Metamodernizm
| Makale serilerinden |
Metamodernizm, postmodernizm aracılığıyla postmodernizmin ötesine geçen kültürel gelişmelerle ilgili bir dizi ilgili söylemi ifade etmektedir. Birçok metamodern kuramcı bunu modernizm ve postmodernizmin yönleri ve bunlar arasındaki dolayımlar olarak nitelendirirken;[1] diğerleri için bu terim, bu duyarlılıkların premodern yerli ve geleneksel kültürel kodlarla da bütünleşmesini önermektedir. Metamodernizm, post-postmodernizmi tanımlamaya yönelik bir dizi girişimden biridir.
Terimin tarihi
2002 yılında Kanadalı edebiyat kuramcısı Linda Hutcheon, postmodernizmden sonra ortaya çıkan şey için yeni bir etiketin gerekli olduğunu belirtti ve şöyle yazdı: "Şöyle söyleyelim: artık bitti. ...Postmodern an, söylemsel stratejileri ve ideolojik eleştirisi modernizminkiler gibi çağdaş yirmi birinci yüzyıl dünyamızda yaşamaya devam etse de geride kalmıştır. ...Post-postmodernizmin kendine ait yeni bir isme ihtiyacı var ve bu nedenle, okuyuculara onu bulmaları ve yirmi birinci yüzyıl için isimlendirmeleri için şu meydan okumayla bitiriyorum." [5]
Erken kullanımları
"Metamodern" terimi, akademisyen Mas'ud Zavarzadeh'in 1950'lerin ikinci yarısından itibaren Amerikan edebi anlatılarında ortaya çıkmaya başlayan edebi teknikler kümesini tanımlamak için kullandığı 1975 yılı gibi erken bir tarihte ortaya çıkmıştır.[6] 1999 yılında Moyo Okediji, "modernizm ve postmodernizmin uzantısı ve bunlara meydan okuyan" çağdaş Afro-Amerikan sanatına uygulayarak "metamodern" terimini kullanmıştır.[7] 2002 yılında Guy Davenport'un edebi eserlerini inceleyen Andre Furlani metamodernizmi "modernizmden sonra.... hem bir ayrılış hem de bir devamlılık" olan bir estetik olarak tanımlamıştır.[8][9] Metamodernizm ve modernizm arasındaki ilişki, "saygı duruşunun çok ötesinde, modernistlerin ilgi alanlarının çok dışındaki konuları ele almak için modernist yöntemle yeniden etkileşime girme" olarak görülmüştür.[8] Alexandra Dumitrescu 2007'de metamodernizmi kısmen postmodernizmle bir uyum, kısmen ondan bir çıkış, kısmen de ona bir tepki olarak tanımlayarak, "çağdaş kültürel ve edebi olguların doğasını kavrama olasılığının yalnızca onların birbiriyle bağlantısında ve sürekli revizyonunda yattığı fikrini savunur." [10]
Vermeulen ve van den Akker
2010 yılında kültür teorisyenleri Timotheus Vermeulen ve Robin van den Akker, metamodernizm terimini kullanarak post-postmodernizmin teorileştirilmesine önemli katkıda bulundular.[3][11]"Metamodernizm Üzerine Notlar" başlıklı makalelerinde, 2000'li yılların, 1980'ler ve 1990'ların postmodern zihniyetlerinden vazgeçmeyen tipik modern pozisyonların geri dönüşüyle karakterize olduğunu ileri sürmüşlerdir. [4] Onlara göre, metamodern duyarlılık, iklim değişikliği, mali kriz, siyasi istikrarsızlık ve dijital devrim gibi son küresel olaylara verilen kültürel tepkilerin karakteristiği olan "bir tür bilinçli naiflik, pragmatik bir idealizm" olarak algılanabilir.[3] "Postmodern görecelilik, ironi ve pastiş kültürünün" sona erdiğini, bunun yerini "ironik samimiyet" yoluyla katılım, etki ve hikaye anlatımını vurgulayan bir duyarlılığın aldığını ileri sürdüler.[12]
