İçeriğe atla

Miazma teorisi

Robert Seymour'un 1831 tarihli renkli litografisinde kolera, ölümcül siyah bir bulut yayan cübbeli, iskelet bir yaratık olarak tasvir edilmiştir.

Miazma teorisi (miazmatik teori olarak da adlandırılır), kolera, klamidya veya Kara Ölüm gibi hastalıkların, gece havası olarak da bilinen "kötü hava"nın zararlı bir formu olan "miazma"dan (μίασμα, Antik Yunanca "kirlilik") kaynaklandığını savunan terk edilmiş bir tıp teorisidir. Teori, salgın hastalıklara çürüyen organik maddelerden yayılan miazmanın neden olduğunu savunuyordu.[1] Miazma teorisi genellikle bulaşıcı hastalıkların yayılmasıyla ilişkilendirilse de on dokuzuncu yüzyılın başlarında bazı akademisyenler teorinin diğer durumları da kapsadığını öne sürmüşlerdir; örneğin, bir kişinin yemek kokusunu soluyarak obez olabileceği gibi.[2]

Miazma teorisi MÖ dördüncü yüzyılda Hipokrat tarafından ortaya atılmış[3] ve Avrupa ve Çin'de antik çağlardan itibaren kabul görmüştür. Teori 1880'den sonra bilim insanları ve hekimler tarafından terk edilmiş ve yerini mikrop teorisine bırakmıştır: belirli hastalıklara miazma değil belirli mikroplar neden olmaktadır. Bununla birlikte, kokudan kurtulmaya ilişkin kültürel inançlar, atıkların temizlenmesini şehirler için yüksek bir öncelik haline getirmiştir.[4][5] Aynı zamanda iyi havalandırılan hastane tesislerinin, okulların ve diğer binaların inşasını da teşvik etmiştir.[6]

Etimoloji

Miazma kelimesi eski Yunanca'dan gelmektedir ve kavramsal olarak İngilizcede tam olarak aynı anlama gelen bir kelime olmasa da gevşek bir şekilde 'leke' veya 'kirlilik' olarak tercüme edilebilir.[7] Bu fikir aynı zamanda Orta Çağ İtalyancasında malaria (kelimenin tam anlamıyla 'kötü hava') isminin ortaya çıkmasına neden olmuştur.

Dünya çapında görünümler

Sebastian Petrycy'nin 1613 yılında Kraków'da yayınlanan ve "kötü hava"dan korunmayı konu alan kitabı.

Miazma, hastalıklara neden olan çürümüş madde parçacıklarıyla (miazmata) dolu zehirli bir buhar veya sis olarak kabul ediliyordu. Miazmatik görüşe göre hastalıklar kirli su, kirli hava ve kötü hijyenik koşullar gibi çevresel faktörlerin ürünüdür. Bu tür bir enfeksiyon bireyler arasında geçmez, ancak bu tür buharların ortaya çıktığı yerdeki bireyleri etkilerdi. Kötü kokusuyla tanımlanabilirdi. Ayrıca başlangıçta miazın vebadan etkilenen kişilerdeki ülserlerden kurtçuklar yoluyla yayıldığına inanılıyordu.[8]

Avrupa

MÖ beşinci veya dördüncü yüzyılda Hipokrat, çevrenin insan hastalıkları üzerindeki etkileri hakkında yazmıştır:

Tıbbı doğru bir şekilde araştırmak isteyen kişi şu şekilde ilerlemelidir: ilk olarak yılın mevsimlerini ve her birinin ne gibi etkiler yarattığını göz önünde bulundurmalıdır, çünkü mevsimler birbirlerine hiç benzemezler ve değişimleri bakımından birbirlerinden çok farklıdırlar. Sonra rüzgârları, sıcakları ve soğukları, özellikle de bütün ülkelerde ortak olanları ve sonra da her yöreye özgü olanları. Suların niteliklerini de göz önünde bulundurmalıyız, çünkü tat ve ağırlık bakımından birbirlerinden farklı oldukları gibi, nitelikleri bakımından da çok farklıdırlar. Aynı şekilde, bir kimse yabancısı olduğu bir kente geldiğinde, kentin konumunu, rüzgârlara ve güneşin doğuşuna göre nasıl bir konumda olduğunu göz önünde bulundurmalıdır; çünkü kuzeye ya da güneye, güneşin doğuşuna ya da batışına göre etkisi aynı değildir. Sakinlerin kullandıkları suların bataklık ve yumuşak mı, yoksa sert, yüksek ve kayalık yerlerden mi aktığı, tuzlu ve yemek pişirmeye elverişsiz olup olmadığı çok dikkatle düşünülmelidir; Toprak, çıplak ve susuz mu, yoksa ağaçlık ve iyi sulanmış mı, çukur ve kapalı bir yerde mi, yoksa yüksek ve soğuk mu; halkın yaşama biçimi ve uğraşları, aşırı yeme içmeye düşkün ve tembel mi oldukları, yoksa egzersiz ve çalışmaya düşkün olup yeme içmede aşırıya kaçmadıkları.[9]

MÖ 1. yüzyılda Romalı mimarlık yazarı Vitruvius, bir şehri ziyaret ederken kokuşmuş bataklıklardan kaynaklanan miazmanın (Latince nebula) potansiyel etkilerini tanımlamıştır:

Çünkü sabah rüzgârları güneş doğarken şehre doğru estiğinde, bataklıklardan gelen buğuyu ve buğuya karışan bataklık canlılarının zehirli soluğunu da beraberinde getirirse bölge sakinlerinin vücutlarına yayılacak ve bölgeyi sağlıksız hale getirecektir.[10]

Miazma teorisi Orta Çağ'da popülerliğini korumuş ve Robert Boyle'un Havanın Gizli Gerçeklikleri Hakkındaki Şüpheler adlı kitabına da bir efluvia duygusu katkıda bulunmuştur.

1850'lerde miazma, koleranın Londra ve Paris'te yayılmasını açıklamak için kullanıldı ve Haussmann'ın daha sonra Fransız başkentini yenilemesini kısmen haklı çıkardı. Hastalığın vücudun ve eşyaların temizlenmesi ve ovulmasıyla önlenebileceği söyleniyordu. 1851'deki Londra nüfus sayımında komiser yardımcısı olan Dr. William Farr, miazma teorisinin önemli bir destekçisiydi. Koleranın hava yoluyla bulaştığına ve Thames Nehri kıyılarında ölümcül bir miazmata yoğunluğu olduğuna inanıyordu. Böyle bir inanç, kısmen şehirleşmiş bölgelerdeki genel hava kalitesi eksikliği nedeniyle kabul gördü.[2]

