Michizō Tachihara
Michizō Tachihara (Japonca: 立原道造, Tachihara Michizō) (19 Haziran 1914 - 13 Haziran 1938), Japon yazar ve mimardır. Tokyo yakınlarındaki Nihonbashi bölgesinde doğdu. Şehir kökenli olmasına rağmen kırsal hayatın özlemini çekti ve şiirlerinde genellikle kırsal hayatı betimledi. Hem geleneklere bağlı, hem de modern olmanın yollarını aradı.
Tokyo İmparatorluk Üniversitesi Mühendislik Fakültesi Mimarlık Bölümü mezunudur. (Lisans derecesi) Üç yıl boyunca Tokyo Üniversitesi Mimarlık Bölümü'ne devam ederken, üst üste Tatsuno Ödülü'nü ve 1938'de Chūya Nakahara Ödülü'nü aldı. Bizzat Chūya Nakahara tarafından "şairlerin en safı" olarak tanımlanmıştır.[1]
Hayatı ve Yetenekleri
Çizim ve şiir konusundaki yeteneği çocukluktan fark edilen Tachihara, sadece 13 yaşındayken "Yoshihiko Miki", "Yoshihiko Yamaki" takma isimleri altında Tanka türü şiirlerini yayınlamaya başladı. Lise ve Üniversite boyunca şiir ve mimarideki üstün yeteneğini gösterdi ve Almancadan çeviriler yaptı. Üniversiteyi bitirdikten sonra bir iş buldu, ancak işinin kendisini üretkenlik açısından kısıtladığını ve bir ofise kapanmak zorunda bıraktığını fark etti. Bütün hayatı mantık ve duygu arasındaki tezatlıktan ibarettir. Arkadaşı Sugiura Minpei'ye yazdığı bir mektupta, tam da bu yüzden kendisini Yunan mitolojisindeki Hyakinthos'a benzetir.[2]
"Size şunu itiraf ediyorum: Apollon tarafından seviliyorum; fakat bir çiçeğe dönüşmek için onun tarafından öldürüleceğim, intikamımı almaya kararlı olarak. Yunan Hyacinthus masalını okumanın getirdiği öfke ve üzüntü, beni bu çiçeği seçmeye itti. Sonunda Dionysos'la müttefik değilim; bu da benim sınırlamam."
Elbette burada Apollo, akıl'ı ifade eder ve Dionysos duygu anlamına gelir, Tragedyanın Doğuşu'nda Nietzsche'nin tezinde olduğu gibi. O bir yanda zekasıyla gurur duyarken diğer yanda bir sanatçı olarak sınırlarının yasını tutar, hiçbirine karşı gerçek bir bağlılık hissetmeden. Ve bu aydınlanma onu kendisini mitolojik karakter Hyacinthus olarak tanımlamaya itmiştir.
Ölümü
Mart 1938'de Michizō yorgunluk ve baskı hissetmeye başladı. Daha çok uyuyor ve hafif ateşten şikayet ediyordu. Doktoru dinlenmesini emretti, ancak Tachihara kuzey Honshū ve Nagasaki'ye uzun bir yolculuğa çıktı. Aralık 1938'de bitkin halde Nagazaki'ye geldi ve kan öksürmeye başladığı için bir hastaneye başvurdu. Doktorları sürekli dinlenmesini salık verdiği için Tokyo'ya döndü, ancak tüberküloz zaten diğer hayati organları etkilemeye başlamıştı. Tokyo Senatoryumu'na giriş yapmak durumunda kaldı. 29 Mart 1939'da hastalığı iyice ilerledi ve orada öldü. Ölmeden önce yazdığı son şiir, "Ninni" (子守唄, Nemuri-uta) huzur içinde uyumaktan bahseder.[3]
Modern şiire ek olarak, arkasında tanka, haiku, hikâyeler, pastel çizimler, eskizler ve mimari planlar bıraktı.Birçok insan hala şiirlerinden keyif almaya devam ediyor.
Kaynakça
- ^ Tachihara, Michizō (2001). Of dawn, of dusk : the poetry of Tachihara Michizô, 1914-1939 = [Eiyaku Tachihara Michizō shishū]. 1st ed. Gakuji Iida, Robert Epp. [Stanwood, Wash.]: Yakusha. ISBN 1-880276-45-3. OCLC 51861995.
- ^ Emoto, Hiroshi. "The Poetry of Architecture Doomed: Michizo Tachihara's Neo-classicism during the 1930's". 12 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Haziran 2021.
- ^ "Blog鬼火～日々の迷走". Blog鬼火～日々の迷走. 24 Aralık 2006 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Haziran 2021.