"Meta-" ön eki, yansıtıcı bir duruşa veya tekrarlanan düşüncelere değil, Platon'un meta zıt kutuplar arasında ve metaların ötesinde bir hareketi ifade eden metaksisine atıfta bulunuyordu.[3] Vermeulen ve van den Akker metamodernizmi, modernizm ve postmodernizm arasında "sayısız kutup arasında salınan bir sarkaç" gibi gidip gelen bir "duygu yapısı" olarak tanımlamıştır.[13]
"Ontolojik olarak," diye yazıyorlar, "metamodernizm modern ve postmodern arasında salınır. Modern bir coşku ile postmodern bir ironi, umut ile melankoli, naiflik ile bilgi, empati ile ilgisizlik, birlik ile çoğulluk, bütünlük ile parçalanma, saflık ile belirsizlik arasında gidip gelir. Gerçekten de metamodern bir ileri bir geri salınarak modern ve postmodern arasında pazarlık yapar." [3]
Vermeulen'e göre metamodern kuşak için "Üst anlatılar sorunlu oldukları kadar gereklidir de; umut basitçe güvensizlik duyulacak bir şey değildir, aşk ille de alay edilecek bir şey değildir." [14]
Romantik duyarlılığın geri dönüşü, Vermeulen ve van den Akker'in Herzog & de Meuron mimarisinde ve Bas Jan Ader, Peter Doig, Olafur Eliasson, Kaye Donachie, Charles Avery ve Ragnar Kjartansson gibi sanatçıların çalışmalarında gözlemlediği metamodernizmin temel bir özelliği olarak öne sürüldü.[3] Metamodernizme neoromantik yaklaşımın, "sıradan olanı anlamla, sıradan olanı gizemle, tanıdık olanı tanıdık olmayanın görünüşüyle ve sonlu olanı sonsuz olanın görünüşüyle" yeniden anlamlandırma ruhuyla yapıldığını söylüyorlar. Bu sanatçılar bunu yaparak "gözden kaybolmuş bir geleceği yeniden algılamaya" çalışıyorlar.[3]
Vermeulen, "metamodernizmin bir felsefe olmaktan çok, sanatta olduğu kadar ekonomi politikte de çevremizde olup bitenleri bir bağlama oturtabilecek ve açıklayabilecek bir dil ya da... bir tür açık kaynak belgesi girişimi olduğunu" ileri sürmüştür.[14]
Sanatta metamodernizm
Vermeulen ve van den Akker'in 2010 tarihli makalesinden bu yana, akademisyenler, eleştirmenler ve sanatçılar arasında metamodern estetik analize giderek daha fazla katkı yapılmaktadır.
Açıkça Vermeulen ve van den Akker'in çalışmalarından yararlanan Luke Turner, Metamodernist Manifesto'yu 2011'de "metamodern ruhu eş zamanlı olarak tanımlama ve somutlaştırma egzersizi" olarak yayınlamıştır ve bunu "krizle dolu anımıza romantik bir tepki" olarak tanımlamıştır.[15][16] Manifesto "salınımın dünyanın doğal düzeni" olduğunu kabul ederek "yüzyıllık modernist ideolojik saflığın ve onun zıt anlamlı gayrimeşru çocuğunun alaycı samimiyetsizliğinin yol açtığı atalete" son verilmesi çağrısında bulunuyordu.[17][18] Turner bunun yerine metamodernizmi "ironi ve samimiyet, naiflik ve bilgi, görecelilik ve hakikat, iyimserlik ve şüphe arasında ve ötesinde, farklı ve zor ufukların çoğulluğunun peşinde koşan değişken durum" olarak tanımlamış ve sözlerini "ileri git ve salın!" çağrısıyla bitirmiştir.[14][19] 2014 yılında manifesto, Shia LaBeouf'un metinle karşılaştıktan sonra Turner'a ulaşmasının ardından LaBeouf, Rönkkö ve Turner'ın işbirlikçi sanat pratiği için itici güç haline geldi,[20][21] üçlü bir yolculuğa çıkarak dijital ve fiziksel platformlarda bağlantı, empati ve topluluğu araştıran bir dizi metamodern performans projesi ortaya koydular.[22][23]
