Türkiye'de yirmi bir tane UNESCO Dünya Mirası bulunmaktadır. İlk olarak 1985'te İstanbul'un Tarihî Alanları, Göreme Millî Parkı ve Kapadokya ile Divriği Ulu Camii ve Darüşşifası, son olarak da 2023'te Gordion ile Anadolu'nun Ortaçağ Dönemi Ahşap Hipostil Camileri listeye dâhil edildi. Listedeki varlıklardan on dokuzu kültürel, ikisi karma alandır. Türkiye'nin Dünya Mirası Geçici Listesi'nde ise yetmiş dokuz tane varlığı bulunmaktadır.
2024 yılı sonu itibarıyla, 195 "Taraf Devlet"te 1.223 Dünya Mirası Alanı bulunmaktadır. 1,223 Dünya Mirası Alanının 952'si kültürel, 231'i doğal, 40'ı karma özelliktedir. Bu Dünya Mirası Alanlarının 49'u sınıraşırı alan olup, birden fazla ülke tarafından paylaşılmaktadır. Sınıraşırı alanları paylaşan toplam 72 ülke bulunmaktadır. Ülkeler Dünya Miras Komitesi tarafından Afrika, Arap Devletleri, Asya ve Pasifik, Avrupa ve Kuzey Amerika ve Latin Amerika ve Karayipler olmak üzere beş coğrafi bölgeye ayrılmıştır.
Villa Savoye İsviçre ve Fransa kökenli bir mimar olan Le Corbusier'in en önemli eserlerinden birisi olarak kabul edilir.
Birleşmiş Milletler Eğitim, Bilim ve Kültür Örgütü (UNESCO) Afrika'da 145 Dünya Mirası belirlemiştir. Bu sit alanları 35 ülkede yer almaktadır.
Şirvanşahlar Sarayı, 15. yüzyılda Şirvanşahlar hanedanının şahı İbrahim Halilullah'ın döneminde yapılmış saraydır. Çin Camii yakınlarında bulunmaktadır. Bakü şehrinde şehrin İçeri Şeher olarak adlandırılan surlar ardındaki eski şehir bölümünde bulunmaktadır. Şirvanşahlar Sarayı, yakın doğunun en görkemli mimari eserlerinden biri olarak kabul edilmektedir. 2000 yılında UNESCO tarafından Bakü'deki İçeri Şehir bölgesi ve Kız Kalesi ile birlikte dünya kültür mirası listesine alınmıştır.
Dünya Mirası, UNESCO tarafından listelenen, özel kültürel veya fiziksel öneme sahip yerlerden her birine verilen addır. Genel Kurul tarafından seçilen 21 UNESCO üyesi ülkenin oluşturduğu Dünya Miras Komitesi tarafından yönetilen uluslararası Dünya Mirası Programı bu listeyi güncellemektedir.
UNESCO Somut Olmayan Kültürel Miras Listeleri, somut olmayan kültürel miras unsurlarının (SOKÜM) dünya çapında daha iyi korunmasını sağlamak ve bunların öneminin fark edilmesini sağlamak amacıyla, UNESCO tarafından 2008 yılından beri güncellenip hazırlanan; farklı ülkelerdeki önemli SOKÜM unsurlarını, acil koruma gerektirenleri ve korma alanındaki iyi uygulamaları içeren listelerdir.
Japonya'da 2016 yılı itibarı ile 20 adet Dünya Mirası bulunmaktadır. İlk olarak 1993'te Hōryū-ji Bölgesindeki Budist Anıtları, Himeji Kalesi, Yakuşima ile Shirakami-Sanchi, son olarak 2016'da Modern Harekete Üstün Bir Katkı Sağlayan Le Corbusier'in Mimari Çalışması listeye dâhil edildi. Listedeki varlıklardan 16'sı kültürel, dördü doğal alandır.
