Manşuk Mametova
| Manşuk Mametova | |
|---|---|
 | |
| Doğum | 23 Ekim 1922 Jïyekqum, Kırgız Özerk Sovyet Sosyalist Cumhuriyeti |
| Ölüm | 15 Ekim 1943 (20 yaşında) Nevel, Tver Oblastı, Rusya Sovyet Federatif Sosyalist Cumhuriyeti |
| Bağlılığı |  Sovyetler Birliği |
| Branşı | Piyade |
| Hizmet yılları | 1942–1943 |
| Rütbesi | Kıdemli çavuş |
| Birimi | 100. Tüfek Tugayı |
| Çatışma/savaşları | Doğu Cephesi |
| Ödülleri | Sovyetler Birliği Kahramanı |
Manşuk Mametova (Kazakça: Мәншүк Жиенғалиқызы Мәметова, Mánşúk Jıenǵalıqyzy Mámetova; Rusça: Маншук Жиенгалиевна Маметова; 23 Ekim 1922 – 15 Ekim 1943) II. Dünya Savaşı sırasında Kalinin Cephesinde 3. Şok Ordusunun 21. Muhafız Tüfek Bölümünde 100. Tüfek Tugayı'nın makineli tüfekçisiydi. Yüksek Sovyet ölümünden sonra ona 1 Mart 1944'te unvan verdikten sonra Sovyetler Birliği Kahramanı unvanını alan ilk Kazak kadın oldu.[1][2]
İlk yılları
Kazakistan'ın Ural bölgesinde kunduracı olarak doğan Mametova, çocukluğunu Almatı'da teyzesi Amina Mametova'nın bakımıyla geçirdi. Ailesi onu hiç çocuğu olmayan teyzesine ve dayısına vermişti. Büyük Temizlik sırasında evlatlık edinen dayısı tutuklandı. Tutuklanmasından önce Mametova'yı tıp eğitimi almaya teşvik etmişti. Ortaokuldan mezun olduktan sonra Kazak SSC Halk Komiserleri Konseyi'nde başkan yardımcısı sekreteri olarak çalışırken hemşirelik okudu. Daha sonra ileri eğitim için Almatı tıp enstitüsüne kaydoldu. Almanların Sovyetler Birliği'ni işgalinden sonra Kızıl Ordu'ya katılmaya çalıştı ve reddedildikten sonra tıp eğitimine devam etti ve silah kullanmayı öğrendi.[2][3][4]
Askeri kariyeri
Sürekli olarak reddedilmesine rağmen orduya katılmayı sürekli olarak talep ettikten sonra Mametova, Eylül 1942'de, atanma talebine rağmen, bir sahra hastanesinde hemşire olarak çalışmaya gönderilmeden önce bir Ordu merkezinde katip olarak bir tüfek biriminde çalışmak üzere Kızıl Ordu'ya kabul edildi. Hemşire olarak çalışırken Maxim makineli tüfek kullanma eğitimine devam etti. Komutanı çekim becerilerini test ettikten sonra onu kıdemli çavuş rütbesine yükseltti ve askerlerinin %86'sı Kazak olduğu için sık sık 100. Kazak Tüfek Tugayı olarak anılan 100. Tüfek Tugayı'na transfer edilmesine izin verdi. Savaş sırasında başka bir makineli nişancı olan Nurken Hüseynov'a âşık oldu, ancak sadece bir arkadaşına duygularını anlattı. Hem Mametova hem de Hüseynov 15 Ekim 1943'te Nevel'de öldü. Savaş boyunca hiçbir zaman silahıyla ayrılmadı ve ilk denemesinden sonra kendi bölgesindeki diğer askerlerin saygısını kazandı, bu sırada düşman askerlerini makineli tüfekle ateş açmadan önce yaklaşmaya itti.[3][5][6]
Son direnmeleri
Sovyet kuvvetleri Nevel'i geri aldıktan sonra bir dizi Alman karşı saldırısı başladı. 15 Ekim 1943'te Mametova, birimin geri kalanıyla stratejik bir tepeden çekilmedi; Alman askerlerinin dalgaları yaklaşmaya başladığında. Alman askerleri Mametova'nın mermiler ve harç saldırıları arasında sürünen üç makineli tüfek karakolunu ortadan kaldırmaya çalıştı. Kafasına vuruldu ve nakavt edildi, ama bilincini yeniden kazandı ve ateş etmeye devam etti.
