Mobil IP - Turkipedia

Günümüzde, dizüstü bilgisayarlar, PDA 'lar, cep telefonları gibi aygıtların kullanımı her geçen gün artmaktadır. (Tablo 1.0) Bu da, ağ katmanı yapısına önemli eklemeler yapılmasını gerektirmektedir. Bu özelliği destekleyen internet yapısı ve protokollerin tümüne ise Mobil IP adı verilmektedir. Mobil IP, birçok işlem biçimi destekleyen esnek ve karmaşık bir standarttır.

İnternet iletişim kuralları dizisi OSI modeli
	^Katman	^{İletişim kuralları}
7.	Uygulama katmanı	HTTP, DNS, SMTP, FTP, TFTP, UUCP, NNTP, SSL, SSH, IRC, SNMP, SIP, RTP, Telnet, ...
6.	Sunum katmanı	ISO 8822, ISO 8823, ISO 8824, ITU-T T.73, ITU-T X.409, ...
5.	Oturum katmanı	NFS, SMB, ISO 8326, ISO 8327, ITU-T T.6299, ...
4.	Ulaşım katmanı	TCP, UDP, SCTP, DCCP, ...
3.	Ağ katmanı	IP, IPv4, IPv6, ICMP, ARP, İnternet Grup Yönetim Protokolü, IPX,...
2.	Veri bağlantısı katmanı	Ethernet, HDLC, Wi-Fi, Token ring, FDDI, PPP, L2TP...
1.	Donanım katmanı	ISDN, RS-232, EIA-422, RS-449, EIA-485, ...

Ülkeler	3G aboneler	Nüfusa Oranı
Dünya Çapında	1,750.3 milyon	24.55%
Çin	325.5 milyon	24%
Amerika	225.0 milyon	70.6%
Japonya	111.5 milyon	88.3%
Hindistan	88.5 milyon	6.9%
Brezilya	77.2 milyon	38.6%
İtalya	55.1 milyon	90.5%
Endonezya	46.1 milyon	18.7%
İngiltere	45.8 milyon	72.6%
Türkiye	45.7 milyon	60.6%
Almanya	45.1 milyon	55.1%

Tablo 1.0 Çeşitli ülkelerde 2013 yılı mobil internet abone sayısı. Kaynak:15 Ağustos 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde [https://web.archive.org/web/20130815193816/http://www.itu.int/ arşivlendi./ itu]

Giriş

Mobil IP, mobil aygıtların, bağlantı noktası ne olursa olsun, IP adresi değişmeden İnternette bağlı kalmasına olanak sağlayan ve TCP gibi daha yüksek protokollere açık, İnternet Protokolü üzerine kurulmuş standart bir protokoldür.

Uygulamalar

Mobil IP, özellikle kablosuz teknolojinin kullanıldığı ortamlarda önem kazanmaktadır. Dolaşım gerektiren kablosuz yerel alan ağlarının yanı sıra, hücresel ortamları da içermekte, CDMA, TDMA, GSM, AMPS, NAMPS gibi birçok hücresel teknoloji ile birlikte uygulanabilmektedir. Mobil IP uygulamalarında, aşağıdaki öğelerin bulunması gerekir. (Şekil 1.1)

Mobil IP 'nin Temel Bileşenleri - Şekil 1.1

Mobil düğüm
Servis sağlayıcı
Yabancı servis sağlayıcı

Mobil iletişimi sağlayan, servis sağlayıcı ile yabancı servis sağlayıcıdır. Servis sağlayıcı, mobil düğümün, ağ içinde görevlendirilen yönlendiricisidir. Yabancı servis sağlayıcı ise mobil düğümün ziyaret ettiği ağdaki özelleştirilmiş yönlendiricidir. Yabancı servis sağlayıcılar, genellikle servis sağlayıcı ile mobil düğüm arasında gönderilen kayıt isteklerini yinelemekten sorumludur.

