Master of Puppets
| Master of Puppets | ||||
|---|---|---|---|---|
 | ||||
| Metallica stüdyo albümü | ||||
| Yayımlanma | 3 Mart 1986 | |||
| Kaydedilme | Sweet Silence Studios Kopenhag, Danimarka Eylül–Aralık 1985 | |||
| Tarz | Thrash metal | |||
| Süre | 54:41 | |||
| Şirket | Elektra Records | |||
| Yapımcı | Flemming Rasmussen | |||
| Metallica kronolojisi | ||||
| ||||
| Master of Puppets albümünden çıkan single'lar | ||||
| ||||
Master of Puppets, Amerikalı heavy metal grubu Metallica'nın 3 Mart 1986'da Elektra Records tarafından yayımlanan üçüncü stüdyo albümüdür.[1] Danimarka'nın Kopenhag kentindeki Sweet Silence Stüdyoları'nda yapımcı Flemming Rasmussen ile kaydedilen albüm, grubun tanıtım turnesi sırasında İsveç'te bir otobüs kazasında hayatını kaybeden basçı Cliff Burton'ın yer aldığı son albüm oldu.
Metallica ve Peter Mensch tarafından tasarlanan ve Don Brautigam tarafından boyanan albümün kapak resmi, bulutlu, kan kırmızısı bir gökyüzünde bir çift el tarafından hareket ettirilen tellere bağlı beyaz haçlardan oluşan bir mezarlık alanını ve ufukta ateşli turuncu bir parıltıyı tasvir ediyor. Metallica, albümün yayınlanmasından önce bir single ya da video yayınlamak yerine Ozzy Osbourne'u desteklemek üzere beş aylık bir Amerika turnesine çıktı. Burton'ın Eylül 1986'daki ölümünün ardından Avrupa turnesi iptal edildi ve grup, yeni bir basçı seçmek üzere ülkesine döndü.
Master of Puppets, Billboard 200'de 29 numaraya kadar yükseldi ve müziğini ve politik sözlerini öven eleştirmenlerden büyük beğeni topladı. Albüm, yaygın olarak tüm zamanların en büyük ve en etkili metal albümlerinden biri olarak kabul edilir ve Amerikan thrash metal sahnesini sağlamlaştırmasıyla tanınır. Albüm, Amerika Birleşik Devletleri'nde altı milyon kopya sattığı için 2003 yılında RIAA tarafından altı platin sertifika aldı ve daha sonra Music Canada tarafından altı platin sertifika ve BPI tarafından platin sertifika aldı. 2015 yılında Master of Puppets, Kongre Kütüphanesi tarafından "kültürel, tarihi veya estetik açıdan önemli" olduğu gerekçesiyle Ulusal Kayıt Sicili'nde korunmak üzere seçilen ilk metal albümü oldu.[2]
Arka plan ve kayıt
Metallica'nın 1983 çıkışlı ilk albümü Kill 'Em All, agresif müzisyenliği ve kışkırtıcı şarkı sözleriyle thrash metalin temelini attı. Albüm, Amerikan yeraltı müzik sahnesini yeniden canlandırdı ve çağdaşlarının benzer albümlerine ilham verdi.[3] Grubun ikinci albümü Ride the Lightning, daha gelişmiş şarkı yazarlığı ve gelişmiş prodüksiyonuyla türün sınırlarını genişletti. Albüm, Elektra Records'un temsilcisi Michael Alago'nun dikkatini çekti ve 1984 sonbaharında grupla sekiz albümlük bir anlaşma imzaladı.[4] Elektra, 19 Kasım'da Ride the Lightning'i yeniden yayımladı ve grup 1985 yılı boyunca daha büyük mekânlarda ve festivallerde turneye çıkmaya başladı. Menajer Jon Zazula ile yollarını ayıran Metallica, Q Prime yöneticileri Cliff Burnstein ve Peter Mensch'i işe aldı. Grup, yaz aylarında Castle Donington'da düzenlenen Monsters of Rock festivalinde Bon Jovi ve Ratt ile birlikte 70.000 seyirciye konser verdi.[5]