Bilimkurguda Postmodernizmin yerini alan bir metamodernizm kolu tespit edilebilmektedir. Denis Villeneuve'nin Geliş isimli filmi Pappis tarafından "zamandaki bir salınımı ve aşkınlığı keşfetmesi açısından" bir örnek olarak görülmektedir.[25]
Bo Burnham'ın Eighth Grade ve <i id="mwAQY">Inside,</i> sosyal medyayla büyümeye verilen metamodern tepkiler olarak tanımlanmıştır.[26][27]
2022 yapımı Her Şey Her Yerde Hepsi Aynı Anda filmi, yönetmenler Daniels tarafından açıkça metamodern bir film olarak tanımlanmıştır.[28]
Çağdaş klasik besteciler Jennifer Walshe ve Robin Haigh'in müziği de metamodern olarak tanımlanmıştır.[29]
Felsefede metamodernizm
Amerikalı filozof ve tarihçi Jason Josephson Storm, 2021 yılında "Metamodernizm: Teorinin Geleceği" adlı metamodern sistematik felsefe çalışmasını yayınladı.[30] Diğer metamodern düşünürlerin çalışmalarını da kabul ederek şöyle yazmaktadır: "Eğer yukarıdaki düşünürler metamodernist kültür ve sanat hakkındaki ilk önemli kuramcılarsa, ben de ilk önemli metamodern filozof olmayı arzuluyorum." [31] Storm, " insan bilimleri " şemsiye terimini kullanarak atıfta bulunduğu sosyal bilimler ve beşeri bilimler disiplinlerinde eleştirel bilimsel araştırmalar için başka bir yöntem oluşturmaktadır. [31] Spesifik olarak, metamodernist analiz tarzı metarealizm, süreç sosyal ontolojisi, hylosemiyotik, Zetetikçilik ve "değerlerin yeniden değerlendirilmesini" içermektedir. [31] [30]
Storm'un metamodernizm felsefesi hem modernizmi hem de postmodernizmi temel alarak eleştirir; önceki iki hareketin sanıldığı kadar farklı olmadığını öne sürer.[30] Nihayetinde Metamodernizm, modernist ve postmodernist unsurları bünyesinde barındırarak, yansıtıcı, kendi kendini analiz eden, disiplinlerarası bilimin önemini ön plana çıkarmaktadır. [31] Şöyle yazmaktadır: "Metamodernizm, postmodernizmle ilişkili stratejileri alıp üretken bir şekilde yinelediğimizde ve onları kendi içlerine döndürdüğümüzde elde ettiğimiz şeydir. Bu, postyapısalcılığın sembolik sistemini bozmayı, soykütüklerin soykütüğünü üretmeyi, yapıbozumu yapıbozuma uğratmayı ve terapötik felsefe için bir terapi sağlamayı gerektirecektir." [31]
Storm bunu özellikle postmodernizmin 1) gerçekçilik karşıtlığının, 2) disiplinci özeleştirilerin, 3) dilsel dönüşün, 4) geniş şüphecilik ikliminin ve 5) ahlaki nihilizmin yansıtıcı olumsuzluklarını ele alarak başarmaktadır. Daha sonra Hegelci bir hamleyle bu olumsuzlamaları "yadsımaktadır" . Diyalektik dönüşün tamamlanmasıyla, antirealizm, "gerçek "in çoklu kavramlarının ilişki içinde var olduğunun görülebildiği metarealist bir çerçeveye yüceltilir; otokritik, kültürel analiz için güçlü bir yeni süreç ontolojisiyle sonuçlanır; dünyayı dil olarak gören dilbilimsel dönüş, dili dünyanın bir parçası olarak görerek tamamlanır; radikal şüphecilik, kendinden şüphe ederek geçici bilgiyi mümkün kılarak sona erer ve radikal göreciliğin çoğulcu değerleri olumlu bir ifade bulur. Bu dönüşümlerle Storm, postmodern paradigmanın itici meydan okumalarına sağlam bir felsefi yanıt sunmaktadır.