Kolera salgınları sırasında miazma teorisinin geniş kabul görmesi, John Snow tarafından ortaya atılan ve koleranın su yoluyla yayıldığına dair kısmen doğru olan teoriyi gölgede bıraktı. Bu durum Londra'nın Soho bölgesinde ve diğer bölgelerde yaşanan büyük salgınlara müdahaleyi yavaşlatmıştır. Kırım Savaşı hemşiresi Florence Nightingale (1820-1910)[11][12][13] teorinin savunucularından biriydi ve hastanelerin sıhhi ve temiz kokulu olması için çalıştı. 'Emekçi Sınıflar için Hemşirelik Üzerine Notlar'da (1860) Nightingale'in "[hastanın] soluduğu havayı dış hava kadar temiz tutacağı" belirtilmiştir.[14]

Miazma korkusu, on dokuzuncu yüzyılın başlarında "sağlıksız sis" olarak adlandırılan şeyle ilgili birçok uyarıda kaydedilmiştir. Sisin varlığının güçlü bir şekilde miazma varlığına işaret ettiği düşünülüyordu. Miazmaların duman ya da sis gibi davrandığı, hava akımlarıyla savrulduğu, rüzgarlarla sürüklendiği düşünülüyordu. Miazmanın sadece havada hareket etmediği, yayıldığı havayı değiştirdiği düşünülüyordu; hastalıklı insanlar gibi atmosfer de miazma tarafından enfekte edilmişti.[15]

Çin

Çin'de miazma (Çince: 瘴氣; pinyin: Zhàngqì; alternatif adlar 瘴毒, 瘴癘), eski Çin yerel kroniklerinde ve edebiyat eserlerinde yaygın olarak kullanılan eski bir hastalık kavramıdır. Miazmanın Çin kültüründe farklı isimleri vardır. Miazma ile ilgili açıklamaların çoğunda bir tür hastalık ya da zehirli gaz olarak bahsedilmektedir.

Eski Çinliler miazmanın Güney Çin'in bazı bölgelerindeki ortamla ilgili olduğunu düşünüyorlardı. Miazmanın Güney Çin dağlarındaki ısı, nem ve ölü havadan kaynaklandığı düşünülüyordu. Böcek atıklarının havayı, sisi ve suyu kirlettiğini ve bakir ormanın miazmanın oluşması için harika bir ortam barındırdığını düşünüyorlardı.

Eski gezginlerin, askerlerin ya da yerel yetkililerin (çoğu edebiyatçıdır) miazma fenomenine ilişkin tanımlamalarında sis, pus, toz, gaz ya da zehirli jeolojik gazlardan her zaman bahsedilmiştir. Miazmanın soğuk algınlığı, grip, sıcak çarpması, sıtma veya dizanteri gibi birçok hastalığa neden olduğu düşünülüyordu. Çin'in tıp tarihinde sıtma, farklı hanedanlık dönemlerinde farklı isimlerle anılmıştır. Zehirlenme ve psittakoz da eski Çin'de miazma olarak adlandırılıyordu çünkü hastalığın nedenini tam olarak anlamıyorlardı.

Sui Hanedanı'nda doktor Chao Yuanfang, Patojen ve Sendromlar Üzerine (諸病源候論) adlı kitabında miazmadan bahsetmiştir. Güney Çin'deki miazmanın Kuzey Çin'deki tifoya benzediğini düşünüyordu. Ancak ona göre miazma, sıtma ve dizanteriden farklıydı. Kitabında dizanteriyi başka bir bölümde, sıtmayı ise tek bir bölümde ele almıştır. Ayrıca miazmanın çeşitli hastalıklara neden olduğunu iddia etmiş, bu nedenle sorunları çözmek için uygun ve spesifik yollar bulunmasını önermiştir.[16]

Miazma kavramı birkaç aşamada gelişmiştir. İlk olarak, Batı Jin Hanedanı'ndan önce miazma kavramı yavaş yavaş oluşuyordu; en azından Doğu Han Hanedanı'nda miasma tanımı yoktu. Doğu Jin döneminde, çok sayıda kuzeyli insan güneye göç etti ve miazma daha sonra edebiyatçılar ve soylular tarafından tanındı. Sui ve Tang Hanedanı'ndan sonra, yerel yetkililer olarak gönderilen alim-bürokratlar miazmayı kaydetmiş ve araştırmıştır. Sonuç olarak hükûmet, hastalığı araştırmak ve hastaları iyileştirmek için salgın bölgelerine doktorlar göndererek ciddi vakalar ve miazma nedenleri hakkında endişelenmeye başladı. Ming Hanedanı ve Çing Hanedanı'nda, yerel kroniklerin versiyonları farklı yerlerde farklı miazma vakaları kaydetmiştir.[17]

Ancak Güney Çin, Ming ve Qing hanedanları döneminde oldukça gelişmişti. Çevre hızla değişti ve 19. yüzyıldan sonra batı bilimi ve tıp bilgisi Çin'e girdi ve insanlar hastalığı nasıl ayırt edeceklerini ve onunla nasıl başa çıkacaklarını biliyorlardı. Bu nedenle miazma kavramı Çin'de tıbbın ilerlemesine bağlı olarak kayboldu.[18]

Güney Çin'deki etki

Çin'in güney bölgelerindeki korkunç miazma hastalıkları, Qin-Han Hanedanı'ndan bu yana burayı memurların sürgün edildiği ve suçluların sürgüne gönderildiği başlıca yer haline getirmiştir. Örneğin Tang Hanedanı'ndan şair Han Yu (韓愈), En Route (左遷至藍關示姪孫湘) adlı şiirinde Chao Eyaletine sürgün edildikten sonra kendisini uğurlamaya gelen yeğenine yazmıştır:[19]

Şafak vakti Dokuz Basamaklı Taht'a tek bir uyarı gönderdim;

Akşam, sekiz bin fersah uzaklıktaki Chao Yang'a sürgün edildim."
Soylu bir hanedan adına alçak bir hükümeti kovmak için çabalayan,
Solmuş ve yıpranmış, gelecekteki kaderime nasıl üzülmeliyim? Bulutlar Ch'in Dağları'nın üzerinde toplanıyor, evimi göremiyorum;
Kar Lan'ın geçitlerini kapatıyor, atım ilerleyemiyor."
Ama biliyorum ki, sen çok uzaklardan, belirlediğin amacı gerçekleştirmek için geleceksin,

Ve kemiklerimi sevgiyle topla, o vebalı nehrin kıyısında.

Güney bölgesinin "zehirli havası ve gazları" ile ilgili yaygın inanç ve hakim korku tarihi belgelerde açıkça görülmektedir.

Miazma ile enfekte olmuş güneye yönelik benzer konular ve duygular erken dönem Çin şiir ve kayıtlarında da sıklıkla yer almaktadır. Dönemin akademisyenlerinin çoğu, güneydeki jeolojik ortamların nüfus kompozisyonu ve büyümesi üzerinde doğrudan bir etkisi olduğu konusunda hemfikirdi. Birçok tarihi kayıt, kadınların miasma enfeksiyonuna daha az yatkın olduğunu ve güneyde özellikle erkeklerde ölüm oranlarının çok daha yüksek olduğunu yansıtmaktadır. Erkekler tarımsal üretimin lokomotifi olduğu için bu durum tarımsal ekimi ve güney ekonomisini doğrudan etkilemiştir. Güney Song Hanedanı'ndan yerel bir yargıç olan Zhou Qufei (周去非), Güney'den Temsili Cevaplar adlı eserinde şunları anlatmıştır "... Erkekler kısa boylu ve bronz tenliyken, kadınlar tombuldu ve nadiren hastalığa yakalanıyorlardı"[20] ve Guangşi bölgesindeki kalabalık kadın nüfusuna haykırıyordu.

