İçeriğe atla

Mariner 2

Mariner 2
Mariner 2'nin uzaydaki tasviri
Görev türüGezegen uçuşu
UygulayıcıNASA / JPL
Harvard belirtmesi1962 Alpha Rho 1[1]
COSPAR kimliği1962-041A Bunu Vikiveri'de düzenleyin
SATCAT no.374
Görev süresi4 ay, 7 gün
Uzay aracı özellikleri
Uzay aracı tipiRanger Block I temelli Mariner
ÜreticiJet İtki Laboratuvarı
Fırlatma ağırlığı203,6 kg[2]
Güç220 watt (Venüs karşılaşmasında)
Görev başlangıcı
Fırlatma tarihi27 Ağustos 1962, 06:53:14 (27 Ağustos 1962, 06:53:14) UTC[1]
RoketAtlas LV-3 Agena-B
Fırlatma yeriCape Canaveral LC-12
Görev sonu
Son temas3 Ocak 1963 (3 Ocak 1963) 7:00 UT[3]
Yörünge parametreleri
Referans sistemiGünmerkezli
Perihelion yüksekliği105.464.560 kilometre (56.946.310 deniz mili)
Devir27 Aralık 1962
Venüs uçuşu
En yakın yaklaşım14 Aralık 1962
Mesafe34.773 kilometre (18.776 deniz mili)
Mariner
 
Başkan Kennedy'ye, 1963 görevinin başarıyla tamamlanmasının ardından NASA yetkilileriyle yaptığı toplantıda Mariner 2'nin bir modeli gösterildi.

Mariner 2 (Mariner-Venus 1962), Venüs'e giden ve başarılı bir gezegen karşılaşması gerçekleştiren ilk ABD robotik uzay sondasıydı. NASA Mariner programı'ndaki ilk başarılı uzay aracı, Ranger programı'nın Blok I uzay aracının basitleştirilmiş bir versiyonu ve Mariner 1'in tam bir kopyasıydı. Mariner 1 ve 2 uzay aracının görevleri bazen Mariner R görevleri olarak bilinir. Orijinal planlar, sondaların Atlas-Centaur'da fırlatılmasını gerektiriyordu ancak bu araçla ilgili ciddi gelişim sorunları, çok daha küçük olan Agena B ikinci aşamaya geçişi zorunlu kıldı. Bu nedenle Mariner R araçlarının tasarımı büyük ölçüde basitleştirildi. Atlas-Agena B, Sovyet 8K78 güçlendiricisinin yalnızca yarısı kadar kaldırma kapasitesine sahip olduğundan, bu dönemin Sovyet Venera sondalarından çok daha az enstrümantasyon—örneğin, bir TV kamerasından vazgeçilerek— taşındı.

Mariner 2 uzay aracı 27 Ağustos 1962'de Cape Canaveral'dan fırlatıldı ve 14 Aralık 1962'de Venüs'e 34.773 kilometre (21.607 mi) kadar yakın geçti.[4]

Mariner sondası, güneş panellerinin, alet kollarının ve antenlerin bağlı olduğu 100 cm (39.4 in) çapında altıgen bir veri yolundan oluşuyordu. Mariner uzay aracındaki bilimsel araçlar şunlardı: iki radyometre (spektrum'un mikrodalga ve kızılötesi kısımları için birer tane), bir mikrometeorit sensör, güneş enerjisi plazma sensörü, yüklü parçacık sensörü ve bir manyetometre. Bu aletler, Venüs'ün yüzeyindeki sıcaklık dağılımını ölçmek ve Venüs'ün atmosfer temel ölçümlerini yapmak için tasarlandı.

