Miri Regev
| Miri Regev | |
|---|---|
 | |
| Miri Regev (2020) | |
| 5. İsrail Kültür ve Spor Bakanı | |
| Görev süresi 14 Mayıs 2015 - 17 Mayıs 2020 | |
| Yerine geldiği | Limor Livnat |
| Yerine gelen | Hili Tropper |
| 34. İsrail Ulaşım Bakanı | |
| Görev süresi 29 Aralık 2022 - Görevde | |
| Yerine geldiği | Merav Michaeli |
| Kişisel bilgiler | |
| Doğum | 26 Mayıs 1965 Kiryat Gat, İsrail |
| Milliyeti | Yahudi |
| Partisi | Likud |
| Evlilik(ler) | Dror Regev |
| Çocuk(lar) | 3 |
| Bitirdiği okul | Ono Akademik Koleji |
| Mesleği | Siyasetçi, Asker |
Miriam "Miri" Regev (İbranice: מִרְיָם "מִירִי" רֶגֶב; d. 26 Mayıs 1965) İsrailli siyasetçi ve İsrail Savunma Kuvvetleri'nin eski mensubu. tuğgeneral rütbesinde görev yapmıştır. Mevcut Ulaşım bakanı, IDF eski sözcüsü, Kültür ve Spor eski bakanı ve mevcut İsrail Başbakan Vekili.[1] Ayrıca Knesset'e Likud'dan üyedir.[2]
Biyografi
Miriam Siboni (Miri Regev) Kiryat Gat'ta Sefarad Yahudi göçmen bir ailenin çocuğu olarak dünyaya geldi. Kiryat Gat'taki Rogozin Lisesi'ne gitti. Babası Felix, Faslı annesi Mercedes ise İspanyol'dur.[3] 1983 yılında Gadna'ya katıldı ve burada müfreze komutanı oldu ve 1986 yılına kadar bu pozisyonda görev yaptı. Yaygın Eğitim alanında lisans derecesi ve Ono Akademik Koleji'nden MBA derecesi aldı. Miri Regev, İsrail Havacılık Endüstrileri'nde mühendis olan Dror Regev ile evlidir ve üç çocuk annesidir. Kocası solcu bir kökenden geliyor ve kendisininkine karşıt bazı görüşlere sahip.[4][5][6][7]
Halkla ilişkiler kariyeri
İsrail Güney Komutanlığı'nda IDF Sözcüsü'nün temsilcisi olarak görev yapmaya başladı. Regev, 2002 yılında IDF Sözcü Yardımcılığı göreviyle albay rütbesine terfi ettirildi. 2003 yılında, Irak Savaşı'na hazırlık amacıyla İsrail Başbakanlığı'nda ulusal halkla ilişkiler çalışmalarının koordinatörlüğüne atandı. Kısa bir süre (2004-2005) Baş Basın ve Medya Sansürcüsü olarak görev yaptıktan sonra, tuğgeneral rütbesine ve 2005 yılında IDF Sözcüsü pozisyonuna terfi etti.[8] Görevi esnasında, İsrail'in 2005'te Gazze'den çekilmesine ve 2006 Lübnan Savaşı'na tanıklık etti.[9] 2007 yılında görevden alındı ve yerine Avi Benayahu getirildi.
Siyasi kariyer
Regev, Kasım 2008'de Likud partisine katıldı ve bundan önce de uzun yıllardır partinin bir destekçisi olduğunu söyledi.[10] Partinin 2009 seçimleri listesinde yirmi yedinci sırada yer aldı ve Likud'da seçimlerden 27 sandalye kazandığı için Knesset'te yer alabildi. 2015 seçimlerinde Regev, Likud'un ulusal listesinde beşinci sırada gösterildikten sonra yeniden seçildi.[11] Daha sonra Başbakan Binyamin Netanyahu tarafından yeni hükûmette Kültür ve Spor Bakanı olarak atandı.
