İçeriğe atla

Mitsubishi F-2

Kontrol Edilmiş
Mitsubishi F-2
Bir Mitsubishi F-2A
Bir Mitsubishi F-2A
TürüAvcı
Ulusal köken Japonya
 ABD
ÜreticiMitsubishi Heavy Industries-Lockheed Martin
İlk uçuş7 Ekim 1995
Hizmete giriş2000
DurumuEtkin
Ana kullanıcıJapon Öz Savunma Kuvvetleri
Üretim sayısı94+4 Prototip
Birim maliyeti12 Milyar yen ($127 Milyon)
GelişimiGeneral Dynamics F-16 Fighting Falcon

Mitsubishi F-2, General Dynamics F-16 Fighting Falcon’dan türetilen, Amerika Birleşik Devletleri’nin %60; Japonya’nın %40 katkısıyla Japon Hava Öz Savunma Kuvvetleri için Mitsubishi Heavy Industries ve Lockheed Martin tarafından üretilmiş çok rollü bir savaş uçağıdır.

F-2’nin tasarım temeli, Gelişmiş Taktik Avcı (ATF) programına düşük maliyetli bir alternatif olarak sunulan ve başarısız olan F-16 Agile Falcon’dur. Üretimi 1996 yılında başlamış, ilk uçağı hizmete 2000 yılında girmiştir.

İlk 76 uçak 2008 yılında hizmete girdi ve toplam 98 adet üretildi. Bir savaş uçağında kullanılan ilk aktif faz dizinli radar 1995 yılında F-2 ile tanıtılmış J/APG-1'dir.

F-2, F-16'nın resmi olmayan takma adı olan "Viper"a ve Mitsubishi A6M Zero'ya atıfta bulunarak "Viper Zero" takma adını almıştır.[1]

Geliştirilme aşaması

ABD-Japonya müzakereleri

JASDF ve yüklenicileri, 1981 kadar erken bir tarihte, yaşlanan Mitsubishi F-1 savaş uçağının yerine Japon tasarımı ve üretimi bir yedek parça geliştirmeyi düşündüler. 1985 yılında resmi bir fizibilite çalışması başlatıldı.[2]

Japonya'nın uçakları yerli olarak geliştirme niyeti, daha önce McDonnell Douglas lisansı altında üretilen F-15J savaş uçağının başarısına dayandırıldı.

Japon savunma müteahhitleri, mühendislere deneyim olması ve dolayısıyla Japon uçak endüstrisini geliştirmesi amacıyla yeni bir uçak inşa etmeleri gerektiğini savundu.[3]

Program 1985 yılında resmi olarak şekillenmeye başladığında, birçok ABD yetkilisi programın düşük kalitede bir uçakla sonuçlanacağından ve bunun ABD-Japonya savunma sanayi ilişkilerini zayıflatacağından endişelilerdi. Pentagon yetkilileri, Japonya'nın ABD uçağı satın almayı kabul etmeyeceğini düşündüğü için F-16 ya da F/A-18 platformuna dayalı bir uçağın ortak üretimini veya ortak geliştirilmesini savundu.[2]

1987'nin başlarında, Amerika Birleşik Devletleri, Caspar Weinberger ve diğer yetkililer aracılığıyla projeyi ABD-Japonya ortak geliştirmesi olarak yürütmesi için Japonya'ya diplomatik baskı yapmaya başlamıştı.[4][5]

Reagan ve Nakasone hükümeti, ortak projeyi Ekim 1987'de duyurdu.[6][7]

Kasım 1988'de imzalanan bir mutabakat zaptı uyarınca General Dynamics, F-16 Fighting Falcon teknolojisini Mitsubishi Heavy Industries'e sağlayacak ve ortak olarak geliştirme çalışmasının yüzde 45'e kadarını üstlenecekti.[5][6]

ABD tarafında ise, ABD Dışişleri Bakanlığı ve Savunma Bakanlığı'ndaki üst düzey yetkililer, ABD'nin Japon teknolojisine erişeceğinden ve projenin ABD-Japonya ilişkilerini güçlendireceğinden dolayı projeyi destekledi fakat Ticaret Bakanlığı ve Kongre'nin birçok üyesi Japonya'nın ABD havacılık firmalarıyla rekabetini artırma riskinden dolayı bu projeye karşı çıktı.[4] Kongre'deki muhalifler, Japonya'nın iki ülke arasındaki ticaret açığını kapatmak için Amerikan uçakları alması gerektiğini savundu.[8] Yirmiden fazla Senato üyesi anlaşmanın resmi olarak gözden geçirilmesini talep etti.[7]

George HW Bush'un Ocak 1989'da Amerika Birleşik Devletleri başkanı olarak göreve gelmesinden sonra, ABD hükûmeti anlaşmaya yönelik iç eleştirilere mutabakat zaptının şartlarının "açıklığa kavuşturulmasını" isteyerek yanıt verdi. Japon hükûmeti ise bunu yeniden müzakere etme girişimi olarak görmüştür. Bush yönetimi, teknolojinin Japonya'ya transfer edilmesinden endişe duyuyordu.[4]

Bush, Nisan 1989'da Japon mevkidaşı Noboru Takeshita'nın istifasından kısa bir süre önce Japonya'nın uçuş kontrolü ve silah kontrol yazılımına erişiminin sınırlandırıldığı, ABD'nin ise Japonya'nın savaş için geliştirdiği her türlü yeni teknolojiye erişiminin olacağı revize edilmiş bir anlaşmayı duyurdu.[9] Amerikalı müteahhitlere üretimin en az %40'ı garanti edildi.[8] Kongre, anlaşmayı hoşnutsuzluğunu da dile getirerek Haziran 1989'da onayladı.[10]

