İçeriğe atla

Mavi Sular Muharebesi

Koordinatlar: 48°39′30″K 30°47′00″D / 48.65833°K 30.78333°D / 48.65833; 30.78333
Mavi Sular Muharebesi
Tarih1362 ya da 1363 sonbaharı
Bölge
Torhovytsia yakınları, Holovanivsk Rayonu, Ukrayna[1]
Sonuç Mutlak Litvanya zaferi[2]
Coğrafi
Değişiklikler
Kiev Prensliği, Litvanya Büyük Dükalığı'nın parçası oldu
Taraflar
Litvanya Büyük Dükalığı Altın Orda Devleti
Komutanlar ve liderler
Algirdas
Fyodor Koriatovych
Kutlug Bey
Hacı Bey
Demetrius
Güçler
20,000–25,000 10,000–20,000

Mavi Sular Muharebesi (LitvancaMūšis prie Mėlynųjų Vandenų, BelarusçaБітва на Сініх Водах, UkraynacaБитва на Синіх Водах) 1362 veya 1363 sonbaharında, Güney Bug Nehri'nin sol kolu olan Syniukha Nehri kıyısında, Litvanya Büyük Dükalığı ile Altın Orda Devleti orduları arasında yapılan bir muharebedir. Litvanyalılar kesin bir zafer kazandılar ve Kiev Prensliği'ni fethetmelerini tamamladılar.

Arka plan

Litvanya Büyük Dükalığı'nın genişlemesi

Hükümdarı Berdi Bey Han'ın 1359'da ölümünden sonra Altın Orda, yirmi yıl (1359-81) süren bir dizi veraset anlaşmazlığı ve savaşı yaşadı. Altın Orda ayrı bölgelere (ulus) ayrılmaya başladı. Altın Orda içindeki iç karışıklıktan yararlanan Litvanya Büyük Dükü Algirdas, Tatar topraklarına bir sefer düzenledi.[3] Litvanya Büyük Dükalığı'nın güney bölgelerini, özellikle de Kiev Prensliği'ni güvence altına almayı ve genişletmeyi amaçladı. Kiev, 1320'lerin başlarında İrpin Nehri Muharebesi'nden sonra zaten yarı Litvanya kontrolüne girmişti, ancak yine de Altın Orda'ya haraç ödüyordu.[4]

Muharebe

1362 veya 1363'te Algirdas, aşağı Dinyeper ile Güney Bug arasında yürüyüşe geçti.[5] İlk olarak Algirdas, Çernihiv Knezliği'nin kalan bölgelerini ele geçirdi, başkent Bryansk de dahil olmak üzere bölgenin büyük kısmı 1357-1358 civarında Litvanya kontrolüne girdi. Litvanyalılar daha sonra Don Nehri'nin bir kolu olan Bystraya Sosna Nehri'nin üst kesimlerinde bulunan kimliği belirsiz bir kale olan Korshev'e (Коршов) saldırdı.[6] Algirdas'ın eski Pereyaslav Knezliği topraklarını da fethettiğine inanılmaktadır. Bölge, Yeni Saray'a karşı sefer yürüten ve etkili direniş örgütleyemeyen Kırım ulusuna aitti. Sonbaharda, Litvanya ordusu batıya hareket etti ve Dinyeper Nehri'ni Podolya'ya doğru geçti. Podolya'nın üç Tatar beyi, işgale direnmek için bir ordu topladı.[6] Orduların günümüz Torhovytsia'sında (UkraynacaТорговиці) bir araya geldiğine inanılmaktadır. O zamanlar kasaba Türkçede Yabgu; Rusçada Sinie Vody veya Mavi Sular olarak biliniyordu.[6]

Muharebenin kısa bir anlatımı, Maciej Stryjkowski'nin 1582'de yayınlanan, geç ve pek güvenilir olmayan çalışmasından günümüze ulaşmıştır. Stryjkowski'ye göre, Algirdas ordusunu altı gruba ayırmış ve onları yarım daire şeklinde düzenlemiştir.[6] Tatarlar, Litvanya düzeninin yanlarına oklar atarak savaşa başladılar. Bu tür saldırıların çok az etkisi oldu ve mızrak ve kılıçlarla donanmış Litvanlar ve Rutenler ileriye doğru ilerledi ve Tatar ordusunun ön hatlarını dağıttı. Karijotas'ın Oğulları, Naugardukas birlikleriyle karşı tarafın kanatlarına tatar yayları ile saldırdı. Tatarlar, düzenlerini sürdüremediler ve dağınık halde geri çekilmeye başladılar.[6] Algirdas mutlak bir zafer kazandı.[6]