Tanınması
Savaştan sağ kalanlar cesaretini anlattıktan sonra Mametova Sovyetler Birliği Kahramanı unvanını aldı. O ve keskin nişancı Aliya Moldagulova, Sovyetler Birliği'nin Kahramanları olan ve Kazakistan ve Rusya'da büyük saygı gören tek Kazak kadındılar. Oral'da bir Mametova heykeli yapılmıştır, ancak 2015 yılında Aliya Moldagulova ve pilot Huyaz Dospanova'yı içerecek şekilde yenilenmiştir; anıtın adı "Kazak halkının şanlı kızları" olarak değiştirildi. Mametova, şiirleri, müzesi ve ona adanmış şarkıları ile Sovyetler Birliği'nin en saygın kahramanlarından biri haline geldi ve o geri çekilmeyi reddeden bir askerin rol modeli olarak gösterildi. 1969'da Sovyet filmi "Manşuk'un Şarkısı", savaştaki hayatını tasvir etti ve oyuncu Natalya Arinbasarova, kahramanın rolünü oynadı. Almatı, Nevel, Oral ve diğer şehirlerdeki Manshuk Mametova Beşeri Bilimler Koleji de dahil olmak üzere birçok sokak ve okul adını almıştır. Mametova'nın portresi, Kazakistan'ın birçok pulunda ve Sovyetler Birliği'nin posta kapaklarında yer aldı.[7][8][9][10][11]
1995, Kazakistan, Mametova pulu
Mametova, Kazakistan 2015 pulu
Mametova portresi ile Sovyet zarfı
Kaynakça
- ^ "Маметова Маншук, Герой Советского Союза (Орден Ленина и медаль "Золотая звезда")". pamyat-naroda.ru. 10 Nisan 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Nisan 2018.
- ^ a b Sakaida, Henry (2012). Heroines of the Soviet Union 1941–45 (İngilizce). Bloomsbury Publishing. ss. 38-56. ISBN 9781780966922. 6 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Haziran 2020.
- ^ a b "Kazakh hero Manshuk Mametova". e-history.kz (İngilizce). 25 Ocak 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Şubat 2018.
- ^ Melnikov, A. "Маметова Маншук Жиенгалеевна". www.warheroes.ru. 25 Temmuz 2002 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Nisan 2018.
- ^ Чечеткина О. Героини. Вып. I. (Очерки о женщинах — Героях Советского Союза) // Батыр Маншук 3 Temmuz 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. М., Политиздат, 1969.
- ^ "Сотая, легендарная – Новости Казахстана – свежие, актуальные, последние новости об о всем". www.kazpravda.kz (Rusça). 13 Mayıs 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Nisan 2018.
- ^ "Наталья Аринбасарова". Кино-Театр.РУ. 5 Eylül 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Nisan 2018.
- ^ "В Невеле открыли обновлённый памятник защитнице города Маншук Маметовой". ПАИ Новости Псковской области (Rusça). 5 Mayıs 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Nisan 2018.
- ^ "В Уральске на месте памятника Маншук Маметовой установят скульптурную композицию" (Rusça). 22 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Nisan 2018.
- ^ INFORM.KZ. "М.Мәметова атындағы колледждегі Ерлік залы – жас ұрпақты патриоттық рухта тәрбиелеу құралы". www.inform.kz (Rusça). 1 Mart 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Nisan 2018.
- ^ INFORM.KZ. "В городе Невель почтили память Героя Советского Союза Маншук Маметовой". www.inform.kz (Rusça). 26 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Nisan 2018.
