İçeriğe atla

Mercury-Redstone BD

Mercury-Redstone BD
Mercury Redstone BD'nin fırlatılışı
Görev türüTest uçuşu
UygulayıcıNASA
Görev süresi8 dakika, 23 saniye
Katedilen mesafe494 kilometre (307 mi)
İrtifa182,7 kilometre (113,5 mi)
Uzay aracı özellikleri
Uzay aracı tipiMercury metal modeli
ÜreticiMcDonnell Aircraft
Fırlatma ağırlığı1.141 kilogram (2.515 lb)
Görev başlangıcı
Fırlatma tarihi24 Mart 1961, 17:30 (24 Mart 1961, 17:30) UTC
RoketRedstone MRLV MR-5
Fırlatma yeriCape Canaveral LC-5
Görev sonu
İniş tarihi24 Mart 1961, 17:38:23 (24 Mart 1961, 17:38:23) UTC
Mercury Projesi
Mercury-Redstone serisi
 

Mercury-Redstone BD[not 1] ABD Mercury projesi dahilinde gerçekleştirilen mürettebatsız bir takviye motoru (booster) geliştirme test uçuşuydu. 24 Mart 1961'de Florida, Cape Canaveral'daki Fırlatma Kompleksi (LC) 5'ten fırlatıldı. Görevde, Mercury uzay aracının metal modeli ve Redstone MRLV MR-5 kullanıldı.[1]

Şempanze Ham'ı uzaya taşıyan MR-2 görevi sırasında karşılaşılan sorunlardan sonra, Redstone tipi fırlatma roketinin insanlı bir görevde kullanılmadan önce daha fazla geliştirilmesi gerektiği anlaşılmıştı.

Dr. Wernher von Braun, MR-2 ve MR-3 görevleri arasındaki fırlatma programına Mercury-Redstone BD'yi (Booster Development) ekledi. Redstone fırlatma roketinin önceki görevleri sırasında karşılaşılan aşırı hızlanmaların nedeni, servo valfin buhar jeneratörüne doğru hidrojen peroksit akışını düzgün bir şekilde regüle edememesi olarak tespit edilmişti. Bu sorun, yakıt pompalarının gücünün aşırı yüklenmesine neden olmuştu. Bu nedenle, MR-BD görevi için itiş regülasyonu ve hız entegrasyon sistemleri tamamen değiştirildi. Bu değişiklik, hız sınırının tekrar aşılmaması için sonraki Redstone roketlerinde de sürdürüldü.

Önceki Mercury-Redstone uçuşlarında karşılaşılan diğer sorun, Redstone fırlatma roketinin uç bölümünün yakınında aerodinamik stresin neden olduğu harmonik titreşimlerdi. Bu sorunun üstesinden gelmek için Mercury-Redstone'un balast (denge ağırlığı) bölümüne dört takviye parçası eklendi ve ayrıca, üst kısmının iç kaplamasına 200 pound (95 kg) yalıtım uygulandı.

Görevde Mercury kapsülünün bir prototipi kullanıldı, ancak sahte bir kurtarma sistemiyle donatıldı. Ayrıca, uçuş pozisyonunu değiştirmek için fren roketi sistemi veya itici cihazlar yoktu.

MR-BD görevi 8 dakika 23 saniye sürdü. 183 km (113,5 mil) irtifaya ulaştı ve 494 km (307 mil) mesafe kat etti. Görev sırasında elde edilen en yüksek hız 8.245 km/sa, ivme ise 11 g (saniyede 108 metre) olarak ölçüldü. Redstone fırlatma roketinin Mercury kapsülünün model prototipinden ayrılması planlanmamıştı ve bu nedenle uzay aracı, tahmin edilen mesafeyi kat ettikten sonra Atlantik Okyanusu'nun sularına düştü. Aracın çarptığı nokta, uçuş planlarında belirlenen noktanın 8 kilometre gerisindeydi. Adaptör bölgesindeki bazı titreşim sorunları dışında güçlendirici takviye motoru performansı mükemmeldi.