Metallica, eleştirmenleri ve hayranlarını etkileyecek bir albüm yapmak için motive oldu ve 1985'in ortalarında yeni materyal yazmaya başladı. Baş vokalist ve ritim gitaristi James Hetfield ve davulcu Lars Ulrich, Master of Puppets albümünün ana şarkı yazarları oldu. İkili, basçı Cliff Burton ve gitarist Kirk Hammett'ı provalara davet etmeden önce El Cerrito, Kaliforniya'daki bir garajda fikirlerini geliştirdi.[6] Hetfield ve Ulrich, şarkı yazma sürecini "gitar riffleri ile başlayıp, bir şarkı gibi ses çıkarmaya başlayana kadar bir araya getirilip yeniden birleştiriliyor" şeklinde tanımladı. Bunun ardından grup, bir şarkı adı ve konusu buldu ve Hetfield başlığa uygun sözler yazdı.[7] Master of Puppets, Metallica'nın eski baş gitaristi Dave Mustaine'in söz yazarı olarak katkıda bulunmadığı ilk albümü oldu. Mustaine, "The Hills Ran Red" adlı eski bir şarkıdan esinlenerek "Leper Messiah"ı yazdığını iddia etti. Grup bunu reddetti, ancak bir bölümün Mustaine'in fikirlerini içerdiğini belirtti.[8]
— Cliff Burnstein, Mettalica ile anlaşması üzerine[9]
Grup, düşündükleri Amerikan stüdyolarının akustiğinden memnun kalmadı ve Ulrich'in memleketi Danimarka'da kayıt yapmaya karar verdi.[10] Ulrich, davul dersleri aldı ve Hammett, nasıl daha verimli kayıt yapılacağını öğrenmek için Joe Satriani ile çalıştı.[6] Ulrich, albümün prodüktörlüğü için Rush'ın basçısı ve vokalisti Geddy Lee ile görüşüyordu ancak programlarının uyuşmaması nedeniyle bu işbirliği gerçekleşmedi.[11] Metallica, albümü yapımcı Flemming Rasmussen ile birlikte 1 Eylül-27 Aralık 1985 tarihleri arasında Danimarka'nın Kopenhag kentindeki Sweet Silence Stüdyoları'nda kaydetti.[12] "Orion" ve "The Thing That Should Not Be" dışındaki tüm şarkıların yazımı grubun Kopenhag'a varışından önce tamamlandı.[8] Rasmussen, grubun şarkıların iyi hazırlanmış demolarını getirdiğini ve stüdyoda besteler üzerinde sadece küçük değişiklikler yapıldığını belirtti.[13] Kayıtlar bir önceki albüme göre daha uzun sürdü çünkü Metallica mükemmeliyetçilik duygusunu geliştirmişti ve daha büyük hedefleri vardı.[10]
Metallica, günümüz hard rock ve glam metal albümlerinin kaygan prodüksiyonundan ve sentezleyicilerinden kaçındı. İçkiyle ünlenen grup, kayıt günlerinde ayık kalıyordu.[8] Hammett, grubun o sırada "sadece başka bir albüm yaptığını" ve "albümün bu kadar geniş bir etki alanına sahip olacağına dair hiçbir fikri olmadığını" hatırlıyor. Ayrıca grubun o dönemde "kesinlikle zirveye ulaştığını" ve albümün "gerçekten kaynaşan, birlikte nasıl iyi çalışılacağını öğrenen bir grubun sesine" sahip olduğunu söyledi.[14]
Rasmussen ve Metallica mixtape'leri planlandığı gibi tamamlayamadı. Bunun yerine kaydedilen multitrack kayıtlar, Ocak 1986'da albümün miksajını tamamlayan Michael Wagener'e gönderildi.[6] Albümün kapağı, Metallica ve Peter Mensch tarafından tasarlandı ve Don Brautigam tarafından boyandı. Albümün kapağı, kan kırmızısı bir gökyüzünde bir çift el tarafından manipüle edilen, iplere bağlı beyaz haçlardan oluşan bir mezarlık alanını tasvir ediyor. Ulrich, sanat eserinin albümün söz içeriğini özetlediğini söyledi.[15] Orijinal sanat eseri, 2008 yılında New York Rockefeller Plaza'da 28.000$'a satılmıştır.[16] Grup, PMRC tarafından teşvik edilen uyarı etiketleriyle alay edercesine kapakta bir Ebeveyn Tavsiyesi etiketi kullandı: "Muhtemelen çalmak istemeyeceğiniz tek parça, meşhur 'F' kelimesinin birden fazla kullanımı nedeniyle 'Damage, Inc.'. Yoksa bu albümün hiçbir yerinde 'bok', 'sik', 'sidik', 'amcık', 'orospu çocuğu' ya da 'saksocu' sözleri yok".[10]
Müzik ve sözler