Destekleyen Protokoller

IETF Mobil IP Çalışma Grubu, hem IPv4 hem de IPv6 'yı kullanan IP düğüm noktalarına (sunucular ve yönlendiriciler), IP altağları ve çeşitli ortamlar arasında sürekli dolaşımı sağlamak için yönlendirici desteğini geliştirmiştir. Mobil IP 'nin yöntemi, aktif Aktarım Denetimi Protokolü (TCP) bağlantılarının ve Kullanıcı Datagram Protokolü 'nün (UDP) giriş bağlanma tertibatının korunmasının yanı sıra, IP katmanı üzerinde şeffaflığı desteklemek üzerine kuruludur. Mobil IP, kablosuz ağ yapısı içinde ilginin odak noktası olmuştur. İlginin çoğu, daha uygun bir protokol olan IPv6 'ya yönelmekte, mevcut araştırma ve geliştirmeler IPv6 'yı merkez almaktadır. Ancak ilk protokol olan IPv4 'de başarıyla kullanılmaktadır.

Standartları

Mobil IP Standartları, IETF tarafından geliştirilmiştir. Yorum istekleri (Request for Comments - RFC) olarak yayımlanan standartlar şunlardır :

RFC2002 : Temel Mobil IP işletimi
RFC2003 : IP içinde IP Kapsülleme
RFC2004 : IP içinde En az Kapsülleme
RFC1701 : Genel Yol Kapsülleme (GRE )
RFC2006 : Mobil IP için Yönetimsel Bilgi Tabanı (MIB )
RFC2344 : Mobil IP için Tersine Tünelleme
RFC2356 8 Şubat 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. : Mobil IP için Ateş duvarı

Kaynakça

Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi
Nazife Baykal, BİLGİSAYAR AĞLARI
Wikipedi İngilizce 28 Şubat 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
http://www.itu.int 15 Ağustos 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.

İlgili Araştırma Makaleleri

İnternet Protokol Versiyon 4 (IPv4), İnternet Protokolü'nün (IP) dördüncü versiyonudur.

UDP, TCP/IP protokol takımının iki aktarım katmanı protokolünden birisidir. Verileri bağlantı kurmadan yollar.

Ağ katmanı veya 3. katman, veri paketinin farklı bir ağa gönderilmesi gerektiğinde, veri paketine yönlendiricilerin kullanacağı bilginin eklendiği katmandır. Örneğin IP iletişim kuralı bu katmanda görev yapar.

Internet Protocol Version 6 kısaca IPv6, aslında 32 bitlik bir adres yapısına sahip olan IPv4'ün adreslemede artık yetersiz kalması ve ciddi sıkıntılar meydana getirmesi üzerine IETF tarafından geliştirilmiştir.

İnternet protokol takımı, bilgisayarlar ve ağ cihazları arasında iletişimi sağlamak amacıyla standart olarak kabul edilmiş kurallar dizisidir. Bu kurallar dizisi temel olarak verinin ağ üzerinden ne şekilde paketleneceğini ve iletilen veride hata olup olmadığının nasıl denetleneceğini belirlemektedir.

Network Address Translation (NAT), TCP/IP ağındaki bir bilgisayarın yönlendirme cihazı ile başka bir ağa çıkarken adres uzayındaki bir IP ile yeniden haritalandırma yaparak IP paket başlığındaki ağ adres bilgisini değiştirme sürecidir.

Adres Çözümleme Protokolü ağ katmanı adreslerinin veri bağlantısı katmanı adreslerine çözümlenmesini sağlayan bir telekomünikasyon protokolüdür. 1982 yılında RFC 826 aracılığıyla tanımlanmıştır. STD 37 kodlu bir internet standardıdır.

IP adresi, interneti ya da TCP/IP protokolünü kullanan diğer paket anahtarlamalı ağlara bağlı cihazların, ağ üzerinden birbirleri ile veri alışverişi yapmak için kullandıkları adres.