Japon milletvekili Shintaro Ishihara, nihai anlaşmayı 1990'da bir konuşmasında "Dışişleri Bakanlığımız ve diğer hükümet kurumları, başka bir ikili meselede Sam Amca'nın gazabına uğramaktansa daha küçük bir pasta yemenin daha iyi olduğuna karar verdi." diyerek eleştirdi ve ekledi: "En gelişmiş savunma teknolojimizi ABD'ye veriyoruz ancak kullandığımız her teknoloji için lisans ve patent ücreti ödüyoruz." [5]

Üretim

Başlangıçta Mitsubishi SX-3 adı verilen FS-X programında çalışmalar başladı.[11] 1984 yılında General Dynamics, F-16'nın büyütülmüş bir versiyonunu ABD Hava Kuvvetleri'ne sunmuş ve bunu Gelişmiş Taktik Avcı yarışmasına düşük maliyetli bir alternatif olarak girmeyi düşünmüştü. Bu çalışmalar meyve vermedi; ancak bu konsept F-2 tasarımının başlangıç noktası oldu. F-2'de, F-16 Agile Falcon'un kanat tasarımı kullanıldı ve elektroniklerin çoğu 1990'ların standartlarına göre güncellendi. Japonya, F-4EJ'yi değiştirmek ve ana hava üstünlüğü savaş uçağı olan F-15J'yi geliştirebilmek için bu uçağı seçti. Program aynı zamanda ABD'den Japonya'ya teknoloji transferi ve benzeri maddeler içeriyordu.

Maliyet paylaşımı %60 Japonya ve %40 ABD olmak üzere bölündü.[12] Lockheed Martin, tüm arka gövdeleri, ön kanadın kenarlarındaki flapları ve sol wingbox'lardan sekizini üretecekti.[13]

Geliştirme maliyetlerini de içeren birim maliyeti, F-16 Blok 50/52'nin geliştirme maliyetini içermeyen maliyetinin yaklaşık dört katı olması nedeniyle F-2 programı tartışmalıydı. Geliştirme maliyetlerinin de dahil edilmesi, birim maliyetini çarpıtıyordu (bu çoğu modern askeri uçakta görülen bir durumdur). Fakat planlanan tedarik seviyelerinde bile, uçak başına maliyet kısmen yüksekti. 141 F-2'den oluşan ilk planda, seri üretimden düşülen maliyetler hariç birim maliyet US$10 milyon (7,5 milyon Euro) kadar daha düşüktü. Bu nedenle, 2008'e kadar planlanan uçak adedi 94'e kadar düşürülmüştü.[14]

F-2'nin ilk uçuşu 7 Ekim 1995'te gerçekleşti. Aynı yıl, Japon hükûmeti 1999 yılında hizmete girmesi için 141 adetlik (kısa süre sonra bu sayı 130'a düşürüldü) bir siparişi onayladı. Uçağın yapısal sorunları hizmet girişinin 2000 yılına kadar ertelenmesine neden oldu. Maliyet miktarından dolayı, 2004 yılında sipariş sayısı 98'e (dört prototip dahil) düşürüldü.[] Dört prototipin uçuş testleri Japon Savunma Bakanlığı tarafından Gifu Havaalanı'nda gerçekleştirildi.[15]

Sözleşme kapsamında sipariş edilen 94 adet seri üretim uçağının sonuncusu 27 Eylül 2011 tarihinde Savunma Bakanlığı'na teslim edildi.[16] Üretilen son F-2'nin hangardan çıkış töreni sırasında Mitsubishi Heavy Industries, F-2 üretiminin sona ereceğini ve artık F-2 savaş uçağı üretilmeyeceğini doğruladı.[17] 2014 itibarıyla, 61 tek koltuklu ve 21 iki koltuklu eğitmen uçağı uçar halde bulunmaktadır.[18]

Tasarım

General Electric, Kawasaki, Honeywell, Raytheon, NEC, Hazeltine ve Kokusai Elektronik ana alt yükleniciler arasındaydı. Lockheed Martin, arka füzelajı, hücum kenarlarını, depo yönetim sistemini, wingbox'ların büyük bir kısmını (iki yönlü teknoloji transferi anlaşmalarının bir parçası olarak) [19] ve diğer bileşenleri sağladı.[20] Kawasaki, gövdenin orta bölümünün yanı sıra ana tekerleklerdeki ve motorlardaki kapıları da tasarlarken,[12] ön gövde ve kanatlar da Mitsubishi tarafından tasarlandı.[21]

Aviyoniklerin bir kısmı Lockheed Martin tarafından sağlandı ve dijital uçuş sistemi, Japan Aviation Electric ve Honeywell (eski adıyla Allied Signal) tarafından ortaklaşa geliştirildi.[12] İletişim sistemleri ve IFF sistemleri yüklenicileri arkasında Raytheon, NEC, Hazeltine ve Kokusai Electric vardı.[12] Atış kontrol radarı, IRS, görev bilgisayarı ve elektronik harp sistemleri ise Japonya tarafından geliştirildi.[22]

Ayrıca, uçuş kontrol bilgisayarı, uçuş kontrol yasaları ve benzer bilgisayar yazılımlarının tamamı Japonya tarafından geliştirilmiş ve entegre edilmiştir.[22] Nihai montaj MHI tarafından Japonya, Nagoya'daki Komaki Güney tesisinde gerçekleştirilmiştir.