Master of Puppets, dinamik müzik ve yoğun düzenlemeler içeriyor. Metallica, çok katmanlı şarkıları ve teknik becerisiyle önceki iki albüme kıyasla daha rafine bir yaklaşım ve performans ortaya koydu.[17] Bu albüm ve önceki albüm Ride the Lightning benzer bir parça sıralaması izliyor: her ikisi de akustik bir girişe sahip yüksek tempolu bir şarkıyla açılıyor, ardından uzun bir başlık parçası ve balad nitelikleri taşıyan dördüncü bir parça geliyor.[8] Her iki albüm de benzer yapıda olmasına rağmen, Master of Puppets'taki müzisyenlik, sıkı ritimler ve hassas gitar soloları ile daha güçlü ve epik bir kapsamdadır.[18] Müzik yazarı Joel McIver'a göre Master of Puppets, atmosferik ve hassas bir şekilde icra edilmiş şarkılar sergileyerek thrash metalde yeni bir ağırlık ve karmaşıklık seviyesi getirdi. Hetfield'ın vokalleri ilk iki albümdeki boğuk bağırışlardan daha derin, kontrollü ama agresif bir tarza doğru olgunlaştı.[10]
Şarkılar, kontrol ve gücün kötüye kullanılması gibi temaları işliyor. Şarkı sözleri yabancılaşma, baskı ve güçsüzlük duygularının sonuçlarını anlatıyor. Yazar Ryan Moore, şarkı sözlerinin "çaresiz insan özneleri üzerinde tam kontrol sahibi olan uğursuz ama isimsiz güçleri" tasvir ettiğini düşünüyordu.[19] Şarkı sözleri anlayışlı ve üzücü olarak değerlendirildi ve yazar Brock Helander tarafından dürüst ve sosyal bilince sahip olduğu yönünde övüldü.[20] BBC Music'ten Eamonn Stack şarkıların epik boyutlarına atıfta bulunarak "Metallica kariyerlerinin bu aşamasında şarkı bile yapmıyor, hikaye anlatıyorlardı" dedi.[21] Beste ve düzenlemelerde basçı Cliff Burton'ın klasik eğitiminden ve armoni anlayışından yararlanıldı.[10]
"Battery", "saldırı ve darp" teriminde olduğu gibi öfkeli şiddeti ifade eder. Bazı eleştirmenler başlığın aslında bir topçu bataryasına atıfta bulunduğunu iddia etti ve bunu "Hetfield'ın saldırgan olarak bir savaş taktiğini [söylediği]" ve yıkımı kişileştirdiği şeklinde yorumladı. Bas ağırlıklı akustik gitarlarla başlayan şarkı, distorsiyonlu elektro gitarlardan oluşan sonik bir duvarla birleşene kadar çok kanallı katmanlar üzerine inşa ediliyor.[10] Daha sonra hızlı, agresif bir riff'e dönüşüyor ve kök-beşli güç akorlarının beklenebileceği yerlerde off-beat ritimler ve ağır şekilde bozulmuş minör ikililer içeriyor. Hetfield, bu riff'i Londra'da dinlenirken doğaçlama olarak besteledi.[22]
"Master of Puppets", farklı ölçülerde birkaç riff ve melodik solo ile temiz bir şekilde seçilmiş bir orta bölümden oluşuyor. Şarkı, grubun ilk albümündeki "The Four Horsemen" ile benzer bir yapıyı paylaşıyor: iki kıta-koro seti, başka bir kıta-koro setine uzun bir ara veriyor.[23]
Eleştiriler
| Profesyonel değerlendirmeler | |
|---|---|
| Toplam derece | |
| Kaynak | Derece |
| Metacritic | 95/100[24] |
| Eleştiri dereceleri | |
| Kaynak | Derece |
| AllMusic |  [17] |
| Chicago Tribune | [25] |
| Christgau's Record Guide: The '80s | B−[26] |
| Collector's Guide to Heavy Metal | 10/10[27] |
| Encyclopedia of Popular Music |  [28] |
| The Great Rock Discography | 9/10[29] |
| Kerrang! | [4] |
| MusicHound Rock | [30] |
| Pitchfork | 10/10[31] |
| The Rolling Stone Album Guide | [32] |
| Sputnikmusic |  [33] |
Övgüler ve mirası
Turne ve Burton'ın ölümü
Daha sonraki canlı konserler
Şarkı listesi
Albümdeki tüm şarkı sözleri James Hetfield tarafından yazılmıştır.