Bu doğal çevresel tehdit diğer bölgelerden göçü de engelledi. Dolayısıyla, nemli ve boğucu güneydeki gelişme, erken Çin tarihinin büyük bölümünde hanedanların siyasi gücünün bulunduğu kuzeydekinden çok daha yavaş olmuştur.[21]

Hindistan

Hindistan'da da bir miazma teorisi vardı. Gambir ilk antimiazmatik uygulama olarak kabul edildi. Bu gambir ağacı Güney Hindistan ve Sri Lanka'da bulunur.[22]

19. yüzyıldan itibaren yaşanan gelişmeler

Zimotik teori

Zimotik teoriye dayanarak, insanlar miazmata (tekil: miazma) adı verilen buharların topraktan yükseldiğine ve hastalıkları yaydığına inanıyordu. Miazmatanın özellikle bataklıklarda ve kentsel gettolarda çürüyen bitkilerden ve pis sulardan kaynaklandığına inanılıyordu.

Birçok insan, özellikle de zayıf ve güçsüz olanlar, içeriye girip pencere ve kapıları kapalı tutarak gece havasını solumaktan kaçınıyordu. Zimotik teoriyle ilişkili fikirlere ek olarak, soğuk veya serin havanın hastalık yaydığına dair genel bir korku da vardı. Gece havası korkusu, hastalıklarla ilgili anlayış arttıkça ve evlerin ısıtılması ve havalandırılmasındaki gelişmelerle birlikte yavaş yavaş ortadan kalktı. Özellikle önemli olan, sıtmayı yayan etkenin miazmata yerine sivrisinek (geceleri aktif) olduğunun anlaşılmasıydı.[23][24]

Bulaşıcılığa karşı miazmatizm

19. yüzyılın sonlarından önce, çoğu Batı kültüründe gece havası tehlikeli olarak kabul edilirdi. 19. yüzyıl boyunca tıp camiası hastalıkların yayılmasının açıklaması konusunda ikiye bölünmüştü. Bir tarafta, hastalığın fiziksel temas yoluyla geçtiğine inanan bulaştırıcılar yer alırken diğerleri hastalığın havada miazma şeklinde bulunduğuna ve dolayısıyla fiziksel temas olmadan çoğalabileceğine inanıyordu. İkinci grubun iki üyesi Dr. Thomas S. Smith ve Florence Nightingale idi.

Thomas Southwood Smith uzun yıllar boyunca miazmatik teoriyi bulaşıcılıkla karşılaştırmıştır.

Dokunma yoluyla yayılma yöntemini, ister insan tarafından ister enfekte olmuş eşyalar tarafından olsun, kabul etmek ve havanın bozulmasıyla yayılma yöntemini göz ardı etmek, zararlı atıklara maruz kalmaktan kaynaklanan gerçek tehlikeyi arttırmak ve dikkati gerçek çare ve önleme yollarından başka yöne çekmektir.

Florence Nightingale :

Hastalığın yayılmasını açıklayan "bulaşma" fikri, sıhhi düzenlemelerin ihmal edilmesi nedeniyle salgın hastalıkların tüm insan kitlelerine saldırdığı ve insanların doğanın kendisine yol gösterecek yasaları olduğunu düşünmeyi bıraktığı bir dönemde benimsenmiş gibi görünmektedir. Şairler ve tarihçilerle başlayan bu kelime nihayet bilimsel terminolojiye girmiş ve o zamandan beri de bu şekilde kalmıştır [...] salgın hastalıklar için tatmin edici bir açıklama ve tekrarlanmasını önlemek için çaba sarf etmemek için yeterli bir mazerettir.

Mevcut mikrop teorisi, hem doğrudan hem de dolaylı fiziksel temas yoluyla hastalıkların çoğalmasını açıklamaktadır.[]

Sıhhi mühendislik reformları üzerindeki etkisi

Ana madde: Sıhhi hareket

19. yüzyılın başlarında İngiltere'nin sanayileşmiş kentlerindeki yaşam koşulları giderek sağlıksızlaşıyordu. Nüfus, altyapının destekleyebileceğinden çok daha hızlı bir şekilde artıyordu. Örneğin, Manchester'ın nüfusu on yıl içinde iki katına çıkmış, bu da aşırı kalabalığa ve atık birikiminde önemli bir artışa yol açmıştı.[25] Hastalıklara ilişkin miazma teorisi 19. yüzyılın ortalarındaki sıhhi reformcular için anlamlıydı. Miazmalar, suyun durgun ve kötü kokulu olduğu yerlerde kolera ve diğer hastalıkların neden salgın halinde görüldüğünü açıklıyordu. Önde gelen sıhhi reformculardan Londralı Edwin Chadwick, "tüm kokuların hastalık olduğunu" ileri sürdü ve artan kentsel ölüm oranlarıyla mücadele etmek için sıhhi sistemlerin yapısında köklü bir değişikliğe ihtiyaç olduğunu savundu.

Chadwick, kolera ve tifo salgınları sorununun doğrudan kentleşmeyle ilgili olduğunu görmüş ve yeni, bağımsız kanalizasyon sistemlerinin evlere bağlanmasını önermiştir. Chadwick önerisini, 19. yüzyılın başlarında kentleşmenin başlamasından bu yana hem hastalık hem de ölüm oranlarında dramatik artışlar olduğunu gösteren Londra İstatistik Derneği raporlarıyla desteklemiştir.[25] Chadwick, miazma teorisi temelinde reform önermiş olsa da önerileri, sanitasyon tasarımında ayrı drenaj sistemlerinin kullanılması yoluyla kanalizasyonlardan gelen zararlı havanın evlere geri akışının önlenmesi gibi sanitasyon alanındaki gelişmelere katkıda bulunmuştur. Bu da tesadüfen kolera salgınlarının azalmasına ve dolayısıyla teorinin desteklenmesine yardımcı olmuştur.[26]

Miazma teorisi, hastalığın kötü sağlık koşullarıyla ve dolayısıyla kötü kokularla ilişkili olduğu ve sıhhi iyileştirmelerin hastalığı azalttığı gözlemiyle tutarlıydı. Ancak, 19. yüzyılın sonlarında mikrobiyoloji ve bakteriyolojiden elde edilen bulgularla tutarsızdı ve bu bulgular, hemen fikir birliğine varılmamış olsa da sonunda mikrop teorisinin kabul edilmesine yol açtı. Galen tarafından geliştirilen miazma teorisinin önemli bir bileşeni olan ve 1858 yazında Londra'da yaşanan "Büyük Pis Koku" ile ön plana çıkan kanalizasyon gazına ilişkin endişeler, teorinin savunucularının kanalizasyonların tıp biliminin tifo, kolera ve diğer mikroplarla dolu olabileceğini keşfettiği insan bağırsağının çöplerini barındırdığını gözlemlemelerine yol açmıştır.

