İçeriğe atla

Meteoroloji uyduları

GOES-8, ABD'ye ait bir meteoroloji uydusudur
GOES-16, meteorolojik uydu servisi'nin Amerika Birleşik Devletleri hava durumu uydusu

Meteoroloji uyduları, (hava durumu uyduları) Dünya'nın çevresindeki bulutların resimlerini çeken, sıcaklık ölçümleri yapan ve bu verileri Dünya'daki merkezlere gönderen uydulardır.

Bilim insanları, meteoroloji uydularından aldıkları bilgilere dayanarak, önümüzdeki günlerde havanın nasıl olacağına ilişkin tahmin yürütürler; fırtına ve kasırgaların olası güzergâhlarını çıkartırlar. Bu tahminler televizyon, radyo ve gazete gibi iletişim organlarınca bize ulaştırılır. Meteoroloji haritaları bu uydulardan gelen verilere göre oluşturulmaktadır.

İlk meteoroloji uydusu olan Vanguard 2, 17 Şubat 1959'da fırlatılmıştır. Uydunun amacı bulutların yoğunluğunu ve rezistansını ölçmektir ancak çok sınırlı bilgi edinilmiştir. İlk başarılı uydu 1 Nisan 1960'ta NASA tarafından fırlatılan TIROS-1 olarak kabul edilir.

Gözlem

Ancak bu meteorolojik-uydu servisi, bulutlardan ve bulut sistemlerinden daha fazlasını görür

Gözlem genellikle elektromanyetik spektrumun, özellikle görünür ve kızılötesi bölümlerinin farklı 'kanalları' yoluyla yapılır.

Bu kanallardan bazıları şunlardır:[1][2]

  • Görünür ve Yakın Kızılötesi: 0.6–1.6 μm – gün boyunca bulut örtüsünü kaydetmek için
  • Kızılötesi: 3.9–7.3 μm (su buharı), 8.7–13.4 μm (termal görüntüleme)

Görünür spektrum

Yerel gündüz saatlerinde hava durumu uydularından gelen görünür ışık görüntülerini ortalama bir kişi tarafından bile yorumlamak kolaydır; bulutlar, cepheler ve tropik fırtınalar gibi bulut sistemleri, göller, ormanlar, dağlar, kar buzu, yangınlar ve duman, sis, toz ve pus gibi kirlilikler kolayca görülür. Rüzgar bile, bulut desenleri, bulut hizaları ve ardışık fotoğraflardan hareketle belirlenebilir.[3]

Kızılötesi spektrum

Tarama radyometre'leri denilen sensörler tarafından kaydedilen termal veya kızılötesi görüntüler eğitimli bir analistin bulut yüksekliklerini ve türlerini belirlemesine, kara ve yüzey suyu sıcaklıklarını hesaplamasına ve okyanus yüzey özelliklerini belirlemesine imkan tanır. Kızılötesi uydu görüntüleri, sıcak gözün sıcaklığı ile çevreleyen soğuk bulut tepeleri arasındaki farkın yoğunluğunu bulmak için kullanılabileceği Dvorak tekniği kullanılarak, görünür göz modelli tropikal siklon'lar için kullanılabilir (daha soğuk bulut tepeleri genellikle daha yoğun fırtınayı gösterir).[4] Kızılötesi resimler okyanus girdaplarını veya hortumları gösterir ve denizcilik için değerli Gulf Stream gibi akıntılarını haritalar. Balıkçılar avlanmalarını artırmak için veya çiftçiler ürünlerini dona karşı korumak toprak ve su sıcaklıklarını bilmekle ilgilenirler. El Niño fenomeni bile belirlenebilir. Renkle sayısallaştırılma teknikleri kullanılarak, gri gölgeli termal görüntüler istenen bilgilerin daha kolay tanımlanması için renklendirilebilir.

