Muhalif
Muhalif, kurulu bir siyasi veya dini sistem, doktrin, inanç veya kuruma karşı aktif olarak meydan okuyan bir kişidir. Muhalif, müesses nizama, inançlara, politikalara veya kurumlara karşı farklı bir görüş veya tutum sergileyebilir ve değişiklik talep edebilir.[1] Dinî bir bağlamda, sözcük 18. yüzyıldan bu yana kullanılmaktadır ve siyasi anlamıyla 20. yüzyılda yaygınlaşmıştır. Bu dönem, faşist İtalya, Nazi Almanyası, Japonya İmparatorluğu, Franco dönemi İspanya, Sovyetler Birliği (ve sonradan Rusya), Suudi Arabistan, Kuzey Kore, Türkiye, İran, Çin Halk Cumhuriyeti ve Türkmenistan gibi otoriter hükûmetlerin yükselişiyle eşgüdümlüdür.[2] Batı dünyasında, Hollandalı filozof Baruch Spinoza gibi insanların, kendilerini ve başkaları tarafından muhalif olarak kabul edildiği tarihsel örnekler bulunmaktadır.[3] Totaliter ülkelerde muhalifler genellikle açık siyasi suçlamalar olmaksızın hapsedilir veya idam edilir ya da karşı çıktıkları aynı yasalara uymamaktan veya ifade özgürlüğü gibi sivil özgürlükleri desteklemekten dolayı cezalandırılırlar.
Doğu bloku
"Muhalif" terimi Doğu Bloğu'nda, özellikle Sovyetler Birliği'nde, Joseph Stalin'in ölümünden komünizmin çöküşüne kadar olan dönemde kullanılmıştır. Bu terim, komünist parti uygulamalarını veya otoritesini eleştiren vatandaşlara takılmıştır. Sansürsüz, uyumsuz samizdat edebiyatı yazarları resmi gazetelerde eleştirilmiştir. Doğu Bloğu rejimlerinden memnun olmayan birçok kişi kendilerini muhalif olarak tanımlamaya başlamıştır.[4] Bu, terimin anlamını radikal bir şekilde değiştirdi: topluma karşı çıkan bir bireyin tanımı yerine, toplumun iyiliği için algılanan uyumsuzluğa sahip bir bireyi ifade etmeye başladı.[5][6][7] Macaristan'da, muhalifler kelimesi çağdaş dilde, izinsiz olarak Batı'ya giden (yani firar eden) bir kişi için kullanılıyordu. Bu kişiler, sınırı kaçak yollarla geçerek veya pasaportla yurtdışına seyahat ederek, ancak dönmemek ve bazen de yurtdışında sığınma talebinde bulunmak suretiyle ülkeyi terk ederlerdi. Bu kişilerin vatandaşlığı genellikle iptal edilir ve geride bıraktıkları mülkleri (varsa) devlet tarafından el konulurdu.
Sovyet
Sovyet muhalifleri, Sovyet ideolojisinin belirli unsurlarına katılmayan ve bunlara karşı sesini yükselten kişilerdi.[8] Muhalif terimi, Joseph Stalin'in ölümünden sonra Sovyetler Birliği'nde komünizmin çöküşüne kadar olan dönemde kullanılmıştır.[4] Bu terim, Sovyet rejimine yönelik mütevazi meydan okumalarıyla karşılaşan ve koruma ve teşvik edilmeleriyle karşılaşan marjinalleşmiş entelektüellerin küçük gruplarına atıfta bulunmak için kullanıldı.[9] Terimin tanımlamasını takip ederek, bir muhalifin rejimden "ayrı durduğu" kabul edilir.[10] Muhalifler kendilerini muhalif olarak tanımlamaya başladıkça, terim toplumun iyiliği için algılanan bir uyumsuzluğa sahip olan bireyi ifade etmek için kullanılmaya başlamıştır.[5][6][7]
Sovyetler Birliği'nde siyasi muhalefet neredeyse hiç görünür değildi ve nadir istisnalar dışında önemsizdi.[11] Bunun yerine, Sovyetler Birliği'nde muhalif faaliyetin önemli bir unsuru, hem Sovyetler Birliği içinde hem de yabancı ülkelerde topluma yasa ihlalleri ve insan hakları konusunda bilgi vermekti. Zamanla, muhalif hareket Sovyet Komünist istismarları konusunda canlı bir farkındalık yaratmıştır.[12]