Neticesi

Zafer, Kiev ve seyrek nüfuslu Podolya ve Vahşi Ovalar da dahil olmak üzere günümüz Ukrayna'sının büyük bir bölümünün, genişleyen Litvanya Büyük Dükalığı'nın kontrolü altına girmesine neden oldu. Litvanya da Karadeniz'e erişim kazandı. Algirdas, oğlu Vladimir'i Kiev'de bıraktı.[5] Kiev'i aldıktan sonra Litvanya, Moskova Knezliği'nin doğrudan komşusu ve rakibi oldu.[7] Podolya, savaş sırasında Karijotas'ın oğulları, Algirdas'ın yeğenleri ve komutanları olan Aleksander, Yuri, Konstantin ve Fyodor'a emanet edildi.[5]

Tarihyazımı

Mavi Sular Muharebesi hatırasına 2012 yılında Litvanya ve Ukrayna'da çıkarılmış hatıra pullarıMavi Sular Muharebesi hatırasına 2012 yılında Litvanya ve Ukrayna'da çıkarılmış hatıra pulları
Mavi Sular Muharebesi hatırasına 2012 yılında Litvanya ve Ukrayna'da çıkarılmış hatıra pulları

Muharebe tarihçilerden nispeten az ilgi görmüştür.[8] Bunun bir sebebi olarak tarihi kaynakların eksikliğidir. Rutenler ve Rus vakainamelerinde küçük parçalar halinde geçer. Litvanya Vakainamesine dahil edilen Podolia hakkındaki Hikaye en önemli bilgi kaynağıdır. Hikaye, Litvanya İç Savaşı (1432-1438) sırasında, Litvanya'nın Podolya'nın kontrolü için Polonya'ya karşı savaştığında, Litvanyalılar tarafından yazılmıştır. Bu nedenle, Hikaye, Litvanya'nın Podolya üzerindeki iddialarını desteklemek ve askeri seferinin doğru bir anlatımını vermekten ziyade Karijotas'ın oğullarının erdemlerini yüceltmek için yazılmış bir siyasi propagandanın parçasıdır.[9] Slav tarihçileri savaşın önemini en aza indirme eğilimindeydiler.[8] Litvanyalı tarihçi Tomas Baranauskas, Rus tarihçilerin 1380 Kulikovskaya Muharebesi'nde Tatarlara karşı kazandıkları zaferi vurgulamayı seçtiklerini, Polonyalı tarihçilerin ise Litvanya'nın Podolya üzerindeki iddialarını vurgulamak istemediklerini iddia eder.[6] Örneğin, Jan Długosz savaştan hiç bahsetmez.[10]

Ancak son yıllarda savaşa ilgi artmıştır. Polonyalı tarihçi Stefan Maria Kuczyński, 1935'te özel bir Sine Wody çalışması üretti, Litvanyalı Romans Batūra, 1975'te Lietuva tautų kovoje prieš Aukso ordą. Nuo Batu antplūdžio iki mūšio prie Mėlynųjų Vandenų yayınladı ve Ukraynalı Felix Shabuldo çok sayıda makale yayınladı.[10] Ukraynalı tarihçiler 1997 ve 1998'de Kropıvnıtski'de iki konferans düzenlediler. Ortaya çıkan makale koleksiyonu 2005'te Ukrayna Tarih Enstitüsü tarafından yayınlandı (966-02-3563-1). 2012 yılında, Vytautas Magnus Üniversitesi tarafından savaşın 650. yıldönümüne adanmış başka bir konferans düzenlendi.[11]