Çeşitleri

Geostatik Himawari 8 uydusunun ilk gerçek-renkli kompozit PNG görüntüsü
Yerdurağan GOES-17 uydusunun Seviye 1B Kalibre Edilmiş Parlaklıkları - Gerçek Renkli Kompozit PNG resmi

Her meteoroloji uydusu, iki farklı yörünge sınıfından birini kullanmak üzere tasarlanır: yerdurağan ve kutupsal yörüngeli.

Jeostatik uydu

Jeostatik hava uyduları, 35,880 km (22,300 mil) yükseklikte ekvator üzerinde Dünya yörüngesinde döner. Bu yörünge nedeniyle, dönen Dünya'ya göre sabit kalırlar ve böylece görünür ışık ve kızılötesi sensörleriyle aşağıdaki tüm yarımkürenin görüntülerini sürekli kaydedebilir veya iletebilirler.

Haber medyası, günlük hava durumu sunumlarında tekil görüntüler veya film döngülerine dönüştürülmüş coğrafi sabit fotoğrafları kullanır. Bunlar ayrıca www.noaa.gov'un şehir tahmin sayfalarında da vardır (örnek Dallas, TX).[5]

Birkaç yerdurağan meteorolojik uzay aracı kullanımdadır. Amerika Birleşik Devletleri'nin GOES serisinin üçü kullanımdadır: GOES-15, GOES-16 ve GOES-17. Sırasıyla GOES-16 ve-17, Atlantik ve Pasifik Okyanusları üzerinde sabittir.[6] GOES-15 ise Temmuz 2019'un başlarında emekli olmuştur.[7]

Daha önce Ulusal Okyanus ve Atmosfer Birliği'ne (NOAA) ait olan GOES 13 uydusu ABD Uzay Kuvvetleri'ne verildi ve 2019'da EWS-G1 olarak yeniden adlandırıldı; ABD Savunma Bakanlığınca sahip olunan ve işletilen ilk yerdurağan meteoroloji uydusudur.[8]

Rusya'nın yeni nesil hava durumu uydusu Elektro-L No.1 Hint Okyanusu üzerinde 76°D'de çalışıyor. Japonların Orta Pasifik'te 145 °D'de konumlanmış MTSAT-2'si ve 140 °D'de konumlandırılmış Himawari 8'i vardır. Avrupalıların Atlantik Okyanusu üzerinde çalışan Meteosat-8 (3.5°W) ve Meteosat-9 (0°) ve Meteosat-6 (63°D) ve Hint Okyanusu üzerinde Meteosat-7 (57.55°E) olmak üzere dört uydusu vardır. Çin'in halen çalıştırılan dört Fengyun (风云) yerdurağan uydusu (86.5°D'de FY-2E, 123.5°D'de FY-2F, 105°D'de FY-2G ve 104.5°E'de FY-4A) vardır.[9] Hindistan ayrıca meteorolojik amaçlar için aletler taşıyan INSAT adlı yer sabit uydularını işletmektedir.

Kutup yörüngeli uydu

LEO meteoroloji uydularını izlemek için bilgisayar kontrollü motorlu parabolik çanak anten.

Kutup yörüngeli meteoroloji uyduları, kuzeyden güneye (veya tam tersine) bir yörüngede 850 km (530 mil) tipik irtifada sürekli uçuşlarında kutupların üzerinden geçerek Dünya'nın etrafındaki bir yörüngede dönerler. Kutup yörüngeli meteoroloji uyduları Güneş eşzamanlı yörünge’lerdedir yani Dünya üzerindeki herhangi bir yeri gözlemleyebilir ve neredeyse sabit yerel güneş zamanı nedeniyle her yeri aynı genel aydınlatma koşullarıyla günde iki kez görüntülerler. Kutup yörüngeli meteoroloji uydular Dünya'ya yakınlıklarından dolayı jeostatik emsallerinden çok daha iyi bir çözünürlük sunarlar.