MR-BD görevi tam bir başarıydı ve Alan Shepard'ın Mercury-Redstone 3'teki (MR-3) ilk insanlı görevinin yolunu açtı.

Notlar

  1. ^ Mercury-Redstone Booster Development (Mercury-Redstone takviye motoru geliştirmesi)

Kaynakça

  1. ^ Loyd S. Swenson Jr., James M. Grimwood, Charles C. Alexander (1966). "10". This New Ocean: A History of Project Mercury - NASA SP-4201. NASA Special Publication-4201 in the NASA History Series. s. 7. Erişim tarihi: 26 Haziran 2013. 

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Apollo Projesi</span> NASA insanlı ay yolculuğu programı

Apollo Projesi, NASA tarafından gerçekleştirilen insanlı Ay yolculuğu projesi. Gemini Projesi'nden sonraki proje olmakla birlikte Uzay Yarışı ve Soğuk Savaş, Apollo Projesi aşamasına gelinmesinde etkili olmuştur. Proje, Apollo uzay araçları ve Saturn V ile 1961 ile 1975 yılları arasına uygulandı. Apollo Projesi, adını Yunan tanrısı Apollon'dan almıştır.

<span class="mw-page-title-main">Roket</span> itiş için kullanılan pirokinetik motor; yanıcı silah için bkz. Q2037215

Roket bir uzay aracı, hava aracı, araç, atkı veya bombadır. Roket, roket motorundan itme gücü elde eder. Roket motoru egzozu tamamen roket içinde taşınan roket itici yakıtından oluşur. Roket motorları etki ve tepki ile çalışır ve sadece egzozlarını yüksek hızda ters yönde dışarı atarak roketleri ileri doğru iter ve bu nedenle uzay boşluğunda çalışabilir. Etimolojik kökeni İtalyancada "bobin" anlamına gelen rocchetto olup, silindirik şekil benzerliğinden ötürü modern anlamında sahiplenilen kelimenin kullanımı 20. yüzyıl başlarında savaş gemilerinin öz itmeli ateşleme mermilerine dayanmaktadır. Türk Dil Kurumuna göre Türkçeye Fransızca roquette kelimesinden geçmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Uzay aracı</span> araştırma yapmak üzere uzaya gönderilen insanlı veya insansız araçların ortak adı

Uzay aracı ya da uzay gemisi, Dünya'nın atmosferi dışında, özellikle dış uzayda çalışmak üzere tasarlanmış araç ya da makinedir. Uzay araçları insanlı ya da insansız olabilir. Bir uzay aracı telekomünikasyon, Dünya'nın gözlemlenmesi, meteoroloji, yolbul, uzay kolonizasyonu, gezegen keşfi, uzay turizmi, uzay savaşımı, uzay ortamında insan ve kargo taşınması gibi görevler için yapılmış olabilir. Bu tanım aynı zamanda yapay uyduları da kapsamaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Mercury Projesi</span> Uzay yolculuğu projesi

Mercury Projesi, ABD'nin insanlı ilk uzay yolculuğu projesidir. 1959'dan başlanılarak 1963'e değin Dünya yörüngesine insan gönderinceye kadar sürdürülmüştür. İlk planlar ve araştırmalar -NASA kurulana dek- NACA tarafından yürütüldü. Mercury Projesi, adını hızın simgesi olan Roma tanrısı Mercury'den almıştır. Ayrıca Merkür, Samanyolu gökadasındaki Güneş'e en yakın olan gezegen olduğundan yörüngede en hızlı dönen gezegendir. Merkür gezegeniyle ilişkili bir proje olmamasına karşın bu bakımdan Merkür adı uygun görülmüştür. Bu proje 2,38 milyar dolara mal oldu.