| 1. Yüz | |||
|---|---|---|---|
| No. | Başlık | Besteci(ler) | Süre |
| 1. | "Battery" |
| 5:13 |
| 2. | "Master of Puppets" | 8:36 | |
| 3. | "The Thing That Should Not Be" |
| 6:36 |
| 4. | "Welcome Home (Sanitarium)" |
| 6:27 |
| 2. Yüz | |||
|---|---|---|---|
| No. | Başlık | Besteci(ler) | Süre |
| 5. | "Disposable Heroes" |
| 8:17 |
| 6. | "Leper Messiah" |
| 5:40 |
| 7. | "Orion" (Enstrümantal) |
| 8:27 |
| 8. | "Damage, Inc." |
| 5:32 |
Toplam süre: | 54:47 | ||
| Bonus parçalar (iTunes) | |||
|---|---|---|---|
| No. | Başlık | Besteci(ler) | Süre |
| 9. | "Battery" (Canlı performans) |
| 4:53 |
| 10. | "The Thing That Should Not Be" (Canlı performans) |
| 7:02 |
Toplam süre: | 66:42 | ||
Kadro
Metallica
- James Hetfield - Ritim Gitar, Vokal, yapımcı
- Lars Ulrich - Davul, yapımcı
- Cliff Burton - Bas, Arka Vokal, yapımcı
- Kirk Hammett - Gitar, yapımcı
Listeler
Haftalık listeler
Yıllık listeler
Sertifikalar
Kaynakça
- ^ "MASTER OF PUPPETS". metallica.com. 31 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Şubat 2017.
- ^ "National Recording Registry Recognizes "Mack the Knife," Motown and Mahler". Library of Congress. 24 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Mayıs 2016.
- ^ "Metallica Biography". Rock and Roll Hall of Fame. 25 Mart 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Kasım 2014.
- ^ a b Brannigan, Paul; Winwood, Ian (2013). Birth School Metallica Death, Volume 1. Faber and Faber. ss. Chapter 5 & 7. ISBN 978-0-571-29416-9.
- ^ Gulla, Bob (2008). Guitar Gods: The 25 Players Who Made Rock History. ABC-CLIO. s. 103. ISBN 978-0-313-35806-7.
- ^ a b c Wall, Mick (2011). Enter Night: A Biography of Metallica. St. Martin's Press. ss. Chapter 7. ISBN 978-1-4299-8703-5.
- ^ Pareles, Jon (10 Temmuz 1988). "Heavy Metal, Weighty Words". The New York Times. 4 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Temmuz 2013.
- ^ a b c d Kaynak hatası: Geçersiz
<ref>etiketi;Master Pieceisimli refler için metin sağlanmadı (Bkz: ) - ^ Cummings, Sue (August 1986). "Road Warriors". Spin. 2 (5): 59-61. 16 Eylül 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Temmuz 2013.
- ^ a b c d e f Kaynak hatası: Geçersiz
<ref>etiketi;McIverisimli refler için metin sağlanmadı (Bkz: ) - ^ Kielty, Martin (11 Aralık 2015). "Metallica Wanted Geddy Lee for Master of Puppets". Metal Hammer. 15 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Mart 2016.
