanıtıyla tanınan Benedikten keşişi, filozof ve ilahiyatçı. Felsefe tarihçilerine göre Anselmus Skolastiğin babasıdır ve "İkinci Augustinus". Öldükten sonra hemen Katolik Kilisesi tarafından Aziz olarak ilan edilmiştir. 1720'de Papa XI. Clemens tarafından Kilise Doktoru ilan edilmiştir. Yortusu 21 Nisandır.

<span class="mw-page-title-main">Clairvauxlu Bernard</span>

Bernard de Clairvaux, Fransız bir Keşiş ve Mistik.

<span class="mw-page-title-main">Sakrament</span> Hristiyan ayini

Sakrament, Hristiyanlıkta Tanrı'nın aktif olarak yer aldığına inanılan kutsal törenlere verilen addır. Hristiyanlık inancına göre sakrament Tanrı'nın kutsamasını, merhametini, lütfunu iştirak eden inananlara ulaştıran veya görünmeyen gerçekliği temsil eden görünen semboldür. Buna örnek olarak vaftiz etme verilebilir. Vaftizde su Kutsal Ruh'un hediyesinin lütfunu, günahların affını ve Kilise'nin bir üyesi olmayı temsil eder. Sakramente bir başka bakış ise Kutsayıcı Lütuf'un onayının fiziki bir işareti olmasıdır.

<span class="mw-page-title-main">Meryem Ana Evi</span> Türkiyede bulunan bir Hristiyan mabedi

Meryem Ana Evi, Efes çevresinde yer alan Bülbüldağı'nda bulunan bir Katolik mabet yeridir. Selçuk'a 7 km uzaklıktadır. Ev, 19. yüzyılda Katolik rahibesi olan Anne Catherine Emmerich (1774-1824)'in rapor edilmiş rüyalarını takiben keşfedilmiştir. Görümleri ölümünden sonra Clemens Brentano'nun kitabında toplanmıştır. Katolik Kilisesi evin gerçekten Meryem Ana'nın olup olmadığı hakkında bir yorum yapmamıştır, fakat ev keşfedildiğinden bugüne düzenli olarak hac ziyaretleri almaktadır. Anne Catherine Emmerich 3 Ekim 2004 tarihinde Papa II. İoannes Paulus tarafından kutsanmıştır.

Bu liste Arapça dilindeki Hristiyanlıkta bulunan kavramlar hakkındadır.

<span class="mw-page-title-main">İskenderiyeli Kiril</span>

İskenderiyeli Cyril/Kiril Kilise Babası, polemikçi, İskenderiye’nin 412’den 444’e değin patriği. Roma İmparatorluğu'nun İskenderiye'de gücü ve etkisinin en yüksek olduğu zamanda göreve gelmiştir. Konstantinopolis Patriği Nestorius'un aforoz edildiği 431 yılında toplanan Birinci Efes Konsili'nin merkezinde rol almıştır.

<span class="mw-page-title-main">Meryem'in göğe yükselişi</span> Katolik Kilisesinin 15 Ağustosta kutladığı bir bayram

Meryem'in Göğe Alınışı, Katolik Kilisesi'ndeki dört adet meryemî(marian) dogmadan birisidir. Meryem Ana'nın dünyevi hayatının sonundan bahseden bilinen ilk yazılı kaynak üçüncü yahut ikinci yüzyıl tarihli Liber Requiei Mariae isimli apokrif eserdir. Göğe Alınış inancına göre dünyadaki hayatının sonunda Meryem Ana, Tanrı tarafından göğe alınmıştır. Katolik doktrini göğe alınış sırasında Meryem'in bedenen sağ mı yahut ölü mü olduğu hususunda nihai bir hükümde bulunmaktan imtina etmekte olup iki görüşü de tutmak mümkündür. Göğe Alınış yortusu Katolik Kilisesi'nde 15 Ağustos'ta kutlanmaktadır. Dogma olmasa dahi benzer şekilde Ortodoks kiliselerinde, özellikle Süryani Ortodoks Kilisesi'nde yaygın olarak inanılan, Katolik Kilisesi'ndeki Göğe Alınış'a tekabül eden Meryem'in Uykuya Dalışı inancı mevcuttur. Uykuya Dalış inancına göre Meryem Ana dünyevi hayatının sonunda acı çekmeden, manevi huzur halinde vefat etmiş, üç gün akabinde göğe alınmıştır. Rus, Sırp, Gürcü ve Kıptî Ortodoks kiliseleri Meryem'in göğe kabulünü Jülyen Takviminde 15 Ağustos'a düşen Miladi 28 Ağustos tarihinde kutlarlar. İskenderiye Kıptî Kilisesi ise 29 Ağustos'u bayram olarak kutlar.