1846 yılında, koleranın hava yoluyla mı yoksa su yoluyla mı bulaştığını tespit etmek amacıyla Tehlikelerin Kaldırılması ve Hastalıkların Önlenmesi Yasası[27] çıkarılmıştır. Yasa, konut sahiplerini konutlarını temizlemeye ve kanalizasyona bağlamaya teşvik etmek için kullanıldı.[]

Bakterilerin anlaşılması ve virüslerin keşfedilmesiyle sonunda çürütülmüş olsa da miaxma teorisi kötü sağlık koşulları ile hastalık arasındaki bağlantının kurulmasına yardımcı olmuştur. Teori, temizliği teşvik etti ve İngiltere'de 1848 ve 1858 Halk Sağlığı Yasaları[27] ile 1858 Yerel Yönetim Yasası'na yol açan halk sağlığı reformlarını teşvik etti. Bunlardan sonuncusu, sakinlerin dilekçeleri üzerine veya ölüm oranlarının normları aşması sonucunda herhangi bir kasaba veya yerin sağlık ve sıhhi düzenlemelerine ilişkin soruşturmaların başlatılmasını sağladı.

İlk tıp ve sıhhi mühendislik reformcuları arasında Henry Austin, Joseph Bazalgette, Edwin Chadwick, Frank Forster, Thomas Hawksley, William Haywood, Henry Letheby, Robert Rawlinson, John Simon, John Snow ve Thomas Wicksteed vardı.[28] Onların çabaları ve buna bağlı olarak İngiliz mevzuatındaki gelişmeler 1865 gibi erken bir tarihte Amerika Birleşik Devletleri'nde rapor edilmiştir.[29]

19'uncu yüzyıl sağlık reformunda özellikle dikkate değer olan, Londra Büyükşehir İşleri Kurulunun baş mühendisi Joseph Bazalgette'in çalışmalarıdır. Büyük Pis Koku'dan cesaret alan Parlamento, Bazalgette'e Londra'nın kanalizasyonunu su kaynağından uzaklaştıran kapsamlı bir kanalizasyon sistemi tasarlama ve inşa etme yetkisi verdi. Sistem Londra'nın suyunun arıtılmasına yardımcı oldu ve şehri salgın hastalıklardan kurtardı. 1866 yılında, üç büyük İngiliz kolera salgınının sonuncusu Whitechapel'in küçük bir bölgesinde görüldü. Ancak bu bölge henüz Bazalgette'in sistemine bağlı değildi ve salgının sınırlı alanı, sistemin tasarımının verimliliğinin kanıtı olarak işlev gördü.[2]

Yıllar sonra, bu sıhhi reformların Britanya üzerindeki etkisi Richard Rogers tarafından anlatıldı:[28]

Londra, toplu taşımadan konuta, temiz sudan eğitime kadar modern kentsel hizmetleri koordine edebilen karmaşık bir sivil yönetim oluşturan ilk şehirdi. Londra İl Meclisi, dünyadaki en ilerici büyükşehir yönetimi olarak kabul edildi. Elli yıl önce Londra, sanayileşmiş dünyanın en kötü gecekondu şehriydi: aşırı kalabalık, sıkışık, kirli ve hastalıklarla dolu...

Miazma teorisi kentsel yerleşimlerde hastalıkların kontrol altına alınmasına katkıda bulunmuş, ancak dışkıların tarımda yeniden kullanılmasına yönelik uygun bir yaklaşımın benimsenmesine izin vermemiştir.[30] Kentsel yerleşimlerden insan dışkısının toplanması ve çevredeki tarım arazilerinde yeniden kullanılması uygulamasında önemli bir faktördü. Bu tür bir kaynak geri kazanım planı, kanalizasyona dayalı sağlık sistemlerinin kullanılmaya başlanmasından önce 19. yüzyılda büyük şehirlerde yaygındı.[31] Günümüzde, hijyenik bir şekilde yapıldığında dışkının yeniden kullanımı ekolojik sanitasyon olarak bilinmekte ve "döngüyü kapatmanın" bir yolu olarak teşvik edilmektedir.

19. yüzyıl boyunca, kamu sağlığı ve sanitasyonla ilgili endişeler ve miazma teorisinin etkisi, o zamanlar tartışmalı olan ölü yakma uygulamasının savunulmasına neden oldu. Eğer bulaşıcı hastalıklar çürüyen organik maddelerden yayılan zararlı gazlar yoluyla yayılıyorsa çürüyen cesetler de buna dahildi. Ölü yakmaya yönelik halk sağlığı argümanı, hastalıklara ilişkin miazma teorisinin gölgede kalmasıyla birlikte zayıfladı.[32]

Mikrop teorisi ile yer değiştirme

Mikrop ve hastalık arasındaki bağlantı oldukça erken bir dönemde ortaya atılmış olsa da mikrop teorisinin genel kabul görmesi 1800'lerin sonlarına kadar gerçekleşmemiştir. Miazmatik teoriye John Snow tarafından karşı çıkılmış ve hastalığın suda bulunan bir zehir ya da marazi madde yoluyla yayıldığını öne sürmüştür.[33] Bunu 1854'te Londra'nın merkezindeki Broad Caddesi'nde görülen bir kolera salgınından önce ve ona yanıt olarak öne sürmüştür.[34] Miazmatik teorinin İtalyan bilim adamları arasındaki baskınlığı nedeniyle, aynı yıl Filippo Pacini tarafından hastalığa neden olan basilin keşfi tamamen göz ardı edildi. Ancak 1876 yılında Robert Koch'un şarbona Bacillus anthracis bakterisinin neden olduğunu kanıtlamasıyla[35] miazma teorisi kesin olarak son bulmuştur.

1854 Broad Street kolera salgını

Ana madde: 1854 Broad Street kolera salgını

John Snow'un çalışmaları, kolera ve tifo salgınları ile kirli su kaynakları arasında bağlantı kurulmasına yardımcı olmasıyla dikkat çekmektedir ve bu da miazma teorisinin nihai olarak çökmesine katkıda bulunmuştur. Snow, 1854 yılındaki kolera salgını sırasında, Soho sakinleri arasındaki yüksek ölüm oranlarını Broad Street'teki bir su pompasına bağlamıştır. Snow, yerel yönetimi pompa kolunu kaldırmaya ikna etti ve bu da bölgedeki kolera vakalarında belirgin bir düşüşe neden oldu.