Kaynakça

  1. ^ Labutis, Gintaras (10 Haziran 2010). "Kelionė po lietuvių mūšių su totoriais vietas" (Litvanca). Delfi.lt. 4 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Eylül 2012. 
  2. ^ Ciocîltan, Virgil (2012). The Mongols and the Black Sea Trade in the Thirteenth and Fourteenth Centuries. Samuel Willcocks tarafından çevrildi. Brill. s. 221. ISBN 9789004226661. 
  3. ^ Ivinskis, Zenonas (1978). Lietuvos istorija iki Vytauto Didžiojo mirties (Litvanca). Rome: Lietuvių katalikų mokslo akademija. ss. 261-262. LCC 79346776. 
  4. ^ Rowell, C. S. (1994). Lithuania Ascending: A Pagan Empire Within East-Central Europe, 1295-1345. Cambridge Studies in Medieval Life and Thought: Fourth Series. Cambridge University Press. ss. 97, 100. ISBN 978-0-521-45011-9. 
  5. ^ a b c Kiaupa, Zigmantas; Kiaupienė, Jūratė; Kunevičius, Albinas (2000). The History of Lithuania Before 1795. Vilnius: Lithuanian Institute of History. s. 121. ISBN 9986-810-13-2. 
  6. ^ a b c d e f g Baranauskas, Tomas (23 Haziran 2012). "Mėlynųjų Vandenų mūšis: atminties sugrįžimas po 650 metų". Veidas (Litvanca) (25): 30-32. ISSN 1392-5156. 17 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mart 2022. 
  7. ^ Auty, Robert; Obolensky, Dimitri (1981). A Companion to Russian Studies: An Introduction to Russian History. Cambridge University Press. s. 86. ISBN 0-521-28038-9. 
  8. ^ a b Pelenski, Jaroslaw (1998). The contest for the legacy of Kievan Rus'. East European Monographs. Columbia University Press. ss. 134-135. ISBN 0880332743. 25 Mart 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mart 2022. 
  9. ^ Shabuldo, Felix (2005). "Синьоводська битва 1362 p. у сучасній науковій інтерпретації" (PDF). Синьоводська проблема у новітніх дослідженнях (Ukraynaca). Institute of History of Ukraine. ss. 9-10. ISBN 966-02-3563-1. 
  10. ^ a b Shabuldo, Felix (2005). "Слово до читачів" (PDF). Синьоводська проблема у новітніх дослідженнях (Ukraynaca). Institute of History of Ukraine. s. 3. ISBN 966-02-3563-1. 
  11. ^ Jankauskas, Vytas (2012). "Konferencija "Vidurio Rytų Europa mūšio prie Mėlynųjų Vandenų metu"" (PDF). Lietuvos istorijos metraštis (Litvanca). 1: 201-202. ISSN 0202-3342. 28 Ekim 2016 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ekim 2016. 

Konuyla ilgili yayınlar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Moskova Knezliği</span>

Moskova Knezliği ya da Moskova Dukalığı, Rusya toprakları içerisinde kurulmuş Moskova merkezli devlettir. Başlangıçta Altın Orda Devleti'ne bağlı olan Moskova Prensliği Vladimir-Suzdal Knezliği'nin halefi olup 1340-1547 yılları arasında hüküm sürmüştür. Çar III. İvan'ın reformları ile knezlik gelişmiş ve Rusya Çarlığı adını almıştır. Çar olarak bilinen ilk hükümdar IV. İvan olmuştur.

<span class="mw-page-title-main">Belarus tarihi</span>

Belarus tarihi Belarus'un tarih öncesi dönemlerden günümüze kadar uzanan tarihini kapsar.

<span class="mw-page-title-main">Kiev</span> Ukraynanın başkenti

Kiev, Ukrayna'nın en büyük kenti ve başkenti. Avrupa'nın en kalabalık 7. kenti.

Ukrayna tarihi, bugünkü Ukrayna topraklarının tarih öncesi dönemlerden günümüze kadar uzanan tarihini kapsar.

<span class="mw-page-title-main">Litvanya Büyük Dükalığı</span> 1236dan 1795e kadar var olmuş bir Avrupa devleti

Litvanya Büyük Düklüğü, Avrupa'da 13. yüzyıl ile 1795 arasında varlığını sürdürmüş bir devlettir. Aukštaitija bölgesindeki çok tanrılı Baltık kabilelerinden biri olan Litvanlar tarafından kuruldu. Daha sonra Kiev Knezliği'nin büyük bir kısmını ve diğer Slav topraklarını ele geçirdi. Böylece bugünkü Belarus, Letonya, Litvanya'nın tamamı ile Moldova, Polonya, Rusya ve Ukrayna'nın bir kısmını kapsar hâle gelmişti. 15. yüzyılda en geniş sınırlara ulaştığında Avrupa'daki en geniş sınırlara sahip ülke konumundaydı. Etnisite ve din açısından çeşitliliğin var olduğu ülkede, kültür unsurları oldukça geniş bir yelpaze oluşturuyordu.

