İçeriğe atla

Melno Antlaşması

Melno Antlaşması
Melno Antlaşması
BağlamGollub Savaşı
İmzalanma27 Eylül 1422
YerMelno Gölü
KoşulPapa V. Martinus tarafından onaylanmıştır
Taraflar

Melno Antlaşması (Litvanca: Melno taika; Lehçe: Pokój melneński) veya Melno Gölü Antlaşması (Almanca: Friede von Melnosee), Gollub Savaşı'nı sona erdiren bir barış antlaşmasıdır. 27 Eylül 1422'de Polonya Krallığı ve Litvanya Büyük Dükalığı ittifakı ile Töton Şövalyeleri arasında Graudenz'in (Grudziądz) doğusunda Melno Gölü'nde (Almanca: Melnosee, Meldensee; Lehçe: Jezioro Mełno) imzalanmıştır. Antlaşma, Şövalyeler ile Litvanya arasında Küçük Litvanya ve Samogitya ile ilgili 1382'den beri devam eden toprak anlaşmazlıklarını çözmüş ve daha sonra yaklaşık 500 yıl boyunca değişmeden kalan Prusya-Litvanya sınırını belirlemiştir. Orijinal sınırın bir kısmı, Litvanya Cumhuriyeti ile Rusya'nın Kaliningrad Oblastı arasındaki modern sınırın bir parçası olarak varlığını sürdürmesi onu Avrupa'nın en eski ve en istikrarlı sınırlarından biri haline getirmektedir.[1]

Arka plan

1411'deki Birinci Toruń Barışı, Töton Şövalyeleri ile Polonya-Litvanya birliği arasında uzun süredir devam eden toprak anlaşmazlıklarını çözememiştir. Barış, yalnızca Polonya Kralı Jogaila (Władysław II Jagiełło) ve Litvanya Büyük Dükü Vytautas'un yaşamları boyunca Samogitya'yı Litvanya Büyük Dükalığı'na devretmiştir. O zamanlar her iki hükümdar da yaşlıydılar. Kısa süre sonra Samogit sınırları konusunda anlaşmazlıklar ortaya çıkmış; Vytautas, Memel limanı (Klaipėda) da dahil olmak üzere Neman Nehri'nin tüm kuzey kıyısının Samogit bölgesi olduğunu iddia etmiştir.[2] Anlaşmazlık Constance Konsili'nde ve Kutsal Roma İmparatoru Sigismund tarafından arabuluculuk yapılmıştır. Sigismund, Litvanyalılara olumsuz bir karar verdiğinde Jogaila ve Vytautas, Temmuz 1422'de Töton Tarikatı Devleti işgal ederek Gollub Savaşı'nı başlatmışlardır.[3] Büyük Üstat Paul von Rusdorf liderliğindeki Töton Şövalyeleri uygun bir savunma oluşturamamışlardır. Ancak Polonya-Litvanya, Kutsal Roma İmparatorluğu'ndan gelen takviye kuvvetlerinin Uzak Pomeranya'ya ulaşmasından önce çatışmayı bitirmeye karar vermişlerdir.[4] 17 Eylül 1422'de ateşkes imzalanmıştır. Her iki taraf da sekiz temsilci seçmiş,[nb 1] onlara müzakere için tam yetki verilmiş ve Melno Gölü yakınlarındaki Polonya Ordusu kampına göndermişlerdir.[5] Melno Antlaşması on gün sonra 27 Eylül'de imzalanmıştır.[6]