<span class="mw-page-title-main">Vostok (uzay aracı)</span> SSCB yapımı uzay aracı

Vostok Sovyetler Birliği tarafından geliştirilen bir uzay aracıdır. İlk insanlı uzay uçuşu Vostok 1 ile 12 Nisan 1961'de Sovyet kozmonot Yuri Gagarin tarafından gerçekleştirildi.

<span class="mw-page-title-main">Gemini 2</span>

Gemini 2, Titan tipi bir taşıyıcı roketle mürettebatsız Gemini uzay aracının ikinci fırlatılışıydı. Fırlatma işlemi, Cape Canaveral'dan 19 Ocak 1965'te 14:03 UTC'de gerçekleşti. Gemini 2 de tıpkı Gemini 1 gibi, Gemini uzay aracının test uçuşu olarak planlanmış mürettebatsız bir görevdi. Görevin ana hedefi, Gemini tipi bir kapsülün Dünya atmosferine yeniden girişi ve sonucunda ısı kalkanlarının test edilmesiydi. Bu nedenle, balistik tipte kısa bir yörünge altı uçuş gerçekleştirildi.

<span class="mw-page-title-main">Gemini 12</span>

Gemini 12, NASA Gemini Projesi'nin 1966 yılındaki mürettebatlı bir uzay uçuşuydu. Bu, 10. ve son mürettebatlı Gemini uçuşu, 18. mürettebatlı Amerikan uzay uçuşu ve tüm zamanların 26. uzay uçuşuydu. Gemini 7 ile uzayda kalma rekoruna ulaşan kıdemli James A. Lovell görevin komutanlığına atandı. Ona uzaydaki ilk deneyimiyle astronot Edwin "Buzz" Aldrin eşlik etti.

<span class="mw-page-title-main">Apollo 5</span>

Apollo 5 , astronotları Ay yüzeyine taşıyacak olan Apollo Ay Modülü'nün (LM) mürettebatsız ilk uçuşuydu. Ay modülü'nü taşıyan Saturn IB roketi 22 Ocak 1968'de Cape Kennedy'den fırlatıldı. Görev başarılı oldu, fakat programlama sorunları nedeniyle başlangıçta planlanandan farklı; alternatif bir görev yürütüldü.

<span class="mw-page-title-main">Fırlatma aracı</span> uzaya bir obje taşımayı sağlayan roket

Uzay yolculuğu alanında fırlatma aracı ya da taşıyıcı roket bir görev-yükünü Dünya'nın yüzeyinden uzaya taşımak için kullanılan bir rokettir. Bir fırlatma sistemi fırlatma aracından, fırlatma rampasından ve diğer çeşitli altyapı bileşeninden oluşmaktadır. Genelde taşıyıcı roketler yörüngeye yapay uydu yerleştirmek için kullanılırken, araştırma roketi gibi bazı uzay uçuşları Yörünge-altı uzay uçuşu olarak sınıflandırılır. Bazı roketler ise bir uzay aracının Dünya'nın yörüngesinden tamamen kurtulamasını sağlarlar.

<span class="mw-page-title-main">Takımyıldız Programı</span> NASA’nın 2005-2009 yılları arasında geliştirmiş olduğu bir insanlı uzay yolculuğu programı

Takımyıldız Programı, Amerika Birleşik Devletleri uzay ajansı NASA'nın 2005-2009 yılları arasında geliştirmiş olduğu bir insanlı uzay yolculuğu programıydı. Programın büyük hedefleri arasında Uluslararası Uzay İstasyonu'nun bitirilmesi ve "2020 yılına kadar Ay'a geri dönüş" vardı. En büyük hedefi ise Mars'a ilk insanlı uçuşu gerçekleştirmekti. Bu programın logosu hedeflenen 3 önemli görevi temsil eder: Dünya, Ay ve son olarak Mars. Mars görevinde kullanılacak itici roketlere Ares ismi verilmiştir. Bu programın teknolojik hedefleri, alçak Dünya yörüngesi ötesinde astronotların tecrübe edinmesi ve diğer gezegenlerde sürekli insan varlığını sağlamak için gerekli teknolojilerin geliştirilmesini içeriyordu.