F-2 ve F-16 karşılaştırması

Daha büyük kanatlar, uçağa itme gücüyle orantılı olarak daha iyi taşıma kapasitesi ve manevra kabiliyeti sağlar, fakat aynı zamanda uçak gövdesini de ağırlaştırırlar. Daha fazla ağırlığın hızlanma, tırmanma, taşıma kapasitesi ve menzil üzerinde olumsuz etkileri olabilir. Daha büyük kanatları daha hafif hale getirmek için kanatlar grafit-epoksi kompozitten yapılmış ve bir otoklavda eş zamanlı kürlenmiştir. Bu da, eş zamanlı kürleme teknolojisinin bir savaş uçağındaki ilk uygulanmasıdır.[12][]

Kanatların geliştirme aşamasında, bu teknoloji bazı sorunlarla karşılaştı; ancak ağırlık tasarrufu, gelişmiş menzil ve bazı gizlilik avantajları sağlamasından ötürü ileri teknoloji olarak nitelendi. Bu teknoloji, programın endüstriyel ortaklığından dolayı daha sonra Amerika'ya aktarıldı.[23]

F-2'nin, Yokogawa yapımı bir LCD (Sıvı Kristal Ekran) ekranı dahil toplam 3 ekranı vardır.

Mitsubishi, mevcut F-16 tasarımını bu uçak için bir referans kılavuzu olarak kullanmıştır ve F-16 mühendislik çizimlerinin %95'inden fazlası F-2 için değiştirilmiştir.[24][25]

F-2'nin F-16A'dan bazı farklılıkları:

F-2 ve F-16 Blok 40 arasındaki farklar
  • %25 daha geniş kanat alanı [26]
  • toplam ağırlığı ve radar izini azaltmak için kullanılan kompozit malzemeler [26]
  • J/APG-1/J/APG-2 aktif faz dizinli (AESA) radarına uyum sağlamak için burun genişletildi ve uzatıldı. Aynı zamanda, yalnızca bir F-15C filosuyla birlikte F-2, dünyada AESA radarına sahip ilk operasyonel askeri uçaktı.[27][28][29]
  • daha büyük yatay stabilizatör [26]
  • daha büyük hava girişi[]
  • üç parçalı kokpit kanopisi
  • Aviyonik sistemle ve OFP ile alakalı ekipmanlar birçok açıdan F-16'dan farklılık göstermektedir.[30]
  • Orijinal uçuş kontrol sistemi.[31]
  • dört ASM-1 veya ASM-2 gemisavar füzesi, dört havadan havaya füze ve ek yakıt tankları ile yüklenebilmesi.

Ayrıca F-2, F-16'nın Güney Kore, Hollanda, Norveç, Yunanistan, Türkiye, Endonezya, Tayvan ve Venezuela tarafından kullanılan versiyonu gibi bir fren paraşütüyle donatılmıştır.[26]

Hizmet Geçmişi

7 Şubat 2013'te, iki Rus Hava Kuvvetleri Sukhoi Su-27 savaş uçağı, kuzeye dönmeden önce Japonya Denizi üzerinden güneye uçarak Hokkaido yakınlarındaki Rishiri Adası açıklarındaki Japon hava sahasına kısa bir süre girdi.[32] Dört F-2 savaş uçağı, Rus uçaklarını görsel olarak doğrulamak için havalandı ve onları hava sahalarını terk etmeleri için ikaz etti.[33][34]

İki Su-27'den birinin JASDF pilotu tarafından çekilen fotoğrafı Japonya Savunma Bakanlığı tarafından yayımlandı.[35] Rusya, jetlerin Kuril Adalarındaki anlaşmazlığının rutin uçuş olduğunu söyleyerek saldırıyı yalanladı.[32]

22 Ağustos 2013 tarihinde, iki Rus Tupolev Tu-142 Bear-F deniz devriye uçağı, iki dakikadan kısa bir süreliğine Kyüshü yakınındaki Japon hava sahasına girdi. Buna bir cevap olarak F-2 savaş uçakları kaldırıldı.[36]

Kazalar ve olaylar

  • 31 Ekim 2007'de bir F-2B Japonya'nın merkezindeki Nagoya Havaalanında kalkış yaparken düştü ve alev aldı. Bu jet, büyük bir bakımın sonrası JSDF'ye teslim edilmeden önce Mitsubishi çalışanları tarafından test uçuşuna alınıyordu. Her iki test pilotu da olayı hafif sıyrıklarla atlattı.[37] Nihai raporda ise kazaya yanlış kablolamanın neden olduğu belirlenmiştir.[38][39]
  • 2011 Tōhoku depremi ve tsunamisi neticesinde Matsushima Hava Üssü'ndeki 21. Savaş Filosuna ait 18 F-2B hasar gördü.[40][41] Bunlardan 5'i tamir edilemeyecek durumdaydı ve hurdaya çıkarıldı. Geriye kalan 13 F-2'nin tamiri ise tahmini 84.33 milyar Yen (2011)'e mal oldu. Bu arada 21'inci Savaş Filosu'nun yürüttüğü eğitim görevleri de diğer hava üslerine devredildi. Onarım çalışmaları, 21. Filonun Matsushima'ya döndüğü 2016 yılında tamamlandı.[42]
  • 20 Şubat 2019'da bir F-2B, Japonya Denizi üzerinde eğitim uçuşu sırasında düştü. Kazadan hem uçuş eğitmeni hem de pilot sağ kurtuldu.[43]
  • Nisan 2021'de, formasyonda uçan iki F-2 jeti (bir F-2A ve bir F-2B), Yamaguchi Eyaleti üzerinde havada küçük bir çarpışma yaşadı. Herhangi bir yaralanma olmadan, az hasarlı uçaklar güvenli bir şekilde indiler.[44]