Amerika Birleşik Devletleri, halen NOAA-15, NOAA-18 ve NOAA-19 (Kutup Operasyonel Çevre Uyduları (POES) ve NOAA-20 (Ortak Kutupsal Uydu Sistemi (JPSS) NOAA kutupsal yörüngeli meteorolojik uydulara sahiptir. Avrupa'nin EUMETSAT tarafından işletilen Metop-A, Metop-B ve Metop-C uyduları vardır. Rusya'nın Meteor ve RESURS serisi uyduları vardır. Çin'de Fengyun(FY)-3A, 3B ve 3C vardır. Hindistan'ın da kutup yörüngeli uyduları vardır.

DMSP

137 MHz LEO hava uydu yayını alımı için Turnike anteni

Amerika Birleşik Devletleri Savunma Bakanlığı'nın Meteoroloji Uydusu (DMSP), neredeyse petrol tankeri kadar 'küçük' büyüklükte nesneleri büyük bir algılama yeteneği ile tüm hava araçlarının en iyisini "görebilir". Ayrıca yörüngedeki tüm meteoroloji uydularından sadece DMSP geceleri görselde "görebilir". En muhteşem fotoğraflardan bazıları gece görüş sensörü tarafından kaydedildi; şehir ışıkları, yanardağlar, yangınlar, yıldırımlar, meteorlar, petrol sahası yangınları ve Kutup ışıkları resimleri hep bu 450 mil-yükseklikteki uzay aracının düşük ay ışığı sensörünce çekildi. Aynı zamanda, hem büyük hem de küçük şehirlerin yanı sıra otoyol ışıkları göze çarptığından, enerji kullanımı ve şehrin büyümesi izlenebilir. Bu, astronomları ışık kirliliği hakkında bilgilendirir. Elektrik kesilmesi nedeniyle 1977'de New York'un karanlığa gömülmesi gece yörüngeli DMSP uzay araçlarından biri tarafından resmi çekilmişti.

Şehir ışıklarının izlenmesine ek olarak, bu fotoğraflar yangınların tespiti ve izlenmesinde hayat kurtaran bir değerdir. Uydular yangınları sadece gece gündüz görsel olarak görmekle kalmaz, aynı zamanda bu meteoroloji uydularındaki termal ve kızılötesi tarayıcılar, için için yanan yer altında Dünya yüzeyinin altındaki olası yangın kaynaklarını da tespit eder. Yangın algılandığında, aynı meteorolojı uyduları yangınları yayabilecek rüzgar hakkında hayati bilgiler sağlar. Uzaydan gelen bu aynı bulut fotoğrafları itfaiyeciye ne zaman yağmur yağacağını da söyler.

En çarpıcı fotoğraflardan bazıları, 23 Şubat 1991'de firari Irak Kara Kuvvetleri'nin çıkardığı 600 Kuveyt petrol yangınını göstermişti. Gece fotoğrafları, geniş nüfuslu bölgelerin parıltısını çok geride bırakan devasa flaşları göstermişti. Yangınlar milyonlarca galon petrol tüketti; sonuncusu 6 Kasım 1991'de söndürüldü.

Kullanımları

Orta Amerika Birleşik Devletleri üzerinde GOES-17 uydusundan gelen fırtınaların kızılötesi görüntüsü

Özellikle Sierra Nevada'da kar alanı izleme, hidrologların Amerika Birleşik Devletleri batı su havzaları için hayati önem taşıyan mevcut birikmiş kar (ing: snowpack) akışını izlemesine yardımcı olur. Bu bilgi, ABD hükûmetinin tüm kurumlarının mevcut uydularından toplanır (yerel ölçümlere ek olarak). Buz kütleleri, kümeleri ve dağlar da hava durumu uydusundan izlenebilir.

Kirlilik bile ister doğal ister insan yapımı olsun kesin olarak belirlenebilir. Görsel ve kızılötesi fotoğraflar, kendi alanlarından kaynaklanan kirliliğin tüm dünya üzerindeki etkilerini gösterir. Uçak ve roket kirliliğinin yanı sıra yoğunlaşma izleri de belirlenebilir. Uzay fotoğraflarından toplanan okyanus akıntıları ve alçak seviyeli rüzgar bilgileri, okyanus petrol sızıntısının kapsamını ve hareketini tahmin etmeye yardım eder. Neredeyse her yaz, Afrika'daki Sahra Çölü'nden gelen kum ve toz Atlantik Okyanusu'nun ekvator bölgeleri boyunca sürüklenir. GOES-EAST fotoğrafları meteorologların bu kum bulutunu izlemelerini ve tahmin etmelerini sağlar.