İngilizce Router Information Protocol, yani Yönlendirme Bilgi Protokolü anlamına gelen RIP, bir TCP/IP ağındaki router'ların birbirini otomatik olarak tanımasında kullanılan bir iç yönlendirme protokoldür. Aynı zamanda uzaklık vektör algoritmasına dayanır ve IGP 'nın bir uygulamasıdır. Yönlendirme kararları, düğümler arasındaki sıçramaların sayısına dayanır. Yönlendiriciden geçmek bir sıçrama sayılır. İlk olarak XNS protokol kümesinde kullanılmış olup daha sonra IP ağ uygulamalarında kullanılmıştır.

Bilgisayar ağlarında Point-to-Point Protokolü, iki ağ geçidi arasında doğrudan bağlantı kurmaya yarayan veri köprüleme protokolüdür.

Basit Hizmet Algılama Protokolü (SSDP) Basit Hizmet Keşif Protokolü (SSDP), ağ hizmetlerinin ve durum bilgilerinin tanıtılması ve keşfedilmesi için İnternet protokol takımına dayalı bir ağ protokolüdür. Bunu, Dinamik Ana Bilgisayar Yapılandırma Protokolü (DHCP) veya Etki Alanı Adı Sistemi (DNS) gibi sunucu tabanlı yapılandırma mekanizmalarının yardımı olmadan ve bir ağ ana bilgisayarının özel statik yapılandırması olmadan gerçekleştirir. SSDP, Evrensel Tak ve Kullan (UPnP) keşif protokolünün temelidir ve konut veya küçük ofis ortamlarında kullanım için tasarlanmıştır. Resmi olarak Microsoft tarafından bir IETF İnternet Taslağı'nda tanımlanmıştır.ve Hewlett-Packard 1999'da. IETF önerisinin süresi o zamandan beri dolmuş olmasına rağmen SSDP, UPnP protokol yığınına dahil edildi ve nihai uygulamanın bir açıklaması, UPnP standartları belgelerine dahil edildi.

Open Systems Interconnection (OSI) modeli ISO tarafından geliştirilmiştir. Bu modelle, ağ farkındalığına sahip cihazlarda çalışan uygulamaların birbirleriyle nasıl iletişim kuracakları tanımlanır.

İnternet Protokolü Güvenliği (IPsec), Internet Protokolü (IP) kullanılarak sağlanan iletişimlerde her paket için doğrulama ve şifreleme kullanarak koruma sağlayan bir protokol paketidir. IPsec, içinde bulundurduğu protokoller sayesinde, oturum başlarken karşılıklı doğrulama ve oturum sırasında anahtar değişimlerini gerçekleştirme yetkisine sahiptir. İki bilgisayar arasında (host-to-host), iki güvenlik kapısı arasında(network-to-network), bir güvenlik kapısı ve bir bilgisayar arasında(network-to-host) sağlanan bağlantıdaki veri akışını korumak için kullanılır. IPsec kriptografik güvenlik servislerini kullanarak IP protokolü ile gerçekleştirilen bağlantıları korumak için kullanılır. Ağ seviyesinde doğrulama veri kaynağı doğrulama,veri bütünlüğü, şifreleme ve replay saldırılarına karşı koruma görevlerini üstlenir.

Gezici Ipv6, gezici IP' nin bir versiyonu. Paket anahtarlı ağlararası iletişimde, elektronik cihazların veri değişimi için kullandıkları, bir ağ katmanı IP standardıdır. Gezici Ipv6, Ipv6 ağındaki konumunu isteğe bağlı olarak değiştirmesi ve geçerli olan bağlantıların devamlılığını sağlaması ile Ipv6 düğümünün gezici hale gelmesine izin verir.

Komşu Keşfi Protokolü IPv6 ile kullanılan internet iletişim kuralları dizisinde bir protokoldur. Bağlantı katmanında çalışır ve bağlantıdaki diğer düğümleri bulmak, diğer düğümlerin ağ katmanı adreslerine karar vermek, uygun routerlar bulmak ve diğer aktif komşu düğümlere yollar hakkında erişilebilirlik bilgisi sağlamakla yükümlüdür(RFC 4861, 2007).