Özellikler (F2A)

Mitsubishi F-2A

Veri kaynağı Jane's all the World's Aircraft 2010–11,[45] Combat Aircraft since 1945[46]

Genel özellikler

  • Mürettebat: 1 (F-2B: 2)
  • Açıklık oranı: 3.3
  • Yakıt kapasitesi: 4.637 L (1.225 US gal; 1.020 imp gal) azami iç yakıt deposu 4.588 L (1.212 US gal; 1.009 imp gal)
F-2B 3.948 L (1.043 US gal; 868 imp gal) azami iç yakıt deposu 3.903 L (1.031 US gal; 859 imp gal)
  • Dış yakıt deposu kapasitesi: 5.678 L (1.500 US gal; 1.249 imp gal) azami – (1x 11.355 L (3.000 US gal; 2.498 imp gal) + 2x 227.125 L (60.000 US gal; 49.961 imp gal) bırakılabilir yakıt tankı) * Azami iniş ağırlığı: 18.300 kg (40.300 lb)

Performans

  • Maksimum sürat: Mach yüksek irtifada Mach 2.0, alçak irtifada Mach 1.1

Mühimmat

  • 20 mm JM61A1 top ve 8,085 kg ek silah yük kapasitesi:
  • JLAU-3/A Roket Podu
  • Havadan havaya füzeler: Mitsubishi AAM-3, Mitsubishi AAM-4, Mitsubishi AAM-5, AIM-9 Sidewinder, AIM-7 Sparrow
  • Havadan karaya füzeler: ASM-1 ve ASM-2 gemi-savar füzeleri, GCS-1 IIR başlıklı çeşitli bombalar, JDAM
  • diğer: J/AAQ-2 FLIR (sonradan AN/AAQ-33)

Aviyonik
Mitsubishi J/APG-2 AESA radar sistemi

Raytheon Technologies AN/ARC-164 Have UHF alıcı-vericisi

Varyantlar

2009 Cope North tatbikatı sırasında taksi yaparken bir F-2.

Kullanan ülkeler

Mart 2022'de JHÖSK'te 91 adet F-2 hizmetteydi.[49]

Hava Savunma Komutanlığı:

  • Merkezi Hava Savunma Kuvvetleri
    • 7. Filo, Hyakuri Hava Üssü
      • 3. Taktik Savaş Filosu (2001-günümüz)
  • Batı Hava Savunma Kuvvetleri:
    • 8. Filo, Tsuiki Hava Üssü
      • 6. Taktik Savaş Filosu (2004-günümüz)
      • 8. Taktik Savaş Filosu (2008-günümüz)

Hava Eğitim Komutanlığı:

  • 1. Teknik Okul, Hamamatsu Hava Üssü (2000-günümüz)
  • 4. Filo, Matsushima Hava Üssü
    • 21. Avcı Eğitim Filosu (Tekrar devreye sokuldu) [40]

Hava Geliştirme ve Test Komutanlığı:

  • Hava Geliştirme ve Test Filosu, Gifu Hava Üssü

Ayrıca bakınız

Wikimedia Commons'ta Mitsubishi F-2 ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır.

