Mir-2, Şubat 1976'da başlayan bir Sovyet uzay istasyonu projesiydi. Mir-2 için üretilen modüllerin bir kısmı Uluslararası Uzay İstasyonuna (ISS)[1][2] dahil edilmiştir. Proje birçok değişikliğe uğradı, ancak her zaman Mir istasyonunda kullanılan DOS-7 temel bloğunun[3] yedeği olarak inşa edilen DOS-8 temel blok uzay istasyonu çekirdek modülüne dayanıyordu. DOS-8 temel bloğu sonunda ISS'nin Zvezda modülü olarak kullanıldı. Tasarım geçmişi, orijinal Salyut[4][5]istasyonlarına kadar uzanır.
Proje Tarihçesi
Mir-2 projesinin gelişimi
1981 - 1987: KB Salyut Mir-2
Merkezi modülün prototipi Polyus[6][7] gibiydi. Mir-2, olağan operasyonda en az dört modülü kenetleme yeteneğine sahip olacaktır.
14 Aralık 1987: NPO Energia Mir-2
OSETS (Orbital Assembly and Operations Center) olarak belirlenmiştir. İstasyon 65 derecelik bir yörüngede inşa edilecek ve 90 tonluk modüllerden oluşacaktır.
Fırlatma 1 - DOS 8, montaj ekibi için konut sağlanması.
Fırlatma 2- 90 tonluk modül.
Fırlatma 3- Kafes ve güneş dizilimi
Fırlatma 4-6- 90 tonluk ek modüller
1991 : ''Mir-1.5''
Bu, DOS-8'in fırlatılmasını içerir, ardından Buran mekiği[8][9] modülü kavrar, Mir ile buluşur ve onu eski DOS-7 temel bloğuna bağlar. Bu plan daha sonra, DOS-8'in manevra yapması ve kendisini Mir'e yanaşması için değiştirildi. İki yıl boyunca bağlı kalacaktı.
1992: "Mir-2"
İstasyon, DOS-8 çekirdek modülünden ve NEP (Bilim Güç Platformu)[10] adı verilen bir çapraz kirişten oluşacaktır. Bu, MSB geri çekilebilir güneş panelleri, Sfora itici paketleri ve küçük bilimsel paketlerle donatıldı.
Dört adet 3 ila 4 tonluk modül planlandı:
Yerleştirme Modülü - APDS evrensel çift cinsiyetli yerleştirme sistemi ile uzay yürüyüşleri için bir yan kapak.
Kaynak Modülü -İstasyonu yönlendirmek için jirodinler ve Soyuz veya Progress feribot uzay aracının yanaşması için pasif bir yanaşma bağlantı noktası
Teknoloji Modülü - malzeme deneyleri
Biyoteknoloji Modülü
Kasım 1993: Mir-2 etrafına inşa edilen Uluslararası Uzay İstasyonu
Uluslararası Uzay İstasyonunun rus unsurları şunları içerir:
Zarya[11][12][13] FGB- ilk unsur olarak piyasaya sürüldü. Bu, KB Salyut tarafından inşa edilen, ABD tarafından finanse edilen, TKS[14]'[15] den türetilen bir tahrik modülüydü.
Zvezda[16] Servis modülü- bu, Temmuz 2000'de üçüncü büyük ISS modülü olarak başlatılan DOS-8 istasyonudur.
SO-1 (Pirs[17])- Eylül 2001'de Buran/Mir-2 için orijinal olarak tasarlanmış yanaşma modüllerinden biri istasyona eklendi.
SO-2 Poisk[18] - Pirs'e benzer bir modül. Poisk ayrıca bilimsel deneyler için ekstra alan ve harici bilimsel yükler için güç kaynağı çıkışları ve veri aktarım arayüzleri sağlar.
Russian Orbital SegmentRassvet[19]-[20] Zarya'ya "borçlu" fırlatma karşılığında NASA mekiği tarafından teslim edilen tek modül. Rassvet, kargo depolama, bilim ve uzay aracını ziyaret etmek için yanaşma limanı olarak kullanılır.