Hükümler

Anlaşmanın şartlarına göre Töton Şövalyeleri ilk kez Litvanya Büyük Dükalığı'na karşı tüm bölgesel, siyasi ve misyoner iddialarından vazgeçmişlerdir.[3] Samogitya kalıcı olarak Litvanya'ya devredilmiştir. Prusya-Litvanya sınırı, Suvalkija'daki seyrek yerleşimli vahşi doğadan, Neman Nehri'nin kuzeyindeki üçgenden geçerek Baltık Denizi'ndeki Nemirseta'ya kadar uzanacaktır. Böylece Şövalyeler hâlâ Neman'ın aşağı kısımlarını ve önemli bir liman ve ticaret merkezi olan Memel'i (Klaipėda ) kontrol edebileceklerdi. Litvanya, Palanga (Polangen)[nb 2] ve Šventoji (Heiligen Aa) kasabaları arasındaki Baltık Denizi'ne erişimini korumuş - yaklaşık 15 kilometre (9,3 mi) mesafe.[7] Ancak Litvanya, yakınlardaki Memel ve Libau (Liepāja ) limanlarıyla sıkı bir rekabetin olması[8] ve elverişsiz doğal koşullar nedeniyle Palanga veya Šventoji'de limanlar geliştirmede başarısız olmuştur.[9] Bu nedenle denize gerçek bir erişim olarak kabul edilemez.[10] Şövalyeler için bu kısa kıyı şeridi, Prusya'daki Töton Şövalyelerini Livonya'daki şubelerinden ayırdığı için büyük bir fedakarlıktı. Anlaşma genellikle karşılıklı bir Prusya-Litvanya uzlaşması olarak tanımlanır.[3] Polonya Krallığı, Nieszawa'yı ve Vistül kanalının yarısını Drwęca Nehri ağzından almış; bunun karşılığında Polonya, Pomerelia, Culmerland ve Michelauer Toprakları üzerindeki her türlü toprak talebinden vazgeçmiştir.[7] Bu sonuçlar Polonya için bir "hayal kırıklığı" olarak nitelendirilmiştir.[10]

Nieszawa'daki Töton Komutan Kalesi, barış anlaşmasının şartlarının bir parçası olarak yıkıldı (Tahkimatın kullanılmaz hale getirilmesi).

Anlaşma aynı zamanda Nieszawa'daki Töton Komutan Kalesi'nin de yıkılmasını içeriyordu.[11]

Anlaşmanın yapıldığı sırada tarafların resmi mühürleri yoktu ve bu nedenle hemen onaylanamamıştır.[5] Büyük Üstat Rusdorf, tebaası şartlardan memnun olmadığı için aradan yararlanmaya ve anlaşmayı yeniden müzakere etmeye çalışmıştır. Kutsal Roma İmparatoru'nun yardımıyla bir savaş başlatmayı umuyordu. Ancak Sigismund ve Jogaila, Käsmark'ta (Kežmarok) buluştular ve bir ittifak üzerinde anlaştılar; buna göre Sigismund, Şövalyelere olan desteğini sona erdirecek ve Polonya-Litvanya, Hussit savaşlarında Hussitlere olan yardımlarını durduracaktı.[5] Bu, Vytautas'ın Bohemya'daki müdahalelerinden vazgeçmesi gerektiği anlamına geliyordu.[12] Anlaşma 30 Mart 1423'te imzalandı.[7] Melno Antlaşması daha sonra 9-18 Mayıs'ta Veliuona'da onaylandı ve 10 Temmuz 1423'te Papa V. Martinus tarafından onaylandı.[13] Polonya-Litvanya anlaşmaya yaklaşık 120 resmi mühür bastı.[14] İlk Litvanyalı imzacılar: Vilnius voyvodası Albertas Manvydas, Vilnius starostası Kristinas Astikas, Samogitya büyüğü Mykolas Skirgaila, Trakai voyvodası Jonas Jaunius.[15]

Sonrası

Polonya'nın Mełno köyündeki anlaşmayı anan anıt

Antlaşma, Töton Şövalyeleri ile Litvanya Büyük Dükalığı arasında 13. yüzyıldan bu yana kısa kesintilerle devam eden savaşı etkili bir şekilde sona erdirmiştir. Son gönüllü haçlılar Ekim 1422'de gelmiş; bundan sonra Şövalyeler kendi adamlarına veya paralı askerlere güvenmek zorunda kalmıştır.[16] Anlaşma, Litvanya'nın dikkatini Doğu bölgelerine ve iç reformlara yöneltmesine izin verdiği için bu, Litvanya için memnuniyet verici bir gelişme olmuştur.[3] Samogitya ve Suvalkija'daki savaşın harap ettiği sınır bölgeleri toparlanmaya başladı. Ancak Polonya-Töton anlaşmazlıkları çözülemedi. Anlaşmanın imzalanmasından kısa bir süre sonra yaşanan etkileyici bir olayda, Şövalyeler ve Polonyalılar Lubicz'de kaleye dönüştürülmüş stratejik bir karakol olan su değirmeni konusunda anlaşmazlığa düştüler.[17] Vytautas anlaşmazlığa öfkelenmiş ve Polonya'nın Lubicz'e olan iddialarını teslim etmemesi halinde Palanga'yı Şövalyelere vermekle tehdit etmiştir. Şövalyeler bu anlaşmazlığı kazandılar.[17]