<span class="mw-page-title-main">Meryem'in günahsızlığı</span> Meryemin aslî günahsız doğduğu öğretisi

Meryem'in günahsızlığı, Meryem'in "İlk Günah"'tan azade olarak Dünya'ya gelmiş olduğu şeklindeki Katolik Kilisesi dogmalarından biridir. Hristiyanlık inancına göre bütün insanlar ilk günah ile birlikte doğar ve bu günahtan arınmak için vaftiz edilirler. Ancak İsa'yı doğuran Meryem diğer insanlar gibi değil, ilk günahtan azade olarak doğmuş, bu yüzden de vaftiz edilmesine gerek kalmamıştır. Bu inanç, Katolik Meryemolojisi'nin dört ana dogmasından biridir. Diğer üç dogma ise Meryem'in ebedî bekâreti, Tanrı'nın annesi olması ve Meryem'in göğe kabulüdür. Meryem'in sık sık saf ve günahsız olduğunu anlatmak için özellikle sanatsal ve kültürel bağlamda Latincede immaculata denilir.

<span class="mw-page-title-main">IV. Pius</span>

Papa IV. Pius veya doğum adı ile Giovanni Angelo Medici, 25 Aralık 1559 - 9 Aralık 1565 döneminde Papalık yapmıştır. Papa IV. Paulus yerine Papa seçilmiş ve ölünce 223'üncü Katolik Kilisesi papası olarak papalık görevine Papa V. Pius seçilmiştir. Papalık döneminde ortaya çıkan en önemli gelişme Trento Konsili'nin sona erip kapatılmasıdır.

Ortodoks Hristiyanlık, Doğu Ortodoks Kilisesi ve Oryantal Ortodoksluk için kullanılan ortak adlandırma. Hristiyanlığın bu iki mezhebi de antik Hristiyan Kilisesi'nin inancı, doktrini ve uygulamalarına olan bozulmaz bağı vurgulamak için ortodoks kavramını kullanır. Bu iki mezhebin üyeleri kendilerine sadece "Ortodoks Hristiyan" dese de "Doğu" ve "Oryantal" sıfatları bu grupların dışındakiler tarafından bu iki grubu ayırmak için kullanılır. Bu iki grup 451 yılındaki Kalkedon Konsili'nin ortodoksisi hakkında görüş ayrılığı yaşamışlardır ve hala aralarında bir komünyon yoktur; ancak hala birçok aynı doktrine, benzer kilise yapılanmasına ve benzer ibadetlere sahiptirler. İki inancın birleşmesi için yakın zamanda birçok görüşme yapılmış, birçok konuda uzlaşı sağlanmışsa da resmi bir birlik için henüz somut adımlar atılmamıştır.

<span class="mw-page-title-main">Ambrosius</span>

Milano'lu Ambrosius Kilise Babası ve Doktoru, Milano piskoposu.

Lourdesli Meryem, Kutsal Bakire Meryem'in 1858'de Fransa'daki Lourdes civarında belirmesi onuruna verilmiş olan bir Roma Katolik unvanıdır. Bunlardan ilkinde, 14 yaşındaki Bernadette Soubirous annesine, kız kardeşi ve bir arkadaşıyla yakacak odun toplarken Massabielle mağarasında bir "leydi"nin kendisiyle konuştuğunu söylediği 11 Şubat 1858 tarihli belirme vakasıdır. "Leydi"nin benzer gelişleri, Meryem'in günahsız gebeliği vahyi gerçekleşene kadar, o yıl 18 kez tekrarlandı.

<span class="mw-page-title-main">I. Felix</span>

Papa I. Felix, 5 Ocak 269'dan 30 Aralık 274'teki ölümüne kadar Roma piskoposu ve papaydı.

<span class="mw-page-title-main">Rozari</span> Hristiyan Tespihi

Rozari, aynı zamanda Katolik-Dominikan Rozarisi olarak da bilinir. Öncelikle Katolik Kilisesi'nde kullanılan bir dizi veya bileşen duayı saymak için kullanılan fiziksel düğüm veya boncuk dizisini (tespih) ifade eder.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.