Görünürlüğü azaltma ve solunum sorunlarına neden olmanın yanında kum bulutları tropiklerin güneş radyasyon dengesini değiştirerek kasırga oluşumunu bastırır. Asya ve Çin anakarası'nda başka toz fırtına'ları da yaygındır ve Pasifik Okyanusu boyunca hareket eden ve Kuzey Amerika'ya ulaşan son toz örnekleriyle birlikte belirlenmeleri ve izlenmeleri kolaydır.

Dünyada birkaç yerel gözlemcinin bulunduğu uzak bölgelerde, yangınlar günler hatta haftalarca kontrolden çıkıp yetkililer uyarılmadan önce milyonlarca dönümlük alanları yakabilir. Hava durumu uyduları bu gibi durumlarda çok önemli ve değerlidir.

Gece fotoğrafları ayrıca gaz ve petrol sahalarındaki yangınları da gösterir.

Atmosfer sıcaklık ve nem profilleri, 1969'dan beri meteoroloji uyduları tarafından alınmaktadır.[10]

Görüntülemeyen sensörler

Tüm hava durumu uyduları görüntü sensör'leri değildir. Bazı uydular, bir seferde tek bir piksel ölçüm yapan "sirenler"dir. Yatay uzaysal çözünürlükleri yoktur ama genellikle dikey atmosfer katmanları çözme kapasitesine sahiptirler. Uydu yer izi boyunca sondajlar daha sonra haritalar oluşturmak için ızgaralı olabilir.

Uluslararası düzenleme

Hava gözlem uydu sistemi, NOAA-M spacecrft

Uluslararası Telekomünikasyon Birliği'ne (ITU) göre, meteorolojik uydu servisi (aynı zamanda: meteorolojik uydu radyokomünikasyon servisi), ITU Radyo Yönetmeliklerinin (RR)[11] 1.1.52. Maddesi 'ne göre -meteorolojik amaçlara yönelik yer gözlem uydusu olarak tanımlanır.

Ayrıca bakınız

Kaynakça

  1. ^ EUMETSAT – MSG Spectrum 28 Kasım 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (PDF)
  2. ^ EUMETSAT – MFG Payload 12 Aralık 2012 tarihinde Archive.is sitesinde arşivlendi
  3. ^ A. F. Hasler, K. Palaniappan, C. Kambhammetu, P. Black, E. Uhlhorn, and D. Chesters. High-Resolution Wind Fields within the Inner Core and Eye of a Mature Tropical Cyclone from GOES 1-min Images. Retrieved on 2008-07-04.
  4. ^ Chris Landsea. Subject: H1) What is the Dvorak technique and how is it used? 25 Ocak 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Retrieved on January 3, 2009.
  5. ^ Service, US Department of Commerce, NOAA, National Weather. "National Weather Service". 24 Mart 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mart 2022. 
  6. ^ Tollefson, Jeff (2 Mart 2018). "Latest US weather satellite highlights forecasting challenges". Nature. 555 (7695): 154. Bibcode:2018Natur.555..154T. doi:10.1038/d41586-018-02630-w Özgürce erişilebilir. 
  7. ^ "GOES-17 Transition to Operations │ GOES-R Series". www.goes-r.gov. 16 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Mayıs 2019. 
  8. ^ Balmaseda M, A Barros, S Hagos, B Kirtman, H-Y Ma, Y Ming, A Pendergrass, V Tallapragada, E Thompson. 2020. “NOAA-DOE Precipitation Processes and Predictability Workshop.” U.S. Department of Energy and U.S. Department of Commerce NOAA; DOE/SC-0203; NOAA Technical Report OAR CPO-9
  9. ^ "卫星运行" [Satellite Operation]. National Satellite Meteorological Center of CMA (Çince). 28 Ağustos 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  10. ^ Ann K. Cook (July 1969). "The Breakthrough Team" (PDF). ESSA World. Environmental Satellite Services Administration: 28-31. 25 Şubat 2014 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Nisan 2012. 
  11. ^ ITU Radio Regulations, Section IV. Radio Stations and Systems – Article 1.52, definition: meteorological-satellite service / meteorological-satellite radiocommunication service