Tehlike Altındaki Dünya Mirasları Listesi, Birleşmiş Milletler Eğitim, Bilim ve Kültür Örgütü (UNESCO) tarafından 1972 yılında yayımlanan Dünya Mirası Sözleşmesi'nin 11.4 maddesine uygun olarak Dünya Miras Komitesi tarafından Dünya Mirası Alanları'nı belirlemek ve yönetmek amacıyla derlenmiştir. Listelenen alanlar, korunması için büyük operasyonların gerekli olduğu ve "yardım talep edilen" Dünya Mirası Alanları'ndan oluşmaktadır. Listenin amacı uluslararası farkındalığı artırmak ve tehditlere karşı önlemler almaktır. Alana yönelik tehditler arasında yakın zamanlı, gerçekleşmesi kesinleşmiş tehditler veya alanda olumsuz etkilere neden olabilecek potansiyel tehlikeler sayılabilir.
Modern Harekete Üstün Bir Katkı Sağlayan Le Corbusier'in Mimari Çalışması, Le Corbusier olarak bilinen Fransız-İsviçreli mimar Charles-Édouard Jeanneret tarafından tasarlanan 17 sitenin bir koleksiyonudur. Bu siteler, Modernizm'in inşaat alanına başarılı bir şekilde aktarımını göstermektedir.
Jantar Mantar anıtı, Hindistan'ın Racastan Eyaletinin, Jaipur şehrinde yer alan on dokuz mimari astronomik alet koleksiyonudur; Rajput kralı Sawai Jai Singh II tarafından yaptırılmış ve 1734'te tamamlanmıştır. Dünyadaki en büyük taş güneş saatine ev sahipliği yapmaktadır ve UNESCO tarafından Dünya Mirası olarak ilan edilmiştir.
Nalanda, Hindistan'daki antik Magadha Krallığında, Mahavihara olarak ilan edilen büyük bir Budist manastırıydı. Site, Patna'nın yaklaşık 95 kilometre güneydoğusunda, Bihar Şerif kasabası yakınlarında yer almaktadır ve M.Ö. 7. yüzyıldan M.S. 1200'e kadar bir öğrenme merkezi idi. 2016 yılında UNESCO tarafından bir Dünya Mirası olarak ilan edilmiştir.
Kanchenjunga Ulusal Parkı ya da Kanchenjunga Biyosfer Rezervi, Sikkim, Hindistan'da bulunan bir millî park ve biyosfer rezervidir. 17 Temmuz 2016'da UNESCO tarafından Dünya Mirası olarak listelenmiş ve Hindistan'ın ilk "Karma Miras" bölgesi haline gelmiştir. Park, adını 8.586 metre yüksekliğindeki Kançencunga Dağı'ndan almaktadır. Kançencunga Dağı, dünyanın üçüncü en yüksek doruğudur. Parkın toplam alanı 849,5 km2'dir (328,0 mi2).
Aşağıdaki liste, Kuzey Amerika'daki UNESCO Dünya Mirası Alanlarının bir listesidir. Grönland, Avrupa'yla olan kültürel ve siyasi birlikteliğine rağmen Kuzey Amerika'nın bir parçası olarak buraya dahil edilmiştir. Meksika sahip olduğu 35 site ile dünyada en çok miras alanı içeren yedinci ülke konumundadır.
UNESCO , Güney Avrupa'daki 17 ülkede , Arnavutluk, Andorra, Bosna-Hersek, Bulgaristan, Hırvatistan, Kıbrıs , Yunanistan, İtalya, Makedonya, Malta, Karadağ, Portekiz, San Marino, Sırbistan, Slovenya, İspanya, Türkiye ve Vatikan'ın yanı sıra Cebelitarık'taki Britanya Denizaşırı Toprakları'nda bir bölgede yer alan 168 bölgeyi, Dünya Mirası olarak belirlemiştir.
Hindistan'daki Çandigarh şehrinin sektör-1'inde bulunan Çandigarh Başkent Yerleşkesi, mimar Le Corbusier tarafından tasarlanan ve UNESCO tarafından bir Dünya Mirası olarak listelenen bir hükûmet yerleşkesidir. Yaklaşık 100 dönümlük bir alana yayılmıştır ve Çandigarh mimarisinin başlıca tezahürüdür. Üç binadan oluşur: Meclis Sarayı veya Yasama Meclisi, Sekreterlik Binası ve Yüksek Mahkeme. Ek olarak dört anıt ve bir göl de Miras Alanı'nın parçalarını oluşturur. 2016 yılında UNESCO Dünya Mirası Listesi'ne eklendi.