1857 yılında Snow, British Medical Journal'a yüksek sayıdaki kolera vakalarını insan atıklarıyla kirlenmiş su kaynaklarına bağlayan bir makale sundu. Snow, istatistiksel verileri kullanarak, sularını yukarı havza kaynaklarından alan vatandaşların koleraya yakalanma olasılığının, aşağı havza kaynaklarından alanlara göre çok daha düşük olduğunu göstermiştir. Araştırması, kolera salgınlarının kaynağının kirli hava değil kirli su olduğu hipotezini desteklese de bir inceleme komitesi Snow'un bulgularının değişiklik gerektirecek kadar önemli olmadığı sonucuna vardı ve bulgular özet olarak reddedildi. Ayrıca, reform sürecine başka çıkar çevreleri de müdahale etti.

Birçok su şirketi ve sivil otorite Thames Nehri gibi kirli kaynaklardan doğrudan kamu kuyularına su pompalamaktaydı ve kaynakları değiştirme ya da filtreleme tekniklerini uygulama fikri ekonomik açıdan cazip değildi. Bu tür ekonomik çıkarlar karşısında reformun benimsenmesi yavaş oldu.[25]

1855 yılında John Snow, bazı endüstrilerin hava kirliliğini düzenli hale getiren "Rahatsızlıkları Giderme ve Hastalıkları Önleme Yasası" değişikliğine karşı bir ifade verdi. Şunları iddia etmiştir:

Bu mümkün ancak kolera zehrinin ya suda yutulduğuna ya da doğrudan ailedeki veya odadaki başka bir kişiden alındığına inanıyorum; havada taşınmasının oldukça istisnai bir durum olduğuna inanıyorum; ancak madde kurursa kısa bir mesafeye yayılabilir.[36]

Aynı yıl, o dönemde miazma teorisinin en büyük destekçisi olan William Farr, mikrop teorisini eleştiren bir rapor yayınladı. Farr ve Komite şunları yazmıştır:

Dikkatli bir incelemeden sonra, bu inancı benimsemek için bir neden göremiyoruz. Suyun iddia edildiği şekilde kirlendiğinin kanıtlandığını düşünmüyoruz; ne de önümüzde, bu kuyudan su içen bölge sakinlerinin, diğer kaynaklardan su içen bölge sakinlerinden orantılı olarak daha fazla acı çekip çekmediklerini gösteren yeterli kanıt var.[37][38]

Louis Pasteur'ün deneyleri

Mikrop ve hastalık arasındaki ilişkiye dair daha resmi deneyler 1860 ve 1864 yılları arasında Louis Pasteur tarafından gerçekleştirilmiştir. Lohusalık hummasının patolojisini[39] ve kandaki piyojenik vibrioları keşfetti ve bu lohusalıktan önce ve sonra öldürmek için borik asit kullanılmasını önerdi.

1866 yılına gelindiğinde, John Snow'un ölümünden sekiz yıl sonra, William Farr, ölüm oranına ilişkin istatistiksel gerekçeleriyle koleranın bulaşmasına ilişkin miazma teorisinin yanlış olduğunu açıkça kabul etmiştir.[37]

Şarbon

Robert Koch, ölümcül hastalığa neden olan etkenin Bacillus anthracis olduğunu keşfederek şarbon üzerine yaptığı çalışmalarla tanınmaktadır.[40] Bu keşfini 1876 yılında Wöllstein'da çalışırken Die Ätiologie der Milzbrand-Krankheit, Begründet auf die Entwicklungsgeschichte des Bacillus Anthracis (Şarbon Hastalığının Etiyolojisi, Bacillus Anthracis'in Gelişim Tarihine Dayalı) adıyla bir kitapçık halinde yayınladı.[41] Şarbon bakterisinin yapısı üzerine 1877'de yaptığı yayın,[42] bir bakterinin ilk fotoğrafı oldu.[25] Şarbon bakterisinde belirli koşullar altında hareketsiz kalabilen sporların oluşumunu keşfetti.[43] Ancak, en uygun koşullar altında sporlar aktive oluyor ve hastalığa neden oluyordu.[43] Bu etkeni belirlemek için bakteri kültürlerini cam lamlar üzerine kuru olarak sabitledi, kültürleri boyamak için boyalar kullandı ve mikroskopta gözlemledi.[44] Şarbonla ilgili çalışması, spesifik bir mikroorganizmayı spesifik bir hastalıkla ilişkilendiren ilk kişi olması, kendiliğinden oluşum fikrini reddetmesi ve hastalık yapıcı mikrop teorisini desteklemesi açısından dikkate değerdir.[40]

Popüler kültürde

  • InuYasha'da, Naraku miazma gücüne sahiptir.
  • Inuyasha Filmi: Onurlu Hükümdarın Kılıçları, Sō'unga devleri öldürdüğünde ve Saya'ya göre cesetleri miazma içeriyordu.
  • Yashahime: Princess Half-Demon'ın 44. bölümünde, Grim Comet'te miazma var.
  • Video oyunu Dwarf Fortress, çürümüş eşyalar ve cesetlerden çıkan gerçek bir sis olarak miazma içerir. Cücelerin mutluluğunu azaltır, ancak mutlaka hastalanmalarına neden olmaz.
  • Bahçe Duvarının Ötesinde'de karakterlerden biri pencereyi açıp gece havasının içeri girmesine izin vererek yenilir.