Kaynakça

  1. ^ Roblin, Sebastien.
  2. ^ a b Spar, Debora (1991–1992). "Co-Developing the FSX Fighter: The Domestic Calculus of International Co-Operation". International Journal. 47 (2): 265-292. doi:10.1177/002070209204700204. 12 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Ekim 2017 – HeinOnline vasıtasıyla. 
  3. ^ Yates, Ronald E. (17 Mayıs 1987). "U.S., Japan Wrestle Over Who Will Build Jet". Chicago Tribune (İngilizce). 11 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Ekim 2017. 
  4. ^ a b c Hiatt, Fred (23 Mart 1989). "Japan Calls on U.S. to Honor FSX Jet Pact". Washington Post (İngilizce). ISSN 0190-8286. 11 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Ekim 2017. 
  5. ^ a b c Ishihara, Shintaro (14 Ocak 1990). "FSX – Japan's Last Bad Deal". The New York Times (İngilizce). ISSN 0362-4331. 11 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Ekim 2017. 
  6. ^ a b "Restricting The Japanese Fighter Deal". Chicago Tribune (İngilizce). 24 Mart 1989. 11 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Ekim 2017. 
  7. ^ a b Sanger, David E. (20 Şubat 1989). "Technology Pact for Fighter Creates Dispute With Japan". The New York Times (İngilizce). ISSN 0362-4331. 11 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Ekim 2017. 
  8. ^ a b "Bush Clears Way for FSX Fighter Deal With Japan". Los Angeles Times (İngilizce). 30 Nisan 1989. ISSN 0458-3035. 12 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Ekim 2017. 
  9. ^ Lauter, David; Pine, Aart (29 Nisan 1989). "U.S., Japan Agree on FSX Jet Fighter : Bush Announces Accord on $8-Billion Joint Project; Critics Vow Opposition". Los Angeles Times (İngilizce). ISSN 0458-3035. 9 Aralık 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Ekim 2017. 
  10. ^ Spar, Debora (1991–1992). "Co-Developing the FSX Fighter: The Domestic Calculus of International Co-Operation". International Journal. 47 (2): 265-292. CiteSeerX live $2 |citeseerx= değerini kontrol edin (yardım). doi:10.1177/002070209204700204. 12 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Ekim 2017 – HeinOnline vasıtasıyla. 
  11. ^ John W.R. Taylor, (Ed.) (1988). Jane's All the World's Aircraft 1988–89. Londra: Jane's Information Group. ISBN 0-7106-0867-5.  r eksik |soyadı1= (yardım)
  12. ^ a b c d e "F-2 Attack Fighter, Japan". Airforce-technology.com. 30 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Nisan 2012. 
  13. ^ Breen, Tom (21 Ekim 1996). "Lockheed Martin starts beefing up work force for Japan's F-2". Defense Daily. 24 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Mayıs 2015. 
  14. ^ "Lockheed Martin Gets $250M F-2 Contract". Forbes. 2008. 29 Ocak 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Nisan 2008. 
  15. ^ "Lockheed Martin continues work for Japan's F-2 fighter". Defense Daily. 23 Nisan 1998. 24 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mayıs 2015. 
  16. ^ Jiji Press, "Final F-2 fighter delivered to ASDF", Japan Times, 29 September 2011, p. 2.
  17. ^ "Mitsubishi Heavy Industries end production of F-2 fighter". AirForceWorld.com. 2 Ekim 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ekim 2011. 
  18. ^ "Big in Japan: Tokyo's Top 10 aircraft projects", Flightglobal, Reed Business Information, 24 Ekim 2014, 24 Ekim 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 24 Ekim 2014  Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (yardım); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  19. ^ "Mitsubishi F-2 Fighter Japan Technology Transfer Agreement". AirForceWorld.com. 2 Ekim 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Temmuz 2011. 
  20. ^ Lockheed Martin Press Release April 8, 2008
  21. ^ Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi; Airforce-technology.com2 isimli refler için metin sağlanmadı (Bkz: )
  22. ^ a b Lorell, Mark (1995). Troubled Partnership: History of US-Japan Collaboration on the FS-X Fighter (PDF). RAND. s. 383. ISBN 1560008911. 12 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Kasım 2020. 
  23. ^ "Lockheed & Mitsubishi's F-2 Fighter Partnership". Defenseindustrydaily.com. 21 Mayıs 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Nisan 2012. 
  24. ^ Lorell, Mark (1995). Troubled Partnership: History of US-Japan Collaboration on the FS-X Fighter (PDF). RAND. s. 380. ISBN 1560008911. 12 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Kasım 2020. 
  25. ^ Kanda, Kuniichi (2018). 主任設計者が明かすF-2戦闘機開発 [F-2 fighter development explained by the chief designer] (Japonca). Tokyo, Japan: Namiki shobo. s. 201. ISBN 978-4890633791. 
  26. ^ a b c d Eric, Hehs (12 Kasım 2015). "Japan's F-2 Support Fighter". CodeOneMagazine.com. 4 Aralık 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ağustos 2020. 
  27. ^ "Boeing Delivers Final AESA-Equipped F-15 Aircraft to U.S. Air Force". 17 Temmuz 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Temmuz 2022. 
  28. ^ "Japan Upgrading 60 F-2s With AAM-4, J/APG-2 | Aviation Week Network". aviationweek.com. 30 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mart 2020. 
  29. ^ Eric, Hehs (12 Kasım 2015). "Japan's F-2 Support Fighter". CodeOneMagazine.com. 4 Aralık 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ağustos 2020. 
  30. ^ Kenji, Fujimura; Yuasa, Hiroshi; Konishi, Tomoyuki; Nishi, Hiroshi; Fujisaki, takumi (5 Nisan 2000). [XF-2 Avionics Design] |çeviri-başlık= kullanmak için |başlık= gerekiyor (yardım). The Japan Society for Aeronautical and Space Sciences. 555 (Japonca). Aerospace Technology Japan. 48 (555): 256. CiteSeerX live $2 |citeseerx= değerini kontrol edin (yardım). doi:10.14822/kjsass.48.555_252 https://web.archive.org/web/20220512143150/https://www.jstage.jst.go.jp/article/kjsass/48/555/48_252/_pdf/-char/ja |arşivurl= eksik başlık (yardım). 12 Mayıs 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Eylül 2020. 
  31. ^ Ide, Masaki; Horie, Kazuhiro; Katayanagi, Ryoji; Yamamoto, Masaki; Hashimoto, Kazunori; Satake, Nobumasa (5 Nisan 2000). [XF-2 Flight Control System Design] |çeviri-başlık= kullanmak için |başlık= gerekiyor (yardım). The Japan Society for Aeronautical and Space Sciences. 555 (Japonca). Aerospace Technology Japan. 48 (555): 233-240. CiteSeerX live $2 |citeseerx= değerini kontrol edin (yardım). doi:10.14822/kjsass.48.555_233 https://web.archive.org/web/20210702131211/https://www.jstage.jst.go.jp/article/kjsass/48/555/48_233/_pdf/-char/ja |arşivurl= eksik başlık (yardım). 2 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Eylül 2020. 
  32. ^ a b "Russian fighter jets 'breach Japan airspace'", BBC News, 7 Şubat 2013, 6 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 20 Haziran 2018 
  33. ^ Japan scrambles fighter jets as Russian warplanes intrude into airspace, Kuwait News Agency (KUNA), 7 Şubat 2013, 16 Mayıs 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 10 Şubat 2013 
  34. ^ Japan accuses Russian jets of violating airspace, Dawn.com, 7 Şubat 2013, 8 Şubat 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 9 Şubat 2013 
  35. ^ Japan says 2 Russian fighters entered its airspace, Yahoo! News, 7 Şubat 2013, 11 Şubat 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 9 Şubat 2013 
  36. ^ Japan scrambles jets, accusing Russian bombers of intrusion 7 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi..
  37. ^ "ASDF F-2 crashes on takeoff; pilots hurt". The Japan Times. 1 Kasım 2007. 1 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Kasım 2007. 
  38. ^ "そうなのかな". 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Şubat 2016. 
  39. ^ "JASDF F-2 Update – General F-16 forum". 8 Ağustos 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Şubat 2016. 
  40. ^ a b "About the Flightglobal Group – Blogs Announcement". Flightglobal.com. 19 Ekim 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Şubat 2016. 
  41. ^ "Ｆ２戦闘機１８機など水没 松島基地、１機１２０億円". Asahi Shimbun. 12 Mart 2011. 29 Haziran 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Mart 2011. 
  42. ^ "JASDF – Order of Battle". J-Hangerspace. 9 Şubat 2019. 12 Şubat 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Şubat 2019. 
  43. ^ Takahashi, Kosuke (21 Şubat 2019). "JASDF F-2 fighter crashes into Sea of Japan". Jane's 360. 21 Şubat 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Şubat 2019. 
  44. ^ "F-2 fighters collide in midair above west Japan". Mainichi Daily News. 23 Nisan 2021. 31 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Temmuz 2021. 
  45. ^ Jackson, Paul, FRAeS, (Ed.) (2009). Jane's all the World's Aircraft 2010–11. 101st. Londra: Jane's Information Group. ss. 422-424. ISBN 978-0-7106-29166. 
  46. ^ Wilson, Stewart (2000). Combat aircraft since 1945. 1st. Fyshwick, Australia: Aerospace Publications. s. 106. ISBN 1-875671-50-1. 
  47. ^ a b c "ODIN - OE Data Integration Network". odin.tradoc.army.mil. 10 Mart 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Mart 2024. 
  48. ^ a b "MITSUBISHI F-2". janes.migavia.com. 10 Mart 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Mart 2024. 
  49. ^ Defence of Japan 2022 (Annual White Paper).