Sekreterlik Binası, Le Corbusier tarafından tasarlanmış 1953 yılında inşa edilmiş bir hükûmet binasıdır üç bina ve üç anıttan oluşan ve Çandigarh Başkent Yerleşkesi içinde yer alır: Sekreterlik Binası, Yasama Meclisi binası ve Yüksek Mahkeme binası, Açık El Anıtı, Geometrik Tepe ve Gölgeler Kulesi.
Pencap ve Haryana Yüksek Mahkemesi, Hindistan'ın Çandigarh kentinde bulunan Hindistan'ın Pencap ve Haryana eyaletleri ve Çandigarh Birlik Bölgesi için ortak Yüksek Mahkemedir. 28 Kasım 2019 tarihi itibarıyla Yüksek Mahkemede 39 Daimi ve 17 Ek Hakim olmak üzere 56 Hakim bulunmaktadır. Mahkemede görev yapmış hakimler arasında Hindistan Yüksek Mahkemesi üyeliğine yükselen ve Hindistan Baş Hakimi olan Jagdish Singh Khehar ve Ranjan Gogoi yer almaktadır.
Dholavira, Batı Hindistan'daki Gucerat eyaletinde, Kutch Bölgesi'ndeki Bhachau Taluka'daki Khadirbet'te, adını 1 kilometre (0,62 mi) güneyindeki modern bir köyden alan bir arkeolojik sit alanıdır. Bu köy Radhanpur'dan 165 km (103 mi) uzaklıkta yer almaktadır. Yerel olarak Kotada timba olarak da bilinen sit alanı, antik bir İndus Vadisi Uygarlığı/Harappan şehrinin kalıntılarını içerir. Dholavira'nın bulunduğu yer Yengeç Dönencesi üzerinde yer almaktadır. Hindistan'daki İndus Vadisi Uygarlığına ait en büyük beş Harappan bölgesinden ve en önemli arkeolojik sitlerinden biridir. Aynı zamanda zamanının en görkemli şehirlerinden biri olarak kabul edilir. Kutch Great Rann'daki Kutch Çölü Vahşi Yaşamı Koruma Alanı'ndaki Khadir bet adasında yer almaktadır. 47 hektar büyüklüğündeki dörtgen şehir, kuzeyde Mansar ve güneyde Manhar olmak üzere iki mevsimlik akarsu arasında uzanıyordu. Alanın MÖ 2650'den beri yerleşim gördüğü, MÖ 2100'den sonra yavaş yavaş terk edildiği ve kısa bir süre tamamen terk edildiği ve daha sonra MÖ 1450'ye kadar yeniden yerleşim gördüğü düşünülüyordu, bununla birlikte, son araştırmalar MÖ 3500 civarında yerleşimin başladığını ve bu yerleşimin MÖ 1800'lere kadar devam ettiğini göstermektedir.
Amer Kalesi veya Amber Kalesi, Amer, Racastan, Hindistan'da bulunan bir kaledir. Amer, Racastan'ın başkenti Jaipur'dan 11 kilometre (6,8 mi) uzaklıkta bulunan 4 kilometrekare (1,5 sq mi) bir alana sahip bir kasabadır.. Amer kasabası ve Amber Kalesi, Raja Alan Singh Meena tarafından MS 967'de inşa edildi, daha sonra kachavaha rajputları tarafından yönetildi. Bir tepenin üzerinde yer alan yapı, Jaipur'daki başlıca turistik cazibe merkezidir. Amer Kalesi, sanatsal stil unsurlarıyla tanınır. Geniş surları, kapıları ve Arnavut kaldırımlı yolları ile kale, Amer Sarayı'nın ana su kaynağı olan Maota Gölü'ne bakmaktadır.
Hindistan