Sosyolojide metamodernizm
SMetamodern düşünce üzerine 2021 yılında yayımlanan bir antolojinin "Metamodern Sosyoloji" başlıklı ufuk açıcı bölümünde: Sosyolog Daniel Görtz, "Metamodern Sosyoloji: Geleceğin Akademisyenlerine İronik Bir Şekilde Samimi Bir Davet" başlıklı makalesinde, gelişim psikolojisi ve kültürlenmiş bireylerin "transpersonal" oluşumundan beslenen post-postmodern, çok perspektifli bir sosyolojik yaklaşımın ana hatlarını çizmektedir. Metamodern sosyoloji, postmodern sosyoloji tarafından gerçekleştirilen dünya görüşlerinin basit görelileştirilmesinin ötesine geçerek (örneğin, sosyal inşacılık ve güç analizine dönüş yoluyla), bu tür dünya görüşlerinin birbirleriyle nasıl ilişkili olduğuna dair daha üst düzey bir analiz yapmaya çalışmaktadır.
Siyasette
Hanzi Freinacht 2019 yılında, dünya görüşlerine ilişkin metamodern sosyolojik açıklamasına dayanan ayrıntılı bir siyasi metamodernizm vizyonu olan İskandinav İdeolojisi'ni yayınladı. Freinacht, İskandinav ülkelerini bir model olarak kullanarak, siyasete gelişimsel bir yaklaşımın Yeşil Sosyal Liberalizmi kapsayıcı ortak bir metaideoloji olarak alabileceğini ve bu kapsayıcı ortak ideolojinin birçok siyasi partinin olduğu bir sistemde önemli siyasi farklılıklara izin verdiğini öne sürmektedir. Bu, Amerika Birleşik Devletleri ve Birleşik Krallık'ın iki partili sisteminde mevcut olan ikili ilişkilerle tam bir tezat oluşturmaktadır.
İsveç siyasi partisi Initiativet metamodern ilkelere dayanmaktadır. Bu parti, Danimarka'da Alternativet'in kardeş partisidir.[32]
Daha yakın bir zamanda, metamodernizmin yaratıcılarından biri olan Moyo Okediji, metamodernizmi güçlü bir diyalog aracı olarak gördüğünü, "sorunları çözmek zorunda olmadan bir tür uzlaşma başlatmanın yollarını bulabilen bir tür köprü söylemi haline geldiğini" söylemiştir. "Sorunlar her zaman olacaktır, ancak bunlar hakkında diyaloğu sürdürmemizi sağlayacak şekilde konuşmamız gerekir, çünkü insanlar diyaloğu durdurduğunda savaş başlar." [33]
Dinde metamodernizm
2013 yılında Linda C. Ceriello, din çalışmaları alanı için bir metamodernizm kuramsallaştırması önermiş ve çağdaş seküler spiritüallik olgusunu metamodern bir epistemenin ortaya çıkışıyla ilişkilendirmiştir. Çağdaş dini/manevi hareketler ve ontolojiler üzerine yaptığı analiz, Vermeulen ve van den Akker gibi başkaları tarafından tanımlanan metamodern kültürel duyarlılıklarla uyumlu ve farklı bir metamodern soteryolojiye yol açan bir değişim ortaya koymaktadır.[34]
2014 yılında Brendan Graham Dempsey, Notes on Metamodernism'de yayınlanan "Yeniden İnşa: Metamodern 'Aşkınlık' ve Mitin Geri Dönüşü" başlıklı makalesinde metamodern bir kayıtta benzersiz bir mitopoeia ("mit yapımı") türü tespit etmiştir. [35] 2021 tarihli Metamodernizm ve Aşkınlığın Dönüşü adlı kitabında Dempsey, kültürdeki metamodern gelişmelerin, "aşkın"ın herkesten "üstün" bir şey olarak değil, içkin çerçevenin bir bileşeni olarak giderek daha fazla yeniden tasavvur edildiği çeşitli yollara işaret ettiğini savunuyor. Bu vakayı oluştururken Verumeulen ve van den Akker, Raoul Eshelman, Ceriello ve diğerlerinin çalışmalarından yararlanıyor.[35]
Metamodern teoriyi dinlerin incelenmesine uygulayan ilk hakemli makale 2017 yılında Michel Clasquin-Johnson tarafından yayınlanmıştır.[36]
2022 yılında, Dempsey'in kozmik karmaşıklaşma anlatısına dayanan mitopoeik bir meta-din ifade ettiği "Aciliyetçilik: Metamodern Dünya için Bir Karmaşıklık Dini" kitabı yayımlandı. Bunu, spiritüelliği metamodern bir perspektiften yeniden ele alacak bir metamodern mitopoeia biçimi olarak çerçevelemektedir.
