Monofobi

Autofobi aynı zamanda monofobi, isolofobi veya eremofobi, olarak adlandırılan, yalnız kalma fobisidir; bencil olma korkusu veya yalnız kalma korkusudur.^[1] Hastaların fiziksel olarak hasta olmaları gerekmez, ama göz ardı edildiklerini ya da sevilmediklerini düşünürler. İfade edilenin aksine, kelimenin anlamı, autofobiyi "kendinden korkma" olarak tanımlamaz.^[2] Bozukluk tipik olarak diğer anksiyete bozukluklarından kaynaklanır ve bunlarla ilişkilidir.^[3]

Autofobi, agorafobi gibi diğer bazı fobilerle birlikte olabilir ve genellikle agorafobik kümenin bir parçası olarak kabul edilir. Bu, monofobinin bazı anksiyete bozuklukları ve hiperventilasyon bozuklukları ile aynı özelliklere sahip olduğu anlamına geliyor. Agorafobik kümeye dahil bir fobisi olan kişilerin ana kaygısı acil durumlarda yardım almaktır. Bu, insanlarda halka karışma, bir kalabalığa yakalanma, yalnız olma ya da sıkışma korkusuna sahip olması demektir.^[4]

Monofobi, agorafobi (Halka girme korkusu ya da büyük kalabalığa yakalanma korkusu), kendinden nefret etme veya sosyal kaygı ile benzer olsalar bile aynı şey değildirler. Diğer fobilerle beraber olma durumu olan bir spesifik bir fobidir.

Monofobi, aynı zamanda autofobi, isolofobi ve eremofobinin farklı tanımları vardır. Bunlar biraz değişiktir, ancak çoğunlukla aynı şeyi ifade eder. Merriam-Webster Tıp Sözlüğüne göre eremofobi, yalnız kalmayla ilgili korkunç bir korkudur.^[5]

Uygulayıcı Tıp Sözlüğüne göre, autofobinin tanımı, yalnızlığa ya da kişinin benliğine karşı olan korkusudur.^[1]

Monofobi, sosyal kaygı türetilebilir. Bu fobiye sahip olan insanlar yalnız bırakıldıklarında panik atak geçirirler ki bu toplumsal kaygılardan sık görülen bir reaksiyondur. Bu hastalık ayrıca depresyon'dan kaynaklanabilir, çünkü insanlar ciddi monofobik hale geldiğinde bazı görevleri ve faaliyetleri tamamlamak neredeyse imkânsız hale gelir. Bu genellikle, monofobların, çok sayıda insanın bulunduğu veya yabancı olan bir yere girme ihtimaliyle karşı karşıya kalmaları durumunda ortaya çıkar. Bu fobi, agorafobi ile yakından ilişkili olabilir; bu, kendine güveni ve tek başına yapılması gereken bazı faaliyetleri tamamlama becerilerini azaltır. Bu fobiden muzdarip olan insanlar, olası en kötü senaryoyu hayal etme eğilimindedirler. Örneğin, panik atak yapmış olabilirler ve bu olaydan öleceklerini düşünürler.^[6]

Doktorlara göre, bu fobinin gelişmesine yol açtığına inanılan bir diğer deneyim, genellikle çocukların ebeveynleri tarafından terk edilmesidir. Bu, çocukluk travmasına neden olur ve büyüdükçe onları daha çok etkiler. Bu, kendi hayatlarındaki önemli kişilerin hepsini terk etmeleri veya terk etmelerinden korktukları için, monofobiye dönüşür. Dolayısıyla, bu fobi, insanların büyüdüklerinde sahip oldukları davranış ve deneyimlerden gelebilir. Bununla birlikte, terk edilmek her zaman fiziksel olarak yalnız başına kalındığı anlamına gelmez, aynı zamanda maddi veya manevi olarak yalnız kalmayı da içerir. Çok kaygısı olan insanlar bu fobiye karşı daha hassaslardır.^[7]

Bu fobi sıklıkla genç yaşta ortaya çıkmasına rağmen, daha sonradan da gelişebilir. Bireylerde bazen bu korku, sevilen birinin ölümüyle veya önemli bir ilişkinin bitmesi ile oluşur. Monofobi, belirli bir kişi olmadan olma korkusu olarak da tanımlanabilir. Bir kişinin hayatındaki trajik olaylar, belirli bir kişi olmadan olma korkusunu yaratabilir, ancak bu genellikle sonunda yalnız kalma duygusuna dönüşecektir.^[8]