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Lockheed Martin F-22 Raptor</span> ABD yapımı beşinci kuşak savaş uçağı

Lockheed Martin F-22 Raptor, Lockheed Martin kuruluşu tarafından, hava üstünlüğü odaklı, düşük radar izi ile yüksek görünmezlik sağlamaya yönelik üretilen, Amerika Birleşik Devletleri Hava Kuvvetleri (USAF) için geliştirilmiş tek koltuklu, çift motorlu, her türlü hava koşuluna uygun taktik savaş uçağıdır. USAF'ın Gelişmiş Taktik Avcı programının bir sonucu olarak, uçak bir hava üstünlüğü savaşçısı olarak tasarlanmış, ancak aynı zamanda kara saldırısı, elektronik harp ve sinyal istihbarat yeteneklerine de sahiptir. Ana yüklenici Lockheed Martin, F-22'nin gövde ve silah sistemlerinin çoğunu üretip son montajı gerçekleştirirken, Boeing kanatları, arka gövdeyi, aviyonik entegrasyonunu ve eğitim sistemlerini sağlamıştır. Amerika Birleşik Devletleri Hava Kuvvetleri'ne (USAF) bağlı F-22 uçakları, Birleşik Devletler Küresel Saldırı Görev Gücü'nün (US-GSTF) önemli bileşenlerindendir.

<span class="mw-page-title-main">Lockheed Martin F-35 Lightning II</span> ABD yapımı 5. nesil savaş uçağı

Lockheed Martin F-35 Lightning II, hem hava üstünlük hem de saldırı görevlerini yerine getirmek ve savaştaki her amaç için farklı uçak geliştirmenin masraflı olmasından dolayı tek bir uçağın tüm görevleri yerine getirmesi amacıyla tasarlanan ve üretilen, 5. nesil, tek kişilik ve tek motorlu, tüm hava koşullarına uygun çok görevli bir Amerikan savaş uçağı ailesidir. Aynı zamanda elektronik harp ve istihbarat, gözetleme, hedef tespit ve keşif (ISTAR) yeteneklerini etkili bir şekilde sağlayabilir. Lockheed Martin, ana ortakları Northrop Grumman ve BAE Systems ile birlikte ana F-35 yüklenicisidir. Uçağın üç ana çeşidi vardır: geleneksel kalkış ve iniş modeli olan F-35A (CTOL), kısa kalkış ve dikey iniş özellikli olan F-35B (STOVL) ve gemiye konuşlu F-35C (CV/CATOBAR).

