Montemaggiore Muharebesi
| Montemaggiore Muharebesi | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Güney İtalya'nın Normanlar tarafından fethi | |||||||||
 İsveç'in Södermanland kentinden, Langbarðalandi'de şehit düşen bir Vareg Muhafızı anısına dönemin Ringerike tarzında bir runik taşı | |||||||||
| |||||||||
| Taraflar | |||||||||
| Komutanlar ve liderler | |||||||||
| Mihail Dokeianos Harald Hardrada | Guillaume de Hauteville Rainulf Drengot | ||||||||
| Güçler | |||||||||
| Birkaç bin (Brown) 18,000 (Bari Annals) | 700 Norman şövalye 1,300 piyade (Humble) | ||||||||
| Kayıplar | |||||||||
| Ağır | Bilinmiyor | ||||||||
Montemaggiore Muharebesi (ya da Monte Maggiore Muharebesi), 4 Mayıs 1041'de, Bizans İtalya'sında Cannae yakınlarındaki Ofanto nehrinde, Lombard - Norman isyancı kuvvetleri ile Bizans İmparatorluğu arasında yapılmıştır. Norman Guillaume de Hauteville, İtalya'nın Bizans Katepanı Mihail Dokeianos'a karşı daha büyük bir isyanın parçası olan saldırıya öncülük etmiştir. Muharebede ağır kayıplar veren Bizanslılar sonunda mağlup olmuş ve geri kalan kuvvetler Bari'ye çekilmiştir. Muharebe sonucunda Dokeianos değiştirilmiş ve Sicilya'ya nakledilmiştir. Zafer, Normanlar'a artan miktarda kaynak sağlamanın yanı sıra isyana katılan şövalyelerin ayakta kalmasını sağlamıştır.
Arka plan
Muharebe, Lombard-Norman güçlerinin Bizans İmparatorluğu'na karşı Arduin tarafından kışkırtılan[2] yenilenen isyanının ilk muharebesi olan Olivento Muharebesi'nden iki aydan kısa bir süre sonra,[3] 4 Mayıs 1041'de yapılmıştır.[4] Olivento'daki muharebe, 1018'deki Cannae Muharebesi'nden bu yana Normanlar ile Bizanslılar arasındaki ilk muharebeydi, ancak sonuç bu kez Bizans zaferinden yenilgiye dönüştü.[5]
Normanlar başlangıçta İtalya'da yalnızca paralı asker olarak savaşırken, 1041 isyanı sırasında kontrolü giderek ele geçirdiler ve Montemaggiore Muharebesi'nden sonra kendilerine toprak ayırmaya başladılar.[6] Muharebenin gerçekleştiği yer Cannae yakınlarındaki Ofanto nehriydi,[3] ancak Montemaggiore dağının adı genellikle 1041 savaşına atıfta bulunmak için kullanılır.[7]
Muharebe
Montemaggiore'daki Norman saldırısı, Normanların lideri seçilen Guillaume de Hauteville[7] tarafından yönetilmiştir.[8] Ayrıca Guillaume'nin iki küçük erkek kardeşi Drogo ve Humphrey de oradaydı.[8][2] Norman birliği, Olivento'daki önceki muharebenin ardından, İtalya'nın kuzey kesiminden yeni Lombard yardımcı birliklerinin[1] ve Rainulf Drengot liderliğindeki Salerno ve Aversa'dan Norman paralı askerlerinin saflarını güçlendirmesiyle hatırı sayılır bir güç kazandı.[8] Norman ordusunun, Lombard piyadeleri ve ağır süvari formasyonlarına ek olarak, modern tarihçiler tarafından şişirilmiş bir sayı olarak değerlendirilen 2.000 Norman şövalyesini içerdiği söyleniyor.[8][9] Tarihçi Richard Humble, ordunun sayısını 700 Norman şövalyesi ve yaklaşık 1.300 piyade askeri olarak tahmin eder;[10] sayı, Gordon S. Brown'un Olivento'daki bir önceki savaş için tahmin ettiği sayının kabaca iki katıdır.[8]
Bizans katepanı Mihail Dokeianos[9] Normanlar'ı sayısal olarak daha büyük bir orduyla karşıladı.[11] Ordusunun Bari Yıllıklarında (Annales barenses) 18.000 adamdan oluştuğu iddia ediliyor,[12] ancak Brown tarafından "birkaç bin" (Olivento'da) olarak tahmin edilmiştir.[5] Ordu iki hatta ayrılmıştı ve Asya'dan gelen taze birliklerden ve Sicilya'dan dönen askerlerden oluşuyordu.[13] Bizans kuvvetleri ayrıca, geleceğin Norveç kralı Harald Hardrada'nın liderliğindeki,[9][11] İskandinav çoğunluğunda oluşanVareg Muhafızları'nı da içeriyordu ve Troia ve Ofanto'dan iki Yunan Rite piskoposunun varlığıyla manevi olarak desteklenmişti.[8]