^Salyut programı (Rusça: Салют, IPA: [sɐˈlʲut], "selam" veya "havai fişek" anlamına gelir), Sovyetler Birliği tarafından üstlenilen ilk uzay istasyonu programıydı. 1971'den 1986'ya kadar 15 yıllık bir süre boyunca bir dizi dört mürettebatlı bilimsel araştırma uzay istasyonunu ve iki mürettebatlı askeri keşif uzay istasyonunu içeriyordu.
^Polus, Skif-DM, GRAU indeksi 17F19DM olarak da bilinen Polyus uzay aracı (Rusça: Полюс, kutup), Stratejik Savunma Girişimi uydularını megavatlık bir karbon dioksit lazerle yok etmek için tasarlanmış bir prototip Sovyet yörünge silah platformuydu.[1] Yörüngesini kontrol etmek için bir TKS uzay aracından türetilen bir Fonksiyonel Kargo Bloğuna sahipti ve atış kontrol sistemini göstermek için test hedefleri fırlatabiliyordu.
^Buran (Rusça: Буран, IPA: [bʊˈran], "Kar Fırtınası" veya "Blizzard" anlamına gelir; GRAU dizin seri numarası: 11F35 1K, yapım numarası: 1.01), Sovyet/Rus Buran programının bir parçası olarak üretilen ilk uzay uçağıydı. . "Buran", ilk çalışır durumdaki Sovyet/Rus mekik yörünge aracını tanımlamanın yanı sıra, "Buran sınıfı yörünge araçları" olarak bilinen tüm Sovyet/Rus uzay uçağı projesi ve yörünge araçlarının da adıydı.
^Bilim Güç Platformu (SPP; Rusça: Научно-Энергетическая Платформа, Sci-Energy Platform, Rus baş harfleri NEP olarak da bilinir), Uluslararası Uzay İstasyonunun (ISS) bir Rus şirketi tarafından ISS'ye teslim edilmesi amaçlanan planlanan bir Rus unsuruydu. Rus Proton roketi veya Zenit roketi (başlangıçta Mir-2'nin bir parçası olacak şekilde tasarlandı), ancak ISS'nin diğer bölümleriyle ilgili bir takas anlaşmasının bir parçası olarak Uzay Mekiği tarafından fırlatılmak üzere kaydırıldı.
^Zarya (Russian: Заря, lit. 'Dawn'), also known as the Functional Cargo Block' or FGB (from the Russian: "Функционально-грузовой блок", lit. Funktsionalno-gruzovoy blok' or ФГБ), is the first module of the International Space Station to have been launched
^TKS uzay aracı 1960'ların sonlarında askeri Almaz uzay istasyonuna ikmal uçuşları için tasarlanan bir Sovyet uzay aracıydı.
^Zvezda (Rusça: Звезда, "yıldız" anlamına gelir), Zvezda Hizmet Modülü olarak da bilinen Salyut DOS-8, Uluslararası Uzay İstasyonunun (ISS) bir modülüdür.
^Pirs (Rusça: Пирс, "iskele" anlamına gelir) - ayrıca Stykovochny Otsek 1 (SO-1; Rusça: Стыковочный отсек, "yerleştirme modülü") ve DC-1 (Yerleştirme Bölmesi 1) olarak da adlandırılır - Uluslararası Uzayda bir Rus modülüydü İstasyon (ISS). Pirs, 14 Eylül 2001'de fırlatıldı ve istasyonun Zvezda modülünde bulunuyordu.
^Mini Araştırma Modülü 2 (MRM 2), Малый исследовательский модуль 2 veya МИМ 2 olarak da bilinen Poisk (Rusça: Поиск, lit. 'Arama'), Uluslararası Uzay İstasyonunun bir kenetlenme modülüdür.