<span class="mw-page-title-main">Volhinya</span>

Volhinya, Volinya ya da Volin, Ukrayna'nın batısında, Galiçya ve Podolya'nın kuzeyinde, Pripyat ve Batı Bug ırmakları arasında yer alan tarihi bölge. Avrupa'nın en eski Slav yerleşim alanlarından biri olan bölge günümüzde Ukrayna sınırları içinde yer alan Volin, Rivne, Jitomir ve Ternopil illeri ile Polonya'nın Chelm kentini içine almaktadır. Lutsk, Kovel, Kremenets, Volodymyr-Volynskyi ve Starokostiantyniv kentleri de bölge sınırları içinde bulunmuştur. Trochenbrod ve Lozisht gibi birçok Musevi köyü de bölgenin temelini oluşturmuştur.

<span class="mw-page-title-main">Mindaugas</span> Litvanya kralı

Mindaugas bilinen ilk egemen Litvanya Dükü ve Litvanya kralı. Mindaugas'ın kökeni, yaşamının ilk yılları ve yönetimsel erki eline geçirmesi konusunda çok az bilgi vardır. Bununla birlikte 1236'da Litvanya tahtına çıktığı bilinmektedir. Çağdaş kaynaklar, Mindaugas'ın iktidarı ele alışını rakiplerine karşı uyguladığı sürgün ve infaz politikalarına bağlamaktadır. Ayrıca yaptığı stratejik evlilikler de bu konuda kayda değer arz edilmektedir. Mindaugas, 1230 ila 1240 arasında kalan dönemde; Litvanya'nın güneydoğusunda bulunan yerleşime uygun bölgeleri ele geçirmiştir. 1250 ila 1251 arasındaki güç mücadeleleriyle önemli bir yönetim erkine kavuşan Mindaugas, Katolik olarak vaftiz edilmiştir. Bu hareket uzun süredir Litvanya pagan varlığı ile savaş halinde olan, Livonya Şövalyeleri ile Litvanya arasında ittifak kurulmasını sağlamıştır. 1253 yazında, kutsal taç giyme töreniyle Kilise tarafından; Mindaugas, 300.000 ila 400.000 kişilik bir ülkenin yasal kralı ilan edilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Lipka Tatarları</span>

Lipka Tatarları Polonya Tatarları, 6 asırlık bir zaman diliminde, günümüzde Polonya, Litvanya ve Belarus'un sınırları içerisinde yaşayan kendine özgü geleneklere ve yaşantıya sahip bir topluluktur. Tatarlar'ın ilk olarak Avrupa topraklarına göç etmeleri Altın Orda Devleti'nin içerisinde yaşadığı karışıklıklardan sonraki döneme denk gelmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Vilnius Konferansı</span>

Vilnius Konferansı veya Vilnius Ulusal Konferansı, 18-23 Eylül 1917 tarihleri arasında Vilnius'ta bir araya gelen, Rus İmparatorluğu, Polonya Krallığı ve Alman İmparatorluğu'ndan bağımsızlık sağlayıp ayrı bir Litvanya devleti kurma amacıyla toplanan konferanstır. Konferans bağımsız bir Litvanya'nın ilan edilmesi misyonuyla görevlendirilen yirmi üyeli Litvanya Konseyi'ni seçti. Litvan halkının iradesine sahip olduğunu savunan konferans bu doğrultuda konseye ve kararlarına yetki verdi. Konferans Litvanya'nın bağımsızlığa giden yolda temel yol gösterici ilkeleri oluştururken Litvanya'nın siyasi yapısı ile ilgili her türlü konuya daha sonra seçilecek olan Litvanya Kurucu Meclisi'nin karar vereceğini savundu.

