Maynila Krallığı
Maynila (Tagalogca Filipin Dili)/Maynila Krallığı/Luzon Krallığı | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| y. 1500-1571 | |||||||||||||
 1500lerde Filipinler'in siyasi haritası | |||||||||||||
| Tür | "Bayan" Birkaç barangaydan oluşan büyük bağımsız kıyı yönetimi[1][2] | ||||||||||||
| Başkent | Manila | ||||||||||||
| Yaygın dil(ler) | Tagalogca, Malayca | ||||||||||||
| Resmî din | Tagalog animizmi[2][3][4][5] İslam (İslami Halk İnançları)[Notes 1] | ||||||||||||
| Hükûmet | Feodalizm;Şablon:Request quotation Raja adı verilen egemen bir lider tarafından yönetilen, bununda alt yöneticisi bir datu' tarafından yönetilen birkaç Barangay adı verilen eyalet bölümünden oluşan bir bayan veya bağımsız şehir devleti[1][2] | ||||||||||||
| Raja | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Tarihçe | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Para birimi | Barter, Piloncitos denen minik Altın parçaları ve takasa konu Altın yüzükler[6] | ||||||||||||
| |||||||||||||
| Günümüzdeki durumu | Filipinler | ||||||||||||
Erken Filipin tarihinde, Manila (Tagalog)ca Maynila olarak bilinen bir Bayan yani "ülke" veya "şehir devleti" idi.[1][2] Bu devlet Intramuros bölgesinin bulunduğu Pasig Nehri deltasının güney kesimine büyük bir Tagalog şehir devleti olarak yayılmıştı.[1][7]
Tarihsel kayıtlar, şehir devletinin raja ("kral") unvanıyla anılan egemen yöneticiler tarafından yönetildiğini göstermektedir. Bazı tarihçiler bunun bir bütün olarak Manila Körfezi bölgesine atıfta bulunabileceğini öne sürse de, diğer kayıtlar buradan " Luzon Krallığı" veya "Manila Krallığı " olarak da söz etmektedir.[2][8]
En eski sözlü anlatımlar, Maynila'nın 1250'li yılların başlarında Müslüman bir prenslik olarak kurulduğunu ve İslam öncesi daha eski bir yerleşimin yerini aldığını öne sürmektedir.[2] Ancak, bölgedeki organize insan yerleşimlerine dair en erken arkeolojik buluntular 1500'lü yıllara kadar uzanmaktadır.[2] 16. yüzyılda, Brunei Sultanlığı ile kapsamlı siyasi bağları ve Ming hanedanından tüccarlarla kapsamlı ticari ilişkileri olan önemli bir ticaret merkeziydi.[9] Pasig Nehri deltasının kuzey kesimindeki yönetim olan Tondo ile takımadalar arası Çin mallarının deniz aşırı ticaretinde ikili bir tekel kurulmuştu.[10]
Maynila ve Luzon bazen " Seludong " adlı bir yerleşimi tanımlayan Brune efsaneleriyle ilişkilendirilir, ancak Güneydoğu Asyalı bilim adamları bunun Endonezya'daki Selurong Dağı yerleşimine atıfta bulunduğuna inanırlar.[7] Siyasi nedenlerden ötürü, Maynila'nın tarihi yöneticileri Brunei Sultanlığı'nın yönetici aileleriyle evlilik yoluyla yakın soy bağlarını sürdürmüşlerdir, ancak Brunei'nin Maynila üzerindeki siyasi etkisinin askeri veya siyasi yönetime kadar uzandığı düşünülmemektedir.[11] Evlilikler, Brunei gibi büyük tassalokratik devletlerin nüfuzlarını genişletmek ve Maynila gibi yerel yöneticilerin ailelerinin soyluluk iddialarını güçlendirmek için kullandıkları yaygın bir stratejiydi.[2] Deniz Güneydoğu Asya'sının karakteristik özelliği olan geniş mesafeler üzerinde fiili siyasi ve askeri yönetim nispeten modern zamanlara kadar mümkün değildi.[12]