Ayrıca bakınız

Kaynakça

  1. ^ John M. Last, (Ed.) (2007). "A Dictionary of Public Health". miasma theory. Westminster College, Pennsylvania: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-516090-1. 
  2. ^ a b c Halliday, Stephen (2001). "Death and Miasma in Victorian London: An Obstinate Belief". British Medical Journal. 323 (7327): 1469-1471. doi:10.1136/bmj.323.7327.1469. PMC 1121911 $2. PMID 11751359. 
  3. ^ van der Eijk, P.J. (2005). Hippocrates in Context: Papers Read at the XIth International Hippocrates Colloquium (University of Newcastle upon Tyne, 27-31 August 2002). BRILL. s. 17. ISBN 9789004377271. 25 Haziran 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mart 2021. 
  4. ^ Linda Nash, Inescapable Ecologies: A History of Environment, Disease, and Knowledge (2007)
  5. ^ Suellen Hoy, Chasing Dirt: The American Pursuit of Cleanliness (1996) pp. 104–13
  6. ^ Anthes, Emily (17 Haziran 2023). "The New War on Bad Air". The New York Times (İngilizce). ISSN 0362-4331. 17 Haziran 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Haziran 2023. 
  7. ^ "Definition of MIASMA". www.merriam-webster.com. 8 Şubat 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ocak 2018. 
  8. ^ Malouin, Paul-Jacques (1765). "Miasma". Encyclopedia of Diderot & d'Alembert - Collaborative Translation Project. Michigan Publishing, University of Michigan Library. hdl:2027/spo.did2222.0000.369. 
  9. ^ Hippocrates. "On Airs, Waters, and Places". Part 1. 29 Kasım 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Haziran 2022. 
  10. ^ Vitruvius, De architectura I.4.1, Latin text 14 Aralık 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. at LacusCurtius.
  11. ^ "Brief History During the Snow Era". John Snow Site. UCLA Fielding School of Public Health, Department of Epidemiology. 17 Ocak 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ocak 2018. 
  12. ^ "Who was William Farr?" (PDF). 25 Mart 2009 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ocak 2018. 
  13. ^ "Development of the Germ Theory of Disease" (PDF). AS Science for Public Understanding. Teacher Notes. Nuffield Foundation. 25 Mart 2009. 25 Mart 2009 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ocak 2018. 
  14. ^ Nightingale, Florence (1861). Notes on Nursing for the Labouring Classes (İngilizce). Harrison. s. 7. Erişim tarihi: 25 Temmuz 2022. 
  15. ^ Valenčius, Conevery B. The Health of the Country: How American Settlers Understood Themselves and Their Land. New York: Basic Books, 2002. pp. 115–17. Print.
  16. ^ (隋)巢元方撰，曹赤電炳章圈點，《巢氏諸病源候論》，(台北：國立中國醫藥研究所，1996)，頁30、47–51。
  17. ^ 牟重行，王彩萍，〈中國歷史上的「瘴氣」考釋〉，《國立臺灣師範大學地理研究報告》，(第38期，台北：國立臺灣師範大學地理學系，2003)，頁25。 "Archived copy". 25 Mart 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Haziran 2011. 
  18. ^ 牟重行，王彩萍，〈中國歷史上的「瘴氣」考釋〉，《國立臺灣師範大學地理研究報告》，(第38期，台北：國立臺灣師範大學地理學系，2003)，頁25–26。 "Archived copy". 25 Mart 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Haziran 2011. 
  19. ^ Waley, Arthur; Shih Ching (1916). Chinese poems. University of California Libraries. London, Printed by Lowe Bros. s. 12. 
  20. ^ "嶺外代答 - 维基文库，自由的图书馆". 19 Mart 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Haziran 2011. , 宋周去非, 嶺外代答, 卷十, 276.
  21. ^ 龔勝生，〈2000年來中國瘴病分布變遷的初步研究〉，《地理學報》，第48卷第4期，(西安：陜西師範大學中國歷史地理研究所，1993)，頁305–312。
  22. ^ Satti, Jahangir (2009). "Miasma Analysis". 4 Ekim 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi – academia.edu vasıtasıyla. 
  23. ^ Baldwin, Peter C. (2003). "How Night Air Became Good Air, 1776-1930". Environmental History. 8 (3): 412-429. doi:10.2307/3986202. JSTOR 3986202. 5 Mart 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Nisan 2021. 
  24. ^ Cipolla, Carlo M. Miasmas and disease: Public health and environment in the pre-industrial age. Yale University Press, 1992. 0-300-04806-8.
  25. ^ a b c d Gill, Geoff (Yaz 2000). "Cholera and the fight for public health reform in mid-Victorian England". Historian. Londra (66): 10. ProQuest 274942422. 
  26. ^ Whorton, James (2001). "'The insidious foe'—sewer gas". West. J. Med. 175 (6): 427-428. doi:10.1136/ewjm.175.6.427. PMC 1275984 $2. PMID 11733443. 
  27. ^ a b "Sanitary Legislation. No. VII. Nuisances Removal and Diseases Prevention Acts Consolidation and Amendment Bill". Association Medical Journal. 3 (131): 619-621. 6 Temmuz 1855. JSTOR 25496511. 
  28. ^ a b "Stanford Libraries". Stanford Libraries. 2 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ocak 2018. 
  29. ^ "European Sanitary Reform; The British Sanitary Legislation". The New York Times. 31 Temmuz 1865. 7 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Aralık 2016. 
  30. ^ Bracken, P.; Wachtler, A.; Panesar, A.R.; Lange, J. (March 2007). "The road not taken: how traditional excreta and greywater management may point the way to a sustainable future". Water Science and Technology: Water Supply. 7 (1): 219-227. doi:10.2166/ws.2007.025. 
  31. ^ "Market Gardeners Tram Plateway". Victorian Heritage Database. Heritage Council of Victoria. 3 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mart 2020. 
  32. ^ "USA." Encyclopedia of Cremation. Surrey: Ashgate Publishing, 2005. Credo Reference. Web. 17 September 2012.
  33. ^ "On Continuous Molecular Changes, More Particularly in Their Relation to Epidemic Diseases". March 1853. 10 Ocak 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ocak 2018 – The John Snow Archive and Research Companion vasıtasıyla. 
  34. ^ "John Snow's Cholera Map Maps". www.york.ac.uk. 10 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ocak 2018. 
  35. ^ "Robert Koch (1843–1910)". www.sciencemuseum.org.uk. 25 Ocak 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ocak 2018. 
  36. ^ Frerichs, Ralph R. "Snow's Testimony". www.ph.ucla.edu. 3 Haziran 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ocak 2018. 
  37. ^ a b Frerichs, Ralph R. "Competing Theories of Cholera". www.ph.ucla.edu. 26 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ocak 2018. 
  38. ^ "Report of the Committee for Scientific Inquiries in Relation to the Cholera-Epidemic of 1854". 14 Temmuz 1855. 10 Ocak 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ocak 2018 – The John Snow Archive and Research Companion vasıtasıyla. 
  39. ^ "On the extension of the germ theory to the etiology of certain common diseases". ebooks.adelaide.edu.au. 8 Eylül 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ocak 2018. 
  40. ^ a b "Germ theory of disease." World of Microbiology and Immunology. Ed. Brenda Wilmoth Lerner and K. Lee Lerner. Detroit: Gale, 2007. Biography in Context. Web. 14 April 2013.
  41. ^ Koch, Robert (2010) [1876]. Robert Koch-Institut. "Die Ätiologie der Milzbrand-Krankheit, begründet auf die Entwicklungsgeschichte des Bacillus Anthracis". Cohns Beiträge zur Biologie der Pflanzen (Almanca). 2 (2): 277 (1-22). doi:10.25646/5064. 10 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 10 Ekim 2021. 
  42. ^ Koch, Robert (2010) [1877]. "Verfahren zur Untersuchung, zum Konservieren und Photographieren der Bakterien". Beiträge zur Biologie der Pflanzen (Almanca). 2: 399-434. doi:10.25646/5065. 27 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ekim 2021 – Robert Koch-Institut vasıtasıyla. 
  43. ^ a b "Heinrich Hermann Robert Koch." World of Scientific Discovery. Gale, 2006. Biography in Context. Web. 14 April 2013.
  44. ^ "Robert Koch." World of Microbiology and Immunology. Ed. Brenda Wilmoth Lerner and K. Lee Lerner. Detroit: Gale, 2006. Biography in Context. Web. 14 April 2013.