Birincil görev, Venüs yakınlarındaki uzay aracından iletişim almak ve gezegenin radyometrik sıcaklık ölçümlerini yapmaktı. İkinci bir amaç, gezegenlerarası manyetik alan ve yüklü parçacık ortamını ölçmekti.[5][6]

Mariner 2, Venüs'e giderken Güneş'ten dışarı doğru akan sabit bir yüklü parçacık akışı olan güneş rüzgarı'nı ölçtü ve 1959'da Luna 1 tarafından yapılan ölçümleri doğruladı. Ayrıca gezegenler arası toz da ölçüldü ve tahmin edilenden daha kıt olduğu ortaya çıktı. Ayrıca Mariner 2, birkaç kısa güneş patlaması ve Güneş Sistemi dışından kozmik ışın'lar dahil olmak üzere Güneş'ten gelen yüksek enerjili yüklü parçacıklar tespit etti. Mariner 2, 14 Aralık 1962'de Venüs'ün yanından geçerken bir çift radyometre ile gezegeni taradı ve Venüs'ün soğuk bulutlara ve aşırı sıcak bir yüzeye sahip olduğunu ortaya çıkardı.

Kaynakça

  1. ^ a b McDowell, Jonathan. "Launch Log". Jonathan's Space Page. 24 Ekim 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Eylül 2013. 
  2. ^ "Mariner 2". NASA's Solar System Exploration website. 15 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Kasım 2022. 
  3. ^ Shea, Garrett (20 Eylül 2018). "Beyond Earth: A Chronicle of Deep Space Exploration". NASA. 22 Kasım 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Eylül 2021. 
  4. ^ "Mariner 2". US National Space Science Data Center. 15 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Eylül 2013. 
  5. ^ Jet Propulsion Laboratory (under contract for NASA) (15 Haziran 1962). "Tracking Information Memorandum No. 332-15: Mariner R 1 and 2" (PDF). California Institute of Technology. 26 Haziran 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 24 Ocak 2008. 
  6. ^ Renzetti, N.A. (1 Temmuz 1965). "Technical Memorandum No. 33-212: Tracking and Data Acquisition Support for the Mariner Venus 1962 Mission" (PDF). NASA. 26 Haziran 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 24 Ocak 2008. 

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Venüs</span> Güneş sisteminde yer alan, Güneşe en yakın 2., sıcaklık açısından 1. sırada yer alan gezegen

Venüs, Güneş Sistemi'nde Güneş'e uzaklık bakımından ikinci sıradaki, sıcaklık bakımından ise birinci sıradaki gezegendir.

<span class="mw-page-title-main">Merkür</span> Güneş sisteminde yer alan, Güneşe en yakın ve sistem içerisindeki en küçük gezegen

Merkür, Güneş Sistemi'ndeki en küçük ve Güneş'e en yakın gezegendir. Adını, ticaret ve iletişim tanrısı ve tanrıların habercisi olan antik Roma tanrısı Mercurius'tan (Mercury) almıştır. Yüzey kütleçekimi yaklaşık olarak Mars ile aynı olan bir karasal gezegen olarak sınıflandırılır. Yüzeyi, milyarlarca yıldır biriken sayısız çarpma olayının bir sonucu olarak yoğun şekilde kraterlerle kaplıdır. En büyük krateri olan Caloris Planitia, 1.550 km (960 mi) çapındadır ve gezegenin çapının üçte biri kadardır. Dünya'nın uydusu Ay'a benzer şekilde Merkür'ün yüzeyi, bindirme faylarından kaynaklanan geniş bir uçurum sistemi (yarıklar) ve çarpma olayı kalıntıları tarafından oluşturulan parlak ışın sistemleri sergiler.

<span class="mw-page-title-main">Uzay aracı</span> araştırma yapmak üzere uzaya gönderilen insanlı veya insansız araçların ortak adı

Uzay aracı ya da uzay gemisi, Dünya'nın atmosferi dışında, özellikle dış uzayda çalışmak üzere tasarlanmış araç ya da makinedir. Uzay araçları insanlı ya da insansız olabilir. Bir uzay aracı telekomünikasyon, Dünya'nın gözlemlenmesi, meteoroloji, yolbul, uzay kolonizasyonu, gezegen keşfi, uzay turizmi, uzay savaşımı, uzay ortamında insan ve kargo taşınması gibi görevler için yapılmış olabilir. Bu tanım aynı zamanda yapay uyduları da kapsamaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Mariner 10</span>

Mariner 10, Mariner serisindeki 7. başarılı fırlatmayla görevine başlayan, Merkür ve Venüs'ü araştıran uzay sondasıydı. 3 Aralık 1973 tarihinde havalanan uzay sondası, 473.9 kg ağırlığa sahipti. Diğer isimleri Mariner Venus/Mercury 73, Mariner-J, 06919'dur.