1570'e gelindiğinde, Maynila iki üstün yöneticinin (daha kıdemli Rajah Matanda ve daha genç Rajah Sulayman) yönetimi altındaydı ve bu hükümdarların altında (" Datu " denen) birkaç alt düzey yönetici vardı.[1][2] İspanyol komutan ve kaşif Martin de Goiti'nin o yılın Mayıs ayında Maynila'ya saldırdığında karşılaştığı siyasi durum buydu.[7] Bu "Maynila Muharebesi", Maynila'nın müstahkem yerleşim yerini yok eden bir yangınla sona erdi,[7] ancak yangının Goiti tarafından mı yoksa o dönemde takımadalarda tipik olarak kullanılan yakıp yıkma taktiklerinin bir parçası olarak bölge sakinlerinin kendileri tarafından mı çıkarıldığı net değildir.[10]
Maynila, ertesi yıl, 1571'de de Goiti'nin amiri Miguel López de Legazpi'nin tüm kuvvetlerinin Yeni İspanya'nın bir bölgesi olduğunu iddia etmek için şehre geldiğinde kısmen yeniden inşa edilmişti.[2][10] Maynila ve Tondo'daki komşu yerleşimin liderleriyle yapılan kapsamlı müzakerelerden sonra,[2][10] Maynila, 24 Haziran 1571'de 24 Haziran 1571'de yeni İspanyol şehri Manila olarak ilan edildi ve İspanyollarca Maynila'nın bağımsız bir yönetim olarak tarihine etkili bir şekilde son verildi.[7]
Dipnotlar
- ^ Among the "Maginoo", the apex social class (Scott, 1994)
Kaynakça
- ^ a b c d e f "Pre-colonial Manila". Malacañang Presidential Museum and Library. Malacañang Presidential Museum and Library Araw ng Maynila Briefers. Presidential Communications Development and Strategic Planning Office. 23 Haziran 2015. 9 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Nisan 2017.
- ^ a b c d e f g h i j k l Scott, William Henry (1994). Barangay: Sixteenth Century Philippine Culture and Society. Quezon City: Ateneo de Manila University Press. ISBN 978-971-550-135-4.
- ^ Demetrio, Francisco R.; Cordero-Fernando, Gilda; Nakpil-Zialcita, Roberto B.; Feleo, Fernando (1991). The Soul Book: Introduction to Philippine Pagan Religion. GCF Books, Quezon City. ASIN B007FR4S8G.
- ^ Osborne, Milton (2004). Southeast Asia: An Introductory History. Ninth. Australia: Allen & Unwin. ISBN 1-74114-448-5.
- ^ Jocano, F. Landa (2001). Filipino Worldview: Ethnography of Local Knowledge. Quezon City: Punlad Research House, Inc. ISBN 971-622-005-7.
- ^ "'Piloncitos' and the 'Philippine golden age'". 30 Ağustos 2011. 1 Nisan 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ a b c d e Abinales, Patricio N. and Donna J. Amoroso, State and Society in the Philippines. Maryland: Rowman and Littlefield, 2005.
- ^ Alfonso, Ian Christopher B. (2016). The Nameless Hero: Revisiting the Sources on the First Filipino Leader to Die for Freedom. Angeles: Holy Angel University Press. ISBN 9789710546527.
- ^ Prehispanic Source Materials for the Study of Philippine History. Quezon City: New Day Publishers. 1984. ISBN 978-9711002268.
- ^ a b c d Dery,Luis Camara (2001). A History of the Inarticulate. Quezon City: New Day Publishers. ISBN 978-971-10-1069-0.
- ^ Junker, Laura Lee (1998). "Integrating History and Archaeology in the Study of Contact Period Philippine Chiefdoms". International Journal of Historical Archaeology. 2 (4): 291-320. doi:10.1023/A:1022611908759.
- ^ Kaplan,Robert D. (25 Mart 2014). Asia's Cauldron: The South China Sea and the End of a Stable Pacific. Random House. ISBN 9781452619194.
Daha fazla okuma
- Manileños için Nick Joaquin'in Almanağı
- Nehir Sakinleri, Grace P. Odal