<span class="mw-page-title-main">Ares I</span>

Ares I, TakımYıldız Programı'nda kabin ekibini taşımak için NASA tarafından tasarlanmaya başlandı. Ares, eski Yunan mitolojisinde olan tanrı aynı zamanda eski Roma İmparatorluğu tanrısı olan Mars anlamına da gelmektedir. Ares I, ilk başlarda kabin ekibi taşıma aracı olarak biliniyordu.

Yeniden kullanılabilir fırlatma sistemleri sayesinde uzaya birden fazla kez yük taşıması yapılabilir. Bu sistem genişletilebilir fırlatma sistemlerininin çalışma prensibinin tam zıttında yürüyordu. Genişletilebilir fırlatma sistemlerinde araç bir kere kullanıldıktan sonra kullanılmıyordu.

<span class="mw-page-title-main">Mercury-Atlas 6</span>

Mercury-Atlas 6 (MA-6) 20 Şubat 1962'de gerçekleşen ilk Amerikan yörünge uzay uçuşuydu Astronot John Glenn tarafından pilotluğu yapılan ve Mercury Projesi'nin bir parçası olarak NASA tarafından işletilen bu uçuş, Sovyet yörünge uçuşları Vostok 1 ve 2 ve Amerikan alt yörünge uçuşları Mercury-Redstone 3 ve 4'ün ardından gelen beşinci insanlı uzay uçuşuydu.

<span class="mw-page-title-main">Mercury-Redstone 4</span>

Mercury-Redstone 4, 21 Temmuz 1961'de ABD tarafından gerçekleştirilen ikinci insanlı uzay uçuşuydu. Yörüngealtı Mercury Projesi uçuşu, Mercury-Redstone fırlatma aracı MRLV-8 ile başlatıldı. Uzay aracı Mercury kapsülü #11, Liberty Bell 7 olarak adlandırıldı ve astronot Virgil "Gus" Grissom tarafından kullanıldı.

<span class="mw-page-title-main">Mercury-Redstone 3</span>

Mercury-Redstone 3 veya Freedom 7, 5 Mayıs 1961'de astronot Alan Shepard tarafından yönetilen ilk ABD insanlı uzay uçuşuydu. Mercury Projesi'nin ilk mürettebatlı uçuşuydu. Projenin nihai amacı, bir astronotu Dünya çevresinde yörüngeye çıkarmak ve onu güvenli bir şekilde Dünya'ya geri getirmekti. Shepard'ın görevi, fırlatmanın yüksek g-kuvvetlerine ve atmosferik yeniden girişe dayanma yeteneğini göstermek olan birincil amacı olan 15 dakikalık bir yörünge altı uçuştu.

<span class="mw-page-title-main">Little Joe (roket)</span>

Little Joe, NASA'nın katı yakıtlı roket fırlatma araçlarına verilen takma isimdi. Roketin Little Joe I adlı ilk versiyonu, 1959'dan 1960'a kadar Virginia'daki Wallops Adası'ndan sekiz fırlatmada kullanıldı. Görevlerin amacı, Mercury Projesi'nde kullanılacak kapsüller için fırlatma kaçış sistemi (LES) ve ısı kalkanını test etmekti. Little Joe sadece mürettebatlı uzay aracını fırlatmak için tasarlanmış ilk roket olmakla kalmayıp, aynı zamanda kademeli roketlerin geliştirilmesinde öncülerden biriydi. Daha sonraki bir versiyon olan Little Joe II, 1963 ile 1966 yılları arasında Apollo kapsülleri fırlatma kaçış sisteminin uçuş testleri için kullanıldı.