Antlaşma, Şövalyelere karşı Polonya-Litvanya işbirliğine etkili bir şekilde son vermiştir.[18] Töton Şövalyeleri, Polonya-Litvanya birliğini bozma umuduyla Vytautas'a kraliyet tacı teklif ederek Litvanyalılarla müttefik olmaya çalıştılar. Litvanya İç Savaşı sırasında (1431-1435), Litvanya Dükü Švitrigaila, Polonya-Töton düşmanlığını kendi çıkarları için kullanmayı başardı - Şövalyeler Polonya'yı işgal ederek Polonya-Töton Savaşı'nı başlattı. İki devlet, Prusya'yı ikiye bölen On Üç Yıl Savaşı (1454-1466) sırasında yeniden savaşmışlardır.

Anlaşma, Prusya-Litvanya sınırını kabaca ve kesin olmayan bir şekilde çizerek yerel sınır anlaşmazlıklarına yol açmıştır. Sınır, 1532 ve 1545'te daha ayrıntılı ve hassas bir şekilde yeniden çizilmiştir.[19] Sınır, I. Dünya Savaşı'na kadar büyük bir değişiklik olmadan varlığını sürdürmüştür. 1919'da Versay Barış Antlaşması, Klaipėda Bölgesi'ni (Memel Bölgesi) Milletler Cemiyeti'nin mandası olarak Almanya'dan ayırmıştır. Litvanya bölgeyi 1923'te ilhak etmiştir. Sınırın güney kısmı, küçük değişikliklerle, Litvanya ile Rusya'nın Kaliningrad Oblastı arasındaki sınır olarak varlığını sürdürmektedir.[1]

Notlar

  1. ^ Töton Şövalyeleri iki Töton subayı, Ermland Piskoposu, Pomesania Piskoposu, Livonyalı mareşal ve üç laik şövalye göndermiştir.
  2. ^ Bychowiec Chronicle'a göre Litvanya Büyük Dükü Vytautas'ın annesi Birutė, Palanga'dan geliyordu.

Kaynakça

  1. ^ a b Rašimaitė, Eglė (24 Mart 2010). "Siena: šimtmečių vingiai". Kelias (Litvanca). ss. 60-64. ISSN 1648-7818. 29 Mart 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Kasım 2023. 
  2. ^ Ivinskis, Zenonas (1978). Lietuvos istorija iki Vytauto Didžiojo mirties (Litvanca). Rome: Lietuvių katalikų mokslo akademija. s. 345. LCCN 79346776. 
  3. ^ a b c d Kiaupa, Zigmantas; Kiaupienė, Jūratė; Kuncevičius, Albinas (2000). The History of Lithuania Before 1795. Vilnius: Lithuanian Institute of History. ss. 144-145. ISBN 9986-810-13-2. 
  4. ^ Turnbull, Stephen (2003). Tannenberg 1410: Disaster for the Teutonic Knights. Oxford: Osprey. ss. 83-84. ISBN 1-84176-561-9. []
  5. ^ a b c Urban, William (2003). Tannenberg and After. Chicago: Lithuanian Research and Studies Center. ss. 281-283. ISBN 0-929700-25-2. 
  6. ^ Stanislaus F. Belch (2017). Paulus Vladimiri and his doctrine concerning international law and politics. 2. Walter de Gruyter. s. 1074. ISBN 9783111589725. 26 Kasım 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Kasım 2023. 
  7. ^ a b c Zinkus, Jonas, (Ed.) (1985–1988). "Melno taika". Tarybų Lietuvos enciklopedija (Litvanca). 3. Vilnius, Lithuania: Vyriausioji enciklopedijų redakcija. s. 46. LCCN 86232954. 
  8. ^ Semaška, Algimantas (2006). Kelionių vadovas po Lietuvą: 1000 lankytinų vietovių norintiems geriau pažinti gimtąjį kraštą. 4th (Litvanca). Vilnius: Algimantas. s. 498. ISBN 9986-509-90-4. 
  9. ^ McLachlan, Gordon (2008). Lithuania: the Bradt travel guide. 5th. Bradt Travel Guides. s. 209. ISBN 978-1-84162-228-6. 
  10. ^ a b Halecki, Oskar; F. Reddaway; J. H. Penson. The Cambridge History of Poland to 1696 (İngilizce). Cambridge University Press. s. 222. ISBN 978-1-00-128802-4. 
  11. ^ Jóźwiak, Sławomir (2003). "Zburzenie zamku komturskiego w Nieszawie w latach 1422–1423" (PDF). Rocznik Toruński. Cilt 30. ss. 19-33. 15 Haziran 2023 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. 
  12. ^ Mickūnaitė, Giedrė (2006). Making a great ruler: Grand Duke Vytautas of Lithuania. Central European University Press. s. 50. ISBN 978-963-7326-58-5. 
  13. ^ Jučas, Mečislovas (2009). The Battle of Grünwald. Vilnius: National Museum Palace of the Grand Dukes of Lithuania. s. 112. ISBN 978-609-95074-5-3. 
  14. ^ Petrauskas, Rimvydas; Kiaupienė, Jūratė (2009). Lietuvos istorija. Nauji horizontai: dinastija, visoumenė, valstybė (Litvanca). IV. Baltos lankos. ss. 416-417. ISBN 978-9955-23-239-1. 
  15. ^ Kirkienė, Genutė (2008). LDK politikos elito galingieji: Chodkevičiai XV–XVI amžiuje (Litvanca). Vilniaus universiteto leidykla. s. 65. ISBN 978-9955-33-359-3. 
  16. ^ Christiansen, Eric (1997). The Northern Crusades. Londra: Penguin Books. s. 242. ISBN 0-14-026653-4. 
  17. ^ a b Mickūnaitė, Giedrė (2006). Making a great ruler: Grand Duke Vytautas of Lithuania. Central European University Press. s. 130. ISBN 978-963-7326-58-5. 
  18. ^ Lukowski, Jerzy; W. H. Zawadzki (2006). A concise history of Poland. 2nd. Cambridge University Press. s. 48. ISBN 978-0-521-61857-1. 
  19. ^ Čelkis, Tomas (2008). "Nuo teritorinio ruožo prie linijos: sienų sampratos pokyčiai Lietuvos Didžiojoje Kunigaikštystėje XIV–XVI amžiuje" (PDF). Lietuvos istorijos studijos (Litvanca). Cilt 22. ss. 68, 70. ISSN 1392-0448. 22 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Kasım 2023. 