Konuyla ilgili yayınlar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Kolera</span> ince bağırsağın bakteriyel enfeksiyonu

Kolera, Vibrio cholerae isimli bakteri türünün bazı suşlarının neden olduğu bulaşıcı bir ince bağırsak hastalığıdır. Hiç belirti göstermeyebileceği gibi hafif ya da ağır seyredebilir. Klasik belirtisi birkaç gün süren büyük miktarlarda sulu ishaldir. Kusma ve kas krampları da eşlik edebilir. İshalin şiddetine bağlı olarak saatler içinde dehidratasyon ve elektrolit dengesizliği oluşabilir. Bu durum gözlerin içe çökmesi, ciltte soğukluk ve elastikliğin azalması ile el ve ayak derisinde buruşmaya yol açar. Dehidratasyon deri renginin maviye dönmesine sebep olabilir. Belirtiler bakterinin vücuda alınmasından iki saat ile beş gün sonrasında başlar.

<span class="mw-page-title-main">Mikrobiyoloji</span> mikroskobik organizmaların incelenmesi

Mikrobiyoloji, mikrorganizmaları inceleyen bilim dalıdır. Bakteriler, archaea, virüsler, protistler, mayalar ve küfler gibi mikroorganizmalar mikrobiyolojinin konu alanını oluştururlar. Mikrobiyoloji bilim dalının aktif olarak kullanıldığı uygulama alanları tıp, tarım ve endüstridir.

<span class="mw-page-title-main">Robert Koch</span> 19/20. yüzyıl Alman hekimi ve bakteriyolog

Heinrich Hermann Robert Koch, Alman hekim. Antraks basili (1877), tüberküloz basili (1882) ve kolera basili'nin (1883) keşfi ve Koch postülatlarını geliştirmesiyle ünlenmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Teorik fizik</span> fizik biliminin bir branşı

Teorik fizik, fiziğin matematiksel modellemeler ve fiziksel nesnelerin soyutlandırılmaları çalışmaları ve doğa olaylarını açıklayan, gerçekselleştiren ve tahmin yürüten fizik dalıdır. Bu deneysel fiziğin zıttıdır ki deneysel fizik araçlarla bu olayları soruşturur.

<i>Vibrio cholerae</i>

Vibrio cholerae, insanlarda koleraya sebep olan bir eğilmiş-çubuk şekilli gram negatif bakteridir. Vibrio cholerae ve diğer türler, Proteobacteria'nın gamma alt bölümüne mensup olan Vibrio cinsine aittir. İlk olarak 1854 yılında İtalyan anatomist Filippo Pacini tarafından koleranın nedeni olarak izole edilmiştir ama Robert Koch'a kadar geniş ölçüde bilinmiş değildi, bağımsız olarak otuz yıl çalıştıktan sonra Koch bu bilgiyi ve hastalıkla savaşmanın yollarını tanıttı.

Koch postülatları, bir hastalık ile bir mikrop arasında nedensel ilişki kurmak için gereken dört kriter. İlk kez 1884 yılında Robert Koch ile Friedrich Loeffler tarafından ortaya atılmış olan kriterler, 1890 yılında tekrar gözden geçirilip basılmıştır. Koch, şarbon ve tüberküloz etyolojisini oluştururken bu postülatları uygulamıştır.

<span class="mw-page-title-main">Hastalık yapıcı mikrop teorisi</span> mikroorganizmaların birçok hastalığın nedeni olduğunu savunan teori

Hastalık yapıcı mikrop teorisi, birçok hastalık için şu anda kabul edilen bilimsel teoridir. Patojen veya "mikrop" olarak bilinen mikroorganizmaların hastalığa neden olabileceğini belirtir. Büyütülmeden görülemeyecek kadar küçük olan bu organizmalar insanları, diğer hayvanları ve diğer canlı konakları istila eder. Konakları içinde büyümeleri ve çoğalmaları hastalığa neden olabilir. "Mikrop" sadece bir bakteriyi değil, protistler veya mantarlar gibi herhangi bir mikroorganizma türünü ve hatta virüsler, prionlar veya viroidler gibi hastalığa neden olabilen canlı olmayan patojenleri ifade eder. Patojenlerin neden olduğu hastalıklara bulaşıcı hastalıklar denir. Bir patojen bir hastalığın temel nedeni olsa bile, çevresel ve kalıtsal faktörler genellikle hastalığın şiddetini ve potansiyel bir konakçı bireyin patojene maruz kaldığında enfekte olup olmayacağını etkiler. Patojenler, hem insanlarda hem de hayvanlarda bir bireyden diğerine geçebilen hastalık taşıyıcı ajanlardır. Bulaşıcı hastalıklara patojen mikroorganizmalar ve parazitler gibi biyolojik ajanlar neden olmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Mikroorganizma</span> mikroskobik bir organizma

Bir mikroorganizma veya mikrop mikroskobik bir organizmadır. Mikroorganizmaları inceleyen, Anton van Leeuwenhoek'un kendi tasarımı olan bir mikroskop kullanarak 1675'te mikroorganizmaları keşfetmesi ile başlayan bilim dalına mikrobiyoloji denir.

İlk kolera salgını, aynı zamanda ilk Asya kolera salgını veya Asya kolerası olarak bilinen, Kalküta çevresinde oluşmuş ve Güneydoğu Asya, Ortadoğu, Doğu Afrika ve Akdeniz kıyılarına kadar yayılmış bir salgın hastalıktır. Kolera daha önce birçok kez Hindistan'a yayılmışken, bu salgın daha da ilerledi; sona ermeden önce Çin ve Akdeniz'e kadar ulaştı. Bu salgının sonucunda Avrupa'nın baskısıyla bölgeye gönderilen Britanyalı askerler de dahil olmak üzere yüz binlerce kişi öldü. Salgın, 19. ve 20. yüzyıllar süresince hem Asya hem Avrupa'da yayılan birkaç kolera pandemisinin ilkiydi. Salgın, benzeri görülmemiş bir şekilde çok sayıda bölgeye yayılmış ve Asya'daki hemen hemen her ülkeyi etkilemiştir.

1970 İstanbul kolera salgını, 1961 ile 1975 arasında yayılan Yedinci kolera pandemisinin bir parçasıdır. Salgın ilk olarak Sağmalcılar'da baş göstermiş, Esenler ve Taşlıtarla'ya da sıçramıştır. Salgının kaynağının Habipler köyündeki dereye karışan çöp suları olduğu düşünülmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Tesisatçı</span> meslek; sıhhi tesisat sistemlerinde içme suyu, kanalizasyon ve drenaj için kullanılan sistemlerin kurulumunda ve bakımında uzmanlaşmış kişi

Tesisatçı, bir tamirci ve meslek erbabıdır. Sıhhi tesisat armatürü ve sıhhi tesisat sistemlerindeki içme suyu, atık su ve drenaj için kullanılan sistemlerin kurulumu ve bakımında uzmanlaşmıştır. Tesisatçı, şehirlerde ve kasabalarda merkezi ısıtma, boru tesisatı, su temini ve kanalizasyon sistemlerinin çalışmasını sağlar. İnşaatta sıhhi tesisat ve ekipmanların montajcısı ve acil servislerin bir çalışanı olarak çalışır.