Normanlar Bizanslılara mızrak ucu düzeninde saldırdı, bu da ilk hattın ikinciye kaymasına neden oldu ve Bizanslılar arasında kafa karışıklığına neden oldu.[13] Guillaume'nin ateşi vardı ve başlangıçta dövüşü bir tepeden izledi, ancak sonunda heyecana yenik düşerek savaşa katıldı.[7][8] Aralarında iki piskoposun da bulunduğu çok sayıda Bizans askeri kaçmaya çalışırken Ofanto'da boğuldu.[8] Özellikle büyük sayıda Vareg muhafızı muharebede öldü[11] ve Bizanslılar sonunda muharebede mağlup oldular.[13] Norman zaferi, özellikle Norman ağır süvarilerinin eklenmesine atfedilir.[7][9]
Sonrası
Bizans ordusunun ezilmesiyle Mihail Dokeianos, Bari limanına geri çekildi ve Sicilya'dan yeni takviye talep etti.[8] Ancak takviye yerine Dokeianos Sicilya'ya transfer edildi[3] ve yerine Exaugustus Boioannes getirildi.[14] Montemaggiore'daki zafer, Normanlara askeri teçhizat, atlar, çadırlar, değerli kumaşlar, altın ve gümüş kaplar da dahil olmak üzere ilk önemli savaş ganimetlerini elde etmelerini sağladı. Askerlerin zenginleşmesi daha fazla şövalyenin isyana katılmasını sağladı.[8] 1041 Lombard-Norman isyanını üçüncü ve son savaş olan Eylül ayındaki Montepeloso Muharebesi izledi.[2][8]
Notlar
Kaynakça
- Özel
- ^ a b c Wortley, John (2010). John Skylitzes: A Synopsis of Byzantine History, 811–1057. Cambridge University Press. s. 401.
- ^ a b c Kleinhenz 2004, s. 1068.
- ^ a b c Jaques 2007, s. 680.
- ^ Brown 2003, ss. 38-39.
- ^ a b Brown 2003, s. 42.
- ^ Rogers 2010, "Norman Conquests, Norman Expansion: Southern Italy and Sicily", p. 68.
- ^ a b c d Bradbury 2004, s. 160.
- ^ a b c d e f g h i j k Brown 2003, s. 43.
- ^ a b c d Beeler 1971, s. 68.
- ^ Humble 1989, s. 78.
- ^ a b c Blöndal & Benedikz 2007, s. 70.
- ^ Jansen, Drell & Andrews 2010, s. 493.
- ^ a b c Gravett & Nicolle 2007, s. 102.
- ^ Rogers 2010, "Cannae, Battle of", p. 322.
- Genel
- Beeler, John (1971). Warfare in Feudal Europe: 730-1200
. Ithaca, NY: Cornell University Press. ISBN 978-0-8014-9120-7. - Blöndal, Sigfús; Benedikz, Benedikt S. (2007). The Varangians of Byzantium. Cambridge, NY: Cambridge University. ISBN 978-0-521-21745-3.
- Bradbury, Jim (2004). The Routledge Companion to Medieval Warfare. New York, NY: Routledge. ISBN 978-0-415-22126-9.
- Brown, Gordon S. (2003). The Norman Conquest of Southern Italy and Sicily. Jefferson, NC: McFarland & Company Inc., Publishers. ISBN 978-0-7864-1472-7.
- Gravett, Christopher; Nicolle, David (2007). The Normans: Warrior Knights and Their Castles. Oxford, UK and New York, NY: Osprey Publishing Limited. ISBN 978-1-84603-218-9.[]
- Humble, Richard (1989). Warfare in the Middle Ages. United States: Mallard Press. ISBN 978-0-7924-5089-4.
- Jaques, Tony (2007). Dictionary of Battles and Sieges: A Guide to 8,500 Battles from Antiquity through the Twenty-first Century. Westport, CT: Greenwood Press. ISBN 978-0-313-33538-9.
- Jansen, Katherine L.; Drell, Joanna; Andrews, Frances (2010). Medieval Italy: Texts in Translation. Philadelphia, PA: University of Pennsylvania Press. ISBN 978-0-8122-2058-2.
- Kleinhenz, Christopher (2004). Medieval Italy: An Encyclopedia. 2. New York and London: Routledge. ISBN 978-0-415-93931-7.
- Rogers, Clifford J. (2010). The Oxford Encyclopedia of Medieval Warfare and Military Technology. 1. New York, NY: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-533403-6.
- Wortley, John, (Ed.) (2010). John Skylitzes: A Synopsis of Byzantine History, 811-1057 [İoannis Skilicis: Bizans Tarihinin Bir Özeti, 811-1057] (İngilizce). Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-76705-7.