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Töton Şövalyeleri</span> Hristiyan tarikatı

Töton Şövalyeleri ya da Teutonik Şövalyeler, yahut tam adıyla Kudüs Azize Meryem Hastanesi ve Töton Şövalyeleri Tarikatı, bir Cermen-Roma dini tarikatıdır. Tarikat, Katolik hacılara, hac yolunda yardım etmek, hasta ve yaralı Katoliklerin bakımlarını sağlamak üzere hastane kurmak amacıyla kurulmuştur. Adlarını özellikle Orta Çağ’da Haçlı Seferleri'ne katılarak duyurdular. Normalde asıl üyelerin sayısı her zaman sınırlıydı ancak ihtiyaç durumunda gerek gönüllülerin gerekse paralı askerlerin katılımıyla sayıları hayli artmaktaydı.

<span class="mw-page-title-main">Litvanya Büyük Dükalığı</span> 1236dan 1795e kadar var olmuş bir Avrupa devleti

Litvanya Büyük Düklüğü, Avrupa'da 13. yüzyıl ile 1795 arasında varlığını sürdürmüş bir devlettir. Aukštaitija bölgesindeki çok tanrılı Baltık kabilelerinden biri olan Litvanlar tarafından kuruldu. Daha sonra Kiev Knezliği'nin büyük bir kısmını ve diğer Slav topraklarını ele geçirdi. Böylece bugünkü Belarus, Letonya, Litvanya'nın tamamı ile Moldova, Polonya, Rusya ve Ukrayna'nın bir kısmını kapsar hâle gelmişti. 15. yüzyılda en geniş sınırlara ulaştığında Avrupa'daki en geniş sınırlara sahip ülke konumundaydı. Etnisite ve din açısından çeşitliliğin var olduğu ülkede, kültür unsurları oldukça geniş bir yelpaze oluşturuyordu.

<span class="mw-page-title-main">Grunwald Muharebesi</span>

Grunwald Muharebesi, Leh-Litvan-Töton Savaşı sırasında Leh-Litvan ittifakı ile Töton Şövalyeleri ve müttefikleri arasında 15 Temmuz 1410'da Grunwald, Tannenberg (Stębark) ve Ludwigsdorf (Łodwigowo) köyleri arasında gerçekleşti.