<span class="mw-page-title-main">Yedinci kolera salgını</span> 1961-1975 Kolera Pandemisi

1961–1975 kolera pandemisi (yedinci kolera pandemisi olarak da bilinir) yedinci büyük kolera salgını ve esas olarak 1961 ile 1975 yılları arasında meydana gelmiş ancak etkisi günümüze kadar devam etmiş salgındır. El Tor adlı türe dayanan bu salgın, 1961'de Endonezya'da başladı ve 1963'te Bangladeş'e daha sonra 1964'te Hindistan'a, ardından 1966'da Sovyetler Birliği'ne sıçradı. Temmuz 1970'te Odessa'da bir salgın oldu ve 1972'de Bakü'de salgın raporları ortaya çıkmış ancak Sovyetler Birliği bu bilgiyi saklamıştır. 1973 yılında Kuzey Afrika'dan İtalya'ya ulaştı. Japonya ve Güney Pasifik'te, 1970'lerin sonlarında birkaç salgın görüldü. 1971'de dünya çapında bildirilen vaka sayısı 155.000 idi. 1991 yılında 570.000'e ulaştı. Hastalığın yayılmasına modern ulaşım ve toplu göçler yardımcı oldu. Ancak ölüm oranları hükûmetler modern tedavi edici ve önleyici tedbirler almaya başladıkça belirgin bir şekilde düştü. %50 olan olağan ölüm oranı, 1980'lerde %10'a ve 1990'larda %3'ün altına düştü.

<span class="mw-page-title-main">İkinci kolera salgını</span> 1826-1837 yılları arasında tüm Dünyada görülen kolera salgını

İkinci kolera salgını (1826-1837), ayrıca Asya kolera salgını olarak da bilinir, Hindistan'dan Batı Asya üzerinden Avrupa, Büyük Britanya ve Amerika'ya, ayrıca doğuya Çin ve Japonya'ya ulaşan bir kolera salgınıdır. Kolera, 19. yüzyılda diğer tüm salgın hastalıklardan daha hızlı bir şekilde daha fazla ölüme neden olmuştur. Tıp topluluğu o zamanlar kolera'nın yalnızca bir insan hastalığı olduğuna, zaman içinde birçok seyahat aracıyla yayıldığına ve sıcak dışkı bulaşmış nehir suları ve kontamine yiyecekler yoluyla bulaştığına inanıyordu. İkinci salgın sırasında bilim camiasının, kolera nedenleri hakkındaki inançlarında değişiklik görülmüştür.

<span class="mw-page-title-main">Üçüncü kolera salgını</span> 1846-1860 yılları arasında tüm Dünyada görülen kolera salgını

Üçüncü kolera salgını (1846–1860), UCLA'daki araştırmacıların 1837 gibi erken bir tarihte başlamış olabileceğine ve 1863'e kadar sürmüş olabileceğine inandıkları, on dokuzuncu yüzyılda Hindistan'da ortaya çıkan ve sınırlarının çok ötesine ulaşan üçüncü büyük kolera salgınıdır. Bu salgın, 19. yüzyıl salgınları arasında en yüksek ölüm oranına sahip olarak kabul edilir.

Dördüncü kolera salgını 19. yüzyılda Bengal bölgesinin Ganj Deltası'nda başladı ve Müslüman hacılarla birlikte Mekke'ye yayıldı. İlk yılında salgın 90.000 hacının 30.000'ini etkiledi. Salgın daha sonra Orta Doğu'ya yayıldı ve sonrasında liman şehirlerinden ve iç su yollarından gelen yolcular aracılığıyla Rusya, Avrupa, Afrika ve Kuzey Amerika'ya taşındı. 

<span class="mw-page-title-main">Terk edilmiş kuramlar</span>

Terk edilmiş kuramlar, bir zamanlar yaygın olarak kabul edilmesine karşın geçerliliğini yitirmesi nedeniyle bilim camiasını sahiplenmekten vazgeçtiği bilimsel teorilerdir. İfade, henüz bilimsel konsensüsün oluşmadığı kuramlar için kullanılamadığı gibi Lisenkoizm gibi hiçbir zaman geniş çapta kabul görmemiş kuramlar için de kullanılamaz.

<span class="mw-page-title-main">Beşinci kolera salgını</span>

Beşinci kolera salgını (1881–1896) 19. yüzyıldaki beşinci büyük uluslararası kolera salgınıdır. Asya ve Afrika'ya yayılmış ve Fransa, Almanya, Rusya ve Güney Amerika'nın bazı bölgelerine ulaşmıştır. 1893 ve 1894 yılları arasında Rusya'da 200.000 ve 1887 ile 1889 arasında Japonya'da 90.000 can almıştır. Almanya'nın Hamburg kentindeki 1892 salgını, Avrupa'nın en büyük salgınıydı; o şehirde yaklaşık 8.600 kişi öldü. Birçok bölge sakini, salgının öldürücü etkisinden şehir yönetimini sorumlu tutsa da, uygulamalar büyük ölçüde değişmeden devam etti. Bu, yüzyılın son ciddi Avrupa kolera salgınıydı.

<span class="mw-page-title-main">John Snow</span> İngiliz epidemiyolog ve hekim

John Snow İngiliz doktor ve anestezi ve tıbbi hijyenin geliştirilmesinde liderdir. Modern epidemiyolojinin kurucularından biri olarak kabul edilir, bunun kısmen sebebi 1854'te Londra'nın Soho kolera salgınının kaynağını bulma konusundaki çalışmalarında bir su pompasının tutamağını kaldırarak hastalığı kısıtlamasıdır. Snow'un bulguları, diğer şehirlerde benzer değişikliklere ve dünya çapında genel halk sağlığında önemli bir iyileşmeye yol açan Londra'nın su ve atık sistemlerindeki temel değişikliklerin yanı sıra anestezinin benimsenmesine ilham vermiştir.

<span class="mw-page-title-main">Edwin Klebs</span>

Theodor Albrecht Edwin Klebs, Alman-İsviçreli bir mikrobiyologdu. Özellikle bulaşıcı hastalıklar konusundaki çalışmaları ile tanınır. Çalışmaları modern bakteriyolojinin yolunu açmış ve Louis Pasteur ve Robert Koch'a ilham vermiştir. Klebs-Loeffler bakterisi olarak adlandırılan difteriye neden olan bir bakteriyi tanımlayan ilk kişidir.

1854 Broad Street kolera salgını, 1854 yılında İngiltere'nin Londra şehrinin Soho semtindeki Broad Street bölgesinde meydana gelen şiddetli bir salgındır. Üçüncü kolera pandemisi (1852-1860) sırasında gerçekleşen bu salgın, kısa sürede yüzlerce insanın ölümüne yol açmıştır. Salgının kaynağı, John Snow adlı bir doktorun araştırmaları sonucunda Broad Street'teki bir su pompası olarak belirlenmiştir.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.