^Mini Araştırma Modülü 1 (MRM-1; Rusça: Малый исследовательский модуль, МИМ 1) olarak da bilinen ve daha önce Yanaşma Kargo Modülü (DCM) olarak bilinen Rassvet (Rusça: Рассвет; lit. "ilk ışık") Uluslararası Uzay İstasyonu'nun (ISS) bir bileşeni.
İlgili Araştırma Makaleleri
Mir, 1986 yılından 2001 yılına kadar alçak Dünya yörüngesinde kalan, Sovyetler Birliği ve ardından Rusya tarafından yönetilen uzay istasyonudur. İlk modülü 19 Şubat 1986'da uzaya gönderildi. İnsanlığın uzayda uzun süre düzenli olarak içinde yaşadığı ilk uzay araştırma istasyonudur. Yapılan uluslararası iş birliği sayesinde, çeşitli milletlerden uzay adamlarının kullanımına açıldı. Yörüngede 1986 ile 1996 yılları arasında gönderilen pek çok modül ile başarılı bir şekilde kenetlendi. 23 Mart 2001 tarihinde görevi sona erdi ve atmosfere girerek yanması sağlandı.
Uluslararası Uzay İstasyonu, alçak Dünya yörüngesine yerleştirilmiş bir uzay üssü, başka bir tabirle üzerinde yaşanabilen yapay bir uydudur. Bir araya getirilen modüllerin birleştirilmesiyle inşa edilmiş olan istasyonun ilk kısmı 1998 yılında fırlatılmıştır. İstasyonun yapısı temel olarak basınçlı modüller, destekleyici dış iskelet ve güneş panellerinden meydana gelmektedir. Dünya yörüngesinde bulunan en büyük yapay uydudur. Uygun saatlerde yeryüzünden bakıldığında çıplak gözle görülebilmektedir.
Salyut, Sovyetler Birliği'nin 1970'li yıllarda uzaya gönderdiği uzay istasyonları serisi. Salyut'lar tek modülden oluşan ve tek bir fırlatmayla yörüngeye oturtulan görece basit yapılardı.
Uzay istasyonu, uzay boşluğunda insanların konaklaması ve çalışması için hazırlanan platformdur. Şu ana kadar yapılan uzay istasyonları alçak Dünya yörüngesine gönderilmiştir. Uzay istasyonlarının diğer uzay araçlarından başlıca farkı, hareket etmek için büyük roketlerinin olmamasıdır. Uzay istasyonlarına gitmek için roketi olan diğer uzay araçları kullanılır. Uzay istasyonları, yörüngede haftalarca, aylarca, hatta yıllarca kalmak üzere tasarlanırlar.
Uzay aracı ya da uzay gemisi, Dünya'nın atmosferi dışında, özellikle dış uzayda çalışmak üzere tasarlanmış araç ya da makinedir. Uzay araçları insanlı ya da insansız olabilir. Bir uzay aracı telekomünikasyon, Dünya'nın gözlemlenmesi, meteoroloji, yolbul, uzay kolonizasyonu, gezegen keşfi, uzay turizmi, uzay savaşımı, uzay ortamında insan ve kargo taşınması gibi görevler için yapılmış olabilir. Bu tanım aynı zamanda yapay uyduları da kapsamaktadır.
Salyut 4 Sovyetler Birliği tarafından 26 Aralık 1974'te yörüngeye oturtulan Salyut serisinden uzay istasyonu. Esas olarak DOS 3'ün bir kopyasıydı, ama onun aksine başarılı oldu. İstasyona üç mürettebat gönderildi, bunlardan Soyuz 17 ve 18 kenetlenmeyi başarırken Soyuz 18a bir kaza nedeniyle ulaşamadı. İkinci ziyaret 63 gün sürdü. İsimsiz ve insansız bir Soyuz kapsülü, istasyona üç ay boyunca kenetli kalarak sistemin güvenilirliğini kanıtladı. Salyut 4, 3 Şubat 1977'de yörüngeden çıkarıldı.