<span class="mw-page-title-main">Litvanya-Sovyet Savaşı</span>

Litvanya-Sovyet Savaşı veya Litvanya-Bolşevik Savaşı Litvanca: Karas su bolševikais), I. Dünya Savaşı'nın ardından yeni bağımsızlığını ilan eden Litvanya ile Rusya Sovyet Federatif Sosyalist Cumhuriyeti arasındaki savaştır. Bu savaş 1918-1919 arasındaki batıya doğru gerçekleşen geniş kapsamlı Sovyet saldırısının bir parçasıydı. Saldırı, Almanya birliklerinin bulunduğu Ukrayna, Belarus, Litvanya, Letonya, Estonya, Polonya topraklarında Sovyet cumhuriyetleri kurma ve Alman Devrimi'ni başarıya ulaştırmaktı. Aralık 1918'in sonunda Kızıl Ordu birlikleri Litvanya sınırlarına ulaştı ve büyük bir çatışma olmadan Ocak 1919'un sonuna kadar Litvanya topraklarında hakimiyet sürdü. Sovyet hakimiyeti altında Litvanya-Belarus Sovyet Sosyalist Cumhuriyeti kuruldu. Şubat ayında geçici başkenti Kaunas'ı ele geçirmek isteyen Sovyet güçlerinin ilerlemesi, Litvanya ve Almanya birlikleri tarafından durduruldu. Nisan 1919'dan itibaren, Litvanya savaşı Polonya-Sovyet Savaşı ile paralel bir şekilde gitti. Polonya'nın Litvanya, özellikle Vilnius Bölgesi üzerinde toprak iddiaları vardı ve bu gerilimler Polonya-Litvanya Savaşı'na sıçradı. Tarihçi Norman Davies durumu şu şekilnde anlatır; "Almanya ordusu Litvanya milliyetçilerini destekliyordu, Sovyetler Litvanya komünistlerini destekliyordu, Polonya Ordusu ise hepsiyle savaşıyordu." Mayıs ayının ortalarında, Silvestras Žukauskas tarafından yönetilen Litvanya ordusu, kuzeydoğu Litvanya'daki Sovyetlere karşı bir saldırı başlattı. Haziran ortasına kadar, Litvanyalılar Letonya sınırına ulaştı ve Sovyet güçlerini, Sovyetlerin Ağustos 1919'un sonuna kadar tuttuğu Zarasai yakınlarındaki göl ve tepeler arasında sıkıştırdı. Daugava Nehri ile ayrılan Sovyet ve Litvanyalı güçler, Ocak 1920'de Daugavpils Savaşı'na kadar cephelerini korudular. Eylül 1919 gibi erken bir tarihte Sovyetler bir barış anlaşması müzakere etmeyi teklif etti, ancak görüşmeler Mayıs 1920'de başlayabildi. Sovyet-Litvanya Barış Antlaşması 12 Temmuz 1920'de imzalandı. Sovyet Rusya bağımsız Litvanya'yı tamamen tanıdı.

<span class="mw-page-title-main">Nazi Almanyası'nın Litvanya'yı işgali</span>

Litvanya'nın Nazi Almanyası tarafından işgali, 22 Haziran 1941'de Nazilerin Sovyetler Birliği'ni işgalinden, 28 Ocak 1945'te Memel Savaşı'nın sonuna kadar sürdü. İlk başta Almanlar, Alman gelişinden önce Litvanya'yı işgal eden baskıcı Sovyet rejiminden kurtarıcılar olarak karşılandı. Bağımsızlığı yeniden kurma veya bir miktar özerklik kazanma umuduyla Litvanyalılar Geçici Hükümetlerini örgütlediler. Bir süre sonra ise Litvanyalıların Almanlara karşı tutumları pasif direnişe dönüştü.

Litvin Litvanya Büyük Dükalığı sakinleri için 12. yüzyılda Büyük Litvanya'da kullanılmaya başlanan Slavca bir kelimedir.

<span class="mw-page-title-main">Doğu Avrupa'da Kırım-Nogay köle baskınları</span>

Üç yüzyılı aşkın bir süre boyunca, Kırım Hanlığı ordusu ve Nogay Ordası, esas olarak Rusya ve Litvanya-Polonya tarafından kontrol edilen topraklara ve diğer bölgelere köle baskınları düzenledi.

<span class="mw-page-title-main">Vahşi Ovalar</span>

Vahşi Ovalar, 16.ve 18. yüzyıllar arasında, Polonya-Litvanya belgelerinde, Karadeniz ve Azak Denizi'nin kuzeyinde, modern Ukrayna topraklarında Karadeniz-Hazar steplerine atıfta bulunmak için kullanılan tarihi bir terimdir. Ukraynalı tarihçi Vitaliy Shcherbak'a göre bu terim 15. yüzyılda Dinyester ile Orta Volga arasındaki bölgeye Zaporojya Kazakları tarafından baskınlar başladığında ortaya çıktı. Shcherbak, Michalo Lituanus, Blaise de Vigenère ve Józef Wereszczyński gibi çağdaş yazarlar bozkırların ve Dinyeper havzasının büyük doğal zenginlikleri hakkında yazdıklarını belirtmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Mihaylo Hruşevski</span> Ukraynalı akademisyen ve siyasetçi (1866-1934)