<span class="mw-page-title-main">Mitsubishi T-2</span> Japonların ilk süpersonik jeti

Mitsubishi T-2 , Japonların geliştirdiği ilk süpersonik jet. Japonya Hava Öz Savunma Kuvvetleri envanteride bulunmuştur ve şu an silah eğitimi amacıyla kullanılmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Nagoya</span> Japonyanın, Honşu adasının orta-güney kesiminde ve ayrıca Büyük Okyanusun kıyısındaki nüfus bakımından dördüncü büyük şehri olan liman kenti

Nagoya Chūbu bölgesi'nin en büyük şehri, en çok nüfuslu dördüncü şehri ve 2020'de 2.3 milyonluk nüfusuyla Japonya'nın en kalabalık üçüncü kentsel bölgesidir. Ülkenin en büyük adası Honshū'adasının orta-güney kesiminde ve Pasifik Okyanusunun kıyısındadır. Nagoya, Aichi Eyaleti'nin başkenti ve en kalabalık şehridir. Şehir, Tokyo, Osaka, Kobe, Yokohama ve Chiba ve Hakata birlikte Japonya'nın en önemli liman şehirlerinden biridir. Nagoya, 2020'deki 10.11 milyon nüfuslu Japonya'nın en kalabalık üçüncü metropolitan alanı Chūkyō metropolitan alanının ana şehridir.

Lockheed Martin çok uluslu, 1995 yılında Lockheed Corporation ve Martin Marietta iştiraki olarak kurulmuş ileri teknoloji ve havacılık şirketidir. Merkezi Maryland eyaletinin Bethesda şehrinde olmak üzere, dünya çapında 56 ülkede faaliyet göstermekte ve 140,000 çalışanı bulunmaktadır. Şu anki icra kurulu başkanı ve şirket başkanı James D. Taicklet'dir. Şirket ABD ordusunun bel kemiğidir ve son olarak beşinci nesil F35 savaş uçağı ile dikkatleri üzerine çekmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Northrop YF-23</span> Advanced Tactical Fighter/ATF) yarışması için geliştirilen uçak

Northrop/McDonnell Douglas YF-23, Amerika Birleşik Devletleri Hava Kuvvetleri için tasarlanmış tek kişilik, çift motorlu hayalet avcı uçağı ve teknoloji göstericisidir. Tasarım, Lockheed YF-22 ile birlikte hava kuvvetlerinin Gelişmiş Taktik Avcı yarışmasında üretim sözleşmesi için iki finalistten biri oldu. Black Widow II ve Gray Ghost adlı iki YF-23 prototipi üretildi.

<span class="mw-page-title-main">TUSAŞ Kaan</span> Türkiye’nin geliştirdiği 5. nesil savaş uçağı

TUSAŞ Kaan, TUSAŞ tarafından geliştirilen ve Türkiye'nin 2020'li yılların sonunda seri üretim aşamasına getirmeyi planladığı çift motorlu, düşük görünürlük, sensör füzyonu, hava-hava ve havadan yere hâkimiyetlerde üstün özellikleri bulunan beşinci nesil jet muharip uçak projesidir. 21 Şubat 2024 tarihinde ilk uçuşunu, 6 Mayıs 2024 tarihinde ikinci uçuşunu gerçekleştirmiştir. İlk etapta 2028’e kadar 20 adet uçağın Türk Hava Kuvvetleri envanterine girmesi ve 2030’dan itibaren TSK Envanterinde bulunan F4 ve F-16 tipi eski uçakların yerini alması beklenmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Beşinci nesil jet avcı uçağı</span>

Beşinci nesil jet avcı uçağı, 21. yüzyılın ilk yarısında geliştirilen ve gelişmiş aviyonik özelliklere sahip olan jet avcı uçağıdır. 2024 itibarıyla bunlar hizmetteki en gelişmiş savaş uçaklarıdır. Beşinci nesil jet avcı uçaklarının karakteristik özellikleri net olarak belirlenmemiştir ve her beşinci nesil türünün hepsine sahip olması beklenmese de, genellikle düşük radar iz düşümü, tüm silahlarının gizlenebilir olması, yüksek performanslı ve yüksek manevra kabiliyetine ve gelişmiş teknolojik altyapıya sahip olmaları gibi başlıca özellikler mevcuttur.

<span class="mw-page-title-main">Mitsubishi F-1</span>

Mitsubishi F-1, Mitsubishi Heavy Industries ile Fuji Heavy Industries tarafından ortak geliştirilen avcı uçağıdır. Uçak, ilk uçuşunu 3 Haziran 1975 tarihinde gerçekleştirmiş olup 1978 yılında hizmete girmiştir. F-1, Japonya'nın II. Dünya Savaşı'ndan sonra geliştirdiği ilk savaş uçağıdır. Uçağın ana rolü anti-gemi saldırı, ikinci rolü ise zemin saldırı olup ek olarak sınırlı havadan-havaya saldırı yeteneği bulunmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Mitsubishi X-2 Shinshin</span>

Mitsubishi X-2 Shinshin, Japonya Savunma Bakanlığı tarafından geliştirilmeye başlanan beşinci nesil gelişmiş ve gizli teknolojik özelliklere sahip, radara yakalanmayan (stealth) Japon Avcı Uçağı.

<span class="mw-page-title-main">H-IIB</span>

H-IIB (H2B), Japon yapımı bir sıvı yakıtlı fırlatma roketidir. Roket, JAXA ve Mitsubishi Heavy Industries tarafından geliştirilmiş olup uyduları jeostatik yörüngeye göndermek ve H-II Transfer Araçları'nı Uluslararası Uzay İstasyonu'na göndermek amacıyla kullanıldı.