Salyut 5, Sovyetler Birliği tarafından 22 Haziran 1976'da Baykonur Uzay Üssü'nden fırlatılarak yörüngeye oturtulan uzay istasyonu. Çok gizli askeri Almaz serisinin üçüncü ve son istasyonuydu. Diğer Almaz'lar gibi, Salyut adı verilerek gerçek amacı gizlendi.
Almaz Sovyetler Birliği'nin çok gizli askeri uzay istasyonu projesi. Üç Almaz istasyonu fırlatıldı, bunlar gizlilik nedeniyle Salyut sivil programına dahilmiş gibi gösterildiler: Salyut 2, Salyut 3 ve Salyut 5.
Soyuz programı 1960'lı yılların başında Sovyetlerin Ay projesi kapsamında başlatılan insanlı uzay uçuşu projesi. Bu proje kapsamında Soyuz uzay aracı ve Soyuz roketi geliştirildi.
Soyuz bugün hala hizmette olan 1960'larda Korolyov Tasarım Bürosu tarafından Sovyet uzay programı için tasarlanmış bir uzay aracı serisidir. Soyuz, Voskhod uzay aracının başarılı bir ardılı olarak aslında Sovyet İnsanlı Ay programının bir parçası olarak inşa edilmiştir. Soyuz uzay aracı bugüne kadar dünyada bir Soyuz roketi üzerinde en çok kullanılan ve en güvenilir fırlatma aracı olmuştur. Soyuz roketi tasarımı sırayla 8K74 ya da R-7A Semyorka gibi bir Sovyet kıtalararası balistik füzesi olan Vostok fırlatıcısına dayanmaktadır. Tüm Soyuz uzay araçları Kazakistan'daki Baykonur Uzay Üssünden fırlatılmıştır.
Soyuz T-15 Soyuz programı dahilinde yapılan ve mihenk noktası kabul edilen uzay uçuşu. 13 Mart 1986'da fırlatıldı. Mir uzay istasyonuna yapılan ilk ziyareti gerçekleştirdi. Kozmonotlar daha sonra Mir'den ayrılarak uzun süredir ziyaret edilmeyen Salyut 7 uzay istasyonuna geçtiler. Bu istasyonu buzlarla kaplı ve sistemleri kapalı halde buldular. İki uzay yürüyüşü gerçekleştirerek istasyonu tamir ettiler ve yörüngesini düzelttiler. Daha sonra Soyuz aracıyla Salyut 7'den ayrılıp Mir'e geri döndüler ve çalışmalarına bu istasyonda 20 gün daha devam ettiler. Böylece tarihte ilk kez bir uzaygemisi, iki uzay istasyonu arasında gidip gelmiş oluyordu. Bu görev ve uçuşların karmaşıklığı, tümünün başarıyla yerine getirilmesi, Sovyet uzay teknolojisinin yeni bir olgunluğa eriştiğinin göstergesiydi. Soyuz uzayaracı da güvenilirliğini ve yeteneklerini kanıtlamış oluyordu. Soyuz T-15 mürettebatı, bu uçuşta uzayda bir yıldan fazla kalan ilk kişiler oldular.
Orlan uzay giysisi NPP Zvezda tarafından yapılıp tasarlanmış yarı sert tek parça bir giysi modelidir. Sovyet uzay programının ardından ve diğer ülkelerdeki uzay programları tarafından Rus Uzay programı uzay yürüyüşlerinde kullanılmaktadır. Çin uzay programı tarafından da kullanılan Orlan'ın bir çeşidi NASA'da da kullanılmıştır.
Sergey Krikalyov veya doğum adıyla Sergey Konstantinoviç Krikalyov, Rus kozmonot ve makine mühendisi.
Roskosmos Devlet Uzay Etkinlikleri Kuruluşu, Rusya'nın uzay bilimleri programı ile genel havacılık ve uzay araştırmalarından sorumlu devlet kurumudur.