<span class="mw-page-title-main">Vytautas</span>

Vytautas Orta Çağ Litvanyası'nın en ünlü hükümdârlarından biri. Vytautas;(1392–1430) döneminde, Litvanya ve Rutenya'yı kapsayan Litvanya Büyük Dükalığı'nı yönetmiştir. Ayrıca Hrodna (1370–1382) ve Lutsk (1387–1389) prensliği yapmıştır. Hussites Krallığı döneminde ön plana çıkmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Birinci Toruń Barışı (1411)</span>

Birinci Toruń Barışı, 1 Şubat 1411'de, Töton Şövalyeleri ile Eflak arasındaki sınırın ortasında, Vistül'deki bir adada bulunan Toruń şehrinde imzalanan barış antlaşmasıdır. Antlaşma, Töton Şövalyeleri ile Eflak Prensi II. Vladislav ve onunla müttefik olan Litvanya Büyük Dükü Vytautas arasındaki sınırı belirledi. Bu anlaşma, 1410 yılında Grunwald Muharebesi ile doruğa ulaşan askerî çatışmayı da sona erdirmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Litvanya-Sovyet Savaşı</span>

Litvanya-Sovyet Savaşı veya Litvanya-Bolşevik Savaşı Litvanca: Karas su bolševikais), I. Dünya Savaşı'nın ardından yeni bağımsızlığını ilan eden Litvanya ile Rusya Sovyet Federatif Sosyalist Cumhuriyeti arasındaki savaştır. Bu savaş 1918-1919 arasındaki batıya doğru gerçekleşen geniş kapsamlı Sovyet saldırısının bir parçasıydı. Saldırı, Almanya birliklerinin bulunduğu Ukrayna, Belarus, Litvanya, Letonya, Estonya, Polonya topraklarında Sovyet cumhuriyetleri kurma ve Alman Devrimi'ni başarıya ulaştırmaktı. Aralık 1918'in sonunda Kızıl Ordu birlikleri Litvanya sınırlarına ulaştı ve büyük bir çatışma olmadan Ocak 1919'un sonuna kadar Litvanya topraklarında hakimiyet sürdü. Sovyet hakimiyeti altında Litvanya-Belarus Sovyet Sosyalist Cumhuriyeti kuruldu. Şubat ayında geçici başkenti Kaunas'ı ele geçirmek isteyen Sovyet güçlerinin ilerlemesi, Litvanya ve Almanya birlikleri tarafından durduruldu. Nisan 1919'dan itibaren, Litvanya savaşı Polonya-Sovyet Savaşı ile paralel bir şekilde gitti. Polonya'nın Litvanya, özellikle Vilnius Bölgesi üzerinde toprak iddiaları vardı ve bu gerilimler Polonya-Litvanya Savaşı'na sıçradı. Tarihçi Norman Davies durumu şu şekilnde anlatır; "Almanya ordusu Litvanya milliyetçilerini destekliyordu, Sovyetler Litvanya komünistlerini destekliyordu, Polonya Ordusu ise hepsiyle savaşıyordu." Mayıs ayının ortalarında, Silvestras Žukauskas tarafından yönetilen Litvanya ordusu, kuzeydoğu Litvanya'daki Sovyetlere karşı bir saldırı başlattı. Haziran ortasına kadar, Litvanyalılar Letonya sınırına ulaştı ve Sovyet güçlerini, Sovyetlerin Ağustos 1919'un sonuna kadar tuttuğu Zarasai yakınlarındaki göl ve tepeler arasında sıkıştırdı. Daugava Nehri ile ayrılan Sovyet ve Litvanyalı güçler, Ocak 1920'de Daugavpils Savaşı'na kadar cephelerini korudular. Eylül 1919 gibi erken bir tarihte Sovyetler bir barış anlaşması müzakere etmeyi teklif etti, ancak görüşmeler Mayıs 1920'de başlayabildi. Sovyet-Litvanya Barış Antlaşması 12 Temmuz 1920'de imzalandı. Sovyet Rusya bağımsız Litvanya'yı tamamen tanıdı.

Aşağıda, tarihi Litvanya toprakları üzerindeki otorite başkanları olan yöneticilerin bir listesi bulunmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Litvanya Krallığı (1918)</span> Eski bir devlet

Litvanya Krallığı, I. Dünya Savaşı'ndan sonra Litvanya'da kurulan kısa ömürlü bir anayasal monarşi. Alman İmparatorluğu'nun devletinin fiilen uydu devleti olmuştu, ancak hukuki anlamda bağımsızdı.

