Meral Akkent
Meral Akkent, Türk sosyolog, akademisyen ve feminist. Türkiye'nin ilk dünyanın üçüncü kent kadın müzesi olan İstanbul Kadın Müzesi'nin (2012) konsept geliştiricisi ve küratörüdür.[1][2][3]
Çalışmaları
Kadın tarihi ve toplumsal cinsiyet çalışmaları uzmanlık alanlarıdır. Kadın müzeleri üzerine de çalışmaktadır.[4]
Museum of Women’s Culture Regional-International (Fürth, Bavyera Eyaleti, 2001) kurucusu, sanal İstanbul Kadın Müzesi'nin konsept geliştiricisi (2012) ve küratörüdür. Women of One World – Centre for Intercultural Research of Women’s Everyday Life and International Exchange (Nürnberg, 1989) ve İstanbul Kadın Kültür Vakfı (İstanbul, 2011) kurucu üyesi.[4]
Meral Akkent, 20-22 Ekim 2016 tarihleri arasında İstanbul'da gerçekleştirilen Kadın Müzeleri Konferansı sonrasında verdiği bir röportajda, kadın müzelerin geleneksel müzelerin kadınsız tarih sunumunu eleştirdiğini ve alternatif müzeler oluşturduğunu belirterek, bu nedenle kadın müzelerinin önemli olduğunu savunmuş, "Kadın araştırmalarının verilerini akademiyanın teorik ortamından çıkardılar, pratikte uyguladılar” demiştir.[5]
Kitap çalışmaları
1987 yılında Gaby Franger ile birlikte "Başörtü" kitabını yazdı. Kitapta başörtüsünün tarihi, tarihi bir dalgalanma ile anlatılıyor. Başörtüsünün ataerkil karakteri ve aynı zamanda kadınların başörtüsünü takma nedenleri de inceleniyor.[6]
1991 yılında Frauen-Anstiftung tarafından düzenlenen ve kendisinin de toplantının düzenlenmesine aktif katkıda bulunduğu uluslararası bir toplantının tutanaklarını 1994 yılında "Kadın Hareketinin Kurumlaşması: Fırsatlar ve Rizikolar" adıyla kitaplaştırdı.[7]
2019 yılında S. Nehir Kovar ile birlikte hazırladığı "Feminist Pedagoji: Müzeler, Hafıza Mekânları ve Hatırlama Pratikleri" kitabında, toplumsal hafızanın dönüşmesinde feminist pedagojinin rolü, feminist kuram ve feminist hareketin toplumsal hafıza alanına yansımaları, kadın ve toplumsal cinsiyet müzelerinde ve hafıza mekânlarında, hangi feminist pedagojik yaklaşımlar geliştirildiği ve uygulandığı konuları üzerinde durdu.[8]
Gerçekleştirdiği projeler
- Avrupa Birliği ve Hochschule Rhein Main, Universität Kassel, FHS Bamberg gibi üniversitelerle işbirliği içinde Almanya (1975 – 1992), Kazakistan (1992 – 2000) ve Ukrayna'da (2004 – 2011) kadın politikaları eğitim projeleri.
- “Kapsayıcılık”, İstanbul Kadın Müzesi'nin kurumsal ideali ve prensibidir. Müzenin çalışmalarının temel ilkesi kapsayıcı bir İstanbul kadın tarihi tesisine katkıda bulunmaktır. Türkiye'nin ilk kadın müzesi olan İstanbul Kadın Müzesi, 25 Eylül 2012 tarihinde sanal müze olarak Türkçe, İngilizce, İtalyanca ve Almanca dillerinde açıldı.[9] İstanbul Kadın Müzesi, Uluslararası Kadın Müzeleri Birliği üyesidir.[10]
Kitapları
- Akkent, Meral; Franger, Gaby (1987). Başörtü. Dağyeli. s. 286. ISBN 978-3-92432-061-4. Erişim tarihi: 14 Mart 2021.
- 1991 yılında Frauen-Anstiftung tarafından düzenlenen ve kendisinin de toplantının düzenlenmesine aktif katkıda bulunduğu uluslararası bir toplantının tutanaklarını 1994 yılında "Kadın Hareketinin Kurumlaşması: Fırsatlar ve Rizikolar" adıyla kitaplaştırdı.Akkent, Meral (1994). Kadın Hareketinin Kurumlaşması: Fırsatlar ve Rizikolar. Kadın Eserleri Kütüphanesi ve Bilgi Merkezi Vakfı. İstanbul: Metis Yayınları. ISBN 978-9-75342-060-0. Erişim tarihi: 14 Mart 2021.
1-4 Kasım 1991'de Frauen-Anstiftung tarafından düzenlenen uluslararası toplantının tutanakları
- Akkent, Meral; Kovar, S. Nehir (15 Ekim 2019). Feminist Pedagoji: Müzeler, Hafıza Mekanları ve Hatırlama Pratikleri (Feminist Pedagogy: Museums, Memory Sites, Practices Of Remembrance. İstos Yayınları. s. 304. ISBN 978-6-05464-072-0. Erişim tarihi: 14 Mart 2021.
Kaynakça
- ^ "25 Eylül 2012: İstanbul Kadın Müzesi açıldı". Çatlak Zemin. 2 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Mart 2021.
- ^ Akkent, Meral. "İstanbul Kadın Müzesi (İKM) - Amaç". İstanbul Kadın Müzesi. 5 Şubat 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Mart 2015.
- ^ Sudaş, İlknur (25 Ocak 2014). "İstanbul Kadın Müzesi 7-24 Açık". Biamag dergisi. 27 Ocak 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Mart 2015.
- ^ a b "Meral Akkent". Sabancı Üniversitesi Toplumsal Cinsiyet ve Kadın Çalışmaları Mükemmeliyet Merkezi. 18 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Mart 2021.
- ^ "Kadınsız tarih sunumuna bir alternatif: Kadın Müzeleri Konferansı'nın ardından". Gazete Karınca. 1 Kasım 2016. 3 Kasım 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Mart 2021.
- ^ Akkent, Meral; Franger, Gaby (1987). Başörtü. Dağyeli. s. 286. ISBN 978-3-92432-061-4. Erişim tarihi: 14 Mart 2021.
- ^ Akkent, Meral (1994). Kadın Hareketinin Kurumlaşması: Fırsatlar ve Rizikolar. Kadın Eserleri Kütüphanesi ve Bilgi Merkezi Vakfı. İstanbul: Metis Yayınları. ISBN 978-9-75342-060-0. Erişim tarihi: 14 Mart 2021.
1-4 Kasım 1991'de Frauen-Anstiftung tarafından düzenlenen uluslararası toplantının tutanakları
- ^ Akkent, Meral; Kovar, S. Nehir (15 Ekim 2019). Feminist Pedagoji: Müzeler, Hafıza Mekanları ve Hatırlama Pratikleri (Feminist Pedagogy: Museums, Memory Sites, Practices Of Remembrance. İstos Yayınları. s. 304. ISBN 978-6-05464-072-0. Erişim tarihi: 14 Mart 2021.
- ^ "Meral Akkent (Küratör)". istekadinlar.com. 28 Mart 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Mart 2021.
- ^ "Virtual Museums". Ulusararası Kadın Müzeleri Birliği (IAWM) web sitesi. 20 Aralık 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Aralık 2016.