- ^ Hadlan, Sem (1998). The Illustrated Collector's Guide to Metallica: Fuel & Fire. Collector's Guide Publishing. s. 53. ISBN 1-896522-09-2.
- ^ Tarquin, Brian (2012). Recording Techniques of the Guitar Masters. Course Technology. s. 14. ISBN 978-1-4354-6016-4.
- ^ Kielty, Martin (3 Ekim 2012). "Ulrich bored Hammett in Metallica's Puppet sessions". Classic Rock. 11 Ekim 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Temmuz 2013.
- ^ Eddy, Chuck (2011). Rock and Roll Always Forgets: A Quarter Century of Music Criticism. Duke University Press. s. 101. ISBN 978-0-8223-5010-1.
- ^ "Original Master of Puppets Artwork Up for Auction". Guitar World. 29 Ekim 2008. 26 Eylül 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Temmuz 2013.
- ^ a b Huey, Steve. "Master of Puppets". AllMusic. Erişim tarihi: 16 Mayıs 2018.
- ^ Kaynak hatası: Geçersiz
<ref>etiketi;Guitar Planetisimli refler için metin sağlanmadı (Bkz: ) - ^ Moore, Ryan (2010). Sells Like Teen Spirit: Music, Youth Culture, and Social Crisis. New York University Press. s. 100. ISBN 978-0-8147-5747-5.
- ^ Helander, Brock (1996). The Rock Who's who. Schirmer Books. s. 434. ISBN 978-0-02-871031-0.
- ^ Kaynak hatası: Geçersiz
<ref>etiketi;BBCisimli refler için metin sağlanmadı (Bkz: ) - ^ Kaynak hatası: Geçersiz
<ref>etiketi;Bowcottisimli refler için metin sağlanmadı (Bkz: ) - ^ Kaynak hatası: Geçersiz
<ref>etiketi;Pillsburyisimli refler için metin sağlanmadı (Bkz: ) - ^ "Master of Puppets [Remastered & Expanded Edition] by Metallica Reviews and Tracks". Metacritic. 8 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ekim 2021.
- ^ Kot, Greg (1 Aralık 1991). "A Guide to Metallica's Recordings". Chicago Tribune. 27 Eylül 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Temmuz 2013.
- ^ Christgau, Robert (1990). "Metallica: Master of Puppets". Christgau's Record Guide: The '80s. Pantheon Books. ISBN 067973015X. Erişim tarihi: 26 Ocak 2019 – robertchristgau.com vasıtasıyla.
- ^ Popoff, Martin (2005). The Collector's Guide to Heavy Metal: The Eighties. 2. Collector's Guide Publishing. s. 223. ISBN 978-1-894959-31-5.
- ^ {{Kitap kaynağı|soyadı=Larkin|ad=Colin|yazarbağı=Colin Larkin (yazar)|yıl=2006|başlık=Encyclopedia of Popular Music|cilt=5|yayıncı=Oxford University Press|sayfa=725|isbn=0-19-531373-9|basım=4.4
- ^ {{Kitap kaynağı|soyadı=Strong|ad=Martin C.|yazarbağı=Martin C. Strong|yıl=2004|bölüm=Metallica|başlık=The Great Rock Discography|yayıncı=Canongate U.S.|isbn=1841956155|basım=7.7
- ^ Graff, Gary, (Ed.) (1996). "Metallica". MusicHound Rock: The Essential Album Guide. Detroit: Visible Ink Press. ISBN 0787610372.
- ^ O'Connor, Andy (2 Aralık 2017). "Metallica: Master of Puppets Album Review". Pitchfork. 2 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Ağustos 2021.
- ^ Brackett, Nathan; Hoard, Christian David (2004). The New Rolling Stone Album Guide. Simon & Schuster. s. 538. ISBN 0-7432-0169-8.
- ^ Butler, Nick (26 Haziran 2006). "Metallica – Master of Puppets". Sputnikmusic. Scroll down to Nick Butler (staff). Erişim tarihi: 28 Ocak 2013.
Dış bağlantılar
| Otorite kontrolü |
|
|---|