<span class="mw-page-title-main">Litvanya Dükalığı</span>

Litvanya Dükalığı, 13. yüzyıldan 1413 yılına kadar var olan, etnik Litvanyalıların devlet-toprak oluşumuydu. Çoğu zaman bu, Litvanya Büyük Dükalığı'nın kurucu bir parçası ve çekirdeğiydi. Farklı dönemlerde kullanılan bölgesel oluşumun diğer alternatif isimleri Aukštaitija veya Litvanya Toprakları, Vilnius Dükalığı, Litvanya Propria veya sadece Litvanya idi.

<span class="mw-page-title-main">Küçük Litvanya</span>

Küçük Litvanya veya Prusya Litvanya, Prusya'da tarihi bir etnografik bölgedir, daha sonra Prusya Litvanyalılarının yaşadığı Almanya'daki Doğu Prusya bölgesini tanımlamak için kullanılan isimdir. Küçük Litvanya, bu vilayetin kuzey kısmını kapsamış ve adını bölgenin Litvanca konuşan nüfusundan almıştır. 13. yüzyılda Cermen Şövalyeleri'nin işgalinden önce, daha sonra Küçük Litvanya olarak bilinen bölgenin ana kısmında Skalvians ve Nadruvians kabileleri yaşamıştır. Arazi, Litvanya ve Cermen Düzeni arasındaki savaş sırasında bir ölçüde yok oldu. Savaş Melno Antlaşması ile sona ermiş ve toprak yeni gelen Litvanyalılar, geri dönen mülteciler ve geri kalan yerli Baltık halkları tarafından yeniden oluşturulmuştur. Küçük Litvanya terimi ilk kez 1517 ve 1526 arasında ortaya çıkmıştır. 1920 yılında Versay Antlaşması ile Milletler Cemiyeti'nin zorunlu bölgesi haline gelen ve 1923'ten 1939'a kadar Litvanya'ya ilhak edilen Klaipėda Bölgesi bu bölgeden hariçtir. 1945'ten beri Litvanya'nın küçük bir kısmı modern Litvanya ve Polonya sınırları içerisindeyken, bölgenin çoğu Rusya'nın Kaliningrad Oblastı'nın bir parçasıdır.

<span class="mw-page-title-main">Leh-Litvan-Töton Savaşı</span> Töton Şövalyeleri ile Polonya ve Litvanya ittifakı arasındaki savaş (1409–1411)

Leh-Litvan-Töton Savaşı, Büyük Savaş olarak da bilinen, 1409-1411 yılları arasında Töton Şövalyeleri ile müttefik Polonya Krallığı ve Litvanya Büyük Dükalığı arasında meydana geldi. Yerel Samogit ayaklanmasından tetiklenen savaş, Ağustos 1409'da Polonya'nın Töton işgali ile başladı. Her iki taraf da tam ölçekli bir savaşa hazır olmadığından, Bohemyalı IV. Wenceslaus dokuz aylık bir ateşkes sağladı.

<span class="mw-page-title-main">Marienburg Kuşatması (1410)</span> Malbork Kalesi Muharebesi

Marienburg Kuşatması, Töton Şövalyeleri'nin manastır devletinin başkenti Marienburg'daki (Malbork) kalenin iki aylık başarısız bir kuşatmasıdır. Kral II. Władysław Jagiełło ve Büyük Dük Vytautas komutasındaki ortak Leh-Litvan kuvvetleri, Grunwald Muharebesi'ndeki (Tannenberg) büyük zaferin ardından Prusya'nın tamamen fethi amacıyla 26 Temmuz ve 19 Eylül 1410 tarihleri arasında kaleyi kuşattı, fakat kale Heinrich von Plauen komutasında kuşatmaya dayandı ve Şövalyeler, 1411'de yapılan Birinci Toruń Barışı'nda yalnızca küçük toprak kayıplarını kabul ettiler. Marienburg'un savunucusu Heinrich von Plauen, Şövalyelerin tamamen yok olmaktan kurtarıcısı olarak kabul edilir.