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Jüpiter</span> Güneş Sisteminde yer alan en büyük gezegen

Jüpiter, Güneş Sistemi'nin en büyük gezegenidir. Güneş'ten uzaklığa göre beşinci sırada yer alır. Adını Roma mitolojisindeki tanrıların en büyüğü olan Jüpiter'den alır. Büyük ölçüde hidrojen ve helyumdan oluşmakta ve gaz devi sınıfına girmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Jüpiter'in doğal uyduları</span> Vikimedya liste maddesi

Jüpiter'in bilinen 95 doğal uydusu vardır. Bu uydular yörüngeleri, boyut ve fiziksel özellikleri ve bu verilere göre tahmin edilebilecek oluşum mekanizmaları ile çok büyük çeşitlilik göstermektedir. Jüpiter'in, halkaları, manyetik alanı ve uyduları ile birlikte oluşturduğu ve küçük bir güneş sistemini andıran bu karmaşık yapı, Güneş Sistemi'nin evrimini aydınlatabilecek çok sayıda ipuçları barındırmaktadır. İç uyduları olan İo, Europa, Ganymede ve Callisto büyük ve aydın iken diğerleri soluk ve küçüktür.

<span class="mw-page-title-main">Satürn'ün doğal uyduları</span> Vikimedya liste maddesi

Satürn'ün doğal uyduları, sadece onlarca metre çapındaki minik uydulardan, Merkür gezegeninden daha büyük olan muazzam Titan'a kadar çok sayıda ve çeşitlidir. Satürn, halkalarında gömülü olmayan ve yörüngeleri doğrulanmış 146 uyduya sahiptir ve ayrıca milyonlarca gömülü küçük uydu ve daha küçük sayısız halka taneciklerini içeren yoğun halkaları vardır. Yedi Satürn uydusu, elips şekline sahip olabilecek kadar büyüktür, ancak bunlardan sadece Titan ve muhtemelen Rhea şu anda hidrostatik dengededir. Satürn'ün uyduları arasında özellikle dikkat çekici olanlar; azot bakımından zengin, Dünya benzeri bir atmosfere, kurumuş nehir ağları ve hidrokarbon göllerinden oluşan bir manzaraya sahip, Güneş Sistemi'ndeki ikinci en büyük uydu olan Titan, güney kutup bölgesinden gaz ve toz jetleri çıkan Enceladus ve tezat oluşturan siyah ve beyaz yarım küreleriyle İapetus'dur.

<span class="mw-page-title-main">GPS</span> Küresel Konum Belirleme Sistemi

Global Positioning System, ABD hükümetine ait ve ABD Uzay Kuvvetleri tarafından yönetilen uydu tabanlı radyonavigasyon sistemidir. Dünya'daki ve Dünya yakınındaki GPS alıcılarına, en az dört GPS uydusunu görebilmeleri şartıyla coğrafi konum ve saat bilgisi sağlayan küresel uydu navigasyon sistemlerinden biridir. Uydular bir tür radyo sinyali yayarlar ve yeryüzündeki GPS alıcıları bu sinyalleri alıp yorumlayarak konum belirlenmesini gerçekleştirir.