Haaretz'in Tunuslu Yahudi yazarı Revital Madar,[12] Regev'in Fas kökenli olması nedeniyle ayrımcılığa maruz kaldığını ve açık sözlü davranışlarının onun basmakalıp bir Mizrahi olarak algılanmasına yol açtığını belirtti.[13]
Kültür ve Spor Bakanlığı
Eylül 2015'te, henüz dört aydır görevde olan Regev, bir sonraki yıl devlet fonlarının geri çekilmesine neden olacak kriterlerin bir listesini açıkladı. Liste, devlet sembollerinin deformasyonu ve İsrail'in boykot edilmesi çağrısını içeriyordu.[14]
Temmuz 2016'da Regev, 2016 Yaz Olimpiyatları açılış törenleri Şabat'ta yapıldığı için törenlere katılmayacağını duyurdu.[15]
Regev, devlet tarafından finanse edilen sanatçıların veya kuruluşların İsrail devletine "sadakat" göstermesi gerektiğini savundu. Bunu bir "Kültürde Sadakat" girişimi olarak adlandırdı ve "bir kültür kurumuna desteğin o kültür kurumunun İsrail devletine olan sadakatine bağlı olmasını" sağlayan bir yasa teklifinde bulundu.[16] Regev, Sessizliği Kırmak adlı grubun "İsrail'in imajını zedelediğini" söyledi ve grubun konuşmasına ev sahipliği yapan galeriyi "siyasi faaliyetlerde bulunmakla" suçladı.[17]
2017 Makabi Oyunları'nın 18 Temmuz 2017'deki kapanış töreninde Regev, Makabi meşalesini bir dizi Makabi atletine devretti.[18][19]
Ekim 2018'de Birleşik Arap Emirlikleri'nin Abu Dabi kentinde düzenlenen Grand Slam Judo turnuvasına katıldı.[20] Regev, turnuva esnasında Hatikva Müslüman bir Arap başkentinde çaldığı için bunaldığını ifade etti.[21]
Kaynakça
- ^ Wootliff, Raoul. "Miri Regev appointed acting PM while Netanyahu abroad". Times of Israel. 12 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mayıs 2024.
- ^ "Knesset Members, Miri Regev". 3 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Mayıs 2016.
- ^ "Miri Regev's Culture War". The New York Times. 20 Ekim 2016. 11 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ekim 2016.
- ^ "Knesset Members: Miri Regev". knesset.gov.il. 28 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mayıs 2024.
- ^ "Miri Regev, MK". Israel Ministry of Foreign Affairs. 31 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mayıs 2024.
- ^ "Appointment of new IDF Spokesperson". dover.idf.il. 7 Ağustos 2007. 31 Mayıs 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Kasım 2008.
- ^ "Minister Regev: "I also shout at my husband that he is a leftist"". mako. 21 Kasım 2016. 31 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mayıs 2024.
- ^ Kaynak hatası: Geçersiz
<ref>etiketi;dover2isimli refler için metin sağlanmadı (Bkz: ) - ^ "IDF Spokeswoman Miri Regev to leave army". Jerusalem Post. 11 Mayıs 2007. 27 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Aralık 2013.
- ^ Somfalvi, Attila (2 Kasım 2008). "Benny Begin to run for Knesset". Ynetnews. 27 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Aralık 2013.
- ^ "Likud list". Central Election Committee. 31 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mayıs 2024.
- ^ Georgi, Anat (14 Mayıs 2013). "The Israeli Melting Pot and Its Discontents". Haaretz (İngilizce). 20 Şubat 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mayıs 2024.
- ^ "למה מירי רגב דוחה את ראש הממשלה ומשה כחלון לא?". הארץ. 20 Şubat 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mayıs 2024.
- ^ "The new criteria for budgeting cultural institutions". mako (İbranice). 2 Eylül 2015. 31 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mayıs 2024.
- ^ "2016 Olympics: Israel's largest-ever delegation is ready for Rio". Jewish Telegraphic Agency. 1 Ağustos 2016. 10 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mayıs 2024.
- ^ Erlanger, Steven (29 Ocak 2016). "Israel, Mired in Ideological Battles, Fights on Cultural Fronts". The New York Times. 30 Ocak 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mayıs 2024.
- ^ "Gallery refuses eviction after hosting Israeli veterans' group". The Art Newspaper. 15 Mart 2017. 8 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mayıs 2024.
- ^ "20th Maccabiah Games open with spectacular Jerusalem ceremony". The Jerusalem Post. 25 Şubat 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mayıs 2024.
- ^ "Athletes make last medal pushes". The Jerusalem Post. 31 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mayıs 2024.
- ^ "Israel Culture Minister arrives in UAE". The Middle East Monitor. 26 Ekim 2018. 18 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mayıs 2024.
- ^ "When Regev cried in Abu Dhabi and Netanyahu in Muscat". The Middle East Monitor. 30 Ekim 2018. 1 Mayıs 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mayıs 2024.