Monofobi belirtileri duruma göre değişir. Bununla birlikte, bu hastalığa yakalanmış birçok insanın muzdarip olduğu bazı belirtiler vardır. Yalnız olmaları veya gözlerden uzak tutulduklarını düşündükleri durumlarda düşüncelerinde yoğun bir endişe duygusunun hakim olması, bir kişinin monofobik özellik taşıdığının en yaygın belirtilerinden biridir. Bu bozukluğu olan insanlar aynı zamanda tek başına kalmaları durumunda ortaya çıkmayı bekleyen bir felaket olduğuna da inanırlar.^[8] Bu sebepten monofoblar yalnız kalmaktan kaçınmak için uğraşırlar. Bununla birlikte, bu hastalığı olan insanlar genellikle terk edilmeyi hissetmek için fiziksel terk edilmeye ihtiyaç duymazlar. Monofoblar çoğunlukla kalabalık bir alanda ya da gruplarda tamamen göz ardı edilmiş gibi hissedeceklerdir.^[9][10]

Aşağıda, bazen monofobiyle ilişkilendirilen semptomların listesi bulunmaktadır:

• Mental semptomlar:
  • Bayılma korkusu
  • Hastalıktan başka herhangi bir şeye konsantre olmama sorunu
  • Aklını kaçırma korkusu^[11]
  • Açıkça düşünmede başarısızlık^[8]
• Duygusal semptomlar:
  • Gelecek zamanlarda yalnız kalınabilecek yerler ve zaman dilimleriyle alakalı stres yaşamak
  • Yalnız kalma korkusu^[12]
• Fiziksel semptomlar:
  • Sersemlik, baş dönmesi
  • Terlemek
  • Titremek
  • Mide bulanıtısı
  • Soğuk veya sıcak basmaları
  • Uyuşukluk ve karıncalanma hissi^[11]
  • Kuru ağız
  • Kalp atışlarında artış^[8]

Monofobi, endişe duygusu veya korku duygusuna aşırı derecede neden olabilen bir durumdur. Monofobiden her insan farklı şekilde etkilediğinden, iyileştirmek için özel bir tedavi yöntemi yoktur. Çoğu hasta, yalnız oldukları süre yavaşça arttığında, psikoterapi ile tedavi edilir.^[13] Bu hastalıkla ilgili hala medikal bir çözüm yolu bulunamamıştır.^[13] Eğer hastalık çok ciddiyse, terapinin devam edebilmesi için ilaçlar kullanılır.^[4]

Hastaların bu fobiye sahip olduklarının farkında olmamaları ve yardım arama fikrini reddetmeleri düşük bir ihtimal değildir. Madde bağımlılığı gibi, monofobi zihinsel ve fizikseldir ve bir tıp uzmanından yardım gerektirir.^[12] İlaç, semptomları stabilize etmek ve diğer madde bağımlılığını önlemek için kullanılabilir. Grup ve bireysel terapi semptomları hafifletmeye yardımcı olmak ve fobiyi tedavi etmek için kullanılır.

Hafif derecede monofobi vakalarında tedavi bazen çok basit olabilir. Terapistler hastaları, yalnız başınayken müzik dinlemek veya evde televizyon izlemek gibi yalnız değilmiş gibi hissetmelerini sağlamak için birçok farklı ilaç önermektedir; bunlar arka plan gürültüsü yapan aletler olabilir. Tenha olan yerlerin sessizliğini kesmek için gürültüyü kullanmak, çoğunlukla, monofobi çeken insanlar için büyük bir yardımcı olabilir.

Bununla birlikte, kişinin zaman zaman yalnız hissetmesi monofobik olduğu anlamına gelmez. Çoğu kişi zaman zaman yalnız ve tenha hissediyor; Bu sıra dışı bir fenomen değildir. Ancak, bir insanın günlük hayatını nasıl yaşadığını değiştirecek seviyede yalnız olma korkusu olduğunda monofobik olma fikri bir olasılık haline gelir.^[9]

Tapastic, kayalık bir yerdeki aile yaşantısına sahip bir çocuğun lise hayatını anlatan "Autofobia" adlı bir çizgi roman yazmıştır. Kasım 2015 itibarıyla bu seride 46 bölüm ve 11 sezon yer alıyor. Seri, 230.4 bin kez izlendi ve 3.3 bin takipçisi var.^[14]

Birleşik Devletler'de Agorafobik Burun tıkanıklığı adlı bir grup, 1994 yılında Relapse Records'tan çıkardığı bir plak ile, Grindcore'un türevi olarak kuruldu. Şu anki üyeleri Jay Randall, Katherine Katz, Richard Johnson ve Scott Hulldur.^[15]

Fobiler listesi