Mesleki dayanışma
Mesleki dayanışma, meslektaşlar arasındaki ilişkidir. Meslektaş, aynı mesleğin bir üyesi, ortak bir amaç için birleşmiş bir grup kişi anlamına gelir. Kardinaller Koleji ve Pontifler Koleji gibi topluluklar aynı mesleği yapan kişilerin oluşturduğu topluluklara örnektir.
Meslektaşlar, ortak bir amaç için açıkça birleşmiş olan ve bu amaç doğrultusunda çalışmak için birbirlerinin yeteneklerine saygı duyan kişilerdir. Meslektaşlar, bir meslekte, sivil, dini veya askeri bir makamda ortaklardır. Mesleki dayanışma, meslektaşların ortak amaca olan bağlılığına ve bu amaç doğrultusunda birlikte çalışma becerilerine olan saygıyı ifade edebilir. Örnek olarak, bir üniversitenin öğretim üyeleri birbirlerinin meslektaşlarıdır.
Roma Cumhuriyeti'nde
Roma Cumhuriyeti'nde mesleki dayanışma, her magistralıkta en az iki kişinin görev yapmasına ve tipik olarak bir makamda çift sayıda kişinin olması uygulamasıydı. Bu uygulamanın gerekçesi, hem bir yöneticinin aşırı yükselişini önlemek hem de daha üretken magistralar sağlamak için güç ve sorumlulukları birkaç kişi arasında bölüştürmekti. Roma mesleki dayanışmasının örnekleri arasında genelde iki Konsül ve iki Censorun görev yapması yer alır ; ayrıca altı praetor ; sekiz quaestor ; dört aedilis ; on tribün ve decemviri Roma'da meslektaş şeklinde aynı anda görev yaparlardı.
Dikkate değer istisnalar ise başlangıçta daha eşit güçte olsalar da, Diktatör ve Magister Equitum gibi olağanüstü magistralardı.
Katolik Kilisesi'nde
Roma Katolik Kilisesi'nde, meslektaş dayanışması öncelikle "Papa'nın, yerel kiliselerin piskoposlarıyla işbirliği içinde, onların uygun özerkliklerine saygı duyarak kiliseyi yönetmesi" anlamına gelir. Bu, erken dönem Kilise'de uygulanmaktaydı[1] ve İkinci Vatikan Konsili tarafından da yeniden canlandırıldı. İkinci Vatikan Konseyi sırasındaki en büyük değişikliklerden biri, Konsey'in piskoposlar konferanslarını[2] ve Papa'nın Piskoposlar Kilise Meclisini kurmasıydı.[3] İki kez Arjantin Piskoposlar Konferansı Başkanlığına seçilen Papa Francis, papalığının başlangıcından beri, Kilise öğretilerinin gelişiminde mesleki dayanışmanın ve sinodalliğin rolünün artırılmasını savundu.[4]
Akademide
Üniversitelerin ve diğer yüksek öğretim kurumlarının yönetiminde geleneksel olarak güçlü bir mesleki dayanışma unsuru vardır. Bunlar, özellikle güçlü bir araştırma tabanına sahip kurumlarda, bireysel düşünce bağımsızlığının ve karşılıklı saygının gerekli olduğu ortamlardır. Kolej modeli genellikle kontrast teşkil eden yönetimin lider pozisyonlardaki profesyonel yöneticileri ile, daha hiyerarşik bir yapıya sahiptir.
Ayrıca bakınız
- Yönlendirme sistemi
Notlar
- ^ Saints and Sinners: A History of the Popes, fourth (Kindle), New Haven: Yale University Press, 2014, ISBN 978-0-300-11597-0
- ^ Decree Concerning the Pastoral Office of Bishops; Christus Dominus, 28 Ekim 1965, 2 Ağustos 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 24 Haziran 2015
- ^ What Happened at Vatican II, Kindle, Cambridge: Harvard University Press, 2010 [2008], ISBN 978-0-674-03169-2
- ^ "Synodality, collegiality: two keys to the coming Francis reform", Catholic Voices Comment, London: Catholic Voices, 28 Ağustos 2013, 21 Haziran 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 21 Haziran 2015
Kaynakça
- Gallagher, Clarence (2004). Collegiality in the East and the West in the First millennium. A Study Based on the Canonical Collections. The Jurist, 2004, 64(1), 64–81.
- Lorenzen, Michael (2006). Collegiality and the Academic Library. E-JASL: The Electronic Journal of Academic and Special Librarianship 7, no. 2 (Summer 2006).
Dış bağlantılar
- Mesleki dayanışma ve Akademik Kütüphane 18 Eylül 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