Sınır Geçit Protokolü internet üzerinde kararların çekirdeğe yönlendirilmesine imkân sağlar. BGP gerçekten de güvenilir, sağlıklı çalışan bir yönlendirme protokolü olmasına karşın yavaş bir yönlendirme protokolüdür. Bu protokol bir IP network tablosunu korur ya da otonom sistemler arasında ağın ulaşılabilirliğini gösterir. Yol vektörü protokolü gibi tarif edilir.

İnternet Protokolü (IP), ağlar arası paket transferinde eğer paketin boyutu gönderilecek ağın taşıyabileceği maksimum taşıma birimi 'nden (MTU) daha büyük olması durumunda datagram parçalamasını uygularlar. Böylece daha büyük boyuttaki paketleri kabul edecek olan ağın MTU'na uygun şekilde küçük parçalara böler. Parçalama bir IP datagramının ağlar arasında dolaşırken MTU(Maksimum Transfer Unit) değeri daha düşük kapasitede bir ağa geldiginde yaşadıgı durumdur. Yani parçalama, bölünmedir. Örneğin; Ethernet ağlarının MTU değeri 1500 byte'dır. Bizim IP datagramımızın değeri 2400 byte olsun. Bu paket ethernet ağının girişindeki yönlendiriciye geldiğinde yönlendirici diğer tarafında ethernet ağı ve bunun MTU değerinin 1500 byte olduğunu bilir ve 2400 byte’lık gelen paketi Ethernet ağına parçalayarak gönderir. Paketimiz artık hedefine ilk parça 1500 byte, ikinci parçası 900 byte olmak üzere iki parça olarak ulaşır ve birleştirilir.

TCP/IP, yapı olarak iki katmanlı bir haberleşme protokolüdür. Üst Katman TCP verinin iletimden önce paketlere ayrılmasını ve karşı tarafta bu paketlerin yeniden düzgün bir şekilde birleştirilmesini sağlar. Alt Katman IP ise, iletilen paketlerin istenilen ağ adresine yönlendirilmesini kontrol eder.

Bilgisayar ağlarında, İnternetin ağ mimarisinde genellikle TCP/IP olarak bilinen, İnternet iletişim kuralları dizisinde en düşük tabaka bağlantı katmanıdır. Bu tabaka RFC 1122 ve RFC 1123 ile tanımlanmıştır. Bağlantı katmanı metodların grubudur ve İletişim protokolleri sadece konağa fiziksel olarak bağlantı ile çalışmaktadır. Bağlantı, ağda konak ve düğümler arasında fiziksel ve mantıksal bileşenler kullanılmasıdır ve bir bağlantı protokolü metodların bir takımıdır ve standartlar sadece Yerel alan ağı parçalarında ya da bir Geniş alan ağı bağlantılarında sadece komşu ağ bileşenleri arasında geçerlidir.

Internet Protocol (IP) ağ sınırları boyunca datagramların geçişi için internet protokolü takımında temel iletişim protokolüdür. Yönlendirme işlevi sayesinde internetin çalışmasını sağlamaktadır. IP, paket teslim görevini paket başlıklarındaki IP adreslerine dayalı olarak kaynak adresten hedef adrese doğru gerçekleştirir. Bu amaçla, IP veri teslim edilecek kapsülleyen bir paket yapıları tanımlamaktadır. Aynı zamanda adresleme yöntemlerini tanımlayan bu metot kaynak ve hedef bilgileri ile diyagramı etiketlemek için kullanılır. IP, 1974 yılında Vint Cerf ve Bob Kahn tarafından orijinal iletim kontrol programında bağlantısız bir datagram hizmeti olarak tanıtıldı. İnternet protokolü paketi bu nedenle sık sık TCP/IP gibi ifade edilir. IP'nin ilk büyük versiyonu İnternet Protokolü Sürüm 4'tür. IPv4 internette baskın olan bir protokoldür. Protokolün halefi ise İnternet Protokolü Sürüm 6 (IPv6)'dır.

Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.