Açlık Savaşı veya Kıtlık Savaşı, toprak anlaşmazlıklarını çözmek amacıyla 1414 yazında müttefikler Polonya Krallığı ve Litvanya Büyük Dükalığı ile Töton Şövalyeleri'ni karşı kısa bir çatışmadır. Savaş, adını her iki tarafın da izlediği yıkıcı yakıp yıkma taktiği sonucu hasat alınamamasından aldı. Çatışma önemli bir siyasi sonuç alamadan sona ererken, Prusya'yı kıtlık ve veba sardı. Johann von Posilge'e göre, Töton Tarikatı'nın 86 keşişi savaştan sonra vebadan öldü. Buna karşılık, Orta Çağ Avrupa'sının en büyük savaşlarından biri olan 1410 Grunwald Muharebesi'nde yaklaşık 200 keşiş öldü.

<span class="mw-page-title-main">Konrad von Jungingen</span>

Konrad von Jungingen, 1393'ten 1407'ye kadar hüküm süren Töton Şövalyeleri'nin 25. Büyük Üstadıydı. Onun yönetimi altında, Töton Tarikatı Devleti en geniş sınırlarına ulaşacaktı.

<span class="mw-page-title-main">Heinrich von Plauen</span>

Heinrich von Plauen, Kasım 1410'dan Ekim 1413'e kadar hüküm süren Töton Şövalyeleri'nin 27. Büyük Üstadıydı. Grunwald Muharebesi'nin ardından Büyük Üstat olduktan sonra, Litvanya ve Polonya ile olan savaşı sert bir şekilde uzatma taraftarıydı. Ailesinin tüm erkek üyeleri Heinrich (Henry) olarak vaftiz edildiğinden, akrabası Heinrich Reuß von Plauen ile ayırt edilebilmesi için bazen kendisine Büyük Heinrich von Plauen denir.

<span class="mw-page-title-main">Raciążek Barışı</span>

Raciążek Barışı, 22 Mayıs 1404'te Polonya Krallığı ileLitvanya Büyük Dükalığı ve Töton Tarikatı arasında Dobrzyń Arazisi ve Samogitya'nın kontrolüne ilişkin imzalanan bir antlaşmaydı. Antlaşma, Lehler özünde 1342 Kalisz Antlaşması'nı ve Litvanya - 1398 Salynas Antlaşması'nı geçerli kıldı. Antlaşma istikrarlı değildi ve durum kısa süre sonra 1409-1411 Leh-Litvan-Töton Savaşı ile değişti.

<span class="mw-page-title-main">Litvanya Haçlı Seferi</span>

Litvanya Haçlı Seferi, Töton Şövalyeleri ve Livonya Tarikatı'nın, pagan Litvanya Büyük Dükalığı'nı zorla Hıristiyanlaştırma bahanesi altında gerçekleştirdiği bir dizi seferdir. Livonya Tarikatı 1202'de Riga'yı işgal etti ve 1230'larda Polonya'nın bir yurtluk olan Chełmno Arazisi'ne yerleştiler. İlk olarak Livonya Haçlı Seferi ve Prusya Haçlı Seferi'nde diğer komşu Baltık kabilelerini fethettiler.

<span class="mw-page-title-main">Vytenis</span>

Vytenis, 1295'dan y. 1316'ya kadar Litvanya Büyük Düküdür. Gediminid Hanedanı'nın hatırı sayılır bir süre hüküm süren ilk kişisi olmuştur. 14. yüzyılın başlarında onun itibarı, modern tarihçiler tarafından Litvanya'nın en büyük hükümdarlarından biri olarak kabul edilen Gediminas'ın itibarını gölgede bıraktı. Vytenis'in yönetimi Litvanya Büyük Dükalığı'nı Ruthenliler, Masovyalılar ve Töton Şövalyeleri ile birleştirme çabasıyla sürekli savaşlar ile hatırlanır.

<span class="mw-page-title-main">Skirgaila</span>

Skirgaila ; 1383/1384'te Casimir olarak vaftiz edildi), 1386'dan 1392'ye kadar kardeşi Jogaila adına Litvanya Büyük Dükalığı'nın naibidir. Litvanya Büyük Dükü Algirdas ve ikinci eşi Tverli Uliana'nın oğludur.

<span class="mw-page-title-main">Leh-Töton Savaşı (1431-1435)</span> 15. yüzyılda Kuzey Avrupada gerçekleşmiş bir savaş

Leh-Töton Savaşı (1431-1435), Polonya Krallığı ile Töton Şövalyeleri arasındaki silahlı çatışmadır. Brześć Kujawski Barışı ile sona ermiş ve Polonya için bir zafer olarak kabul edilir.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.