Sovyet muhalifler, devleti eleştirenler, Sovyet Ceza Kanunu'na göre olası yasal yaptırımlarla karşı karşıya kalır ve sürgün, akıl hastanesi veya hapis cezası gibi seçeneklerle karşı karşıya kalırdı.[13][14] Sovyet karşıtı siyasi davranışlar, özellikle otoritelere karşı açık sözlü olmak, reform için gösteri yapmak veya hatta kitap yazmak; aynı anda suç teşkil eden bir eylem olarak tanımlanmıştır (örneğin, 70. veya 190-1. maddelerin ihlali), bir belirti olarak (örneğin, "reformizm hezeyanı") ve bir teşhis olarak (örneğin, "uğursuz şizofreni").[15]
Myanmar
Aung San Suu Kyi, Myanmarlı bir muhalif ve aynı zamanda Nobel Barış Ödülü'nü kazanan ünlü bir kişidir.[16]
İrlanda
Muhalif terimi, 1998 Good Friday Anlaşması'na politik olarak karşı çıkmaya devam eden ve referandum sonuçlarını reddeden İrlanda Cumhuriyetçilerini tanımlamak için temel bir terim haline gelmiştir. Bu siyasi partilerin ayrıca birleşik bir İrlanda'ya ulaşmak için şiddetli yöntemleri benimseyen paramiliter kanatları bulunmaktadır.
İrlanda Cumhuriyetçi muhalif gruplar arasında İrlanda Cumhuriyetçi Sosyalist Partisi (1974 yılında kurulan ve şu anda aktif olmayan paramiliter kanadı İrlanda Ulusal Kurtuluş Ordusu'dur), Cumhuriyetçi Sinn Féin (1986 yılında kurulan ve paramiliter kanadı Süreklilik IRA'dır) ve 32 İlçe Egemenlik Hareketi (1997 yılında kurulan ve paramiliter kanadı Gerçek IRA'dır) bulunmaktadır. 2006 yılında Continuity IRA'nın bir kolu olarak Óglaigh na hÉireann ortaya çıkmıştır.[17]
Teknoloji
Muhalifler ve aktivistler, Tor ve dark web gibi şifreli iletişim teknolojilerini en erken benimseyenler arasında yer aldı. Bu teknolojilere totaliter rejimlere karşı direnmek, sansür ve kontrolü önlemek ve gizliliği korumak amacıyla yöneldiler.[18][19][20]
Tor, Mısır'da 2011 yılında Mubarek rejimine karşı protestolar düzenleyen göstericiler tarafından geniş çapta kullanıldı. Tor, Mısırlı muhaliflerin anonim ve güvenli bir şekilde iletişim kurmasına ve hassas bilgileri paylaşmasına olanak sağladı. Ayrıca, Suriye gerillaları, ülkelerinde tanık oldukları tüm dehşetleri dünyayla paylaşmak için Tor'u yaygın şekilde kullandı. Ayrıca, Arap Baharı'ndan etkilenen Lübnan, Moritanya ve diğer ülkelerdeki muhalifler, fikirlerini ve ajandalarını güvende tutmak için Tor'u yaygın şekilde kullandı.[21][22]
Orta Doğu
İran
İranlı muhalifler, mevcut hükûmeti ve geniş anlamıyla önceki rejimi reddeden, demokratik kurumların kurulmasını amaçlayan dağınık gruplardan oluşmaktadır.[23]
BAE
Birçok Orta Doğu ülkesi gibi, Birleşik Arap Emirlikleri (BAE) muhalifleri hapsetmekle suçlanmaktadır. Hükûmetin eleştirilmesine izin verilmemektedir. Birçok Emirlik muhalifi yıllardır hapishanelerde tutulmaktadır.[24]
Mısır
HRW'nin Mart 2023 raporu, Mısır yetkililerinin son birkaç yıl içinde yabancı muhaliflere, gazetecilere ve insan hakları aktivistlerine kimlik kartı vermeyi veya yenilemeyi sistematik olarak reddettiğini belirtti. Bu reddin, onları Mısır'da neredeyse kesin bir şekilde zulme geri dönmeye zorlamak amacıyla yapıldığı düşünülmektedir. Mısır yetkililerinin vatandaşlara geçerli pasaportlar ve diğer yurtdışı kimlik belgelerini keyfi olarak reddederek, hem anayasayı hem de uluslararası insan hakları hukukunu ihlal ettikleri belirtilmektedir.[25]
Ayrıca bakınız
Kaynakça
- ^ "Definition of "Dissident"". Merriam-Webster. 8 Nisan 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Haziran 2023.
