Mavi Noel
Mavi Noel (En Uzun Gece olarak da bilinir), Batı Hıristiyanlığında Advent dönemindeki en uzun günü işaret eden özel bir gündür.[1][2] Bu gün, bazı kiliseler sevdiklerini yitiren ve acı çekenler için ayin düzenler.[3][4] Katolik Kilisesi,[5] Anglikanizm,[6] Lütercilik,[7] Metodizm,[8] Kalvinizm[9] mezheplerine bağlı kiliseler buna dahildir. Efkaristiya, bu günde eda edilen ibadetlerden biridir.[10] 21 Aralık, Tomas'a atfedilen günlerden biridir. Onun İsa'nın dirileceğine olan inancı yılın en uzun gecesinde karanlıkla mücadele ve kayıpların acısıyla bağlantı kurmaya davet ediyor.
İbadetler keder, acı ve kalp kırıklığının ifadesinin yanında İsa Mesih'teki kurtuluş umuduna odaklanma fırsatı sunar. Advent ayinlerinde kullanılan mumlar törenler sırasında yakılabilir. O yıl yaşamını yitirenler için sandalyeler boş bırakılabilir.[11]
Kaynakça
- ^ Milton, Ralph (2000). This United Church of Ours. Wood Lake Publishing Inc. s. 87. ISBN 9781551453897. Erişim tarihi: 9 Nisan 2014.
Many congregations have a special week or so before Christmas. Some call it "Blue Christmas," while others call it, "The Longest Night," and some simply call it a "Service of Remembering."
- ^ Glick, Jenny (11 Aralık 2016). "'Blue Christmas' service offers comfort to the suffering" (İngilizce). Hubbard Broadcasting. 29 Aralık 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Aralık 2023.
Blue Christmas or Longest Night service is modern, western Christian tradition held around the winter solstice. The event is intended for those who are stressed, lonely or grieving.
- ^ Ewton, Meagan (6 Aralık 2018). "Blue Christmas honors grief and loss during the holidays" (İngilizce). Oklahoma Conference of the United Methodist Church. 21 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Kasım 2020.
Blue Christmas services offer people who have experienced loss during the holidays a safe place to grieve.
- ^ McCoy, Robb McCoy; Taylor Burton-Edwards. "A Service of Word and Table for Longest Night/Blue Christmas". General Board of Discipleship (GBOD) of The United Methodist Church. 9 Nisan 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Nisan 2014.
This service is especially designed for people who have lost loved ones in the past year.
- ^ Mayrand, Nick (5 Aralık 2019). "'Blue Christmas' services help Christians in down times in holiday season". Crux. 19 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Kasım 2020.
The services tend to draw relatively small, intimate crowds – Bellarmine Chapel ranges from fifteen to forty attendees each year – but in at least one case at a Catholic parish in Louisville, Kentucky, a Christmas Eve Blue Christmas service drew 300 people, according to a 2012 USA Today story.
- ^ "Blue Christmas services offer comfort on the longest night". 4 Aralık 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Aralık 2023.
- ^ Strickland, Cara (19 Aralık 2017). "When Advent and Christmas are blue" (İngilizce). Living Lutheran. 19 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Kasım 2020.
Many ELCA and other congregations host “Blue Christmas” services for those who are suffering during this time of the year.
- ^ Benedict, Daniel (2007). "Blue Christmas/Longest Night Worship With Those Who Mourn" (İngilizce). The United Methodist Church. 11 Kasım 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Kasım 2020.
- ^ Kooy, Michael; Ritzema, Diane (2020). "Blue Christmas: An Advent Candlelight Service for All Who Grieve" (İngilizce). Christian Reformed Church in North America. 26 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Kasım 2020.
- ^ Quivik, Melinda A. (2005). A Christian Funeral: Witness to the Resurrection. Augsburg Books. s. 90. ISBN 9780806651484. Erişim tarihi: 9 Nisan 2014.
an Advent evening eucharist (called Longest Night or Blue Christmas) that recognizes how hard the coming of Christmas can be for those who have buried a loved one during the past year.
- ^ "A Blue Christmas Service: If You're Hurting at Christmas". Sacraparental (İngilizce). 23 Aralık 2014. 18 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Aralık 2019.