<span class="mw-page-title-main">Voyager 1</span> Amerikan yapımı Dünyaya en uzak konumda olan beşeri nesne , uzay sondası

Voyager 1, Voyager programı kapsamında NASA tarafından dış Güneş Sistemi’ni ve Güneş'in heliosferinin ötesindeki yıldızlararası uzayı araştırmak için 5 Eylül 1977'de fırlatılan uzay sondasıdır. İkizi Voyager 2'den 16 gün sonra fırlatılan 722 kilogram ağırlığındaki Voyager 1, NASA tarafından fırlatıldığı 5 Eylül 1977'den bu yana hizmet vermek, düzenli komutları almak ve Dünya'ya veri iletmek için Derin Uzay Ağı ile iletişim kurmaya devam etmektedir. Jüpiter ve Satürn'ü ziyaret etmiş, bu gezegenlere ait uyduların detaylı fotoğraflarını elde eden ilk sonda olmuştur. Görevi hâlâ devam etmektedir. 15 Aralık 2023 itibarıyla sinyal alımı yapılamadığı iddia edilmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Uzay sondası</span> uzay keşfi için yapılan makineler

Uzay sondası, Dünya'nın çekim alanından kurtulup, Ay'a, diğer gökcisimlerine, gezegenler arası ya da galaksiler arası uzay boşluğuna gönderilerek veri toplamaya yarayan robotik uzay aracı ve bu aracın yerine getirdiği göreve verilen addır. Halihazırda etkin durumda yaklaşık 20 uzay sondası görev yapmaktadır. Şu an uzayda sondası bulunan ülkeler ve birlikler, Rusya, Ukrayna, ABD, AB, Japonya, Hindistan ve Çin'dir.

<i>MESSENGER</i> (uzay sondası) Ulusal Havacılık ve Uzay Dairesinin, Ağustos 2008de Utaritin (Merkür) kimyasal bileşimi, yer bilimi ve manyetik alanını incelemek için fırlattığı sonda

MESSENGER, 2011 ve 2015 yılları arasında Merkür gezegeninin yörüngesinde dönen ve Merkür'ün kimyasal bileşimini, jeolojisini ve manyetik alanını inceleyen bir NASA robotik uzay sondasıydı. Ocak 2008'de gezegenin yanından geçerek Mariner 10'dan sonra Merkür'e ulaşan ikinci uzay aracı oldu. Ekim 2008 ve Eylül 2009'da da gezegenin yanından geçen sonda, 18 Mart 2011 tarihinde Merkür yörüngesine giren ilk uzay aracı oldu. Merkür'ün etrafında yörüngeye girmek, Dünya'dan doğrudan gelen bir uzay aracının Güneş'in çekiminden etkilenip Merkür'ün yörüngesine girmek için çok fazla olan bir hızda gezegenin yanından geçeceğinden zordur.

<span class="mw-page-title-main">İnsansız uzay gemisi</span> otomatik olarak uzayda uçabilen ve insansız uzay uçuşları için kullanılan uzay gemileri

İnsansız uzay gemisi ya da insansız uzay aracı, otomatik olarak uzayda uçabilen ve insansız uzay uçuşları için kullanılan uzay gemilerine verilen genel addır. Ne derece insanlardan bağımsız, yani özerk olduğu gemi modelleri arasında farklıdır. Uzaktan kumandalı, uzaktan güdümlü ya da tamamen özerk (robotik) olabilirler. Mesela Salyut 7, Mir ve UUİ'nun modülü Zarya, insansız uzaktan güdümlü şeklide istasyonu işletebilme, her iki yeniden ikmâl aracı ve yeni modüllerle kenetlenme imkânına sâhipti. En yaygın insansız uzay gemileri robotik uzay gemileri, insansız yeniden ikmâl araçları, uzay sondaları ve uzay rasathaneleridir. Her insansız uzay gemisi robotik olmamaktadır. Meselâ uzaya yollanan bir yansıtıcı top, robotik değildir.