Uzay yolculuğu, 20. yüzyılda Konstantin Tsiolkovsky ve Robert H. Goddard tarafından geliştirilen teorik ve pratik atılımların ardından insan başarısının bir parçası haline geldi. Sovyetler Birliği, yörüngeye ilk uydu, ilk erkek ve ilk kadını uzaya göndererek savaş sonrası Uzay Yarışında önder oldu. ABD, 1969'da Ay'a ilk insan inişi ile Sovyet rakiplerini yakaladı. Uzay yarışı sona ermesini takiben, uzay uçuşu harika uluslararası işbirliği ile karakterize edilmiştir ve bu Dünya yörüngesine ucuz erişim ve ticari girişimler için bir genişleme oluşturmuştur. Gezegenler arası sondalar Güneş sistemindeki gezegenlerinin hepsiniziyaret etmiş ve insanlar yörüngede Mir ve ISS gibi uzun süre uzay istasyonlarında kalmıştır. Çin, insanlı misyonlar da dahil olmak üzere önemli uzay uçuş yeteneğine sahip üçüncü ülke olarak ile ortaya çıkmıştır.
Sovyetler Birliği'nin uzay programı, 1930'lu yıllardan 1991'de dağılıncaya kadar eski Sovyetler Birliği (SSCB) tarafından yürütülen roket ve uzay keşif programlarından oluşuyordu. Altmış yıllık geçmişi boyunca, bu öncelikle sınıflandırılmış askeri program, uzay uçuşlarında bir takım öncü başarılar göstermişti, bunlar; ilk kıtalararası balistik füze (R-7), ilk uydu, Dünya yörüngesine ilk canlı taşıma görevi, uzayda ve Dünya yörüngesinde ilk insan, uzayda ve yörüngedeki ilk kadın, ilk uzay yürüyüşü, Ay'la ilk çarpışma, Ay'ın karanlık tarafının ilk görüntüsü ve insansız olarak Ay'a yumuşak iniş, ilk uzay gezgincisi, otomatik olarak ayıklanan ve Ay'dan Dünya'ya getirilen ilk Ay örneği ve ilk uzay istasyonundan oluşmaktadır. İlk gezegenler arası sondalar, kayda değer başka kayıtlar içeriyordu: Venera 1 ve Mars 1, sırasıyla Venüs ve Mars'a uçmuş, Venera 3 ve Mars 2, ilgili gezegen yüzeyi ile çarpışmış ve Venera 7 ve Mars 3 bu gezegenlere yumuşak iniş yapmıştır.
Rus Yörünge Segmenti (ROS), Rusya'da inşa edilen ve Rus Roscosmos tarafından işletilen Uluslararası Uzay İstasyonu (ISS) bileşenlerine verilen addır. ROS, tüm İstasyon için Rehberlik, Navigasyon ve Kontrolü yönetir.
ABD Yörünge Segmenti (USOS), Amerika Birleşik Devletleri Ulusal Havacılık ve Uzay Dairesi (NASA), Avrupa Uzay Ajansı (ESA), Kanada Uzay Ajansı (CSA) ve Japonya Havacılık ve Uzay Araştırma Dairesi (JAXA) tarafından inşa edilen ve işletilen Uluslararası Uzay İstasyonu’ nun (ISS) bileşenlerine verilen isimdir. Segment halen tümü Uzay Mekiği tarafından teslim edilen on bir basınçlı bileşenden ve çeşitli dış elemanlardan oluşur.
Valery Victorovich Ryumin Sovyet kozmonot.
Soyuz 28, Mart 1978'de Soyuz programı kapsamında Sovyet mürettebatının yörüngedeki Salyut 6 uzay istasyonuna yaptığı bir görevdi. Bu, istasyona yapılan dördüncü görev, üçüncü başarılı yanaşma ve Soyuz 26'nın yerleşik mürettebata ikinci ziyaretiydi.
Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır. Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir. Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.