Mihaylo Serhiviç Hruşevski Ukraynalı bir akademisyen, politikacı, tarihçi ve 20. yüzyılın başlarında Ukrayna ulusal uyanışının en önemli figürlerinden biri olan devlet adamıdır. Genellikle ülkenin en büyük modern tarihçisi, en önde gelen bilim organizatörü, devrim öncesi Ukrayna ulusal hareketinin lideri, Ukrayna Merkez Konseyi'nin başı ve 1920'lerde Ukrayna Sovyet Sosyalist Cumhuriyeti'nde önde gelen bir kültürel figür olarak kabul edilir.

Polonya-Litvanya ilişkileri, Mindaugas yönetimindeki Litvanya Büyük Dükalığı'nın Rus topraklarının bir kısmını ele geçirmesinden ve böylece o zamanlar parçalanmış Polonya Krallığı ile bir sınır kurmasından sonra 13. yüzyıldan kalmadır. Polonya-Litvanya ilişkileri daha sonra gelişti ve sonuçta iki devlet arasında kişisel bir birliğe yol açtı. 16. yüzyılın ortalarından 18. yüzyılın sonlarına kadar Polonya ve Litvanya, Avusturya, Prusya ve Rusya tarafından bölünmelerinin ardından dağılan bir devlet olan Lehistan-Litvanya Birliği'ni oluşturmak için birleşti. İki devlet Birinci Dünya Savaşı'ndan sonra bağımsızlığını yeniden kazandıktan sonra, artan milliyetçi duygular nedeniyle Polonya-Litvanya ilişkileri giderek kötüleşti. Vilnius bölgesine yönelik rekabet eden iddialar, iki savaş arası dönemde silahlı çatışmalara ve ilişkilerin bozulmasına yol açtı. İkinci Dünya Savaşı sırasında Polonya ve Litvanya toprakları hem Sovyetler Birliği hem de Nazi Almanyası tarafından işgal edildi, ancak Polonyalılar ve Litvanyalılar arasındaki ilişkiler düşmanca kaldı. II. Dünya Savaşı'nın sona ermesinin ardından, hem Polonya hem de Litvanya kendilerini bir Sovyet uydu devleti olarak Polonya, bir Sovyet cumhuriyeti olarak Litvanya'nın Doğu Bloku'nda buldular. Komünizmin çöküşüyle iki ülke arasındaki ilişkiler yeniden kuruldu.

<span class="mw-page-title-main">Mansur Hanlığı</span>

Mansur Hanlığı 1380 tarihinde günümüz Ukrayna'nın kuzey doğusundaki Sumı Oblastı, Poltava Oblastı'nda Tatar ve Kuman boylarıi tarafından kurulan bir devletir. Hanlığın kurucusu Kuman'ların Kiyat boyundan olan Altın Orda komutanı Mamay'ın oğlu Mansur Han'dır. Glinski Hanedanı'nı kurmuş hanedanın adı ise hanlığın başkenti Glinski köyünden almıştır. Litvanya'daki Lipka Tatarları Mansur Hanlığının mirascısıdır.

I. Seyyid Ahmed, Kerim Berdi'nin oğlu ve Toktamış Han'ın torunu olan Büyük Orda Hanıdır (1432-1455).

<span class="mw-page-title-main">Skirgaila</span>

Skirgaila ; 1383/1384'te Casimir olarak vaftiz edildi), 1386'dan 1392'ye kadar kardeşi Jogaila adına Litvanya Büyük Dükalığı'nın naibidir. Litvanya Büyük Dükü Algirdas ve ikinci eşi Tverli Uliana'nın oğludur.

<span class="mw-page-title-main">Pereyaslav</span>

Pereyaslav, Ukrayna'da Kiev Oblastı'nda yer alan tarihi bir şehirdir. Başkent Kiev'in yaklaşık 95 km güneydoğusunda, Alta ve Trubizh nehirlerinin birleştiği yerin yakınında yer almaktadır. Orta Çağ döneminde önemli bölgesel güç merkezlerinden biriydi ve bir prensliğin başkenti olmuştu. Nüfusu 2022 itibarıyla yaklaşık 26.273'tür.