Mitrofanov'un evi
Mitrofanov'un evi | |
---|---|
Yerel ad | |
Konum | Vidadi Caddesi, Bakü, Azerbaycan |
Kuruluşu | 1898 - 1902 |
Kurucusu | Dmitri Mitrofanov |
Mimar | İohan Edel |
Mitrofanov'un evi, petrol sanayicisi Dmitri Mitrofanov emriyle mimar Johann Edel tarafından 1898-1902'de inşa edilen bir binadır.[1][2] Bina Fransız Neo-Rönesansının klasik tarzında inşa edilmiştir. Mart soykırımından sonra bina Bakü Komünü tarafından kullanıldı. Azerbaycan Demokratik Cumhuriyeti'nin kurulmasından sonra binada Fransız büyükelçiliği yer aldı. Nisan 1920 işgalinden sonra bina farklı dairelere bölündü.[3]
Hakkında
Petrol sanayicisi Dmitri Mitrofanov'a ait olan bu ev 1898-1902 yılları arasında inşa edilmiştir. Mitrofanov, Bakı Duması bölgesinde geniş bir kişisel araziye sahipti ve büyük üç katlı gelir evinin tasarımını Johan Edel'e sipariş verdi. İnşaat işlerini ise Kasımov kardeşleri gerçekleştirdi. Bina dikdörtgen plana sahiptir ve ana cephenin ölçüleri 25.90 ve 61.50 metredir. Konut binasının planlaması çok katlı gelişimin ana cephesine yansıtılmıştır. Arsanın kuzeybatı kısmında kesilmiş büyük bir üçgen şekline sahiptir. Kesilmiş (ayrı) formuna rağmen, doğu ve kuzey cepheleri, odaların iki sıra halinde sıralandığı, ayrıca bölümlere ayrıldığı bir düzenlemeye sahiptir. Aynı dönemde Bakı'da ayrıca dairelerin bölümler şeklinde planlanması yaygın bir uygulamaydı. İç planlamada vektör gelişimi gerçekleşir ve stratejik bölgelere yerleştirilmiş iki katlı sütunlu galeriler açık, dürüst bir şekilde tasarlanmıştır. Her daire, odaların işlevlerine göre ayrıldığı ve kendi özel tasarımlarına sahip olduğu için içeride vektör gelişimi gerçekleşir. Komşu mülklerle sınırda olan pencereleri iç avluya bakan bir sıralı bina bulunmaktadır. İki sıra halinde düzenlenmiş daireler, geleneksel camlı galerilere sahiptir. Bu galerilere batı ve güney taraflarından açık stilde sütunlu balkonlar eklenmiştir.[2]
İkinci katın yerleşim planı birinci katın özelliklerini tekrarlasa da daireler sadece caddeye bakan tarafta yer almaktadır. Odalar iki sıra halinde düzenlenmiş olup, yaşam ve tören resepsiyonları için tasarlanmış salonlar bulunmaktadır. Salonların iç kısmındaki sütunlu yan çıkıntılar sahne benzeri bir mekan yaratıyor. İkinci kattaki dolaylı galeri, iki daire arasında bir bölmeyle bölünmüştür.[2]
Önerilen mimari kompozisyon, İ.V. Edel'in önceki işlerine kıyasla basit ve ciddi bir yaklaşım sunmaktadır. Stil sistemi neo-yunan etkileri taşımaktadır. Dikey bölümler yerine yatay kesitlerin yoğun olarak kullanılması tercih edilmiştir. Binanın cephesi asimetrik bir yapıya sahiptir, merkezi bölüm kabartmalı ve dikkat çekici olduğu için, sağ taraftaki köşe işlemeleri gözden kaçar. Cephe ikinci katta Toskan düzeni pilasterlerle süslenmiştir. Bu pilasterler arasında yan pilasterler ve klasik alınlıklarla düzenlenmiş üç pencere açıklığı bulunmaktadır. Üzerlerinde profilli kornişler bulunmaktadır.[2]
Birinci katta düz köşe dükkan pencereleri doğal taş ile işlenmiştir. Bahçe giriş alanı metal korkuluklarla çevrilidir ve giriş merkezi bölgenin boyunca uzanır. Mimar, cephedeki mimari kompozisyonu birinci ve ikinci derecedeki elemanlar üzerinde bölüştürerek, merkezi bölgenin önemini vurgulamayı başarmış ve bunu düşük atiklerle genişletmiştir. Cephenin yan işlemeleri, merkezi bölümün kompozisyon stilini tekrarlar; burada mimari açıdan işlenmiş, saçaklı balkonlar cephede uygun pozisyonlarda bulunmaktadır. Cephe kompozisyonunu çözmek için mimari detay ve form elemanlarının kapsamlı bir nomenklatüründen yararlanılmıştır.[2]
Galeri
Ayrıca bakınız
Kaynakça
- ^ Şamil Fətullayev (2013). =Bakının memarlıq ensiklopediyası (PDF). Bakü: Şərq-Qərb nəşriyyatı. 8 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 22 Eylül 2023.
- ^ a b c d e Şamil Fətullayev. [ttp://www.ebooks.az/view/b5j2Ycvx.pdf Bakı memarları XIX əsrin sonu - XX əsrin əvvəlində] (PDF). Bakü: Şərq-Qərb nəşriyyatı. 23 Eylül 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 22 Eylül 2023.
- ^ "Дом Д. Митрофанова (Баку) / D.Mitrofanovun evi (Bakı)". ourbaku.com. 14 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Mayıs 2020.