Ayrıca bakınız
Kaynakça
- ^ Stoev, Dina (2022). "Metamodernism or Metamodernity". Arts. 11 (5): 91. doi:10.3390/arts11050091.
- ^ Kovalova, Mariia; Alforova, Zoya; Sokolyuk, Lyudmyla; Chursin, Oleksandr; Obukh, Liudmyla (18 Ekim 2022). "The digital evolution of art: current trends in the context of the formation and development of metamodernism" (PDF). Revista Amazonia Investiga (İngilizce). 11 (56): 114-123. doi:10.34069/AI/2022.56.08.12. ISSN 2322-6307. 8 Mart 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 20 Nisan 2024.
- ^ a b c d e f g Vermeulen, Timotheus; van den Akker, Robin (2010). "Notes on metamodernism". Journal of Aesthetics & Culture (İngilizce). 2 (1): 5677. doi:10.3402/jac.v2i0.5677. ISSN 2000-4214.
- ^ a b Kersten & Wilbers 2018.
- ^ Hutcheon, Linda (2002). The Politics of Postmodernism. New York: Routledge. ss. 181.
- ^ Zavarzadeh, Mas'ud (1975). "The Apocalyptic Fact and the Eclipse of Fiction in Recent American Prose Narratives". Journal of American Studies. 9 (1). ss. 69-83. ISSN 0021-8758.
- ^ Okediji, Moyo (1999). Transatlantic Dialogue: Contemporary Art In and Out of Africa. Ackland Art Museum, University of North Carolina. ss. 32-51. ISBN 9780295979335. 29 Ekim 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Temmuz 2014.
- ^ a b Furlani, Andre (2002). "Postmodern and after: Guy Davenport". Contemporary Literature. 43 (4): 713. doi:10.2307/1209039.
- ^ Furlani, Andre (2007). Guy Davenport: Postmodernism and After. Northwestern University Press.
- ^ Dumitrescu, Alexandra. "Interconnections in Blakean and Metamodern Space". On Space. Deakin University. 23 Mart 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Eylül 2011.
- ^ Eve, Martin Paul (2012). "Thomas Pynchon, David Foster Wallace and the Problems of Metamodernism" (PDF). Journal of 21st-century Writings. 1 (1): 7-25. 23 Şubat 2014 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Temmuz 2014.
- ^ Levin, K. (15 Ekim 2012). "How PoMo Can You Go?". ARTnews. 30 Nisan 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Temmuz 2014.
- ^ Kunze, Peter, (Ed.) (2014). The Films of Wes Anderson: Critical Essays on an Indiewood Icon. Palgrave Macmillan.
- ^ a b c Potter, Cher (Bahar 2012). "Timotheus Vermeulen talks to Cher Potter". Tank: 215.
- ^ Turner, Luke (10 Ocak 2015). "Metamodernism: A Brief Introduction". Berfrois. 2 Kasım 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Kasım 2017.
- ^ Needham, Alex (10 Aralık 2015). "Shia LaBeouf: 'Why do I do performance art? Why does a goat jump?'". The Guardian. 27 Ocak 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ocak 2017.
- ^ Turner, L. (2011). "The Metamodernist Manifesto". metamodernism.org. 28 Haziran 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Haziran 2017.