Korea Aerospace Industries KF-21 Boramae, Güney Kore ve Endonezya ortaklığı ile Kore Cumhuriyeti Hava Kuvvetleri (ROKAF) ve Endonezya Hava Kuvvetleri (TNI-AU) için geliştirilmesi planlanan bir çok rollü savaş uçağı programıdır. Uçak, FA-50'nin ardından geliştirilen ikinci Kore yapımı savaş uçağı olacaktır.

<span class="mw-page-title-main">Mitsubishi Ki-46</span>

Mitsubishi Ki-46, Mitsubishi tarafından üretilen Japon yapımı bir keşif uçağıdır. Uçak, II. Dünya Savaşı sırasında Japon İmparatorluk Ordusu Hava Kuvvetleri tarafından kullanılmıştır..

<span class="mw-page-title-main">Gece avcı uçağı</span>

Gece avcı uçağı, gece veya kötü görünebilirlik koşullarında kullanılmak üzere uyarlanmış bir avcı uçağıdır. Gece avcı uçakları, I. Dünya Savaşı'nda kullanılmaya başlandı ve geceleri çalışmak üzere özel olarak geliştirilen türleri de içeriyordu.

Mitsubishi AAM-4, Japonya yapımı bir orta menzilli aktif radar güdümlü havadan havaya füzedir. Füze, AIM-7 Sparrow füzesinin yerini alması amacıyla Mitsubishi Electric tarafından geliştirilmiştir ve 1999 yılında Japonya Hava Öz Savunma Kuvvetleri'nin F-2 ve F-15J uçaklarında hizmete girdi.

<span class="mw-page-title-main">Gelişmiş Taktik Avcı</span>

Gelişmiş Taktik Avcı, 1980'lerde Sovyet Suhoy Su-27 ve Mikoyan MiG-29 avcı uçakları da dahil olmak üzere dünya çapında ortaya çıkan tehditlere karşı gelecek nesil bir hava üstünlüğü avcısını geliştirmek için Amerika Birleşik Devletler Hava Kuvvetleri (USAF) tarafından gerçekleştirilen bir teknoloji gösterisi ve doğrulama programıdır. 1986 yılında Lockheed ve Northrop, YF-22 ve YF-23 teknoloji gösterisi uçaklarını geliştirmek için seçildi. Bu uçaklar 1991 yılında değerlendirildi ve kazanan Lockheed YF-22, daha sonra F-22 Raptor avcı uçağına temel oldu.

<span class="mw-page-title-main">Lockheed YF-22</span> ABD Hava Kuvvetleri için tasarlanmış tek kişilik, çift motorlu avcı uçağı ve teknoloji göstericisi

Lockheed/Boeing/General Dynamics YF-22, Amerika Birleşik Devletleri Hava Kuvvetleri için tasarlanmış tek kişilik, çift motorlu avcı uçağı ve teknoloji göstericisidir. Hava kuvvetlerinin düzenlediği Gelişmiş Taktik Avcı yarışmasının gösterim/doğrulama aşaması için iki prototipi üretilen tasarım, yarışmada finalist oldu. YF-22, Northrop YF-23'e karşı yarışmayı kazanarak Lockheed Martin F-22 Raptor adıyla üretime girdi. YF-22, üretim modeli olan F-22 ile benzer aerodinamik tasarıma ve düzene sahip olsa da; kokpit, dikey stabilizeleri, kanatların konumu ve tasarımı ile gövde iç yapısında birtakım farklılıklara sahipti.

<span class="mw-page-title-main">Suhoy Su-38</span>

Su-38L, Suhoy Tasarım Bürosu sivil uçak bölümü tarafından tasarlanan ve yapılan bir Rus tarım uçağıdır. Tasarımı ilk olarak 1993 yılında Suhoy Su-29 akrobasi uçağının geliştirilmiş hâli olarak başladı. Ekonomik sorunlar nedeniyle geliştirme askıya alındı ve 1998'de yeniden başlatıldığında uçak, yeniden tasarlandı. Uçağın boyutunu küçültüldü ve kullanılması planlanan M-14 motoru LOM Praha 337S motoru ile değiştirdi. Prototip ilk uçuşunu 27 Temmuz 2001'de, ikinci uçuşu Haziran 2002'de gerçekleştirdi. Hiçbir kurum henüz uçağa ilgi göstermediği için, proje şu anda düşük bir hızda seyretmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Jiro Horikoshi</span>

Jiro Horikoshi Mitsubishi A6M Zero avcı uçağı da dahil olmak üzere II.Dünya Savaşı'nın birçok Japon avcı uçak tasarımının baş mühendisiydi.

<span class="mw-page-title-main">1958 Amerika Birleşik Devletleri Lockheed C-130 uçağının düşürülmesi</span> 1958 Amerikan C-130 uçağının Sovyetler tarafından düşürülmesi olayı

2 Eylül 1958'de, Soğuk Savaş döneminde, Amerika Birleşik Devletleri Hava Kuvvetleri'ne ait bir Lockheed C-130 Hercules, Ermenistan SSC-Türkiye sınırı boyunca gerçekleştirilen bir keşif uçuşu sırasında Erivan'ın 50 kilometre kuzeybatısında, Sovyetler Birliği hava sahasında Sovyet Hava Kuvvetleri'ne ait MiG-17 avcı uçakları tarafından düşürüldü. Sovyetler Birliği tarafından uçakta bulunan 17 kişiden 6'sının öldüğü açıklandı ve ölenlerin naaşları Amerika Birleşik Devletleri'ne iade edildi, ancak diğer 11 kişinin varlığı reddedildi.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.