<span class="mw-page-title-main">Europa (uydu)</span> Jüpiterin Uydusu

Europa, Jüpiter'in yörüngesinde bulunan dört Galilei uydusunun en küçüğüdür. Galileo Galilei tarafından keşfedilen dört büyük uydudan gezegene yakınlık açısından ikinci sırada bulunur, bu nedenle Jüpiter'in "II" numaralı uydusu olarak adlandırılmıştır. Jüpiter'in bilinen 80 uydusu arasında gezegene en yakın altıncı uydudur ve ayrıca Ay'dan biraz küçük olan 3.100 kilometrelik çapı ile Güneş Sistemi'ndeki altıncı en büyük uydudur. 1610 yılında Galileo Galilei tarafından keşfedildi ve adını Girit Kralı Minos'un Fenikeli annesi ve Zeus'un sevgilisi olan Europa'dan aldı.

<span class="mw-page-title-main">Uzaktan algılama</span>

Uzaktan algılama, yeryüzünün ve yer kaynaklarının incelenmesinde onlarla fiziksel bağlantı kurmadan kaydetme ve inceleme tekniğidir.

<span class="mw-page-title-main">Kızılötesi</span> dalga boyu görünür ışıktan uzun, fakat terahertz ışınımından ve mikrodalgalardan daha kısa olan elektromanyetik ışınımdır

Kızılötesi, görünür ışıktan daha uzun ancak mikrodalgalardan daha kısa dalga boylarına sahip elektromanyetik radyasyondur (EMR). Kızılötesi spektral bant, kırmızı ışığınkinden biraz daha uzun dalgalarla başlar, bu nedenle IR insan gözü için görünmezdir. IR'nin genellikle yaklaşık 750 nm (400 THz) ila 1 mm (300 GHz) arasındaki dalga boylarını içerdiği anlaşılmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Yapay uydu</span> bir astronomik cismin yörüngesine oturtulmuş insan yapımı nesne

Yapay uydular, insanoğlunun geliştirip Dünya'nın veya başka gezegenlerin yörüngesine yerleştirdiği uydulardır. Bu uydular genellikle yarı-bağımsız bilgisayar kontrollü sistemlerdir.

<span class="mw-page-title-main">Casus uydu</span> askerî ve/veya istihbarat donanım ve uygulamaları içeren bir yapay uydu türü

Casus uydu veya diğer adıyla keşif uydusu, yer gözlem uydusu veya iletişim uydusu gibi geliştirilmiş ve askerî ve/veya istihbarat donanım ve uygulamaları içeren bir yapay uydu türüdür. Esasen uzay teleskopları gibi fakat farklı bir görüntü mekanizmasıyla uzaya doğru değil yeryüzüne doğru görüş alanına sahiptir. İlk nesil casus uyduları uzay yarışı ile 60'ların teknolojisiyle geliştirilen, sadece fotoğraf çekebilen uydulardı. Fotografik film malzemesi yeryüzüne indirilerek keşif görüntüleri elde edilmişti.

<span class="mw-page-title-main">Yer gözlem uydusu</span>

Yer gözlem uydusu Dünya yörüngesinden gözlem yapmak için özel olarak tasarlanmış casus uydu benzeri ancak çevresel izleme, meteoroloji, harita hazırlama gibi askeri olmayan kullanımlar için tasarlanmış bir yapay uydu türüdür.

<span class="mw-page-title-main">Düzensiz uydu</span> Uzak, eğimli ve genellikle eksantrik ve retrograd yörüngeyi takip eden doğal uydu

Astronomide düzensiz uydu veya düzensiz doğal uydu, uzak, eğik ve genellikle dış merkezli, ters yön yörünge izleyen bir doğal uydudur. Bunlar, oluşumunu yörüngelerinde gerçekleştiren düzenli uydulardan farklı olarak ana gezegenleri tarafından yakalanmışlardır. Düzensiz uydular, genellikle benzer şekilde düzensiz yörüngelere sahip olan fakat sonunda uzaklaşarak ayrılacak olan geçici uyduların aksine sabit bir yörüngeye sahiptir. Terim, şekle atıfta bulunmaz; örneğin Triton yuvarlak bir uydudur, fakat yörüngesi nedeniyle düzensiz olarak kabul edilir.