- ^ "the definition of dissident". www.dictionary.com. 5 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Haziran 2023.
- ^ Curley, Edwin (31 Mart 2020). A Spinoza Reader: The Ethics and Other Works. Princeton University Press. s. xii. ISBN 978-0-691-20928-9. 7 Nisan 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Haziran 2023.
- ^ a b Chronicle of Current Events (samizdat) 16 Mart 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (Rusça)
- ^ a b Universal Declaration of Human Rights 8 Aralık 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. General Assembly resolution 217 A (III), United Nations, 10 December 1948
- ^ a b Proclamation of Tehran, Final Act of the International Conference on Human Rights, Teheran, 22 April to 13 May 1968, U.N. Doc. A/CONF. 32/41 at 3 (1968) 3 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., United Nations, May 1968
- ^ a b CONFERENCE ON SECURITY AND CO-OPERATION IN EUROPE FINAL ACT. Helsinki, 1 aug. 1975 31 Mayıs 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- ^ Carlisle, Rodney; Golson, Geoffrey (2008). The Reagan era from the Iran crisis to Kosovo. ABC-CLIO. s. 88. ISBN 978-1851098859.
- ^ Smith, Stephen (2014). The Oxford handbook of the history of communism. OUP Oxford. s. 379. ISBN 978-0199602056.
- ^ Taras, Raymond, (Ed.) (2015) [1992]. The road to disillusion: from critical Marxism to post-communism in Eastern Europe (2 bas.). Routledge. s. 62. ISBN 978-1317454793.
- ^ Barber, John (October 1997). "Opposition in Russia". Government and Opposition. 32 (4): 598-613. doi:10.1111/j.1477-7053.1997.tb00448.x.
- ^ Rosenthal, Abe (2 Haziran 1989). "Soviet dissenters used to die for speaking out". The Dispatch. s. 5. 11 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Haziran 2023.
- ^ Singer, Daniel (2 Ocak 1998). "Socialism and the Soviet Bloc". The Nation. 27 Eylül 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Haziran 2023.
- ^ Stone, Alan (1985). Law, psychiatry, and morality: essays and analysis
. American Psychiatric Pub. ss. 5. ISBN 978-0880482097. - ^ "Report of the U.S. Delegation to Assess Recent Changes in Soviet Psychiatry". Schizophrenia Bulletin. 15 (4 Suppl): 1-219. 1989. doi:10.1093/schbul/15.suppl_1.1
. PMID 2638045. - ^ Hlaing, Kyaw Yin (2010). "Daw Aung San Suu Kyi: A Burmese Dissident Democrat". Burma or Myanmar? The Struggle for National Identity. ss. 119-154. doi:10.1142/9789814313650_0005. ISBN 978-981-4313-64-3.
- ^ "Who are the dissidents?". BBC News. 10 Mart 2009. 13 Mart 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ekim 2009.
- ^ Bartlett, Jamie (June 2015), How the mysterious dark net is going mainstream, TEDGlobalLondon, 9 Nisan 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 24 Haziran 2023
- ^ Hern, Alex (23 Ağustos 2017). "The dilemma of the dark web: protecting neo-Nazis and dissidents alike". The Guardian. 11 Nisan 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Haziran 2023.
- ^ David Kushner (22 Ekim 2015). "The Darknet: Is the Government Destroying 'the Wild West of the Internet?'". Rolling Stone. 12 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Haziran 2023.
- ^ Croke, Paul (15 Temmuz 2015). "Dark Net: Secret basement of the Internet". Baltimore Post-Examiner. Erişim tarihi: 20 Aralık 2017.
- ^ "Cryptopolitik and the Darknet". Survival. 58 (1, p7–38. 32p).
- ^ Sherrill, Clifton (2011). "After Khamenei: Who Will Succeed Iran's Supreme Leader?". Orbis. 55 (4): 631-47. doi:10.1016/j.orbis.2011.07.002.
- ^ "UAE 94 dissidents unjustly imprisoned for nine years". 2 Temmuz 2021. 17 Haziran 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Haziran 2023.
- ^ "Egypt: Dissidents Abroad Denied Identity Documents". HRW. 2 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Mart 2023.
Dış bağlantılar