<i>Cassini-Huygens</i> NASA-ESA-ASI ortak yapımı kaşif (satürn ve uyduları)

Cassini–Huygens, doğal uyduları ve halkaları da dahil olmak üzere Satürn sistemini incelemek amacıyla 15 Ekim 1997'de başlatılan NASA, ESA ve ASI ortaklığında gezegenler arası uzay araştırma göreviydi.

<span class="mw-page-title-main">Venera</span> Sovyet yapımı uzay sondası serisi

Venera serisi sondalar, Sovyetler Birliği tarafından 1961 ile 1984 arasında Rusça adı Venera olan Venüs'le ilgili bilgi edinmek üzere geliştirilmiştir. Sovyetlerin bazı diğer sondaları gibi, sonraki sürümler, ikincisi ilkinden biraz sonra fırlatılmak üzere, çifter çifter uzaya gönderilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Akatsuki (uzay aracı)</span>

Akatsuki, eskiden Venus Climate Orbiter ve Planet-C (Gezegen-C) olarak bilinen, Venüs'ü keşfetmek için tasarlanmış bir Japon uzay sondasıdır. 20 Mayıs 2010 tarihinde bir H-IIA 202 roketinden fırlatıldı.

<span class="mw-page-title-main">Pioneer H-12</span>

Pioneer H ya da Pioneer 12 planlanmış bir yıldızlararası insansız uzay misyonudur. Bu görevde uzay aracının adı diğer Yıldızlararası görev yapan kardeşleri gibi adı Pioneer 12 olarak belirlenmiştir. Daha sonra misyon iptal edilerek gerçekleştirilememiştir. Ardından ise Pioneer Venüs misyonları başlamıştır.

<i>Sakigake</i>

Sakigake veya başlangıçtaki adıyla MS-T5, Japonya'nın ilk gezegenler arası uzay aracı ve ABD ile Sovyetler Birliği dışında herhangi bir ülke tarafından fırlatılan ilk derin uzay sondasıydı. Yeni fırlatma aracının performansının görülmesi, Dünya'nın yer çekiminden kaçma yeteneğinin test edilmesi, gezegenler arası ortam ve manyetik alanın gözlemlenmesi amaçlanmıştı. Sakigake'nin ayrıca, Halley kuyruklu yıldızı'na yaklaşan sondalardan alınan veriler için bir referans çerçevesi olarak hareket etmesi amaçlanmıştı. Başlangıç ölçümleri, birkaç ay sonra fırlatılan Suisei sondası görevini iyileştirmek için kullanılacaktı. 7 Ocak 1985 tarihinde Mu-3S-II roketi ile Uchinoura Uzay Merkezi'nden uzaya fırlatıldı.

<span class="mw-page-title-main">Venera 7</span> Sovyet yapımı uzay sondası

Venera 7, Sovyetler Birliği'nin Venüs'e gönderdiği Venera serisi uzay sondalarından biridir. Venera 7, 15 Aralık 1970'te Venüs'e indiğinde başka bir gezegene yumuşak iniş yapan ve oradan Dünya'ya veri gönderen ilk uzay aracı olmuştur.