<span class="mw-page-title-main">Uzay Tabanlı Kızılötesi Sistemi</span>

Uzay Tabanlı Kızılötesi Sistemi ABD'nin kızılötesi uzay gözetimi için 21. yüzyılın ilk iki ya da üç on yılları boyunca ihtiyaçlarını karşılamak için tasarlanmış bir birleştirilmiş sistemidir. SBIRS programı füze uyarı, füze savunması ve savaş alanı tanımlaması alanlarında önemli özellikleri sağlamak için tasarlanmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Uzay Araştırma ve Uzaktan Algılama Organizasyonu</span> Bangladeşte uzay teknolojisinin uygulanmasıyla ilgili astronomik araştırmalar yapan kurumu

Uzay Araştırma ve Uzaktan Algılama Organizasyonu veya SPARRSO, Bangladeş'te uzay teknolojisinin uygulanmasıyla ilgili astronomik araştırmalar yapan bir devlet kurumudur. Sparrso, çevresel ve meteorolojik araştırmalarda JAXA, NASA ve ESA ile yakından çalışır. Japon ve Amerikan uydularını kullanan SPARRSO, Bangladeş'deki agro-iklim koşullarını ve su kaynaklarını izlemektedir.

<span class="mw-page-title-main">Copernicus Programı</span> Avrupa Birliğinin yeryüzü inceleme programı

Copernicus Avrupa Birliğinin Avrupa Komisyonu ve Avrupa Uzay Ajansı tarafından yönetilen yeryüzü inceleme programıdır. Copernicus Programı Avrupa Birliği 377/2014 numaralı regülasyonu tarafından 2014 yılında kurulmuştur. Eski GMES yeryüzü inceleme programının yerine getirilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Aqua (uydu)</span>

Aqua , Dünya'nın yörüngesinde bulunan yağış, buharlaşma ve su döngüsünü inceleyen bir NASA bilimsel araştırma uydusudur. Yeryüzü Gözlem Sistemi'nin (EOS) Aura'dan sonra ikinci en büyük parçasıdır. Ardından ise Terra gelmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Uydu görüntüleri</span> Yapay bir uydudan alınan Dünya veya başka bir gök bilimsel cismin görüntüsü

Uydu görüntüleri, dünyada devletler ve işletmeler tarafından işletilen görüntüleme uyduları tarafından toplanan Dünya'nın görüntüleridir. Uydu görüntüleme şirketleri, Apple Haritalar ve Google Haritalar gibi işletmelere ve hükûmetlere lisans vererek görüntüleri satar.

<span class="mw-page-title-main">Astrofotoğrafçılık</span>

Astrofotoğrafçılık, astronomik cisimlerin, gök olaylarının ve gece gökyüzü alanlarının fotoğraflanmasıdır.

<span class="mw-page-title-main">Uzay tabanlı radar sistemi</span>

Uzay tabanlı radar, çeşitli amaçlara sahip olabilen uzay tabanlı radar sistemleridir. RADARSAT gibi bir dizi Dünya gözlemci radar uydusu, Dünya hakkında arazi ve arazi örtüsü bilgilerini elde etmek için sentetik açıklıklı radar (SAR) kullanmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Landsat 1</span>

Eskiden ERTS-A ve ERTS-1 olarak adlandırılan Landsat 1 (LS-1), ABD'nin Landsat programının ilk uydusuydu. Nimbus 4 meteoroloji uydu'sunun değiştirilmiş bir versiyonuydu ve 23 Temmuz 1972'de Kaliforniya'daki Vandenberg Hava Kuvvetleri Üssü'nden Delta 900 roketiyle fırlatıldı.

Verner Edward Suomi Fin-Amerikalı bir eğitimci, mucit ve bilim adamıydı. Meteoroloji uydularının babası olarak kabul edilir. Uzun yıllar boyunca GOES hava durumu uydularında ve televizyondaki hava durumu programlarında görülen bulut görüntülerinin zaman dizilerini üreten araç olan Döndürmeli Tarama Radyometresini icat etti. 2011 yılında fırlatılan Suomi NPP kutup yörüngeli uydusuna onun ismi verilerek onurlandırıldı.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.