- ^ Mushava, Stanley (28 Ağustos 2017). "Ain't nobody praying for Nietzsche". The Herald. 1 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Kasım 2017.
- ^ Cliff, Aimee (8 Ağustos 2014). "Popping Off: How Weird Al, Drake, PC Music and You Are All Caught up in the Same Feedback Loop". The Fader. 13 Ekim 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ağustos 2014.
- ^ De Wachter, Ellen Mara (2017). Co-Art: Artists on Creative Collaboration. Phaidon Press. s. 216. ISBN 9780714872889.
- ^ Dalton, Dan (11 Temmuz 2016). "There Needs To Be More Emojis In Art Criticism". BuzzFeed. 1 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Kasım 2017.
- ^ Campbell, Tina (17 Mart 2015). "Shia LaBeouf's heartbeat is now available for livestreaming". Metro. 29 Ocak 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ocak 2017.
- ^ "Sydney Opera House launches BINGEFEST 2016". CultureMad. 7 Ekim 2016. 8 Ocak 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ocak 2017.
- ^ Vermeulen, Timotheus; van den Akker, Robin (2010). "Notes on metamodernism". Journal of Aesthetics & Culture (İngilizce). 2 (1): 5677. doi:10.3402/jac.v2i0.5677. ISSN 2000-4214.Vermeulen, Timotheus; van den Akker, Robin (2010). "Notes on metamodernism". Journal of Aesthetics & Culture. 2 (1): 5677. doi:10.3402/jac.v2i0.5677. ISSN 2000-4214. S2CID 164789817.
- ^ Pappis, Konstantinos (14 Eylül 2019). "Back to Sincerity, Hope, and Love: Metamodernism in Sci-Fi". Our Culture. 8 Aralık 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ocak 2021.
- ^ Ng, Josh Denzel (12 Mayıs 2022). "A Tedious Oscillation Between Heartfelt Knowledge and Tears: A Metamodern Essay on Bo Burnham's Work". DLSU Senior High School Research Congress. 16 Ekim 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ Robert, M. "Virtual realities: Social media and coming of age in 'Eighth Grade'". Screen Education. 96: 24-31.
- ^ Puchko, Kristy (7 Haziran 2022). "How 'Everything Everywhere All at Once' is a love letter to moms…and the internet". Mashable. 21 Şubat 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Eylül 2023.
- ^ Somogyi, Zygmund De (16 Aralık 2022). "Here's to the Dreamers: Jennifer Walshe, Robin Haigh and the Birth of the Metamodern Composer". What is Metamodern?. 4 Ocak 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ocak 2024.
- ^ a b c Martin, Craig (2023). "Introduction to Metamodernism Special Issue". Religion & Theology. Brill. 30: 381-382.
- ^ a b c d e Josephson-Storm 2021.
- ^ Gessen, Masha. "The Invention of a New Kind of Political Party in Sweden". The New Yorker. The New Yorker Magazine. 11 Ocak 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ocak 2019.
- ^ Storm, Jason Ānanda Josephson (2022). "An Interview with Moyo Okediji on Metamodernism". Religious Studies Review. 48 (4): 483-487. doi:10.1111/rsr.16200. 8 Haziran 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Nisan 2024.
- ^ Ceriello, Linda C. (30 Mayıs 2018). "Toward a metamodern reading of Spiritual but Not Religious mysticisms". Being Spiritual but Not Religious. Routledge. ss. 200-218. doi:10.4324/9781315107431-13. ISBN 9781315107431.
- ^ a b Dempsey, Brendan Graham (21 Ekim 2014). "[Re]construction: Metamodern 'Transcendence' and the Return of Myth". Notes on Metamodernism. 17 Temmuz 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ekim 2023.
- ^ Clasquin-Johnson, Michel (8 Şubat 2017). "Towards a metamodern academic study of religion and a more religiously informed metamodernism". HTS Teologiese Studies / Theological Studies. 73 (3). doi:10.4102/hts.v73i3.4491. ISSN 2072-8050.