<span class="mw-page-title-main">Mercury-Redstone 1</span>

Mercury-Redstone 1 (MR-1), Mercury Projesi'ndeki ilk Mercury-Redstone mürettebatsız uçuş testi ve Mercury-Redstone Fırlatma Aracı ile Mercury uzay aracını fırlatmaya yönelik ilk girişimdi. Mürettebatsız bir alt yörüngesel uzay uçuşu olması amacıyla, 21 Kasım 1960'ta Florida'daki Cape Canaveral Uzay Kuvvetleri Üssü'nden fırlatılması planlandı. Fırlatma anormal bir şekilde başarısız oldu. Geri sayım "sıfıra" kadar kesintisiz devam etmiş ve Doğu Standart Zamanı ile sabah 9:00'da olağan programa göre itici motor ateşlenmişti. Ancak, fırlatma rampasından havalandıktan hemen sonra motor kapandı. Roket, pistin üzerine geri yerleşmeden önce sadece 4 inç (10 cm) kadar yükselmişti. Bu esnada Fırlatma Kaçış Sistemi'nin (LES) roketi ateşlendi, üç saniye sonra Mercury kapsülünün kurtarma paraşütleri açıldı ve kapsül, roketin dışında asılı kaldı. Soruşturma sonucu, Redstone'un motorunun kapanmasının iki elektrik kablosunun yanlış sırada ayrılmasından kaynaklandığı ortaya çıkarıldı.

<span class="mw-page-title-main">Mercury-Redstone 2</span>

Merkür-Redstone 2 (MR-2), Mercury Projesi'ndeki ilk mürettebatlı Amerikan uzay görevi 'nden hemen önce Mercury-Redstone Fırlatma Aracı'nın test uçuşuydu. Ham adında bir Maymunu yörünge altı bir uçuşta taşıyan Merkür uzay aracı 5 numaralı uzay aracı 31 Ocak 1961'de UTC saatiyle 16:55'te Florida, Cape Canaveral'dan fırlatıldı. Kapsül ve uzaya çıkan ilk büyük maymun olan Ham, fırlatıldıktan 16 dakika 39 saniye sonra Atlantik Okyanusu'na güvenli bir şekilde indi.

<span class="mw-page-title-main">Mercury-Redstone Fırlatma Aracı</span>

NASA'nın Mercury Projesi için tasarlanan Mercury-Redstone Fırlatma Aracı, ilk Amerikan mürettebatlı uzay aracıdır. 1960 – 1961 yılları arasında altı yörünge altı Mercury uzay uçuşu için kullanıldı. Sonraki dört Mercury insanlı uzay uçuşu görevinde alçak Dünya yörüngesine girmek için daha güçlü Atlas güçlendiricisi kullanıldı.

<span class="mw-page-title-main">Mercury-Redstone 1A</span>

Mercury-Redstone 1A (MR-1A) 19 Aralık 1960 tarihinde Cape Canaveral, Florida'daki LC-5'ten fırlatıldı. Bu mürettebatsız yörünge altı uçuşun görev hedefleri, uzay aracını uzay uçuşu için test etmek ve sistemi bir sonraki primatlı yörünge altı uçuşu için kalifiye etmekti. Uzay aracı enstrümantasyonunu, posigrade roketlerini, retro roketlererini ve kurtarma sistemini test etti. Görev tamamen başarılı oldu. Mercury kapsülü 130 mil (210 km) irtifaya ve 235 mil (378 km) menzile ulaştı. Fırlatma aracı 4.909 mil/saat (7.900 km/sa) ile beklenenden biraz daha yüksek bir hıza ulaştı. Mercury uzay aracı inişten yaklaşık 15 dakika sonra kurtarma helikopterleri tarafından Atlantik Okyanusu'ndan kurtarıldı. Mercury Uzay Aracı #2, Kapsül #8'den kaçış kulesi ve Kapsül #10'dan anten kaplaması ile birlikte MR-1A'da yeniden kullanıldı. Redstone MRLV-3 kullanıldı. Uçuş süresi 15 dakika 45 saniye idi.