<i>Galileo</i> (uzay aracı) Jüpiter gezegenini ve uydularını inceleyen NASA uzay aracı

Galileo uzay aracı veya Galileo projesi, Jüpiter gezegeni ve uydularının yanı sıra Gaspra ve Ida asteroitlerini de inceleyen bir Amerikan robotik uzay sondasıdır. İtalyan astronom Galileo Galilei'den adını alan sonda, bir adet yörünge aracı ve bir adet giriş sondasından meydana gelmektedir. Uzay Mekiği Atlantis tarafından 18 Ekim 1989'da STS-34 kullanılarak Dünya yörüngesine yerleştirildi. Galileo, Venüs ve Dünya'nın yerçekimsel destek geçişlerinin ardından 7 Aralık 1995'te Jüpiter'e ulaştı ve bir dış gezegenin yörüngesine giren ilk uzay aracı oldu.

Venera 3, Venüs'ün yüzeyini keşfetmek için Sovyetler Birliği tarafından inşa edilen ve fırlatılan bir Venera programı uzay aracıdır. O 04:19 de 16 Kasım 1965 tarihinde başlatılan UTC gelen Baykonur, Kazakistan, SSCB. Sonda, Venüs atmosferine girmek ve yüzeye paraşütle girmek için tasarlanmış bir giriş sondası ve giriş sondasını Venüs'e taşıyan ve aynı zamanda giriş sondası için bir iletişim rölesi görevi gören bir taşıyıcı / uçuş uzay aracı içeriyordu.

<span class="mw-page-title-main">Mariner 6 ve 7</span>

Mariner 6 ve Mariner 7, NASA'nın daha geniş Mariner programının bir parçası olarak 1969'da Nasa'nın Mars'a ilk iki görevini gerçekleştiren uzay araçlarıydı. Mariner 6, Cape Canaveral Hava Kuvvetleri İstasyonundaki Fırlatma Kompleksi 36B'den; Mariner 7 Cape Kennedy'deki Fırlatma Kompleksi 36A'dan fırlatıldı. Misyonun hedefleri, gelecekteki araştırmalar için, özellikle de dünya dışı yaşam arayışıyla ilgili olanlar için temel oluşturmak ve gelecekteki Mars görevleri için gerekli teknolojileri göstermek ve geliştirmek için yakın uçuş sırasında Mars'ın yüzeyini ve atmosferini incelemekti.

<span class="mw-page-title-main">Mariner</span>

Mariner programı, Amerikan uzay ve havacılık dairesi NASA tarafından diğer gezegenleri keşfetmek için yürütülen bir programdı. 1962 ile 1973 sonları arasında NASA'nın Jet İtki Laboratuvarı (JPL), Venüs, Mars ve Merkür gezegenlerini ilk kez ziyaret etmek ve ayrıca yakın gözlemler için Venüs ve Mars'a geri dönerek iç Güneş Sistemi'ni keşfetmek için Mariner adlı 10 tane robotik gezegenler arası sonda tasarladı ve inşa etti.

<span class="mw-page-title-main">Magellan (uzay aracı)</span>

Magellan uzay aracı, 4 Mayıs 1989'da sentetik açıklıklı radar kullanarak Venüs'ün yüzeyini haritalamak ve gezegensel yerçekimi alanını ölçmek için NASA tarafından fırlatılan 1.035 kilogram (2.282 lb) ağırlığındaki robotik bir uzay sondasıydı.

<span class="mw-page-title-main">Venus Express</span> uzay sondası

Venus Express (VEX), Avrupa Uzay Ajansı'nın (ESA) ilk Venüs keşif göreviydi. Kasım 2005'te fırlatılan araç, Nisan 2006'da Venüs'e ulaştı ve Venüs çevresindeki kutup yörüngesinden sürekli olarak bilimsel veriler göndermeye başladı. Yedi bilimsel cihazla donatılmış olan görevin ana hedefi, Venüs atmosferinin uzun vadeli gözlemlenmesiydi. Bu kadar uzun süreler boyunca yapılan gözlemler, Venüs'e yapılan önceki görevlerde hiç yapılmamıştı ve atmosfer dinamiklerinin daha iyi anlaşılmasının anahtarıydı. ESA, görevi Aralık 2014'te sonlandırdı.